Dagprogramma. Antarctica per zeilschip. Dag 1 - aan boord in Ushuaia. Dag 2 - langs de kust van Vuurland. Dag Drake Passage, South Shetlands

Transcriptie

1 Dagprogramma Antarctica per zeilschip Deze zeiltocht van Ushuaia naar het Antarctisch schiereiland is een geweldig avontuur. De klassieke route, de kortste weg naar Antarctica, is de meest gekozen route naar het Witte Continent. Wat voel je je als mens klein in deze wereld vol besneeuwde bergtoppen, gletsjers, ijsbergen en wilde dieren! Dag 1 - aan boord in Ushuaia U bent vanaf uur welkom aan boord. Na het opbergen van uw bagage in de hut vertellen de kapitein en de expeditieleider wat er te gebeuren staat. We blijven 's nachts in de haven. Voor u een goede gelegenheid om bij te komen van de lange vliegreis. Dag 2 - langs de kust van Vuurland De trossen gaan los. Onderweg vertelt de stuurman over de veiligheid en worden we wegwijs gemaakt in de ogenschijnlijke wirwar van lijnen aan boord. We varen tussen de steile heuvels met besneeuwde toppen het Beagle kanaal uit. Met de heersende westelijke winden waarschijnlijk onder zeil. Gedurende de nacht na het passeren van het licht van Kaap Hoorn verlaten we de beschutte kust van Vuurland. Dag Drake Passage, South Shetlands Vanaf Kaap Hoorn is de oversteek van de Drake Passage ongeveer 450 mijl. De wateren rond Kaap Hoorn hebben de reputatie stormachtig te zijn. Het kan er inderdaad behoorlijk spoken. De wind varieert van zuidwest tot noordwest; de overtocht is vaak goed bezeild. Tussen de depressies is het rustig. Op enkele oversteken in voorgaande jaren was het zelfs bijna windstil. Kaapse duiven, witkinstormvogels en albatrossen houden ons tijdens de overtocht gezelschap. De albatrossen zijn op de volle oceaan in hun element, zij geven de voorkeur aan winderige streken, omdat zij bij kalme wind moeilijk kunnen vliegen. Onderweg kunt u de bemanning helpen met het sturen, zetten, wegnemen en opdoeken van de zeilen. Dag 6 - Ten anker bij de Aicho Islands Overal om ons heen springen pinguïns uit het water. De bemanning brengt ons met de bijboten aan wal. We delen het strandje met de ezels- en de kinbandpinguïns. Ze kruipen met ons mee de heuvel op, waar aan de andere kant de jonge zeeolifanten brullen tijdens hun schijngevechten. Ze gebruiken de echo van de berghelling erachter om hun gebrul nog indrukwekkender te maken. We gaan op zoek naar de macaronipinguïn. Op dit eiland hebben we een kans dat we een verdwaald exemplaar tegenkomen. De Aicho Islands horen tot de Zuid-Shetland Islands en zijn niet geheel bedolven onder de ijskap. In de kleurenpracht van de korstmossen hebben de reuzenstormvogels en Antarctische grote jagers hun nestplaatsen gevonden.

