Vrijheid. In Christus, door het geloof in Christus, zijn we bevrijd, hebben we vrijheid. Laat je die vrijheid nou niet afpakken

Transcriptie

1 Gemeente van onze Heer Jezus Christus, gasten, luisteraars thuis, Voor een deel herhaalt de apostel Paulus wat hij al eerder gezegd heeft in zijn brief. Voor degenen die de serie over de Galatenbrief tot nu toe actief hebben gevolgd, de volgende thema s komen ons inmiddels bekend voor: Vrijheid. In Christus, door het geloof in Christus, zijn we bevrijd, hebben we vrijheid. Laat je die vrijheid nou niet afpakken Genade. We worden niet rechtvaardig voor God door onze werken (onze inspanningen om bij God in een goed blaadje te komen), we komen alleen recht tegenover God te staan uit genade en door het geloof. Zaken als besnijdenis e.d. zijn niet nodig om met God in een goede relatie te staan. Die relatie is geheel door en dankzij het werk van Christus Maar hoewel hij deze thema s in Galaten 5 opnieuw noemt hij kan het niet vaak genoeg zeggen -, gaat hij nu wel ook een stap verder: er komt een element bij waarvan hij vindt dat ook dát een heel belangrijke rol speelt in het leven van een christen, als het goed is. Namelijk dat we onze oude levens vaarwel zeggen en het nieuwe leven aandoen. Ook hier is de apostel bezorgd over de Galaten. Vers 13 v.v.: Broeders en zusters, u bent geroepen om vrij te zijn. Misbruik die vrijheid niet om uw eigen verlangens te bevredigen, maar dien elkaar in liefde, want de hele wet is vervuld in één uitspraak: Heb uw naaste lief als uzelf. Maar wanneer u elkaar aanvliegt, pas dan maar op dat u niet door elkaar wordt verslonden. Ik zeg u dus: laat u leiden door de Geest, dan bent u niet gericht op uw eigen begeerten. In het christelijk geloof is er sprake van een leven vóór het geloof en ná het geloof. Eerst om in de woorden van Paulus te blijven leefden we als slaven. We waren slaaf van de zonde. Slaaf van verkeerde verlangens, daden en gewoontes. Nu we bevrijd zijn uit die slavernij door wat Christus voor ons gedaan heeft, door het geloof in hem zijn we van slaven kinderen van God geworden. Vorige week zondag hebben we het over de slavenmarkt gehad in de oudheid, Paulus gebruikt dat beeld om de overgang van het oude naar het nieuwe leven te tekenen: In de Grieks-Romeinse wereld van die dagen, kon een man die kinderloos was en die veel bezittingen had, een van zijn slaven tot zoon aannemen. Op het moment dat dat gebeurde, hield het slavenbestaan van de slaaf op. Dan ontving hij alle financiële en juridische rechten die voor de zoon en erfgenaam golden. Hoewel hij van geboorte een slaaf was zonder relatie met de vader, ontvangt hij nu de wettige status van zoon, van kind. In het christelijk geloof is er sprake van een leven vóór het geloof en ná het geloof. Dit is eigenlijk geen nieuws, daar heeft Paulus het inderdaad al diverse keren over gehad in de hoofdstukken 1 t/m 4. Maar nu voegt hij daar een nieuwe notie aan toe. Ik verander het woord geloof in: bekering. Daar komt ie: in het christelijk geloof is er sprake van een leven vóór de bekering en ná de bekering. 1

