Hof van Cassatie van België

Transcriptie

1 C F/1 Hof van Cassatie van België Arrest Nr. C F BELGISCHE STAAT, vertegenwoordigd door de minister van Financiën, Mr. François T Kint, advocaat bij het Hof van Cassatie, tegen DE ROUCK GEOMATICS nv, Nr.C F MONDIKAARTEN nv, Mr. Michèle Grégoire, advocaat bij het Hof van Cassatie, tegen DE ROUCK GEOMATICS nv.

2 I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF 30 MAART 2015 C F C F/2 Het cassatieberoep, ingeschreven op de algemene rol onder het nummer C F, is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Brussel van 22 november 2013 onder het algemene rolnummer 2012/AR/2920. Het cassatieberoep, ingeschreven op de algemene rol onder het nummer C F, is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Brussel van 22 november 2013 onder de algemene rolnummers 2012/AR/2812 en 2012/AR/2841. De zaken werden bij beschikkingen van 12 maart 2015 door de eerste voorzitter verwezen naar de derde kamer. Raadsheer Michel Lemal heeft verslag uitgebracht. Advocaat-generaal met opdracht Michel Palumbo heeft geconcludeerd. II. CASSATIEMIDDELEN Tot staving van het cassatieberoep dat op de algemene rol is ingeschreven onder het nummer C F, voert de eiser in het verzoekschrift dat aan dit arrest gehecht is, een middel aan. Tot staving van het cassatieberoep dat op de algemene rol is ingeschreven onder het nummer C F, voert de eiseres in haar verzoekschrift een middel aan. Geschonden wettelijke bepalingen - de artikelen 23, 24, 25, 31 en 1053 van het Gerechtelijk Wetboek; - de artikelen 5, inzonderheid tweede lid, 55, 56, 57 en 58 van de wet van 31 januari 2009 betreffende de continuïteit van de ondernemingen, vóór de wijziging ervan bij de wet van 27 mei Aangevochten beslissingen 1. Het arrest verklaart het hoger beroep van de eiseres niet-ontvankelijk en veroordeelt haar tot de kosten van het hoger beroep van de verweerster voor een bedrag van euro. 2. Het arrest steunt die beslissing op de volgende redenen: De vraag rijst of de zaak inzake de homologatie van het gerechtelijk reorganisatieplan een onsplitsbaar geschil is.

3 C F/3 Volgens artikel 31 van het Gerechtelijk Wetboek is het geschil enkel onsplitsbaar wanneer de gezamenlijke tenuitvoerlegging van de onderscheiden beslissingen waartoe het aanleiding geeft, materieel onmogelijk zou zijn. De gezamenlijke tenuitvoerlegging van het vonnis dat het gerechtelijk reorganisatieplan homologeert en van een arrest dat die homologatie weigert is onmogelijk. Het huidige geschil is dus onsplitsbaar ( ). Luidens artikel 1053, eerste en tweede lid van het Gerechtelijk Wetboek, moet, wanneer het geschil onsplitsbaar is, hoger beroep gericht worden tegen alle partijen wier belang in strijd is met dat van de eiser in hoger beroep. Laatstgenoemde moet bovendien de andere niet in het beroep komende, niet in beroep gedagvaarde of niet opgeroepen partijen binnen de gewone termijnen van hoger beroep en ten laatste voor de sluiting van de debatten in de zaak betrekken. Artikel 5, tweede lid, van de wet van 31 januari 2009 bepaalt dat, behoudens andersluidende bepalingen, rechtsmiddelen tegen de beslissingen van de rechtbank kunnen worden aangewend volgens de in het Gerechtelijk Wetboek voorgeschreven regels en termijnen. Krachtens artikel 56 van die wet is het hoger beroep tegen het vonnis dat oordeelt over de homologatie gericht tegen de schuldenaar of tegen de schuldeisers, naar gelang van het geval. Die bepaling wijkt niet af van het voornoemde artikel Daaruit volgt dat de appellant, wanneer het hoger beroep tegen een dergelijk vonnis door een andere partij dan de schuldenaar wordt ingesteld, zijn hoger beroep moet richten tegen alle partijen wier belang in strijd is met het zijne en daarenboven de andere niet in het beroep komende, niet in beroep gedagvaarde of niet opgeroepen partijen bij de zaak moet betrekken ( ). Sogepa en het Waalse Gewest zijn door hun vrijwillige tussenkomsten voor de rechtbank van koophandel partijen bij het geding van gerechtelijke reorganisatie geworden ( ). Zij hebben een belang aangevoerd dat in strijd is met dat van de eiseres aangezien ze voor het plan hebben gestemd terwijl laatstgenoemde ertegen heeft gestemd. Het tegengestelde belang vereist niet dat Sogepa en het Waalse Gewest een vordering tegen de eiseres instellen. Dat is niet verenigbaar met het voorwerp van de onderhavige procedure. Het bestaan van een onderliggende betwisting tussen die partijen volstaat ( ). Het blijkt dat Sogepa en het Waalse Gewest ook een belang hebben aangevoerd dat in strijd is met dat van de verweerster door aan te geven dat, opdat het plan niet als discriminerend bestempeld zou worden en zou stuiten op een weigering tot homologatie, hun schuldvordering in rekening moet worden gebracht 'op het tijdstip van de bijdrage, niet voor het bedrag dat het gevolg is van de vermindering van het eerste plan maar wel voor het bedrag dat reeds bestond op de dag van het eerste plan '. De eiseres heeft Sogepa en het Waalse Gewest evenwel niet bij het geding voor het hof van beroep betrokken. Om haar hoger beroep ontvankelijk te laten verklaren, verwijst de eiseres, tevergeefs weliswaar, naar een arrest van het Hof van Cassatie van 5 november 1990 ( ) en betoogt ze dat ook al is het geschil onsplitsbaar, het gezag van gewijsde niet aan Sogepa en het