2 Dag 7 - Yankee Harbour of Hannah Point We vertrekken bijtijds. Onderweg zien we voor het eerst de spierwitte ijskliffen. Ook wordt de kans steeds groter dat we vermaakt worden door een groepje bultrugwalvissen. Spelende pinguïns op ronddrijvende ijsschotsen zullen we zeker tegenkomen. Misschien gaan we nog wel een kijkje nemen bij Edinburgh Hill, een steile rots die bijna loodrecht uit het water omhoog komt. Dichterbij zal blijken dat de rots uit basalt, gestold magma uit het binnenste van een vulkaan, bestaat. Door de druk van onder is deze gestolde 'plug' omhoog gestuwd. Tot een uitbarsting is het tot nu toe niet gekomen. Als we bij Yankee Harbour aankomen, lijkt het wel alsof de pieren van de baai door mensenhanden zijn aangelegd. De natuur heeft hier echter haar werk gedaan. Het strand is dicht bevolkt door een kolonie ezelspinguïns. Hier en daar zien we een enkele weddellzeehond en pelsrob. Maar misschien wordt onze bestemming vandaag Hannah Point. Dit is een onbeschut schiereilandje aan de zuidoostkant van Livingston Island en heeft eveneens een onvoorstelbaar rijk dierenleven. Vogelaars kunnen hier de nesten van wilsonstormvogeltjes, poolkippen, kaapse duiven, reuzenstormvogels, grote jagers, enz, waarnemen, ook ezels- en kinbandpinguïns zijn hier weer te vinden. De uiteindelijke bestemming van deze dag kan afhangen van verschillende omstandigheden. Dag 8 - Deception Island Nog iets zuidelijker ligt Deception Island op 63 graden zuiderbreedte. Als de deining het toelaat gaan we voor anker bij Baily Head en met de bijboten aan wal. Hier is de grootste kolonie kinbandpinguïns gevestigd. Als de weersomstandigheden het toelaten kunnen de actieve wandelaars hier door de sneeuw een tocht maken naar het midden van het eiland, het uitzicht over de enorme kolonie is indrukwekkend. Daarna vaart het schip de krater binnen door een nauwe opening, genaamd Neptune s Bellows, en laat het anker vallen bij de resten van een oud walvisstation. De gebouwen werden later gebruikt als basis voor wetenschappelijk onderzoek maar werden in 1969/1970 verlaten vanwege een vulkaanuitbarsting. Iets verder binnen in de krater kunnen echte waterliefhebbers baden in het geothermisch verwarmde water. Er is nog steeds vulkanische activiteit in dit gebied. De watertemperatuur kan wel oplopen tot 50 graden Celsius, terwijl het daarnaast ijskoud is. Dag 9 - Trinity Island We varen de krater van Deception Island uit en zetten koers naar het zuiden. Bij de doorgang tussen Spert Island en Trinity Island laten we het anker vallen. Met de bijboten varen we door een buitenaards ijslandschap, onder afdaken die rondom afgezet zijn met glasheldere ijspegels. IJspaleizen die door Gaudi ontworpen hadden kunnen zijn, met fraaie toegangspoorten en openluchtbalzalen. Op sommige plaatsen schittert blauw licht door het ijs. Het water heeft een turquoise kleur door het witte ijs. Een indrukwekkende wereld met beeldhouwwerken gemaakt door de temperatuursverschillen en door water en wind.

3 Dag 10 - Gouvernoren Harbour op Enterprise Island of Cuverville Island Overal langs de kusten zoeken walvissen naar kril, een van de belangrijkste voedselbronnen voor deze zoogdieren. Tijdens voorgaande reizen mochten we meerdere malen getuigen zijn van het schouwspel van bultrugwalvissen, die kril bij elkaar hapten. Tevens hebben we hier het grootste zoogdier ter wereld, de blauwe vinvis, van wel meer dan 30 meter lang waargenomen op vorige expedities. Gouvernoren Harbour ligt tussen een groep eilanden die in het begin van deze eeuw de thuisbasis vormde voor een deel van de walvisvaart. De baai is genoemd naar de walvisvaarder 'Gouvernoren' die hier in 1916 is gestrand en waarvan de voorste 25 meter van het schip nog steeds boven water uitsteekt. Dit wrak vormt nu een broedplaats voor Antarctische sterntjes. Cuverville Island valt op door rode en groene korstmossen. Hier huizen veel grote jagers met kuikens, ook Dominicaanse meeuwen. En natuurlijk weer een kolonie ezelspinguïns. Dag 11 - Paradise Harbour De vroege vogels aan boord halen het anker op. We varen verder naar Paradise Harbour. Hier rijzen de gletsjers, enorme muren van blauw en wit, uit zee. Geregeld horen we het ijs kraken en zien we het scheuren. Op verschillende plekken zien we grote brokstukken ijs naar beneden komen. Soms schuift een tientallen meters hoge muur van ijs langzaam naar beneden. Met een razend geluid en enorme stofwolk stort de ijsmassa in het water. Door een kleine vloedgolf worden we langzaam opgetild en zakken we weer naar beneden. De ervaring om zelf midden in dit waanzinnige natuurgeweld te zitten is onbeschrijfelijk. Vandaag kunnen we aan de vaste wal op het Antarctisch continent om eventueel de Argentijnse basis, Almirante Brown een bezoek te brengen. Dag 12 - door Lemaire Kanaal en Peltier Kanaal naar Agentine Island Een lange maar veelbelovende vaardag ligt voor de boeg. Via het Peltier Channel, met zijn hoge besneeuwde pieken, zetten we koers naar 'Kodak Crack', het Lemaire Channel. Aan weerskanten van het smalle kanaal torenen bergmassieven 1000 meter hoog op. Op de ijsschotsen rondom ons liggen krabbeneters. De meeste van ons zullen aan dek willen zijn om al het moois te fotograferen en filmen. Vervolgens varen we Penola Strait binnen. Tijdens onze vorige Antarcticareizen was het hier dikwijls bezaaid met ijs en konden we er maar met moeite een weg door banen, zigzaggend om de ijsbergen en ijsbrokken heen. Vanwege de zware ijsgang is op enkele eerdere tochten besloten niet verder zuidelijk, naar de Argentine Islands te gaan. Als de ijsgang het ons nu wel toestaat, varen we aan het einde van de dag de archipel van Argentine Islands binnen. Voorzichtig banen we ons een weg tussen rotseilandjes en ijs. We ankeren op 65 graden zuiderbreedte, de zuidelijkste bestemming van onze reis. Dezelfde avond nog bezoeken we een Oekraïense basis. Hier worden we rondgeleid door de wetenschappers, waardoor we een indruk krijgen van hun werkzaamheden. Ten anker in een baai als hier, dienen we altijd uiterst behoedzaam te zijn voor een verandering van de windrichting. Hierdoor kan het pakijs plotseling worden opgestuwd bij de ingang, waardoor we niet meer kunnen wegkomen.

