Een nieuw lied, Op de onverwagte wederkomst van een minnaar by zyn beminde

Transcriptie

1 Een nieuw lied, Op de onverwagte wederkomst van een minnaar by zyn beminde bron exemplaar Koninklijke Bibliotheek Den Haag, signatuur: Lbl KB Wouters Z.p. ca Zie voor verantwoording: dbnl

2 1 Een Nieuw Lied, Op de onverwagte wederkomst van een Minnaar by zyn Beminde. O een Vrolyke Wys. 1. Wat verblijden, naar 't strijden, Ag wat vreugd gevoel ik aen mijn hart Nu ben ik weer uit mijn leiden, Mijn minnaar verdrift al min smart, Ziet hij komt daar aan, Hij heeft 't Slagveld overwonnen, Ziet hij komt daar aan, Mijn lijden is gedaan. 2 Ag vriendinne die ik min. Ag vriendinne ziet uwe minnaar aan, Die met regte hart en minne, Komt uit liefde weer bij u gegaan, Ik heb op Schildwagt, Zoo menig nagt en dagen, Ik heb op Schildwagt, Zoo menigmaal op u gedagt. 3. Lief gepreezen, hoe kan 't wezen, Dat u God in gezondheid heeft gespaard. Dat wij nu gelijk voor dezen, door de liefde zijn bij een vergaard, Niemand vriend als gij. Zal mijne trouw kunnen genieten, Niemand vriend als gij, Zal mogen rusten aan mijn zij. 4. Rozalinde, mijn beminde, Daar heb ik ook altijd na getragt, dat ik u nog maagd zou vinde, Nu zie ik mijn wensch volbragt, Uwe eerbaarheid, doet mijn nog meerdet liefde dragen Uwe eerbaarheid, Maakt mij nog meerder vreugd bereid 5. In die tyden, als wij scheiden, Als wij geeven aan malkaar de hand Op belofte van ons beide,

3 Als gij weer mogt komen in 't land dat wij in den trouw, Met liefde zamen zoude treden, dat wij in een trouw, Zon leeven zaam als man en vrouw. 6 deeze reden, en de zeden, Heb ik altijd wel in mijn gedagt, die wij aan malkaederen deeden, Heb ik op 't allerbest volbragt, Ik heb mijn tijd, Als trouw Soldaat kome bedienen, Ik heb mijn tijd. Bediend in zwaaren oorlogstijd. 7 Mijne woorden zult gij hooren, 'k heb mijn paspoort van dienst ben ik vrij, Rosalinde wilt u niet stooren, 'k Leef voor u en gij voor mij, Laat ons nu den trouw, Met waar en regte liefde bladen, Laat ons nu den trouw, En leeven zaam als Man en Vrouw. 8 Nu ziet men heden, zamen tredee, In den trouw dat jong en jeudig paar; Om te zamen liefde en vreden, Te genieten vreugde van malkaar, Jongheid wilt met vlijt, dit paar een Lauwerkrans bereiden, Jongheid wilt met vlijt, dit paar maken een krans bereid. EYNDE.

4 2 Klagten van een Deserteur. Wys: Ik vind nergens geen vrienden. 1. Hoort hier de klagt van eenen Deserteur, Hy die beklaagd zyn jonge dagen, Door myne fout kwam ik tot het hartzeer, Dat ik moet de ketens draagen. Boeijen en banden in de slaverny, Aan den Kruiwagen myn leven sleiten, Waar is den tyd dat ik was los en vry, 'k Moet het aan myn eigen weiten. 2 De dwaaze liefde speelde in myn zin, Dat meenig Jongman doet generen, Door de gevoelens van de zoete min, Was 't dat ik ging deserteeren, Om by myn zoet lief te zyn, Maar als ik was omtrent drie weeken, Wierd ik gevangen en gebonden tot myn pyn, In een donker gat gesteeken. 3 Twee honderd vyf-en-zestig uuren weid, Wierd ik gebragt en streng gebonden, Dagelyks in een wreed priezon geleid, 't Geen dat ik heb ondervonden, Ik gun 't aan mynen Vyand niet, Dan moest ik tot myn bezwaaren, Aan den Kruiwagen deed my groot verdriet, Leven daar als Slaaf vyf jaaren. 4. Nu moet ik met de zwaarte boeijens gaan, De ketens doen myn leden buigen, 't Is voor myn lief dat ik het onderstaan, Dat moet haar jong hert getuigen, God weet of zy gedenkt myn pyn, Als zy by een ander is gezeeten; Men ziet veeltyds al die uit d' oogen zyn, Die word ligtelyk vergeeten. 5 Ach! was ik van de slaverny bevreid, Het geen myn leden steeds doen beven, Door slegte kost en zwaaren arbeid, Waar van ik Deserteur moet leven,

5 Ongelukkige dag en uur, Dat my de liefde zo verleiden, Ik zeg ô ongelukkige Creatuur, Die myn jong gemoed bestreiden. 6. Moet ik hier vyf jaar blyven in pyn; Moet myn Lichaam de ketens dragen Liever wil ik weder streiden gaan, Al moest ik myn leeven wagen, Liever Soldaat myn leeven lang, Jongheid ik zeg het u als vrienden, Niemand en kend den slavelyken dwang, Als die het moet ondervinden. EYNDE.