4 C F/4 Waalse Gewest kan worden tegengeworpen aangezien de rechtbank van koophandel hun tussenkomst niet-ontvankelijk heeft verklaard zodat ze uit de debatten over de homologatie van het plan worden geweerd. Het voornoemde arrest van het Hof van Cassatie bedoelt feitelijke omstandigheden die volkomen verschillen van de huidige zaak die leidt tot de wijziging van de juridische regelgeving ten overstaan van alle schuldeisers van de schuldenaar die betrokken zijn bij het reorganisatieplan waarvan de homologatie betwist wordt en waarin Sogepa en het Waalse Gewest de hoedanigheid van partijen hebben en hun standpunt over de homologatie van het plan hebben willen laten gelden". 3. Het arrest leidt daaruit af dat: Het hoger beroep van de eiseres dus niet-ontvankelijk is doordat Sogepa en het Waalse Gewest niet bij het geding betrokken werden. Grieven Eerste onderdeel 1. Luidens artikel 1053 van het Gerechtelijk Wetboek, moet, wanneer het geschil onsplitsbaar is, hoger beroep gericht worden tegen alle partijen wier belang in strijd is met dat van de eiser in hoger beroep. Deze moet bovendien de andere niet in het beroep komende, niet in beroep gedagvaarde of niet opgeroepen partijen binnen de gewone termijnen van hoger beroep en ten laatste vóór de sluiting van de debatten in de zaak betrekken. Bij niet-inachtneming van de in dit artikel gestelde regels is het hoger beroep nietontvankelijk. Artikel 31 van het Gerechtelijk Wetboek bepaalt dat een geschil enkel onsplitsbaar is wanneer de gezamenlijke tenuitvoerlegging van de onderscheiden beslissingen waartoe het aanleiding geeft, materieel onmogelijk zou zijn. Die voorwaarde moet strikt worden uitgelegd (zie onder meer: Cass., 7 april 1983, AC, , p. 924; Cass., 12 maart 1980, AC, , p. 862). Het criterium van de onsplitsbaarheid moet dus in aanmerking worden genomen, niet voor de aard van de betwisting, maar voor haar gevolgen (M. Grégoire en V. de Francquen, Réflexions sur l'indivisibilité en matière de recours in Mélanges Philippe Gérard, Bruylant, 2002, p. 400). Die regels zijn van gemeen recht. Ze worden dus enkel toegepast als geen bijzondere bepalingen ervan afwijken. De wet van 31 januari 2009, in de versie die op het geschil van toepassing is, herhaalt dat principe in artikel 5, tweede lid, dat stelt dat, behoudens andersluidende bepalingen, rechtsmiddelen tegen de beslissingen van de rechtbank kunnen worden aangewend volgens de in het Gerechtelijk Wetboek voorgeschreven regels en termijnen. Maar artikel 56 van de wet van 31 januari 2009, vóór de wijziging ervan bij de wet van 27 mei 2013, bepaalde dat het hoger beroep tegen een vonnis dat oordeelt over de vordering tot homologatie gericht is tegen de schuldenaar of tegen de schuldeisers, naar gelang van het geval. Dat artikel werd bij de wet van 27 mei 2013 gewijzigd die de draag-

