Stichting Papoeajeugd naar school Jeugd in Papua op school

Transcriptie

1 Stichting Papoeajeugd naar school Jeugd in Papua op school 47 nieuwsbrief mei 2010

2 Voorwoord Bij deze wil ik u graag iets vertellen over de inhoud van deze nieuwsbrief. Een beetje ander bericht van onze penningmeester dan dat u van ons gewend bent, maar toch met interessante informatie over het te besteden geld. Yvon van Diemen heeft besloten om ons bestuur te komen versterken en daar zijn wij met z n allen oprecht blij mee. Hoe zij tot dit besluit gekomen is, daar heeft zij zelf iets over geschreven. Zuster José heeft een stukje geschreven over het belang van goede huisvesting vroeger en nu en hierin is dan de vaste rubriek over een stukje geschiedenis verwerkt. Ook is er informatie over een bestaand en nog te bouwen weeshuis voor kinderen die te maken hebben met Aids. Tot slot nog een brief van een meisje, dat woont in één van de weeshuizen, die wij steunen. Wij hadden haar enige jaren geleden ontmoet in Bupul, waar zij vandaan komt. Omdat de mogelijkheden voor scholing beter zijn in Merauke, woont zij nu in Merauke en gaat ook met veel plezier naar school. Redactie Ton en Rina van Breemen. Van de voorzitter Ik dank u voor de grote steun die wij van velen ontvangen. Ter voorbereiding van ons 25 jarig jubileum in april 2011 heb ik uitgezocht, hoe wij al die jaren steun hebben kunnen verlenen aan de Papoea s. Bij de oprichting bezaten wij geen cent. De eerste jaren van ons bestaan zijn wij enorm gesteund door giften, schenkingen, lijfrenten en erfenissen vanuit de familie van onze oprichter Pater Ad van Esch en hun vriendenkring. Na de eerste actie op de St. Dionysiusschool in Tilburg startte de grote Vastenactie in de dekenaten Tilburg, Goirle en Oisterwijk. Dat leidde tot een kettingreactie van scholen, kerken en MOV-groepen. Zelf ben ik vanaf 1994 actief in onze stichting en daarom is mijn berekening misschien niet 100% correct, maar tot op heden tel ik 85 scholen. Sommige scholen steunden meerdere jaren, zoals de Brummelbos in Erica 4 maal en de RK. Basisschool St. Jan in Dongen 5 maal! Maar de St. Caecilaschool in Berkel-Enschot, de thuisbasis van de familie van Esch, spande de kroon en hield het 12 maal vol! Daarna volgde er een lange reeks, te veel om op te noemen. Maar toch wil ik de meerdere malen uitgevoerde grote acties melden. Vaak uitgevoerd i.s.m. Cordaid/ Vastenaktie en/of Wilde Ganzen. Zoals in en rond: Beverwijk, Emmen, de Noord- Oostpolder, Tilburg, Stein, Waalwijk, Schiedam-Noord, Weesp, Bovenkarspel en Edam. Ik roep al deze scholen nog eens op om ter gelegenheid van ons jubileum in 2010/2011 actie te voeren. Als voorbeeld noem ik de Kameleonschool in Duiven, die zo maar even in een sponsorloop meer dan 9000,-- bijeen liep! En dan zijn er natuurlijk nog de diverse religieuze orden, de Eeuwige Adoptie - ouders, de trouwe adoptie-ouders die het al jarenlang volhouden en alle weldoeners die bij verjaardagen, bruiloften en partijen ook aan de Papoeajeugd denken. Met uw hulp kunnen ruim 1200 Papoeakinderen jaarlijks onderwijs volgen. Bovendien helpen wij ook bij de inrichting en bouw van scholen, bibliotheken en internaten. In de 2e helft van mei 2011 hopen we in aanwezigheid van Mgr. Adi Seputra, de Aartsbisschop van Merauke, met velen van u het jubileum te vieren. Dank voor uw jarenlange steun. Giel Sertons, voorzitter Bericht van de penningmeester Op het moment dat we dit schrijven voor de nieuwsbrief van mei komen er verschillende projectrapportages binnen uit Vanaf 2004 heeft PJNS de Poltek (hogere beroepsopleiding) gesteund. In september 