de heer Jordi AYET PUIGARNAU, directeur, namens de secretarisgeneraal van de Europese Commissie

Transcriptie

1 Raad van de Europese Unie Brussel, 9 februari 2017 (OR. en) 6079/17 EF 20 ECOFIN 78 DELACT 24 BEGELEIDENDE NOTA van: ingekomen: 7 februari 2017 aan: Nr. Comdoc.: Betreft: de heer Jordi AYET PUIGARNAU, directeur, namens de secretarisgeneraal van de Europese Commissie de heer Jeppe TRANHOLM-MIKKELSEN, secretaris-generaal van de Raad van de Europese Unie C(2017) 597 final GEDELEGEERDE VERORDENING (EU) /... VAN DE COMMISSIE van inzake de categorieën regelingen die moeten worden beschermd bij een gedeeltelijke eigendomsoverdracht op grond van artikel 76 van Richtlijn 2014/59/EU van het Europees Parlement en de Raad Hierbij gaat voor de delegaties document C(2017) 597 final. Bijlage: C(2017) 597 final 6079/17 ln DGG 1C NL

2 EUROPESE COMMISSIE Brussel, C(2017) 597 final GEDELEGEERDE VERORDENING (EU) /... VAN DE COMMISSIE van inzake de categorieën regelingen die moeten worden beschermd bij een gedeeltelijke eigendomsoverdracht op grond van artikel 76 van Richtlijn 2014/59/EU van het Europees Parlement en de Raad (Voor de EER relevante tekst) NL NL

3 TOELICHTING 1. ACHTERGROND VAN DE GEDELEGEERDE HANDELING De gedelegeerde verordening van de Commissie heeft betrekking op de categorieën regelingen die bij een gedeeltelijke overdracht of in geval van wijziging van contractvoorwaarden op grond van artikel 76 van Richtlijn 2014/59/EU van het Europees Parlement en de Raad betreffende de totstandbrenging van een kader voor het herstel en de afwikkeling van kredietinstellingen en beleggingsondernemingen (BRRD) moeten worden beschermd, en is gebaseerd op het technisch advies van de Europese bankautoriteit (hierna "EBA" genoemd). Bovenvermeld artikel voorziet in waarborgen voor bepaalde contracten in geval van een gedeeltelijke overdracht van activa, rechten of verplichtingen van een instelling in afwikkeling of in geval van gedwongen contractwijzigingen. Deze bescherming beoogt te voorkomen dat bij een gedeeltelijke overdracht of een contractuele wijziging een scheiding plaatsvindt van activa, rechten en verplichtingen die krachtens bepaalde regelingen gekoppeld zijn, mits een dergelijke koppeling door een legitiem doel wordt gerechtvaardigd. In de BRRD is verder bepaald dat de waarborgen van toepassing zijn ongeacht het aantal partijen bij de regelingen en ongeacht of de regelingen bij contract zijn ingesteld, bij wet zijn vastgesteld, dan wel geheel of gedeeltelijk door het recht van een andere lidstaat of van een derde land worden beheerst. In de richtlijn worden ook de voor elke categorie regelingen passende vorm van bescherming 1 en de grenzen van die bescherming 2 vastgelegd. Lid 4 van bovenvermeld artikel machtigt de Commissie een gedelegeerde handeling vast te stellen ter nadere bepaling van de categorieën regelingen waarvoor de waarborgen gelden. De EBA heeft haar advies over de kwestie gegeven, dat de diensten van de Commissie hebben gevolgd. De Commissie is van oordeel dat de methode ter nadere bepaling die in de gedelegeerde verordening moet worden gebruikt, de vaststelling moet zijn van een meer gedetailleerde reeks regels en definities dan die welke reeds in de BRRD zijn opgenomen. De gedelegeerde verordening stelt geen lijst van beschermde regelingen vast. Het zou immers zeer moeilijk zijn een volledige lijst samen te stellen van alle typen regelingen die zouden kunnen worden beschermd en die op grond van het nationale recht van de verschillende lidstaten kunnen worden aangegaan. Een dergelijke lijst zou tevens voortdurend moeten worden geactualiseerd. In plaats daarvan zou de gedelegeerde verordening voor de specifieke categorieën regelingen moeten verwijzen naar de definities in de BRRD of, bij gebreke daarvan, de definities in andere EU-wetgeving en, waar nodig, elementen moeten toevoegen of voorwaarden moeten opnemen