gemeente Eindhoven RaadsvoorstelVerordening individuele voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Eindhoven (2012.1)

Transcriptie

1 gemeente Eindhoven Raadsnummer 12R4804 Inboeknummer 12BST00447 Beslisdatum B&W 20 maart 2012 Dossiernummer RaadsvoorstelVerordening individuele voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Eindhoven (2012.1) Inleiding Op 7 februari 2012 heeft u de Verordening individuele maatschappelijke ondersteuning 2012 vastgesteld welke met ingang van 1 april 2012 in werking zou treden. In verband met een gerechtelijke uitspraak waarin gesteld wordt dat de gemeente Eindhoven zijn delegatiebepaling met betrekking tot het vaststellen van PGB tarieven niet goed heeft vastgelegd in de verordening wordt de verordening opnieuw voorgelegd aan de Raad. Bestuurlijk kader x Wettelijke taak De gemeenteraad stelt op grond van artikel 5 Wmo voorwaarden waaronder Wmo voorzieningen worden verleend. a Kerntaak gekoppeld aan het werkprogramma van het college <Klik hier voor toelichting> a Onvermijdelijk <Klik hier voor toelichting> Doelstelling Uitvoering geven aan de wettelijke plicht op grond van de Wmo om klachtgericht maatwerk te bieden aan mensen met een beperking die ondersteuning nodig hebben in hun persoonlijk en maatschappelijk functioneren, door middel van het verstrekken van individuele voorzieningen. Voorstel 1. Verordening individuele voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Eindhoven (2012.1) met bijbehorende artikelsgewijze toelichting vaststellen. 2. De nog niet in werking getreden verordening individuele voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Eindhoven (2012) met bijbehorende algemene en artikelsgewijze toelichting zoals vastgesteld op 7 februari 2012 intrekken.

2 Argumenten 1.1 De nieuwe verordening bevat een juridische update De jurisprudentie binnen de Wmo blijft in ontwikkeling. Naar aanleiding van de uitspraak van de rechter waarin werd gesteld dat de gemeente Eindhoven in zijn verordening niet de juiste delegatiebepaling heeft opgenomen wat betreft het bepalen van de PGB tarieven, die in het Besluit maatschappelijke ondersteuning individuele voorzieningen gemeente Eindhoven zijn opgenomen, is de verordening hierop aangepast. Dit leidt tot het toeveoegen van een vijfde lid aan artikel 3.1. Hiermee wordt geregeld dat het college bevoegd is om door middel van het Besluit maatschappelijke ondersteuning individuele voorzieningen gemeente Eindhoven de PGB tarieven vast te stellen. Kanttekeningen 1.1 De nieuwe verordening bevat een juridische update De rechter heeft bepaald dat de gemeente Eindhoven in de verordening de delegatiebepaling niet juist heeft geregeld. Dit is in deze verordening gerepareerd. Dit voorkomt echter niet dat er klanten kunnen zijn die bezwaar aan willen tekenen tegen de eerder ten aanzien van hen genomen beslissing over het toekennen van een Persoonsgebonden budget, omdat dit destijds tot stand is gekomen zonder dat die nu opgenomen delegatiebepaling in de verordening stond. Kosten Daar het een juridische update en geen wijziging van inhoudelijke kaders betreft, levert deze verordening geen wijziging in de kosten op. Communicatie De verordening wordt gepubliceerd middels een gemeenteblad. Planning en uitvoering Op 1 april 2012 zal de nieuwe Verordening individuele voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Eindhoven van kracht zijn. De nieuwe beleidsregels en het nieuwe besluit zullen ook per deze datum ingaan. Evaluatie De verordening wordt wanneer er reden toe is gewijzigd en aan de Raad ter besluitvorming vastgelegd. Bijlage(n) 2

3 Als bijlage(n) bij dit voorstel behoren: b Toelichting op verordening (algemeen en artikelsgewijs) x De bijlagen worden meegestuurd a De bijlagen liggen ter inzage in de leeskamer Een ontwerpraadsbesluit bieden wij u hierbij ter vaststelling aan. Burgemeester en wethouders van Eindhoven,, secretaris. 3

4 Raadsbesluit De raad van de gemeente Eindhoven; gezien het voorstel van burgemeester en wethouders van 20 maart 2012; besluit: De nog niet in werking getreden verordening individuele voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Eindhoven (2012) met bijbehorende algemene en artikelsgewijze toelichting zoals vastgesteld op 7 februari 2012 in te trekken. De verordening individuele voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Eindhoven (2012.1) met bijbehorende artikelsgewijze toelichting vast te stellen. Verordening individuele voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Eindhoven (2012.1) Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen Artikel 1.1. Begripsbepalingen. In deze verordening en de daarop gebaseerde nadere regelgeving wordt verstaan onder: a. Wet: Wet maatschappelijke ondersteuning; b. Besluit: het besluit maatschappelijke ondersteuning individuele voorzieningen gemeente Eindhoven waarin door het college van burgemeester en wethouders nadere regels worden gesteld ten aanzien van de voorwaarden waaronder een voorziening wordt verstrekt, de hoogte van tarieven en de bijbehorende financiële voorwaarden; c. Beleidsregels: richtlijnen waarlangs het verstrekkingenbeleid van de individuele Wmo-voorzieningen concreet wordt ingevuld; d. Woonachtig: een persoon die feitelijk hoofdverblijf heeft of zal hebben in de gemeente Eindhoven en die in beginsel staat ingeschreven in de gemeentelijke basisadministratie van de gemeente Eindhoven. e. Belanghebbende: een persoon met een beperking en/of een chronisch psychisch probleem en/of een psychosociaal probleem, als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder g, onderdeel 5 en 6 van de Wet; f. Mantelzorger: een persoon, die mantelzorg verleent als bedoeld in artikel 1, lid 1, onder b van de Wet; 4

