Rogier Kahlman. Over de lezing:

Transcriptie

1 Flux lezing 1: Door: Kracht van 't verhaal Rogier Kahlman Over de lezing: Rogier heeft in deze lezing voornamelijk gepraat over hoe je op verschillende manieren een verhaal kunt vertellen in een game. Ook heeft hij uitgebreid verteld over de basisstructuren die veel worden gebruikt bij het schrijven van een verhaal. Verder heeft hij het bijvoorbeeld gehad over storytelling door middel van de game, of storytelling door middel van visuele beelden. Hij noemt dit Narrative design vs. Story design. Waarbij Narrative design zich dus meer richt op het verhalende van een spel door middel van het daadwerkelijk spelen en waarbij Story design zich meer richt op het vertellen van een verhaal zelf. Vervolgens heeft hij dus gesproken over een van de meest gebruikte manier van een verhaal vertellen, namelijk de three act play. Het werd hier plot genoemd. Ook vertelde hij voornamelijk over een principe genaamd The Hero's journey. Dit zijn echter twee losstaande principes, laat ik het even uitleggen. Het 3 aktes principe houd in dat je begint met akte 1, waarbij alles is zoals het altijd is in de wereld, of zoals de wereld is zoals die wordt geïntroduceerd. Ook wel de status quo genoemd. De protagonist (zeg maar de hoofdrolspeler van het verhaal) wordt hier ook kenbaar gemaakt en je leert wie de meest belangrijke personen zijn en wat er aan de hand is. Hierna begint akte 2, de protagonist komt voor een probleem te staan, mogelijk door een antagonist (de tegenwerkende kracht). Deze akte gaat over de worsteling die de protagonist doorgaat min of meer. Het eind van deze akte bevat vaak de climax, Hoe kan het nog erger worden? Akte 3 is vervolgens de conclusie. Hoe loopt het af? Hoe eindigt het?. Een veel gebruikte template is die van the hero's journey. Dit is echter niet hetzelfde als de 3 actes. Onder andere omdat deze wordt gebruikt om ook bepaalde personages te introduceren. Star Wars is hier een goed voorbeeld van. Er is iemand die de protagonist stuurt, iemand die hulp van diegene nodig heeft et cetera. Het is uitgebreider dan dat! Wat me vooral opviel was dat Rogier het ook had over Mortal Kombat en verhaal. Hier werden voornamelijk cutscenes in gebruikt en Rogier vertelde vol trots hoe hij het oneens was met veel indies betreft hoe een verhaal word verteld. Hij was van mening dat cutscenes een grotere waarde hadden dan verhalende elementen in games die geforceerd zouden aanvoelen. Denk bijv. aan Uncharted waar het heel filmisch is opgesteld. Games en verhaal mogen best losstaan was de conclusie.

2 Reflectie: Dus, wat vond ik er van? Mijn excuses als dit heel erg negatief uit de hoek komt, maar ik vond het 3 keer niks. Niet alleen had hij zijn feiten niet op een rijtje, hij haalde enorm veel dingen door elkaar. The hero's journey en the 3 act play zijn 2 soortgelijke manieren om een verhaal te vertellen maar niet dezelfde. Het was aan absurd veel dingen te zien dat hij een boek had open geslagen en dat interessant vond maar diepe kennis leek gebrekkig. De conclusie dat verhaal maar bijzaak is en dat games best wel zonder kunnen vond ik dan ook een beetje slap. Ook vertelde hij dat cutscenes in zijn ogen de beste manier waren om een verhaal te vertellen, met argumenten zoals Narrative design breekt de game op. Niets lijkt me tegenstrijdiger dan dat. Cutscenes zijn boven alles de meest game-brekende manier hiervoor. Je word letterlijk uit de game gehaald door het gebruik van video's. Ook ben ik niet met hem eens dat games en verhaal niet samen zouden kunnen leven als 1 universeel geheel. Ze kunnen in mijn ogen prima samen en er zijn genoeg games die dit demonstreren. Denk bijv. aan Shadow of the colossus, waar al jouw handelingen door de game heen onbewust een groot overkoepelende boodschap hebben. Dit krijg je simpelweg niet voor elkaar met wat filmpjes. Verder was echter de stof waar hij het over had simpelweg wel duidelijk, de basis principes en elementen van een verhaal kwamen ook wel degelijk naar voren. Het is voor mij echter niks nieuws wat me werd verteld en daarom is het lastig om reflectief te zijn hierbij. Hoe zou ik deze informatie dan wel op mezelf en mijn werk kunnen betrekken? Ik denk dat het voornaamste is dat ik hierdoor (misschien wel omdat ik zo koppig oneens ben met de man) meer ben gaan kijken naar hoe ik verhalende elementen door middel van game-mechanics kan introduceren. Dat ik meer ben gaan nadenken over dus de verhalende functie van spel elementen zelf. Het heeft in die zin dus wel mijn blik breder gemaakt betreft de mogelijkheden van storytelling. Ik wil ook nog wel zeggen dat narrative design en storytelling verwarrende termen zijn. Storytelling is en blijft uiteindelijk het vertellen van een verhaal.

