Wellingholzhausen. Wellingholzhausen - Beutling - Schwarze Welle - Blauer See - Steinegge - Nolle - Rehquelle 6,5 uur, 17,5Km, 480 hoogtemeters

Transcriptie

1 Wellingholzhausen Wellingholzhausen - Beutling - Schwarze Welle - Blauer See - Steinegge - Nolle - Rehquelle 6,5 uur, 17,5Km, 480 hoogtemeters Hoogtepunten van deze wandeling zijn de prachtige uitzichten en de vele natuurmonumenten langs de route. Afwisselend gaat het over een fraaie bergrug met daarop uitzichttorens, dan weer onder door het dal langs het beekje de Hase en naar de Quelle van de Hase om even later opnieuw een berg op te klimmen. Veel afwisseling in een geweldig mooie omgeving. Van een steil bospaadje met heuse haarspeldbochten tot asfaltwegen, open velden met weidse uitzichten, tot dichte bossen. Alles komt aan bod tijdens deze dagtocht. Wellingholzhausen ligt oostelijk van Osnabrück, in het midden tussen Melle aan de A30 en Dissen aan de A33. Via beide routes is de reistijd vanuit Oldenzaal ongeveer 1 uur. Vanaf de hoofdweg L94 door het centrum van het stadje zoeken we de afslag in de Schützenstrasse, die in zuidelijke richting het dorp weer uitgaat. Na ongeveer een kilometer vinden we rechts de naamgever van deze straat, Dass Schützenhaus, met ervoor een ruime parkeerplaats. (Direct voorbij dit gebouw rechts onder de bomen

2 parkeren is nog beter bij warm weer. Bij terugkomst staat de wagen dan heerlijk in de schaduw). Dan kunnen de wandelschoenen aan, de goed gevulde rugzak op en de wandelstokken op lengte worden ingesteld, en begint onze wandeling verder bergop het dorp uit. Voor ons uit zien we al het eerste kruispunt waar het linksaf gaat voor een prachtig Fachwerkhuis. We volgen route 'X' in de richting 'Zum Uhlengrund'. Links nog enkele fraaie optrekjes en met de bocht mee naar links, dan staan we weer op asfalt in een woonwijk met rechts een bosrand. Ook hier steeds rechtdoor blijven lopen het dorp weer uit. Aan het eind van de woonwijk komen we bij een volgend kruispunt waar we een schitterend uitzicht hebben over de Grönegau richting het Wiehengebirge. Prachtig, wat een mooi begin van de wandeling. Op het kruispunt gaan we rechtsaf het boerenpad omhoog en blijven zo links het mooie uitzicht behouden. Rechts tegen de bosrand staat een Restaurant waar we straks langs zullen komen. Eerst nog iets omhoog en dan even dalend tot een volgende kruising waar het opnieuw rechts een bijzonder mooie laan ingaat. De bomen geven ons schaduw tot we vlak bij het restaurant zijn waar we nogmaals rechtsaf nu voor dat gebouw langs lopen. Vanaf hier kunnen we de markeringen van de Ahornroute volgen, herkenbaar als een 'Ahorn-blad'. (De bovenste punt van het spitse blad wijst de richting aan. Staat het blad omhoog, dan dus rechtdoor, andere keren is het blad naar links of rechts gekanteld) Voorbij het restaurant gelijk links omhoog naar de parkeerplaats, daar links aan blijven houden en langs de heg omhoog richting de bosrand. (foto) Er gaan hier tig wandelroutes omhoog wat vooraan in het bos goed zichtbaar is. Op een lat, aan een boomstam bevestigd, staan de 'M, O, Driehoek, A1, A3, Ahornblad... alles gaat hier langs. We zullen zo ontdekken waarom. In het bos aangekomen gaat het omhoog, pittig omhoog door een dicht bos en met een echte haarspeldbocht! We wanen ons even in Oostenrijk, ware het niet dat we op 220m hoogte al de top van de Beutling aankomen. De dichte begroeiing op de top met eiken, beuken en berken verhindert een vrij uitzicht op de omgeving, maar daar hebben de Duitsers aan gedacht. Een enorme uitkijktoren wacht op een beklimming en belooft alsnog dat uitzicht over het