5 g. Huisgenoot: iedere persoon met wie de belanghebbende duurzaam gemeenschappelijk een woning bewoont; h. Compensatieplicht: de algemene verplichting aan het college van burgemeester en wethouders om door het treffen van voorzieningen personen met beperkingen een zodanige uitgangspositie te verschaffen dat zij in aanvaardbare mate zelfredzaam zijn en in staat zijn tot maatschappelijke participatie; i. Maatschappelijke participatie: normale deelname aan het maatschappelijke verkeer, te weten het voeren van een huishouden, zich verplaatsen in en om de woning, zich lokaal te verplaatsen per vervoermiddel en het ontmoeten van medemensen en op basis daarvan aangaan en onderhouden van sociale verbanden om op die manier deel te nemen aan het lokale maatschappelijke leven; j. Zelfredzaamheid: de lichamelijke, verstandelijke, psychische of financiële capaciteit om zelf voorzieningen te treffen, die normale deelname aan het maatschappelijke verkeer mogelijk maken; k. Lokaal verplaatsen per vervoermiddel: het zich zodanig verplaatsen dat aansluiting wordt gevonden bij (boven)regionale en landelijke vervoersystemen; l. Toegangsbepaling: het proces van de integrale uitvraag naar aanleiding van de hulpvraag van de belanghebbende waarin samen met de belanghebbende een overzicht wordt gemaakt van zijn stoornis, beperking en/of participatieprobleem om te komen tot een oplossing voor de hulpvraag van de belanghebbende; m. ICF classificatie: International Classification of Functions, Disabilities and Impairments: een uniform begrippenkader dat als grondslag moet dienen om de behoefte aan voorzieningen in individuele gevallen vast te stellen. Hierbij wordt onderscheid gemaakt in stoornis, beperking of participatieprobleem; n. Stoornis: een afwijking in of verlies van functie of anatomische eigenschap, zijnde de positie, aanwezigheid, vorm en continuïteit van onderdelen van het menselijk lichaam; o. Beperking: moeilijkheden die een persoon heeft met het uitvoeren van activiteiten, zijnde onderdelen van iemands handelen; p. Participatieprobleem: problemen die een persoon heeft met het deelnemen aan het maatschappelijk leven waardoor hij geen volwaardig lid kan zijn van de maatschappij; q. Voorliggende voorziening: een verzamelnaam voor alle voorzieningen buiten deze verordening waarop de belanghebbende aanspraak zou moeten maken dan wel een beroep zou moeten doen ter oplossing van de hulpvraag. Hieronder vallen de algemene voorzieningen, de privaatrechtelijke voorzieningen en overige wettelijke voorzieningen; r. Algemene voorziening: een voorziening die wordt geleverd op basis van directe beschikbaarheid, geen of een beperkte indicatiestelling en die een snelle, regelarme en adequate oplossing biedt voor de hulpvraag van de cliënt; s. Individuele voorziening: een voorziening die individueel wordt aangeboden indien een voorliggende voorziening geen adequate oplossing biedt; 5

6 t. Algemeen gebruikelijk: naar geldende maatschappelijke normen tot het gangbare gebruiks- dan wel bestedingspatroon van de belanghebbende behorend; u. Voorziening in natura: een voorziening die in eigendom, in bruikleen, in huur of in de vorm van persoonlijke dienstverlening wordt verstrekt; v. Persoonsgebonden budget: een geldbedrag waarmee de aanvrager één of meer aan hem te verlenen voorzieningen kan verwerven en waarop deze verordening en het Besluit van toepassing zijn; w. w. Budgethouder: een persoon aan wie ingevolge deze verordening een persoonsgebonden budget is toegekend en die aan het college van burgemeester en wethouders verantwoording over de besteding van het persoonsgebonden budget verschuldigd is; x. Gemaximeerde financiële vergoeding: een tegemoetkoming in de kosten van een individuele voorziening waarvan de hoogte is gebonden aan een maximum en waarbij geen afstemming met het inkomen plaatsvindt; y. Eigen bijdrage in de kosten: een door het college van burgemeester en wethouders vast te stellen bijdrage, die bij de verstrekking van een individuele voorziening betaald moet worden en waarop de regels van het Besluit van toepassing zijn; z. Meerkosten: de kosten voor niet noodzakelijke, maar door belanghebbende gewenste extra s aan de voorzieningen welke voor rekening komen van de belanghebbende. aa. College: college van burgemeester en wethouders Hoofdstuk 2. De toegangsbepaling. Artikel 2.1. Het kenbaar maken van de hulpvraag. 1. De belanghebbende maakt aan het college zijn hulpvraag kenbaar. 2. Het is niet noodzakelijk om de hulpvraag kenbaar te maken door middel van een aanvraag voor een individuele voorziening. 3. Een aanvraag voor een individuele voorziening dient te worden ingediend door middel van een door het college ter beschikking gesteld format. Artikel 2.2. Integrale uitvraag 1. Het college doet een integrale uitvraag om de hulpvraag duidelijk te krijgen en in samenspraak met de belanghebbende(n) een adequate oplossing te zoeken voor de te bereiken resultaten. Hierbij rekening houdend met de behoefte en de situatie van de belanghebbende. 2. Bij de integrale uitvraag wordt gebruik gemaakt van de verantwoordelijkheidsladder. De treden van de ladder zijn: eigen kracht, sociaal netwerk, algemene voorzieningen, lichte individuele voorzieningen (vaak collectief ingevuld) en zware individuele voorzieningen. Elk onderdeel van de hulpvraag wordt naast deze ladder gehouden om een compenserende oplossing te vinden. Hierbij wordt eerst gekeken naar wat kan de belanghebbende zelf, wat 6

7 kan zijn sociaal netwerk, wat kan met een algemene/voorliggende voorziening, wat kan met een collectieve voorziening en wat kan met een individuele voorziening (eerste de collectieve invulling en dan de gangbare individueel voorzieningen). 3. Het college kan deze integrale uitvraag op het moment van eerste klantcontact achterwege laten als de klantsituatie hiertoe geen aanleiding geeft. 4. Het college vraagt een externe deskundige om advies indien: a. overwogen wordt op medische gronden geen individuele voorziening te verstrekken; of b. het college dat overigens gewenst vindt. 5. Een belanghebbende is verplicht aan het college of de door haar aangewezen adviesinstantie die gegevens te verschaffen of te doen verschaffen die noodzakelijk zijn voor de beoordeling van de toegangsbepaling. 6. Tijdens de toegangsbepaling kan voor de inventarisatie van de mogelijkheden en onmogelijkheden van de belanghebbende gebruik worden gemaakt van de ICF classificatie. Artikel 2.3. Relatie met de voorliggende voorzieningen. 1. Indien uit de hulpvraag blijkt dat algemene voorzieningen geen adequate oplossing bieden voor belanghebbende op het terrein van het zelfstandig voeren van een huishouden, zich verplaatsen in en om de woning, zich lokaal te verplaatsen per vervoersmiddel en medemensen te ontmoeten en op basis daarvan sociale verbanden aan te gaan, dan kan belanghebbende in aanmerking komen voor een individuele voorziening. 2. Als tijdens de hulpvraag blijkt dat (ook) AWBZ voorzieningen noodzakelijk zijn, zal het college deze specifieke aanvraag doorleiden naar het indicatieorgaan van de AWBZ. Artikel 2.4. Voorwaarden toekennen van individuele voorzieningen. 1. Een individuele voorziening kan slechts worden toegekend voor zover: a. deze langdurig noodzakelijk is om de beperkingen op het gebied van het voeren van het huishouden, het verplaatsen in en om de woning, het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel en bij het ontmoeten van medemensen en op basis daarvan sociale verbanden aangaan op te heffen of te verminderen. b. deze, naar objectieve maatstaven gemeten, als de goedkoopst compenserende voorziening kan worden aangemerkt; of c. deze in overwegende mate op het individu is gericht; of d. uit de houding en gedragingen van de belanghebbende niet ondubbelzinnig blijkt dat hij zich jegens de dienstverlening die gekoppeld is aan de voorziening zal misdragen, dan wel misbruik zal maken van de voorziening. 7