voor de toepassing van de bescherming. In het licht hiervan zou de gedelegeerde verordening een categorie regelingen slechts nader bepalen indien de BRRD dit niet voldoende doet. De gedelegeerde verordening moet een gedifferentieerde aanpak volgen voor het omschrijven van het toepassingsgebied en het toepassen van de waarborgen op de categorieën regelingen vermeld in artikel 76 van de BRRD. Sommige categorieën regelingen zouden alleen vanwege hun aard moeten worden beschermd (bijvoorbeeld zekerheidsrechten die tot volledige 1 2 De artikelen 77 tot en met 80. De artikelen 68 tot en met 71. NL 2 NL

4 overdracht van eigendom/gerechtigdheid leiden), omdat de toepassing van de waarborgen voor deze categorieën regelingen duidelijk en ongecompliceerd is. Onbeperkte bescherming voor andere categorieën regelingen, die in de BRRD in ruimere en vagere bewoordingen zijn omschreven, zou echter waarschijnlijk afbreuk doen aan het gebruik van het instrument van gedeeltelijke overdracht en kan het instrument zelfs onbruikbaar maken. Zo zou de verzamelnaam "verrekeningsovereenkomsten" alle onderlinge verplichtingen tussen de partijen bij de overeenkomst kunnen dekken; als zij op een dergelijke brede manier zouden worden beschermd, zouden de afwikkelingsautoriteiten de activa, rechten en verplichtingen van de partijen niet van elkaar kunnen scheiden, ook al zouden deze niet aan elkaar gekoppeld zijn of zouden zij van verschillende bronnen afkomstig zijn, zoals financiële contracten enerzijds en gewone obligaties anderzijds. Dit zou significant afbreuk doen aan de haalbaarheid van een gedeeltelijke overdracht en daarmee aan de effectiviteit van een afwikkeling. Deze gedelegeerde verordening mag de afwikkelingsautoriteiten niet beletten om in het kader van gedeeltelijke overdrachten nader te preciseren welke soorten verrekenings- en salderingsovereenkomsten bij individuele gedeeltelijke overdrachten moeten worden beschermd indien deze overeenkomsten voor risicolimiteringsdoeleinden worden erkend, en de bescherming, met name door niet-scheidbaarheid, een voorwaarde is voor die erkenning. De afwikkelingsautoriteiten moeten in individuele afwikkelingszaken tot een dergelijke uitgebreide bescherming kunnen besluiten. 2. RAADPLEGINGEN VOORAFGAAND AAN DE VASTSTELLING VAN DE HANDELING Op 28 juli 2014 heeft de Commissie de EBA op grond van de in artikel 1, lid 5, van Verordening (EU) nr. 1093/2010 vermelde taak van de EBA om adviezen aan de instellingen van de Unie te verstrekken, om technisch advies verzocht inzake de machtiging waarin artikel 76 van Richtlijn 2014/59/EU voorziet. Bij het opstellen van de gedelegeerde handeling hebben de diensten van de Commissie het technisch advies van de EBA nauwlettend gevolgd. Onderhavige gedelegeerde verordening bevat geen andere beleidsoverwegingen dan die van Richtlijn 2014/59/EU. In verband met deze gedelegeerde verordening is geen raadpleging of effectbeoordeling vereist. Op 18 maart 2016 is de Commissie overgegaan tot de vaststelling van de gedelegeerde verordening inzake de categorieën regelingen die moeten worden beschermd bij een gedeeltelijke eigendomsoverdracht op grond van artikel 76 van Richtlijn 2014/59/EU van het Europees Parlement en de Raad. Op 13 mei 2016 heeft bij de Raad een vergadering van de diensten van de Commissie met de financiële attachés van de lidstaten plaatsgevonden om duidelijkheid te scheppen over een reeks aspecten van de gedelegeerde verordening van de Commissie van 18 maart Tijdens de vergaderingen van 23 juni en 19 juli 2016 van de Deskundigengroep banken, betalingen en verzekeringen van de Commissie zijn deskundigen van het Europees Parlement en van de lidstaten geraadpleegd. NL 3 NL