2 Wat is bekering? Het woord zegt het al: je keert je af van je oude leven waarin je gewoon lekker doet waar je zelf zin in hebt naar een leven toegewijd aan God, aan de naaste en aan de wereld. Lekker doen waar je zelf zin in hebt heeft altijd twee uitsluitingspunten: je moet God er niet bij hebben (je blokt Hem out door op te gaan in je dingetje van dat moment) en de naaste moet maar zien, dat komt later wel weer een keer. Laten we het wat concreter maken: wat zijn de werken van de oude mens? Paulus onderscheidt drie categorieën, hier komen ze: Vers 19: seks gerelateerde zaken Vers 20: afgoden en paranormale zaken Vers 21: zaken in de sfeer van relaties, hoe gaan we met elkaar om? In vers 19 gaat het om dingen die seks gerelateerd zijn: ontucht, zedeloosheid en losbandigheid. Het is een sport in de kerk om, als het gaat om seksualiteit, vooral te praten over homo s. Makkelijk, kom je als hetero s niet aan de beurt, terwijl we echt niet willen weten wat er bij hetero s en heteroseksuele stellen allemaal mis kan gaan. Als het gaat om het vraagstuk van homoseksualiteit en hoe we hier als kerken tegenaan kijken, moeten we misschien wel zeggen: wij hebben het recht verspeeld om stevige statements te maken en een grote broek aan te trekken. De seksualisering is óók in de kerken diep doorgedrongen: Was het 30 jaar geleden nog zo dat het enigszins taboe was om toe te geven dat je werkte met voorbehoedsmiddelen, tegenwoordig is dit onder ons geen issue meer Was het 15 jaar geleden nog een punt als je als stelletje (dat nog niet getrouwd was) op vakantie ging en samen in een tentje ging liggen, tegenwoordig maken de meeste stellen én ouders daar niet zoveel drukte meer over We zijn allemaal meegesleept, grenzen die er eerder waren (terecht of niet terecht) zijn vervaagd, waar halen wij het recht vandaan om grote, belerende uitspraken te doen over mensen die een homoseksuele relatie onderhouden, zeker als dat gebeurt in een sfeer van liefde en trouw. Ik moet de eerste overtuigende exegese en sluitende hermeneutische sleutel nog tegenkomen waarbij de gegevens in de Schrift op dit thema NIET in de perverse hoek zitten. Laten we het gewoon bij onszelf houden, dan hebben we onze handen vol! De tweede categorie die Paulus noemt als het gaat om de werken van het vlees (sarx in het Grieks), heeft te maken met idolatry en witchcraft. We komen hier in de sfeer van het occulte. Occult betekent: duister. We dienen lieve mensen toch geen duistere machten? En mocht dat wél het geval zijn (geesten aanroepen en zo), wat ga je doen? Laat je het zo, of ga je je bekeren? 2

3 De derde categorie die Paulus noemt als het gaat om werken van de oude mens: hoe gaan we om met onze naaste, in het bijzonder onze geloofsgenoten? Hier noemt Paulus maar liefst 8 zaken waar hij zich bezorgd over maakt: vijandschap, tweespalt, jaloezie en woede, gekonkel, geruzie en rivaliteit, afgunst, bras- en slemppartijen. De eerste 4 hebben te maken met destructie, de andere 4 gaan over de gevolgen die deze destructie (wat soms ook zélf destructie is) heeft. Al die werken van het vlees (van de oude mens) waar Paulus het over heeft, zit daar een volgorde in: is de ene categorie erger (zondiger) dan de andere? Ik denk dat we er zo niet gaan komen. Paulus roept ons slechts op om deze oude mens (met zijn verkeerde begeerten) bij het grof vuil te zetten en de nieuwe jas/mens die ons in Christus geboden wordt, aan te trekken. Hebt u, heb jij je al bekeerd? Een volgorde die mij overigens wel geweldig intrigeert is, wat ik de afgelopen week, lezend in Lucas 3 : 3, tegenkwam. Er staat: Johannes ging in de omgeving van de Jordaan verkondigen 1) dat de mensen zich moesten laten dopen 2) én tot inkeer moesten komen, 3) om zo vergeving van zonden te verkrijgen. Er zijn protestanten die hier een beetje zenuwachtig van worden. Ze zeggen: er staat toch bij Paulus dat we niet gerechtvaardigd worden uit werken der wet maar uit genade door het geloof in Christus? Dat klopt, maar toch stelt Johannes het in deze volgorde: laat je dopen, bekeer je tot God, en ontvang zo de vergeving van zonden. Oftewel als ik het goed begrijp : we kunnen wel zeggen dat we op Christus vertrouwen, dat we gered zijn voor nu en eeuwig, maar als dat niet terug te zien is in hoe we leven, als ons leven niet in lijn is met de redding die we hebben in Christus Jezus, dan hebben we misschien wel niks aan die vergeving. Het ging Johannes om de praktijk van het geloof. Daar ging het Jezus om. En daar gaat het ook Paulus om. Hebt u, heb jij je al afgekeerd van je oude mens en de nieuwe mens aangedaan? Er volgt nu een plechtig moment. Ook in onze gemeente zijn er wellicht mensen die nog nooit tot de overgave aan God gekomen zijn waartoe de Bijbel oproept. Als u weet dat ik u of jou bedoel, mag ik dan het zondaarsgebed met je bidden? Je hoeft niet naar voren te komen, je hoeft niet te gaan staan, niemand anders hoeft het te weten, kniel slechts met je hart, en ontvang de volgende woorden, bid ze met me mee: 3