8 2 In afwijking van het eerste lid, kan een voorziening voor kortdurende noodzaak worden toegekend als het gaat om kortdurende hulp bij het huishouden dan wel spoedeisende hulp. 3. Geen individuele voorziening wordt toegekend: a. indien de voorziening voor de aanvrager algemeen gebruikelijk is; b. indien de aanvrager niet zijn woonachtig is in de gemeente Eindhoven; c. voor zover de ondervonden problemen bij het normale gebruik van de woning voortvloeien uit de aard van de in de woning gebruikte materialen; d. voor zover de aanvraag betrekking heeft op kosten die de aanvrager voorafgaand aan het moment van beschikken heeft gemaakt en waar vooraf geen toestemming voor is gegeven door het college; e. indien een voorziening als die waarop de aanvraag betrekking heeft reeds eerder krachtens deze verordening, dan wel krachtens de aan deze verordening voorafgaande Verordening voorzieningen gehandicapten, is verstrekt nog steeds als zijnde adequaat wordt beschouwd en de normale afschrijvingstermijn van de voorziening nog niet is verstreken, tenzij de eerder vergoede of verstrekte voorziening verloren is gegaan als gevolg van omstandigheden die niet aan de aanvrager zijn toe te rekenen; f. indien de aanvrager niet voldoet aan de in artikel 2.1 gestelde voorwaarden en verplichtingen; Hoofdstuk 3. Verstrekkingsvormen en typen van individuele voorzieningen. Artikel 3.1. Verstrekkingsvormen van individuele voorzieningen. 1. Een individuele voorziening kan verstrekt worden in natura of in de vorm van persoonsgebonden budget of in de vorm van een gemaximeerde financiële vergoeding. Nadere regels worden opgenomen in het Besluit. 2. Het college legt in het Besluit vast in welke situaties de keuze tussen deze voorzieningen wordt geboden. 3. De belanghebbende heeft de vrijheid tussen de verschillende door het college aangeboden verstrekkingsvormen te kiezen. 4. Het college stelt in het Besluit de hoogte van de PGB-tarieven vast. 5. De PGB tarieven als bedoeld in het vierde lid zijn zoals bepaald in artikel 6, eerste lid, van de Wet maatschappelijke ondersteuning, vergelijkbaar en toereikend, hetgeen wil zeggen dat de noodzakelijke omvang van de individuele voorziening hiermee kan worden ingekocht. Artikel 3.2 Afwijzingsgronden PGB. Verstrekking als PGB vindt niet plaats indien: a. op grond van aanwijzingen die tijdens het onderzoek duidelijk zijn geworden het ernstige vermoeden bestaat dat belanghebbende problemen zal hebben bij het omgaan met een PGB; 8

9 b. aan belanghebbende eerder een PGB is verleend op grond van de verordening en belanghebbende zich niet gehouden heeft aan de bij de verlening van dat eerdere PGB opgelegde verplichtingen; c. op grond van aanwijzingen, die tijdens het onderzoek duidelijk zijn geworden, het ernstige vermoeden bestaat dat belanghebbende het PGB om financiële redenen niet kan aanwenden voor de aanschaf/inzet van de voorziening; d. belanghebbende een zodanig progressief ziektebeeld heeft dat in geval van natura-verstrekking de voorziening niet in bruikleen maar in natura wordt verstrekt. Artikel 3.3. Voorwaarden individuele voorzieningen. 1. Het college besluit over het toekennen dan wel afwijzen van een individuele voorziening bij beschikking. 2. Indien een voorziening in natura wordt verstrekt wordt, indien van toepassing, met belanghebbende een bruikleenovereenkomst gesloten. 3. Indien een voorziening in de vorm van een persoonsgebonden budget wordt verstrekt, moet belanghebbende een voorziening aanschaffen die voldoet aan de gestelde voorwaarden en/of Programma van Eisen. 4. Welke voorwaarden voor een bepaalde individuele voorziening gelden, stelt het college vast in het Besluit. Artikel 3.4. Typen van individuele voorzieningen. Individuele voorzieningen kunnen in verschillende vormen worden aangeboden. Bij de bepaling welke voorziening wordt ingezet wordt de onderstaande volgorde gehanteerd: a. individuele voorzieningen die collectief zijn ingevuld; b. gangbare individuele voorzieningen; Hoofdstuk 4. Hulp bij het Huishouden Artikel 4 De te bereiken resultaten t.a.v. het voeren van een huishouden De te bereiken resultaten ten aanzien van het voeren van een huishouden zijn: a. In staat zijn om te wonen in een schoon huis. Dit geldt ten aan zien van de woonkamer, slaapvertrekken, keuken en sanitaire ruimten. b. In staat zijn om te voorzien in primaire levensbehoeften. De primaire levensbehoeften bestaan uit het voorzien zijn van de benodigde hoeveelheid voedsel voor maaltijden, evenals toiletartikelen en schoonmaakartikelen. c. In staat zijn om schone kleren te dragen. Dit bestaat uit het aanwezig zijn van kleding in gewassen en opgevouwen of opgehangen staat. d. In staat zijn om thuis kinderen te verzorgen die tot het gezin behoren. Het betreft hier de dagelijkse, verzorging voor de in het huishouden aanwezige kinderen (die niet voor zich zelf kunnen zorgen). Artikel 4.1. Vormen van Hulp bij het huishouden 9