3 Flux lezing 2: Door: GFK gamesale statistieken Yvette Westerbaan Over de lezing: Yvette heeft het hier voornamelijk over resale-data gesproken. Ze representeert GFK, een landelijk bureau van verkoop statistieken. Ze heeft inzicht in de verkoopcijfers van alle (grote) handelaren betreft games en alles wat er bij hoort. Daarbuiten word er ook informatie ingezameld zoals kijkcijfers en allerhande andere producten die je ook maar zou kunnen verzinnen. GFK heeft dan dus ook inzicht in wat er door wie en wanneer wordt gekocht. Hiermee kunnen ze voorspellingen doen zoals één op de zoveel mensen zal in een zekere tijd een playstation 4 in bezit hebben. De economie wordt in kaart gebracht. Dit is echter alleen voor producten die fysiek kunnen worden gekocht. Er kan door GFK geen data worden verzameld betreft services zoals Steam, Origin, Uplay, of de appstores et cetera. Deze zijn simpelweg niet toegankelijk door bepaalde voorwaarden die zijn verbonden aan bepaalde wetmatigheden. Er is dus echter wel inzicht in welke consoles er het beste verkocht worden, welke titels het beste werken, wat voor marketing campagnes er tegen de verkoop aan moeten worden gegooid. Het is zeer belangrijke en betrouwbare data. Ook is er bijv. informatie over wat de concurrentie doet. En waar bedrijven het beste hun focus op kunnen leggen. Het is zo bijvoorbeeld ook niet voor niets dat bedrijven verder bouwen op franchises. Ze vertelde ons dat dit producten zijn die men al kent en hierdoor eerder worden verkocht. Het maken van een nieuwe IP is zo veel meer werk en kost zo veel meer dat bedrijven vaak door bouwen op bestaande producten. Assassins Creed is hier een perfect voorbeeld van. Een paar van de grootste namen die ze heeft genoemd betreft de game markt zijn ook: Sony, Ubisoft, Nintendo en Activision. Zij hebben het grootste deel in bezit betreft retail. Verder heeft ze ook nog gepeild wat wij zoal spelen en op welke consoles et cetera. Verbazend genoeg heeft er bijna niemand een Playstation 4 en vrij veel mensen een console of handheld van Nintendo in huis staan. Uit statistieken bleek ook dat de pc retail absurd klein is. Dit is vrij zeker gekomen door de komst van services zoals Steam en soortgelijke platforms. Het geboxte product verdwijnt langzaam maar zeker. Bij de consoles is dit echter geen probleem. Retail producten worden nog altijd in grote oplagen verkocht.

4 Reflectie: Ik weet om eerlijk te zijn niet echt heel goed hoe ik moet beginnen met de reflectie van deze lezing. Er was hoe dan ook absurd veel informatie om tot me te nemen. De statistieken en procentuele getallen van elke consoles en de groei per jaar en verwachtingen waren wel degelijk interessant, maar ook deels verwarrend. Dit alles ging alleen maar over geboxte producten. Dingen die in de winkel liggen. Er was geen informatie over services of platforms zoals Steam of Desura, Origin of Uplay. Ook niks over PSN of xboxlive of de store van Nintendo. In een groeiende digitale game markt lijkt veel van deze informatie, zelfs als het informatie zou zijn die gisteren zou zijn geleverd, bijna outdated. Ze vertelden ons ook dat indie game het ongelooflijk slecht deden en dat verbaasde me dus ook een beetje. Vooral omdat veel van de mensen met een klein bedrijfje of start-up bijna volledig afhankelijk zijn van digitale services zoals Steam of de Appstore. Omdat ze hier geen informatie over had zou ze hier dus ook eigenlijk niks over kunnen (of mogen, naar mijn mening) zeggen. Het gaf dus wel echt een heel vertekend beeld. Het is verder moeilijk om echt iets met al de informatie die we van haar hebben gekregen iets te doen. Puur omdat directe cijfers niet heel erg veel zeggen over de markt waar wij op terecht zullen komen als we over drie vier jaar zijn afgestudeerd. De game industrie groeit zo absurd vlug. Waar Braid en wat andere titels de voorhoede waren van de indie beweging rond 2007 / 2008, is het 7 jaar verder bijna geëxplodeerd. Ik denk ook dat zeker de helft van de mensen bij ons in de klas deze kant op zullen gaan. Het is natuurlijk een aanname (die voor mij zeker geld) maar wel één die gemaakt word vanuit gesprekken met medeleerlingen. AAA is toch een heel andere slag, hierbij is het voor een individu denk ik nog steeds niet heel interessant om die statistieken zo haarfijn mee te krijgen. Waarom denk ik dit? Omdat je als individu in een groot bedrijf hier waarschijnlijk niks mee te maken zult krijgen tenzij je in de marketing department werkt. In het kort kwam het vooral over als heel veel cijfers die ondanks dat ze heel feitelijk waren, door gebrek aan data een beetje een vertekend beeld gaven van de game industrie. Misschien kijk ik hier over een paar jaar heel anders tegenaan.

5 Flux lezing 3: Door: De succesvolle release van een indie game Emiel Kampen en Boris van de Ven Over de lezing: Deze lezing werd gegeven door Emiel Kampen en Boris van de Ven, bekend van Game Kings onder andere. Ze vertelden ons over wat je juist wel of juist niet moet doen als het gaat om het benaderen van de pers en gaven een aantal voorbeelden van hoe het goed of fout kan gaan betreft marketing van je game. Als eerste tips gaven ze dat je gewoon jezelf moet zijn als het gaat om bijvoorbeeld het versturen van een e- mailtje. Of überhaupt als het gaat om het ontmoeten van mensen, of het nu voor een interview is of als je iemand van de pers moet benaderen op een conventie of iets dergelijks. Daarbij vertelde ze ook waarom het belangrijk is dat je gehoord word de pers en hoe je hun aandacht kunt trekken. Vervolgens gaven ze een aantal voorbeeldjes, de eerste was Slavery: The game. Dit was een spel waarbij je een slavenhandelaar zou spelen en dit veroorzaakte voor een enorme ophef. Wat uiteindelijk een briljante marketing campagne was voor, wat bleek, een welgemeend doel te zijn dat nu de juiste aandacht kon krijgen. Een ander voorbeeld was Flappy Bird, waar de man door een bot te gebruik om z'n game te promoten, de playcount omhoog schoot. Hij kon het succes niet aan en stopte er mee. Het kan dus ook backfiren. Uiteindelijk gaven ze nog wat andere voorbeelden zoals No Man's Sky en het evenement VGX wat totaal was geflopt maar waardoor de game weer heel veel aandacht kreeg. Ook hadden ze het over de game Hatred, een spel waarbij men heel geforceerd controversieel en kinderachtig aandacht probeert te trekken met extreme beelden en gameplay. Dit is ze behoorlijk goed gelukt. Daarbuiten gaven ze nog wat tips die je als Indie zou kunnen gebruiken om beter in het oog te springen van je doelgroep of om je marketing te stimuleren et cetera. Dit kwam vooral neer op: Zorg dat je weet wat je precies wilt maken, hou de scale daarvan ook in de gaten. Zorg dat je duidelijk weet voor wie je de game maakt en zorg dat deze ook daadwerkelijk af komt. Verder moet je zorgen dat je jouw game aan zoveel mensen gewoon kenbaar moet maken. Denk na over wanneer je dit doet en aan wie. Wanneer betrek je de pers bij je product en hoe kun je het beste dit alles doen. Food for thought!

