TIM GAAT LOGEREN! Een paar dagen te gast in een Ronald McDonald Huis. Kinderboek Ronald McDonalds Huis.indd :41

Transcriptie

1 TIM GAAT LOGEREN! Een paar dagen te gast in een Ronald McDonald Huis Kinderboek Ronald McDonalds Huis.indd :41

2 Is het hier, mama? Gaan we hier wonen? Tim wacht niet op het antwoord en stormt naar binnen. BOEM! Daar stond al iets. Of beter: iemand. Zo hé, jij hebt haast! Met een brede glimlach steekt de vrouw haar hand uit. Ik ben Leonie. Wie ben jij? Ehhh Tim. Nog een beetje verbaasd van de klap kijkt hij in het vriendelijke gezicht voor hem. Hallo Tim, welkom! Leuk dat je er bent. Zijn dat je papa en mama? Tim knikt. De familie Van der Weide? vraagt Leonie terwijl ze naar hen toe loopt. Op één na, zegt papa. Marloes, onze dochter, hebben we vanochtend naar het ziekenhuis gebracht. Ze heeft vanmiddag haar eerste chemokuur gekregen en opa en oma zijn nu bij haar. O, wat vervelend. En ook spannend. Zeg dat wel! Mama pakt de hand van papa. Dit is allemaal nieuw voor ons, er komt nu zó veel op ons af en dan die kleine meid in dat enorme ziekenhuis Snel veegt ze een traantje weg. Ik begrijp het, zegt Leonie. Maar hier zijn jullie dag en nacht welkom, zo lang als dat nodig is. Ik ben vrijwilliger in dit Ronald McDonald Huis. Als je wat nodig hebt, als je verdrietig bent of als je ergens mee zit, dan kun je altijd bij mij terecht. Of bij een van de andere vrijwilligers die hier werken. Zal ik jullie nu eerst maar eens naar jullie kamer brengen? Dan kunnen jullie je spullen uitpakken en even uitblazen. Pfffoe! Met een diepe zucht ploft mama neer in de zachte luie stoel. Ze heeft de kledingkasten ingeruimd, het tweepersoonsbed en het bed van Tim zijn opgemaakt, en ze heeft boodschappen gedaan bij de Kinderboek Ronald McDonalds Huis.indd :41

3 supermarkt om de hoek. Doe vooral alsof je thuis bent, had Leonie gezegd. Nou, dat lukt aardig! Wie heeft er trek in pannenkoeken? roept papa en hij knipoogt naar mama. Ik! Ik! Ik!, roept Tim. Dan moeten we nu wel snel aan de slag, want na het eten gaan we weer bij je zus op bezoek. Help je mee? Kinderboek Ronald McDonalds Huis.indd :41

4 Zo n grote keuken heeft Tim nog nooit gezien. Is dat allemaal voor ons? Nee, deze keuken gebruiken alle mensen die hier nu wonen. Kijk maar, daar is ook iemand aan het koken. Een paar meter verderop staat een vrouw met een hoofddoek. Ze zingt zachtjes terwijl ze in een pan roert. Ze glimlacht naar Tim. Het klinkt zo mooi. Joehoe Tim, zachtjes tikt papa op zijn schouder, wil jij het beslag maken? Pak de melk maar uit de koelkast. En de eieren. Binnen een paar minuten zitten de keuken en Tim onder het beslag. Hij heeft het zelfs in z n haar gesmeerd. Maar de pannenkoeken zien er geweldig uit en daar gaat het om. Glimmend van trots zet hij de stapel pannenkoeken op tafel. Kijk eens mam, heb ik zelf gebakken! Echt waar? Wat ben jij toch een grote kerel. Mama geeft hem een dikke zoen op z n wang. Mag ik straks een pannenkoek aan Marloes geven? Ja hoor, natuurlijk mag dat. Maak maar een hele mooie voor haar, dan nemen we die straks mee. Kinderboek Ronald McDonalds Huis.indd :41

5 In het grote bed ligt de kleine Marloes. De chemokuur deed gelukkig geen pijn en natuurlijk waren papa en mama erbij om haar hand vast te houden. Zuster Noa was ook heel aardig. Ze leek wel een beetje op juf Judith van school, die heeft ook van dat mooie lange haar en een lieve stem. En dokter Verhulst was een grapjas, hij had een doosje met kleurpotloodjes achter haar oor vandaan getoverd. Dat was leuk. Maar nu is ze moe. En misselijk. Onder de dikke deken rilt ze van de kou. Hoe is het met mijn kleine poppetje?, vraagt papa terwijl hij zijn hoofd om de hoek van de deur steekt. Ach gossie wat ziet ze bleek. Mama schrikt best wel als ze Marloes ziet. Gaat het een beetje, muis? Ze gaat op de rand van het bed zitten en neemt de koude handjes van Marloes in haar eigen warme handen. Mama, zucht Marloes, en ze kruipt lekker dicht tegen haar moeder aan. Zo Marloes, wat heb jij veel visite! klinkt het uit de deuropening. Zuster Noa loopt op Marloes af. Even de temperatuur opnemen. Die Marloes van jullie is echt een stoere, hè. Ze heeft geen kik gegeven tijdens de kuur. En ze vertelde dat ze een hele lieve broer heeft. Dat ben jij zeker. Tim knikt. Ik heb een pannenkoek voor Marloes gebakken. Wat ontzettend lief van je, zegt Noa, maar eerlijk gezegd denk ik dat je zus nu geen trek heeft, ze is namelijk een beetje misselijk van de chemokuur. Weet je wat, ik zet de pannenkoek straks wel in de koelkast, Zó lekker kan alleen Tim ze bakken! Kinderboek Ronald McDonalds Huis.indd :42

