Deur Christus Alleen

Transcriptie

1 Gepubliseer op: Deur Christus Alleen Tuisblad van dr. A.H. Bogaards

2 1 Lees: 1 Kor.15:1-23 Teks: 1 Kor.15:3,4,17,18,20 H.K.: Sondag 17 (Kandelaar Reeks Twaalf Artikels nr 11) Datum: 1 Maart 2009 Ps's: 31:1,3; 43:3,4; 31:4,12; 16:1,4,5; 73:11,12 1. Inleiding. In die heilswerk van Christus is daar sprake van twee lyne: 'n afwaartse en en 'n opwaartse een. Eers was daar die neerdalende lyn: sy ontvangenis, geboorte, lyding en sterwe. Ons kan gerus sê: Dié lyn het geloop van die hemel na die hel. Immers, Jesus moes, om ons te kon red, uit die hemel uit neerdaal tot in die diepte van Godverlatenheid. By daardie lyn het ons die laaste paar Sondae stilgestaan. Vandag begin ons by die opwaartse lyn: van die oop graf na die hemelse heerlikheid. Hierdie lyn van verhoging begin dus met Jesus se opstanding, sy oorwinning oor die dood. Daaroor handel Sondag 17. Vergelyk ons nou hierdie Sondag van vandag met die voorafgaande, met Sondag 16, dan vind ons 'n opvallende verskil tussen die twee. Want in die die vorige Sondag staan die DOOD in die sentrum: Christus se dood en ons dood. In Sondag 17 daarenteen kry ons presies die teenoorgestelde: LEWE. Jesus lewe en Hy skenk aan ons die lewe. V/A 45 is eintlik 'n lewenslied: Dit jubel oor die lewe wat ons ontvang in die opstanding van ons Lewensvors. Ons let daarom op: 1. Christus se opstanding en ons lewe met God; 2. Christus se opstanding en ons lewe vir God;en 3. Christus se opstanding en ons lewe by God Christus se opstanding en ons lewe met God. In die paradys het die mens ge-lewe. Miskien vind u dit vreemd dat ek dit so sê. Ek hoor u al vra: Maar toe Adam en Eva uit die paradys verdryf is, het hulle tog ook geleef? Immers, hulle het

3 2 uit die tuin van Eden geloop en ons hoor van hulle doen en late na die tyd. Dit beteken dan : Hulle het geleef; hulle harte het geklop; hulle het asem gehaal. Dit is alles lewenstekens. Inderdaad, dis waar, hulle het ligaamlik gelewe. En tog het hulle ook nie geleef nie. Laat ek dit aan u verduidelik: LEWE is in die Bybel baie meer as maar net dat die bloed nog deur jou are pomp. Lewe in die Skrif beteken: om te leef in die salige teenwoordigheid van God. En dit is die lewe wat die mens in die paradys gehad het: Hy was met God en God was met hom. Elke dag het Adam en Eva die onbeskryflik wonder van die liefde van God ervaar. Die HERE het met hulle gewandel. DIT was lewe in die ware en die volle sin van die woord. Dit is vandag nog so... Maar juis hierdie lewe het die mens deur sy sonde verloor. Ons oortreding het ons lewensband met God afgesny. Die HERE was toornig op ons. Anders gestel: Ons was in die bande van die ewige dood. God was nie met ons nie, maar ons was van God verlate. Ons was lewendig dood. Al het ons nog 'n polsslag gehad, tog was ons dood, want die HERE het nie in liefde nie, maar in toorn op ons neergesien. Dit is hel op aarde. Dit is niks anders as dood, die ewige dood, nie. Die mens het dus reeds hier op aarde die voorsmaak gekry van die ewige dood. Die straf op die sonde is die DOOD (Rom 5:12; 6:23). Die sonde, sê ons Nagmaalsformulier, is die oorsaak van ons ewige honger en kommer die oorsaak van ons ewige dood. En nou kom Paulus in 1 Korintiërs 15 vers 3 met die evangelie: Daardie sondes van ons, daardie sondes wat die dood oor ons gebring het - Christus het vir daardie doodbrengende sondes van ons gesterf volgens die Skrifte. Om maar weer n keer die Nagmaalsformulier aan te haal: Christus het deur sy dood die oorsaak van ons ewige honger en kommer (ons ewige dood), naamlik die sonde, weggeneem. Maar by die dood van Christus stop die apostel nie. In die volgende vers 4 sê Paulus: Hy het ook opgestaan. En dan doen Paulus besondere moeite om die feitlikheid, die geskiedkundige betroubaarheid van die gebeurtenis van die opstanding vir die Korintiërs te bewys: Hy wys hulle eerstens op die Skrifte, op die boeke van die Ou Testament, die Bybel: Christus het gesterf volgens die Skrifte en ja Hy het Hy het ook opgestaan volgens die Skrifte. Daarmee wil Paulus sê: So het God self dit reeds eeue te vore in sy altyd betroubare Woord geopenbaar. So moes dit gebeur.