5 C F/5 wijdte ervan heeft verduidelijkt namelijk dat het hoger beroep tegen een vonnis tot homologatie enkel gericht wordt tegen de schuldenaar aangezien het hoger beroep enkel tegen de schuldeisers wordt ingesteld als de homologatie geweigerd is (J. Windey, "L'accord collectif et les restrictions apportées à l'élaboration du plan de réorganisation" in La réforme de la continuité des entreprises Analyse et critiques de la loi du 27 mai 2013, Séminaires Vanham & Vanham van 25 september 2013, p. 26 en 27). Dat artikel dat zodoende de partijen bepaalt die bij het hoger beroep betrokken moeten worden, voorziet in een stelsel dat afwijkt van het gemeen recht omwille van de gevolgen van de homologatie van het reorganisatieplan die het bindend maakt ten aanzien van alle schuldeisers in de opschorting, ongeacht deze al dan niet aan de stemming hebben deelgenomen of voor of tegen gestemd hebben. Daaruit volgt dat de wijziging van een beslissing tot homologatie in hoger beroep noodzakelijkerwijs aan diezelfde schuldeisers wordt opgelegd, ongeacht deze al dan niet hoger beroep hebben ingesteld. 2. In dit geval bevestigt het arrest met de voornoemde redenen die hier volledig zijn overgenomen dat het specifieke stelsel van artikel 56 van de wet van 31 januari 2009 niet afwijkt van artikel 1053 van het Gerechtelijk Wetboek. Het gaat na of het hem voorgelegd geschil een onsplitsbaar geschil is volgens het gemeen recht. Het bevestigt dus dat niettegenstaande de vorderingen van de onderneming Sogepa en het Waalse Gewest niet-ontvankelijk werden verklaard, het hoger beroep van de eiseres niet-ontvankelijk is omdat ze niet bij het geding werden betrokken op grond dat (i) ze een belang hebben dat in strijd is met dat van de eiseres, aangezien ze voor het plan gestemd hebben terwijl laatstgenoemde tegen gestemd heeft en (ii) de homologatie van een reorganisatieplan leidt tot een wijziging van de juridische regelgeving ten overstaan van alle schuldeisers van de betrokken schuldenaar en dat de gezamenlijke tenuitvoerlegging van het vonnis dat het gerechtelijke reorganisatieplan homologeert en een arrest dat een dergelijke homologatie weigert materieel onmogelijk is. Maar, zoals hoger gesteld, wijkt artikel 56 van de wet van 31 januari 2009 af van artikel 1053 van het Gerechtelijk Wetboek en biedt het de mogelijkheid dat het hoger beroep van een vonnis tot homologatie enkel tegen de schuldenaar gericht wordt, precies omdat de homologatie wegens de specificiteit van de beslissingen inzake een vordering tot homologatie van een gerechtelijk reorganisatieplan, zoals die blijken uit de artikelen 55, 56, 57 en 58 van de wet van 31 januari 2009 betreffende de continuïteit van de ondernemingen, vóór de wijziging ervan bij de wet van 27 mei 2013, steeds tot gevolg heeft de juridische regelgeving ten overstaan van alle schuldeisers te wijzigen. 3. Bijgevolg is het arrest, dat op grond van de voorafgaande overwegingen beslist dat het hoger beroep van de eiseres niet-ontvankelijk is omdat het Sogepa en het Waalse Gewest niet bij het geding betrokken heeft op grond dat de gezamenlijke tenuitvoerlegging van het vonnis dat het gerechtelijk reorganisatieplan homologeert en een arrest dat een dergelijke homologatie weigert materieel onmogelijk is, niet naar recht verantwoord (schending van de artikelen 5, inzonderheid tweede lid, 55, 56, 57 en 58 van de

