DE NEKKER. maandblad Gemeenschapscentrum Nekkersdal vzw. Aisling O Kane. "Common Sense" in Laken. Buren van de Koning. Eddy en Greet Van Nieuwenhuyzen

Transcriptie

1 De Nekker mei :12 Pagina 1 België - Belgique P.B Brussel 1 1/1450 DE NEKKER maandblad Gemeenschapscentrum Nekkersdal vzw Aisling O Kane. "Common Sense" in Laken. Buren van de Koning. Eddy en Greet Van Nieuwenhuyzen Het trieste verhaal van Albert X. Dag van de Buren. 25 mei Tine Berbé en Tamara Degroof, jeugd(ig) beleid in Laken. Binnenband 2004 Tot Slot.Verkeer in de straat. AFGIFTEKANTOOR - BRUSSEL 1 jaargang 28/ nr. 5 /mei 2004

2 De Nekker mei :12 Pagina 2 K(l)eurig Laken Ierser kan blijkbaar niet, zowel voornaam als achternaam blijken meer dan typisch te zijn. De voornaam is nauwelijks uit te spreken voor de modale Vlaming, de O is de typische aanduiding voor "zoon van" en de totaliteit van de naam wijst duidelijk op iemand uit het verre katholieke Ierse Noorden. Toch is deze Ierse Lakense absoluut niet te herleiden tot dit kleine stukje Europa. Opgegroeid in Dublin heeft ze de smaak te pakken gekregen van enkele Europese talen. Lessen Duits aan de universiteit van Dublin werden gevolgd door postuniversitaire studies in Aken en vandaar was de stap naar België en het Nederlands uiteraard klein. Met als tussenstation de Leuvense universiteit, waar Aisling Neerlandistiek studeerde, arriveerde ze snel in Brussel waar ze haar man, een Brit nota bene, leerde kennen. Ondertussen is ze ook nog de trotse mama van Owen, Liam en Anna en voelt ze zich als drietalige inwijkeling perfect thuis in de Neyberghlaan. Gevraagd naar het grootste verschil tussen Ierland en België, hoeft Aisling geen seconde na te denken. "De ontbrekende vriendelijkheid in België is frappant. Hier moet je gewoon geluk hebben vooraleer bijvoorbeeld een handelaar je vriendelijk bejegent. In Ierland, en dit geldt trouwens voor gans Groot- Brittannië, is het zo vanzelfsprekend dat je iedereen met de nodige dosis vriendelijkheid en hartelijkheid bejegent. Dit is wat wij "common sense" noemen. Zowel handelaars als gewoon je buren, familie, toevallige voorbijgangers vinden dit niet meer dan normaal. Hier in België is dit echter een toevalsfactor. Zo zal men in de dagdagelijkse Ierse realiteit regelmatig bij de buurvrouw of man een kopje thee gaan drinken. Hier in België moet men dit al expliciet gaan vragen."uiteraard stoppen de grote verschillen hier niet. Aisling heeft niet veel tijd en aansporing nodig om een volgend thema aan te halen. "Ondanks zovele kansen gebeurt er toch zo weinig vernieuwends in "Common sense" in Laken ; een gesprek met de Ierse Aisling O Kane. Brussel. Als je gewoon in Laken rondloopt en dan vooral in de buurt van het kanaal zie je ontzettend interessante zaken. Er zijn hier panden, gebouwen, wijken die letterlijk schreeuwen om te worden gerenoveerd of op zijn minst te worden gebruikt. In Ierland zouden er onmiddellijk een groot aantal nieuwe initiatieven worden ontplooid in zulk een gebieden, denk gewoon eventjes aan Temple Bar wat enkele jaren geleden nog een totaal verloederde buurt was. Ondertussen is dit uitgegroeid tot een toeristische trekpleister. Ook dit wordt valt in Ierland onder de noemer "common sense". Nekkersdal vormt hier gelukkig een gezonde uitzondering op" Ook dit is weer volgens Aisling een gebrek aan "common sense" bij onze landgenoten. Anderzijds is dit natuurlijk weer een aspect dat Brussel zo boeiend maakt, merkt ze op. Je wandelt van de ene tegenstelling naar de andere. Prachtige, gerenoveerde gebouwen in rustige, residentiële wijken worden abrupt afgewisseld met verloederde winkelwandelstraten (waar je hier en daar nog sporen vindt van de vergane glorie) als de Maria-Christina. Gevolg is natuurlijk dat meer en meer mensen hier wel wonen maar voor een aantal basisbehoeftes zoals winkelen zich naar buurgemeentes richten. Praten met een buitenlander die hier in Laken woont, doe je meestal niet zonder te vragen naar de plannen voor de toekomst. Hier blijft Aisling voorzichtig: "Alles wat ook maar iets met emotie in mij te maken heeft, schreeuwt heel luid: terug naar Ierland gaan. Anderzijds zegt alles wat met de ratio te maken heeft, hier in België blijven. t Is ontzettend moeilijk. Je mag niet vergeten dat wij ondertussen een volledig vals beeld hebben gekregen van het Ierse leven. Dankzij Ryanair zijn de contacten uiteraard makkelijk en kunnen we regelmatig eens teruggaan. Toch weten wij ook in ons binnenste dat we op dat moment niet met het dagelijkse leven worden geconfronteerd. Familie troept samen, mensen nemen vakantie, er is plotseling veel tijd,... Uiteraard zaken die zodra wij weg zijn ook weer snel verdwijnen. Je mag ook niet vergeten dat alles in Ierland zeer snel is veranderd en nog steeds verandert. De "Celtic Tiger", de economische boom onder invloed van enorme Europese steun, zorgt ervoor dat alles heel snel duurder wordt, het leven wordt jachtiger, huizen quasi onbetaalbaar, mensen van op het platteland worden richting Dublin gezogen indien ze werk willen,..." De taalkwestie in België en meer bepaald in Brussel wekt blijkbaar alleen maar verwondering op bij Aisling. En wie zijn wij om onze Ierse gaste, die vlotjes Frans en Nederlands spreekt, tegen te spreken? "Het is toch ongelooflijk. Elke Belg krijgt gedurende een tiental jaar lessen in de tweede taal. En toch is dit resultaat in zoveel gevallen beschamend. Niet alleen in pure talenkennis maar ook in contact met de Nekker/pagina 2