10 De te verstrekken voorziening voor het voeren van een huishouding kan bestaan uit: a. verwijzing naar een aanwezige en bruikbare algemene voorziening zoals een boodschappenservice, maaltijdvoorziening, vrijwillige thuishulp, kinderopvang, dan wel een eventueel aanwezig collectieve voorziening zoals een wasservice en het boodschappenmaatje; b. hulp bij het huishouden in natura; c. een persoonsgebonden budget. d. Het persoonsgebonden budget als bedoeld onder c kan worden inzet voor particuliere hulp bij het huishouden of hulp bij het huishouden via een erkende thuiszorginstelling. Artikel 4.2. Aanspraak maken op hulp bij het huishouden. De belanghebbende kan voor hulp bij het huishouden als bedoeld in artikel 4.1 in aanmerking komen indien het zelf uitvoeren van één of meer huishoudelijke taken onmogelijk is door: a. aantoonbare beperkingen als gevolg van ziekte;, lichamelijke en/of psychisch gebrek en/of psychisch sociaal probleem; en/of b. hulp bij het huishouden door een mantelzorger (tijdelijk) niet mogelijk is. Artikel 4.3. Randvoorwaarden hulp bij het huishouden. In afwijking van het gestelde in artikel 4.2 en conform het protocol Gebruikelijke zorg Eindhoven: Zorg voor elkaar, komt de belanghebbende niet in aanmerking voor hulp bij het huishouden als tot de leefeenheid waar deze persoon deel van uitmaakt één of meer huisgenoten behoren die wel in staat zijn het huishoudelijk werk te verrichten. Dit is van toepassing zolang er geen onevenredig beroep wordt gedaan op de draaglast en de draagkracht van de belanghebbende en/of zijn huisgenoten. Hoofdstuk 5 Woonvoorzieningen Artikel 5 De te bereiken resultaten ten aanzien van woonvoorzieningen Het te bereiken resultaat ten aanzien van woonvoorzieningen bestaat uit: a. In staat zijn om met hulpmiddelen in het kader van wonen te wonen in een geschikt huis. Dit bestaat uit het gebruik kunnen maken van de woning waar men over beschikt. Dit geldt ten aanzien van de woonkamer, slaapkamer, keuken, sanitaire ruimten, berging, tuin of balkon. b. Mogelijk maken om te verhuizen naar een geschikt huis. Bestaat uit het faciliteren van de verhuizing naar de gevonden geschikte woning. c. In staat zijn om met grote aanpassingen te wonen in een geschikt huis. Dit bestaat uit het gebruik kunnen maken van de woning waar men over beschikt. Dit geldt ten aanzien van de woonkamer, slaapkamer, keuken, sanitaire ruimten, berging, tuin of balkon. Artikel 5.1. Soorten woonvoorzieningen. 10

11 Wat betreft woonvoorzieningen kennen we de volgende categorieën: a. hulpmiddelen in het kader van wonen; b. verhuiskosten; c. woningaanpassing. Artikel 5.2. Aanspraak maken op een woonvoorziening. 1. De belanghebbende kan voor een woonvoorziening als bedoeld in artikel 5.1, sub a en b in aanmerking komen indien aantoonbare beperkingen op grond van ziekte; lichamelijke en/of psychisch gebrek en/of psychisch sociaal probleem het normale gebruik van de woning belemmeren. 2. De belanghebbende kan voor een woonvoorziening als bedoeld in artikel 5.1, sub c in aanmerking komen als: a. aantoonbare beperkingen op grond van ziekte; lichamelijke en/of psychisch gebrek en/of psychisch sociaal probleem, het normale gebruik van de woning belemmeren; en b. na samenspraak met de belanghebbende blijkt dat de in artikel 5.1, sub b genoemde woonvoorziening niet mogelijk is of niet de goedkoopst compenserende voorziening. 3. In afwijking van hetgeen gesteld in lid 2 kan een woonvoorziening worden toegekend aan de eigenaar van de woning. Artikel 5.3. Randvoorwaarden voor woonvoorzieningen. De aanvraag voor een woonvoorziening als bedoeld in dit hoofdstuk kan geweigerd worden als: a. de noodzaak tot het treffen van de woonvoorziening het gevolg is van een verhuizing waartoe op grond van belemmeringen bij het normale gebruik van de woning ten gevolge van ziekte of gebrek geen aanleiding bestond en er geen andere belangrijke reden aanwezig was; b. de belanghebbende niet verhuist of verhuisd is naar de voor zijn of haar beperkingen op dat moment beschikbare meest geschikte woning, tenzij daarvoor tevoren schriftelijk toestemming is verleend door het college; c. de woonvoorziening aangevraagd wordt op een moment dat op basis van leeftijd, gezinssituatie of woonsituatie te voorzien was dat deze voorziening noodzakelijk zou zijn en er geen sprake is van een onverwacht optredende noodzaak; d. de belanghebbende verhuist naar een woonruimte die niet geschikt is om het gehele jaar door bewoond te worden; e. de belanghebbende verhuisd is naar een AWBZ-instelling of een andere instelling gericht op het verstrekken van zorg. f. de belanghebbende voor het eerst zelfstandig gaat wonen. Artikel 5.4. Randvoorwaarden aan te passen woning. 11

12 Een belanghebbende komt niet in aanmerking voor een individuele voorziening als bedoeld in artikel 5.1, sub b en c als het gaat om de volgende situaties: a. het treffen van voorzieningen aan een woning waarin de ondervonden problemen bij het normale gebruik van de woning voortvloeien uit de aard van de in de woning gebruikte materialen; b. het treffen van voorzieningen aan hotels, pensions, trekkerswoonwagens, kloosters, tweede woningen, vakantiewoningen, recreatiewoningen en bij kamerverhuur; c. het treffen van voorzieningen in specifiek op mensen met beperkingen gerichte woongebouwen. Het betreft voorzieningen in gemeenschappelijke ruimten dan wel voorzieningen die bij nieuwbouw of renovatie zowel in gemeenschappelijke ruimten als in de wooneenheden zonder noemenswaardige meerkosten meegenomen kunnen worden; d. in uitzondering op het gestelde in sub c worden voor gemeenschappelijke ruimten wel voorzieningen getroffen voor het verbreden van toegangsdeuren, het aanbrengen van automatische deuropeners, hellingbanen, het aanleggen van drempelhulpen of vlonders, extra trapleuningen (bij een portiekwoning), een opstelplaats voor een rolstoel bij de toegangsdeur van het woongebouw. Artikel 5.5. Randvoorwaarden met betrekking tot hoofdverblijf. 1. Een woonvoorziening wordt slechts verleend indien de belanghebbende zijn hoofdverblijf heeft of zal hebben in de woonruimte waaraan de voorziening wordt getroffen. 2. In afwijking van het gestelde in het eerste lid kan een woonvoorziening getroffen worden voor het bezoekbaar maken van één woonruimte indien de belanghebbende zijn hoofdverblijf heeft in een AWBZ-instelling, mits de gemeente waar de belanghebbende zijn hoofdverblijf heeft, verklaart dat haar niet bekend is dat ten behoeve van de belanghebbende reeds eerder een woning bezoekbaar is gemaakt. 3. De aanvraag voor het bezoekbaar maken wordt ingediend in de gemeente waar de aan te passen woning staat. 4. Onder bezoekbaar maken wordt uitsluitend verstaan het middels een woonvoorziening bewerkstelligen dat de belanghebbende de woonruimte zelf en enkele essentiële ruimten daarin kan bereiken. Artikel 5.6 Terugbetaling bij verkoop De eigenaar of bewoner, die krachtens deze verordening een woningaanpassing heeft gekregen, waarvan de kosten hoger zijn dan het bedrag zoals genoemd in het Besluit, en die binnen een periode van tien jaarna de datum van gereedmelding van de werkzaamheden de woning verkoopt, is gehouden om binnen een week na het passeren van de akte het college hiervan schriftelijk op de hoogte te stellen. De meerwaarde die door de woningaanpassing is ontstaan dient, geheel of gedeeltelijk 12