2009 kregen ongeveer 30 studenten een diploma in aanwezigheid van de Bupati (hoogste bestuursambtenaar in Merauke). Merauke. Na goedkeuring van het bestuur in Nederland zal er geld worden overgemaakt, maar op dit moment is het nog niet zover. Daarom willen wij u deze keer laten weten voor wie u en wij ons inspannen: In totaal zijn er Papoealeerlingen naar school geholpen. Er zijn 4 weeshuizen ondersteund, te weten Amam Bekai Chevalier, Abba, Kariku en Bunda Kasih en 3 internaten, Paulus Nafi, St. Anna en St. Pius. Namens hen allen bedanken wij u. Onlangs berichtte het bestuur in Merauke ons dat er van project 19 het afgelopen jaar 49 Papoealeerlingen geslaagd zijn voor hun middelbare schooldiploma (SMA)! Naast leerlingen hebben wij aan 48 leerkrachten een vergoeding betaald. Want, voor afgelegen gebieden geldt: geen docent; geen onderwijs. Echter, voor 2010 hebben wij hier geen geld voor gereserveerd. Helaas zijn onze financiële middelen begrensd en moeten we keuzes maken. Natuurlijk doen wij wel ons uiterste best om hier nog een sponsor voor te vinden. Het totaalbedrag aan giften en donaties in 2009 was ,-. Van harte bedankt voor uw steun door de jaren heen. Tot slot delen wij u nog mee dat de boekhouding over 2009 is afgesloten en ter controle ligt bij de accountant. In onze nieuwsbrief van december zullen wij u hiervan verslag doen. Shelley Nieboer/Wim Jong. 2

3 Een nieuw bestuurslid stelt zich voor: Ik ben geboren in 1960 in Zoeterwoude. Hier doorliep ik de lagere school en de middelbare school heb ik gevolgd in Leiden. Als klein meisje hing ik aan de lippen van mijn oom, een man met een dikke baard en pijp. Mijn oom zaliger liet zijn baard staan zoals al de missionarissen in die tijd. Om het gemak van het niet scheren, maar vooral omdat het een natuurlijke bescherming gaf tegen de muskieten; kleine vervelende insecten die je het leven behoorlijk zuur konden maken. Daar kwam ik later zelf ook achter Door de verhalen en de brieven van mijn oom werd mijn nieuwsgierigheid geprikkeld en wilde ik als meisje van 4 jaar wel boerinnetje worden in dat woeste gebied. Boerinnetje werd ik niet maar wel verpleegkundige. Om mijn ideaal te kunnen realiseren ben ik in Leidschendam de verpleegkundige opleiding gaan volgen en daarna - ter aanvulling - in Edinburgh (Schotland) de verloskundige opleiding. Tussendoor deed ik tropenervaring op in Bolivia, alwaar ik in de gezondheidszorg en de breicultuur actief was. Heel blij was ik toen ik in 1987 via VSO (Voluntary Service Overseas) werd uitgezonden naar Kimaam. In Kimaam hoopte ik met mijn opgedane kennis op verpleeg- en verloskundig gebied nodeloze sterfte te kunnen terugdringen. Door het geven van preventieve zorg maar vooral ook bewustwording, waarvan moeder en kindzorg één van de belangrijkste was. Ik ging op patrouille, van dorp naar dorp, met een prauw in de regentijd en te voet in de droge tijd. Maanden was ik onderweg met mijn trouwe hulpen en lokale, Yvon in gesprek met kinderen op Kimaam zelf opgeleide, dorpsverzorg(st)ers. Eerst werden in de dorpen alle zieken behandeld. Het liefs wilde men een spuitje - dat was de beste magie. Men moest eerst vertrouwen in mij krijgen alvorens ze mijn verhalen over hygiëne, voeding, moeder en kind zorg etc. wilden aanhoren. Ook was er in de dorpen nauwelijks geld in omloop. Veelal werd in natura betaald. Ik kreeg bijvoorbeeld de medicijnen betaald in de vorm van kleine levende krokodilletjes, kippen en eieren. Ik betaalde de mensen die roeiden, mijn blikken droegen en voor me kookten met tabak en pinang; iets anders wilden ze immers niet hebben. Drie