Hoofdstuk 1 Een nieuwe start

Transcriptie

1

2 Samenvatting Wanneer alles voorbij lijkt te zijn kunnen de Nautisch bewoners een nieuwe start maken en genieten van hun laatste schooljaar. Maar wat de club niet weet is dat het gevaar nog steeds dichtbij is. Wanneer Fabian de nieuwe leraren toevallig iets hoort zeggen over zijn Nienke gaat hij op onderzoek uit. Doordat hij, uit bezorgdheid, niets tegen Nienke zegt, vertrouwt Nienke hem niet meer als zij merkt dat hij iets verbergt. Toch wil Fabian Nienke beschermen en besluit hij niks te zeggen. Fabian komt achter een nieuw mysterie en doordat hij daar zo mee bezig is heeft hij niet door gehad dat Nienke de nacht niet thuis is geweest. Wanneer hij dat door heeft gaat hij op zoek en nadat hij haar gevonden heeft vond hij het tijd om alles te vertellen. De club belooft om ook dit mysterie te gaan oplossen. Verder gebeuren er nog allemaal leuke en spannende dingen. Lukt het Mick bijvoorbeeld om Joyce voor zich te winnen? Waarom doen Noa en Jeroen mee aan een (stijl)danswedstrijd? En wat doen Amber en Appie op het moment van de wedstrijd midden op de dansvloer? Waarom maakt Robbie zich zorgen over Patricia? Wat is er met haar aan de hand? Ook verandert Victor de huisregels, wat zal dit voor gevolgen hebben?

3 Inhoudsopgave Hoofdstuk 1 Een nieuwe start Hoofdstuk 2 Appie zijn fout Hoofdstuk 3 Nieuwe leraren Hoofdstuk 4 Alleen meiden Hoofdstuk 5 (Geen) paniek Hoofdstuk 6 Weer terug bij af? Hoofdstuk 7 Vreemd gedrag Hoofdstuk 8 De ontdekking Hoofdstuk 9 Een mysterie Hoofdstuk 10 Geheimen Hoofdstuk 11 Betrapt Hoofdstuk 12 Waarheid? Hoofdstuk 13 Een dubbel gevoel Hoofdstuk 14 Ongerustheid Hoofdstuk 15 Ongeluk(kig) Hoofdstuk 16 Geschokt Hoofdstuk 17 Ontmaskerd?

4 Hoofdstuk 1 Een nieuwe start Het is maandag en de wekker van Nienke ging in Het Huis Anubis. Vandaag begint het nieuwe schooljaar weer. Het is het allerlaatste jaar op die school. Nienke had haast niet geslapen. Ze dacht na over alles wat er gebeurd is. De geschiedenisleraar Wolf die eigenlijk Raven heette en samen met Vera de tombe wilden leegroven. Vera, die aardige huishoudster. Nienke had nooit gedacht dat zij slecht zou zijn, ook al had Amber honderd keer gezegd dat ze haar niet vertrouwde. Gelukkig is alles goed gekomen en hebben ze de graal weer terug naar de tombe gebracht. Nienke was alleen nog niet helemaal beter. Nadat ze vergiftigd is door Wolf/Raven heeft ze nog steeds last van vermoeidheid, duizeligheid, hyperventilatie en flitsen in haar hoofd. Fabian maakt zich daar veel zorgen om, maar de dokter heeft gezegd dat het gif heel langzaam verdwijnt. Nienke stapte uit bed, pakte haar kleren en liep naar de douche. In de douche bleef ze alles maar herhalen en ze werd er gek van. Toch voelde deze dag wel als een nieuwe start. Haar eerste schooldag in het examenjaar. Normaal heeft ze altijd een rotgevoel als ze na de vakantie weer naar school moet, maar nu voelt het goed. Ze ziet dit als een nieuwe start en is er zeker van dat alles goed komt met haar gezondheid. Ondertussen was Amber ook wakker geworden en liep naar beneden. Daar had Trudie al een heel lekker ontbijt gemaakt voor iedereen. Fabian, Appie en Patricia zaten al aan tafel. Slaapt Nienke nog? vroeg Fabian die Amber aan zag komen lopen. Nee, ze staat onder de douche. Al heel erg lang zei Patricia. Je wilt niet weten hoelang ik al zit te wachten. Fabian schrok: Zou er iets gebeurt zijn?. Doe niet zo bezorgd zei Patricia. Ze kan heus wel alleen douchen hoor, het gaat toch veel beter met haar? Af en toe niet hoor antwoordde Fabian. Dan schrik je wel als je haar ziet. Helemaal aan het shaken en soms ook hyperventileren. Ik ga toch even kijken. Fabian stond op en liep weg. Nienke heeft het maar getroffen met hem, zei Amber. Hij is echt heel lief voor haar. Ja, Robbie is ook heel lief voor mij zei Patricia die helemaal begon te stralen. Amber keek droevig en zei: Wanneer komt er nou iemand voor mij. Nou, misschien vandaag wel. Ja, er zijn weer een aantal nieuwe leraren op school, dus wie weet grapte Patricia. Haha, leuk hoor, dus niet. Ondertussen kwam Noa helemaal aangekleed en opgetut binnen. Zo, zei Patricia. We gaan vandaag naar school hoor, niet naar een modeshow. Noa lachte: Weet ik, maar na school ga ik met Jeroen uit eten. Toe maar, hebben jullie iets te vieren? Ja, eigenlijk wel, zei Noa. Na alles wat er gebeurd is vond Jeroen dat ik dit wel verdiende, lief hè? Ja enorm zei Amber geïrriteerd en liep naar de keuken. Wat heeft zij? vroeg Noa. Aah joh, die wil ook een prins op het witte paard, laat haar maar zei Patricia. Fabian klopte op de badkamerdeur: Nienke? vroeg hij. Nienke deed de deur open en zag Fabian staan. Ze was blij hem te zien. Hij is er altijd voor haar en ze is nog altijd smoorverliefd op hem. Ze omhelsde Fabian. Gaat het wel? vroeg hij. Ja hoor antwoordde Nienke. Vind je het eng om weer naar school te gaan? Ik bedoel, misschien herinnert het je weer aan Wolf? vroeg Fabian. Nee, ik ben juist blij dat we weer naar school gaan. Het voelt als een

5 nieuwe start en ik probeer alles achter me te laten. Goed zo, zei Fabian en hij legde zijn armen om haar middel. Maar je hebt nog wel steeds geheugenverlies hè? Dus doe alsjeblieft voorzichtig aan. Doe ik, zei Nienke lief en kuste Fabian. Ga je mee ontbijten? vroeg Fabian. Ja, is goed antwoordde Nienke en ze liepen hand in hand naar beneden. Toen Fabian en Nienke beneden kwamen zat iedereen te ontbijten, behalve Joyce. Waar is Joyce? vroeg Mick. Moet jij dat niet weten? grapte Appie. Mick werd rood. Die slaapkop ligt nog in haar bed. Lachte Patricia. Toen Trudie dat hoorde in de keuken kwam ze met haar hoofd om de deur en zei: Kan iemand haar dan wakker maken? Ze moet op tijd op school komen. Ja, ik ga wel, ik moet toch nog douchen, zei Patricia. Ze stond op en liep de kamer uit. Jeroen keek naar Mick die nog steeds een rood hoofd had. Hee, hebben jij en Joyce nou wat? Of bak je er nog steeds niks van? zei Jeroen lachend. Noa stompte Jeroen omdat ze zijn opmerking niet leuk vond. Fabian wist dat Mick het er moeilijk mee had en ging over op een ander onderwerp: Hebben jullie weer zin om naar school te gaan? Ja duh zei Appie. Eindelijk weer leraren voor de gek houden, en vooral Meneer van Swieten! Pas maar op dat je niet geschorst wordt zei Nienke. Het is wel het examenjaar. Precies hoorden ze iemand zeggen. Victor kwam geërgerd de woonkamer binnenlopen. Wat doen jullie dan allemaal nog hier? Hup! Naar school! Iedereen stond op, pakten hun tas en jas en gingen naar school. Het eerste uur hadden ze een introductie uur van Meneer van Swieten. Ze kregen hun lesroosters en Amber en Nienke vergeleken hun lesrooster met elkaar. Toch nog veel vakken samen zei Amber blij. Geschiedenis van meneer Loost zei Nienke. Fabian draaide zich om naar Nienke en pakte haar hand. Zal vast een goeie leraar zijn zei hij lief. Loost zei Amber denkend. Hmm, klinkt wel jong. Dat zal jou wel goed uitkomen hè, zei Nienke lachend. Ik hoop dat hij heel oud is grapte Nienke. Nou, lekker is dat antwoordde Amber. Gun mij ook eens een liefdesleven. Oh, maar dat gun ik je wel. Maar denk maar niet dat een leraar iets met een leerling gaat beginnen, dan wordt hij gelijk geschorst. Terwijl Amber en Nienke verder discussieerden draaide Fabian zich hoofdschuddend om en keek naar Appie die zijn papier tegen zijn oog had gedrukt. Wat doe jij nou? vroeg Fabian verbaasd. Dit is mijn nieuwe spioneerpapier. Ik heb er een gaatje in en zo kan ik ongestoord mensen bespioneren. Fabian lachte Appie uit. Alsof het niet opvalt dat je zo n papier op je gezicht hebt. Dan gaan mensen juist naar je kijken. Jij snapt zulke briljante ideeën gewoon niet zei Appie geïrriteerd. Jongens, meisjes, mag ik nu even stilte?, riep meneer van Swieten. Amber, Nienke, ook even stil graag. Nu jullie je lesrooster hebben bestudeerd, kan ik wat verdere uitleg geven over het examenjaar. Patricia en Joyce gingen vermoeiend verder onderuit zitten en maakten een gaapgebaar naar elkaar. Meneer van Swieten vertelde over alles wat hun te wachten staat en na bijna een uur ging de bel en liep iedereen naar de echte les. Fabian zat als eerste in de klas. Hij had economie. Mick kwam de les in, keek naar Fabian en vroeg: Is Nienke er nog niet? Nienke heeft geen economie, antwoordde Fabian. Oh, zei Mick. Dan mag ik vast wel naast je zitten of niet? Natuurlijk lachte Fabian. Mick ging

