Miss Groningen en HanzeMag wensen jullie een geweldige zomer!

Transcriptie

1 11 17e jaargang 20 juni 2012 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen Foto: Pepijn van den Broeke Model: Chanel Feikens Miss Groningen en HanzeMag wensen jullie een geweldige zomer!

2 HG-voorzitter Pijlman content met prestatie-afspraken in de dop Het is goed om de boel af en toe op te schudden Eind juli oordeelt de door het ministerie van Onderwijs ingestelde commissie Hoger Onderwijs en Onderzoek over de inhoud van het prestatiecontract dat de HG in september wil sluiten met de staatssecretaris. In het contract staan afspraken over de door HGvoorzitter Henk Pijlman beoogde vermindering van de overhead. Voor september 2016 sneuvelen er 240 banen in de overhead. Nogal een ingreep. De verhouding tussen onderwijs- en ondersteunend personeel is al langer uit evenwicht. Vorig jaar hadden we voor 1550 fte (fulltime equivalent, volledige banen van 38 uur per week, red.) aan docenten en onderzoekers in dienst. De inzet van ondersteunend personeel omhelsde 1250 fte. Dat aantal brengen we in de periode tot september 2016 terug tot ongeveer duizend. Dat is ongeveer twintig procent, het persbericht spreekt over 26 procent. Er zijn twee richtinggevende opvattingen over wat overhead is. Bureau Berenschot, dat de afgelopen maanden de HG doorlichtte, hanteert de strengste norm: ál het ondersteunend personeel is overhead. De definitie die in politiek Den Haag gangbaar is, beschouwt sommige ondersteunende functies en taken wél als onderwijstaken. Als je daarvan uitgaat, kom je op zo n 26 procent. Horen lectoren en onderzoekers bij de overhead? Onderzoek is een primaire taak van het hbo. Daar hebben we de afgelopen jaren extra geld in gestoken en dat zullen we de komende jaren blijven doen. We richten twee expertisecentra in, één voor Healthy Ageing en één voor Energie. Om op de vraag terug te komen, lectoren en onderzoekers zijn geen overhead. Hoe raakt de HG die 240 fte kwijt? Van mij geen kwaad woord over de overhead. Die mensen verrichten belangrijk werk en meestal met hart en ziel. Toch is het goed om op gezette tijden de boel eens op te schudden. Wat doen we? Doen we dat efficiënt? En wat verandert er in de omgeving? Neem de studentenadministratie, daar werken honderd mensen. We verwachten dat we door verdergaande automatisering met minder mensen toe kunnen. Maar die mensen kunnen weer ander nuttig werk doen op andere plekken. Van herplaatsing wordt de overhead niet minder. De reductie komt doordat veel mensen de komende jaren met pensioen gaan en doordat we tijdelijke aanstellingen in beginsel niet verlengen. Van ontslag van vast personeel is geen sprake. Wel verwachten we dat medewerkers zich inzetten om andere taken te kunnen uitvoeren. Scholing en begeleiding op dat vlak zijn ruim voorhanden. Bovendien hebben we de tijd. Het hoeft niet op stel en sprong. De komende maanden overleggen we met de hoofden van de stafdiensten. Die hebben tot december de tijd om de plannen uit te werken en te bespreken met de medewerkers. De overheadreductie staat in de zogeheten prestatie-afspraken. Als de HG die niet nakomt, kort het ministerie op de rijksbijdrage. Ik zie dat niet als een last. We hebben sowieso afspraken gemaakt die we haalbaar achten. Ik vind die afspraken eigenlijk wel prettig. Ze zetten ons aan om onze prioriteiten nog helderder te stellen. En, laten we dat niet vergeten, er staat wat tegenover. Zo kunnen we de staatssecretaris houden aan de toezeggingen om masteropleidingen te bekostigen, om ons de bevoegdheid te geven om studenten te selecteren en om de uiterste inschrijfdatum voor aankomend studenten te vervroegen van oktober naar mei. Boudewijn Otten Illustratie: Irene Wiersma De prestatie-afspraken In de periode tussen september 2012 en september 2016 zal de Hanzehogeschool (HG) een aantal veranderingen doorvoeren die ertoe leiden dat het ministerie van Onderwijs, de rijksbijdrage voor de HG níet verlaagt (met ten hoogste zeven procent). - In 2016 zal het aantal deelnemers aan zogeheten Honours-programma s, studie-onderdelen voor excellente studenten, gestegen zijn tot zes procent. (In 2020 zal één op de tien studenten aan een Honours-program deelnemen.) Nu is het percentage Honours-studenten 4,5. - Het aantal studenten dat ná het eerste jaar uitvalt daalt van 39 tot 37 procent. Om dat voor elkaar te krijgen bedient de HG zich van een variant op de Turner-aanpak (die op de Vrije Universiteit de gewenste vruchten afwerpt). - Afgestudeerde mbo ers worden alleen toegelaten tot verwante hbo-opleidingen. De vier noordelijke hogescholen maken hierover afspraken met de zeven noordelijke regionale opleidingscentra. - Alle opleidingen nemen het thema ondernemerschap in hun leerplan op. - De HG steekt extra geld in onderwijs en onderzoek op de gebieden waarmee de hogeschool zich (inter) nationaal wil onderscheiden: Energie en Healthy Ageing. - De HG krijgt extra geld voor het op poten zetten van Centers of Excellence voor Energie en Healthy Ageing. - De overhead wordt teruggebracht van 1250 tot ongeveer 1000 volledige banen. 2 HANZEMAG WOENSDAG 20 JUNI 2012 [11]