3 Teutoburgerwald. Wij hebben verschillende van dit soort torens bezocht, maar deze kan ik toch wel van harte aanbevelen. Het is een heel mooi exemplaar, opgezet met reusachtige boomstammen als basis. Ook het grote plateau boven met keurig bankje nodigen uit om er eens rustig van het uitzicht te genieten. Aan de voet van de toren staan een schuilhut en een aantal picknickbanken. Alles heel netjes en zeer goed onderhouden. Helaas is het voor ons nog te vroeg voor een lunch, maar aan deze plek zal het niet liggen. Dan lopen we opnieuw het 'Ahornblad' achterna de Beutling af door het dichte bos. Er zijn verschillende zijwegen die we kunnen negeren. De Ahornweg is veel belopen en goed aangegeven zodat we de route eenvoudig kunnen volgen tot we na een leuke afdaling uit het bos komen en op een veldweg staan. Deze lopen we nu af tot aan de boerderij tussen de graanvelden door, ondertussen genietend van het mooie golvende landschap. Op de splitsing bij de Boerderij gaat het dan rechtsaf verder, nog steeds aangegeven als Ahornweg. Het stijgt nu licht weer richting het bos terwijl rechts nu boven de bomen uit het topje van de uitzichttoren van zojuist zichtbaar is. In het bos aangekomen blijven we de weg rechtdoor vervolgen waar het nu een afdaling is geworden. Korte tijd later staan we op een T-splitsing met een asfaltweg. Daar gaat het linksaf verder, opnieuw weer tussen schitterende landerijen door met heerlijke uitzichten en waar ik de eerste blauwe korenbloemen van dit voorjaar zie bloeien. We blijven deze asfaltweg volgen tot het tegen een bosje aanloopt, weer een T- splitsing. Er staat een informatiebord aan de bosrand waar we onze geplande route nog eens kunnen checken. We gaan nu linksaf met de weg mee, en even later gaat het steeds meer afdalen over een nu bochtige weg. Het uitzicht blijft prachtig. Net voor een boerderij rechts, we staan er nog wat boven, gaat rechts een zandweg het bos in. De Ahornroute is er wat onduidelijk aangegeven. Deze gaat zowel rechtsaf als rechtdoor. (Ze komen later weer bij elkaar). Wij kiezen voor rechts de zandweg op en door het bos. We lopen er meer in de schaduw dan via de asfaltroute onderlangs.

4 Verderop in het bos daalt het nog wat en dan komen we aan bij het volgende monument van deze wandeling. De Schwarze Welle! De Schwarze Welle is een zogenaamde Quelle, een bron. Uit het poreuze gesteente komt hier 200 liter water per minuut naar boven en vormt daarmee de bovenloop van de rivier de Hase. De 'Hase Quelle' ligt hier iets hogerop ook dichtbij, maar geeft slechts weinig water en kan zomers zelfs droog staan. Wij zijn rond twaalven bij dit mooie stukje natuur en nemen er dan ook plaats op de aanwezige picknickbankjes om op onze meegebrachte broodjes aan te vallen. Ondertussen testen Sabina en Ingrid de watertemperatuur in de bron wat volgens onze reisgids een constante temperatuur van 10 graden moet hebben. De thermometers van de dames bevestigen dit even later dan ook, dus geschikt om snel het in de veldflessen meegebrachte water te koelen. Na de lunch volgen we het pad dat parallel aan de Hase omlaag loopt door dit mooie beekdal richting de Blauer See, ook hier weer trouw de Ahorn volgend. In een open stuk in het bos steken we de Hase over via een houten brug, (foto) en klimmen dan enkele meters omhoog tot aan een breed bospad. Een richtingaanwijzer vertelt ons dat we nu linksaf moeten en dat het nog 0,7Km is tot aan de Blauer See. We gaan dus links en volgen de weg daarna met een bocht naar rechts. Verderop gaat links een smal pad onderuit (in een bocht naar rechts), en op een boom staat er weer het Ahornblad aangegeven. Wij gaan hier omlaag en staan dan al snel bij het bedoelde meertje. Als 'See' stelt de Blauer See niet veel voor, zeker bij de lage waterstand die wij er aantreffen. (Alleen in de periode van smeltend ijs wordt de naam 'Blauer See' waargemaakt, de rest van het jaar lijkt het water net als bij ons bezoek groen). Rond dit meertje is het een knooppunt van veel wegen en paden. Tevens is er een schuilhut en zijn er verschillende bankjes verspreid in het bos. Als we zojuist het brede pad verder gevolgd zouden hebben tot aan de volgende kruising en dan linksaf waren gegaan, waren we op hetzelfde punt uitgekomen. Het smalle pad omlaag was slechts een kleine afkorting langs de See.

