Hoofdstuk 7, 3 april - 8 augustus Injecteren in stappen.

Transcriptie

1 Hoofdstuk 7, 3 april - 8 augustus Injecteren in stappen. Het voorjaar 2006 kondigt zich aan. Het is lekker weer. Vroeger zou ik nu mijn boot poetsen en klaar maken voor de eerste weekeinden. Nu zit ik in de loods, vooral te wachten op Ad, die zo zal blijken de komende twee en een halve maand geen tien, maar nog slechts vijf dagen ter beschikking heeft. Waarbij komt dat door problemen met het grote Belgische project keer op keer afgesproken dagen worden opgeschoven. Niet dat we duimendraaien. De boot van Bob is er uit en we hebben beloofd ook daar dagen aan te werken. Eerst aan het onderwaterschip, daarna aan de huid en tenslotte nog aan het houtwerk binnen. Dat neemt niet weg dat ik me af en toe loop te verbijten. Van onze planning - in drie jaar klaar - komt zo niet veel terecht. Later zal blijken dat door de vertraging die we in dit voorjaar oplopen ook de volgende fase veel langer duurt. Er zit immers een zomer tussen, waarin gewone mensen met vakantie gaan. Dus ook onze externe deskundigen. Bovendien begint nu het zeilseizoen en dan zijn de meeste van die deskundigen ook de weekeinden op hun boot te vinden. Ze varen of ze werken er aan. Als ik op 3 april me krakend (van het tennis) weer op de werf meld, zie ik dat Ad van der Waal, de zaterdag dat ik naar Tunesië vertrok, is teruggeweest om het laminaat van de spiegel te controleren. Een deel van de injectiebekleding is er al afgerukt. Het is goed. Prima. Nu kunnen wij de rest van de rotzooi er aftrekken en in de container proppen. De rest van die week gaat op aan lesgeven bij SZW en een paar dagen met Ber van Meer, vader van Olivier, die zich over de motor heeft ontfermd. We hebben een Kubota VE 3000 blok kunnen kopen die ook door andere scheepsmotorbouwers wordt gebruikt. Maar dan de injectieversie. Wij willen het landbouwmodel ombouwen tot scheepsmotor. We hebben geen injectiemotor nodig voor de Goeree, maar een langzame betrouwbare stamper. Als er meer Goerees worden gebouwd zal dit Onze motor is uitgepakt. als voorbeeld dienen. We gaan op bezoek bij de Kubota dealer en in Sliedrecht bij het bedrijf Blokland dat de warmtewisselaar en andere onderdelen zal leveren. De keerkoppeling en toebehoren komt van Dintra. Aan het einde van de week gaan Marleen en ik samen naar een grote caravanleverancier in Dirksland en zoeken een zomeronderkomen uit.

2 De deal is dat hij aan het einde van het seizoen voor een vaste prijs wordt teruggekocht.. Ik kan niet meer op de boot van Bob terecht. Die gaat het water uit. We vinden een staanplaats op de camping in Hellevoetsluis en dat bespaart het heen en weer rijden, ook in de weekeinden. Maandag 10 april komt Ad van der Waal en we beginnen aan het maken van de vacuüm zak voor de bakboordskant. Omdat het schip op zijn kop ligt is dat de kant waar we de meeste ruimte hebben. Die zak moet eerst gemaakt voor al het glaslegsel en de overige materialen er op gaan. Daarna vouwen en bergen we hem heel voorzichtig op. De stroken vacuümfolie worden geknipt naast elkaar opgehangen en aan elkaar geplakt met takkietape. Vervolgens gaan ze over de kiel en worden ze provisorisch aan de andere kant vastgeplakt. Nu worden de plooien er uitgehaald en de wiggen die daardoor ontstaan met takkietape vastgeplakt. Het geheim is dat je Passen meten aan de vacuümzak. ruimte blijft houden, De zaak mag niet te strak. Vervolgens wordt de zak onderaan vastgemaakt aan de flens en tot slot zijn voor en achterkant aan de beurt. De luchtspiraal komt bovenlangs en onderlangs met brede doorstroombanen (meshwire) omhoog voor de epoxy. Het hele leidingsysteem wordt naar achter geleid bij de spiegel. Daar komen straks de emmers met epoxy. Het leegzuigen van de zak voor de test wordt eerst gedaan met de stofzuiger, daarna met de vacuümpomp. De operatie slaagt en we ruimen de zak weg en de rommel op. Vanaf morgen is het banen glaslegsel knippen en aanbrengen geblazen. Met hulp van Leo en zijn jongste zoon Joris hebben we in een week het glas er op. De week daarop heb ik maar een paar dagen door andere afspraken. Omdat we te horen krijgen dat Ad pas de tweede week van mei weer aanwezig kan zijn, begin ik ook aan de boot van Bob. Tussendoor hullen we het glas in zijn pyama (peelply), brengen we de roze releasefolie aan en krijgen, zij het met moeite, ook het blauwe doorstroomgaas er op. Glas, peelpy en releasefolie kunnen we met airtech lijm uit spuitbussen bevestigen. De releasefolie is hele dunne folie met kleine gaatjes, die voorkomt dat doorstroom gaas en leidingen aan het peelply gaan vastzitten. Het zwaardere en gladde doorstroom gaas komt telkens naar beneden glijden.