4 3 Tweedens wys die apostel op die vele en vele ooggetuies van die opstanding: Petrus, die twaalf apostels, 500 broeders tegelyk en uiteindelik ook aan hom, Paulus. Soveel getuies van God self, deur wie God self getuig om ons ontwil: Dit het werklik gebeur; Christus ís opgewek. Waarom is dit vir Paulus so belangrik dat dit moés gebeur, dat die Vader sy Seun moés opwek uit die dood? Dit sê die apostel in vers 17 en 18: As Christus nie opgewek is nie, dan is julle geloof nutteloos, dan is julle nog in julle sondes; dan is ook die wat in Christus ontslaap het, verlore. In die Bybel word soms gesê: Christus het opgestaan (Matt 28:6,7). Daarmee word die opstanding beskryf as n daad van Christus: Hy het die dood oorwin. Ander kere word in die Skrif die woord opgewek gebruik. Daarmee word die opstanding beskryf as n daad van die Vader: Daarmee sê die Vader: Ons sondes ís betaal; Hy is tevrede met die werk van sy Seun. Olevianus, een van die opstellers van die Kategismus, lê so helder die verband tussen Christus se sterwe vir ons sonde en die daad van die Vader dat Hy sy Seun opgewek het. Hy sê: Die opstanding is n openlike getuienis van God (die Vader) aan ons dat al ons sondes betaal is. Want, sê hy, as daar selfs net een sonde onbetaald gebly het, sou Christus nie uit die dood uit kon opstaan nie. Immers, waar daar selfs net een sonde is, moet die dood wees. Maar wanneer die Vader die Seun opwek, tree daarmee op die helderste wyse aan die lig dat al ons sondes versoen is. En nou verstaan ons die verband tussen vers 3 en 17 beter. In vers 3 staan: Christus het vir ons sondes gesterf. En in vers 17 sê Paulus: As Christus nie opgewek is (deur die Vader) nie, dan is daardie geloof van julle dat Christus vir ons sondes gesterf het, nutteloos (vrug); dan is julle nog in julle sondes; dan is die oorsaak van ons ewige honger en kommer nie weggeneem nie; dan is ook die wat in Christus ontslaap het, verlore (in die ewige verderf). Maar dit is nie waar nie, maar inteendeel: Christus ís opgewek uit die dode. Dit beteken: In Hom het ons die lewe, die lewe met God in God se salige teenwoordigheid. Ja, sê Paulus in Efesiërs 2 vers 6, in daardie opwekking deur die Vader deel ons ook. Want God die Vader het ons saam met Christus opgewek.

5 4 Die oop graf spel vir ons: Alles is weer reg tussen ons en God. Nou lewe ons weer in sy teenwoordigheid en nou ervaar ons weer elke dag sy sorg en sy liefde. Dit is hemel op aarde. Dit is die begin van die nuwe paradys wat met die wederkoms van Christus in sy volle glorie sal deurbreek. Ons let op die tweede vrug van Jesus se opstanding: 2.2. Christus en ons lewe vir God. Wat die paradys so 'n mooi plek gemaak het, was dat die mens ge-leef het. Hy het geleef vir God en vir sy naaste. Hy het geestelik geleef. Sy hart was vol liefde vir sy Skepper en sy medeskepsele. Die paradys was een groot, jubelende liefdeslied. Maar in die plek van die liefdeslied het 'n dodemars gekom. Want die mens het gesterf ook in sy hart. Deur die sondeval het ons vyande van God en haters van ons naaste geword. Dit noem die Bybel: dood, dood in die misdade en die sonde, die geestelike dood. Maar ook wat dit aan betref laat Jesus se opstanding die paradysheerlikheid van weleer terugkeer. Want hoor maar wat sê ons belydenis nog van die opstanding van ons Here Jesus Christus: Ten tweede word ons nou ook deur sy krag tot 'n nuwe lewe opgewek. Daardie nuwe lewe is niks anders as die lewe wat daar in die paradys was nie. Deur die krag van Jesus se opstanding begin ons weer leef vir God en ons harte gaan weer uit na ons medemens. Jesus word opgewek uit die graf en deur die krag van sy opstanding staan ons op uit die dood van die misdade en uit die graf van die sonde. Is dit nie om van te sing nie? In Kolossense 3 lê Paulus die allernouste verband tussen ons lewe as nuwe mense, ons lewe as mense wat geestelike weer lewe enersyds en die opstanding van Christus andersyds. Ons kan Paulus se woorde in vers 1 en verder so saamvat: As julle dan saam met Christus opgewek is, terwyl julle dan saam met Christus uit die graf uit opgewek is leef nou ook so as mense wat nie meer in die graf van die sonde lê nie. Ons nuwe lewe het alles en alles te make met die opstanding van Jesus. Sy opstanding is die geheim van ons nuwe lewe. Ons let ten slotte op die derde vrug van Jesus se opstanding: 2.3. Christus en ons lewe by God.