6 C F/6 wet van 31 januari 2009 betreffende de continuïteit van de ondernemingen, vóór de wijziging ervan bij de wet van 27 mei 2013 en ook van artikel 1053 van het Gerechtelijk Wetboek). Tweede onderdeel 1. Zoals vermeld in het eerste onderdeel van dit middel, schrijft artikel 1053 van het Gerechtelijk Wetboek voor dat wanneer het geschil onsplitsbaar is, hoger beroep moet gericht worden tegen alle partijen wier belang in strijd is met dat van de eiser in hoger beroep. Het begrip onsplitsbaarheid is zeer nauw verbonden met dat van het gezag van gewijsde dat er de noodzakelijke pijler van uitmaakt vermits een zaak niet kan uitgevoerd worden wanneer die uitvoering radicaal onverenigbaar is met de gedwongen uitvoering van een tegengestelde zaak, die met het zelfde gezag beslist is (M. Grégoire en V. de Francquen, Réflexions sur l'indivisibilité en matière de recours in Mélanges Philippe Gérard, Bruylant, 2002, p. 403). Daaruit volgt met name dat het geschil waarin een partij betrokken is waarvan de vordering niet-ontvankelijk verklaard werd, waardoor deze geen middelen heeft kunnen aanvoeren inzake de betwisting ten gronde, zodat ze geen aanspraak kan maken op het gezag van gewijsde van de beslissing, nooit onsplitsbaar kan zijn ten aanzien van die partij. 2. Te dezen, met de voornoemde middelen die hier volledig zijn overgenomen, stelt het bestreden arrest vast dat de rechtbank van koophandel te Brussel de tussenkomsten van Sogepa en het Waalse Gewest bij het beroepen vonnis van 24 oktober 2012 nietontvankelijk verklaart. Het beslist niettemin dat, aangezien Sogepa en het Waalse Gewest niet bij het geding betrokken zijn, het hoger beroep van de eiseres niet-ontvankelijk is" voornamelijk op grond dat (i) Sogepa en het Waalse Gewest een belang hebben dat in strijd is met dat van de eiseres aangezien ze voor het plan hebben gestemd terwijl laatstgenoemde ertegen gestemd heeft en (ii) de homologatie van een reorganisatieplan leidt tot wijziging van de juridische regelgeving ten overstaan van alle betrokken schuldeisers. Aldus machtigt het arrest Sogepa en het Waalse Gewest zich te beroepen op het gezag van gewijsde van het vonnis van 24 oktober 2012 van de rechtbank van koophandel te Brussel hoewel over geen enkele van hun aanspraken een debat op tegenspraak voor de rechter werd gevoerd. 3. Bijgevolg miskent het bestreden arrest het wettelijk begrip 'onsplitsbaarheid' (schending van de artikelen 31 en 1053 van het Gerechtelijk Wetboek) en ook het wettelijk begrip 'gezag van gewijsde' (schending van de artikelen 23, 24 en 25 van het Gerechtelijk Wetboek).

7 C F/7 III. BESLISSING VAN HET HOF De cassatieberoepen zijn gericht tegen arresten gewezen in een procedure van gerechtelijke reorganisatie betreffende dezelfde schuldenaar. Ze worden daarom samengevoegd. 1. Cassatieberoep ingeschreven op de algemene rol onder het nummer C F: Middel Luidens artikel 5, tweede lid, van de wet van 31 januari 2009 betreffende de continuïteit van de ondernemingen, kunnen, behoudens andersluidende bepalingen, rechtsmiddelen tegen de beslissingen van de rechtbank worden aangewend volgens de in het Gerechtelijk Wetboek voorgeschreven regels en termijnen. Krachtens artikel 46, eerste lid, van die wet, in de versie van toepassing op de feiten, kan elke schuldeiser in de opschorting die het bedrag of de hoedanigheid van de door de schuldenaar vermelde schuldvordering betwist, in geval van voortdurende onenigheid met de schuldenaar, de betwisting voor de rechtbank brengen die de procedure van gerechtelijke reorganisatie heeft geopend, overeenkomstig de artikelen 700 tot 1024 van het Gerechtelijk Wetboek. Volgens de derde paragraaf van dat artikel 46, bepaalt de rechtbank, indien de betwisting niet tot haar bevoegdheid behoort, het bedrag en de hoedanigheid waarvoor de schuldvordering voorlopig aanvaard zal worden in de werkzaamheden van de gerechtelijke reorganisatie en verwijst de partijen naar de bevoegde rechtbank opdat die ten gronde oordeelt en indien de betwisting tot haar bevoegdheid behoort maar de beslissing over de betwisting niet binnen een voldoende korte termijn zou kunnen worden getroffen, kan de rechtbank eveneens dit bedrag en deze hoedanigheid bepalen. Paragraaf 5 van datzelfde artikel 46 bepaalt dat tegen het vonnis dat het voorlopig aanvaarde bedrag en de hoedanigheid van de schuldvordering bepaalt, geen enkel rechtsmiddel openstaat.

