Na 5x ballingschap, de huidige grote terugkeer (3e keer) van het Joodse volk.

Transcriptie

1 Na 5x ballingschap, de huidige grote terugkeer (3e keer) van het Joodse volk. Israël is alle eeuwen door als een opgedreven schaap (Jer. 50:17). Ze werd opgejaagd, aangevallen, belaagd en vermoord. Wat was de diepste oorzaak van hun ballingschappen? Geldt de landbelofte van God aan Abraham in deze tijd nog wel? Wat betekent de grote terugkeer na 1948 naar het beloofde land Israël en wat heeft deze te maken met de komst van de Messias van Israël - Jezus? Waarom is Israël HET TEKEN VAN HOOP in onze tijd? Kunnen wij als christenen wat betekenen in Gods plan met het Joodse volk? HET BEGIN - ABRAHAM S ROEPING -LANDBELOFTE De roeping van aartsvader Abraham lezen we in Genesis 12:1 De Heere nu zei tegen Abram: Gaat u uit uw land, uit uw familiekring en uit het huis van uw vader, naar het land dat Ik u wijzen zal. In Mesopotamië kreeg Abraham dus zijn eerste geloofsopdracht van God. Hij krijgt van God echter rijke beloften mee in Gen. 12:2 +3: Ik zal u tot een groot volk maken, u zegenen en uw naam groot maken; en u zult tot een zegen zijn. Ik zal zegenen wie jou zegenen, wie jou bespot/vervloekt zal ik vervloeken en met u zullen alle volken der aarde gezegend worden. In Genesis 12 ontving Abraham de landbelofte en in Gen. 15 krijgt hij deze belofte bevestigd. In Gen. 17:7+8 wordt de belofte opnieuw door de Heer sterk bekrachtigd, waar zoveel in deze wereld over te doen is: Ik zal mijn verbond oprichten tussen Mij en u en uw nageslacht in hun geslachten, tot een eeuwig verbond, om u en uw nageslacht tot een God te zijn. Ik zal aan u en uw nageslacht het land, waarin gij als vreemdeling vertoeft, het ganse land Kanaän, tot een altoos durende bezitting geven, en Ik zal hun tot een God zijn. Een altoos durende bezitting betekent niet anders dan dat deze landbelofte ook aan de dag van vandaag nog uiterst actueel en bindend is. God, de Schepper van hemel en aarde, had dit stukje grond speciaal op het oog. Een plek die Hem kennelijk bijzonder aan het hart ligt. God zegt in Zijn woord ook geregeld: Mijn land het land is dus van Hem. (b.v. Lev. 25: 23) Het land heet in Abrahams tijd nog Kanaän. Nu maken de Arabieren ook aanspraak op dit smalle strookje land als zijnde afstammelingen van Ismaël, de eerstgeboren zoon van aartsvader Abraham De Arabische (Islamitische) wereld erkent tot op de dag van vandaag nog steeds de staat Israël niet en de haat tegen Israël is helaas erg groot. Zeer recent sprak de Iraanse generaal Abed Al-Rabim Musawi nog de dreiging uit dat Israel over 25 jaar niet meer bestaat. Er staan raketten klaar om het land te vernietigen, zo zei hij. De miskenning van de staat Israël is HET grote probleem in het Midden-Oosten wat eerst zal moeten veranderen wil er ooit vrede in dit gebied komen, alle verwoede pogingen van de VS en China hiertoe ten spijt. Erkenning van de staat Israël is DE sleutel van de vrede. Veel meer hierover kunt u lezen in het boek "Waarom mag Israël niet bestaan in het Midden-Oosten?" van de bekende Dr. Hans Jansen. Ook Unesco speelt 'vals spel' en maakt keer op keer grote (bewuste) historische denkfouten, op z'n zachts gezegd. We realiseren ons vaak te weinig dat Israël het ENIGE land ter wereld is waarvan het bestaan éénzijdig met vernietiging wordt bedreigd Maar de Bijbel is duidelijk dat het land met als hart de Moria (tempelberg) toekomt aan de zoon van de belofte en... dit betreft aartsvader Izaäk en zijn nakomelingen. In Genesis 28:4 geeft Izaäk dan ook zijn zoon Jacob instructie m.b.t. het land