6 Reflectie: Aan de ene kant vond ik dit een hele interessante lezing maar aan de andere kant vond ik hem ook niet zo heel interessant. Laat ik beginnen met het interessantste gedeelte. Ik vond het erg tof om te zien dat de pers ook maar bestaat uit normale mensen die ook als de rest echt wel een praatje willen maken en verwachten dat je jezelf bent in plaats van geforceerd professioneel hun pad kruist. Dit vind ik zelf namelijk ook heel erg belangrijk, authenticiteit. Het betekend natuurlijk niet dat je als een amateur, kinderachtig en blij gaat lopen doen, maar dat je niet bang hoeft te zijn dat het te serieus moet zijn allemaal. Verder was het een goede verificatie van wat stof die ik al kende en heb ik voornamelijk veel geleerd om na te denken over welke elementen ik van een game op welke tijden in het development proces moet laten zien. Het gaf veel stof om te verwerken betreft wat de beste kanalen zijn en de lezing gaf ook veel inzicht over wat je absoluut wel of niet moet doen als je jouw game een succes wilt maken. Het voorbeeld dat hij gaf van Rami en de tas vond ik ook erg tof om te horen. Zo heb ik er nooit over nagedacht dat het helpt als je een verhaal hebt over wie je bent als developer en waar je heen wilt. Het incident met de tas en het idee van de mogelijkheid dat alles van Vlambeer en hun proces opeens weg zou zijn was dan ook een erg goed voorbeeld. Betreft de voorbeelden die werden gegeven van onder andere Slavery: The game en Hatred vond ik weer wat slap. Niet zozeer dat deze als voorbeelden werden gegeven maar de manier waarop zij te werk gaan. Het is misschien een zogenaamde briljante marketing stunt waar iedereen veel ophef over maakt. Maar ik vind vooral Hatred gewoon een slappe game die de aandacht niet verdient. Ondanks de schokkende content kan ik er dan ook niet warm of koud van worden omdat het zo enorm geforceerd is en wanhopig. Ik vind het dan ook een bijzonder goedkope manier van marketing en kies liever voor een wat genuanceerdere openbaring van mijn producten in de toekomst. Al met al een goede lezing!

7 Flux lezing 4: Door: Start-up vs Starve-up Niels Monschouwer Over de lezing: Deze lezing werd gegeven door Niels Monschouwer, hij werkt bij het bedrijf Weirdbeard. Hij heeft mee mogen werken aan wat toffe games waaronder een game gebaseerd op de serie Phineas and Ferb van Disney. Ook heeft hij mee gewerkt aan wat andere dingen zoals een spel voor het bier-merk Heineken die uitliep op een mooi succes. De lezing ging voornamelijk over de dingen die je af moet wegen als je als beginnend bedrijfje aan de gang wilt gaan. Wat zijn de valkuilen, waar moet je op letten? Hoe kun je voorkomen dat je direct failliet gaat. Hoe zorg je dat er genoeg geld binnen blijft komen om je bedrijfje te kunnen onderhouden et cetera. Ook heeft hij het gehad over Indie games en wat het nou inhoud om een indie developer te zijn. Waar komt de term vandaan en wat is de indie droom? Het komt neer op het beginnen van een eigen bedrijf en het werken zonder echte vaste werkgever. Er zijn echter best wel wat valkuilen. Je wilt bijvoorbeeld niet dat je zonder geld komt te zitten als je je spel af wilt maken. Veel van deze projecten zijn ook vaak over-ambitieus, je komt dan hoe dan ook vast te zitten. Ook wordt er teveel gekeken naar wat er in het spel moet in plaats van wat er ook buiten erbij komt, zoals marketing en dergelijke. Hier moet je ook absoluut niet huiverig voor zijn, het bekend maken van je game kan alles maken of breken. Een indie zou niet gelijk zijn aan een start-up. Een start-up richt zich op het vinden van een gat in de markt en daarop in te spelen. Je moet op letten op bijvoorbeeld: Het daadwerkelijk vinden van een dergelijk gat in de markt, het vinden van een goed team, zorgen dat je de juiste bronnen van financiën vind en dat je goed nadenkt over hoe je alles moet bolwerken. Dan heb je nog de Craftsmen (Van craftmanship). Degene die daadwerkelijk de games maken en in elkaar zitten en die de vaardigheden hebben en hierbij is het belangrijk dat je goed moet zoeken naar hoe je aan werk komt en je hoe je hierin te werk kunt gaan überhaupt. Er wordt heel veel benadrukt in deze lening dat je moet opletten hoe je aan financiën kunt komen, zo wordt er ook nog wat verteld over wat termen die te maken hebben met apps. Denk bijvoorbeeld aan wat Monetization is, of CPI (cost per install) en dergelijke.