6 5 Op die oog af lyk dit asof die dood die punt agter alles is. Dit lyk asof alles by die graf eindig en asof hierdie lewe tog niks anders as 'n pelgrimstog na die doderyk is nie. Die opstanding van Christus laat egter 'n totaal ander lig oor ons graf val en oor die grafte van ons dierbares wat in Christus ontslaap het. Want, sê die Heidelberger, in die oorwinning van Jesus oor die dood het ons die sekere waarborg van ons salige opstanding. In sy opstanding het ons die versekering van ons eie opstanding in die laaste dag. Wanneer die Here kom, sal ons ontslape liggame opstaan uit die graf en met ons siele herenig word en dan sal ons vir altyd by die Here wees. Hierdie troosryke boodskap verkondig Paulus aan die Korinthiërs. En dan gebruik hy in die verband die beeld van die EERSTELING: "Christus het die eersteling geword van die wat ontslaap het". Om te verstaan wat Paulus met "eersteling" bedoel, moet ons gaan kyk na Israel se offerpraktyke. Daar hoor ons van die sogenaamde eerstelingsoffer. Die Israeliete moes die eerste vrugte van hulle oes aan die Here bring. Hierdie eerstelingsoffer het 'n baie besondere betekenis gehad. Daarmee het die Israeliete gesê: Nie net hierdie eerste vrug nie, maar die ganse oes behoort aan u, o HERE. In daardie eerstelingvrug was die volle oes inbegrepe. Dit het die ganse oes verteenwoordig. En nou die wonderlike: In ons teks noem die Heilige Gees Christus die Eersteling van die opstanding. Deur Hom so te noem - daarmee wil die Gees vir ons sê: Wanneer Christus opstaan uit die graf, dan staan Hy nie op as eenling of enkeling nie, maar Hy word opgewek as eersteling van die volle oes. In sy opstanding is inbegrepe en gewaarborg die ganse oes van die gelowiges. Deur Hom op te wek, sê die Vader: Nie net die Seun alleen nie, nie net hierdie eerste vrug nie, maar die hele oes van gelowiges sal opgewek word uit die dode. Daar is nog 'n hele oes wat moet kom en ook sekerlik sal kom. Dit is gewaarborg in die Eersteling, Jesus, wat uit die dood opgewek is. In die opwekking van Jesus het ons daarom die waarborg ons van God gegewe dat ons ook eenmaal opgewek sal word uit die dood. Altyd, wanneer ons staan by die oop graf van 'n ontslape broeder of suster, moet ons daarom ons gedagtes laat gaan na die oop graf van ons Heiland.

7 6 In die opstanding van ons Heiland begin al iets deurbreek van die groot dag wat kom. Hy is die eerste en dat Hy opgestaan het,is die versekering dat die res ook sal volg op daardie glorieryke dag wanneer Jesus weerkom op die wolke van die hemel. Maar ons moet nie bly staan by 'n blote opstanding uit die dood nie. Die opstanding op die laaste dag beteken nie maar net dat ons dan weer verder sal lewe en niks anders nie. Die opstanding hou bo alles dit in dat ons dan vir altyd by die Here sal wees, in sy salige teenwoordigheid. Paulus sug van verlange wanneer Hy aan daardie dag dink. Dan sal die paradys van die begin weer volkome terug wees op die aarde. Dan sal die dood nie meer wees nie, maar LEWE, LEWE - LEWE in die rykste sin van die woord. Dan sal ons geniet van die teenwoordigheid van God en ons sal ons verheug in die salige gemeenskap met Hom. 3. Slot. Verlang u ook daarna? Sing u ook daarvan: "Maar dis my goed, my saalge lot, as ek naby is by my God"? AMEN.