5 De onderzoeksperiode is op 19 september 2016 verstreken zonder dat er bezwaren werden gemaakt. De op 18 maart 2016 vastgestelde gedelegeerde verordening van de Commissie is nog niet bekendgemaakt en derhalve nog niet in werking getreden. De onderhavige gedelegeerde verordening vervangt de gedelegeerde verordening van de Commissie van 18 maart 2016 om duidelijkheid te verschaffen op de volgende terreinen: In artikel 2 van de gedelegeerde verordening van de Commissie van 18 maart 2016 ("Voorwaarden met betrekking tot zekerheidsregelingen, inclusief effectenfinancieringstransacties") is bepaald dat zekerheidsregelingen met name het volgende omvatten: regelingen die op garanties, persoonlijke zekerheden en waarborgen betrekking hebben, alsook pandrechten en andere zakelijke zekerheden (EN: "liens and other real securities"). Er is op gewezen dat het onduidelijk kan lijken wat in de Engelse tekst met "real securities" wordt bedoeld. Daarom wordt in de Engelse tekst aan de woorden "liens and other real securities" het woord "interests" toegevoegd om te verduidelijken dat onder het woord "securities" "guarantees" (zekerheden) en niet "bonds or other securities" (obligaties of andere effecten) moet worden verstaan. In artikel 3 van de gedelegeerde verordening van de Commissie van 18 maart 2016 ("Voorwaarden met betrekking tot verrekeningsovereenkomsten") en in artikel 4 ("Voorwaarden met betrekking tot salderingsovereenkomsten") moet worden verduidelijkt dat bij een gedeeltelijke eigendomsoverdracht op grond van artikel 76, lid 4, van de BRRD ook "financiële contracten en derivaten" worden beschermd, en derhalve als verrekenings- / salderingsovereenkomsten moeten kwalificeren. Wat overweging 4 en artikel 3, lid 2, artikel 4, lid 2, en artikel 5, lid 2, van de gedelegeerde verordening van de Commissie van 18 maart 2016 betreft, moet worden verduidelijkt dat afwikkelingsautoriteiten bevoegd zijn om in individuele afwikkelingszaken de in artikel 3, lid 2, en in artikel 4, lid 2, van de gedelegeerde verordening bedoelde verrekenings- en salderingsovereenkomsten nader te preciseren en dus te beschermen, en dat onder de daarin gestelde voorwaarden. Nadere precisering en dus bescherming van deze overeenkomsten uit hoofde van het nationale recht zou de in artikel 3, lid 1, en artikel 4, lid 1, van de gedelegeerde verordening van de Commissie van 18 maart 2016 bedoelde nadere precisering tenietdoen en een dergelijke uitkomst zou onverenigbaar zijn met de machtiging waarin artikel 76, lid 4, van de BRRD voorziet. Alleen de afwikkelingsautoriteiten kunnen in individuele afwikkelingszaken de in artikel 3, lid 2, en in artikel 4, lid 2, van de gedelegeerde verordening bedoelde verrekenings- en salderingsovereenkomsten nader preciseren en dus beschermen, en dat onder de daarin gestelde voorwaarden. Bijgevolg moet in overweging (4) het woord "restrictiever" worden geschrapt en moeten de volgende zinnen worden toegevoegd: "Deze gedelegeerde verordening mag de afwikkelingsautoriteiten niet beletten om in het kader van gedeeltelijke overdrachten nader te preciseren welke soorten verrekenings- en salderingsovereenkomsten bij individuele gedeeltelijke overdrachten moeten worden beschermd indien zij op grond van de toepasselijke prudentiële regels voor risicolimiteringsdoeleinden worden erkend, en de bescherming, met name door niet-scheidbaarheid, een voorwaarde is voor die erkenning. De afwikkelingsautoriteiten moeten in individuele afwikkelingszaken tot een dergelijke uitgebreide bescherming kunnen besluiten." Daarnaast moeten in NL 4 NL