8 Reflectie: Dit is een onderwerp waar ik persoonlijk heel erg veel mee bezig ben geweest. Ik heb op de harde manier geleerd wat er allemaal fout kan gaan en heb hier ook veel van geleerd. Het is een moeilijke industrie om in te komen en ik vind het lastig om deze lezing echt te kunnen plaatsen om heel eerlijk te zijn. Laat ik beginnen met de term indie. Indie is een hele vage term, het is na de komst van Braid eigenlijk langzaam op komen dagen. Met de film Indie game the movie is het heel erg opgewaaid en deze werd ook vermeld in de presentatie. Hoe meer ik echter kijk op websites zoals Gamasutra, of documentaire's kijk zoals IGTM of Us and the Game industry en Gameloading en vele andere, Hoe meer me opvalt dat het meer een leefstijl is dan dat het echt nog een specifieke waarde is. Het is een term die zoveel wordt gebruikt maar helaas voor maar al te veel principes. Ik denk dat de definitie die is gegeven tijdens de lezing niet heel accuraat is in ieder geval. Het heeft misschien wel te maken met het navolgen van een droom, maar de basis principes van ondernemen sluiten absoluut nog wel aan met de definitie die hij geeft van een start-up. Ik denk dat er niks mis is met het hebben van een droom en daarnaartoe te willen werken. Dit heeft in mijn ogen niet direct iets te maken met verhongering, zolang je maar weet hoe je je werk kunt verdelen. Mijn droom is om een bedrijf te hebben waar ik toffe games kan maken en een goede leefstijl kan onderhouden. Er zijn vele manieren om dit te doen en ik ben er van overtuigd dat leuke dingen maken en gebrek aan geld etc. niet direct in verband staan. Mogelijk heb je op het begin wat rot opdrachten die je moet doen, of een bepaalde andere baan langs die droom maar zo kun je ook naar een budget toe werken. Wat ik wil zeggen is, er is niks mis met het hebben van een droom, het draait meer om hoe je er komt. Het zijn van een indie is in mijn ogen vooral weten wat je wilt en het waarmaken. Dan ga je maar een paar keer op je bek! Het draait voor mij heel erg om die balans. Er is niks mis met bijverdienen en te zorgen dat je een budget hebt (dat is een no-brainer, doen die shit), maar zodra ik de keuze heb om daar vanaf te stappen maak ik liever goede games of gewoon geen. Ik weiger een leven van mediocre games ter promotie van niets betekenende campagnes, dan had ik wel een ander vak gekozen.

9 Flux lezing 5: Door: The magic of UE4 Sjoerd de Jong Over de lezing: Deze lezing is gegeven door Sjoerd de Jong, een man die al 16 jaar met de Unreal engine werkt. Hij heeft een heel aantal jaren gewerkt bij Epic Games en een tijdje bij Guerilla Games als artist. De lezing gaat dit keer over The magic of Unreal Engine 4 en hij gaat ons vertellen waarom deze engine zo ongelooflijk awesome is. Dit doet hij aan de hand van een kleine demo, waarbij je met een auto kunt racen en schieten als ik me niet vergis. Hij laat zien wat de engine onder andere grafisch aankan maar ook hoe toegankelijk het voor artists is om er een spel in te maken. Hij is zelf geen programmeur dus het is dan normaliter lastig om iets in elkaar te zetten. Unreal engine 4 heeft hier Blueprints voor bedacht. Het is een nieuwe manier van visual scripting gebaseerd op nodes. Dit werkt ongeveer hetzelfde als Kismet in UE3. Voorheen werd het alleen gebruikt om levels in elkaar te scripten. Denk bijvoorbeeld aan het verplaatsen van een lift. Het gaf functionaliteit aan level elementen. In UE4 is het een volledig uitgewerkte programmeertaal bij wijze van spreken. Het is een vorm van Visual Scripting. Dit werkt een beetje zoals Construct 2 of Game Maker et cetera. Je hebt blokjes met code erin verwerkt (in dit geval C++) en je kunt connecties tussen andere blokjes leggen. Alles is colorcoded dus het is heel erg overzichtelijk. Als je als artist wel een beetje de logica begrijpt achter programmeren maar de taal moeilijk vind is het dus een ideale oplossing om te beginnen met het maken van spellen. Het is ook niet alleen 3d maar ook 2d. Zelf heeft hij nog wat andere voorbeelden laten zien van een soort ecosysteem die hij met vrienden in elkaar heeft gezet, volledig door middel van Blueprints.

10 Reflectie: Het was erg tof om te zien wat Unreal allemaal aankan tegenwoordig. Ik ben er persoonlijk zelf al best wel wat mee bezig geweest toen het net uitkwam en heb het sindsdien heel lang niet meer aangeraakt. Ik wist dus ongeveer wel wat ik kon verwachten van de ongelooflijk toffe engine. Ook was ik toendertijd al helemaal weg van Blueprints en heb zo een heel weekend met een vriend van me zitten uitpluizen wat je er allemaal mee kon. Onder andere door het leegplukken van deconstrueren van de demo's die werden meegeleverd. Wat ik mooi vind om te zien is dat het toen de lezing was gegeven (ik schrijf dit ietsjes later) dat de engine voor scholieren gratis was. Daarvoor vond ik de 19 euro per maand al niet bepaald veel. Nu is de engine volledig gratis, Ditzelfde geld voor Unity 5. Wat ik zo mooi vind hier aan is dat het maken van games zo enorm toegankelijk is geworden. De drempel is zo ver verlaagd. Je hoeft nog maar amper kosten te maken als je als developer aan de gang wilt. Er zijn tegenwoordig al zoveel alternatieven voor bijv. Maya (Blender) en nu zijn zelfs de meest gebruikte engines gewoon voor iedereen openbaar gemaakt. Dit vind ik echt prachtig om te zien, onder andere omdat die voor mezelf ook een betere kans geeft om met games in de weer te gaan. Dit was een paar jaar geleden toch wel net een beetje anders. Daarbij zijn dingen als blueprints zo ongelooflijk fijn, je kunt een eigen game prototypen en ideëen zo goed voorleggen. Iets als een motionbook of een simpel interactief iets waar je relatief makkelijk productie van kan draaien is nu veel makkelijker te realiseren. De presentatie voelde verder heel erg aan als een verkoopspraatje, ik bedoel, dat was het eigenlijk ook, maar ik denk dat het bij Unreal engine 4 geen enkel probleem is. Het is een prachtige engine die zoveel mogelijkheden bied voor nieuwe en oude developers dat ook ik graag doorvertel hoe waardevol deze creaties zijn voor de industrie. Buiten de lezing om ben ik eens gaan kijken naar beide engines en wat er allemaal gerealiseerd in kan worden. Zo kwam ik tot de conclusie dat Ori and the blind forest gemaakt zijn in Unity en dat Rime is gemaakt in Unreal Engine 4. Maar daarbuiten zijn ook veel simpele games in de engines gemaakt. De mogelijkheden lijken op dit moment eindeloos. Wat ben ik blij om in dit tijdperk van de industrie te belanden (ondanks alle oversaturatie van matige games op bijv. Steam) Ben hoe dan ook benieuwd naar wat de toekomst zal bieden, dit helpt ons allemaal behoorlijk op weg!