3 De Nekker mei :12 Pagina 3 mekaar blijkt dit zo overduidelijk. Zowel mijn man als ik zijn al jaren met muziek, volksmuziek meer bepaald, bezig en komen zodoende in gans Europa. Blijkbaar zijn het vooral de Franstaligen die zeer sterk op zichzelf zijn gericht en erg weinig moeite doen om uit hun gemeenschap te komen." Als ik opmerk dat Ierland toch wel ervaring heeft met twee bevolkingsgroepen die niet zo best met mekaar kunnen opschieten, wikt Aisling haar woorden. "Enerzijds voel je daar niet zoveel van als je in Dublin woont. Deze strijd wordt toch wel heel ver van ons gevoerd. Anderzijds denk ik dat het gezonde verstand de overhand neemt. We zitten met een situatie die we niet zomaar kunnen terugdraaien en iedereen zal een beetje water bij de wijn moeten doen. We zullen er mee moeten leren leven dat er in het Noorden zowel katholieken als protestanten leven. Dit is trouwens ook het geval, zij het in mindere mate, in de Ierse republiek." Gelijkenissen vinden tussen Ieren en Belgen levert blijkbaar geen problemen op. "Net als Belgen zitten Ieren uiteraard graag op café. We drinken nogal veel en daarenboven houdt de gemiddelde Ier er nogal van om daarbij luidkeels traditionele liedjes te zingen. Verder zijn we, ondanks zeer strenge en preutse wetgeving, net als de Belgen erg vindingrijk in het omzeilen van deze wetten. Zo is er bvb de nieuwe anti-rookwet op publieke plaatsen en dan vooral in pubs. Ik vrees dat het toch nog wel enkele generaties zal duren vooraleer we dit volledig onder controle zullen hebben." Bedankt Aisling en laat de Guiness en de Irish Coffee rijkelijk zijn weg vinden naar ons kleine Brussel. Eric Theunis Greet en Eddy Van Nieuwenhuyzen zijn dolenthousiast over hun nieuwe stek, over de buurt rond de Richard Neyberghlaan en over Laken. Benieuwd naar hun verhaal Terwijl hun zoontje Arno (2) het heel druk heeft met het spiksplinternieuwe speelgoedstrijkijzer dat de Paashaas voor hem heeft gebracht, vaag ik Greet en Eddy de pieren uit de neus. Waarom hebben jullie voor Laken gekozen? Eddy: Oorspronkelijk ben ik van Londerzeel, maar na mijn studies sociologie aan de VUB ben ik in Brussel gebleven. Brussel heeft heel wat te bieden. Er is altijd iets te beleven en er zijn hier prachtige huizen. Ik ben vertegenwoordiger voor een drukkerij gevestigd in het Leuvense, maar we hebben veel klanten in Brussel en dat was een argument meer om hier te blijven. Eerst woonde ik in Schaarbeek en ben daarna naar de Harmoniestraat verhuisd. Greet: Eigenlijk vond ik Brussel niet leuk in het begin. In Gent, waar ik gewoond en gestudeerd heb, is er niet zo n anonieme sfeer als in de Harmoniewijk. Eddy: er schenen ook jeugdbendes aan het werk te zijn die een paar keer onderdelen van onze auto stalen. Een enkele keer zag ik dat m n buurvrouw werd overvallen, ik liep achter de daders aan, maar die konden jammer genoeg ontglippen.we wilden iets meer ruimte en zochten een huis in Schaarbeek, maar daar stegen de prijzen zienderogen. Greet: Sint-Joost was ook een optie, maar dat werd ons afgeraden door de buurtbewoners van een huis dat we leuk vonden. Na 20u kan je hier niet meer buiten komen zeiden ze. Eddy: uiteindelijk hebben we hier ons droomhuis gevonden. Greet: Nu we in Laken wonen voel ik me veel meer thuis. Het was een aangename verrassing Vlamingen tegen het lijf te lopen. Er is hier meer groen en we hebben goede contacten met onze buren. Zoals je ziet hebben we vanuit onze living een prachtig uitzicht over Brussel. In Laken zijn er veel mooie herenhuizen. Ik droom ervan om ooit eens een gezellig koffiehuisje in zo n mooi herenhuis te beginnen en het huis zelf te restaureren in de oude schilderstechnieken( hout-en marmerimitaties, vergulden enz...) Woon jij hier ook graag, Arno? Arno lacht, maar is nog een beetje verlegen. Wat vinden jullie minder geslaagd in Laken? Eddy: het is ontzettend jammer dat de bomen hier overal tot op de stam worden gesnoeid. Er staan wel bomen, maar er is geen groen blad te bespeuren. En waarom staan er geen bomen op het vernieuwde Bockstaelplein? Bovendien zouden de straten netter kunnen. De verloedering van vele panden zou ook aangepakt moeten worden. Greet: vooral de Maria-Christinastraat, die geeft zo n triestige indruk. Jammer genoeg is er geen enkele mooie winkel, het evenwicht is er zoek. Ik mis hier ook een leuke eetgelegenheid waar je kind kan spelen, met een binnentuin of zo. Het is tevens niet gemakkelijk om een Nederlandstalige school te vinden waar Nederlands wordt gesproken op de speelplaats, maar dat is zeker geen specifiek probleem van Laken. Toch hebben we voor Arno een plaatsje gevonden in een leuke school "Kakelbont". We proberen nog eens te vissen naar wat Arno vindt Arno: Liam, Owen, Anna en Sientje wonen hier en onze buurvrouw heeft ook een mooi konijn. Ondertussen geniet hij van de hapjes, het is maar één keer Pasen per jaar hé Els Ampe Buren van de Koning de Nekker/pagina 3

4 De Nekker mei :12 Pagina 4 Stadsberichten Zo schreef mij Rik Fobelets: Beste Jan, Dit is toch de triestheid zelve. Heb jij geen goesting om een tekst hierover te schrijven voor De Nekker, zo van: Lakenaars, buren, kijk om naar je oude buren " Groeten Rik. En dit is de tekst waarover Rik het had: Het Nieuwsblad, 6 april Man ligt meer dan jaar dood op bed. In een woning in de Paleizen over de Bruggenstraat, nabij het koninklijk domein van Laken, is zondagnamiddag het skelet van een oude man gevonden. De bewoner was al meer dan een jaar geleden overleden. Zijn, televisietoestel was al die tijd blijven werken. Spelende kinderen trapten vanop een binnenkoertje met een bal een ruit van de woning stuk. Ze wilden de bal halen maar niemand opende de deur toen ze langdurig aanbelden. Toen drong het bij sommigen door dat de oude bewoner al zeer lang niet meer gezien was en werd de politie gewaarschuwd. Agenten drongen de woning binnen en vonden de resten van bewoner Albert op een bed. De zeventiger droeg nog de resten van zijn pyjama over zijn gemummificeerd lichaam. De man is er in alle eenzaamheid gestorven. Zijn televisie stond nog altijd te spelen. Uit het eerste onderzoek blijkt dat de man al meer dan een jaar overleden is. Dat blijkt ook uit de briefwisseling en de talrijke aanmaningen die in zijn brievenbus zijn gevonden. Het is merkwaardig dat de kabelaansluiting en de nutsvoorzieningen na zo vele aanmaningen nog niet afgesloten waren. Agenten vonden in de koelkast een pakje boter dat al in 2003 vervallen was. Het parket laat een lijkschouwing uitvoeren om de juiste doodsoorzaak te achterhalen. Vermoedelijk stierf de bewoner een natuurlijke dood. De politie vond geen inbraaksporen aan de woning. De portefeuille van de overledene lag nog op een tafel. De man woonde alleen in het huis en zou geen rechtstreekse nabestaanden hebben. De rest van het gebouw waarin hij woonde stond leeg. Daar iets over schrijven Eigenlijk is het allemaal gezegd in dat sec en kort artikel en Rik voegde er meteen de essentie aan toe: "Kijk om naar je oude buren ". Daar dan toch iets over schrijven De verbeelding gaat aan het werk, men probeert zich voor stellen hoe dat er zou uitzien: een lijk op een bed dat meer dan één jaar niet ontdekt werd. Hoe dat ruikt. Je denkt aan de planten die dan ook wel dood zullen zijn. Je verondersteld dat ze het beddengoed wel gaan verbranden met de matras, maar dat het bed misschien in het Leger des Heils zal komen, ontdaan van zijn triest verhaal met schuurcrème. Je beeld jezelf in dat jij het bent die zo n lijk ontdekt, je vraagt je af hoe je zou reageren. Er zijn zo van die details die het tafereel nog schrijnender maken: de televisie die nog aanstond, nog leefde. Welke zender was het, hoe was de kwaliteit van de beeldbuis nog na een jaar ononderbroken werken? Was er ook een dood kanarievogeltje, waren er dode goudvissen in een uitgedampt aquarium? Wist de kat te ontsnappen? In het artikel is er eerst sprake van een skelet en later van resten van een pyjama over zijn gemummificeerd lichaam; onze verbeelding maakt de foto die de kranten gelukkig (nog) niet tonen. Maar na die verbeelding die zich eerst opdringt komt gelukkig de gedachte: wat voor samenleving is dit, waar zoiets mogelijk is, het moet verdomd erg gesteld zijn met dat samenleven tussen mensen in deze, onze wereld! Ooit had ik dit idee: Ik wou een documentaire maken over het groepje mensen dat in de stad lijken gaat ophalen. Lijken van enkele uren, van enkele dagen, van enkele weken oud. In zo n grote stad als Brussel zal dat een routine bezigheid zijn. Er zullen daar regels voor bestaan, werkmethodes, voertuigen, formulieren, werktuigen, speciale plastieken zakken. Ik wou capteren wat die mensen voelen bij zo n werk, ik wou nagaan waarom ze zo n werk willen doen. Waren het ook geen arme, eenzame sloebers die omwille van geldproblemen zo n werk aanpakken? Waren het mensen die zich tot zo n werk aangetrokken voelden omwille van één of ander persoonlijk motief? Zo verdedigde ik, in gedachten, mijn project: de mensen die dat soort werk doen een gezicht geven, respect en dankbaarheid voor hen opeisen terwijl tegelijk de anonieme en eenzame dood aangeklaagd wordt. Maar laat mij eerlijk zijn. Achter de goede bedoelingen zat er een verborgen drive: de fascinatie voor de dood. De behoefte de dood te leren kennen in al zijn facetten, de behoefte iets voor uzelf te verhelderen. Niet dat de man zo lang dood lag in dat bed in Laken is op zich dramatisch, wel dat hij zo eenzaam was en eenzaam stierf. Dat er niemand was die hij regelmatig ontmoette, bij hem thuis over de vloer kwam; geen familie, geen kinderen, geen vrienden, zelfs geen sociale werkers, dat is dramatisch. Het is toch een schande voor een samenleving dat een mens zo uit de scoop kan verdwijnen. Een mens kan zelfs na zijn dood blijven getuigen van zijn eenzaamheid, want het is diezelfde eenzaamheid die er voor zorgde dat niemand hem vond. Hoe werkt dat allemaal? Kan het ons ook overkomen? Dat de kring van mensen rondom ons bijna onmerkbaar afbrokkelt Hoe dooft het leven stillekes uit? Hoe blijf je tenslotte helemaal alleen in uw huisje met uw televisie? Waarom ga je niet op café om nog eens onder de mensen te zijn, of voel je jouw eenzaamheid nog zoveel schrijnender tussen de mensen? de Nekker/pagina 4