6 zitten, deed zijn tas open en haalde zijn boeken eruit. Hoe gaat het eigenlijk met Nienke? vroeg Mick. Ja, gaat wel. Ze doet zich gezonder voor dan dat ze is, dat wel. Ze heeft af en toe nog dipjes. Oké, en tussen jullie gaat het ook nog steeds goed? Ja, heel goed zei Fabian stralend. Hoe euhm.. begon Mick zijn zin. Hoe weet je eigenlijk zo zeker dat je verliefd op haar bent? Fabian begon te lachen. Dat weet ik al gelijk als ik naar haar kijk, zelfs als ik aan haar denk. Ik kan er nog veel meer over vertellen, maar dat gaat niet om mij en Nienke maar om jou en Joyce hè? Mick zuchtte: Ja. Ik weet gewoon niet hoe het zit. Ik kom niet uit mijn woorden als ik bij haar ben, ik voel me echt stom dan. Wat moet ik nou doen..? Fabian begon weer te lachen. Waarom lach je mij nu uit? vroeg Mick teleurgesteld. Ik lach je niet uit zei Fabian, Maar dat jij aan mij advies vraagt over meisjes vind ik gewoon grappig. Ja, omdat jij er nu wel succes mee hebt. Weet je? zei Fabian. Vraag haar gewoon mee uit eten. Dan kan je gelijk uitzoeken wat ze van je vindt en misschien komt er nog wel wat moois uit die avond. Mick keek iets blijer. Oké is goed. Dan zoek ik een heel mooi restaurant uit en dan pak ik haar helemaal in. Zo ken ik je weer, lachte Fabian terwijl hij zijn mobieltje pakte. Hij stuurde een smsje naar Nienke: Ik mis je nu al zette hij erin en drukte op versturen. Wat zit jij nou te lachen vroeg Amber verbaasd toen Nienke haar smsje las. Nienke liet Amber haar smsje lezen en Amber zuchtte. Jullie kunnen ook geen moment zonder elkaar hè. Nienke reageerde niet en smste Fabian terug: Ik jou ook! Patricia en Joyce zaten voor Amber en Nienke en Joyce zat al een tijdje voor zich uit te staren. Waar zit je aan te denken? vroeg Patricia nieuwsgierig. Nergens aan loog Joyce. Aan Mick hè? antwoordde Patricia. Ja.. zuchtte Joyce. Ik had gewoon nooit met hem moeten zoenen. Dan hadden we gewoon normaal met elkaar kunnen doen. Ik kan hem nu zelfs niet eens normaal meer aankijken. Je bent gewoon verliefd, zei Patricia lachend. Je moet gewoon actie ondernemen, hem veroveren. Ja, dat is iets voor jou. Dat durf ik niet. Trouwens, het is makkelijker gezegd dan gedaan. Komt wel goed, ik help je wel. Patricia bedacht veel ideeën, maar Joyce was het er steeds niet mee eens. Toen er door de lerares werd gevraagd of ze stil wilden zijn, besloten ze om het later te bedenken. De uren op school gingen snel voorbij en aan het einde van de schooldag stonden Nienke en Amber bij hun kluisje. Zo, eerste schooldag voorbij zei Amber opgelucht. Ja, was best een lange dag. Moet ik weer even aan wennen. Ineens werd het zwart voor haar ogen omdat er twee handen voor haar ogen kwamen. Wie ben ik? klonk een stem. Nienke wist dat het Fabian was en draaide zich blij om. Ze omhelsde hem. Hoe ging je laatste les? vroeg ze aan hem. Goed, maar gelijk al veel huiswerk. Dat vind jij toch niet erg? plaagde Amber hem. Nienke gaf Fabian een kus en ze liepen naar de fietsen. Ze kwamen Noa en Jeroen tegen, die gingen samen uit eten. Toen ze bij de fietsen kwamen was er een briefje op Nienke s zadel geplakt. Nienke pakte het briefje en las het voor. Denk maar niet dat jullie hier nog vrolijk rond kunnen lopen als ik met jullie klaar ben. Ze schrokken. Nienke dacht gelijk aan Wolf. Ze zag hem voor zich en voelde zich duizelig. Het werd zwart voor haar ogen en viel op de grond.

7 Hoofdstuk 2 Appie zijn fout Nienke! riepen Fabian en Amber. Ondertussen kwam Patricia aangerend. Wat is er gebeurd? vroeg ze geschokt. Fabian liet haar het briefje lezen. Dit lag op Nienke haar zadel. Oh nee zei Patricia. Hoe kan dit? Wie kan dit hebben gedaan? Ja die Wolf natuurlijk! Hij gaat wraak nemen! riep Amber bang. Nienke? zei Fabian. Ze komt bij! Nienke opende haar ogen en Fabian zette haar rechtop. Gaat het? vroeg hij. Ik voel me niet zo lekker antwoordde ze. Kom, je gaat bij mij achterop naar huis. We laten je fiets hier wel staan tot morgen. Fabian hielp haar overeind, pakte zijn fiets en samen fietsten ze naar huis. Toen ze thuiskwamen bracht Fabian Nienke naar haar kamer. Amber en Patricia liepen de woonkamer in. Mick, Joyce en Appie waren monopoly aan het spelen. Woehoee, Ap is de rijkste! riep Appie enthousiast. Ap! zei Amber. Kunnen wij je even spreken? Ap is een spelletje aan het doen antwoordde Appie. Nu! zeiden Amber en Patricia tegelijk met een boze blik waardoor Appie geen nee meer durfde te zeggen. Amber liet het briefje aan Appie zien waardoor Appie heel hard begon te lachen. Goeie grap he?! zei Appie lachend. Toen was het even stil. Appie had ineens door dat ze nog niet wisten dat hij het briefje had geschreven. Hij wilde wegrennen, maar Patricia had hem al bij zijn capuchon vast. Pardon? zei ze. Heb jij dat briefje geschreven? Appie kreeg niet eens de kans om antwoord te geven want ze wisten het toch al zeker. Jij stomme gemene Ap! schreeuwde Amber. Weet je wel niet allemaal wat je gedaan hebt! Nienke is er nu weer veel slechter aan toe door jou! Appie schrok. Nienke? vroeg hij. Wat is er met Nienke. Nienke werd ineens niet goed en viel flauw nadat ze dat briefje had gelezen. Zei Patricia boos. Oh, dat was niet Ap zijn bedoeling zei hij. Zeg dat maar tegen Nienke! zei Amber. Gaat het alweer een beetje vroeg Fabian die aan de rand van Nienke s bed zat. Nienke knikte. Dank je wel zei ze lief. Fabian glimlachte. Hij boog zich wat meer naar haar toe en op het moment dat hij haar wilde zoenen, stormde Amber heel hard binnen. Fabian zag dat Nienke erg schrok en sloeg een arm om haar heen. Wat is er? zei hij geïrriteerd. Het was Appie zei Amber uitgeput. Nienke en Fabian keken haar niet begrijpend aan. Appie heeft dat briefje geschreven, als grap. Wat? zei Fabian boos. Hij keek naar Nienke die verbijsterd voor zich uit zat te kijken. Hij stond boos op en rende naar Appie, die zich had verscholen in zijn kamer. Wat zijn dit voor stomme grappen!? schreeuwde Fabian naar Appie. Sorry, sorry, sorry riep Appie. Weet je wel wat je Nienke hebt aangedaan! Jij weet dat het nog niet goed met haar gaat en dan doe je dit? Sorry, ik dacht een grapje op zijn tijd is wel leuk! zei Appie. Hier maak je geen grapjes over! Je speelt gewoon met haar gezondheid! antwoordde Fabian boos en hij liep weg, gooide Appie zijn deur dicht en liep terug naar boven. Mick en Joyce die nog steeds aan tafel zaten, keken verbaasd. Wat is er nu weer allemaal aan de hand zei Joyce. Geen idee antwoordde Mick. Maar het gaat in ieder geval om