11 Flux lezing 6: Door: Kritische blik op de app-economie David Nieborg Over de lezing: Deze lezing is gegeven door David Nieborg. Hij is een econoom die onder andere ook voor NRC next werkt. Tijdens zijn studie is hij bezig geweest met onderzoek te doen naar hoe men geld kan verdienen door middel van apps, hoe de AAA industrie hier tegenover staat, hoe het precies werkt met marketing en de financiën van blockbuster games en veel, veel meer. Zijn grootste onderzoek heeft zich gefocussed op de game franchise Call of Duty. Een gegeven dat hij aanhaald is dat het maken van een franchise bijzonder belangrijk is voor verkoop, in tegenstelling tot het maken van verscheidene IP's. Dit komt doordat mensen vaak eerder een game kopen waarvan ze al een vorig deel hebben gespeeld. Waarom is dit? Dit is omdat men het product dat je wilt verkopen al kent. Ze vonden het vorige deel leuk, dus dan zal het nieuwe deel ook wel tof zijn. Wat hij ook aanhaalt is dat de marketing van een product ongeveer net zo duur is als de daadwerkelijke productie van het spel. Hoe meer geld je er tegenaan gooit hoe meer de game zal verkopen. Zorg dat het zichtbaar word voor iedereen en iedereen zal het kopen (Bij wijze van spreken). Buiten dat heeft hij ook gesproken over waarom bepaalde apps het zo goed doen, gericht op de appstore en playstore et cetera. Angry birds heeft het bijvoorbeeld heel goed gedaan omdat het echt een merk is geworden. Er is zoveel merchandise omheen ontstaan, het heeft zelfs een klein pretpark in Azië. Er zijn zo ongelooflijk veel producten van de serie dat ze uiteindelijk meer verkopen dan de daadwerkelijke games. Ook word er wat licht geschenen op Candycrush en wat voor mechanismes er worden toegepast om te zorgen dat mensen het spelen, blijven spelen en hoe er wordt gezorgd dat mensen geld gaan geven aan wat in essentie lijkt op een gratis spel. Hier komt ook veel analytische data bij kijken. Mensen die aan dergelijke apps werken houden heel nauw in de gaten wat er op welk moment gebeurt en hoe men aankopen kan stimuleren. Ze maken mensen eigenlijk gewoon keihard verslaafd. Om het maar even scheef te zeggen.

12 Reflectie: Ik moet zeggen dat ik het een interessant onderwerp vind, vandaar dat ik ook de seminar die we konden kiezen hier op heb gericht. Aan de ene kant vind ik de app-wereld ook echt ongelooflijk vies en smiechterig, maar het is een bron van inkomsten en die wil en moet je natuurlijk hebben. Ondanks dat ik het onetisch vind en liever goede games maak en normaal mijn leven kan onderhouden en dus niet doel op een leven met bakken en bakken vol geld, vind ik het toch een tak van de industrie die me de rust van het indie-leven zou kunnen geven. (again, een heel scheve term, maar in de geest van voorgaande presentaties houd ik 'm toch maar even aan). Het liet me ook weer zien hoe belangrijk marketing is. Het liet ook zien dat het iets is waar ik me aan de ene kant helemaal niet mee bezig wil houden. Ik neem dan ook maar al te graag zijn advies ten harte om een economisch of marketing-gericht ingesteld persoon te vinden voor dergelijke taken en adviezen. Het is ook een tak waar ik wel degelijk al mee bezig ben geweest. Wellicht niet in toegepaste zin maar ik heb er wel best wat onderzoek naar gedaan. Het is een onderwerp wat je kan maken of breken. Heb je een goed spel maar is de marketing beroerd, vergeet het dan maar. Een game verkoopt zichzelf niet. In ieder geval zelden. De reden waarom ik persoonlijk best wat moeite heb met de hele app-economie is voornamelijk door het ongelooflijke gehamer op geld. Tuurlijk is dit belangrijk, maar ik houd er helemaal niet van als je praktisch gedwongen wordt of gemanipuleerd wordt om continue vanalles te moeten kopen als speler zijnde. Het gaat dan in mijn ogen niet meer om het spel, of spelen als activiteit. Iets waar mijn interesse wel erg hoog bij is. Het voelt bijna een beetje als je ziel verkopen. Daarbij moet ik wel zeggen dat het een goede opstap is om een budget te creëren voor games die je wel tof vind om te maken, maar dit is voor mij dan ook direct de enige reden om bezig te zijn hiermee.

13 Flux lezing 7: Door: Digital design Alain Dujardin Over de lezing: Dit keer is de lezing gehouden door Alain Dujardin. Hij is werkzaam als creative director bij Greenberry. Greenberry is een digital agency die gevestigd is in Utrecht. Bij deze agency maken ze verscheidene digitale producten en campagnes om onder andere bepaald gedrag te stimuleren of uit te lokken. Een voorbeeld daarvan zijn een app genaamd Vakantiedokter (als ik het goed heb) En bijvoorbeeld de app die ze hebben gemaakt voor KASSA van de omroep Vara. Vervolgens loopt hij nog door een aantal stappen die je doorloopt betreft productie, ook hier komt weer het conceptuele en het testen en analytische en dergelijke voorbij. Ook duid hij aan waarom interaction design zo belangrijk is. Het zou de connectie bieden tussen techniek en creativiteit. Daarbuiten heeft hij ook gesproken over wat voor factoren je succes nu zoal bepalen. Dit waren een aantal principes, waarvan de eerste: Een goed idee is alles. Mensen weten vaak niet wat ze willen totdat ze het zien. Het tweede principe was Een idee alleen is niets. Het gaat erom wat je er mee doet, het is een start, een basis, maar er moet wat mee gebeuren. Het derde is: Bepaal waar je in gelooft en hou daar aan vast. Meer een kwestie van principes die je hebt als maker. Wat vind je belangrijk? Denk hier over na. En dan nummer 4: Prototype en test alles. Dit is een heel erg essentieel deel van het proces, het moet werken, het moet netjes zijn, het moet doen wat het hoort te doen en dit zo doelgericht mogelijk. Ook zei hij ons dat het antwoord op de vraag voor wie doe ik het, altijd je degene voor wie je het maakt is. En dan komen we op de laatste uit Laat je leiden en inspireren door data. Dit slaat op het analytische gedeelte. Kijk hoe je app wordt gebruikt en speel daarop in. Hij liet ons verder zien waar Digital Design goed voor is. Denk zo bijvoorbeeld aan storytelling, gedrag uitlokken, stimuleren om iets te doen, een boodschap over te brengen et cetera. Maar ook vertelde hij ons hoe je tot een goed ontwerp kunt komen. Denk zo aan: wie heeft je product nodig? Waarom? Leer ook ontwerpen achter iets dat niet je computer is, doe onderzoek naar wat je doelgroep is en wat hun bezig houdt. Spreek hun taal. En zo had hij nog verder vele tips meer over Digital Design.