5 De Nekker mei :12 Pagina 5 Natuurlijk loopt het fout met de sociale relaties in een stadsweefsel. We zijn niet meer verbonden met onze buur, onze directe omgeving, de buurtwinkel, de buurtschool. We zijn via auto, werk, gsm, internet, verbonden met dat groepje vrienden die we zelf kiezen en die overal kunnen wonen. We kiezen de beste school, de supermarkt. Een job ver van huis is normaal. Ons huis is een nest met de allures van een vesting. Alleen telefonisch aangekondigd bezoek is nog toegelaten, er zijn sleutels en alarminstallaties. Kinderen of familieleden zorgen niet meer voor die oudjes die hen op de wereld zetten. We willen thuis zijn om gerust gelaten te worden en ons ding te doen. Surfen naar een porno-website bvb. Misschien bereiden we met al die sloten en al die geselecteerde contacten en al die lagen bescherming voor onze de privacy alleen maar onze eigen eenzaamheid voor. We kunnen alleen maar minder argwanend zijn en meer geven. Leven is omgaan met mensen, is confrontatie, is vallen en opstaan. Deze confrontatie vermijden, jezelf opsluiten, teveel beschermen is een beetje sterven. Het kind dat drie uur per dag achter computerspelletjes zit is een beetje aan het sterven. We kunnen alleen maar aanvaarden dat onze buur niet beter en niet slechter is dan alle andere mensen en dat we het daarmee moeten doen, dat dat het leven is en dat er niets meer is. Zelfs het vakantiehuisje in het Zuiden zal daar niets aan helpen. Mensen uit de directe omgeving blijven goedendag zeggen, er mee babbelen. Het klinkt stom maar dat is de zaak. Brochuurtjes van de overheid zullen daarbij niet helpen. Blijven uw gedacht zeggen over alles en nog wat (spreek zelf met die man in de straat die zijn hond op de stoep laat kakken en schrijf geen brief naar de burgemeester). Durven aanbellen aan een deur om een ladder te vragen en met plezier uw boormachine aan de buren uitlenen. De mensen in de ogen kijken. Naar een kickboksmatch gaan omdat de buurjongen Anas in de ring staat en blij zijn als hij zijn vijand kan verslaan. Ik denk echt dat er niets anders opzit. Met de mensen moeten we het doen, iets anders bestaat er niet. De televisie zal je zeggen, ja de televisie helpt bij eenzaamheid, net als masturbatie, jenever, de hoeren en een schoothondje. Jan Vromman. VRIJWILLIGERS GEZOCHT Het Sociaal Vertaalbureau van "Brussel Onthaal" vzw zoekt gemotiveerde vrijwilligers Voor vertalen van documenten, telefonisch tolken, tolken op verplaatsing voor mensen met weinig of zonder inkomen (vluchtelingen, allochtonen,...). Geïnteresseerd? Kom dan het netwerk versterken van 450 vrijwillige vertalers en tolken voor ongeveer 130 talen! Wij bieden aan onze vrijwilligers een internationaal referentiekader aan onder de vorm van een maandelijkse Nieuwsbrief, vormingsactiviteiten, ontmoeting en uitwisseling. I N FO Het consultatiebureau voor het jonge kind "Nekkersdal" zoekt vrijwilligers! Als je graag omgaat met mensen en kinderen in het bijzonder, Als verschillende culturen je boeien, Als je graag in een leuk team werkt, Als je een paar uurtjes per week of per maand vrij bent, Dan ben jij misschien de vrijwilliger die we zoeken om in te staan voor het onthaal van de ouders en het meten en wegen van hun baby. Contact: Lilly De Ceuster Tel: 0496/ Stadsberichten I N FO Contact: "Brussel Onthaal" vzw Sociaal Vertaalbureau, tel: 02/ Reclame in De Nekker? Het kan : tel Al gedacht aan de mogelijkheid een kind of jongere op te vangen in uw gezin? KIEZEN VOOR KINDEREN nodigt u uit op haar infoavond over pleegzorg op dinsdag 25 mei u Firmin Lecharlierlaan Jette Info: 02/ kiezenvoorkinderen@skynet.be website: advertentie de Nekker/pagina 5

6 De Nekker mei :12 Pagina 6 Stadsberichten FEEST IN HET GEBOUW Dinsdag 25 mei Nodig je buren uit. Het dramatische verhaal van Albert X. uit de Paleizenstraat toont nogmaals hoe weinig we onze buren kennen. Maar er is hoop. Op dinsdag 25 mei wordt de twee editie van "Feest in het Gebouw" georganiseerd. Buren nodigen buren uit. Op deze dag is het de bedoeling dat u uw buren op visite vraagt voor een drankje, hapje. Feest in het gebouw bouwt de stad van morgen! 3 Belgen op 4 wonen in een verstedelijkte omgeving. Hoewel er gedurende lange tijd een doeltreffend verenigingsleven heeft bestaan, zien we dat juist in Brussel deze de sociale samenhang verzwakt. Eén van de uitdagingen van onze maatschappij is het bouwen aan de stad van morgen die menselijker en gastvrijer is.. Feest in het gebouw is een hartelijke afspraak samen met je buren: samen een glas drinken, thee-uurtjes organiseren voor kinderen, met de kaarten spelen, bloemen planten in de koer, dansen en feest vieren, bevriend worden met de buren. Feest in het gebouw is ook, waarom niet, de mogelijkheid om samen in het gebouw of in de wijk concreet te werken aan een duurzame verbetering van het dagelijks leven. Het principe Weg met de eenzaamheid, de mensen moeten elkaar ontmoeten. Hoe? Een babbel met je buren, bij een glas. Wanneer? Dinsdag 25 mei, 19u. tot 22u. Wie? De inwoners van Brussel Waar? Het"gebouw"(hall, koer of appartement), de woning (straat, tuin) Hoe deelnemen? Nodig uw buren s avonds uit op 25 mei om te aperitieven in de hall, de koer van uw gebouw, de tuin van uw huis of in uw appartement. Aarzel niet om deze avond te organiseren samen met uw buren. Er zijn kaartjes voorhanden om je buren uit te nodigen, er zijn affiches enz. Alles kan je vinden op FILMSALON: "Het katoenen Laken" De lakenwevers werkten met wol en linnen, allitereert mooi met laken, maar toch hebben wij voor de banaalste onder de stoffen gekozen: katoen. Het was R. die wist hoe hij goedkoop een katoenen doek kon laten maken. Toch wensen wij op die uiterst gewone stof, buitengewone beelden te projecteren. Dit is dan ook het voorstel: elke eerste zondag van de maand, van september tot en met mei (negen keer), tonen wij om 16u. in de zaal van Nekkersdal het buitengewone uit de wereld van het audiovisuele. Wat niet op televisie komt en niet in de cinemazalen raakt, tonen wij. Documentaires, films van kunstenaars die buiten elke categorie vallen, studentenfilms, rariteiten Iemand stelt een programma van zo n twee uur samen en verrast het publiek. Nooit word vooraf gezegd wat getoond zal worden en wie het programma samenstelt. Het publiek kan suggesties doen voor de volgende vertoning. We ontvangen dit publiek in een verkleinde zaal die we wat salonallures geven. Er is koffie en thee (misschien wel muntthee, misschien wel uit een Samowar) en er zijn koekjes. De sfeer is informeel, bijna familiaal. We proberen die formule een eerste keer uit op zondag 23 mei om 16u. Iedereen met een open geest en met driehonderd cent op zak is welkom. (Opmerking: tijdens de voorstelling mogen alleen sigaren gerookt worden, ook de waterpijp is toegelaten. Sigaretten en cigarillo s zijn verboden). Jan Vromman de Nekker/pagina 6