6 artikel 3, lid 2, artikel 4, lid 2, en artikel 5, lid 2, van de gedelegeerde verordening van de Commissie van 18 maart 2016 ook de woorden "in individuele gevallen" worden ingevoegd. In artikel 3, lid 2, en artikel 4, lid 2, van de gedelegeerde verordening van de Commissie van 18 maart 2016 moet het woord "bepalen" worden vervangen door het woord "besluiten" en moet het woord "kwalificeren" worden vervangen door de woorden "kunnen kwalificeren". Aangezien er in de beschouwde situaties geen reden is voor verschillen in behandeling, moet artikel 4, lid 2, met artikel 3, lid 2, van de gedelegeerde verordening van de Commissie van 18 maart 2016 in overeenstemming worden gebracht om ervoor te zorgen dat dezelfde waarborgen gelden, ongeacht het aantal partijen dat bij deze specifieke overeenkomsten is betrokken. Bijgevolg moeten de woorden "een specifieke tegenpartij" in artikel 4, lid 2, van de gedelegeerde verordening van de Commissie van 18 maart 2016 worden vervangen door de woorden "één of meer tegenpartijen". 3. JURIDISCHE ELEMENTEN VAN DE GEDELEGEERDE HANDELING Artikel 1 bevat de toepasselijke definities. In artikel 2 wordt het toepassingsgebied gedefinieerd. De artikelen 3 tot en met 6 bepalen de voorwaarden betreffende de verschillende typen regelingen. Artikel 7 stelt de datum vast waarop de onderhavige gedelegeerde verordening van toepassing wordt. NL 5 NL

7 GEDELEGEERDE VERORDENING (EU) /... VAN DE COMMISSIE van inzake de categorieën regelingen die moeten worden beschermd bij een gedeeltelijke eigendomsoverdracht op grond van artikel 76 van Richtlijn 2014/59/EU van het Europees Parlement en de Raad DE EUROPESE COMMISSIE, (Voor de EER relevante tekst) Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, Gezien Richtlijn 2014/59/EU van het Europees Parlement en de Raad van 15 mei 2014 betreffende de totstandbrenging van een kader voor het herstel en de afwikkeling van kredietinstellingen en beleggingsondernemingen en tot wijziging van Richtlijn 82/891/EEG van de Raad en de Richtlijnen 2001/24/EG, 2002/47/EG, 2004/25/EG, 2005/56/EG, 2007/36/EG, 2011/35/EU, 2012/30/EU en 2013/36/EU en de Verordeningen (EU) nr. 1093/2010 en (EU) nr. 648/2012, van het Europees Parlement en de Raad 3, en met name artikel 76, Overwegende hetgeen volgt: (1) Richtlijn 2014/59/EU verplicht de lidstaten voor de bescherming van bepaalde categorieën regelingen te zorgen tijdens de gedeeltelijke overdracht van activa, rechten en verplichtingen van een instelling in afwikkeling. Dezelfde bescherming is vereist wanneer een afwikkelingsautoriteit gedwongen de voorwaarden van een contract wijzigt waarbij de instelling in afwikkeling partij is. Die bescherming beoogt, wanneer een gedeeltelijke overdracht of een contractuele wijziging is verricht, de scheiding te voorkomen van activa, rechten en verplichtingen die krachtens die regelingen aan elkaar zijn gekoppeld. (2) Om de goede toepassing van deze bescherming te verzekeren, is het noodzakelijk precies aan te geven welke typen regelingen vallen onder het toepassingsgebied van elk van de categorieën vermeld in Richtlijn 2014/59/EU. De daartoe meest geschikte methode is te voorzien in gedetailleerde regels en definities, naast die vervat in Richtlijn 2014/59/EU. Dit is te verkiezen boven het opstellen van een lijst van specifieke regelingen die mogen worden aangegaan overeenkomstig het nationale recht van de verschillende lidstaten, aangezien een dergelijke lijst moeilijk op te stellen zou zijn en voortdurend zou moeten worden geactualiseerd. Als zodanig moet deze verordening, waar nodig, het toepassingsgebied verduidelijken en beperken van de verschillende vormen van bescherming waarin Richtlijn 2014/59/EU voor elke categorie regelingen voorziet. 3 PB L 173 van , blz NL 6 NL

8 (3) De verschillende categorieën regelingen vermeld in artikel 76, lid 2, van Richtlijn 2014/59/EU hebben een verschillende mate van gedetailleerdheid: sommige categorieën zijn volledig nader bepaald, terwijl andere in vagere bewoordingen zijn beschreven. Daarnaast hebben sommige categorieën betrekking op één type contractuele relatie en verplichting of op een beperkte reeks contractuele relaties en verplichtingen, terwijl andere op een groter aantal en een open reeks contractuele verplichtingen, transacties en relaties betrekking hebben. Laatstgenoemde categorieën zouden alle juridische en contractuele betrekkingen tussen een instelling