14 Reflectie: Ik moet zeggen dat ik het al met al toch een vrij interessante lezing vond. Veel er van klonk vrij bekend in de oren, onder andere door de andere lezingen die we eerder hebben gehad, maar dit was verder niet echt een heel groot probleem. Helaas is interaction design ook gewoon niet echt mijn ding. Ik vind het heel interessant hoe je interactie kunt stimuleren of na te denken over hoe men dit doet, waar men doet dit en met wie et cetera. Maar mijn hart ligt toch nog altijd bij games. Op sommige vlakken was ik het toch niet helemaal met hem eens. Waaronder: Een goed idee is alles. Ik speel misschien iets te vlug in op het tweede punt (Een idee alleen is niets). Maar ik denk dat een idee niks waard is zolang er niks mee gedaan wordt. Zolang het in je hoofd zit er je er niks me doet, dan is er ook niks. Ook hierbij ben ik dus vrij koppig en ik weet dat het niet een bepaald favoriete mening is. Maar waanzinnige ideeën zijn er denk ik nog zelden. Ik ben persoonlijk meer een fan van hetgeen wat Peter Chan van Double fine ooit aanhaalde, namelijk: Pak iets dat je kent en fuseer het met iets onbekends, om iets nieuws te creëren. Het klinkt heel er lui, maar ik kan het niet helpen om te denken dat (en dit klinkt ENORM pretentieus, daar ben ik van op de hoogte) Er zo veel out of the box word gedacht dat men vergeet wat er in zit. Nieuwe ideeën zijn maar alleen dat. Ideeën. En zolang je er niks mee doet, niet je eigen draai aangeeft, niet probeert te kijken wat voor mogelijkheden er mee zijn of te itereren op al je voorgangers, dan blijft het maar een hersenspinsel. Dus ik denk dat ik best oké zit als het gaat om punt 3: Bepaal waar je in gelooft en hou dit vast. Ik kan erg koppig zijn betreft game design en betreft hoe men dit het beste aan kan pakken. Dit is boven alles heel persoonlijk. Er zijn geen goede of slechte manieren, en ik zie heel graag beide manieren om te zien waar de industrie ooit heen zou kunnen gaan. Dit is denk ik de grootste manier hoe ik reflecteer op dit alles wat Alain vertelde. Hoe ik het betrek op wat ik interessant vind.

15 Flux lezing 8: Door: Alles van waarde is weerloos Ianus Keller Over de lezing: Ianus Keller was dit keer van de partij met het thema of gezegde alles van waarde is weerloos. Hij sprak hier over Interaction design en liet allereerst een paar voorbeelden hiervan zien. Waaronder de stormparaplu. Ook liet hij voorbeelden zien van een object dat de Egyptenaren hadden, een klein stuk hout of steen waar in gekerft was. Dit is te vergelijken met onze huidige moderne telefoon, een klein object waar je berichten mee kunt verspreiden als het ware. Daar buiten sprak hij ook vol lof over Darwin en de evolutie theorie. Waar hij een diehard follower van is. Dit gebruikte hij ook als punt om verder te borduren op de evolutie van ontwerp, waar hij vertelde hoe men naar producten keek. Waar eerder Philips kritiek zou krijgen omdat klant een klant zou zijn, iemand die producten moet kopen, is er nu sprake van een fenomeen genaamd co-creatie. Je ontwerpt hierbij aan de hand van een doelgroep. Wie wil je aanspreken en waarom zouden zij jouw product moeten kopen? Vervolgens sprak hij ook over hoe wij als mensen net als eksters zijn, we houden van glimmende, sprankelende, mooie objecten. Hebbedingetjes. Hier komt ook de uitspraak waar de lezing naar vernoemd is vandaan. Alles van waarde is weerloos: We houden enorm van super fragile dingen. Dit geeft waarde, dit zorgt er voor dat we gefascineerd raken, zorg bieden voor de spullen, noem maar op. Buiten kwam hij ook op de naam van Donald Norman en Larry Tesler, waarbij hij vertelde over wat affordances zijn en No Modes. Affordances zijn dingen die gedrag uitlokken, vragen om een bepaalde reactie. Het zit niet in het object zelf maar juist in de context van het object. Waar en waarom is het op de plek van waar het is? Ook heeft hij het veel over zijn zoontje gehad die een beyblade (een soort opwindbare tol) wilde maken om mee te spelen. Dit heeft hij gedaan door middel van een 3d printer en wat hulp van zijn pa. Hij heeft deze mogen printen op de technische universiteit van Delft. Ik durf niet met zekerheid te zeggen wat het punt was van dit verhaal, kan het me moeilijk voor de geest halen om eerlijk te zijn. Al met al was het een goede recap over interaction design en wat bullet points die daarbij horen.