13 aan de gemeente te worden terugbetaald, tot het maximale bedrag dat door de gemeente is betaald aan de woningaanpassing. Hoofdstuk 6. Individuele voorzieningen voor het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel. Artikel 6 De te bereiken resultaten van het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel Het te bereiken resultaat ten aanzien van het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel bestaat uit: In staat zijn zich te verplaatsen per vervoermiddel in de lokale woon- en leefomgeving om dagelijkse boodschappen te doen, het kunnen bezoeken van familie, kennissen en het doen van gewenste activiteiten. Artikel 6.1. Soorten individuele voorzieningen voor het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel. Individuele voorzieningen voor het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel zijn: a. vervoermiddelen; b. collectieve vervoervoorziening; c. vervoerkostenvergoedingen; Artikel 6.2. Aanspraak maken op een vervoermiddel. De belanghebbende kan voor een vervoervoorziening als bedoeld in artikel 6.1, sub a in aanmerking komen als hij zich door aantoonbare beperkingen als gevolg van ziekte lichamelijke en/of psychisch gebrek en/of psychisch sociaal probleem, niet lokaal kan verplaatsen met gebruik van een reguliere fiets. Artikel 6.3. Aanspraak maken op een collectieve vervoervoorziening. De belanghebbende kan voor de collectieve vervoervoorziening als bedoeld in artikel 6.1, sub b in aanmerking komen als aantoonbare beperkingen als gevolg van ziekte, lichamelijke en/of psychisch gebrek en/of psychisch sociaal probleem, het gebruik van het openbaar vervoer of het bereiken van het openbaar vervoer onmogelijk maken. Artikel 6.4 Aanspraak maken op vervoerkostenvergoeding. De belanghebbende kan voor een vervoervoorziening als bedoeld in artikel 6.1, sub c in aanmerking komen als aantoonbare beperkingen als gevolg van ziekte; lichamelijke en/of psychisch gebrek en/of psychisch sociaal probleem het gebruik van een collectief vervoersysteem als bedoeld in artikel 6.1, sub b onmogelijk maken. Hoofdstuk 7 Individuele voorzieningen voor het verplaatsen in en rond de woning. Artikel 7 De te bereiken resultaten van het zich verplaatsen in en om de woning Het te bereiken resultaat van het zich verplaatsen in en om de woning is: in staat zijn zich dagelijks te verplaatsen in en om het huis, bestaande uit het in staat zijn de woonkamer, het slaapvertrek en/of slaapvertrekken, het toilet en de douche, 13

14 de berging, de tuin of balkon kunnen bereiken en er zich zodanig kunnen redden dat normaal functioneren mogelijk is. Artikel 7.1. Soorten individuele voorzieningen voor het verplaatsen in en rond de woning. Individuele voorzieningen voor het verplaatsen in en rond de woning zijn: a. een rolstoelvoorziening in natura; b. een persoonsgebonden budget, te besteden aan een rolstoelvoorziening. Artikel 7.2. Aanspraak maken op een rolstoelvoorziening. De belanghebbende kan voor een rolstoelvoorziening als bedoeld in artikel 7.1, sub a in aanmerking komen als aantoonbare beperkingen op grond van ziekte of gebrek, incidenteel dan wel dagelijks zittend verplaatsen in en rond de woning noodzakelijk maken. Hoofdstuk 8. Individuele voorzieningen voor het ontmoeten van medemensen en het aangaan van sociale verbanden. Artikel 8 Het te bereiken resultaat van het ontmoeten van medemensen en het aangaan van sociale verbanden Het te bereiken resultaat van het ontmoeten van medemensen en het aangaan van sociale verbanden is: in staat zijn de mogelijkheid te gebruiken om medemensen te ontmoeten en op basis daarvan sociale contacten aan te gaan. Artikel 8.1. Soorten individuele voorzieningen voor het ontmoeten van medemensen en het aangaan van sociale verbanden. Individuele voorzieningen voor het ontmoeten van medemensen en het aangaan van sociale verbanden zijn: a. individuele sportvoorziening; b. individuele vervoervoorzieningen voor boven regionaal gebruik; Artikel 8.2. Recht op een individuele sportvoorziening. De belanghebbende kan voor de individuele sportvoorziening als bedoeld in artikel 8.1, sub a, in aanmerking komen als aantoonbare beperkingen op grond van ziekte of lichamelijk gebrek, sportbeoefening zonder sporthulpmiddel onmogelijk maken. Artikel 8.3. Randvoorwaarden individuele sportvoorziening. De in artikel 8.1 sub a genoemde sportvoorziening wordt alleen verstrekt: a. als de sportvoorziening (medisch) verantwoord is en b. als er sprake is van een serieuze langdurige sportbeoefening en c. in de vorm van een gemaximeerde financiële vergoeding. 14

15 Artikel 8.4. Recht op een individuele vervoervoorziening voor boven regionaal gebruik. Belanghebbende kan voor een vervoervoorziening die verder reikt dan het lokaal vervoer als bedoeld in artikel 8.1, sub b in aanmerking worden gebracht als: a. het gaat om een bovenregionaal contact, dat uitsluitend door belanghebbende zelf bezocht kan worden, terwijl het bezoek voor de belanghebbende noodzakelijk is om dreigende vereenzaming te voorkomen; b. het toekennen van de vervoervoorzieningen, zoals bedoeld in hoofdstuk 6 niet voldoende zijn om maatschappelijk te participeren Hoofdstuk 9. De toekenning. Artikel 9.1. Motivatie van de oplossing. In de beschikking staat vermeld welke oplossing(en), waaronder individuele Wmovoorzieningen, beschikbaar is c.q. zijn om de hulpvraag van de belanghebbende te compenseren. Deze oplossing(en) draagt c.q. dragen bij aan het behouden en bevorderen van de zelfredzaamheid en de normale maatschappelijke participatie van de belanghebbende. Artikel 9.2. Eigen bijdragen. a. Bij het verstrekken van individuele voorzieningen is belanghebbende een eigen bijdrage verschuldigd op de voorzieningen: hulp bij het huishouden, hulpmiddelen in het kader van wonen, woningaanpassing en vervoermiddelen. b. Er wordt geen eigen bijdrage opgelegd op een tillift, badlift en badplank als die verplicht worden gesteld door de thuiszorginstelling in het kader van verpleging en/of persoonlijke verzorging. c. Het college legt in het Besluit de hoogte en de duur van de eigen bijdrage vast met inachtneming van het Besluit maatschappelijke ondersteuning (Algemene Maatregel van Bestuur). Hoofdstuk 10. Inlichtingen, intrekking en terugvordering. Artikel Wijzigingen in de situatie. Degene aan wie krachtens deze verordening een individuele voorziening is verstrekt, is verplicht aan het college van burgemeester en wethouders mededeling te doen van feiten en omstandigheden, waarvan redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat deze van invloed kunnen zijn op het recht op een individuele voorziening. Artikel Herziening en intrekking van een voorziening 1. Het college kan een besluit, genomen op grond van deze verordening, herzien dan wel geheel of gedeeltelijk intrekken indien: a. niet (meer) is voldaan aan de voorwaarden gesteld bij of krachtens deze verordening; 15