7 De Nekker mei :12 Pagina 7 THEATER Koning Boudewijnstadion INFO DE BAL IS ROND door Jaak van Assche (t Arsenaal) vrijdag 11 juni om 20u30 Koning Boudewijnstadion Laken Op zaterdag 12 juni start het Europees voetbalkampioenschap in Portugal. Eén dag vroeger, vrijdag 11 juni is er als opwarmer de voorstelling "De bal is rond" of de onmogelijkheid om een penalty met zekerheid te schoppen! De bal is rond is het relaas van een voetbaltrainer, afkomstig uit de voormalige DDR, gespeeld door Jaak Van Assche ( gekend van FC de Kampioenen) Na de val van de Muur is hij, samen met zijn pupil, naar België verhuisd. Hier traint hij een ploeg van derde provinciale. "Dat hebben ze hier graag, hè, Duitse trainers. Dat zijn nog echte veldbrullers. Ik ben een veldbruller, geen cabinebruller". De man vertelt het verhaal van zijn leven dat in het teken stond van voetbal. Zijn passie voor voetbal, de magische kracht van voetbal, de onmogelijkheid om een penalty met zekerheid te schoppen. Ronduit hilarisch zijn zijn uitweidingen over vrouwen en voetbal en over het ontstaan van het voetbal. Hilarisch maar ook bijtend en triest. De pupil komt uiteindelijk tragisch aan zijn einde. Maar de trainer blijft rond ten slotte. Eenmalig is ook de locatie: het Koning Boudewijnstadion te Laken. U zit tijdens de voorstelling in de eretribune Niet te missen dus Vrijdag 11 juni 20.30u, begin voorstelling 21.00u Koning Boudewijnstadion Laken via de hoofdtribune; zijde Houba de Strooperlaan Tickets: 10 - Cultuurwaardebon van de VGC welkom! Reservaties: tel. 02/ Mini-Jungle Deze nieuwe tentoonstelling is bedoeld voor lagere scholen. Na haar verblijf in het museum zal de tentoonstelling twee jaar langs de 19 Brusselse gemeenten reizen. Wanneer we ons huis vanuit het standpunt van (on)gewenste diertjes verkennen, komen we voor heel wat verrassingen staan. Muggen, vliegen, spinnen, kevers en nog vele andere onbekenden, ze zullen er allemaal zijn! Het doel van het atelier/labo is het ontdekken en observeren van deze diertjes en er mee leren omgaan als ze zich in ons huis bevinden. Sommige zijn afstotelijk, andere dan weer niet Oude en natuurlijke middeltjes gaan we herontdekken en we zullen het gebruik van schadelijke producten bij de bestrijding van deze beestjes leren vermijden. Kortom, een ware ontdekking in huis! Deze tentoonstelling is te bezoeken op zondag 9 en 16 mei in Nekkersdal. Café Nekkersdal Zondag 16 mei Fietsontbijt voor Binnenband. Vanaf 8u. mogelijkheid voor een uitgebreid ontbijt: Kaas Hesp Omelet Koeken en kleine broodjes Fruitsap Koffie Cornflakes voor de kinderen Chocomelk en fristi Melk Dit alles voor 5 Kinderen vergezeld van ouders 3 Inschrijven kan tot 14 mei, tel. 0475/ Café zal open zijn tot 20.00u. Nekkersdal de Nekker/pagina 7

8 De Nekker mei :13 Pagina 8 Actief Laken Het is vrijdagvoormiddag 11u wanneer we staan te wachten op Tamara de Groof en Tine Berbé. Plaats van afspraak is jeugdhuis de Branding in de Schijfstraat in Laken. Rond 11.15u komt Tamara als laatste aan en stelt direct voor ergens een koffie te gaan drinken: in het jeugdhuis is geen koffie en ik ben pas wakker! Geen probleem stellen we, en we vlijen ons gezellig neer in een cafeetje om de hoek. Tamara (24) en Tine (26) zijn allebei actief betrokken bij de jongerenwerking in Laken. Tamara als permanent verantwoordelijke voor het jeugdhuis De Branding en Tine als verantwoordelijke voor de Nederlandstalige speelpleinwerking vzw Jeugd in Brussel in Brussel Stad. Kennen jullie elkaar? Tine: Ja hoor, al heel lang! We liepen samen school in het Koninklijk Atheneum Laken (nu atheneum Martha Somers) en studeerden erna samen verder Agogiek aan de VUB. Nu nog spelen we samen zaalvoetbal met de meisjes van jeugdhuis De Branding. Wonen jullie ook alle twee in Laken? Tamara: Ik heb heel mijn leven in Laken gewoond, tot anderhalf jaar geleden, toen ben ik met mijn vriend gaan samenwonen. Tine: Ik niet, ik heb altijd in Jette gewoond, maar sinds kort woon ik nu wel in Laken! Tamara, hoe ben jij nu in het jeugdhuizenleven terecht geraakt? Tamara: Als jongere vertoefde ik zeer vaak in het jeugdhuis. Na mijn studies werd ik al gauw gevraagd om fulltime met het jeugdhuis bezig te zijn als permanent verantwoordelijke. Dat houdt in dat ik verantwoordelijk ben voor alle administratie die bij een jeugdwerking komt kijken. Maar het grootste en plezantste deel is natuurlijk het opzetten van een reeks activiteiten voor jongeren. Ik doe dat natuurlijk niet alleen. Samen met geëngageerde vrijwilligers plannen wij zo n honderd activiteiten per jaar. Daaronder zitten ook de vormingen die wij aanbieden. Als jeugdhuis zijn jullie afhankelijk van een hele reeks instellingen. Helpt de Stad Brussel jullie? Tamara: Eerlijk gezegd hangen wij toch grotendeels af van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC). Zij subsidiëren ons en leggen ons bepaalde criteria op waaraan wij ons moeten houden. Zo zijn we verplicht een tweemaandelijks blaadje uit te geven, 24 uur open te zijn gespreid over vier dagen,... Jeugd en Stad geeft ons ook praktische steun, maar de hulp van de Stad Brussel is beperkt. We krijgen geen erkenningssubsidie meer, alleen kunnen we jaarlijks een projectsubsidie aanvragen. Daardoor zijn we dus wel bijna totaal afhankelijk van de VGC, zonder VGC stellen wij eigenlijk niet veel voor! En hoe zit het dan bij de vzw Jeugd in Brussel? Tine: De vzw Jeugd in Brussel (JiB) is een gemeentelijke vzw. Wij krijgen loonsubsidie van de Stad Brussel, daarnaast krijgen we nog werkingssubsidies van de VGC voor onder meer de speelpleinwerking, de speelweken, ea. Naast onze eigen werking proberen we in de mate van het mogelijke een aanspreekpunt te zijn voor de Nederlandstalige jeugdverenigingen van de Stad Brussel. Er zijn dus wel jeugdorganisaties die ons contacteren i.v.m. subsidieaanvragen of het uitlenen van materiaal. Wat ik dan doe, is gaan polsen hoe het met die aanvragen staat of de organisatie doorverwijzen naar de bevoegde afdeling. Tamara: Het is inderdaad niet evident om te weten bij wie je moet zijn binnen de jeugddienst van de Stad Brussel om bijvoorbeeld stoelen en tafels uit te lenen. Ook het feit dat er weinig Nederlandstaligen bij de jeugddienst werken, maakt dat we sneller geneigd zijn om met JiB contact op te nemen dan met de jeugddienst. Jij vertrek tijdens de schoolvakanties met je kinderen naar een speelplein in Beersel? Tinne :Inderdaad! Dat was al voor ik bij Jeugd in Brussel vzw begon te werken. De Stad huurt dat domein en wij hebben een conventie met de Stad waarin staat dat wij gedurende de grote vakantieperiodes voorrang krijgen op dat domein. Elke dag halen wij de kinderen dan op om samen te vertrekken. Doordat wij in zo n groene omgeving zitten, krijgen wij ook enorm veel aanvragen, maar de speelpleinwerking is er enkel voor lagere school kinderen die in de gemeente Brussel wonen (Laken, Haren, Neder-over-Heembeek en Brussel-centrum) of er naar school gaan en de kinderen van stadspersoneel. Wij moeten dus zeer veel aanvragen weigeren, want ze bellen ons van overal. Verder organiseren wij ook stages voor twaalf tot zestienjarigen i.s.m. de VGC, omdat er voor hen eigenlijk maar een klein aanbod is. Zo hebben we vorige zomer een radiostage georganiseerd. De deelnemende jongeren waren toen zeer enthousiast, waardoor we in de voorbije paasvakantie ons aanbod hebben uitgebreid naar een multimediaweek (TV-Brussel, FM Bssl en Brussel Deze Week). Voor deze stages richten we ons naar alle jon- de Nekker/pagina 8