4 Dag 13 - Petermann Island Vanaf de Argentine Islands vinden we een weg tussen de rotsen en het ijs naar buiten. Enkele uren later gaan we al weer ten anker, nu bij Petermann Island. Voor het eerst zijn we op een plek waar adélie-pinguïns broeden, en wel in grote aantallen. De adélie-pinguïns met hun zwarte kopjes gedragen zich heel anders dan ezels- en kinbandpinguïns. We zien hoe druk ze zijn met het grootbrengen van hun hongerige jongen. Terwijl een kuiken half verdwijnt in de snavel tijdens het voederen jatten de buren steentjes van het nest om hun eigen nest beter te beschermen. Ondertussen vliegen grote jagers over de kolonie en pakken elke kans om een jong kuiken te grijpen van een door de ouders verlaten nest. Het eiland kan bogen op een rijke geschiedenis, want de Franse onderzoeker Charcot heeft hier in 1909 overwinterd met zijn schip de 'Pourquoi pas'. Het schip, met ongeveer de afmetingen van het schip, lag gemeerd in het baaitje Port Circumcision (Besnijdenishaven, omdat het haventje voor het eerst aanschouwd werd op 1 januari 1909, de katholieke feestdag vanwege de besnijdenis van Jezus). Om zeker te zijn dat tijdens de winter grote ijsbergen buiten de baai zouden blijven, spanden de mannen kabels en kettingen voor de ingang en stelden zo het schip veilig. Dag 14 - naar Port Lockroy Door het Lemaire Channel en het Peltier Channel bereiken we de baai bij Port Lockroy. Aan land, tussen de rotsen, kunnen we van dichtbij bekijken hoe de blauwoogaalscholvers hun jongen groot brengen. Hier staat het oudste Britse station in Antarctica, thans goed onderhouden en aangemerkt als monument. Meestal wordt deze basis bemand door twee Britten. Wij gaan aan land om het oude station te bekijken. Hier kunnen we ansichtkaarten en postzegels te kopen. De beschreven kaarten kunnen ook bij hun worden gepost, waardoor u het thuisfront een groet kunt doen vanuit het zuidelijkste postkantoor ter wereld. De bestelling laat soms wel maanden op zich wachten. Aan de wal zijn veel ezels-pinguïns. Vaak liggen hier zeeluipaarden te wachten op de pinguïns die te water gaan om te badderen of om voedsel te zoeken. Het is voor deze slangachtige snelle beesten een klein kunstje om een pinguïn te pakken te krijgen en langzaam te verorberen. Na een pinguïnmaal liggen ze uit te buiken op een drijvende ijsschots in de buurt.