8 Nienke en Appie heeft er iets mee te maken. Zo, goed opgevangen van je hoor plaagde Joyce hem. Mick lachte. Ik zie Fabian namelijk nooit zo boos. Alleen als iemand Nienke iets aandoet, al is het maar iets heel kleins. Ik ken hem gewoon goed Zo, goed van je hoor. Zei Joyce. Mick begon te glimlachen en tegelijkertijd te blozen. Hij durfde haar niet lang aan te kijken en dat vond hij zo stom van zichzelf. Hij voelde dat Joyce naar hem keek en wist dat dit het moment was om haar te vragen of ze mee uit eten wilde. Maar in plaats van dat te doen begon hij op te ruimen en zei: Nou, zonder Appie kunnen we niet meer verder spelen hè. Joyce keek teleurgesteld maar begon toch mee te helpen. Ondertussen kwamen Fabian, Amber en Patricia binnenlopen. Ze gingen op de bank zitten. Aan de andere kant is het ook wel weer een opluchting dat het briefje niet van Wolf was zei Patricia zacht. Ja, zei Amber. Volgens mij zijn we echt van hem af. Ik hoop het zei Fabian zacht. Amber zette de tv aan. Is Trudie er nog niet? Ik heb nu al honger zei Patricia hard. Trudie is wat later, ze ging aquajoggen vanmiddag, proefles ofzo. Antwoordde Joyce. Maar ze kwam zo snel mogelijk en ze maakt iets makkelijks. Patricia zuchtte. Heee moet je kijken! zei Amber enthousiast. The letters of love komt morgenavond op Tv! Die film wil ik altijd al een keer zien! Jaa ik ook! antwoordde Joyce. Die film moet echt geweldig zijn! Echt een film voor meiden zuchtte Mick terwijl hij wegliep om het monopoly spel naar zijn kamer te brengen. Ik heb een super idee! zei Patricia enthousiast. Wij maken er morgen gewoon een gezellige meidenavond van! Jaa leuk! Het mag wel bij mij en Nienke op de kamer, maar dan regelen jullie de hapjes en drankjes. Zei Amber. Hoo, wacht. Zei Fabian. Dat lijkt me geen goed idee, Nienke blijft in bed. Op dat moment zagen ze Nienke door het raam in de keuken lopen. Nou, volgens mij kan het gewoon op onze kamer hoor. Fabian stond op en liep de keuken binnen. Wat doe jij hier? vroeg hij. Euhm, ik woon hier? En ik heb dorst antwoordde Nienke terwijl ze melk in een glas schonk. Het lijkt me beter dat je in bed blijft liggen. Fabian zei ze, Dat wil ik niet, ik voel me prima. Ja op dit moment misschien antwoordde hij bezorgd. Op dat moment kwam Amber binnen: Nienke! Hoe gaat het? Het gaat goehoed zei Nienke een beetje geïrriteerd terwijl ze haar glas neerzette. Mooi zei Amber. Dan kan je morgen mooi meedoen met de meidenavond! Meidenavond? vroeg Nienke. Ja, Jij, Patricia, Joyce, Noa, maar die moeten we nog vragen, en ik! Er komt een hele mooie film op: The letters of love, weet je nog? Ohjaa zei Nienke. Die hadden we lang geleden gemist hè? Hij kwam een dag eerder op tv dan dat wij dachten. Amber en Nienke lachten erom. Oh, was dat die film? Toen lachten jullie anders niet zo hard hoor. Zei Fabian. Nee duhh zei Amber. Wij zaten er helemaal klaar voor met allemaal lekkere chips en toen kwam er zo n stomme vechtfilm. Fabian moest heel hard lachen. Ik zie het weer helemaal voor me zei hij schaterend. Stop maar Fabian, zo grappig was het nou ook weer niet. Zei Amber en liep weer terug naar de woonkamer. Nou, dan ga ik na het eten maar beginnen met het huiswerk voor overmorgen. Anders heb ik geen tijd meer. Zei Nienke. Zal ik je helpen? vroeg Fabian. Nienke begon te glimlachen. Graag zei ze terwijl ze haar armen om zijn nek sloeg. Fabian sloeg zijn armen om haar heen en begon haar te zoenen. Zonder dat Fabian en Nienke het door hadden kwam Mick de keuken binnenlopen. Hij zag Fabian en Nienke en was jaloers. Waarom lukte het Fabian wel een meisje te krijgen en hem niet?

9 Waarom stond hij daar niet met Joyce? Dat waren vragen die allemaal in zijn hoofd afspeelden. Hij werd er gefrustreerd van en liep naar de fruitmand. Stoor jullie niet aan mij hoor zei Mick op een gefrustreerde toon. Fabian en Nienke schrokken en keken hem aan. Mick pakte een mandarijn uit de fruitmand, liep terug naar zijn kamer en gooide zijn deur dicht. Nienke keek verbaasd naar Fabian: Wat is er met hem aan de hand? Ik denk dat hij wat problemen heeft antwoordde Fabian. Op het moment dat Nienke wilde vragen wat voor problemen, zei Fabian: Ik ga wel even naar hem toe. Hij gaf haar een kus en liep de keuken uit naar de kamer van hem en Mick. Mick zat op zijn bed met de mandarijn te worstelen. Alles goed Mick? zei Fabian toen hij binnenkwam. Ja hoor prima, met jou? Oh ja heel goed, dat was wel te zien antwoordde Mick met een boze blik op zijn gezicht. Waarom doe je nou zo? Zei Fabian geïrriteerd. Dat jij je liefde nou laat lopen betekent niet dat ik dat ook moet doen Mick keek teleurgesteld naar beneden. Fabian realiseerde dat het erg onaardig was wat hij zei en ging naast hem op Mick zijn bed zitten. Euh sorry zei Fabian. Dat was erg gemeen van me. Het geeft niet zei Mick. En weet je? Je hebt ook nog gelijk ook. Ik heb het verpest bij Joyce. Hoezo heb je het verpest? vroeg Fabian verbaasd. Mick vertelde over dat hij bijna Joyce mee uit wilde vragen maar het hem gewoon niet lukte. Wat ben ik toch voor een loser! zei Mick gefrustreerd en gooide de mandarijn tegen de deur. Nee dat ben je niet zei Fabian. Fabian, als ik haar al niet eens durf mee te vragen, hoe moet het dan als ik daar straks met haar alleen ben? Dat komt wel goed zei Fabian. Je moet gewoon vertellen wat je voor haar voelt! Maar dat weet ik juist niet precies. Je bent overduidelijk verliefd, zeg dat gewoon tegen haar zei Fabian die het even simpel probeerde te maken. Ja en wat nou als ze niks voor mij voelt? Tja, dan weet je in ieder geval waar je aan toe bent antwoordde Fabian. Nee dat is een complete afgang! zei Mick met een somber gezicht. Nou, dan moet je uitzoeken wat ze voor jou voelt. Zei Fabian slim. En hoe doe ik dat? zei Mick. Je kan zelf toch ook wel iets bedenken? antwoordde Fabian. Nee, want ik gedraag me stom als ik bij haar ben. Kun jij het niet voor me doen? smeekte Mick. Ik? Dat heeft ze toch gelijk door? Wil je dat soms? Nee, maar als je het heel subtiel doet. Zei Mick. Of nee wacht, Nienke! Kan Nienke het niet doen? Fabian aarzelde. Meiden die praten toch over dat soort dingen? veronderstelde Mick. Ik weet het niet Mick, als Joyce dat hoort zou ze het niet echt leuk vinden. Maar Joyce krijgt het niet te horen, niet van mij, niet van jou en ook niet van Nienke, oke? Kan ik op je rekenen? Oke, zei Fabian met een zucht. Ik zal het vragen aan Nienke, maar ik beloof niet dat ze het echt gaat doen! Waar gaan we heen? vroeg Noa die bij Jeroen achterop de fiets zat. Het was nog te vroeg om te gaan eten. Dat zie je vanzelf wel lachte Jeroen die de spanning er nog even inhield. Zeg nou! smeekte Noa. Jeroen hield zich stil, maar op een gegeven moment zag Noa het. Oeeh het strand! riep Noa. Leuk! Ik wist wel dat je het leuk zou vinden. Zei Jeroen. Hij zette zijn fiets in een rek, pakte Noa s hand en samen liepen ze over de dijk richting het strand.