6 dan kan ze hem morgen opeten. Vind je dat goed? Tim knikt. De dokter had al gezegd dat ze misschien misselijk zou worden, zegt mama. Ja, helaas hoort dat er soms een beetje bij, zegt Noa, Maar morgen, als Marloes een nachtje goed heeft geslapen, voelt ze zich vast weer wat beter. Zacht aait ze Marloes over haar bolletje. O, nu we het toch over slapen hebben, zegt papa, Tim, mama en ik logeren in het Ronald McDonald Huis hier om de hoek. Dus we zijn allemaal heel dicht bij je. Wil je zien waar wij nu wonen?, vraagt Tim aan zijn zus. Vanmiddag heeft hij met het mobieltje van papa een paar foto s gemaakt van de kamer. Kijk eens wat een grote bedden. En we hebben een tv, en Ik wil Beer, zegt Marloes. Geschrokken slaat mama een hand voor haar mond: O, nee Marloes we zijn jouw knuffel helemaal vergeten. Ik heb alle tassen uitgepakt en daar zat-ie niet in. Had je hem bij je toen we van huis gingen? Kan hij nog in de auto liggen? vraagt papa. Marloes haalt haar schouders op. Ik kijk zo wel even. een beker warme chocolademelk drinken voor we gaan slapen? Tim vindt het een geweldig plan. De woonkamer in het huis is voor iedereen, net als de keuken. En de chocolademelk smaakt heerlijk. Als Tim zijn beker bijna leeg gedronken heeft, komen er nog twee mensen de kamer binnen. Hij stoot zijn moeder aan. Dat is de mevrouw uit de keuken, fluistert hij. Ze gaan een paar stoelen verder zitten. De vrouw glimlacht naar Tim. Jij bent toch de pannenkoekenbakker? Waren ze lekker? Ze waren héérlijk, zegt mama en ze staat op om een hand te geven. Als ze weer terug zijn in het Ronald McDonald Huis heeft mama een goed idee. Zullen we in de woonkamer nog even Kijk Marloes, hier wonen wij nu. Kinderboek Ronald McDonalds Huis.indd :42

7 Dunya, stelt de vrouw zich voor. Ook de man staat op. Fatih, aangenaam. Zijn jullie vandaag hier aangekomen? vraagt Dunya. Ja, onze dochter heeft haar eerste chemokuur gekregen, daarom zijn we hier een paar dagen. Ach, wat naar. Hoe gaat het nu met haar? Tja wel goed, geloof ik. Moe en misselijk, maar ze heeft gelukkig geen pijn. En wat brengt jullie hier? Onze zoon is twee weken geleden geboren, bijna drie maanden te vroeg, zegt Fatih. Maar de dokters denken dat het uiteindelijk helemaal goed komt. Hij heeft alleen wat tijd nodig om sterker te worden. Dus wij zijn hier nog wel een paar weken. Het liefst zouden we gewoon thuis zitten, zegt Dunya, maar dit huis is toch wel een fantastische oplossing. En die vrijwilligers hier het zijn er zo veel en ze staan allemaal klaar om je te helpen. Ik vrees toch dat ze mijn probleempje niet kunnen oplossen. We hebben Beer namelijk thuis laten liggen, de liefste knuffel van Marloes. O, maar moet het echt een beer zijn? Want ik weet dat ze in het Ronald McDonald Huis een eigen knuffel verkopen. Een leuk konijntje is dat een oplossing? Kinderboek Ronald McDonalds Huis.indd :42

8 Kijk eens wat ik hier heb! Vrolijk zwaait papa het konijn heen en weer boven zijn hoofd. De lange oren en slappe poten zwaaien alle kanten op. Hij flappert!, kraait Marloes. Nou, dan noemen we hem toch Flappie! Ja, Flappie het flapoorkonijn! Marloes ziet er al weer ietsje beter uit, met lichte blosjes op de wangen. Haar ogen glinsteren van de pret als ze haar nieuwe knuffelkonijn tegen zich aan drukt. Ik heb nog een verrassing voor je. Kijk maar eens in dit tasje. Marloes haalt er een mooi kinderboek uit. Flappie!!! Kinderboek Ronald McDonalds Huis.indd :42