dat God zijn vader Abraham beloofd had. Via deze lijn heeft de Heer Zijn heil aan de volkeren willen openbaren. Via Israël zullen alle geslachten der aarde gezegend worden. Dit verklaart de bijzondere uitverkoren en unieke positie van Israël. (lees ook Ps. 135:4) Een dergelijke overlevering kent de islam absoluut niet aangaande Ismaël. Dat deze bijzondere verkiezing van het piepkleine Joodse volkje jaloezie, afgunst en weerstand oproept is regelmatig merkbaar in Israël zelf, in de Arabische wereld, in de wereldpolitiek en helaas soms ook binnen de kerk. Maar hoe dienen we dan de landbelofte te zien in relatie tot de ballingschappen die er geweest zijn? 1

2 Deze ballingschappen zijn van tevoren geprofeteerd en waren tijdelijk. God verloste hen uit de ballingschap op een wonderlijke en voor ons soms onbegrijpelijke wijze. God had een bedoeling met de ballingschappen en dat is een zaak tussen Hem en Zijn volk. DE VIJF BALLINGSCHAPPEN EN HUN TERUGKEER (in grote lijnen): Dat alle ballingschappen tijdelijk waren is niet zo verwonderlijk daar anders Gods beloften niet betrouwbaar zouden zijn! De macht van de overheersers is dus ondergeschikt aan Gods Almacht! We zullen dit in grote lijnen proberen na te gaan. Toen Abraham in Kanaän aankwam in ca v. Chr. vestigde hij zich met zijn familie in Sichem (huidige Nablus). Een hongersnood deed hem in een paar jaar later uitwijken naar Egypte. Circa een jaar later keerden zij echter al weer terug naar Kanaän. Als we in Genesis verder lezen zien we hoe het geslacht van Abraham uitgroeide. Eeuwen later kwam er opnieuw een hongersnood in Kanaän en gingen de zonen van aartsvader Jacob naar het land Egypte om graan te kopen, niet wetend dat hun dood verklaarde broer Jozef op dat moment onderkoning over dit land was. Na de onthulling van onderkoning Jozef komt de oude vader Jacob en de gehele familie t.g.v. de hongersnood vanuit Kanaän in het gebied Gosen van het Oude Egypte wonen. Dit gebeurde in ca v.chr. Na de dood van Jozef gingen de Egyptenaren de enorme groei van de Israëlieten steeds meer als een bedreiging zien en hen daarom als slaven gebruiken. Zo raakten de Israëlieten in ballingschap, de 1 e,zgn. Egyptische, ballingschap. Deze ballingschap was in Gen. 15:13-16 reeds door aartsvader Abraham twee eeuwen daarvoor geprofeteerd met de vermelding daarbij dat deze ballingschap ( in Egypte) vier eeuwen zou duren, wat ook letterlijk is uitgekomen. De farao wilde kost wat kost zijn Israëlische slaven niet kwijt. In Egypte was het voor de Israëlieten erop of er onder. Als de farao had gewonnen had dit niet alleen snel het einde van Israëls geschiedenis betekent, maar bovenal dat de beloften van God niet zouden worden vervuld. Door de sterke en machtige hand van God, onder leiding van Mozes, werd het volk (ca. 2 miljoen mensen) na 4 eeuwen uit Egypte van de slavendienst verlost en trokken ze de woestijn in, op weg naar het beloofde land Kanaän. Een reis die normaliter in 'enkele weken' was af te leggen (kortste route ca. 400 km). Nog maar net verlost van de Egyptenaren kwam het volk ten gevolge van ongeloof en ongehoorzaamheid in een 2 e ballingschap, een woestijnreis van 40 jaar. Tijdens deze pelgrimsreis ontving Israël de twee stenen tafelen met de tien regels en moesten ze leren op hun God te vertrouwen. Ze waren dagelijks afhankelijk van het manna en de leiding/c.q. bescherming van de wolk- en de vuurkolom. God was voor hen als een liefdevolle Vader. 2