en een of meer van haar tegenpartijen kunnen omvatten. Als die categorieën regelingen volledig zouden moeten worden beschermd, zouden de afwikkelingsautoriteiten moeilijkheden kunnen ondervinden bij het verrichten van gedeeltelijke overdrachten, voor zover het verrichten van dergelijke overdrachten al mogelijk zou zijn. Het is derhalve passend een overmatige bescherming te vermijden die zich tot alle activa, rechten en verplichtingen tussen een instelling en haar tegenpartijen zou kunnen uitstrekken. (4) Sommige categorieën beschermde regelingen zijn in bredere bewoordingen omschreven in Richtlijn 2014/59/EU. Om de rechtszekerheid wat het toepassingsgebied betreft te vergroten, namelijk met betrekking tot zekerheidregelingen, verrekenings- en salderingsovereenkomsten en gestructureerde financieringsregelingen, moeten die categorieën nader worden bepaald. Deze gedelegeerde verordening mag de afwikkelingsautoriteiten niet beletten om in het kader van gedeeltelijke overdrachten nader te preciseren welke soorten verrekeningsen salderingsovereenkomsten bij individuele gedeeltelijke overdrachten moeten worden beschermd indien deze overeenkomsten op grond van de toepasselijke prudentiële regels voor risicolimiteringsdoeleinden worden erkend, en de bescherming, met name door niet-scheidbaarheid, een voorwaarde is voor die erkenning. De afwikkelingsautoriteiten moeten in individuele afwikkelingszaken tot een dergelijke uitgebreide bescherming kunnen besluiten. (5) De tegenpartijen van de instelling kunnen akkoord gaan met een zogenaamde "paraplu"- of "rest"-verrekeningsovereenkomst die zonder uitzondering op alle rechten en verplichtingen tussen de partijen betrekking heeft. Als gevolg van dit type overeenkomst zouden alle verplichtingen tussen de partijen tegen scheiding zijn beschermd. Daardoor zou de gedeeltelijke overdracht met betrekking tot deze tegenpartij onbeheerbaar worden en zou in het algemeen de haalbaarheid van het instrument geheel in gevaar komen, aangezien de afwikkelingsautoriteiten misschien niet eens een onderscheid zouden kunnen maken tussen de wel of niet onder die overeenkomsten vallende verplichtingen. Er moet vervolgens nader worden verduidelijkt dat "paraplu"- of "rest"-salderings- en -verrekeningsovereenkomsten die zonder uitzondering op alle activa, rechten en verplichtingen tussen de partijen betrekking hebben, niet als beschermde overeenkomsten mogen kwalificeren. (6) Artikel 80 van Richtlijn 2014/59/EU houdt in dat geen enkele inperking van het toepassingsgebied van de definities van beschermde regelingen in de zin van artikel 76, lid 2, van Richtlijn 2014/59/EU van invloed mag zijn op de werking van handels-, clearing- en afwikkelingssystemen, voor zover deze systemen vallen onder het toepassingsgebied van artikel 2, onder a), van Richtlijn 98/26/EG van het Europees NL 7 NL

9 Parlement en de Raad 4. De afwikkelingsautoriteiten moeten er derhalve toe worden verplicht alle in artikel 76, lid 2, van Richtlijn 2014/59/EU bedoelde typen regelingen te beschermen die verband houden met de activiteit van de tegenpartij als centrale tegenpartij (CTP). Deze omvat, maar hoeft niet beperkt te zijn tot de activiteit die gedekt wordt door een wanbetalingsfonds op grond van artikel 42 van Verordening (EU) nr. 648/2012 van het Europees Parlement en de Raad 5. (7) Hetzelfde geldt voor activa, rechten en verplichtingen met betrekking tot betalings- of effectenafwikkelingssystemen. Aangezien onder het toepassingsgebied van Richtlijn 98/26/EG vallende salderingsovereenkomsten beschermd zijn bij insolventie, moeten zij, om redenen van consistentie, ook worden beschermd op grond van artikel 76 van Richtlijn 2014/59/EU. Het is echter passend in voorkomend geval het toepassingsgebied van de bescherming op grond van artikel 76, lid 2, van genoemde richtlijn tot alle regelingen met betalings- of effectenafwikkelingssystemen en