9 De Nekker mei :13 Pagina 9 geren, dus niet enkel de jongeren van Brussel Stad. Het blijft natuurlijk moeilijk om deze jongeren te bereiken. Tamara: Dat is juist! Het is moeilijk om expliciet de Brusselse jeugd aan te spreken. Het volk dat ik hier over de vloer zie komen is echt wel heterogeen. Ze komen van overal! Wemmel, Meise, Zellik, Laken, Zo is het ook bij andere Brusselse jeugdhuizen zoals het Mutske. Het enige dat wij kunnen is zoveel mogelijk reclame te maken in de Brusselse scholen, maar zelfs daar komen de scholieren van overal. Nu, voor ons is dat geen probleem, wij verwelkomen iedereen die bij ons binnenstapt. Ook met de Franstaligen die bij ons binnenstappen hebben we een goede verstandhouding. Iedereen weet dat de voertaal het Nederlands is en dat bij activiteiten of vergaderingen het Nederlands gebruikt wordt, en tot nu toe hebben we daarin altijd een prima evenwicht in gevonden. Hoe bereiken jullie je publiek? Tine: Voor onze speelpleinwerking werken wij natuurlijk nauw samen met de lagere scholen. Voor onze stages is het contact met de secundaire scholen echt verschillend van school tot school. Tamara: wij hebben een mooi uitgebouwde website en maken ook veel reclame aan de scholen d.m.v. flyers ea. Maar de beste methode blijft toch de mond-aan-mond reclame. Op 25 april werkten we trouwens ook voor de eerste keer op creatief vlak samen! We huurden een paar velden af aan het Koning Boudewijnstadion I N FO I N FO en organiseerden er een voetbaltornooi. Een eerste van een reeks leuke samenwerkingen?!? We laten het in ieder geval aan jullie weten! Bedankt! Meer info: jeugdhuis De Branding debranding Vzw Jeugd in Brussel 02/ Leander Fonteyn Karel Buls en totaalspektakel lijken wel synoniemen te worden. De leerlingen van het Hoofdstedelijk Atheneum Karel Buls brengen opnieuw een mini spektakel: Eens droomden wij op spinnige zolders en daar reality-tv helemaal in is, houden ook zij van eenvoudige realiteit. De ideeën halen ze uit de dagdagelijkse beslommeringen van hun jeugdig leven. En dit kleuren ze even bij met dans en muziek, live gebracht door enthousiaste ploeg leerlingen uit alle jaren. Wil je er meer over weten kom dan mee genieten op dinsdag 18 mei om 20 uur in GC Nekkersdal. Contact: Sandra Denies tel: 02/ THEATER Straattheater landt in Laken Sinds enkele maanden heeft de Brusselse vereniging "Espaces Speculoos" haar stek gevonden in Laken. Achter een kleurig versierde gevel in de Mode Vlieberghstraat plant Olivier Arendt het volgende seizoen "straattheater" in Brussel. In vele andere steden maakt het straattheater deel uit van de zomeranimatie. Bij sommigen groeide het uit tot een heus festival. In Brussel is dit alles van veel recentere datum. Ontstaan in de nadagen van Brussel 2000 wil Espaces Speculoos het straattheater helpen hun weg naar Brussel te vinden. Voor Olivier Arendt wil dit niet zeggen het organiseren van grootse festivals. Straattheater is voor hem de acteur die niet voor zich z n hoed, zijn act doet in de straat. Daarvoor heb je geen grootse infrastructuur nodig. Espaces Speculoos wil, voorlopig enkel in de binnenstad, enkele pleintjes en straten aan het straattheater aanbieden. Deze plaatsen zijn de Nieuwstraat, het Muntplein, de Kleine Botermarkt, Sint Goriks, Recyclart Arendt droomt van een Brusselse "Covent Garden". Op dit pleintje in harte Londen is het een continue komen en gaan van straatkunstenaars. Voorlopig zijn er nog geen plannen om op regelmatige basis animaties in de straten van Laken te programmeren. Nochtans zijn er voldoende leuke plekken. Als het even kan zal hij bovendien in z n huis de eerste bed & breakfast openen Misschien nog een idee voor andere Lakenaars die een kamer te veel hebben. Rik Fobelets. de Nekker/pagina 9

10 De Nekker mei :13 Pagina 10 UIT MET DE SPRUIT in LAKEN De Blauwe Schavuit met De Ark zondag 9 mei 10.00u. / 14.00u. / 15.00u. Op zondag 9 mei komt Kapitein-Wouter met z n boot "de Ark" naar Laken. De Blauwe Schavuit brengt straattheater voor de kleintjes van 3 tot 6 jaar. Ze kunnen in een heuse boot op wielen kijken de poppenspel. De voorstellingen om 10,00, 14,00 en 15,00 zijn gratis, reserveren kan niet, je komt tijdens de Lakense bloemenmarkt naar het O.L.Vrouwvoorplein. Tot dan! 02/ info@nekkersdal.be M EER Lakense Bloemenmarkt INFO: Voor de derde opeenvolgende keer, zet de bloemenmarkt het voorplein van de Onze Lieve Vrouw van Laken in de bloemetjes en "vergroenen" talrijke activiteiten onze stedelijke omgeving. Bloemisten en tuinbouwers toveren het pleintje om tot een klein paradijs, de toeschouwers worden verwend met muzikale verrassingen en vele animaties (tekenwedstrijden voor kinderen, een draaiorgel, fanfare, jazzband, kindertheater, ). Het wordt de ideale gelegenheid om informatie in te winnen over biologische tuinbouw of te weten te komen welke volgens onze tuinen komen bezoeken. Op de zadenbeurs kan u uw bloembollen, stekken of plantzaad ruilen met anderen. De bloemenmarkt valt samen met de laatste dag van de opening van de koninklijke serres, de bebloemde Onze- Lieve-Vrouwekerk en het met een bloemendek versierde kasteel van Laken. U kan een bezoek brengen aan het "atelier begrafeniskunst" van Ernest Salu en een begeleide historische rondleiding van het kerkhof maken, georganiseerd door de "vzw Laken Ontdekking" Alles dus om de tuinliefhebbers en de liefhebbers van het architecturale patrimonium tevreden te stellen. En wanneer u moe wordt van dat bloemen kiezen of van de rondleidingen, kan u natuurlijk tot rust komen in één van de cafés en hun terrassen op het plein. zondag 9 mei van 10u. tot 17u. op het Onze-Lieve-Vrouw Voorplein de Nekker/pagina 10