3 Aan deze 2 e, zgn. Mozaïsche, ballingschap, in de woestijn kwam een einde onder de leiding van Jozua. De Amorieten en de volken van Kanaän moesten in opdracht van God worden verslagen, alvorens de Israëlieten zich als volk eindelijk na 440 jaar weer konden vestigen in het beloofde land. ( 1 e TERUGKEER - ca.1250 v.chr.) Het ingenomen land werd toen voor het eerst Israël genoemd en verdeeld onder de twaalf stammen, de afstammelingen van de 12 zonen van Jacob. Voor een periode van de daarop volgende ca. 200 jaar vormden de 12 stammen geen staatkundige eenheid en leidden ze een nomadenbestaan. Het volk werd geleid door profeten en rechters, de zgn. richterentijd. Met koning Saul (een Benjameniet) brak de tijd van de koningen aan. Mozes, had reeds ver van tevoren voorzien dat het volk opnieuw in ongehoorzaamheid zou vervallen en reeds gewaarschuwd dat hierop opnieuw een ballingschap op zou volgen. Weliswaar niet blijvend, mits het volk de Heer weer van harte zou gaan dienen, lees Deut Onder Rehabeam, een zoon van koning Salomo/ kleinzoon van David (afstammeling uit de stam Juda), ging het inderdaad goed mis en scheurde het land zich in twee koninkrijken, een Noordelijk tienstammenrijk te noemen Israël (met als leidersstam Efraïm) en een Zuidelijk tweestammenrijk genaamd Juda (met Benjamin en Levi). Deze grote en catastrofale scheuring trekt heden ten dage nog zijn sporen. In het tienstammenrijk kwam het onder koning Jerobeam (ca. 825 v. Chr.) en zijn opvolgers van kwaad tot erger (o.a. de Baälcultus) en tergden zij God. Dit alles ondanks de vele waarschuwingen vooraf van de profeten Elia, Amos, Hosea, Micha en Jesaja. De gevolgen konden niet uitblijven. Het tienstammenrijk Israël werd in 721 v. Chr. door de Assyriërs weggevoerd (2 Kon.15-18). Dit betekende de 3 e ballingschap, de zgn. Assyrische ballingschap. Enkele groepen uit de tien stammen vluchtten naar het tweestammenrijk. Weer andere kleine groepen bleven achter. De wegvoering gebeurde onder de Assyrische koning Sargon II, de opvolger van koning Salmanasser. Geschrokken van deze straf van hun broedervolk bekeerde het tweestammenrijk Juda zich aanvankelijk tot God m.n. onder de godvruchtige koning Hiskia. Maar dit was slechts van korte duur, ondanks ook hier de diverse waarschuwingen van de toenmalige profeten m.n. Zefanja, Nahum, Habakuk, Obadja, Jeremia, Daniël en Ezechiël. Het gevolg was dat ook het tweestammenrijk Juda door de Heer in ballingschap naar Babel werd gebracht, waaronder de twee laatstgenoemde profeten. Het tweestammenrijk werd aanvankelijk slechts voor een deel gedeporteerd naar het Babylonische rijk. (dit behelsde ca. 10 % v.d. totale bevolking m.n. het koningshuis, de regering, de ambachtsleiden en de krijgslieden). Deze 4 e, zgn Babylonische, ballingschap, vond plaats in 604 v.chr. 3

4 Omdat het overige volk zelfs toen niet tot inkeer kwam werd alsnog in 586 v.chr. een tweede deel van het tweestammenrijk naar Babel weggevoerd (Babel lag in Irak, ca. 80km ten zuiden van Bagdad). Dit onder leiding van de Babylonische koning Nebukadnezar (2 Kon.24). Echter een belangrijk deel van het Joodse volk bleef achter voor de landbouwbewerking waarvan de opbrengst moest worden afgedragen aan de overheerser en daarbij ook nog hoge belastingen moesten worden betaald. De Babyloniërs verwoestten, tot grote ontsteltenis van Israëlieten, ook nog eens de 1e tempel van Salomo. Dit alles was een groot keerpunt/ een grote tragedie in de geschiedenis van Israël. Het LEEK nu echt het einde van de geschiedenis van het gehele volk Israël..wij zouden zeggen : 'ze waren terug bij AF'. Bij het begin van de geschiedenis der Hebreeën had Abraham met zijn familie de oevers van de rivier de Eufraat