de bijbehorende activiteiten uit te breiden. (8) De noodzaak tot nadere bepaling van het toepassingsgebied van de regeling waarvoor in sommige gevallen de waarborgen op grond van artikel 76, lid 2, van Richtlijn 2014/59/EU gelden, mag er in het algemeen de afwikkelingsautoriteiten niet van weerhouden alle categorieën regelingen te beschermen die in een van de categorieën in dat artikel kunnen worden ondergebracht, en die op grond van hun nationaal insolventierecht, inclusief de in nationaal recht omgezette Richtlijn 2001/24/EG van het Europees Parlement en de Raad 6, bij een insolventieprocedure zijn beschermd tegen een scheiding van de activa, rechten en verplichtingen die onder deze regelingen vallen. Dit is het geval als een schuldeiser nog steeds de uit de regeling voortvloeiende rechten zou genieten, tenzij de gehele transactie op grond van nationaal insolventierecht nietig zou worden gemaakt. Dit is met name van toepassing op zekerheidsregelingen en verrekenings- en salderingsovereenkomsten die op grond van het nationale insolventierecht beschermd zijn, HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD: Artikel 1 Definities Voor de toepassing van deze verordening gelden de definities vervat in Richtlijn 2014/59/EU. De volgende definities zijn eveneens van toepassing: (1) "securitisatie": securitisatie als omschreven in artikel 4, lid 1, punt 61, van Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad Richtlijn 98/26/EG van het Europees Parlement en de Raad van 19 mei 1998 betreffende het definitieve karakter van de afwikkeling van betalingen en effectentransacties in betalings- en afwikkelingssystemen (PB L 166 van , blz. 45) Verordening (EU) nr. 648/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 4 juli 2012 betreffende otcderivaten, centrale tegenpartijen en transactieregisters (PB L 201 van , blz. 1). Richtlijn 2001/24/EG van het Europees Parlement en de Raad van 4 april 2001 betreffende de sanering en de liquidatie van kredietinstellingen (PB L 125 van , blz. 15). Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 26 juni 2013 betreffende prudentiële vereisten voor kredietinstellingen en beleggingsondernemingen en tot wijziging van Verordening (EU) nr. 648/2012 (PB L 176 van , blz. 1). NL 8 NL

10 (2) "contractuele salderingsovereenkomsten": contractuele verrekeningsovereenkomsten als omschreven in artikel 295 van Verordening (EU) nr. 575/2013. Artikel 2 Voorwaarden met betrekking tot zekerheidsregelingen, inclusief effectenfinancieringstransacties Zekerheidsregelingen in de zin van artikel 76, lid 2, onder a), van Richtlijn 2014/59/EU omvatten het volgende: (1) regelingen die op garanties, persoonlijke zekerheden en waarborgen betrekking hebben; (2) pandrechten en andere zakelijke zekerheden; (3) effectenleningstransacties die geen overdracht van de volledige eigendom van de zekerheid inhouden, waarbij de ene partij (de uitlener) effecten uitleent aan de andere partij (de lener) tegen een vergoeding of rente, en waarbij de lener de uitlener gedurende de looptijd van de lening zekerheden verschaft. Zekerheidsregelingen kwalificeren alleen als zekerheidsregelingen in de zin van artikel 76, lid 2, onder a), van Richtlijn 2014/59/EU als de rechten of activa waarop het zekerheidsrecht betrekking heeft of betrekking zou hebben bij een afdwingingsgrond voldoende geïdentificeerd zijn of identificeerbaar zijn in overeenstemming met de voorwaarden van de regeling en het toepasselijke nationale recht. Artikel 3 Voorwaarden met betrekking tot verrekeningsovereenkomsten 1. Verrekeningsovereenkomsten die zijn aangegaan tussen een instelling en één enkele tegenpartij kwalificeren als verrekeningsovereenkomsten in de zin van artikel 76, lid 2, onder c), van Richtlijn 2014/59/EU ingeval zij verband houden met rechten en verplichtingen die uit financiële contracten of derivaten voortvloeien. 