1. Grappige genres. 1.1 Limerick. 1.2 Nonsenspoëzie

Transcriptie

1 1. Grappige genres 1.1 Limerick Er was eens een zeer platte egel Die wilde graag reizen naar Vegel Geen geld voor de trein Dat is niet zo fijn Toen ging hij goedkoop als postzegel. Er was eens een vogel in Larie Die zei eens 'Ik ben een kanarie Ieder noemt mij Piet Zo erg is dat niet Maar eigenlijk heet ik echt Arie.' 1.2 Nonsenspoëzie De blauwbilgorgel Ik ben de blauwbilgorgel, Mijn vader was een porgel, Mijn moeder was een porulan, Daar komen vreemde kind'ren van. Raban! Raban! Raban! Ik ben een blauwbilgorgel Ik lust alleen maar korgel, Behalve als de nachtuil krijst, Dan eet ik riep en rimmelrijst.

2 Rabijst! Rabijst! Rabijst! Ik ben een blauwbilgorgel, Als ik niet wok of worgel, Dan lig ik languit in de zon En knoester met mijn knezidon. Rabon! Rabon! Rabon! Ik ben een blauwbilgorgel Eens sterf ik aan de schorgel, En schrompel als een kriks ineen En word een blauwe kiezelsteen. Ga heen! Ga heen! Ga heen! 1.3 Parodie Zie je ik hou van je, ik vin je zo lief en zo licht - je ogen zijn zo vol licht, ik hou van je, ik hou van je. En je neus en je mond en je haar en je ogen en je hals waar je kraagje zit en je oor met je haar er voor. Zie je ik wou zo graag zijn jou, maar het kan niet zijn, het licht is om je, je bent nu toch wat je eenmaal bent. O ja, ik hou van je, ik hou zo vrees'lijk van je, ik wou het helemaal zeggen - Maar ik kan het toch niet zeggen. Hoor eens ik haat je Hoor eens ik haat je, ik schreef dat je lief was en licht - en nog wat onzin over je gezicht maar nu haat ik je, god wat haat ik je. Die neus, dat hoofd, die paardenbek, die ogen en die gierennek dat kraagje en dat bloemkooloor met al je slierten haar er voor. Hoor eens ik wou graag zijn jou, maar het kon niet zijn, het licht is uit, ik zie je alsnog zoals je werkelijk bent. O ja, ik haat je, ik haat je zo vreselijk, ik wou het helemaal niet zeggen - maar ik moest het even kwijt.

3 Little Red Riding Hood and the Wolf As soon as Wolf began to feel That he would like a decent meal, He went and knocked on Grandma's door. When Grandma opened it, she saw The sharp white teeth, the horrid grin, And Wolfie said, 'May I come in?' Poor Grandmamma was terrified, 'He's going to eat me up!' she cried. And she was absolutely right. He ate her up in one big bite. But Grandmamma was small and tough, And Wolfie wailed, 'That's not enough! I haven't yet begun to feel That I have had a decent meal!' He ran around the kitchen yelping, 'I've got to have a second helping!' Then added with a frightful leer, 'I'm therefore going to wait right here Till Little Miss Red Riding Hood Comes home from walking in the wood.' He quickly put on Grandma's clothes, (Of course he hadn't eaten those). He dressed himself in coat and hat. He put on shoes, and after that, He even brushed and curled his hair, Then sat himself in Grandma's chair. In came the little girl in red. She stopped. She stared. And then she said, 'What great big ears you have, Grandma.' 'All the better to hear you with,' the Wolf replied. 'What great big eyes you have, Grandma.' said Little Red Riding Hood. 'All the better to see you with,' the Wolf replied. He sat there watching her and smiled. He thought, I'm going to eat this child. Compared with her old Grandmamma, She's going to taste like caviar. Then Little Red Riding Hood said, ' But Grandma, what a lovely great big furry coat you have on.' 'That's wrong!' cried Wolf. 'Have you forgot To tell me what BIG TEETH I've got? Ah well, no matter what you say, I'm going to eat you anyway.' The small girl smiles. One eyelid flickers. She whips a pistol from her knickers. She aims it at the creature's head, And bang bang bang, she shoots him dead. A few weeks later, in the wood, I came across Miss Riding Hood. But what a change! No cloak of red, No silly hood upon her head. She said, 'Hello, and do please note My lovely furry wolfskin coat.'

4 1.4 Satire of hekeldicht Erdogan, Erdogan, wat is dat toch een leuke man wat is dat toch een fijne vent die Turkse president hij is innemend, sympathiek kan tegen grapjes en kritiek zo bescheiden en charmant wat zou ik trots zijn op zo n land hij ruikt heerlijk, altijd schoon zo bijzonder, zo gewoon hij is nobel, wijs en lief welbespraakt en sensitief op dieren is de man verzot van het schaap tot de marmot geitjes aaien maakt hem blij maar daar blijft het dan ook bij een voorbeeld voor elke man dat is Recep Tayyip Erdogan zelfs van buiten is hij mooi elke porie, elke plooi zijn kaaklijn, ogen, zijn gebit zijn haar dat altijd prachtig zit perfect de glooiing van zijn wang alleen zijn arm is nogal lang

5 2. Gedichten met een knipoog 2.1 Kinderpoëzie Erwtjes Toen ze een meisje was van zeventien moest ze een hele middag erwtjes doppen op het balkon. Ze wou de teil omschoppen. Ze was heel woest. Ze kon geen erwt meer zien. Toen ging ze maar wat dromen, van geluk, en dat geluk had niets van doen met erwten maar met de Liefde en de Grote Verte. Dat dromen hielp. Het scheelde heus een stuk. En dat is meer dan vijftig jaar terug. Ze is nu zeventig en heel erg fit en altijd als ze s middags even zit, mijmert ze, met een kussen in de rug, over geluk en zo een beetje warrig, maar het heeft niets te maken met de Verte en met de Liefde ook niet. Wel met erwten, die komen altijd weer terug, halsstarrig. Lijmen Ik had drie beestjes, drie beestjes van steen. Een vogeltje, Een veulentje, Een varkentje. Ze zijn gevallen. Ze braken stuk. Ik heb ze gelijmd. 't is bijna gelukt. Ik heb drie beestjes, drie beestjes van steen. Een volentje, Een veukentje, Een vargeltje. Ach ja, zegt ze. Ik kan mezelf nog zien, daar in mijn moeders huis op het balkon, bezig met erwtjes doppen in de zon. Dat was geluk. Toen was ik zeventien.

6 2.2 Visuele / concrete poëzie 3. Gedichten over humor