verlaten. Zijn nakomelingen waren nu naar deze zelfde plaats terug gekeerd, maar nu als gevangenen en gedeporteerden. De profeet Jeremia had echter geprofeteerd dat de Babylonische ballingschap niet langer dan 70 jaar zou duren. Na de val van het Babylonische Rijk (539 v.chr.) keerden in 534 v.chr. slechts een beperkt deel (ca ) van de Israëlieten uit de 4 e Babylonische ballingschap (uit het 2- stammenrijk) terug naar hun thuisland met steun van de Perzische koning Cyrus. Dit was de 2 e TERUGKEER van het volk in het land van belofte, Israël. Koning Cyrus werd door de Heer gebruikt voor Israëls verlossing. De terugkeer vond in 1e instantie plaats onder leiding van Zerubabel. Onder koning Zerubabel en de profeten Haggai en Zacharia werd al snel gestart met de herbouw van de 2e tempel in Jeruzalem. Later keerden vanuit Babel nog enkele groepen met Ezra (458.v.Chr.) en Nehemia ( v.chr.) terug naar Israël (2 Kron. 36 : 22+23) ten tijde van de laatste profeet, Maleachi. De teruggekomen Joden uit Babel zochten weer contact met de achtergebleven Joodse landgenoten, die zoals gezegd nooit waren gedeporteerd. Vanaf dat moment wordt het volk overigens pas Jehoed, het Joodse volk, genoemd. Het 'Jodendom' als levensbeschouwing en levenswijze had zich juist in deze laatste diaspora in Babylonië sterk ontwikkeld. Een groot deel van het Joodse volk (uit het 2 stammenrijk) bleef echter uit eigen keus achter in Babylonië (± Syrie/ West- Iran). Deze laatsten ontwikkelden een nationaleen geestelijke vernieuwing wat in de 6 e eeuw resulteerde in de bekende Babylonische Talmoed. Voor de Joden naast de Tenach (Oude Testament) het belangrijkste geschrift. De teruggekeerde twee stammen zijn nooit opnieuw meer een zelfstandig en vrij koninkrijk geworden. Deze Joodse stammen bleven onderworpen, aanvankelijk aan het Perzische rijk. Nadat Alexander de Grote rond 330 v.chr. de Perzen had verslagen, kwam het tweestammenrijk Juda onder Griekse overheersing, allereerst onder de Ptolemaeën, later onder de Seleuciden. Onder de laatste overheersers brak in 168 v.chr.de zgn. Makkabeese opstand uit, omdat voor het eerst in de geschiedenis van Israël hun Joodse godsdienst werd verboden. De opstand resulteerde, verbazingwekkend genoeg, in een tijdelijke onafhankelijke staat (Hasmonese dynastie) met Jeruzalem als centrum, totdat ook deze staat in 63 v. Chr. onder het Romeinse juk viel. Tijdens de Romeinse overheersing werd 70 n.chr. het grote rampjaar: Jeruzalem werd ingenomen en de 2 e tempel verwoest. Meer dan een miljoen Joden werden 4

5 afgeslacht en het nog overige Joodse volk vluchtte nagenoeg geheel naar alle windstreken, sommigen gingen terug naar Babylonië. Dit luidde opnieuw een tijdperk van ballingschap in en nog wel gedurende 19 eeuwen lang (tot 1948). Voor Israël betekende dit de 5 e, zgn. Romeinse, ballingschap. De verwoesting van de 2e tempel had Jezus reeds voorzegd ( 30 n.chr. - Matt.24 : 1-2 ). Alle eeuwen door had/ heeft het volk geen rust. Vanaf 70 n.chr. tot 1948 (dus bijna 1900 jaar lang) hadden de Israëlieten geen zeggenschap meer over het land. Het land werd geregeerd door o.a. Romeinen (70 -), Byzantijnse Rijk (324 -), Perzen (614 -), Arabieren (750 -), Egyptenaren (878 -), kruisvaarders (1100 -), Koerdische overheersing (1187 -), de Egyptische Mammelukken (1250 -), Turken (Ottomaanse Rijk 1517-) en de Britten ( ). Gods liefde voor Zijn verbondsvolk is gebleken en zal voor de toekomst ook blijken voor EEUWIG te zijn...gods Zoon, Jezus, werd met Zijn 1 e komst zelfs deel van dit Joodse volk! Ondanks bovengenoemde ballingschappen, die