11 De Nekker mei :13 Pagina 11 "Om acht uur s avonds werd men niet meer gewaar dat er 4000 Duitsers in Laken waren. Het was er rustig, maar doods als nooit." (21/8/1914 NRC K. Van de Woestijne). Karel van de Woestijne ( Gent 1929 Zwijnaarde) behoorde tot de tweede generatie van de literaire kunststroming "Van Nu en Straks" en groeide uit tot een meesterlijke Vlaamse dichter van Europees formaat. Deze merkwaardige auteur woonde van 1912 tot 1919 in Laken op drie achtereenvolgende adressen: Sint-Annadreef 24, de Vrièrestraat 13, Prudent Bolslaan 49. KAREL VAN DE WOESTIJNE IN LAKEN LACA, Geschied- en Heemkundige Kring, het Willemsfonds Laken en Gemeenschapscentrum Nekkersdal geven een boek uit met teksten van Van de Woestijne. Het is dit jaar daarenboven 75 jaar geleden dat hij overleed. Gedurende de Eerste Wereldoorlog was hij Brussels correspondent van de Nieuwe Rotterdamse Courant. Waar hij meestal over politiek, kunst en letteren verslag uitbracht, was dat anders tijdens de Eerste Wereldoorlog die volledig in de Lakense periode viel.toen schreef hij over het dagelijkse leven onder de bezetting, onder meer in de lange reeks artikelen "Dagboek van den Oorlog", waarin alle mogelijke aspecten van de levensomstandigheden te Laken en omgeving aan bod kwamen. Het geheel biedt een sfeerbeeld van een Laken van voor de grote urbanisatiegolf die pas na de oorlog voor een grote verandering zou zorgen. LACA heeft een selectie van artikelen die specifiek voor Laken van belang zijn en andere die typisch zijn voor het dagelijkse leven en de evolutie van de oorlogsomstandigheden doorgevoerd. Deze selectie wordt nu in boekvorm uitgegeven, rijkelijk geïllustreerd met eertijds materiaal van het Laken van toen. 21 augustus De intocht te Brussel is gistermiddag begonnen. ( ) In de stad zelf zie ik ze niet. Maar tegen zeven uur s avonds komen de eerste aan in Laken, waar ik woon vlak bij het Koninklijk Paleis en een grote nieuw gebouwde kazerne. Als een windhoos kwam het gerucht op ons aangeblazen; "De Duits is daar!" Onmiddellijk alle vensters en blinden gesloten. Maar ieder aan de ramen der eerste verdieping, waar men ze voorbij zal zien gaan. Zien? Men hoort ze, lang voor men ze te zien krijgt. Het is als een schaaf, die over de hobbelige keien van de steenweg gaat, vanuit de verte, aldoor nader, aldoor nader, waarvan men vooralsnog alleen het geluid hoort, het schuifelend, soms krassend, nooit anders dan zware, moede, slepende geluid. Tot daar ineens krast een bevel door het ras dalende licht, en voor ons defileert, in de kleur van de aarde en van de lucht, in een onnoemelijke kleur, omdat zij zich oplost in heel deze naderende avond, een Duitse troep van een duizend man. Zij zijn, hoort men wel, de enigen niet in de buurt. Zij komen, zegt onze meid, uit de vier hoeken van de wereld. En men hoort ze inderdaad met hun zware voeten opmarcheren als het ware van alle kanten, al de zijden langs van een heuvel, waarvan het hoogteen middelpunt het Koninklijke Paleis van Laken zou zijn. Zij komen; zij naderen; zij gaan; zij zijn ineens verdwenen. Om acht uur s avonds werd men niet meer gewaar, dat er vierduizend Duitsers in Laken waren. Het was er rustig, maar doods als nooit. Toen ben ik nog naar stad geweest. Ik heb er de Duitsers gemerkt aan twee Duitse officieren die in mijn "quartier général" het café waar ik mijn collega s terugvindt Münchener zaten te drinken van Belgisch fabrikaat. Toen ik daar vanochtend terug ben gekeerd, trokken de drie korpsen op die door Brussel heen het Zuiden van het land moeten bereiken. Zij zullen vannacht wat hebben mogen slapen; zij zien er fris uit. Langs de buitenboulevards rukken zij naar Koekelberg op. Aan hun hoofd rijdt een generaal, die glimlacht en groet als een grootmoedige Caesar. Enige officieren, monocle in de oogkas, zien er minder vriendelijk uit. Eén vraagt mij nogal bars een lucifer om zijn pijp aan te steken. Ik antwoord hem even bars, geloof ik. En dan is hij ineens beleefd - Het boek is beschikbaar vanaf zondag 9 mei e.k. en zal voorgesteld worden tijdens een boekvoorstelling die plaats vindt in het Atelier SALU op het Onze- Lieve-Vrouwvoorplein om 15u. - Prijs van het boek: 5 EURO. - Het boek kan nadien ook afgehaald worden tegen contante betaling in de stedelijke openbare bibliotheek in Laken aan de balie. Adres: Bockstaellaan 107, 1020 Brussel. - Voor eventuele toezending van het boek schrijft U gewoon het bedrag van 5 over op de rekening van LACA: Geschied- en Heemkundige Kring, E. Bockstaellaan 107, 1020 Brussel, samen met het bedrag van 3 voor port en verpakking en met de vermelding: "Karel Van de Woestijne". de Nekker/pagina 11

12 De Nekker mei :13 Pagina 12 de Nekker/pagina 12

13 De Nekker mei :13 Pagina 13 tot slot 2 Verkeer in de straat Enkele fenomenen De verkeerssituatie in mijn wijk (zie Tot Slot, op pag 16.) zette mij aan dit fenomeen nader te bestuderen. Wat blijkt? Je hebt het fenomeen van de gemotoriseerde spitsuurbestuurder. Scheurt tegen supersonische snelheden door woonstraten. Tijdig een weg zoeken richting werkplaats is het doel, zenuwachtig haar kammen, lippen stiften of baard scheren een leuke bijkomstigheid. Bewegen. Bewegen! Ik moet bewegen, lees je van de verkrampte gezichten af. Opzij, opzij, opzij. Maak plaats, maak plaats, maak plaats. Ik heb een ongelofelijke haast, wist ook Herman Van Veen reeds. Niets kan hen van hun vaste sluipweg weghouden, zelfs geen ommetje. Zij zijn de ongenaakbare sluipweglovers. In een slechte bui besloot ik op een morgen de zo geprezen tijdswinst van de sluipweg door onze wijk hoogstpersoonlijk op te meten en reed beide parcours, een keer langs de Bockstaellaan, een keer langs onze wijk. Wel, beste autobestuurders, er is radio Ring fm voor U, in Brussel en de Vlaamse rand Radio Ring, Groot-Bijgaardenstraat Brussel - 02/ advertentie géén tijdwinst. Geen seconde. Je hebt het fenomeen van de gemotoriseerde dolende bestuurder. Blinkende auto s met twee tot vier gesticulerende heerschappen. Mooi in het pak, hun mobieltje als voortdurend contact met de buitenwereld, een enkele keer een knallende box of uitlaat. De verhalen aan de andere kant van hun oorapparaat leiden hen blijkbaar tot extase, want de gebaren worden heftiger. Maar het blik waarin ze languit liggen, sloft lusteloos voort, alsof geen gaspedaal wordt gevonden, om dan plots zonder aanleiding een lading benzine over het asfalt uit te storten en als een pijl uit een boog weg te schieten om na vijftig meter opnieuw gezapig verder te schokkelen. Achterliggers zijn gatlikkers. Te negeren. Bewegen is ook hun doel. Nee, niet zijzelf, wel de auto. In een slechte bui besloot ik eens zo n dolende wagen te volgen. Straat in straat uit hobbelde ik verder en deed of mijn neus bloedde. Om de vijfhonderd meter klaar voor een bruusk stopmaneuver om de heren toe te laten in het midden van de straat hun klapke te doen. Wat bleek? Na een half uur hadden ze vier kilometer afgelegd. Te voet gaat sneller. Geert Selleslach Urinoir, "sanitaire" straatmeubilair... -" Ik heb horen zeggen dat de mannen hier komen "wateren" omwille van de hygiëne?!! Zij hebben blijkbaar niet dezelfde "neus" als wij!" de Nekker/pagina 13

