Doc. nr. E4:23000C03 Brussel, A D V I E S. betreffende DE JAARLIJKSE BETALING VAN HET EUROVIGNET VOOR VRACHTWAGENS ***

Transcriptie

1 Doc. nr. E4:23000C03 Brussel, MH/GVB/LC A D V I E S betreffende DE JAARLIJKSE BETALING VAN HET EUROVIGNET VOOR VRACHTWAGENS ***

2 2 Op 22 september 1999 heeft het Interfederaal bureau nr. 10 en de commissie reglementeringen van de Hoge Raad voor de Zelfstandigen en de K.M.O. de problematiek onderzocht van de jaarlijkse betaling van het eurovignet voor vrachtwagens. Op grond van de besluiten van deze vergadering heeft de Hoge Raad, gebruikmakend van zijn initiatiefrecht dat hem werd toegekend door artikel 15 van de op 28 mei 1979 gecoördineerde wetten betreffende de organisatie van de Middenstand, volgend advies uitgebracht. Wettelijk kader De wet van 27 december 1994 keurt het Verdrag tussen België, Denemarken, Duitsland, Luxemburg en Nederland inzake het eurovignet goed en regelt de invoering van deze belasting voor vrachtwagens in België (B.S. 31 december 1994). Hierbij wordt een belasting op het gebruik van het wegennet geheven voor motorvoertuigen, uitsluitend bestemd voor het vervoer van goederen over de weg, waarvan de maximaal toegelaten massa ten minste 12 ton bedraagt. Voor de voertuigen die in België zijn ingeschreven, is het eurovignet verschuldigd vanaf het ogenblik waarop zij op de openbare weg rijden. Deze voertuigen worden geacht op de openbare weg te rijden zolang zij zijn ingeschreven.voor deze voertuigen is het eurovignet verschuldigd voor het hele jaar, per achtereenvolgende periodes van twaalf opeenvolgende maanden of, op schriftelijk en gemotiveerd verzoek van de belastingplichtige, per achtereenvolgende periodes van drie opeenvolgende maanden. Voor de voertuigen uit de andere landen wordt deze belasting enkel geheven vanaf het ogenblik dat zij rijden op het door de Koning aangeduid wegennet. Het koninklijk besluit van 9 januari 1995 (B.S.19 januari 1995) en het ministrieel besluit van 9 januari 1995 (B.S. 21 januari 1995) voeren de wet van 27 december 1994 uit. Het koninklijk besluit van 8 september 1997 bepaalt het wegennet waarop het eurovignet van toepassing is (B.S. 21 oktober 1997). De Belgische wetgeving is gebaseerd op Richtlijn 93/89/EEG van 25 oktober 1993 (Publicatieblad 12/11/1993) betreffende de belastingen op sommige over de weg gebruikte voertuigen. De lidstaten kunnen tolheffingen handhaven of invoeren, mits aan zekere voorwaarden te voldoen. Er wordt een maximaal bedrag vastgesteld dat om de twee jaar wordt herzien. Het is toegestaan uitsluitend jaartarieven toe te passen. De richtlijn regelt niet de wijze van betaling, noch de sancties bij niet-betaling. De betaling van het eurovignet volgens de Belgische wetgeving Het eurovignet moet uit eigen beweging bij de bevoegde ontvanger of dienst worden betaald. In geval van niet-betaling moet de belastingplichtige het ontdoken bedrag van het eurovignet betalen, verhoogd met een administratieve boete gelijk aan driemaal het voornoemde bedrag. Indien de niet-betaling wordt vastgesteld op de openbare weg, moet de bestuurder van het voertuig de sommen in handen van de verbalisant betalen op het ogenblik van de vaststelling van de overtreding. Indien de niet-betaling op een andere wijze wordt vastgesteld, moeten de bedragen binnen zesennegentig uur worden betaald,

3 3 zoniet wordt het voertuig in beslag genomen. Bij niet-betaling veroordeelt de rechtbank tot betaling en gelast zij de verkoop van het in beslag genomen voertuig.