9 Het gaat over een meisje dat net als jij in het ziekenhuis ligt. Zal ik een stukje van het verhaal voorlezen? Marloes knikt en nestelt zich samen met Flappie in de kussens. Die nacht slaapt Marloes als Doornroosje. Als ze eindelijk wakker wordt, is het eerste wat ze zegt: Mag ik mijn pannenkoek? Dat gaat de goede kant op, denkt mama als de zuster later vertelt hoe ze aanviel op die feestelijk versierde pannenkoek. Nog een uur en dan horen ze van de dokter wat er verder gaat gebeuren. Stiekem hoopt mama dat ze vanmiddag al weer naar huis mogen. Dokter Verhulst kijkt tevreden naar Marloes: Goeiemorgen jongedame, je ziet er goed uit. Je hebt ook goed geslapen, hoor ik van de zusters. Ga zo door! Dan kijkt hij naar de vader en moeder van Marloes. Dit gaat echt boven verwachting, ze knapt al goed op. Ik stel voor dat we haar vandaag nog in het ziekenhuis houden, Kinderboek Ronald McDonalds Huis.indd :42

10 misschien kan ze dan morgen naar huis. Dat is goed nieuws! Tim wil niets liever dan weer met zijn zusje spelen. Mag ze dan nu al haar bed uit?, vraagt hij aan de dokter. Als je belooft dat je niet al te druk doet, want je zus is nog wel erg moe. Maar misschien heb ik een goed idee Kom eens hier Dokter Verhulst buigt zich over Tim heen en fluistert iets in zijn oor. Als hij weer overeind komt, heeft hij twee lolly s in zijn handen. Kijk nou toch eens wat ik achter je oor vind!, roept hij verbaasd uit. Hier, pak aan, voor allebei één! Links om de hoek is een huiskamer waar jullie je lolly lekker kunnen opeten. En er ligt vast ook wat speelgoed. Zoef! weg is Tim. Marloes waggelt er een beetje onzeker achteraan. Die redden zich wel samen, zegt papa. Maar mama kijkt de dokter aan. Als alles goed gaat, mag Marloes dan vanmiddag even bij ons in het huis zijn? Daar moet dokter Verhulst even over nadenken. Dan zegt hij: Als Marloes goed eet en niet al te moe is, lijkt me dat een prima plan. Maar ik wil haar nog wel een nachtje in het ziekenhuis hebben. Dus eind van de middag is ze weer hier, afgesproken? Wat gaat de tijd toch snel als je het naar je zin hebt. Voor ze het weten, moet Marloes al weer terug naar het ziekenhuis. Maar gelukkig is de nacht ook heel snel weer voorbij. Mama, papa en Tim gaan die ochtend weer naar het ziekenhuis. Natuurlijk hopen ze dat Marloes naar huis mag Gelukkig is de dokter dik tevreden. Nou Marloes, ik denk dat jij, Tim en je ouders naar huis mogen. Hoe vind je dat? Fijn! Marloes knikt blij. Ze wil graag met haar vriendinnen spelen en vertellen wat ze allemaal heeft meegemaakt. Dus jullie gaan er weer vandoor. Fijn hoor, dat het zo goed verlopen is. Leonie geeft iedereen een hand. Dag Tim, pas je goed op je zusje? Kinderboek Ronald McDonalds Huis.indd :42

11 We willen je ontzettend bedanken voor alle hulp en steun die we hier hebben gekregen. Jullie zijn een geweldig team!, zegt papa. Mama is het er helemaal mee eens. Dan kijken ze hoe Marloes Flappie tegen zich aan drukt, zich omdraait en hand in hand met Tim naar buiten wandelt. Volgens mij wil er iemand naar huis, zegt Leonie. Wij allemaal wel, denk ik. Maar het is echt geweldig dat we hier terecht konden. Jullie zijn altijd welkom. Goede reis naar huis! Kinderboek Ronald McDonalds Huis.indd :42

12 COLOFON Realisatie en uitgave McDonald s Nederland B.V. Paasheuvelweg BH Amsterdam Tekst, Art Direction & Vormgeving Feste Communicatie, Almere Illustraties Jan Lieffering Illustraties, Nuenen Contact Voor vragen over deze uitgave kunt u contact opnemen met de afdeling Corporate Communicatie van McDonald s Nederland B.V., Copyright McDonald s Nederland B.V. Voor overname van afbeeldingen, artikelen of gedeelten daarvan is schriftelijke toestemming nodig van McDonald s Nederland B.V. UW HULP IS ONMISBAAR! Wilt u een donatie doen ten goede aan de Ronald McDonald Huizen? Maak dan het gewenste bedrag over op IBAN: NL61 RABO t.n.v. Stichting Ronald McDonald Kinderfonds. Of word donateur via Kinderboek Ronald McDonalds Huis.indd :42