10 Yoeehoee klonk het bij de voordeur. Daar kwam Trudie aan met wat boodschappentassen. Patricia en Joyce liepen gelijk naar Trudie toe. Sorry dat ik zo laat ben, maar ik ben nog even wat boodschappen gaan doen. Dat geeft niet zei Patricia die samen met Joyce de tassen van haar overnam. Maar ik heb wel honger. Dat komt mooi uit, want ik heb heel erg veel kant en klare poffertjes gekocht! zei Trudie. Patricia en Joyce begonnen helemaal te stralen en hielpen Trudie mee zodat ze zo snel mogelijk konden eten. Nien, moet je kijken! zei Amber die achter de computer zat tegen Nienke. Nienke kwam van de bank af en liep naar Amber om het beeldscherm te bekijken. Wat is dat? vroeg Nienke. Een uitnodiging voor een feest met liveband! Cool! Ga je daarheen? Ja, met jou! antwoordde Amber. Nienke begon te lachen: Met mij? Wanneer is dat? Zaterdag. Antwoordde Amber. Oh, en dat vertel je nu pas? Misschien heb ik al wel andere plannen of misschien wil ik wel helemaal niet met jou heen, plaagde Nienke haar. Maar Amber was ervan overtuigd dat Nienke wel wilde. Ik weet zeker dat je mee wilt! We gaan Patricia, Joyce en Noa ook nog vragen, goed? Wij gaan morgen na school nieuwe outfits kopen, mijn vader betaalt! zei Amber enthousiast. Dat klinkt al beter lachte Nienke. Na een romantische strandwandeling fietste Jeroen met Noa achterop naar restaurant De rode loper. Ik vind het zo lief van je Jeroen zei Noa en ze sloeg haar armen om zijn middel. Jeroen begon te stralen en hij bleef zo fietsen tot ze bij het restaurant waren. Daar zijn we dan! zei hij en zette zijn fiets neer. Woow zei Noa enthousiast. Wat een mooi restaurant! Er lag een rode loper voor de deur, de ingang was helemaal versierd met gouden lampjes en om de ramen heen zaten allemaal mooie bloemen. Noa keek even door het raam. Ze zag allemaal mooie meubels en gezellige verlichting. Wat geweldig! zei ze en ze omhelsde hem. Nou maar hopen dat het eten ook te vreten is zei Jeroen met een glimlach. Noa begon te lachen, pakte zijn hand en liepen samen naar binnen. Aan taaaafel! riep Patricia door het hele huis. Patricia en Joyce gingen zitten. Amber sloot de computer af en liep met Nienke naar de tafel. Mick en Fabian kwamen uit hun kamer en kwamen ook aan tafel zitten. Ook Appie kwam zijn kamer uit en ging met een schuldige blik zitten. Het viel Mick op dat Appie zich anders gedroeg en zag ook dat Fabian Appie niet aankeek. Mick stootte Fabian aan: Wat heeft Appie gedaan dat je hem niet eens aankijkt? fluisterde Mick. Niks, laat het maar fluisterde Fabian terug met een boze blik. Nienke zag Fabian zijn gezicht en keek toen naar Appie. Hij keek alleen maar naar beneden. Ze bedacht zich ineens dat Fabian wel eens heel erg kan zijn uitgevallen tegen Appie. Dat vond ze best zielig want ze weet dat hij het niet zo bedoelde. Ze tikte op de arm van Appie die tegenover hem zat: Ap?, het is al goed hoor zei Nienke lief. Appie begon weer een beetje te lachen totdat Fabian zijn mond weer opentrok: Hoe kun je dat zou zeggen! zei Fabian tegen Nienke. Hij is veel te ver gegaan! Nienke zuchtte: Hij bedoelde het echt niet slecht en ze keek Appie aan: Toch? Appie schudde zijn hoofd en zei: Sorry, ik wilde alleen een grap uithalen, maar ik weet nu wel dat het stom was Op het moment dat Fabian wat wilde zeggen zei Nienke: Fabian, hou er nou over op, het is goed, echt. Fabian zuchtte en keek een

11 andere kant op. Joyce en Mick hadden geen idee waar dit over ging en voordat Joyce kon vragen wat Appie had gedaan kwam Trudie uit de keuken met twee pannen vol poffertjes. Maar waar zijn Noa en Jeroen? vroeg ze verbaasd. Die zijn uit eten zei Amber. Ja zei Joyce. Romantisch hè? Fabian keek naar Mick en Mick keek naar Fabian. Mick kreeg nu nog meer moed om haar uit eten te vragen. Fabian maakte een gebaar dat hij het moest vragen. Vanavond fluisterde Mick. Trudie zei ondertussen: Maar waarom is dat mij gister niet verteld? Nou heb ik veel te veel! Dat geeft helemaal niks zei Appie met een brede grijns. De anderen begonnen te lachen en iedereen pakte poffertjes. Jeroen en Noa hadden intussen al het eten besteld en gekregen en waren aan het genieten. Hmm, echt zo lekker eten heb ik nog nooit in een restaurant gehad. Zei Noa die op haar bord spareribs met friet en salade had liggen. Je maakt een grapje hè? zei Jeroen die met een vies gezicht keek. Nee echt niet. Antwoordde Noa. Dit is echt niet te vreten, zei Jeroen die vis op zijn bord had liggen. Noa begon te lachen. Vind je dit grappig? zei Jeroen. Ja antwoordde Noa eerlijk. Waarom bestel je dan ook vis? Ik heb je nog nooit vis zien eten. Nee, omdat bijna niemand het lekker vind in huis en daarom maakt Trudie het nooit. Vis was altijd mijn lievelingseten, maar nu twijfel ik daaraan. Noa begon weer te lachen. Misschien is je smaak wel veranderd. Jeroen schudde met zijn hoofd. Nee, echt niet. Dit restaurant is gewoon niet goed, ze hebben hier de vieste vis die ik ooit gehad heb zei Jeroen zonder dat hij door had dat er een ober naast hem stond. Alles dus niet naar wens begrijp ik? zei de ober. Jeroen schrok en keek naar de ober met een neplach. Jeroen wilde wat gaan zeggen, maar omdat Noa bang was dat hij weer wat vervelends zou zeggen, nam zij het woord over: Jawel hoor meneer zei Noa vriendelijk. Hij vindt de vis niet zo lekker, maar verder is alles naar wens hoor. De ober zei niks meer en liep weg. Ze mogen toch wel weten dat het verschrikkelijke vis is? zei Jeroen verbaasd. Dat hoef je nog niet zo bot duidelijk te maken, ze doen hun best verder, antwoordde Noa. Nou, als je maar niet denkt dat ik dit op ga eten Oké, wat jij wilt. Wil je wat van mij? vroeg Noa. Zonder dat Jeroen antwoord kon geven had hij al de helft van Noa op zijn bord. Jeroen keek lief naar Noa. Lief van mij hè? zei Noa. Ja, heel erg lief! antwoordde Jeroen met een lach. Hij pakte haar hand en gaf er een kus op. Aan tafel was Amber enthousiast aan het vertellen over het feest die zaterdag. Dus daar gaan Nienke en ik zaterdag heen gaan jullie mee?! vroeg ze aan Patricia en Joyce. Natuurlijk gaan wij mee! antwoordde Joyce vrolijk. Zaterdag? vroeg Patricia. Deze zaterdag? Ja! Het begint om 11 uur. Nienke keek naar Fabian die bezorgd naar haar keek. Nienke had al door wat hij dacht. Ik ga zei ze tegen Fabian. Wat jij ook zegt. Fabian had al wel door dat hij haar niet tegen kon houden. Maar toen had hij een briljant idee wat hem goed zou doen en tegelijkertijd Mick ook. Oke, Mick en ik gaan ook mee! zei Fabian tegen iedereen. Mick keek Fabian niet begrijpend aan, maar toen hij naar Fabian zijn gezicht keek had hij het door. Hoezo? Ik wist helemaal niet dat jullie daarvan hielden. Zei Amber verbaasd. Natuurlijk zei Mick ineens enthousiast. Wij houden altijd wel van een feestje. Nienke had geen zin meer om op Fabian in te gaan en liet het maar zo. Ze keek naar Patricia die erg verward keek. Toen