het Joodse volk hebben ervaren als een gevolg van hun falen voor de Eeuwige, heeft zij wonderlijk genoeg haar identiteit niet losgelaten. Wat dit laatste betreft vraag je je af: hoe kan dit? Andere grote- en machtige rijken zijn ten onder gegaan en verloren tevens daarmee hun identiteit. Gedurig verkeerde het Joodse volk wel in een dilemma: assimileren of hoop op nationaal herstel. De Joodse traditie, het houden aan de inzettingen van de Tora, Halacha, Bijbelse feesten en boven alles het vertrouwen in de beloften van God over de komst van de Messias en het hartstochtelijke verlangen naar Sion/ Jeruzalem hun moederstad met de herbouw van de tempel prevaleerde bij velen en heeft hen door alle verdrukking, vervolging en antisemitisme heen geholpen. Zonder deze HOOPVOLLE VERWACHTING had het Joodse volk allang niet meer bestaan! Eigenlijk is voor dit alles maar één verklaring: God waakte over Zijn oogappel, Zijn knecht. Hij hield hen ondanks alles vast en Hij gaf hun Hoop! Ten gevolge van het voortdurende en toenemende antisemitisme groeide eind 19e eeuw het zionisme. De Joden wilden terug naar hun eigen oorspronkelijke thuisland, Israël. Twee wereldoorlogen met de gruwelijke Holocaust (waar wij als Ned. volk en als Ned. kerken helaas deels mede debet aan zijn) zijn nodig geweest om een keer te brengen in het lot van de Joden. De Holocaust /Sjoa was ronduit een satanische poging om Gods oogappel voorgoed uit te roeien, de zgn. endlösung, wat God zij dank de boze niet is gelukt en nooit zal lukken! De grote vraag blijft bij velen (ook bij mij) wel open waarom God vanaf het begin niet eerder ingreep en dit grote leed onder Zijn volk (ook homo s en zigeuners) niet heeft verhoedt. Waarom dit grote en diepe lijden?? Na de tweede wereldoorlog keerden veel Joden terug naar hun land,waar zij ondanks bizarre tegenstand/ aanvallen van de omringende Arabische volken en tegen alle menselijke verwachtingen in op 14 mei 1948, op een wonderlijke wijze - Goddank- officieel hun eigen onafhankelijke staat Israël konden vestigen. Dit betekende het begin van de verlossing van de Romeinse (5 e ) ballingschap, die bijna 1900 jaar duurde. Vanaf dat moment zette de HUIDIGE GROTE (3 e ) TERUGKEER van het Joodse volk zich in naar het hun door God beloofde land van hun vaderen, Israël. We mogen 1948 wel zien als het BEGIN van de MESSIAANSE VERLOSSING! 5

6 Na vijf ballingschappen worden Jeruzalem en Juda heden ten dage weer bewoond. Je ziet prachtige moderne steden met bijzondere architectuur. De woestijn bloeit weer ten gevolge van irrigatie. Israël is koploper in uitvindingen op gebied van medicijnen/ pacemakers, recycling, computer technologie/ mobieltjes, militaire bewapeningstechnieken, high-technology, ontwikkelingen in de landbouw, de elektrische-auto-industrie, enz. maar ook m.b.t. nieuwe vormen van onderwijs. Daarbij is Israël het enige democratische land in het Midden- Oosten. Er is echter geen land en volk ter wereld wat een dergelijke macabere geschiedenis kent. Het is en blijft een uniek en bijzonder volk en natie, waar God Zijn weg mee door deze wereld gaat. Het is een ongelooflijk groot bewijs van Gods liefde, enorme trouw aan Zijn onfeilbare beloften dat het Joodse volk weer in haar eigen land kan wonen! Wiesje de Lange schreef eens: na de Sjoa is dit ons grote cadeau van God. Ps.126 : 1 is realiteit geworden! Terzijde: Na de oprichting van de onafhankelijke staat Israel in 1948 raakten de kerken in verlegenheid. Bij diverse predikanten gingen met deze vervulling van Gods belofte in 1948 de ogen open voor de profetieën voor het