jaar lang mocht ik in de voetsporen van de missionarissen en zusters treden. Dit was in het begin niet eenvoudig, vooral op gebied van de taal en de cultuur. Op dat moment was ik de enige blanke vrouw op een moeraseiland meerdere malen groter dan Nederland. Mensen die op het eerste gezicht allemaal op elkaar leken, maar al snel leerde ik ze kennen als trouw, loyaal en gemoedelijk. Ik heb me er altijd als een vis in het water gevoeld. Een voordeel was dat ik jong was, nergens gevaar zag en mij geen zorgen maakte. In 1990 keerde ik terug naar Nederland en ben ik mij langzaam maar zeker gaan specialiseren in de oncologische zorg. Twee jaar geleden heb ik met mijn gezin een bezoek gebracht aan mijn werkgebied in Papua. Een ervaring die niet zo gemakkelijk in een paar woorden te vangen is. Tijdens die reis werd mij wel steeds duidelijker dat het werk, ondersteund door Papoea Jeugd Naar School, onmisbaar is. Door het aanbieden van goed onderwijs zal ook mijn speerpunt gezondheid haar vruchten afwerpen. Mijn motivatie om zitting te nemen in het bestuur van Papoea Jeugd Naar School is daarom dan ook niet moeilijk te raden. Yvon van Diemen. Van de secretaris Zuster José heeft een mooi artikel geschreven over het belang van goede gebouwen voor het onderwijs. Mooi is, dat gebouwen uit het verleden soms nog goed te gebruiken zijn voor andere doeleinden, waar op dit moment meer behoefte aan is. Zo is in Merauke een aantal jaren geleden de grote schuur, van de Broeders van Zeven Smarten, omgebouwd tot de eerste hogere school voor politechniek, Sekolah Tinggi Politeknik. Politechniek wil zeggen meerdere technische opleidingen, zoals visserij, landbouw e.d. Nieuwe ruimte voor jeugd in Kepi Nog een ander mooi voorbeeld is het eerste jongensinternaat, opgezet door onze stichter Pater Ad van Esch, in Kepi. Dit internaat is omgebouwd tot bibliotheek, studie- en gemeenschapsruimte voor de schoolgaande jeugd in Kepi. PJNS heeft mede hiervoor actie gevoerd tijdens de Vastenaktie en Wilde Ganzen heeft de opbrengst verhoogd. Met name in Kepi is het aantal studerende jongeren sterk toegenomen, doordat er meer scholen gebouwd zijn en worden. Zo ontstaat er meer behoefte aan andere bijkomende faciliteiten als bijvoorbeeld een bibliotheek. En op deze wijze worden goede gebouwen weer hergebruikt voor andere doeleinden. Ton van Breemen, secretaris. 3

4 Een bijzonder weeshuis in Merauke Kinderen en hun begeleiders van het weeshuis Tijdens ons werkbezoek van mei 2009 brachten wij een bezoek aan het weeshuis, Amam Bekai Chevalier. De stichting Papoeajeugd naar school steunt de kinderen van dit weeshuis en hoopt dit nog heel lang te kunnen blijven doen, zodat wij helpen om deze kinderen een goede toekomst te bieden. Tijdens dit werkbezoek kregen wij een promotiefolder van pater Kees de Rooy MSC over het weeshuis en hieruit werd veel duidelijk over de motivatie om juist een weeshuis op te richten voor kinderen, waarvan de ouders aids hebben of zijn overleden aan deze ziekte. Hieronder wat informatie uit deze folder: Een triest gebeuren in het leven van jonge kinderen is als de ouders jong overlijden, dit gebeurt helaas ook in West Papua. Er kunnen verschillende oorzaken zijn, waarom de ouders overlijden, bijvoorbeeld: TBC, HIV/Aids of door een longziekte. Een gevolg van het jong overlijden van de ouders kan zijn, dat de kinderen verwaarloosd worden. Tot de oprichting van dit weeshuis, waren er nog geen weeshuizen, die zich speciaal richten op deze kinderen van zieke ouders. Dit geldt des te meer voor de kinderen, waarvan de ouders zijn overleden aan de ziekte