16 b. onjuiste of onvolledige gegevens zijn verstrekt en de verstrekking van juiste of volledige gegevens tot een ander besluit zouden hebben geleid; c. de vastgestelde eigen bijdrage niet is betaald; d. de aanvrager recht blijkt te hebben op vergoedingen of verstrekkingen van derden; e. de aanvrager niet voldaan heeft aan de ten behoeve van de uitvoering van deze verordening opgestelde uitvoeringsregels. 2. Het college kan een besluit tot verlening van een persoonsgebonden budget of gemaximeerde financiële vergoeding intrekken indien blijkt dat het budget of de vergoeding binnen de door het college vastgestelde termijn niet (volledig) is aangewend voor de bekostiging van de voorziening waarvoor de verlening heeft plaatsgevonden. Artikel Terugvordering en verrekening De voorziening die als gevolg van een besluit als bedoeld in artikel 10.2 eerste en tweede lid ten onrechte of tot een te hoog bedrag is verleend, alsmede hetgeen anderszins onverschuldigd is betaald, kan door het college worden teruggevorderd en verrekend met nog uit te keren (periodieke) betaling(en) op grond van de wet en/of nog uit te nog uit te keren (periodieke) betaling(en) op grond van de Wet werk en bijstand. Artikel Tijdelijke uitsluiting van een voorziening 1. Het college sluit een belanghebbende tijdelijk uit van een voorziening, indien a.hij zich misdraagt bij de dienstverlening die is gekoppeld aan de betreffende voorziening of b. de voorziening door zijn nalatigheid, opzet of grove schuld is vermist of schade oploopt. 2. De duur van de uitsluiting als bedoeld in het eerste lid aanhef sub a en/of bedraagt: a. een maand bij een eerste keer b. twee maanden bij een tweede keer c. zes maanden bij een derde en volgende keren Hoofdstuk 11. Slot- en overige bepalingen. Artikel Hardheidsclausule en situaties waarin deze verordening niet voorziet. 1. Het college kan in bijzondere gevallen ten gunste van de belanghebbende afwijken van de bepalingen van deze verordening, indien toepassing van de verordening tot onbillijkheden van overwegende aard leidt. 2. In gevallen, de uitvoering van deze verordening betreffende, waarin deze verordening niet voorziet, beslist het college. 16

17 Artikel Indexering. Het college kan jaarlijks per 1 januari de bedragen genoemd in het Besluit individuele voorzieningen maatschappelijke ondersteuning Eindhoven indexeren De verhoging of verlaging van de bedragen geschiedt conform de ontwikkelingen van de consumenten prijsindex volgens het Centraal Bureau van de Statistiek. Artikel Inwerkingtreding en citeertitel. 1. Deze verordening treedt in werking met ingang van 1 april De Verordening individuele voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Eindhoven van 1 april 2012 wordt hiermee ingetrokken. 3. Deze verordening wordt aangehaald als "Verordening individuele voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Eindhoven (2012.1)". Aldus vastgesteld in de openbare vergadering van 27 maart R. van Gijzel, voorzitter. J. Verheugt, griffier. fvw/qg

18 Artikelsgewijze toelichting Hoofdstuk 1. Algemene bepalingen. Artikel 1.1. Begripsbepalingen. In de begripsbepalingen worden de belangrijkste begrippen voor de individuele Wmo-voorzieningen verklaard. Daar waar wordt verwezen naar een wetsartikel, wordt in de toelichting een omschrijving gegeven. Ad a, b en c Wet, besluit en beleidsregels. Deze begrippen spreken voor zich. Ad d Woonachtig De inschrijving in de gemeentelijke basisadministratie is in beginsel leidend, tenzij uit omstandigheden blijkt dat de belanghebbende wel feitelijk hoofdverblijf heeft in de gemeente Eindhoven, maar dat inschrijving in de GBA redelijkerwijs niet kan worden gevergd. Hoofdverblijf in deze is de woning waar de belanghebbende het grootste deel van zijn tijd doorbrengt. Ad e Belanghebbende. Een persoon die ten gevolge van een beperking, chronisch psychisch probleem of psychosociaal probleem aantoonbare moeilijkheden ondervindt bij de maatschappelijke participatie. Ad f Mantelzorger. Mantelzorger is iemand uit de directe omgeving van een hulpbehoevende die langdurige zorg nodig heeft en die niet in het kader van een hulpverlenend beroep wordt geboden. Deze zorgverlening vloeit rechtstreeks voort uit de sociale relatie en overstijgt de gebruikelijke zorg. Ad g Huisgenoot. Deze definitie is opgenomen in het kader van gebruikelijke zorg. Als de belanghebbende een huisgenoot heeft dan wordt daar rekening mee gehouden voor het aantal uren hulp bij het huishouden. Ad h Compensatiebeginsel. In het compensatiebeginsel worden de vier terreinen benoemd waarop een belanghebbende problemen bij maatschappelijke participatie kan ondervinden. Het college van burgemeester en wethouders moet een aanbod van voorzieningen doen om deze problemen in aanvaardbare mate te compenseren. Bij deze compensatie wordt gekeken naar de persoonskenmerken en behoefte van de belanghebbende, maar ook naar de capaciteit van de belanghebbende om deze voorzieningen zelf te bekostigen. 18