Joodse volk. Het is dan ook niet zomaar dat er sinds 1949 een Israëlzondag is gekomen. Bij voorkeur bestemde men de zondag voor de Grote Verzoendag, voor opwekking en liefde voor Israël. In de prediking die dag werd het accent gelegd op: de plaats en de toekomst van het Joodse volk in het heilsplan van het komende Koninkrijk van Koning Jezus. Het droeg in hoge mate het karakter van een gebedsuur. In Amsterdam was reeds voor WO II een traditie om de najaarsfeesten van de synagoge te begeleiden met gebedssamenkomsten van de christelijke gemeente. Met name tijdens Grote Verzoendag. Men bad dan in een Mokumse kerk vijfentwintig uren onafgebroken voor Israël. Denken we het ons even in. De exacte koppeling met Grote Verzoendag hield men echter niet vol en zo is in 1950 op de eerste zondag in oktober de ons bekende landelijke Israëlzondag ontstaan. Deze dag is eindjaren 60/beginjaren 70 wat verwaterd en kwam zelfs onder kritiek te staan. In onze tijd zien we gelukkig dat de Heer de bedekking in de kerken begint weg te nemen m.b.t. het Joodse volk/ Israël. (ogen beginnen weer open te gaan) Let wel, het Jóódse volk wat in 1948 terugkeerde, was hoofdzakelijk een kleine voortzetting van het tweestammenrijk Juda. Vanaf 70 n. Chr. heeft men de Joden van het tweestammenrijk door de eeuwen heen kunnen volgen, maar was het zicht op de verstrooide Israëlieten van de tien stammen (vanuit de 3 e / Assyrische ballingschap) helaas voor een overgroot deel uit beeld. Wat de 10 stammen betreft moeten we letten op de bijzondere positie die Efraïm heeft ontvangen. Efraïm is de leidersstam van het 10 stammenrijk - Israël. Nu zijn we er zó aan gewend alleen te letten op de unieke verkiezing van de stam Juda ( 2 stammenrijk), die de stamvader van onze Redder en Verlosser Jezus Christus mocht worden, dat we eigenlijk al snel de tien stammen dreigen te vergeten. Is dat terecht en volgens Gods plan? Keren de afstammelingen van het tienstammenrijk (verstrooid tijdens de 3 e /Assyrische ballingschap) ook terug naar Israël, voordat de Messias komt? De profeet Jesaja geeft een duidelijk antwoord op deze vraag in Jesaja 11:11-13 en Jes.27 :13 Ook de Joden uit de tien stammen zullen terugkeren naar het Beloofde Land willen Gods beloften volledig vervuld worden. Er zijn tientallen teksten te noemen die de grote terugkeer van het Joodse volk profeteren. Ik noem er slechts enkelen: Deut.30 :3; Jeremia 16 : 14-16; Jer. 23:7,8; Jer. 31:7,8; Jer. 32:37-38,41; Ezech.11 : 17-20; Ezech.37:11-14; Amos 9:14,15; Zach.8: 7,8; Zach.10: 8. Sinds 1882 zijn reeds ca. 3 miljoen Joden uit 144 landen teruggekeerd naar het Beloofde Land ( zie foto - overzicht- hieronder) 6

7 Het einde van deze grote terugkeer (3e keer) - allija- is nog niet in zicht. Er leven nog veel Joden verstrooid onder de volken die nog 'naar huis' moeten. Gods plan met de allija is nog niet voltooid. Als Gods plan voltooid is komt Jezus- de Joodse Messias- terug en zullen Zijn voeten zich zetten op de Olijfberg bij Jeruzalem en daar wil Hij in de eerste plaats bij Zijn volk zijn en zich aan hen openbaren. Dat betekent wel dat dan Zijn volk teruggekeerd moet zijn vanuit de verstrooiing. Dat de Joden de openbaring en komst van de Messias op de Olijfberg daadwerkelijk verwachten is o.a. duidelijk te zien aan de duizenden grafmonumenten op de Olijfberg. Deze overledenen willen Hem als Eerste ontmoeten! Het grote doel van de terugkeer van het Joodse volk naar het Beloofde Land is dan ook niet alleen het nationaal herstel maar bovenal het geestelijk herstel, wat beide in onze tijd reeds is begonnen en waarneembaar