5 Vanaf het water lopen we dan ook weer naar het brede bospad omhoog en gaan er nu linksaf. Dus bij het kruispunt wat we hebben afgesneden vandaan, richting de Steinegge. Deze weg heet de 'Vier-Flüsse-Weg', maar van een rivier is geen sprake, laat staan vier. Verderop gaat de Ahornroute rechtsaf maar wij blijven er rechtdoor de weg vervolgen die nu steeds meer stijgt richting de 266m hoge Steinegge. In een lange bocht naar rechts bij een slagboom, kunnen we kiezen. Linksaf steil omhoog naar de bergkam en bovenaan rechtsaf richting de Steinegge met zijn zendmast/uitzichttoren, of voorbij de slagboom rechtdoor de meer geleidelijke stijging nemen tot aan de toren. Wij nemen de laatste en vervolgen de brede bosweg die nu continu omhoog blijft lopen tot we net voorbij de toren, (die is er nog niet zichtbaar), op een splitsing aankomen. Daar gaan het dan links omhoog via een stukje klinkerbestrating tot aan een hek wat het 'torenterrein' omzoomt. Daar kunnen we rechts om het hekwerk heen lopen tot op het bergkampad. Daar is links om het hoekje een toegang naar de toren voor wie de beklimming wil maken en het uitzicht wil bewonderen. De route gaat nu verder over de bergkam en loopt hier gelijk op met de Hermannsweg (H), nog een lange afstands-route. We nemen het bergkampad rechtsaf richting de Noller Schlucht. (Deze Schlucht krijgen we nu niet te zien maar hebben wij wel al eens gelopen. Zie route 'Borgloher Schweiz') Door het bos gaat het op grote hoogte verder via de Hermannsweg. Het dichte bos belemmert een ruim uitzicht, maar af en toe kunnen we tussen de bomen door toch een glimp van de wijde omgeving waarnemen. Licht op en neer gaat het verder tot aan een Y-splitsing waar de 'H' links onderuit verwijst. We blijven de 'H' nu omlaag volgen en gaan op de volgende splitsing mee rechtsaf. De weg buigt daarna naar rechts af en loopt om de berg heen, parallel aan de autoweg vele meters lager in het dal. Dan stijgt het nog even voor we een prachtige afdaling inzetten tot we onder in het dal het bos verlaten bij een parkeerplaats. Hier verlaten we de Hermannsweg en gaan er rechtsaf langs de bosrand verder. Dit gedeelte is weer een stukje Ahornweg en met het inmiddels bekende 'Ahornblad' aangegeven. Het uitzicht over de glooiende velden is hier weer geweldig en als we een stukje verderop een paar boomstammen zien liggen, besluiten we daar nog een pauze te nemen in de schaduw. Dan gaat het weer verder en lopen we het bos weer in, de Ahorn achterna. Al snel is het in het bos eerst weer wat klimmen geblazen, maar deze weg gaat vanaf nu alleen nog licht op en neer zonder zware hellingen.