16 Reflectie: Dit vond ik een lastige lezing om reflectief over te zijn om heel eerlijk te zijn. Het voelde een beetje als een introductie tot wat interaction design was, gemixed met wat persoonlijke verhalen en heel erg veel quotes van bekende ontwerpers. Het waren verder goede voorbeelden en zijn punt was duidelijk, maar hij raakte mijn aandacht een beetje kwijt verderop in de lezing. Nu ben ik zoals ik al eerder zei niet heel erg weg van interaction design. Ik waardeer het absoluut en ik kan veel van de stof gebruiken om toe te passen op games, maar het is gewoon niet de tak of richting die ik op wil. Het interessantste wat ik er uit heb gehaald en waar ik ook wel degelijk wat mee kan in de toekomst, is hoe belangrijk context is. Of de mogelijke illusie die men creëert of KAN creëren betreft de waarde van iets. Dit samen zorgt voor veel mogelijkheden betreft het verzinnen en maken van een ervaring. Hoe met een zeker iets ervaard en vooral waar. Hoe kan men inspelen op alles om het product heen? Dit zijn punten waar ik voorheen eigenlijk niet heel erg over na heb gedacht. Het zet me ook aan het denken over wat voor boodschap ik iets mee zou willen geven en hoe ik dit buiten een product kan doen. Het zet me ook aan om meer na te denken over wat voor functie iets daadwerkelijk heeft. Het doet me denken aan het principe meta. Misschien is er wellicht net zoveel buiten een spel te bereiken als daar binnen, zoals we dat ook bij Action Design Principles hebben besproken. Denk aan EVE online. Het zet me wel aan om hier wat meer mee te doen, of in ieder geval er meer over na te denken. Verder was heel veel van de stof heel erg vergelijkbaar bij de informatie die we bij Norbert hebben gekregen, hierdoor vind ik het moeilijk om er echt uit te halen wat er uit te halen valt. Het zijn namelijk al veel dingen waar ik toch enigszins wel mee bezig ben gegaan nadat we de lessen hebbengekregen. Verder vond ik het verhaal over zijn zoontje en zijn beyblade heel aandoenlijk. Maar dan vond ik het ook buiten dat het aandoenlijk was ook niet heel erg waardevol. Het voelde vooral als een man die vertelde over zijn passie. Daar blijft het dan ook bij.

17 Flux lezing 9: Door: Intellectueel eigendom Alphons Geerling & Sam van den berg Over de lezing: Deze lezing werd gegeven door Sam van den Berg en Alphons Geerling. Alphons is werkzaam bij Merkplaats en Sam werkt bij CC proof. Waar de een informatie biedt betreft dingen als octroi en alles wat er bij komt kijken, biedt de andere een service om patent aan te vragen over je spullen. Althans, een bewijs betreft wanneer je iets hebt gepubliceerd, gemarkeerd met een datum etc, om te zorgen dat je een bewijs hebt als je mogelijk word beschuldigt van bijvoorbeeld plagiaat. Een voorbeeld dat ze gaven was die van Disney en Up Iebergs. Up had de albekende televisie-muis verkocht voor een paar miezerige knaken, waar hij nu bijzonder rijk had kunnen zijn. Deze les leert men dat we goede contracten enzo moeten opstellen. Buiten dat alles werd er veel gesproken over wat de verscheidene definities zijn van dingen als: handelsnamen, auteursrechten, merkrechten en modelrechten maar ook nog veel meer dan dat. Men kan dit alles vastleggen zodat er niet iemand anders met jouw idee vandoor gaat, of misschien juist een ontwerp of wat dan ook. Als je iets opschrijft ontstaat er bijvoorbeeld direct een bepaald auteursrecht op jouw werk. Hoe kun je dan aantonen dat het daadwerkelijk van jou is? Stel iemand komt met eenzelfde ontwerp of idee of concept en beweerd dat jij het gestolen hebt, wie is dan degene die zich neer moet leggen? Dat ligt allemaal aan degene die het als eerste heeft vastgelegd als zijn of haar idee bij iemand die dergelijke administratie doet. Hier komen dus CC proof en de Merkplaats bij kijken. Waar Merkplaats een duur merkrestaurant is waar men alle aandacht krijgt, is CC proof een soort FEBO, waarbij je een lade opentrekt en in dit geval er wat in stopt. Namelijk: Jouw idee of ontwerp of wat dan ook. Dit kun je doen via hun website waar je een verzegeld soort van contract of bewijs opgesteld krijgt met een watermerk, datum, en allerlei dingen. Zo ben je er van verzekerd dat jouw spullen veilig zijn. Je kunt hiermee verifiëren dat je eerder was dan een ander, mocht diegene met hetzelfde aankomen als jij hebt. Internationaal is dit iets lastiger maar op deze manier ben je verzekerd van wat een steuntje in de rug. Verder kreeg vrijwel iedereen nog een flesje genaamd Dopper, wat tof was.

18 Reflectie: Ook bij deze vind ik het heel erg lastig om reflectief erover te zijn. Ik weet vrijwel zeker dat hun services enorm van pas kunnen komen en de informatie die was geleverd was top, maar door de commerciële aard van de presentatie vind ik het moeilijk om objectief te blijven. Het is heel erg fijn om te weten wat voor mogelijkheden er voor mij zijn als artist, of ik nu bij een bedrijf zit en iets moet registreren of gewoon puur voor mezelf, het is erg simpel en toegankelijk. Doordat het echter gewoon keiharde reclame was vind ik het lastig om bijv. erachter te komen wat bijvoorbeeld concurrenten zouden kunnen bieden. Ik vind het dan ook moeilijk te geloven dat er geen andere opties zijn dan CC proof bijvoorbeeld, als het aankomt op een simpele registratie van auteursrecht. Zoals anderen uit de zaal ook ernaar vroegen, ben ik dus niet heel erg overtuigd van CC proof of Merkplaats als enige optie. Het was echter wel erg inzichtelijk betreft wat je voor wat voor type content aan kunt vragen. Het opslaan van informatie betreft allerlei content is dan ook erg welkom. Buiten dat ben ik nog gaan kijken naar andere vormen van registratie, aangezien ik dus niet helemaal overtuigd ben van het gebrek aan andere opties. Zo kwam ik onder andere op Creative Commons (het was me niet duidelijk of de CC in CC proof hiervoor stond, dit werd ook echt nergens uitgelegd. Maar het leek me een vrij degelijk alternatief. Het was hoe dan ook een kenmerk dat het directe werk dat je hebt niet op een andere manier mag worden gebruikt en dat je de respectievelijke eigenaar bent van wat je hebt gemaakt. Ik moet echter nog uitzoeken hoe veel waarde dit daadwerkelijk heeft. Verder was het inzicht in dus al die vormen van recht en wanneer er wat van toepassing is hetgeen waar mijn aandacht het meest naartoe ging. Dit vond ik bovenmeer toch wel het interessantste. Vooral dus zoals ik al zei, om te zien wat de mogelijkheden zijn. Ook was het gewoon leuk om een extraatje mee te krijgen in de vorm van een dopper-fles. Niet bepaald een kleinigheidje en maak er geregeld gebruik van. Hierdoor heb ik ze zowaar onthouden en hé, laten we eerlijk wezen, ze weten hoe ze hun reclame aan moeten pakken. Ik vind het echter helemaal niet erg. Helemaal top!