19 Naast de vier wettelijke compensatievelden heeft Eindhoven daar ook de inkomensondersteunende maatregelen aan toegevoegd. Bij de toegangsbepaling wordt ook gekeken naar het gebruik van deze maatregelen. Ad i Maatschappelijke participatie. Deze term is nauw verwant aan het compensatiebeginsel. Het compensatiebeginsel is de opdracht aan het college van burgemeester en wethouders. De vier genoemde terreinen zijn mogelijk het probleem voor de maatschappelijke participatie. Ad j Zelfredzaamheid. Ook deze term is gekoppeld aan het compensatiebeginsel. De verstrekking van voorzieningen in het kader van deze verordening zijn erop gericht de zelfredzaamheid van burgers te behouden dan wel te bevorderen. Ad k Lokaal verplaatsen. Deze terminologie komt uit het compensatiebeginsel. Het betreft de vervoerbehoefte binnen een straal van 5 OV-zones van het woonadres van de belanghebbende. Ad l Toegangsbepaling. Dit vormt de kern van de Wmo in Eindhoven. Samen met de belanghebbende en/of direct betrokkene(n) wordt gekeken welke problemen er zijn in de maatschappelijke participatie of zelfredzaamheid. De oplossing van de hulpvraag is gelegen in het aanbod van de verschillende vormen van voorzieningen, eerst zal gekeken worden naar de voorliggende voorzieningen. Als deze (alleen) geen toereikende oplossing bieden kan een individuele voorziening verstrekt worden. Ad m t/m p ICF classificatie en begrippen. De afkorting ICF staat voor de International Classification of Functions Disability, and Health, opgesteld door de Wereld Gezondheidsorganisatie (World Health Organisation, onderdeel van de Verenigde Naties). De ICF is een begrippenkader waarmee het mogelijk is het functioneren van mensen en de eventuele problemen die mensen in het functioneren ervaren te beschrijven plus de factoren die op dat functioneren van invloed zijn. In de gemeente Eindhoven is de ICF classificatie vanaf 1 januari 2007 leidend om zo te werken met een uniform begrippenkader. De begrippen stoornis, beperking en participatieprobleem komen uit de ICF classificatie. Ad q Voorliggende voorziening. Dit betreft algemene voorzieningen die voor iedereen toegankelijk zijn ongeacht of er sprake is van een beperking. Denk hierbij aan een eetpunt in een buurthuis. Anderzijds betreft het voorzieningen die laagdrempelig zijn. 19

20 Als de belanghebbende aanspraak kan doen op voorzieningen uit privaatrechtelijke en overige wettelijke regelingen, bestaat er geen recht op een individuele voorziening. Zie ook artikel 2 van de wet. Voorliggende voorzieningen hebben in het kader van deze verordening voorrang op individuele voorzieningen. Ad r Algemene voorziening. Het gaat hier om voorzieningen die voor iedereen beschikbaar zijn, dan wel voor een speciale doelgoep. De verstrekkingsprocedure is eenvoudiger dan bij individuele voorzieningen: een beperkte toegangsbepaling om te kijken of belanghebbende tot de doelgroep behoord, geen formele beslissing (beschikking), geen eigen bijdragen, maar met een mogelijke gebruikersbijdrage. Voorbeelden hiervan zijn voorzieningen die vanuit welzijn zijn opgezet, eetpunten in de stad, vrijwilligers diensten, etc. Ad s Individuele voorziening. Deze voorzieningen zijn specifiek voor het individu. De belanghebbende zal hiervoor geïndiceerd worden en er zal gezorgd worden voor een bij de hulpvraag passende voorziening. De belanghebbende krijgt hiervoor een beschikking. Er zijn individuele voorzieningen die collectief worden ingevuld. Het gaat hier om direct uit voorraad beschikbare, laagdrempelige voorzieningen. Daarbij valt te denken aan een scala van reeds bestaande of nog te ontwikkelen voorzieningen zoals: CVV, scootermobielpools, rolstoelpools, etc. Voor deze voorzieningen geldt een primaat als deze voor de belanghebbende goedkoopst compesenserend zijn. Daarnaast zijn er individuele voorzieningen die individueel zijn ingevuld. Het gaat hier om een voorziening specifiek voor deze belanghebbende. Ad t Algemeen gebruikelijk. Het is niet de bedoeling van de wet dat de gemeente voorzieningen verstrekt, waarover de aanvrager, gezien zijn individuele situatie, ook zonder zijn beperking, zou kunnen beschikken. Deze voorzieningen worden als algemeen gebruikelijk beschouwd. Wat in een concrete situatie als algemeen gebruikelijk te beschouwen is, hangt af van de geldende maatschappelijke normen van het moment van de aanvraag. Het kan in sommige gevallen wel gaan om voorzieningen die specifiek voor een beperking worden aangeschaft, maar vanwege hun algemeen gebruikelijke karakter toch niet vergoed worden. Bij het beantwoorden van de vraag of de voorziening algemeen gebruikelijk wordt de afweging gemaakt of het gaat om voorzieningen: b die in de reguliere handel verkrijgbaar zijn; b die niet speciaal voor mensen met beperkingen bedoeld zijn; b die niet aanzienlijk duurder zijn dan vergelijkbare producten met hetzelfde doel; b die voor iemand zonder beperking in een financieel vergelijkbare positie tot het normale aanschaffingspatroon kan worden gerekend. 20

21 Ad u Voorziening in natura. De individuele voorzieningen die in natura worden aangeboden worden door de gemeente als product of dienstverlening aan de belanghebbende ter beschikking gesteld. Ad v Voorziening in persoonsgebonden budget. Met het persoonsgebonden budget kan de belanghebbende zelf een hulpmiddel of dienstverlening inkopen. In het Programma van Eisen worden voorwaarden gesteld waaraan de individuele voorziening moet voldoen. Ad w Budgethouder De belanghebbende of diens vertegenwoordiger die een persoonsgebonden budget krijgt is budgethouder. De gemeente Eindhoven kan de budgethouder vragen om verantwoording af te leggen over de besteding van het persoonsgebonden budget. Nadere eisen hieromtrent worden vastgelegd in het Besluit. Ad x Gemaximeerde financiële vergoeding. Een gemaximeerde financiële vergoeding is een geldbedrag dat is bedoeld om een bepaalde voorziening te verwerven. Het is niet per se een kostendekkende vergoeding, maar een (gemaximeerd) bedrag, bedoeld als tegemoetkoming in de kosten. Het betreft hier vastgestelde bedragen die niet afhankelijk zijn van het (gezins)inkomen. Ad y Eigen bijdrage. De gemeente kan voor individuele voorzieningen een eigen bijdrage vragen die is afgestemd op het (gezins)inkomen van de belanghebbende. De bevoegdheid voor het vragen van een eigen bijdrage in de kosten van een voorziening vloeit voort uit artikel 15, lid 1 van de wet. De afstemming op het (gezins)inkomen is geregeld in 15, lid 3 van de wet: bij Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB) nadere regels kunnen worden gesteld. Van deze bevoegdheid is gebruik gemaakt door middel van het vaststellen van het Besluit maatschappelijke ondersteuning (Stb. 2006, 450). De wet en de AMvB stellen wel regels en beperkingen aan de eigen bijdragemogelijkheid. Een nadere uitwerking voor Eindhoven vindt u in het Besluit maatschappelijke ondersteuning individuele voorzieningen gemeente Eindhoven. Ad z Meerkosten. Als een individuele voorziening noodzakelijk is gezien de situatie van de belanghebbende wordt deze voorziening verstrekt in natura of middels een persoonsgebonden budget. Bij de bepaling van de noodzakelijke voorziening wordt gekeken naar goedkoopst compenserend. Indien de belanghebbende extra s aan de voorziening wenselijk vindt, maar deze niet noodzakelijk zijn, dan komen de meerkosten voor rekening van de belanghebbende. 21