14 De Nekker mei :13 Pagina 14 VERENIGINGEN K.W.B. LAKEN 1 Op maandag 24 mei staat Neema bij de kookpot in de keuken van Nekkersdal om al doende te leren koken zoals bij de Afrikaanse meren. Op het menu: "ibijumba n i bitoke n i ibishyimbo n i isombe n i isosi" (zoete aardappelen met boontjes, bananen, maniok en vleessaus). Als toetje "imbuto" (vruchtenmacedoine). Op de achtergrond enkele deuntjes uit Rwanda en tussendoor enige informatie over het geboorteland en de cultuur van Neema. Iedereen is welkom om 19 u. Contact: Roger Kockaert, tel. 02/ OP ONTDEKKING IN LAKEN 2 Ook dit seizoen organiseert vzw "Op ontdekking in Laken" zondagse wandeltochten. 6 juni: het kerkhof van Laken, vertrek: ingang kerkhof; 4 juli: wonen in Laken, vertrek: metro Pannenhuis; 1 augustus: Leopold II urbanist en stadsbouwer vertrek: St.-Annafontein; 5 september: het kerkhof van Laken, vertrek: ingang kerkhof; 3 oktober: wonen in Laken, vertrek: metro Pannenhuis. Contact: Roseline Verlinden, tel. 0476/ Je kan vertrekken aan Nekkersdal! Wil je kennismaken met al wat op een gewone zondag te beleven valt in Brussel, fiets dan mee met de Binnenband op 16 mei. Waar Vlamingen Zich Goed Voelen Service Residentie Heizelheem Citroenbomenlaan 15, 1020 Laken Voor inlichtingen en afspraken? Gelieve te bellen of te schrijven naar Beheerder DIRK MARTENS gsm: tel: fax: mail: mikedel.fih@pi.be advertentie Afstanden: 75 km, 40 km, 30 km of nog minder. Inschrijving: 3 euro (gratis als je dan lid wordt van de Fietsersbond). Je ontvangt: gedetailleerde routebeschrijving, handige lijst van de activiteiten, verzekering, deelneming aan wedstrijd. Vertrek: tussen 10u. en 16u. In Nekkersdal kan je bovendien terecht voor: - een stevig fietsontbijt. Vanaf 8.30 in café Nekkersdal, best wel reserveren vooraf; tel. 0475/ een nazicht van je fiets. Leerlingen van de afdeling tweewielers van het stedelijk instituut Anneessens- Funck kijken graag je fiets na vooraleer je vertrekt. - een bezoekje aan de tentoonstelling "Mini Jungle". Het leven van de insecten in de stad. A PLACE TO LIVE 3 A Place To Live is een vrijwilligersorganisatie die zich inzet voor (alleenstaande) moeders en hun kinderen in moeilijke situaties. Zij organiseren multiculturele zomervakantieweken tegen lage prijzen, zodat iedereen er eens op uit kan. Deze zomer bieden zij verschillende formules aan naargelang de leeftijd van het kind. Is je kind geboren tussen 1988 tot 1997, dan kan het mee genieten en spelen in de vrije natuur. De kinderen worden per leeftijdscategorie verdeeld en krijgen een aangepast programma waarin plezier, sport en spel, ontspanning en begeleiding vooraan staan. Alle kampen gaan door in de maand juli en kosten per kind 15 euro, kinderen tot drie jaar mogen gratis mee! Heb je als alleenstaande moeder ook zin om met je kleine spruit (geboortejaar 1998) op kamp te trekken, dan ben je zeker welkom! Contact: Marleen De Gelder tel: 02/ de Nekker/pagina 14

15 De Nekker mei :13 Pagina OXFAM WERELDWINKEL Steeds meer Wereldwinkelproducten zijn het resultaat van biologische landbouw. Om het label "bioproduct" te krijgen gelden strenge internationale normen, die ter plaatse worden gecontroleerd. En dat is niet altijd eenvoudig in regio's waar b.v.multinationals aan het werk zijn die er hun hand niet voor omdraaien allerlei vormen van bestrijdingsmiddelen ( onkruid, insecticiden) rond te spuiten. Een der jongste bioproducten is de sesampasta. De sesam wordt geteeld op het eiland Omotepe in het meer van Nicaragua, het grootste zoetwatermeer ter wereld. Bio sesampasta is vrij van bewaarmiddelen en kleurstoffen. Je kan het op je boterham smeren en keukenprinsen en - prinsessen waarderen het ook in combinatie met rauwe groenten of verwerkt in sausen. Rum uit Cuba is al langer een veelgevraagd product. Daaronder was ook citroenrum. Maar deze citroenrum was nogal aan de sterke kant (37.5 % alcohol). Daarom is hij nu vervangen door een lichtere versie, 21 % alcohol, eerder dus citroenjenever. Om van te genieten. Contact : Ivet Gonnissen Tel: 02/ DE GRIJZE GEUZEN Op zondag 9 mei om 15 u. gaan De Grijze Geuzen naar de tentoonstelling "Rubens en zijn bibliotheek" in het Museum Plantin Moretus, Vrijdagmarkt 22 in 2000 Antwerpen. De Deense arts Otto Spesling getuigt tijdens een bezoek aan het Rubensatelier hoe de schilder zich laat voorlezen uit TASSO terwijl hij schetsen corrigeert. En dat hij een aanzienlijke bibliotheek bezat weten we ondermeer uit de bestellingen, die hij plaatst bij zijn jeugdvriend Balthazar Moretus. Hij las kunstenaarsbiografieën en bestudeerde atlassen, boeken over taal en prille archeologie, liefst nog in het Latijn.Ter voorbereiding van diplomatische missies dook hij in politieke en geschiedkundige literatuur. Op zaterdag 22 mei om 15 u. gaat het richting de tentoonstelling "Vlaamse landschapsschilderkunst van PATINIR tot RUBENS" in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten, L. De Waelplaats in 2000 Antwerpen. Het landschap als zelfstandig genre is een "Antwerpse" uitvinding van het begin van de 16de eeuw. Echt populair werd het landschap echter vooral in het 17de eeuwse Holland en in het Europa van de 19de eeuw. Het Koninklijk Museum heeft in de loop der tijden een exquise verzameling landschapsschilders opgebouwd. Contact: Fernand Adams, tel. 02/ KT DE WIJNGAARD 6 Op zaterdag 8 mei (20u) en zondag 9 mei (15u) kan u gaan Kanaalzwemmen Niet in de letterlijke zin weliswaar! Met Kanaalzwemmen doelt men hier op het zappen tussen allerhande gevoelens, emoties en ervaringen. Door middel van verschillende theatergenres en speelstijlen onderneemt men een zoektocht door het leven. Wij zwemmen of zappen immers van de ene relatie naar de andere, wij wisselen van werk -of studieomgeving zoals wij van outfit veranderen en zappen van het ene televisieprogramma naar het andere. Dit experiment met eigen en andere teksten wordt u gebracht door een groep jonge theaterliefhebbers, of Kanaalzwemmers, op de witte zolder van De Markten, Oude Graanmarkt 5 Contact: De Markten tel: 02/ I N F O Gemeenschapscentrum Nekkersdal, E. Bockstaellaan 107, 1020 Laken - Brussel. Ingang activiteiten en secretariaat: E. Bockstaellaan 107, 1020 Laken - Brussel. Bushalte Nekkersdal: 230, 231, 233, 356, BN, BS, BWL, WL, 89, metro lijn 1A, halte Bockstael. Tel. 02/ Fax 02/ info@nekkersdal.be Het onthaal van Nekkersdal is elke werkdag van 9u. tot 19u. open (behalve vrijdag tot 17u.). Café Nekkersdal is open: Din. zat.: 10 u. 23 u. Maandag: 19 u. 23 u. Tel: 02/ Het consultatiebureau voor het jonge kind is open elke dinsdag (wisselende uren). Consultaties enkel op afspraak: tel: 02/ (Regiohuis K&G). Meer info bij Lilly De Ceuster, tel: 02/ Kinderclub Baloe vangt naschools kinderen op uit Lakense Nederlandstalige scholen. Meer info bij Isabel Vansevenant tel/ 02/ Openbare Bibliotheek Stad Brussel is open van maandag tot vrijdag van tot en op zaterdag van tot Tel 02/ VAKANTIEGENOEGENS LAKEN 7 Zondag 16 mei : wandeling "Werchter, rockdorp aan Dijle, Demer en Laak" (13 km). Werchter is en landelijke gemeente in Vlaams-Brabant. Deze deelgemeente van evenmooie en rustige Rotselaar ligt op de samenvloeiing van Demer en Dijle en op het kruispunt van drie geografische streken: het Hageland, het Dijleland en de Zuiderkempen. Werchter heeft nog opvallend veel groene hoekjes en de natuur is er nog vrij ongerept. Start: om 14u. aan de kerk van Werchter (4 km ten oosten van Haacht). Deelname: 1.00 Contact: Monik Gonnissen Tel 02/ SINT URSULA 8 Op vrijdag 7 mei organiseert Sint-Ursula een eetfestijn. Vanaf 16u. kan je lekker pannenkoeken smullen in GC Nekkersdal. Nadien, om 19u. is er een kaasavond. De opbrengst van deze avond zal mede dienen voor het vernieuwen van het sanitair. Contact: Griet Van Landegem, tel: 02/ de Nekker/pagina 15