19 Flux lezing 10: Door: Designing escape-rooms Victor van Doorn Over de lezing: In deze lezing werd er vanalles verteld over het ontwerpen van het fenomeen escaperooms. Victor vertelde ons over zijn ervaringen, zijn motivatie, zijn team, en hoe hun eigen escape-room tot stand kwam. Van origine is hij een film-maker en raakte helemaal betoverd toen hij voor het eerst in aanraking kwam met het onderwerp. Voordat hij daarmee bezig ging was hij echter bezig met het uitsnijden van behuizingen van macbooks door middel van lasers (dit klinkt mega-spectaculair). Toen het op begon te bloeien in Londen en dergelijke zijn Victor en zijn team ook bezig gegaan in Nederland met het ontwerpen van een Escape room. Ze hadden veel concepten en ideeën en wilden kijken of ze in de kelder van een groot gebouw in Amsterdam aan de gang zouden kunnen gaan. Hier werkte een vriend van hen en wat bleek, een ander team had al hun oog op dit pand. Uiteindelijk zijn ze voor een tijd samen gaan werken. Voor het team van Victor voelde het toch als iets teveel gedoe en leek het iets te stroef te gaan. Uiteindelijk hebben ze een mooie locatie weten te scoren (Ik weet niet zeker of dat het voorgenoemde pand was) en zijn ze bezig gegaan. Om uiteindelijk zijn ze ook op kickstarter gegaan om hun project te financieren, dit bleek uiteindelijk minder succesvol dan gedacht. Ze zijn wellicht over hun target heen gegaan maar ze hebben vele duizenden euro's meer moeten betalen om rond te kunnen komen. Wellicht zouden ze het de volgende keer dus beter aan kunnen pakken. Ze kwamen tot de conclusie dat er veel meer werk bij het opzetten van een kickstarter kwam kijken en dit hadden ze toch behoorlijk onderschat. Ze weten nog niet zeker of ze de volgende keer weer dit pad in zouden slaan. Voor hun tweede project is het dus nog even afwachten, dit wordt een tweede escape room. Ze zijn echter blij met hun eerste succes en hun escape room is dagelijks nog volgeboekt. Betreft daadwerkelijke design principes kwamen er een paar goede tips aan bod. Één daarvan was show 'm don't tell 'm. Mensen houden meer van puzzels als ze denken dat ze zelf bepaalde onderdelen ontdekken. Verder was een van de belangrijkste tips dat elke puzzel een reden moet hebben. Zet niet zomaar allerlei dingen tezamen als het niet bij elkaar past.

20 Reflectie: Het was in mijn ogen een erg tof onderwerp, al ben ik nog nooit in een escaperoom geweest. Ik kan me best wat inbeelden bij wat het nou precies is of wat belangrijke designdoelen hierbij zijn. De tips die hij op het laatst gaf met het show them, don't tell them is ook iets waar ik heel erg fan van ben bij game-design. Dus dat was wel interessant om dat ook in deze context te zien. Het schijnt toch een ander licht op deze aanpak. Verder vond ik zijn enthousiasme erg inspirerend, hij gaat echt voor waar hij in geloofd en stelt dit boven alles. Iets waar ik (zoals je wel hebt gemerkt in de voorgaande tekst) zelf ook een beetje last van heb. Helemaal niks mis mee! Vind ik zelf. Zijn enthousiasme was in ieder geval erg aanstekelijk en je kon de passie er vanaf zien stralen. Buiten dat vond ik het ook interessant en inspirerend hoe hij hamerde op het voorkomen van clichés en het aanmoedigen om te kijken naar nieuwe mogelijkheden in een bestaand genre. Iets waar ik ook een grote fan van ben. Buiten dat moest ik ook heel erg denken aan point and click games. Veel van de principes leken erg overeen te komen maar dan in de context van de echte wereld. Dit zet me wel aan het denken betreft hoe bepaalde game elementen in de echte wereld vertaald kunnen worden. En ook weer andersom! Hoe werken puzzels die vertaald zijn vanuit een computer spel naar fysieke puzzels, als je ze weer terugvertaald. Ik doel hier bijvoorbeeld op dingen zoals blacklights et cetera. Het is misschien niet echt het doel van de lezing maar dit is wel iets wat mijn aandacht grijpt als ik doordenk over escaperooms. Dit alles zet me nog verder aan het denken betreft game environments überhaupt. Voornamelijk betreft items en dingen die je tot je beschikking hebt door de beperkingen die worden geboden. Om een scheef voorbeeld te geven, Wat als GTA zich af zou spelen in Canada? Waar je niet echt wapens hebt et cetera. Of wat als je kijkt naar iets als Ratchet and clank, hoe zou deze vertalen naar een spel dat zich afspeelt in de middeleeuwen. De beperkingen worden features en features worden beperkingen. Dit zijn onder andere de dingen waar mijn gedachten naar uitgaan als het gaat om design, mede door dit soort lezingen.