4 4 Kencijfers Momenteel gelden volgende bedragen ( ) : prijs eurovignet/jaar - 4 of meer assen : BEF - ten hoogste 3 assen : BEF voorziene boete (art. 13 wet dd ) - 4 of meer assen : BEF x 3 = BEF - ten hoogste 3 assen : BEF x 3 = BEF Een vereenvoudigde procedure van betaling De Hoge Raad stelt vast dat de ondernemer die het eurovignet niet tijdig betaalt zware boetes riskeert. De bezitters van vrachtwagens worden echter niet verwittigd door de Administratie van Financiën dat hun vignet verstreken is en dat een nieuw vignet moet worden aangevraagd. Hierdoor moeten de bedrijven zelf een aparte boekhouding aanleggen met de vervaldata. Deze data vallen niet samen met de termijnen van verkeersbelasting voor de voertuigen waarvoor zij wel worden verwittigd bij het verstrijken van de termijn. In het kader van het streven naar een klantvriendelijk gedrag, nagestreefd door de overheid, moeten zeker maatregelen worden opgenomen die minder administratieve lasten voor de bedrijven veroorzaken. De Hoge Raad wenst dat de termijnen van respectievelijk verkeersbelasting en eurovignet samenvallen en dat de bedragen samen worden geïnd. Indien dit niet mogelijk is, pleit de Raad voor een vereenvoudigde procedure van betaling. De bedrijven zouden jaarlijks systematisch een herinnering of verzoek tot betaling van de overheid moeten ontvangen zoals dat het geval is voor de meeste andere taksen en belastingen. De Europese richtlijn laat dergelijke maatregelen toe. Noodzaak tot gelijke behandeling van Belgische en buitenlandse voertuigen Behoudens zijn stellingname over de betalingswijze trekt de Hoge Raad de aandacht op de volgende punten : In België moeten de ingeschreven voertuigen bestendig met het vignet rijden. In de andere Europese landen moet men enkel betalen bij het gebruik van het wegennet. Men koopt er een vignet als men de snelwegen wenst te gebruiken. Dit kan per dag, per week, per maand of zelfs driemaandelijks. Bovendien genieten buitenlandse vrachtwagens die uit een niet-vignetplichtig land komen, dezelfde uitgebreide keuzemogelijkheid als zij in België rijden. De Hoge Raad verwerpt deze ongelijke behandeling.tussen Belgische en buitenlandse voertuigen. Een aantal Belgische vrachtwagens rijdt zelden of nooit op snelwegen of andere vignetplichtige wegen. Aan de eigenaars van deze voertuigen zou de mogelijkheid moeten geboden worden om slechts te betalen voor de periode tijdens dewelke het voertuig de vignetplichtige wegen gebruikt.

5 5 De Hoge Raad vraagt ook de aandacht voor de problematiek van de marktwinkelwagens van meer dan 12 ton. Zij hebben het goederenvervoer niet als hoofdactiviteit, maar verplaatsen zich naar de openbare markt waar zij als hoofdactiviteit de kleinhandel uitoefenen. Zij maken slechts uitzonderlijk gebruik van de autosnelwegen. Daarbij is er voor sommige winkelwagens slechts een klein verschil in gewicht tussen de geladen en niet geladen toestand. In de Bondsrepubliek Duitsland oordeelt men dat de marktwagens niet dienen voor goederenvervoer en worden zij dus niet belast (1). De Hoge Raad pleit ervoor dat de marktwagens in België van eenzelfde vrijstelling zouden genieten. (1) Bij de bespreking in de Senaat deelde de Minister van Verkeerswezen een lijst mee van categorieën voertuigen die in de Bondsrepubliek van de vrijstelling genieten. Hierbij

6 6 vermeldde hij eveneens de marktwagens (Senaat, Parlementaire bescheiden, bespreking van het wetsontwerp; 1239/2, ).