4 God, Vader, ik weet dat ik Uw wetten heb overtreden en dat mijn zonden scheiding hebben gemaakt tussen U en mij. Het spijt me echt, vergeef me alstublieft, ik wil mij nu van mijn vroegere zondige leven afkeren en U vertrouwen en dienen. Ik geloof dat Uw zoon, Jezus Christus, voor mijn zonden stierf, dat Hij uit de dood is opgestaan, dat Hij leeft en mijn gebeden hoort. Ik nodig Uw Zoon Jezus uit om de Heer van mijn leven te worden, om vanaf vandaag in mijn hart te heersen. Zendt Uw Heilige Geest om mij te helpen U te gehoorzamen en voor de rest van mijn leven Uw wil te volbrengen. Ik bid hiervoor in de naam van Jezus. Amen. Waar bekeerd wordt, daar komt de Heilige Geest langszij. En waar de Heilige Geest langszij komt, daar wordt bekeerd. Beide zijn waar en nodig. Alleen zo gaat onze boom goede vruchten voortbrengen. Vruchten die beantwoorden aan de bekering. En wat zijn die vruchten dan? Nadat de apostel Paulus de werken van het vlees genoemd heeft, somt hij nu de werken van de Geest op. Hij zegt: Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing (Gal. 5 : 22-23). Zie je wat er staat? Er staat: vrucht. Enkelvoud. Het is niet zo dat je als gelovige kan zeggen: met 6 of 7 van die eigenschappen die Paulus noemt ben ik al een eind op weg, maar met een paar kan ik niet uit de voeten, daar is mijn karakter niet naar. Paulus zegt: dat klopt niet. Het is ÉÉN VRUCHT die de Geest geeft, en hij heeft 9 kanten die alle negen even wezenlijk zijn. Neem bijvoorbeeld zelfbeheersing. Stel dat dat een zwak punt bij je is, dat je snel uitvalt. Tegen je vrouw, je man, je zoon, je dochter, je collega, vul zelf maar in. Dan zul je op een gegeven moment moeten zien dat daar ontwikkeling in is. Dat je vergeleken met een jaar geleden, ik noem maar wat vooruitgegaan bent. Omdat je je bekeerd hebt, omdat de Geest in je woont, toon je nu meer zelfbeheersing. Idem als het gaat om kwaadsprekerij of roddelen. Je kan niet zeggen: een stuk of 6 aspecten van de vrucht van de Geest breng ik al aardig in praktijk, maar ik schep er nog steeds een genoegen in om nadelig over een ander te praten. Dat klopt niet. Wie tweedracht zaait, wie aan partijschappen doet, wie zich schuldig maakt aan gekonkel en geruzie, die brengt niet de vrucht van de Geest voort, maar die zit nog steeds in het stadium van de werken van het vlees. 4

5 Waar bekeerd wordt, daar komt de Geest langszij, en waar de Geest langszij komt, daar komt bekering. Ik wil eindigen met een bemoediging die Tim Keller ons in zijn boek over Galaten geeft. Ik werd daar erg door getroffen en ik geef het graag aan jullie door. Hij zegt: als het gaat om de vrucht van de Geest, moeten we beseffen dat Paulus het beeld gebruikt van groei zoals dat in de natuur zichtbaar is. Paulus is in één keer, radicaal bekeerd, maar in de meeste levens gaat het om geleidelijke groei, soms zijn er snelle, soms ook langzamere stadia. Wat mij het meest bemoedigde, is: groei in het geloof, als de Geest in ons woont en werkt, gaat er absoluut komen. En dan gebruikt Keller het beeld van een plantje waarvan het zaadje gelegd werd op het moment dat iemand begraven werd. Tot verbazing van de echtgenote van de man, kwam er op een gegeven moment een barst in de grafdeksel, en kwam het groen van het plantje er doorheen. Ik heb zoiets ook wel eens op straat gezien. Een fietspad, en dan komt dwars door het asfalt een plantje naar boven. De kracht van de Geest op het moment dat wij het wilsbesluit nemen om de deur van ons hart open te doen voor Jezus, je kent de tekst: zie ik sta aan de deur en ik klop de kracht van de Geest is zó sterk dat Hij overal doorheen komt. Ook door onze sterkste zonden, onze grootste weerstanden, onze ergste zwakheden. Succes/zegen om voortgang te maken op de weg van het geloof: de oude mens afleggen, en in de kracht van de Geest, de nieuwe mens, de nieuwe schepping in Christus, aandoen! Amen 5