16 De Nekker mei :13 Pagina 16 tot slot D E N EKKER colofon Verkeer in de straat Verkeersplan Neybergh-Bols niet optimaal We weten het allemaal. Brussel stikt van de auto s. Op de Brusselse ring sta je stilaan zelfs op de onmogelijkste uren meer stil dan je rijdt. Op de grote boulevards moet je rodeo rijden wil je vooruit raken. Op de vlucht voor de file zoeken steeds meer automobilisten parallelle buurtwegen op om hun weg te banen. Dikwijls zijn dat echte woonstraten die niet geschikt zijn voor doorgaand verkeer. Dergelijk verkeer hoort in zo n straten trouwens helemaal niet thuis. Tot voor enkele jaren werden de Richard Neyberghlaan en de Prudent Bolslaan tijdens de spitsuren veelvuldig gebruikt als sluipweg voor de Bockstaellaan. Heel de wijk tussen het Bockstaalplein, Leopold I straat, Pannenhuisstraat en Demeerstraat (metro Pannenhuis) kreeg trouwens steeds meer verkeer te slikken. Enkele pientere buurtbewoners namen het heft in handen om het verkeer in deze wijk terug te dringen en overtuigden ook verbazend snel het gemeentebestuur en de politie hiervan. Een nieuw verkeerscirculatieplan voor de wijk werd uitgetekend. De praktische uitvoering met de nieuwe signalisatie werd vrij snel uitgevoerd. Basisprincipe van het plan was de straten door te knippen zodat je de wijk van geen enkele zijde meer rechtstreeks kan doorkruisen, maar verplicht wordt een (korte) omweg te maken. Daarvoor werd in alle straten enkelrichting ingevoerd. Bijkomend voordeel: meer parkeerplaatsen want je kan aan beide kanten van de straat parkeren. Tot daar het goede nieuws. Want zoals wel vaker: tussen theorie en praktijk bestaat een groot verschil. Wat blijkt? Tijdens de spits blijven de auto s zich ongegeneerd een weg zoeken door onze wijk. Dat ze een ommetje moeten maken schrikt hen in het geheel niet af. Wat meer is: ook de buurtbewoners moeten - natuurlijk - rondjes rijden alvorens ze aan hun huis raken, waardoor je soms het gevoel krijgt in een kermiscarrousel te zitten. Opvallend is dat alle bijkomende parkeerplaatsen binnen de kortste keren ingenomen waren. Vraag me niet vanwaar al die auto s plots vandaan komen. Een verdwaalde bus of vrachtwagen raakt niet wijs uit al die éénrichtingsstraten en kan in de meeste gevallen de korte bochten niet nemen. Een onverlaat lapt de verbodsborden aan zijn laars en rijdt gewoon tegen de richting in rechtdoor. Soms moedwillig, soms uit verstrooidheid. Maar het ergste is dat door het nieuwe verkeersplan de verkeersdruk in een aantal straten enorm is toegenomen. In die mate zelfs dat het niet meer aangenaam is. Vooral de mensen van de Laneaustraat, Wittouckstraat en een stukje van de Neyberghlaan en de Bolslaan (vanuit metro Pannenhuis) zijn duidelijk slechter af dan vroeger. Laneaustraat en Wittouckstraat zijn bovendien vrij smalle straten in zeer slechte staat waardoor het motorengebrul voor extra overlast zorgt. Deze boodschap werd al meermaals aan het kabinet van de bevoegde schepen Marie-Paule Mathias overgemaakt. Zij wil de situatie na nauwelijks twee jaar niet direct opnieuw wijzigen, wat begrijpelijk is. Zij wil de situatie nog even bekijken en onze wijk op termijn aan de buitenkant moeilijker toegankelijk maken door infrastructurele ingrepen. Dat is zeker een goed idee, maar iedereen weet dat je voor infrastructuurwerken altijd een lange weg te gaan hebt en dat zelfs dat geen garantie is op minder doorgaand verkeer (zie bijvoorbeeld de hoek van de Dapperheidsstraat met de J. Lahayestraat in Jette). Eén les hebben we alleszins geleerd. Spitsuurbestuurders of een dolende bestuurders (zie Tot Slot2 op pag 13.) schrik je niet af met een extra toertje. Daar is duidelijk meer voor nodig. Geert Selleslach REDACTIEADRES E. Bockstaellaan 107, 1020 Brussel tel. (02) fax. (02) Reknr. De Nekker INGANG SECRETARIAAT, ACTIVITEITEN, CAFÉ E. Bockstaellaan 107, 1020 Brussel tel. (02) TEKSTEN Eric Theunis, Geert Selleslach, Els Ampe, Leander Fonteyn, Rik Fobelets, Wim Van der Elst. FOTO'S Danny Bex, Eric Theunis, Rik Fobelets, Wim Didelez. CARTOON Philippe Cruyt. ZETWERK Ingrid Jespers. CORRECTOR Jan De hing. LAY-OUT Rik Fobelets, Philippe Verstraeten, Veerle De Bruyn DRUK Drukkerij De Ridder, 1745 Opwijk VERWERKING Nekkersdal, Cardijnschool VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Julien Meganck E. Bockstaellaan 107, 1020 Brussel OPLAGE De teksten van De Nekker voor juni moeten ten laatste op maandag 17 mei op het redactiesecretariaat zijn. De gegevens vermeld op het etiket, bevinden zich in het geautomatiseerd adressenbestand van GC Nekkersdal (cf. De Wet van 8 december '92 tot bescherming van de persoonlijke levenssfeer t.o.v. de verwerking van persoongegevens). de Nekker/pagina 16