2. Verrekeningsovereenkomsten die tussen een instelling en één of meer tegenpartijen zijn aangegaan, kwalificeren als verrekeningsovereenkomsten in de zin van artikel 76, lid 2, onder c), van Richtlijn 2014/59/EU in elk van de volgende omstandigheden: (a) indien de overeenkomsten gekoppeld zijn aan de activiteit van de tegenpartij als centrale tegenpartij, met name voor de activiteit die wordt gedekt door een wanbetalingsfonds als bedoeld in artikel 42 van Verordening (EU) nr. 648/2012; (b) indien de overeenkomsten verband houden met rechten en verplichtingen ten aanzien van systemen als omschreven in artikel 2, onder a), van Richtlijn 98/26/EG of andere betalings- of effectenafwikkelingssystemen en gekoppeld zijn aan hun activiteit als betalings- of effectenafwikkelingssystemen. 3. De afwikkelingsautoriteiten kunnen in individuele gevallen besluiten dat verrekeningsovereenkomsten die tussen een instelling en één of meer tegenpartijen NL 9 NL

11 zijn aangegaan, voor zover deze op andere typen dan de in de leden 1 en 2 bedoelde rechten en verplichtingen betrekking hebben, als verrekeningsovereenkomsten in de zin van artikel 76, lid 2, onder c), van Richtlijn 2014/59/EU kwalificeren indien de overeenkomsten op grond van de toepasselijke prudentiële regels voor risicolimiteringsdoeleinden worden erkend en indien de bescherming, met name door niet-scheidbaarheid, een voorwaarde is voor die erkenning. Artikel 4 Voorwaarden met betrekking tot salderingsovereenkomsten 1. Contractuele salderingsovereenkomsten die zijn aangegaan tussen een instelling en één enkele tegenpartij kwalificeren als salderingsovereenkomsten in de zin van artikel 76, lid 2, onder d), van Richtlijn 2014/59/EU ingeval zij verband houden met rechten en verplichtingen die uit financiële contracten of derivaten voortvloeien. 2. Contractuele salderingsovereenkomsten die tussen de instelling en één of meer tegenpartijen zijn aangegaan, kwalificeren als salderingsovereenkomsten in de zin van artikel 76, lid 2, onder d), van Richtlijn 2014/59/EU in elk van de volgende omstandigheden: (a) (b) indien de overeenkomsten gekoppeld zijn aan de activiteit van de tegenpartij als centrale tegenpartij, met name voor de activiteit die wordt gedekt door een wanbetalingsfonds als bedoeld in artikel 42 van Verordening (EU) nr. 648/2012; indien de overeenkomsten verband houden met rechten en verplichtingen ten aanzien van systemen als omschreven in artikel 2, onder a), van Richtlijn 98/26/EG of andere betalings- of effectenafwikkelingssystemen en gekoppeld zijn aan hun activiteit als betalings- of effectenafwikkelingssystemen. 3. De afwikkelingsautoriteiten kunnen in individuele gevallen besluiten dat salderingsovereenkomsten die tussen een instelling en één of meer tegenpartijen zijn aangegaan, als salderingsovereenkomst in de zin van artikel 76, lid 2, onder d), van Richtlijn 2014/59/EU kunnen kwalificeren indien zij op grond van de toepasselijke prudentiële regels voor risicolimiteringsdoeleinden worden erkend en de bescherming, met name door niet-scheidbaarheid, een voorwaarde is voor die erkenning. Artikel 5 Algemene voorwaarden die van toepassing zijn op zekerheidsregelingen, verrekenings- en salderingsovereenkomsten en gestructureerde financieringsregelingen 1. De artikelen 2, 3 en 4 laten de volgende bevoegdheden van de afwikkelingsautoriteiten onverlet: (a) het beschermen van elk type regelingen die kunnen worden ondergebracht in een van de categorieën van artikel 76, lid 2, onder a), c), d) en f), van Richtlijn 2014/59/EU, en die bij een normale insolventieprocedure beschermd zijn tegen een tijdelijke of onbepaalde scheiding, opschorting of intrekking van activa, rechten en verplichtingen die op grond van hun nationale NL 10 NL