5 Dag 15 - beklimming Jabet Peak; schip door Neumayer Kanaal Vandaag hopen we de Jabet Peak te beklimmen. Naast deze berg mondt een gletsjer uit in zee. Een gletsjer lijkt van boven een prachtige witte vlakte van sneeuw, maar vaak zijn er gletsjerspleten die zijn toegedekt met sneeuwbruggen; deze kunnen een mens soms dragen, maar soms ook niet. Hierdoor is het oversteken van de gletsjer een te hachelijke onderneming. Bij het beklimmen van de berg naast de gletsjer nemen we onze voorzorgsmaatregelen. We lopen in groepjes aan elkaar vast gelijnd en letten goed op. Eenmaal wat hoger aangekomen hebben we een prachtig uitzicht over de baai. Eind van de middag nemen we afscheid van Antarctica. Vanuit Port Lockroy koersen we het Neumayer Channel in. Op vorige reizen kregen we hier al diverse keren een waardig afscheid van het continent van een grote groep orka's. Een aantal volwassen vrouwtjes met jongen, sommigen nog erg klein, kwam ongelooflijk dicht bij het schip. Nieuwsgierigheid behoort volgens de boeken tot hun eigenschappen en deze groep laat dat duidelijk blijken. Aan de vorm van de vin is goed te zien welke het mannetje en welke het vrouwtje is. Ze hielden ons zo lang gezelschap dat we uitgebreid de kans kregen te fotograferen en te filmen. Met de achtergrond van ijsbergen en zonbeschenen bergen zijn dat mooie plaatjes voor thuis geworden. Dag Drake Passage Rond middernacht varen we uit de beschutte wateren van Antarctica en beginnen we aan de oversteek naar Zuid Amerika. Bij helder weer blijven Anvers Island op een afstand van 100 mijl en Mount Francais met zijn bijna 3000 meter hoge top nog wel een dag zichtbaar. We lopen weer wachten en krijgen tijd om alle indrukken, die onderweg zijn opgedaan, tot ons te laten doordringen. Dolfijnen en albatrossen zullen ons weer gezelschap houden. En maar hopen dat de wind in de goede hoek zit zodat we snel de Drake Passage over kunnen scheuren. Dag 19 - Kaap Hoorn in zicht Voordat we Kaap Hoorn in zicht krijgen, hebben we misschien Diego Ramirez Island al in het vizier gehad. Als de tijd en weersomstandigheden het toelaten varen we dicht onder de beruchte kaap en komen dan in de beschutting van de eilanden van Vuurland. De Drake Passage zit er dan weer op. Dag 20 - Patagonië en Tierra del Fuego en Beagle Kanaal Als de oversteek door de weersomstandigheden wat langer duurt, dan zitten we deze dag nog op zee. Maar we hopen de chaos van eilanden en rotsen van Tierra del Fuego vandaag aan bakboord te hebben. De eilanden zullen na Antarctica ongekend groen aandoen. Wilde ganzen, zo'n 150 verschillende soorten vogels, bevers en ratten darren in deze eenzaamheid rond. De eilanden en fjorden zijn ongekend groen. Pinguïns, zeeleeuwen, aalscholvers en condors zijn de bewoners van dit prachtige natuurgebied. Hier zijn we al vaak verwelkomd door een groepje dolfijnen die enthousiast met ons mee zwemmen.

6 Dag 21 - aankomst in Ushuaia in de middag We zijn niet ver meer van Ushuaia, maar er staat ons deze laatste dag aan boord nog van alles te wachten. Dicht onder de kust varend bekijken we een kolonie Magelhaense-pinguïns op Isla Martillo; een schuw beestje dat nestelt in holen, onder boomstronken en takken. Vlak voor de haven van Ushuaia stoppen we nog even bij het rotseilandje Islas de Lobos, vol met zeeleeuwen. Op Antarctica komen ze niet voor, dus voor ons een buitenkansje. Grote volwassen mannetjes liggen met een waakzaam oog hun harem te beschermen tegen indringers. Een pelsrob zit met zijn trotse houding een stukje verderop en elke vrije meter wordt ingenomen door zo'n 15 blauwoogaalscholvers. Het zit vol! We krijgen Ushuaia in zicht en meren af in de haven. De bewoners van Ushuaia kijken uit over het Beagle Kanaal. Ushuaia was tussen 1884 en 1947 een strafkolonie voor politieke gevangenen en criminelen. Nu leven er in dit zuidelijkste stadje van de wereld mensen. In het winkelstraatje hebben we nog de gelegenheid om wat souvenirs te kopen. Dag 22 - van boord De tassen worden gepakt en dan zit het erop. Na het ontbijt nemen we afscheid van elkaar. Antarctica zal waarschijnlijk voor iedereen een onvergetelijke belevenis geweest zijn. Een aantal van ons zal zijn bevangen door de poolkoorts, die nooit meer schijnt over te gaan.