is. ER IS EEN DUIDELIJK BIJBELS VERBAND TUSSEN DE WEDERKOMST VAN DE MESSIAS VAN ISRAEL - JEZUS - EN DE HUIDIGE GROTE TERUGKEER VAN HET JOODSE VOLK! Deuteronomium geeft enerzijds een lijn aan dat bekering vooraf gaat aan terugkeer naar hun land. Maar de profeten geven anderzijds aan dat pas wederkeer/bekering van het Joodse volk (de verstrooiden uit de tien- en twee stammen) zal plaatsvinden na de terugkeer naar hun land. Dit laatste lijkt meer op de werkelijkheid zoals wij dat nu waarnemen en wat overeenkomt met wat we o.a. kunnen lezen in Ezech. 37. ( overzicht alija-tentoonstelling van Chr. v. Israel ) Je ziet in de gehele wereld een beweging in het verstrooide Joodse volk. En er zijn ook steeds meer Joden die Jezus als de Messias van Israël aannemen, de Messiaanse gemeenten in Israël zijn daarom groeiende. 7

8 ICB ( Isr. College of the Bible ) meldde laatst dat zij naast colleges ook cursussen en evangelisatie op internet verzorgen. Filmen van hen op internet zijn zelfs 46 miljoen keer bekeken, het lijkt wel een revival, zo schrijven de initiatiefnemers. Zowel Joden als Arabieren komen tot geloof in de Here Jezus. Dat ook de Arabische (vijandige) wereld / Islamieten in onze tijd tot geloof in Jezus- de Messias van Israël komen is bijzonder. Een profetie hierover lezen we b.v. Jes.19:23-25 (Egypte en Assyrie= Iran en Irak). Ps 87 vertelt ons ook nog eens dat Rachab (=Egypte), Babel (=Irak), de Filistijn, de Tyrier (=Libanon) en de Moor (=Ethiopie + Afrika) ook de naam van Sions kinderen zullen dragen. De eerste tekenen hiervan zien we momenteel ook gebeuren! Jezus zelf spreekt in Joh.10 :16 over de schapen uit een andere schaapskooi die aan de kudde moeten worden toegevoegd. Met die andere schapen worden allereerst de Joden in de verstrooiing (m.n. de 10 stammen en de achtergeblevenen van de 2 stammen) bedoeld, maar daarnaast ook de gelovigen uit de volkerenwereld. Beiden maken deel uit van Gods heilsplan. Paulus maakt daarbij ook nog eens een koppeling in Rom.11 dat wanneer Gods genadewerk onder de heidenvolken voltooid is, gans Israël behouden zal worden. (dat betreft zowel uit het twee- als het tienstammenrijk ) Dat ook het tien- en het tweestammenrijk weer samen verbonden worden alvorens Jezus wederkomt leidt geen twijfel als we Ezech. 37 vs lezen. De gelovige Joden in Israël zijn dan ook nog steeds op zoek naar de nakomelingen van de verstrooide tien stammen met name sinds de herovering van Oost- Jeruzalem in Volgens geschriften van de Joodse geschiedschrijver Flavius Josephus zouden de tienstammen ook de gelegenheid gehad hebben gehad om terug te keren, maar zou de animo bij hen hebben ontbroken. Het is nu erg lastig zoeken omdat de nazaten van de tienstammen zich veelal hebben geassimileerd en zijn opgegaan in andere volken. Toch is een behoorlijk deel getraceerd en hebben sommigen zelfs reeds alija gemaakt. De motieven om allija te maken zijn heel verschillend: niet religieuze, zionistische, religieus zionistische, seculiere, Messias- belijdende, enz. Maar toch het zijn tekenen!. Jezus noemt in Matth. 24 naast alle negatieve tekenen twee belangrijke POSITIEVE tekenen van Zijn wederkomst: 1. in vers 14, dat het Goede Nieuws (het Evangelie) over het Koninkrijk in de hele wereld dient verkondigd te zijn. Dit is in onze tijd bijna het geval! 2. in vers 32, wijst Jezus ons erop om te kijken naar de vijgeboom, dit is Israël. Er wordt niet voor niets gezegd dat Israël de graadmeter is van de wederkomst. Het nationale- en politieke herstel (mede groeiend t.g.v. alija) mogen we reeds zien als het uitlopen van de takken aan de boom (Rom.11). Daarbij zijn er zelfs beginnende tekenen van een geestelijk herstel. Beide tekenen zien we in onze tijd tot een climax komen, dus de Messias is komende!. Ik geloof persoonlijk op grond van de bovengenoemde positieve tekenen dat Jezus tweede komst naar onze wereld niet zo lang meer zal duren. Een van de laatste dingen over de alija die zullen plaatsvinden als Jezus terugkomt verhaalt Hij ons zelf in Matth.24 :31: de engelen zullen de uitverkorenen inzamelen van de uithoeken van de aarde. 8