12 insolventierecht, inclusief de nationale omzetting van Richtlijn 2001/24/EG, onder die regelingen vallen; (b) het beschermen van elk type regelingen die niet binnen het toepassingsgebied van artikel 76, lid 2, van Richtlijn 2014/59/EU vallen, en die bij een normale insolventieprocedure beschermd zijn tegen een tijdelijke of onbepaalde scheiding, opschorting of intrekking van activa, rechten en verplichtingen die op grond van hun nationaal insolventierecht, inclusief de nationale omzetting van Richtlijn 2001/24/EG, onder die regelingen vallen. 2. De afwikkelingsautoriteiten kunnen in individuele gevallen overgaan tot de uitsluiting van de door artikel 76, lid 1, van Richtlijn 2014/59/EU geboden bescherming van zekerheidsregelingen, dan wel verrekenings- en salderingsovereenkomsten die betrekking hebben op contracten met enigerlei clausule die, bij wanbetaling van een tegenpartij, een niet-wanbetalende tegenpartij toestaat slechts beperkte betalingen of in het geheel geen betalingen te doen aan de boedel van de wanbetalende partij, ook al is de wanbetalende partij een nettocrediteur. Artikel 6 Voorwaarden met betrekking tot gestructureerde financieringsregelingen, inclusief securitisaties en instrumenten voor hedgingdoeleinden 1. Gestructureerde financieringsregelingen in de zin van artikel 76, lid 2, onder f), van Richtlijn 2014/59/EU omvatten het volgende: (a) (b) securitisaties waarbij de onderliggende blootstellingen in tranches zijn geplaatst en door een volledige overdracht van eigendom/gerechtigdheid van de balans van de initiator aan de instelling of entiteit in afwikkeling zijn overgedragen ("true sale"-securitisatie); securitisaties door middel van contractuele instrumenten, waarbij de onderliggende activa op de balans van de instelling of entiteit in afwikkeling blijven staan (synthetische securitisatie). Bij "true sale"-securitisaties wordt elke rol van de initiator in de structuur, inclusief de leningsdienst, het verstrekken van elke vorm van risicobescherming of het verstrekken van liquiditeit, beschouwd als een verplichting die deel uitmaakt van de gestructureerde financieringsregelingen. Bij synthetische securitisaties wordt het zekerheidsrecht alleen als een recht dat deel uitmaakt van de gestructureerde financieringsregelingen beschouwd als het betrekking heeft op specifieke en voldoende geïdentificeerde activa of activa die identificeerbaar zijn in overeenstemming met de voorwaarden van de regeling en het toepasselijke nationale recht. 2. Regelingen die een securitisatiestructuur vormen die van toepassing is op onderlinge relaties tussen initiators, emittenten, trustees, servicers, cashmanagers en swap- en kredietprotectietegenpartijen, worden geacht deel uit te maken van gestructureerde financieringsregelingen als deze onderlinge relaties rechtstreeks gekoppeld zijn aan de onderliggende activa en aan de betalingen die uit de opbrengsten van deze activa aan de houders van de gestructureerde instrumenten moeten worden gedaan. Die NL 11 NL

13 onderlinge relaties omvatten verplichtingen en rechten die verband houden met de onderliggende activa, verplichtingen op grond van de uitgegeven instrumenten, en zekerheidsregelingen, inclusief derivatentransacties, die vereist zijn voor de instandhouding van de stroom van betalingen uit hoofde van deze verplichtingen. 3. Lid 2 laat de bevoegdheid van de afwikkelingsautoriteit onverlet om per geval en gelet op de specifieke structuur van de gestructureerde financieringsregeling in de zin van artikel 76, lid 2, onder f), van Richtlijn 2014/59/EU, te besluiten dat andere overeenkomsten tussen de partijen als bedoeld in lid 2, zoals leningsdienstovereenkomsten, die niet rechtstreeks aan de onderliggende activa en de te verrichten betalingen gekoppeld zijn, van een dergelijke gestructureerde financieringsregeling deel uitmaken. Artikel 7 Inwerkingtreding Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie. Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat. Gedaan te Brussel, op Voor de Commissie De Voorzitter Jean-Claude JUNCKER NL 12 NL