HIV/Aids. Deze kinderen worden vaak verstoten uit de maatschappij, zelfs door hun eigen familie. Er waren nog geen instellingen, die het lef hadden om maatschappelijke opvattingen te trotseren en om iets voor deze kinderen te doen. Op initiatief van pater Kees de Rooy heeft de orde van de MSC provincie West Papua het initiatief genomen om iets voor deze kinderen te gaan doen. In april 2007 is er besloten door de provinciaal van MSC Papua om een weeshuis op te richten voor kinderen, waarvan de ouders ziek zijn of overleden aan Aids. Het weeshuis kreeg de naam Amam Bekai Chevalier, amam bekai komt uit de plaatselijke taal en betekent: met een ontfermend en liefdevol hart, de naam Chevalier is de naam van de oprichter van de orde MSC. Op 5 juni 2007 is de MSC actief gestart met het helpen van deze kinderen. Het streven van het weeshuis, is om de kinderen op te voeden tot zelfstandige jonge mensen; dat zij hun mogelijkheden optimaal ontwikkelen; het stimuleren van de intellectuele ontwikkelingen, zodat zij leren lezen, schrijven en rekenen; en zo mogelijk voorbereid worden op een hogere opleiding. Ook wil het weeshuis de kinderen bijstaan bij hun persoonlijke en geestelijke ontwikkeling Tot zover een stukje vertaald uit de promotiefolder. Vanaf 2007 is het weeshuis gevestigd in Gudang Arang, een buitenwijk van Merauke. De oude kerk van pater Henk Vergouwen doet dienst als gemeenschapsruimte en in de ruimtes naast de oude kerk zijn de keuken, slaapzalen en eetzaal gevestigd. In het huis wonen zowel jongens als meisjes. Een MSC broeder, Yos Manuel, en zijn medewerkster Irene Letsoin bezitten de deskundigheid en de ervaring in het opvangen van jonge mensen. De broeder is heel enthousiast en hij heeft zelfs een koor met de kinderen opgericht, waar hij Overleg met de broeder over de vergoedingen van PJNS tijdens het werkbezoek vorig jaar. 4

5 in Merauke waren kon hij ons vol trots de 2 hectare laten zien, waar een nieuw weeshuis gebouwd gaat worden. Men was al druk bezig met de voorbereiding voor een goede omheining en de bedoeling was dat vorig jaar op wereld Aids dag, 1 december, de eerste paal in de grond zou gaan, maar dit is nog even uitgesteld. Er is wel een goede omheining gemaakt en men is druk geweest met de grond bouwrijp maken. Dit wordt vertraagd door de al maandenlange regen. Slaapzaal in het weeshuis ook mee optreedt. Zij hebben ook voor ons gezongen, de broeder begeleidde het koor met trompet. Het klonk echt prachtig. De kinderen kweken zelf planten voor de verkoop en zij maken van zijdebloemen stukken voor uitvaarten. Met deze activiteiten wordt extra geld verdiend om bijvoorbeeld te besteden aan eten of speelgoed. Momenteel worden in dit weeshuis ongeveer 20 kinderen opgevangen. Er zijn ook zieke kinderen, die thuis medicijnen en zorg krijgen. Aan alles is te zien, dat de ruimte echt te klein is. Er zouden meer kinderen opgevangen moeten worden en het zou fijn zijn als de zieke kinderen ook in het huis zouden kunnen wonen. Pater Kees de Rooy is de grote motor achter dit project, hij heeft er veel energie en tijd ingestoken. Hij staat er gelukkig niet alleen voor, maar er is nog veel te doen. Hij ging op zoek naar een andere locatie, waar een groter huis gebouwd kan worden. Het is de bedoeling, dat ook de zieke kinderen hier een thuis zullen vinden. In 2009 waren er alleen al in Merauke 135 kinderen bekend, die besmet zijn met aids. Toen wij vorig jaar in mei Ibu Irene, die samen met broeder Yos zorgt voor de kinderen heeft nu een officieel arbeidscontract en zij krijgt een standaard loon net als een ambtenaar. PJNS betaalt een deel