12 zei Patricia ineens: Ik ga niet mee, want ik kan dan niet. Hoezo kan je niet? vroeg Joyce verbaasd. Gewoon niet, ik heb een afspraak zei Patricia. Midden in de nacht? vroeg Nienke. Patricia verandert s nachts altijd in een weerwolf, natuurlijk kan ze dan niet mee. Grapte Appie. Haha, leuk hoor zei Amber sarcastisch. Maar wat voor afspraak heb je dan? Een afspraak ja!? zei Patricia ineens boos. Als ik zeg dat ik niet kan dan kan ik niet, laat me gewoon met rust. Patricia stond boos op en rende naar boven. Iedereen keek verbijsterd en snapten niks van Patricia s reactie. Hoofdstuk 3 Nieuwe leraren De volgende ochtend riep Trudie dat het ontbijt klaarstond. Langzaam kwamen de bewoners de kamer inlopen. Toen Fabian zag dat Nienke er nog niet was en Amber zag aan komen lopen vroeg hij: Slaapt Nienke nog? Nee, ze staat onder de douche antwoordde Amber met een zucht. Fabian keek haar raar aan: Wat is er? Niks zei Amber geïrriteerd. Amber vond dat Fabian zich de laatste tijd veel te veel met Nienke bemoeide waardoor Amber weinig leuke dingen alleen met Nienke kon doen. Daar was ze een beetje zat van, maar ze zei het niet omdat ze weet dat hij het niet slecht bedoelt. Zo, gezellige stemming hier zei Jeroen die stralend binnenkwam. Heee Jeroentje! riep Appie met een mond vol brood. Hoe was het gister? Je was laat thuis, of niet? Jeroen zag dat Noa nog niet aan tafel zat. Jaa geweldig! zei Jeroen met een grote glimlach op zijn gezicht. Wat heb je dan al die tijd gedaan dat je zo laat thuis was? vroeg Mick geïnteresseerd. Jeroen begon te vertellen over te tijd tot ze klaar waren met eten. En daarna gingen we weer naar het strand. Zei Jeroen als laatste. Alweer? vroeg Fabian. Ja.. antwoordde Jeroen. Romantisch! zei Amber enthousiast. En, waar hebben jullie het dan zoal over? vroeg Mick verder. Nou, begon Jeroen. We hebben daar niet echt veel gepraat zei Jeroen met een grijns op zijn gezicht. Toen Jeroen Mick zijn niet begrijpende gezicht zag zei hij: Mick jongen, waar is je gevoel voor romantiek gebleven?! zei Jeroen pestend. Fabian zag dat Mick het weer moeilijk had en had medelijden met hem. Om te voorkomen dat Jeroen door zou gaan met zijn opmerkingen vroeg Fabian: Heeft er iemand zin in school? Maar Jeroen had het door: Ja, ga maar snel over op een ander onderwerp. Zei Jeroen. Wanneer heb jij Nienke eigenlijk voor het laatst mee uit genomen, of iets leuks samen gedaan? vroeg Jeroen. Fabian keek verlegen voor zich uit waardoor Jeroen het extra leuk vond om nog even door te gaan: Ja, dat is belangrijk hoor Fabiantje, anders loopt ze zo bij je weg. Zei Jeroen met een grijs op zijn gezicht. Jeroen zei Appie. Ophouden. Amber wilde Fabian verdedigen maar deed dat op een onhandige manier: Nou, Fabian ging Nienke gister wel helpen met huiswerk hoor! Jeroen begon te lachen: Zo, leuk! Romantisch ook! Oh jaa! begon Amber weer. Ik mocht namelijk niet eens mijn eigen kamer in. Ooh, dat is een ander verhaal zei Jeroen met een lach. Fabian is toch niet zo onschuldig als dat hij lijkt. Is het huiswerk eigenlijk wel afgemaakt? Fabian reageerde niet. Op dat moment kwam Trudie met een nieuw mandje vol warme broodjes

13 binnen: Maar waar blijft de rest nou? vroeg Trudie verbaasd. Joyce kwam aangelopen: Patricia ligt nog steeds in bed, ze heeft nergens zin in, ze wil niet eten, ze wil niet naar school, ze wil helemaal niets. Maar wat is er toch met haar aan de hand? Gisteravond deed ze ook al zo raar. Zei Trudie bezorgd. Zal ik eens met haar gaan praten? Oh nee doe maar niet, ik heb het al heel vaak geprobeerd, ze trekt vast wel weer bij. Antwoordde Joyce. Ja, maar ze moet wel gewoon naar school hoor zei Trudie. Joyce antwoordde: Ik zal het straks nog eens proberen. Ze ging zitten en pakte een warm bolletje. En waar blijven Nienke en Noa? vroeg Trudie. Noa slaapt denk ik nog. Antwoordde Jeroen. Het was een beetje laat geworden gisteravond. Hoezo laat geworden? Je weet toch dat Victor een avondklok heeft? zei Trudie. Ja, maar we waren de tijd vergeten. Victor heeft niet voor niets die regel ingesteld, dat is voor jullie eigen veiligheid. En waar is Nienke? Ik ga wel even kijken. Zei Fabian. Hij stond op en liep de kamer uit. Toen hij boven de hal inliep riep hij: Nienke! Hij hoorde haar stem uit de kamer van haar en Amber komen: Ja? Fabian liep de kamer in en zag Nienke op het bed zitten met haar schooltas in de handen. Ze was haar boeken voor vandaag aan het uitzoeken. Waarom kom je niet beneden? Het eten staat allang klaar. Ik heb geen honger antwoordde Nienke en ging verder met haar boeken uitzoeken. Waarom niet? Trudie heeft hele lekkere warme broodjes klaargemaakt. Nienke antwoordde niet. Fabian pakte haar boeken en haar tas uit haar handen en legde die op de grond. Wat is er met je? vroeg Fabian bezorgd. Niks zei Nienke en ze wilde haar boeken weer pakken. Fabian pakte haar bij haar schouders vast en keek diep in haar ogen. Fabian schrok toen hij een grote bult op haar voorhoofd zag. Wat is dit? vroeg hij geschokt en wees naar de bult op haar hoofd. Nienke wilde het niet, maar toch kwamen er tranen in haar ogen. Ze legde naar hoofd op zijn schouder en sloeg haar armen om hem heen. Hee, rustig zei Fabian lief. Wat is er gebeurd? Het was even stil. Ik werd vanochtend vroeg wakker op de grond in de badkamer zei Nienke snikkend. Ik weet niet wat er gebeurd is. Fabian schrok hier erg van. Hoe kan het dat ze daar op de grond lag? En hoe kan het dat Nienke niet weet hoe ze daar kwam? Hij stelde haar gerust: ssst, het komt allemaal wel goed. Hij aaide over Nienke s rug. Na een tijdje zo te hebben gezeten droogde Nienke haar tranen en pakte haar boeken weer. Fabian was verbaasd en vroeg: Je gaat nu toch niet naar school? Jij blijft gewoon de hele dag in bed. Hij hoopte dat Nienke na dit wel door had dat ze beter in bed kan blijven, maar zij dacht er heel anders over: Fabian, als ik de hele dag in bed blijf liggen wordt het echt niet beter hoor. Dan duurt het juist veel langer. Fabian zuchtte. Hij wist dat hij hier niks tegenin kon brengen. Oké zei hij zuchtend. Maar als dit nog een keer gebeurt of wat anders, dan blijf je in bed en dan heb je niks meer te zeggen want ik ben de baas. Hij gaf haar een kus op haar neus. Nienke begon te lachen. En, zei Fabian Je slaapt vannacht bij mij. Oh? zei Nienke. Misschien wil ik dat wel helemaal niet. Nou dan heb je pech want het moet. Zei Fabian lachend. Nienke begon hem te knuffelen en zei: Je bent lief. Ondertussen was Noa bij tafel aangeschoven. Ze zag dat iedereen al uitgegeten was, behalve Jeroen. Ze begon te lachen. Jeroen keek op en vroeg: Wat is er zo grappig? Jij, hoe je jezelf