22 Hoofdstuk 2. De toegangsbepaling. Artikel 2.1. Het kenbaar maken van de hulpvraag. Lid 1 Kenbaar maken van de hulpvraag. De belanghebbende geeft aan de gemeente aan dat hij een hulpvraag heeft. Hij vraagt aan de gemeente een oplossing voor de beperkingen die hij ondervindt in zijn maatschappelijke participatie en/of zijn zelfredzaamheid. Lid 2 Wijze waarop de hulpvraag kenbaar kan worden gemaakt. De belanghebbende kan op meerdere manieren aan de gemeente kenbaar maken dat hij een hulpvraag heeft: telefonisch, bij het loket, schriftelijk of via internet / e- mail. Een aanvraag voor een individuele Wmo-voorziening kan voor de gemeente het startpunt van de toegangsbepaling zijn. Dat hoeft echter niet het geval te zijn. De toegangsbepaling kan juist ook worden ingezet als de belanghebbende de gemeente met zijn vraag benadert zonder direct een gerichte aanvraag te doen. Uit de hulpvraag kunnen één of meer aanvragen voor individuele Wmo-voorzieningen voortkomen. Mocht er in eerste instantie uit de toegangsbepaling geen individuele voorziening komen en de belanghebbende wil alsnog een aanvraag indienen, dan kan deze te allen tijde een aanvraag indienen. Dit kan het geval zijn als de gemeente tijdens de toegangsbepaling geen noodzaak ziet tot het inzetten van een individuele Wmovoorziening en belanghebbende wil een dergelijke voorziening toch aanvragen. Lid 3 Het format voor de aanvraag. Het college van burgemeester en wethouders stelt voor de aanvraag van een individuele voorziening een format beschikbaar. Deze aanvraag moet zijn voorzien van een handtekening (mag met DIGID) van de belanghebbende. De aanvraag in het kader van de wet die niet op het beschikbaar gestelde aanvraagformulier is ingediend, kan echter niet zonder meer buiten behandeling worden gelaten. De Algemene wet bestuursrecht bepaalt immers dat de aanvraag in ieder geval naam en adres van de aanvrager en een aanduiding van de beschikking die gevraagd wordt, dient te bevatten en verder ondertekend moet zijn. Artikel 2.2. Integrale uitvraag Om de belanghebbende zo goed mogelijk te helpen is het van belang om de situatie van de belanghebbende inzichtelijk te krijgen. Denk hierbij aan in welke gezinssamenstelling woont iemand, in welk type huis woont iemand, welke sociale contacten heeft iemand, of er financiële problemen zijn, is iemand voldoende mobiel, is er sprake van belangrijke gebeurtenissen die van invloed zijn op iemands deelname aan het maatschappelijk verkeer. Het is belangrijk om eerst het algemene beeld van de 22

23 klant te krijgen. Dit gebeurt in een gesprek samen met de belanghebbende. De situatie van de belanghebbende wordt in een gespreksverslag verwoord. Door de situatie zorgvuldig met de belanghebbende zelf in beeld te brengen wordt voorkomen dat de belanghebbende telkens opnieuw zijn verhaal moet doen. Met een korte check kan worden nagegaan of de situatie van de belanghebbende is veranderd. Lid 1 Integrale uitvraag. Na de integrale uitvraag is de totale hulpvraag van de belanghebbende in beeld. In de uitvraag wordt (integraal) verwoord welke problemen de klant ondervindt bij de deelname aan het maatschappelijk verkeer. Samen met de belanghebbende wordt nagegaan welke oplossingen er zijn om deze hulpvraag te beantwoorden. Deze oplossingen kunnen in het brede spectrum liggen van voorzieningen die de gemeente, het Rijk of instellingen/organisaties in de stad aanbieden. Denk hierbij aan het aanbod van algemene voorzieningen als maaltijdvoorzieningen, sociale alarmering, boodschappendienst, aanbod van buurtactiviteiten, maatschappelijk werk, begeleiding door vrijwilligers voor bijvoorbeeld het leren op orde brengen van de financiële administratie, etc. Denk aan de voorzieningen vanuit de AWBZ of andere wetgeving. De hulpvraag en de oplossingen kunnen dus veel breder zijn dan het aanbod van de individuele voorzieningen vanuit de gemeente. Indien een van de oplossingen een individuele voorziening betreft treedt deze verordening in werking. Lid 2 Verantwoordelijkheidsladder De verantwoordelijkheidsladder geeft aan dat de te bereiken resultaten niet alleen met individuele voorzieningen te bereiken zijn. Vanuit de Wmo gedachte is elke hulpvraag reden om de belanghebbende te spreken, maar niet dat er ook door de gemeente voor een oplossing gezorgd moet worden. Ook moet gekeken worden wat de klant zelf kan, dan wel zijn sociaal netwerk. Het kan zijn dat er meerdere treden van de verantwoordelijkheidsladder nodig zijn om verschillende onderdelen van de hulpvraag op te lossen. Hierbij moet oog zijn voor de uitgangspunten van de compensatieplicht: aanvaardbare mate van zelfredzaamheid en maatschappelijke particpatie, zie ook begrip compensatieplicht. Lid 3 Wanneer geen integrale uitvraag. Om de toegangsbepaling zo laagdrempelig mogelijk te maken voor de belanghebbende hoeft de integrale uitvraag niet altijd plaats te vinden. Hiermee kunnen relatief simpele voorzieningen snel worden ingezet. Via signaalvragen wordt bekeken of een integrale analyse toch wenselijk is. Deze zal dan later volgen. Ook kan de integrale uitvraag achterwege worden gelaten als er al genoeg gegevens over de klant(situatie) bekend zijn en de klant dit niet meer nodig acht. Lid 4 en5 Meewerken aan inschakeling externe deskundige. 23