van haar salaris. In mei hoopt Kees een definitieve tekening mee te nemen van het toekomstige weeshuis. Er is al veel gebeurd, maar er moet nog heel veel gebeuren. Ondertussen groeien de kinderen op in het bestaande weeshuis en wij zijn als stichting Papoeajeugd naar school heel blij, dat wij daar een bijdrage aan mogen leveren. Natuurlijk volgen wij de ontwikkelingen van het nieuwe weeshuis op de voet en wij houden u graag op de hoogte. Kees de Rooy/Rina van Breemen. Vol trots laat Kees ons de grond zien, waar het nieuwe weeshuis gebouwd gaat worden. Inmiddels is er een goede omheining en is de grond zo goed als bouwrijp. 5

6 PJNS BOUWT PJNS staat voor: Papoeajeugd naar school en het eerste dat hierbij bij je opkomt is natuurlijk: een school en onderwijs. Voor onderwijs heb je leerkrachten nodig (een verhaal apart) en voor de school een gebouw. Maar ook dat is niet genoeg, want waar komen de kinderen, de leerlingen vandaan? Waar wonen ze, op loopafstand van de school of moet er behalve gelopen soms ook nog gevaren worden? Moeilijk om dan op tijd en fit op school te zijn. Asrama s (internaten) zijn dan de oplossing voor de kinderen die in dorpen wonen waar nog geen school is. Toen in het begin van de vorige eeuw de regering en de missie met de educatie begonnen, kwamen scholen en internaten vanzelfsprekend altijd op de hoofdstatie. Asrama s waren ook belangrijk omdat er na de gewone schooltijd, behalve het gewone spelen van de kinderen ook andere activiteiten ontwikkeld konden worden. Daardoor leerden de kinderen van verschillende stammen met elkaar samen te werken, elkaar te respecteren, kwam er begrip voor hygiëne en nog veel meer. Toen echter het aantal leerkrachten groeide, kwamen er ook in de kleinere dorpen basisscholen: de kinderen konden dus gewoon thuis blijven. Maar na Zuster Feralinda laat ons zien hoe water, dat uit de grond gepompt is, hier wordt gekookt voor drinkwater. de basisscholen kwamen er nu op de hoofdstaties vervolgopleidingen als huishoudschool, technische school, Mavo, Havo en inmiddels ook hoger onderwijs. Voor de leerlingen van deze scholen is een asrama nog steeds een uitkomst. Eind jaren 80 werd de Stichting PJNS opgericht met het doel om door een goede school en een goede behuizing voor de leerlingen het niveau van het onderwijs te verhogen en meer kinderen de kans te geven een opleiding te volgen. PJNS helpt dan ook internaten, scholen en bibliotheken te renoveren of te bouwen. Welke lokalen zijn er zoal in een asrama? Hoewel veel asrama s nog een algemene slaapzaal hebben (de kinderen voelen zich veiliger in een groep) worden er nu in de nieuwbouw vaak slaapkamers gebouwd voor 4-6 personen (dus toch nog een groepje) met stapelbedden. Dit bevordert ook het verantwoordelijkheidsgevoel, dat veel groter is wanneer je iedere week met z n zessen je eigen kamer moet opruimen en schoonmaken dan wanneer je met meerderen een grote zaal een goede beurt moet geven. Dat is onpersoonlijker. Er is een eet, studie- en recreatie ruimte, een sanitaire afdeling, een keuken (er wordt op hout of petroleum gekookt), een kamer voor de leiding. En natuurlijk bergruimte voor van alles en nog wat. Waterleiding is er niet, dus moet er gebouwd worden op een plaats waar een goede put geslagen kan worden. Met alleen regenwater, dat wel opgevangen wordt, kom je niet toe. Ook moet er genoeg speelruimte zijn voor de kinderen, zodat ze in hun vrije tijd goed in beweging kunnen zijn. Voor de eerste gebouwtjes werd het materiaal uit het bos gehaald en moest er geregeld vernieuwd worden. Nu zijn het (deels) stenen gebouwen met een goede