3 Uiteindelijk lossen we dat op met Ad, die zich vrijdag 12 mei weer meldt, door kleine stukjes takkietape te gebruiken. Die plakken op de releasefolie. Het doorstoomgaas gaat tot halverwege de kielzool. Ook aan de zijkanten en de onderkant wordt een strook vrijgehouden, daar moet het vacuüm injecteren een halt toegeroepen worden omdat de epoxy anders doorstroomt tot de randen en zich daar op hoopt. Het betekent wel dat aan die randen na het injectieproces de vacuüm Marleen bovenop een roze boot. zak snel moet worden verwijderd en we eventuele overtollige epoxy dat dan nog rul is met krabbers moeten verwijderen. Met Ad maak ik een schema voor de runners (meshwire) en spiraalslangen, zodat we dat zelf in het weekeinde helemaal kunnen afmaken. Maandag 15 mei is het zover: de vacuümpomp gaat aan en zuigt de lucht er uit, de epoxy wordt gemengd en aan de achterkant onder de aanvoerslang geplaatst. Het kraantje gaat open en we aanschouwen opnieuw het wonder van een zichzelf volzuigende boot. Er gaat ongeveer 144 kilo hard en harder in, dat is 107 kilo hars en een beetje en iets minder dan 37 kilo harder. De epoxy moet een dag uitharden maar woensdagmorgen kunnen Leo en ik om 10 uur na de koffie beginnen om vacuümzak, doorstroom gaas en releasefolie te verwijderen, plus de hele rimram van de leidingen. Zo glad als ons blauwe nethemd was voor het injecteren, zo hard is het nu en dus bijna even onhandelbaar. Na een uur gehannes stelt Leo voor van boven naar beneden te werken. Als we de handel boven losscheuren en een begin hebben kunnen we de lappen naar beneden wegtrappen en dan van onderen eraf trekken. Dat lukt en even na de lunch is het karwei gepiept. Aan de bovenkant op en rond de kiel is de ravage vrij groot. Later merkt Marleen op dat we de vacuümzak die daar met takkietape vastzit hadden moeten losweken (voorzichtig met een plamuurmes onder de tape) in plaats van losscheuren. Nu zijn er overal restjes in epoxy gedrenkte zwarte stukje tape te zien die we er stuk voor stuk af moeten krabben. Het is eraf.

4 Bovenop bij en tegen de kiel, blijkt hier en daar een lege plek te zitten. Daar is geen hars in gekomen. Die moeten dus nog apart worden geïnjecteerd. Maar verder ziet de romp er prachtig uit. Terwijl we afwisselend werken aan de beschadigingen van het laminaat en de boot van Bob verstrijkt de maand mei. Ik heb uitgerekend dat we, op basis van de ervaring met de bakboordzijde van de romp, ongeveer acht werkdagen nodig hebben om de andere kant klaar te maken voor injectie. Ad komt pas weer vrijdag 26 mei weer langs. We moeten dan de zak van vacuümfolie klaar hebben om te testen. Pas daarna kunnen we weer verder. Marleen en ik knippen en plakken de zak in een dag. We houden dus een groot aantal dagen over en die gebruiken we dan ook voor de Morning Cloud van Bob. Bij de controle van de zak blijkt die te ruim, maar wat erger is, er zitten lekken in het laminaat aan de zijkant van de kiel aan bakboord. We kunnen dus niet de zak net als de vorige keer over de kiel heen bevestigen. Ad stelt voor alleen de huid te doen en daarna de kiel. Ik ben er niet blij mee, maar zwicht omdat het betekent dat de kiel wel veel sterker wordt. Het ziet niet mee. Vooral als later blijkt dat het glaslegsel voor de huid niet op tijd geleverd kan worden. Al met al betekent het dat we pas op dinsdag 7 juni kunnen beginnen en omdat Ad vrijdag 9 juni heeft afgesproken is dat kort dag, hoewel we wel al het peelply, de releasefolie en de stromingsmat op maat hebben geknipt. Met man en macht gaan we aan het werk en het lukt om op tijd klaar te zijn. Ook al omdat Ad van der Waal vrijdag pas aan het einde van de dag kan komen en maandag wil lamineren. Bovendien zijn de glasbanen korter omdat we bovenin niet over de kiel hoeven maar tot aan de rand, waarbij we de volgende drie banen telkens wat korter maken voor de tapering. Die maandag, 12 juli, wordt de stuurboordzijde gelamineerd. Woensdag 14 juli kan het injectiemateriaal er weer afgehaald. Dat gaat deze keer veel sneller. Voorzichtig maken we de van boven naar beneden de vacuüm zak los. Daarna van boven af de rest. Maurice van Veen en scheepstimmerman Arnaud Sterling laten vervolgens voor de lol even zien hoe sterk ze zijn. Ze trekken de lappen van boven naar beneden in een ruk er af. Binnen het half uur. De kiel volgt uiteindelijk op 8 augustus, bijna een maand later. Maar van dat oponthoud hebben we misbruik gemaakt door met Leo en Marlies een week te gaan zeilen op het IJsselmeer: Elk nadeel hep se voordeel, niet waar?

5 Het beeldverhaal. Ad plakt de boeg. De zak is bijna klaar. Bovenop is het lastig. Stukje bij beetje controleren. Alles nog eens langslopen. Ja, het is in orde...

6 Het glaslegsel zit er op. Zak netjes opgerold aan andere kant. Releasefolie aanbrengen. Netjes vastplakken. Dat doen we hiermee. En dan het doorstroom gaas.

7 Lamineren bakboord. En nu moet het er af Zak er af krabbelen en krabbelen. Laminaat klaar.

8 De stuurboordkant en de kiel. Kiel inspecteren en lamineren.