9 Wandelende Jood, Jes. 35 : 3-4 ( Jip van Wijngaarden) De uitverkorenen zijn in de eerste plaats het uitverkoren Joodse volk, vervolgens de gelovigen uit de volkerenwereld. Het is dus blijkbaar ook weer niet zo dat wij alle Joden eerst moeten 'thuis' brengen, zodat Jezus -de Messias van Israël dan pas komen kan. Bij de komst van de Messias zullen de dan nog verstrooide Joden uit de gehele wereld, Rusland, Afrika, India, Amerika, Amsterdam, e.d. kennelijk door engelen begeleid in Israël/ Jeruzalem alsnog worden thuis gebracht. God maakt immers alija!! Dit zal een spannend en wonderlijk gebeuren worden. Ik vraag me weleens af hoe herberg je straks al deze mensen. Maar de Heer zal hier ongetwijfeld een oplossing voor hebben. De alija lijkt in onze tijd in een versnelling te komen. Mede ten gevolge van de met Jodenhaat vervulde radicale islam (niet alleen IS) die oprukt en het toenemende antisemitisme/ antizionisme in de wereld, ook binnen de EU (zelfs in ons land). De Heer laat ook deze dingen medewerken ten goede! De Joden waarschuwen terecht de christenen voor deze gevaarlijke ontwikkelingen. Niet alleen de Joden maar ook de christenen liggen "onder vuur". In de geestelijke strijd tegen Gods plan die zich om het Joodse volk, Israël, Jeruzalem en de tempelberg toespitst kunnen we de tekenen van de eindtijd onderkennen. Gods profetische heilsbeloften (o.a. Jes , Ezech ) en de tekenen van vervulling hiervan zijn ons houvast en geven ons vertrouwen/ perspectief voor Zijn grote toekomst! We zien in spanning verwachtingsvol uit naar het Koninkrijk van de Messias van Israël Jezus. Wat zal de wereld zich verbazen (ook schrikken) als de Messias komt en zich als Eerste aan dit door de wereld verguisde kleine Joodse volkje, Gods knecht, zal openbaren. Dit wordt een geweldig moment als de ogen van het Joodse volk voor de Here Jezus open gaan en (h)erkennen dat Hij al eerder is geweest als Redder en Verlosser! In Israël, vanaf Jeruzalem, zal Jezus- onze Grote Koning Zijn Rijk oprichten. Het volk en het land Israël delen op een bijzondere wijze in Gods Verbond, wat Hij nooit en te nimmer zal verbreken en wat geen vijand teniet kan doen. Omdat God/ Jezus terugkeert naar Sion/ Jeruzalem, daarom gaat de alija door en daarom komt Zijn volk, de oudste zoon, t(t)huis! En daarom is Israël HET TEKEN VAN HOOP in onze tijd! Gelijkertijd gelden voor ons de woorden van de Heere Jezus om steeds waakzaam te zijn en de tekenen van de tijd te herkennen. Kunnen wij als christenen wat betekenen in Gods plan met het Joodse volk? Ik meen van wel. Als de Heer bijzondere liefde heeft voor Zijn uitverkoren volk, zouden wij dat dan niet moeten hebben? Wie Jezus liefheeft, heeft ook Zijn volk lief! Onze liefde voor Zijn volk zal zich niet alleen uiten in ons gebed, maar ook door onze morele- en financiële steun. Ieder van ons kan en mag, op zijn of haar wijze, zich dan ook inzetten voor Gods grootse plan als een offer uit dankbaarheid voor de Heer (hierover lezen we in: Jes. 66 : 20). Shalom, namens de commissie CKIA, Johan de Korte. 9