dakbedekking. Dat betekent wel, dat het bouwen veel duurder is geworden, het bos was dichtbij, maar cement, verf en wat dies meer zij moet allemaal aangevoerd worden, met de boot of het vliegtuig. Daarom wordt ook een bijdrage van Ongeveer 45 jaar geleden werd dit meisjesinternaat in Tanah Merah gebouwd. het dorp gevraagd. Bovendien wordt daardoor de school/het asrama gevoelsmatig meer hun eigendom, wat weer een groter verantwoordelijkheidsgevoel geeft. Maar met een gebouw alleen ben je er nog niet, er moet natuurlijk ook meubilair komen en daarvoor hebben de leerlingen van de technische school al verschillende keren hun kennis en vaardigheid in praktijk gebracht door het maken van tafels, stoelen, bedden en kasten. Zo wordt er aan alle kanten samen gewerkt om de Papoeajeugd een goede schoolopleiding te geven en daardoor ook een betere toekomst. Zuster José van der Salm. 30 jaar geleden bouwde Ad van Esch (onze oprichter) deze school in de hoofdstatie Aboge. 6

7 STICHTING PAPOEAJEUGD NAAR SCHOOL Voor meer informatie, kijk op onze website: (voor alle bestuursleden) SECRETARIS: Ton van Breemen, Munnikenweg 54, 1947 EV BEVERWIJK, Tel: PENNINGMEESTER: Wim Jong, Tel (informatie over giften) Giro of Rabobank t.n.v. Stg. Papoeajeugd naar school Robbeknolerf 23, 3813 LM AMERSFOORT VOORZITTER/PR: Giel Sertons, Zijweg 31, 7814 VL EMMEN, Tel.: , tel./fax: Ook contactpersoon voor informatie en het voeren van acties en (indien vrij) beschikbaar als gratis inleider bij de actie. GRATIS ALS STEUN BIJ ACTIE: lesbrieven en leskist met gebruiksvoorwerpen; de video s / de dvd s: DANK AAN DE 38 VOOROUDERS! Er zijn 38 adoptie-ouders die zich vereeuwigd hebben door zich aan te melden voor Eeuwige Adoptie. Er is tot nu toe al ,- toegezegd. Uit de rente steunen wij de studie van Papoeakinderen. Doet u ook eeuwig mee als adoptie-ouder/beschermengel of voorouder van Papoeakinderen? De Papoea s zijn het waard! JA, IK RED NU DE TOEKOMST VAN EEN PAPOEAKIND U kunt ons op verschillende manieren helpen: U kunt wanneer u maar wilt een gift storten op onze rekening. U kunt een kind financieel adopteren, zodat het naar school kan gaan. ADOPTIE: Het gaat om steun bij studie van Papoealeerlingen, van kleuter t/m Universitair student. Het is slechts een bijdrage in de studiekosten, maar voor hen van groot belang. Soms steunen we per maand met 7,50 wel 3 kinderen, maar meestal is 15,-- te weinig voor een hogere opleiding.wij proberen regelmatig leerlingen hun verhaal te laten vertellen in onze Nieuwsbrief. O Voor 7,50 per maand of O 90,-- per jaar steunt u een kind op de lagere school. O Voor 15,-- per maand of O 180,-- per jaar steunt u een leerling op het voortgezet onderwijs. O U kunt zich ook aanmelden voor Eeuwige Adoptie. U stort dan 3200,-- ineens. (Dit bedrag wordt voor tenminste 50 jaar vastgezet.) O Het bedrag voor Eeuwige Adoptie regel ik via PJNS een schenking via de notaris (gratis) van 5 jaarlijkse termijnen van 640,-- (in dit laatste geval vervalt de minimum drempel voor belastingaftrek). Van de rente uit het fonds Eeuwige Adoptie wordt de studie van Papoeakinderen gesteund. O Ik wil graag informatie ontvangen over Eeuwige Adoptie. U wordt 2x per jaar op de hoogte gehouden via de Nieuwsbrief. U kunt uw maandelijkse adoptiebijdrage of een eenmalige gift storten op girorekening of bankrekening , Stg. Papoeajeugd naar school, Robbeknolerf 23, 3813 LM AMERSFOORT. NAAM... STRAAT/HUISNUMMER... POSTCODE/PLAATS... DATUM... HANDTEKENING... ATTENTIE! Een automatische maandelijkse of jaarlijkse afschrijving bij bank of giro moet u zelf regelen, om de kosten voor u en ons zo laag mogelijk te houden. U kunt dit altijd weer stopzetten als u dat wenst. Voor iedere adoptie geldt: ingevuld en ondertekend aanmeldingsformulier zenden aan: Dhr. Wim Jong (contactpersoon tussen kinderen en adoptie-ouders) Robbeknolerf 23, 3813 LM Amersfoort. Tel papoeajeugdnaarschool@hotmail.com (in de verwijzen naar W. Jong) 7