6 Na de lange bocht naar rechts om de berg heen, gaan we bij de volgende splitsing linksaf en daalt het geleidelijk tot er in een bocht naar rechts, van links een pad bijkomt. We blijven rechts aanhoudend de weg vervolgen om even later weer bij een T- splitsing te staan. Daar kunnen we geen routemarkeringen ontdekken, maar volgens onze kaart moeten we opnieuw linksaf omlaag, nog een kort stukje tot aan een halfverharde weg. Op het asfaltbeton gaan we nogmaals links en lopen dan deze hele weg af tot aan de drukke hoofdweg naar Wellingholzhausen waarbij we onderweg langs een prachtig weiland komen en dan, haast bij de hoofdweg aangekomen, enkele huisjes en boerderijen waarvan één met een leuk binnenpleintje. We hoeven slechts 30 meter over de drukke hoofdweg rechtsaf om daar weer rechts het bos in te kunnen duiken, een pad dat een scherpe bocht van de hoofdweg afsnijdt. Verderop staan we dan weer op het asfalt en moeten we opnieuw enkele meters langs deze drukke weg. Net voor de volgende bocht naar rechts, gaat links van de weg een bospad omlaag. Het gras stond er vrij hoog, maar het is maar een heel kort stukje tot aan een goed begaanbaar bospad waar we dan rechtsaf parallel van de hoofdweg verder gaan. We blijven dit pad volgen tot aan een parkeerplaats, steken deze ook rechtdoor over, (De routes A2, A3, R3 worden er aangegeven), en dan voorbij de parkeerplaats rechts aanhouden tot het weer bij de hoofdweg uitkomt. Daar steken we de hoofdweg dan recht over en gaan er het bos in. Verderop net voor een kruising ligt links een diep gat. Daar beneden kan nogmaals een bron bezocht worden. De 'Grosse Rehquélle', ook weer keurig voorzien van bankjes. Voorbij de bron gaan we op de kruising linksaf en gelijk daarna nogmaals links het smallere pad omhoog. (Route R3) Er volgt een mooi stukje bos en dan een kruising met een breder pad. Daar dan rechtsaf deze halfverharde en vlakke weg aflopen tot de volgende splitsing. Nogmaals links brengt ons op een heel mooie slingerend pad richting ons volgende doel, de Kronen See. Vlak voor we de See en de hoofdweg er voorlangs bereiken, komen we op een Y- splitsing waar we nu scherp rechtsaf kiezen en zo rond de Kronen See lopen die af en toe nu links tussen de bomen en huizen rond het meer door al zichtbaar is. (Natuurlijk wilden we deze See graag bezoeken, maar achteraf bleek dit allemaal privéterrein te zijn en niet toegankelijk). We negeren het eerste paadje linksaf omlaag richting de huizen, maar gaan bij de tweede afslag wel links en daarna gelijk nogmaals links, nu het smalle paadje op met de duidelijke routeaanduiding X25. Het paadje voert omlaag tot aan een beekje, via een brug er overheen, om dan links parallel aan het meer weer te stijgen. Het meer zelf is

7 nauwelijks te zien, tot we bij een huis komen wat hoger op de helling boven het meer staat. We moeten daar bij het huis rechtsaf verder de X25 achterna, maar wie even doorloopt tot voorbij het huis, kan daar links iets meer van de Kronen See zien. Met de rug richting het huis gaat het nu pittig omhoog het bos in. Met een bocht naar rechts, en dan een lange rechte stijging tot we het bos weer uitkomen en uitzicht krijgen over fraaie graanvelden. Daar aan de bosrand vinden we een mooi plekje voor een laatste pauze, wetende dat we nu slechts 10 á 15 minuten van het startpunt verwijderd zijn. Heerlijk in het zonnetje genieten we nog even na, om daarna de weg rechtdoor te vervolgen voorbij de boerderijen aan de linkerzijde. Nog een klein heuveltje en dan kijken we in het dal waar links onder ons de eerste huizen van Wellingholzhausen zichtbaar worden. (Foto) Op het volgende kruispunt gaan we linksaf tussen de prachtige boerderijen door en lopen zo recht op de parkeerplaats met onze auto af. Mooi op tijd voor het onweer zijn we terug bij de startplaats na een heerlijke wandeldag in een prachtig afwisselende omgeving waarbij we vooral van de uitzichten en natuurmonumenten hebben genoten. De routes zijn zo nauwkeurig mogelijk opgetekend. Ik ben niet verantwoordelijk voor wijzigingen ter plaatse en/of (type-)fouten in de omschrijvingen. NEEM ALTIJD EEN GOEDE WANDELKAART MEE! En mail ons als je onjuistheden tegenkomt superfamilie.nl Het is toegestaan deze PDF routebeschrijving af te drukken of te downloaden naar een locale harde schijf voor enkel persoonlijk en non-commercieel gebruik. Voor meer informatie zie: Auteursrecht & Disclaimer

8