8 C F/8 Uit die wetsbepalingen volgt dat tegen het vonnis, dat zich niet ertoe beperkt het bedrag en de hoedanigheid waarvoor de schuldvordering wordt betwist, voorlopig toe te laten in de werkzaamheden van het gerechtelijk reorganisatieplan maar een eindbeslissing neemt over het bedrag of de hoedanigheid van die schuldvordering, een rechtsmiddel kan worden aangewend volgens de in het Gerechtelijk Wetboek voorgeschreven regels en termijnen. Uit die vaststellingen van het arrest volgt dat: - de verweerster in 2010 in aanmerking is gekomen voor een eerste procedure van gerechtelijke reorganisatie voor de rechtbank van koophandel te Nijvel en dat die bij vonnis van 12 april 2010, het door de verweerster voorgestelde plan gehomologeerd heeft ; - de schuldvordering van de eiser, die deel uitmaakt van de schuldeisers in deze procedure, met 35 pct. verminderd werd; - de verweerster op 4 juli 2012 een nieuw verzoekschrift tot gerechtelijke reorganisatie in gezamenlijk akkoord bij de rechtbank van koophandel te Brussel heeft ingediend en die rechtbank bij vonnis van 1 augustus 2012 de procedure van gerechtelijke reorganisatie open heeft verklaard ; - het reorganisatieplan het bedrag van de schuldvordering van de eiser overneemt zoals het eerste vonnis tot homologatie van 12 april 2010 dat bedrag heeft vastgelegd, verminderd met de stortingen verricht in uitvoering van dat eerste plan en vermeerderd met de nieuwe schulden en nu eens het bedrag van ,37 euro vermeldt (in het beschrijvend gedeelte van het plan), dan weer het bedrag van ,98 euro (in bijlage 3 van het plan) ; - de eiser met dit bedrag niet heeft ingestemd, op grond dat het bedrag van zijn schuldvordering moet worden vastgesteld op ,16 euro, zonder rekening te houden met de vermindering die het plan gehomologeerd heeft bij vonnis van 12 april 2010; - de verweerster en de eiser op 19 september 2012 vrijwillig verschenen zijn voor de rechtbank van koophandel voor de vaststelling van het bedrag waarvoor de schuldvordering van de eiser in het door de verweerster voorgestelde plan moet worden opgetekend met toepassing van artikel 46 van de wet betreffende de continuïteit van de onderneming.

9 C F/9 Nadat het vonnis van de eerste rechters heeft vastgesteld dat de eiser vraagt om zijn schuldvordering voor ,16 euro op te nemen, te zeggen dat die als dusdanig in het plan zal worden opgetekend en de verweerster te veroordelen tot de kosten en dat de verweerster de verwerping van de aanspraken van de eiser beveelt oordeelt het dat het vaststaat dat de eiser geen derdenverzet heeft aangetekend tegen het vonnis van 1 augustus 2012 waarbij de tweede procedure van het gehomologeerd reorganisatieplan open wordt verklaard, hij evenmin de intrekking heeft gevorderd van het door de rechtbank van koophandel te Nijvel gehomologeerde reorganisatieplan, dat volgens artikel 58 van de wet de intrekking van het reorganisatieplan het elke uitwerking ontneemt, dat een niet-ingetrokken reorganisatieplan, a contrario, zijn uitwerking behoudt en dat de formulering van artikel 57 (waarop de eiser zijn betwisting steunt) niet betekent dat een schuldenaar die het plan niet stipt heeft uitgevoerd ipso facto ontslagen wordt van het voordeel van een bij vonnis gehomologeerd plan, verklaart de vordering van de eiser niet gegrond en veroordeelt hem tot de kosten. Uit die elementen volgt dat dit vonnis zich niet beperkt tot de voorlopige bepaling van het bedrag van de schuldvordering van de eiser maar definitief uitspraak doet over de betwisting van het bedrag. Het arrest dat het hoger beroep tegen dat vonnis niet-ontvankelijk verklaart, schendt de voornoemde wettelijke bepalingen. In zoverre is het middel gegrond. 2. Het cassatieberoep ingeschreven op de algemene rol onder het nummer C F: Tweede onderdeel Volgens artikel 1053, eerste tot derde lid, Gerechtelijk Wetboek, moet wanneer het geschil onsplitsbaar is, hoger beroep gericht worden tegen alle partijen wier belang in strijd is met dat van de eiser in hoger beroep, moet bovendien de andere niet in het beroep komende, niet in beroep gedagvaarde of niet opgeroepen partijen binnen de gewone termijnen van hoger beroep en ten laatste voor de sluiting