8 Tijdens ons werkbezoek in 2009 hebben wij ook een bezoek gebracht aan het meisjesweeshuis van de zusters in Merauke. Een aantal kinderen herkende ons van een vorig bezoek enige jaren geleden in Bupul. Wij hebben toen in Bupul gekeken naar de noodzaak van een nieuwe kleuterschool. Een meisje zat toen nog op de oude kleuterschool. Het was heel leuk om haar weer te ontmoeten en te horen hoe het nu met haar gaat. Hieronder de vertaling van een brief, die zij een paar weken geleden naar ons toestuurde. Brief van Veronika: Ten eerste doe ik groeten met deze eerste brief aan u en ik hoop dat u blij bent met deze brief. Ik zal vertellen over mijn dagelijks leven in het weeshuis. Naam: Veronika Brigita Dambujai Klas: VIIe School: SMP YPPK Yohanis XXIII Merauke Iedere dag sta ik op om klokslag 5 uur. Na het opstaan was ik mezelf en ga ik lopend naar de ochtendmis in de kerk. Dan ga ik weer naar huis en voordat ik naar school ga ontbijt ik. Na het ontbijt gaan wij naar school. Ik ga lopend naar school, de school is niet zo ver. Mijn school heet SMP YPPK Johanis XXIII. Ik zit ik klas VIIe. Vervolgens als ik van school naar huis ga, dan is er middageten. Na het eten rust ik uit en sta om 3 uur in de middag op. Na het opstaan zijn er gewoonlijk klusjes om te doen. Er zijn er die de kleding gaan wassen en anderen, die eten gaan koken. Als deze taken gedaan zijn, gaan wij een beetje spelen. Na 5 uur gaan wij wassen en om 6 uur doen wij het avondgebed. Als het avondgebed klaar is verzamelen wij ons om te luisteren naar de mededelingen van de zuster. Dan gaan wij avondeten en als dat klaar is gaan wij leren en herhalen de lessen, die opgegeven zijn door de leerkrachten. Ik woon hier goed, ik voel mij prettig en gelukkig, dat ik in dit weeshuis Bunda Kasih kan wonen. Deze zuster van mij is heel erg aardig, zij leert mij over hygiëne, netheid en het leven. Ik ben ook gelukkig met het verkrijgen van hulp van u, die mij geholpen heeft. Ik wil u nogmaals heel erg bedanken. Moge God goed voor u zijn. Ik zal hier altijd bidden. Tot zover deze brief Hartelijke groeten, Veronika Brigita Dambujai Veronika (in het midden) met een aantal kinderen, die ook uit Bupul komen en nu in het weeshuis in Merauke wonen. Toekomstig onderwijzeres Doordat wij nu al enige jaren voor de stichting PJNS op werkbezoek gaan, leren wij de mensen een beetje beter ken- nen en zij ook ons natuurlijk. Soms komen wij kinderen tegen, die wij eerder in hun eigen kampong hebben ontmoet en nu voor verdere studie in een weeshuis of internaat elders wonen. Je weet zo een beetje meer van de kinderen hun voorgeschiedenis. Zo kwam er tijdens ons bezoek aan het meisjesinternaat in Merauke ook een meisje naar ons toe, die ons herkende en graag wilde vertellen waarom zij nu in Merauke woonde. Wij hadden haar eerder ontmoet in het meisjesinternaat in Kepi, maar haar droom is het om ooit voor de klas te staan in de kampong, waar zij geboren is. Omdat er in Merauke een goede opleiding is voor onderwijzeres, woont zij nu in het internaat in Merauke en volgt zij de opleiding op de KPG. Zij is echt supergemotiveerd om haar droom te verwezenlijken en met steun van u als donateurs gaat het haar nog lukken ook. Meisje uit Kepi in gesprek met Trees Esi Rina van Breemen.