14 nu zit vol te eten. Appie is zelfs al klaar zei Noa lachend. Ja, vind je het heel gek? antwoordde Jeroen met een lach. De anderen keken Jeroen en Noa niet begrijpend aan. Noa begon te vertellen: Jeroen had gister vis besteld want dat is zijn lievelingsgerecht. Maar nu niet meer want hij vond die vis vreselijk. Hij kon geen hap door zijn keel krijgen De anderen begonnen te lachen. Dat had ik wel willen zien! plaagde Appie Jeroen. En dat is nog niet eens alles vertelde Noa verder. Op het moment dat hij het eten en het restaurant helemaal begon af te kraken stond er een ober naast hem. Nee! zei Amber met open mond en begon te lachen. Dat heb jij ook weer hè! Noa vertelde verder: En weet je wat die ober toen zei?: Alles dus niet naar wens begrijp ik? Ik praatte het een beetje goed maar hij liep geïrriteerd weg. Dus toen heb jij helemaal niets gehad? vroeg Joyce. Geen wonder dat je nu meer eet dan ik zei Appie. Nee, hij heeft de helft van mij gehad. Zei Noa. Je bent veel te goed voor hem zei Joyce en keek Jeroen plagend aan waardoor Jeroen zijn tong naar haar uitstak. Joyce stond op en zei: Ik ga nog even bij Patricia kijken. Ze kwam Nienke en Fabian tegen op de trap die net naar beneden liepen. Ze schoven aan tafel en Nienke pakte een broodje. Waar bleef jij zolang? vroeg Amber aan Nienke. Voordat Nienke kon antwoorden zei Amber ineens: Wat heb jij op je hoofd? Wat is er gebeurd? Nienke keek naar Ambers geschokte gezicht en naar de rest die haar vragend aankeek. Ze wilde het liever niet vertellen omdat ze zich stom voelde. Ze wilde gewoon weer normaal zijn en niet aldoor gezien worden als een zwak persoon. Zo voelde Nienke het namelijk. Ik heb heel stom mijn hoofd gestoten tegen de kast. Loog ze. Wanneer? vroeg Amber. Gisteravond loog Nienke weer. Amber keek verbaasd. Fabian zag dat Amber weer wat wilde vragen en zag dat Nienke dat niet leuk vond. Daarom zei Fabian snel: Wow, het is al laat, Nienke eet je even door? We moeten zo weg. De anderen keken naar de klok en stonden op. Trudie had heel lief voor iedereen een lunchpakketgemaakt en gaf dat aan iedereen. Ik neem mijn broodje wel mee op de fiets, ik moet toch bij jou achterop. Zei Nienke tegen Fabian. Ze stonden op en gingen naar school. Ondertussen zat Joyce bij Patricia op bed. Peet, wat is er nou? Niks antwoordde Patricia. Ik ben nog steeds chagrijnig en daar kan niemand wat aan veranderen. Maar hoe komt dat dan? vroeg Joyce. Dat heb jij toch ook wel eens. Gewoon een moment dat je helemaal nergens zin in hebt en overal van baalt!? zei Patricia op een boze toon. Maar het is al sinds gisteravond zo. En het kwam volgens mij toen je zei dat je zaterdag niet naar dat feest kon. Dat heeft daar niks mee te maken. Antwoordde Patricia. Toen was ik gewoon moe en nu nog steeds. Hou op met al die vragen ik word er gek van. Joyce zuchtte: Oké. Ik hou op met vragen als jij nu mee naar school gaat. Robbie wacht op je weet je nog? Er kwam een kleine glimlach op Patricia s gezicht en begon Joyce te knuffelen. Bedankt dat je nog zo lief bent terwijl ik zo rot tegen je doe. Geeft niet zei Joyce. Ik ben het gewend zei ze plagend. Oooh zei Patricia lachend. Die krijg je nog wel terug hoor! Ze kleedde zich snel aan en even later gingen ze samen naar school.

15 Op school zat iedereen, behalve Joyce en Patricia, al op zijn plek. De leraar was er nog niet. Amber en Nienke zaten in de middelste rij vooraan. Daarachter zaten Appie en Fabian. In de rij vlakbij de deur zaten Noa en Jeroen helemaal achteraan. En Mick zat in zijn eentje achterin bij het raam. Fabian zag dat Mick droevig keek en hij wilde hem graag helpen, maar Mick moest dit alleen oplossen en dat wist hij zelf ook. Nien? zei Amber die aandachtig haar rooster bekeek. Zie deze afkorting. We hebben nu les van JOPE, wie is dat? Geen idee antwoordde Nienke. Misschien wel een nieuwe. Amber begon helemaal te glunderen: Een nieuwe? Oh laat het alsjeblieft een knappe jonge man zijn! Nienke begon te lachen. Nee hè niet weer. Nienke, je zou me juist moeten steunen. Ik ben nou eindelijk wel eens toe aan mijn liefde van mijn leven. Liefde van je leven? ving Appie op. Die zit hier al de hele tijd achter je grapte hij. Haha grappig zei Amber sarcastisch. Ik meen het, jij hoopt het toch ook voor me? ze keek Nienke vragend aan. Nienke begon weer te lachen: Zul je net zien dat het zo n oude vieze man is, of een vrouw! Op dat moment kwam er een man binnen. Hij zag er jong en verzorgd uit. Hij had kort bruin haar en was netjes gekleed. Hallo allemaal zei hij vriendelijk. Ik ben jullie nieuwe leraar voor Engels. Nienke keek naar Amber die met open mond naar hem keek. Nienke stootte haar aan en zei: Je kwijlt. Amber was helemaal aan het stralen: Zie je wel! Dit moest gewoon zo zijn! Zo n knappe man heb ik echt nog nooit gezien. Zei ze fluisterend. De leraar schreef met grote letters JOCHEM PETERSEN op het bord. Mijn naam is Jochem Petersen en ik ben 26 jaar. Ik heb Engels gestudeerd. Ik heb vorig jaar op een andere school les gegeven en nu ben ik hier aangenomen. Willen jullie verder nog iets van me weten? Voordat iemand nog kon nadenken stak Amber haar vinger al op. Ben u getrouwd, heeft u kinderen? Of gewoon een vriendin? Nee, nee, nee antwoordde Jochem lachend. Ik heb een eigen kamer en deel de woon- en badkamer met twee andere jongens van mijn leeftijd. Amber stootte Nienke lachend aan. Ze was er helemaal van overtuigd dat dit de liefde van haar leven is. Verder geen vragen mee? Willen jullie je naam allemaal op een papiertje zetten en voor je leggen? Amber begon meteen een briefje te schrijven en schreef er een hartje bij. Nienke? Nienke keek omhoog en keek in de ogen van Jochem. Mooie naam hoor zei hij met een glimlach. Hij liep naar zijn tas en haalde er wat boeken uit. Amber gaf Nienke een duw. Wat doe je nou zei Amber lachend. Fabian keek toe met een jaloerse blik. Ineens kwamen Patricia en Joyce lachend binnenstormen. Wat heeft dit te betekenen? vroeg Jochem. Patricia en Joyce keken Jochem vol bewondering aan. Sorry, wij zijn een beetje laat zei Patricia. Normaal gesproken mogen jullie dan een briefje halen, maar omdat het mijn eerste dag is zie ik dit door de vingers zei Jochem met een knipoog. Patricia en Joyce begonnen te giechelen en zochten een plek uit. Nou, die nieuwe leraar valt wel in de smaak volgens mij. Zei Appie tegen Fabian, maar Fabian reageerde er niet op. Dan wil ik nu echt beginnen zei Jochem en hij sloeg zijn boeken open. De les ging snel voorbij en Jochem had veel uitgelegd. Toen de bel ging en iedereen hun boeken inpakte viel het Nienke op dat Amber erg aan het treuzelen was. Schiet je even op? zei ze tegen Amber. Amber keek Nienke aan en zei tegen Appie en Fabian: Gaan jullie maar alvast hoor, wij komen zo wel. Hoezo? vroeg Nienke. Alsjeblieft zei Amber. Blijf nog even voor mij. Nienke zuchtte en had Amber wel een beetje door. Ze gaf Fabian een kus op de wang en

16 Appie en Fabian liepen de klas uit. Nadat Amber zag dat de rest de klas uit was deed Amber haar tas dicht en liep wat dichter naar Jochem toe die bezig was het bord schoon te vegen. Hoe vond u het eigenlijk? Voor het eerst lesgeven in deze klas? vroeg Amber. Leuk! antwoordde Jochem. Dit is een interessante school en deze klas heeft goeie leerlingen. Hij liep wat dichter naar Amber en Nienke toe en legde een hand op Nienkes schouder. Jullie mogen wel vaker vooraan zitten zei Jochem en glimlachte naar Nienke. Amber keek jaloers toe. Nienke vond dat Jochem raar deed en zei: We moeten naar de volgende les, kom je mee Amber? Ze pakte Ambers hand en nam haar mee het lokaal uit. Amber zwaaide nog naar Jochem. Eenmaal buiten de deur zei Amber: Wat doe je nou? Amber, ik weet het niet, maar er is iets aan hem dat niet goed voelt. Zag je hoe hij keek? zei Nienke. Ja, naar jou ja. Volgende keer blijf ik wel alleen met hem in het lokaal zuchtte Amber. Amber, ik ben serieus. Volgens mij is het net zo n Jimmy-type. Nou dan mag ik helemaal wel oppassen. Hoezo? vroeg Nienke. Daar viel jij toch ook voor? zei Amber gemeen. Nienke vond dat gemeen van Amber. Dat was één grote fout die ik nooit meer zal maken. Je weet hoe dat voor mij was toen zei Nienke. Oké sorry zei Amber. Maar Nienke reageerde daar niet op en ging door: Weet je? Ik hou je niet tegen, maar ik heb je wel gewaarschuwd. Amber liep weg en Nienke wilde achter haar aan lopen maar werd bij haar arm gepakt. Ze keek om en zag dat het Jochem was. Kan ik je even spreken? vroeg hij vriendelijk. Amber kwam de klas van Scheikunde in. De meeste mensen hadden al een witte jas aangetrokken. Amber pakte een jas en ging aan dezelfde tafel als Appie en Fabian staan. Waar is Nienke? vroeg Fabian. Amber keek om zich heen. Geen idee, ze liep net nog achter me. Heb je gezellig over Jochem zitten kwijlen? vroeg Appie plagend. Nee, Jochem zat te kwijlen. Maar niet over mij, maar over Nienke. Fabian keek op en vroeg: Hoezo? Hij zat haar zowat te versieren, hij keek haar aan als ik iets vroeg. Zei Amber verbaasd. Fabian vond ook al dat Jochem in de les aldoor naar Nienke zat te kijken. Hij besloot Nienke te gaan zoeken. Hij legde zijn scheikundejas weg en liep de klas uit. Ambiebambie, je hebt hem jaloers gemaakt. Zei Appie. Hij is te snel jaloers zei Amber. Nienke hoeft niks van hem. Nienke stond met Jochem te praten op de gang. Nienke was even bang dat hij het gesprek van haar en Amber had gehoord maar dat was niet het geval. Hoe vond jij de les? vroeg hij. Ik vond het duidelijk, je kan goed uitleggen. Ze zag dat Jochem daar blij om was. Ze voelde zich een beetje ongemakkelijk doordat hij lang naar haar bleef kijken. Je hebt mooie ogen. zei hij opeens. Nienke vond dit raar om uit de mond van een leraar te horen. Bedankt, maar nu moet ik naar mijn les. Hij pakte haar opnieuw bij haar arm maar hield hem nu vast. Wat wil je van me? vroeg Nienke verbaasd. Ik.. begon hij. Ik heb nog geen rondleiding in de school gehad. Wil jij me even rondleiden? Niks daarvan. Klonk er een stem. Nienke keek achterom en daar stond Fabian. Wil je mijn vriendin loslaten? vroeg hij op een botte toon. Jochem liet Nienkes arm los en keek verbijsterd. Vraag maar aan Meneer van Swieten om een rondleiding, Nienke heeft les. Fabian pakte Nienkes arm en liepen samen weg. Dank je zei Nienke om de hoek en gaf hem een kus.