10 C F/10 van de debatten in de zaak betrekken en wordt bij niet-inachtneming van de in dit artikel gestelde regels het hoger beroep niet toegelaten. Krachtens artikel 31 van datzelfde wetboek is het geschil enkel onsplitsbaar, in de zin van het voornoemde artikel 1053 wanneer de gezamenlijke tenuitvoerlegging van de onderscheiden beslissingen waartoe het aanleiding geeft, materieel onmogelijk zou zijn. Uit de stukken waarop het Hof vermag acht te slaan blijkt dat: - de rechtbank van koophandel, bij beschikking van 1 augustus 2012, de procedure van gerechtelijke reorganisatie in gezamenlijk akkoord met de verweerster open heeft verklaard en het tijdstip van de stemming over het reorganisatieplan heeft vastgesteld op 26 september 2012; - de verweerster op 5 september 2012 een reorganisatieplan heeft neergelegd op de griffie van de rechtbank van koophandel; - de eiseres in de hoedanigheid van schuldeiser van de verweerster op 25 september 2012 een verzoekschrift tot vrijwillige tussenkomst heeft ingediend; - op 26 september 2012 over het plan gestemd is en dat plan bij de door de wet van 31 januari 2009 betreffende de continuïteit van de ondernemingen vereiste meerderheid werd goedgekeurd; - de vennootschap Sogepa en het Waalse Gewest, schuldeisers van de verweerster, op 9 oktober 2012 een verzoekschrift tot vrijwillige tussenkomst hebben ingediend; - het beroepen vonnis de tussenkomsten van Sogepa en het Waalse Gewest nietontvankelijk verklaart, de tussenkomst van de eiseres ontvankelijk verklaart maar niet gegrond en het gerechtelijk reorganisatieplan van der verweerster homologeert; - de eiseres hoger beroep heeft ingesteld tegen dat vonnis en dat beroep enkel tegen de verweerster richt; - de eiseres in hoger beroep verzocht om het beroepen vonnis te wijzigen en de homologatie van het gerechtelijk reorganisatieplan te weigeren.

11 C F/11 De beslissing, waartegen geen hoger beroep is ingesteld waarbij de vrijwillige tussenkomsten van de vennootschap Sogepa en van het Waalse Gewest nietontvankelijk worden verklaard en de beslissing die de appelrechters moeten wijzen in het kader van het hoger beroep van de eiseres, zijn geen beslissingen waarvan de gezamenlijke tenuitvoerlegging materieel onmogelijk is. Het arrest dat beslist dat het geschil onsplitsbaar is en vervolgens het hoger beroep niet-ontvankelijk verklaart op grond dat de eiseres de vennootschap Sogepa en het Waalse Gewest niet bij het geding betrokken heeft, schendt de voornoemde artikelen 31 en In zoverre is het onderdeel gegrond. Het eerste onderdeel dat niet tot ruimere cassatie kan leiden, hoeft niet te worden onderzocht. Dictum Het Hof, Voegt de cassatieberoepen die op de algemene rol zijn ingeschreven onder de nummers C F en C F. Uitspraak doende over het cassatieberoep onder nummer C F: Vernietigt het bestreden arrest. Beveelt dat van dit arrest melding wordt gemaakt op de kant van het vernietigde arrest. Houdt de kosten aan en laat de beoordeling daaromtrent aan de feitenrechter over. Uitspraak doende over het cassatieberoep onder het nummer C F: Vernietigt het bestreden arrest in zoverre het uitspraak doet over het hoger beroep van de eiseres en over de kosten tussen de eiseres en de verweerster. Beveelt dat van dit arrest melding wordt gemaakt op de kant van het gedeeltelijk vernietigde arrest. Houdt de kosten aan en laat de beoordeling daaromtrent aan de feitenrechter over. Verwijst de zaken naar het hof van beroep te Luik.

12 C F/12 Aldus geoordeeld door het Hof van Cassatie, derde kamer, te Brussel, door afdelingsvoorzitter Albert Fettweis, de raadsheren Didier Batselé, Mireille Delange, Michel Lemal en Sabine Geubel, en in openbare terechtzitting van 30 maart 2015 uitgesproken door afdelingsvoorzitter Christian Storck, in aanwezigheid van advocaat-generaal met opdracht Michel Palumbo, met bijstand van griffier Lutgarde Body. Vertaling opgemaakt onder toezicht van raadsheer Antoine Lievens en overgeschreven met assistentie van griffier Vanessa Van de Sijpe. De griffier, De raadsheer,