17 Meneer van Swieten was al begonnen met de les Scheikunde toen Nienke en Fabian binnenkwamen. En waar komen jullie zo laat vandaan? zei Meneer van Swieten boos. Voordat ze konden antwoorden zei hij: Ga maar een briefje halen, ik was allang begonnen. Nienke en Fabian keken elkaar verbaasd aan. Maar meneer, ik was al binnen. Mijn tas lag hier al. Fabian liep naar zijn tas en liet hem zien. Dan is het al helemaal stom om te laat te komen. antwoordde Meneer van Swieten. Fabian vond het gemeen van hem, nam zijn tas mee en liep het lokaal uit. Kom Nienke zei hij. Waarom neem je je tas mee? vroeg Nienke verbaasd. Wij gaan even gezellig een tussenuurtje houden. Zei Fabian lachend. Hij pakte haar hand en samen liepen ze de school uit. Joyce en Patricia hadden een tussenuur en zaten samen in het redactielokaal van de schoolkrant. Ze waren ideeën aan het bedenken voor het volgende nummer. Patricia lag in een zitzak in de hoek van het lokaal en Joyce zat achter de computer. Patricia had ineens een idee: Hee weet jij nog toen we het thema Liefde hadden een paar maand geleden? Ja, antwoordde Joyce. Hoezo? Nou.. begon Patricia haar zin. We kunnen nu wel een deel twee maken, het was toen best een succes! Joyce twijfelde. Kom op Joyce. Vorige keer was het zo leuk! Al dat onderzoeken en die interviews. Joyce reageerde niet en keek wat voor zich uit. Wat is er nou? vroeg Patricia. Mick.. zei Joyce. Ook al was het maar één woord die Joyce uitsprak, toch begreep Patricia direct wat Joyce bedoelde. Ze stond op, zette een stoel naast Joyce en ging daar zitten. Hee, je moet hem gewoon laten weten wat je voor hem voelt. Zei Patricia en sloeg een arm om haar heen. Dat is niet zo makkelijk, en vooral niet omdat ik niet weet wat hij voor mij voelt. Patricia zuchtte: Liefde maakt zo blind hè. Hij vindt je echt hartstikke leuk. Echt? zei Joyce met een glimlach op haar gezicht. Dat is duidelijk te zien. Zei Patricia. Maar toch zei Joyce. Als hij mij echt wil moet hij de eerste stap zetten, dat hoort zo. Patricia zuchtte en snapte Joyce af en toe gewoon niet. Ze liet het maar zo en begon weer over de schoolkrant: Dus het thema wordt Liefde? Joyce begon weer te glimlachen: Kom maar op! Fabian wat gaan we doen? vroeg Nienke die door Fabian werd meegenomen naar zijn fiets. Ga maar achterop zitten dan zie je vanzelf waar we heen gaan. Hij pakte zijn fiets en tikte achterop zijn fiets zodat Nienke zou gaan zitten. Maar we moesten een briefje halen weet je nog? Fabian zuchtte: Heb jij nu nog zin om terug te gaan naar de oneerlijke Meneer van Swieten? Nienke dacht na. Nee eigenlijk niet zei ze. Fabian lachte en zei: Nou kom op dan. Hij fietste met Nienke achterop weg van school. Na een tijdje kwamen ze aan in een park met daarachter een hele grote heide. Waauw zei Nienke die bewonderend om zich heen keek. Fabian deed zijn tas open en liet twee broodjes zien. Het wordt niet echt een uitgebreide picknick zei Fabian lachend. Nienke begon ook te lachen: Oh, ik dacht dat je wel wat beter voorbereid was Fabian deed net alsof hij serieus was: Ja, ook stom van me. Ik had kunnen weten dat we weggestuurd zouden worden door van Swieten en een tussenuur zouden houden in het park. Samen liepen ze lachend naar de heide. Het gras is best hoog zei Nienke. Fabian plukte ondertussen een paar grassprieten en plaagde Nienke door daarmee in haar nek te kietelen. Nee, niet doen zei ze. Dat kietelt. Dat is juist de

18 bedoeling zei Fabian lachend. Nienke rende weg, maar Fabian bleef maar achter haar aan rennen. Nienke besloot om hetzelfde te doen en plukte ook een paar grassprieten. Ik ben toch sterker zei Fabian pesterig. Oh ja? Let maar eens op. Nienke deed net alsof ze veel Judo trucs kende en probeerde Fabian om te duwen. Fabian had haar in één greep vast en wilde haar op de grond duwen maar Nienke hield haar armen stevig om zijn nek waardoor ze allebei lachend in het gras vielen. Ze keken elkaar aan. Fabian legde zijn hand op haar wang en aaide zachtjes. Je bent zo mooi zei hij tegen haar. Doe niet zo gek zei Nienke die verlegen werd. Ik meen het zei hij. Ik hou zo veel van je. Nienke werd er erg verlegen van, maar ze vond het zo lief dat hij dat zei. Ik ook heel veel van jou zei ze tegen hem. Fabian boog wat meer naar haar toe en zoende haar lang. Waar blijven Fabian en Nienke? vroeg van Swieten aan Amber en Appie die allang bezig waren met de eerste opdracht van Scheikunde. Hoe moeten wij dat nou weten? zei Amber bot. Als u ze niet had weggestuurd dan waren ze gewoon hier. Meneer van Swieten zuchtte en zei: Ik ga ze nu even zoeken en als ik ze niet vind dan kunnen ze een straf verwachten. Amber keek hem na en zuchtte: Hij is zo streng. Vertel eens wat nieuws. Zei Appie die druk bezig was om houtstokjes in een reageerbuis te laten verbranden. Amber hield zich niet meer bezig met de proef: Waar denk je dat Fabian en Nienke zijn? Ze hoefden toch alleen maar een briefje te halen? Straks is er wat met Nienke gebeurd! zei Amber paniekerig. Appie werd afgeleid door die vraag waardoor hij niet meer zo goed op zijn reageerbuisje lette. Zag je Fabian niet zijn jas en tas pakken? Die zijn er natuurlijk vandoor. Amber dacht na: Maar dat is eigenlijk niks voor Fabian. Nou en? Misschien toch wel. Sinds hij met Nienke is zie je veel meer van Fabian naar boven komen. Amber wilde antwoorden maar toen zag ze het reageerbuisje van Appie. Ap! zei ze schreeuwend terwijl ze naar het reageerbuisje keek. Er kwam enorm veel rook uit het reageerbuisje en de houtstukjes stonden in brand. Appie keek snel naar zijn reageerbuisje, maar voordat hij kon zien wat er aan de hand was hoorden ze een enorme knal en alle brandende houtstukjes vlogen weg. Appie dook naar de grond en schreeuwde: Brand! Hij keek op, waar was Amber gebleven? Hoofdstuk 4 Alleen meiden Amber!? riep Appie. Hij zag de voeten van meneer van Swieten voor zijn neus. Hij keek op en stond op. Hij merkte op dat er alleen maar wat rook van zijn plek kwam en dat iedereen hem verontwaardigd aankeek. Hij zag Amber bij de deur staan. Meneer Tahibi? begon van Swieten zijn preek. Waar zijn wij in hemelsnaam mee bezig? Appie keek hem aan met een neppe lach en wilde wat zeggen maar meneer van Swieten praatte erdoorheen: Het is volstrekt overbodig om zoveel lawaai te maken. En als je goed opgelet hebt tijdens mijn uitleg dan had dit helemaal niet hoeven te gebeuren. Appie bood zijn excuses aan: Sorry meneer, maar het zag er wel cool uit toch? grapte hij. Dit is geen moment om grapjes te maken schreeuwde van Swieten met een streng gezicht. Na de les mogen jullie alles schoonmaken en opruimen, dat betekent geen pauze voor jullie. Hij keek van Amber naar

19 Appie. En nu aan het werk allemaal! Iedereen ging weer verder met de opdracht en Amber liep zuchtend terug naar Appie. Je wordt bedankt Ap zei ze. Hoezo? Het is jouw schuld, jij zat me af te leiden door dat gezeur over Fabian en Nienke. Amber keek boos en zei: Je kan toch wel opletten en luisteren tegelijk! Hoe stom ben je dan! Appie werd nu ook boos en antwoordde: Als jij niet zo hysterisch paniekerig had gedaan dan was dat wel gelukt ja! Ze schreeuwden door elkaar heen en bedachten allemaal redenen om elkaar de schuld te geven. En nu is het genoeg!! schreeuwde manier van Swieten die tussen hun in kwam staan. Amber en Appie waren ijzig stil. Als ik jullie de rest van de les nog hoor dan mogen jullie je melden na de les op mijn kantoor, begrepen? Amber en Appie knikten allebei braaf en probeerden weer aan het werk te gaan. Maar toch was het jouw schuld. Fluisterde Appie nog even snel naar Amber. Amber keek hem met een hele boze blik aan maar ze wilde er niet meer op in gaan. Na schooltijd zou ze namelijk gaan winkelen met Nienke, Patricia en Joyce. Ze had Noa nog gevraagd maar die kwam een uurtje later. Die had namelijk een uur langer les. Toen de les was afgelopen waren Amber en Appie druk aan het schoonmaken in het scheikundelokaal. Opeens kwamen er twee meisjes binnenstormen. Het waren Patricia en Joyce. Wat is hier gebeurd? vroeg Joyce. Appie heeft een reageerbuisje laten ontploffen. Antwoordde Amber. Niet, dat deed jij. Begon Appie weer. Amber wilde weer reageren maar Patricia kwam erdoorheen. Stelletje sufkoppen. Dus jullie mogen nu het hele lokaal schoonmaken? Ze begon samen met Joyce te lachen. Amber en Appie reageerden niet. Joyce stopte met lachen en zei: Hee ik heb Patricia overgehaald om toch mee te gaan zaterdag dus die gaat vanmiddag ook mee kleren shoppen. Amber keek verrast. Hè maar je kon toch niet? Patricia trok een vreemd gezicht. Euh, misverstand antwoordde ze. Snel ging ze over op een ander onderwerp: Waar zijn Fabian en Nienke eigenlijk? We zoeken hun overal. Geen idee, ze waren te laat voor de les en moesten een briefje halen maar zijn niet meer teruggekomen. Antwoordde Amber die druk aan het schoonmaken was. Oh, en nu? vroeg Joyce aan Patricia. Geen idee antwoordde ze. Ze zijn vast niet op school gebleven als ze niet terug kwamen in de les. Joyce zuchtte maar kwam toen op een idee: Maar het is wel leuk voor in de schoolkrant. Ze bedacht een titel voor een artikel: Stelletje spijbelt om samen te zijn zei Joyce hardop. Patricia begon te lachen. Ja! We moeten ze echt interviewen. Zullen we anders eerst op zoek naar stoere jongens? Misschien doen we nog wat ideeën op. Samen liepen ze lachend de deur uit terwijl Amber en Appie druk waren om alles schoon te maken. Fabian en Nienke lagen nog steeds in het gras en keken naar de wolken. Weet je? begon Nienke. Die wolk daar lijkt best op Victor. Ze wees naar een wolk recht boven hen. Fabian begon te lachen: Ik zie daar eerder een wolf in. Daarom juist antwoordde Nienke. Fabian had ineens door dat hij het woord Wolf gezegd had en bood gelijk zijn excuses aan: Sorry, zo bedoelde ik het niet. Ik bedoelde een echt beest. Nienke keek hem aan en glimlachte: Het geeft niet, ik had het niet eens door. En als we er steeds over zwijgen wordt het er ook niet echt beter op. Fabian knikte. Hij was blij dat Nienke dat zelf ook inzag. Je begrijpt dus

20 ook dat je nog steeds flashbacks kan krijgen tot je geheugen weer terug is? vroeg hij voorzichtig. Nienke keek bang, maar knikte een klein beetje. Fabian pakte haar hand en gaf er een kus op. Ik laat deze nooit meer los zei hij lief. Nienke begon te lachen. Nooit meer? Dat betekent dat je mee moet naar mijn Franse les en vanmiddag met de meiden mee moet shoppen en een film kijken. Als jij er bij bent vind ik niks erg antwoordde Fabian. Nienke rolde op haar buik en legde haar hoofd op zijn borst. Fabian legde zijn armen om haar heen. Na een tijdje zei ze: Ik kan hier wel de hele middag zo blijven liggen. Nou dan doen we dat toch antwoordde Fabian. Nienke keek op en zei: Dat kan toch niet. Waarom niet? Als we zo terug gaan en van Swieten ziet ons dan mogen we de rest van de dag op school blijven. Dan kan je je meidenmiddag wel vergeten. Nienke dacht na. Meneer van Swieten wilde dat ze een briefje gingen halen en vervolgens zijn ze niet meer teruggekomen. Oké besloot Nienke. Fabian glimlachte en antwoordde: Maar we kunnen onze straf niet ontlopen hè? Liever morgen straf dan vandaag lachte Nienke. Fabian lachte ook en keek Nienke lang aan. Hij bedacht zich ineens dat hij nog wat van Mick moest vragen. Hee weet je nog laatst dat Mick zo gefrustreerd naar zijn kamer liep? vroeg Fabian. Nienke dacht na: Ja antwoordde ze. Nou, begon Fabian. Wat ik je nu ga vertellen moet je beloven aan iedereen geheim te houden oké? Dat wil hij graag. Nienke keek verbaasd en was benieuwd wat Fabian wilde gaan vertellen. Ja.. zei ze. Hij heeft het een beetje moeilijk. Hij is namelijk erg verliefd op Joyce maar hij durft niks te ondernemen. Hij weet ook niet wat Joyce van hem vindt. Nienke begon te glimlachen. Ik dacht het al, zei ze. Dat zie je gewoon aan hem. Fabian wilde verder vertellen maar Nienke was hem voor. En nu wil je mij natuurlijk vragen om stiekem Joyce te ondervragen wat zij van Mick vindt? Fabian keek verbaasd en snapte niet hoe Nienke dit zo snel kon weten. Je bent doorzichtig lachte ze. Maar dat wil ik wel doen vandaag hoor, ook al weet ik bijna wel zeker dat zij ook verliefd op hem is. Ja? vroeg Fabian. Nienke knikte. Dank je! zei Fabian en drukte Nienke dicht tegen zich aan. Zo bleven ze de hele ochtend/middag nog liggen. Het was na schooltijd voor Amber, Patricia en Joyce en ze stonden te wachten bij de kluisjes op Nienke. Amber baalde dat ze niks meer van Nienke had gehoord, maar was ondertussen toch wel een klein beetje ongerust. Hee Fabian was er toch ook de rest van de dag niet meer? Ze zijn zeker weten samen, maak je nou niet zo druk. Stelde Patricia haar gerust. Misschien is er wel wat gebeurd antwoordde Amber weer. Heb je haar al geprobeerd te bellen dan? vroeg Joyce. Amber keek op en het was duidelijk dat ze daar nog niet aan gedacht had. Ze pakte haar telefoon en belde naar Nienke. Patricia en Joyce keken elkaar aan en zuchtten. Ze vonden het dom van Amber dat ze daar de hele dag nog niet aan gedacht had. De telefoon ging over. Amber zette haar telefoon op de luidspreker zodat Patricia en Joyce ook mee konden luisteren. Met Nienke klonk er aan de andere kant van de telefoon. Nien! riep Amber vol opluchting. Waar ben je? Ik lig in het park, in de heide, antwoordde Nienke. Amber hoorde Fabian zachtjes lachen op de achtergrond. Ben je met Fabian? vroeg Amber een beetje onnozel. Ja antwoordde Nienke. Amber werd een beetje gefrustreerd. Ben je daar de hele dag al? Toen Nienke daar antwoord op had gegeven zei Amber boos: En je neemt niet even de moeite om mij even te bellen? Het was even stil aan