3 INHOUD Pagina 8 Pagina 10 Pagina 11 Pagina 12/13 Pagina 15 Pagina 16/17 Pagina 23/24/25 Versus: Er dreigt een tekort aan techneuten. Zijn gratis bètastudies de oplossing? Bij de Les: Geert Spieker en probleemjongeren Ik was verslaafd en ik liep met zó n pistool in mijn achterzak Eetentertainer Pierre Wind geeft smaakles in de bieb Spinvis bij Flanor Als je voor het eerst verliefd wordt, word je dat op de liefde zelf HG-student Stephan Vierkant over de G500 Een politieke partij is geen middel meer om idealen te verwezenlijken ISLANDCQ, kunst en technologie onder de spionagesatelliet Win tickets voor de Zwarte Cross, Dour Festival en De Nacht van Electra!! 12/13 23/24/25 Colofon HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt maandelijks. Redactie-adres Zernikeplein 7 A0.04 en A0.05, Groningen Postadres Postbus 30030, 9700 RM Groningen T F E hanzemag@org.hanze.nl I hanzemag.nl & hanzemag.com Redactie Chris Wind hoofdredacteur c.f.wind@pl.hanze.nl Boudewijn Otten (eind)redacteur j.b.m.otten@pl.hanze.nl Luuk Steemers redacteur lu.a.steemers@pl.hanze.nl Rina Tienstra redacteur r.h.tienstrade.knegt@pl.hanze.nl Loes Vader redacteur j.l.c.vader@pl.hanze.nl Fotografie Pepijn van den Broeke - Redactie HanzeMag Lay-out Renée Zaal - Basis lay-out Art Studio - Groningen Productie Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: Advertenties Bureau Nassau info@bureaunassau.nl Abonnementen 60 euro per jaar hanzemag@org.hanze.nl 4 28 Hoofdredactioneel Duitsers De laatste keer dat we zo slecht verdedigden, werden we vijf jaar lang bezet. Die wrange grap deelde ik meteen na de wedstrijd Nederland-Duitsland op facebook. De kater was groot. Toch was de sfeer anders dan bij vorige ontmoetingen tegen de oosterburen. De ergernis en woede waren alleen gericht op Van Marwijk en de spelers, niet op de Duitsers. Op de HG is dit ook al jaren merkbaar. Vooral voor en in het economiegebouw hoor je soms meer Duits dan Nederlands en niemand die zich eraan stoort. We zijn stiekem een beetje gaan houden van onze Grote Broer, lijkt het wel. Staatssecretaris Zijlstra is wat meer van het oude stempel. Hij vreest een ongebreidelde toename van Duitse studenten en denkt dat dit zeer negatieve gevolgen heeft voor de kwaliteit van opleidingen. Hij bedoelt eigenlijk: ze kosten ons te veel geld. Wat al die Duitse studenten over vijf à tien jaar gaan opleveren aan handelsrelaties en broederschap tussen de buren, is moeilijker meetbaar en blijkbaar politiek dus minder interessant. Dat de liefde nog steeds broos is, bleek de afgelopen maanden ook in Groningen. Een Duitse student, Christopher Rosche, maakte heibel in de Duitse pers over een bezoekje dat hij had gehad van een gemeentelijk werker. Uit de boodschap van deze man ( Je huis is illegaal ), concludeerde de jongen dat duizenden studenten op korte termijn uit huis zouden worden gezet door de gemeente. Tweeduizend studenten deelden zijn paniek op facebook. Het bleek allemaal mee te vallen. Wel raar dat vrijwel geen enkele Nederlandse student zich druk maakte, terwijl de Duitsers maar weinig vertrouwen bleken te hebben in de Groningse overheid. Misschien kost het toch nog wat meer tijd voor de Duitsers om, na decennia van haat, onze plotseling liefde werkelijk te geloven. Chris Wind [11] JUNI WOENSDAG HANZEMAG 3

4 Foto: Pepijn van den Broeke

5 Eindvoorstelling Dansacademie De laatste repetities voor de eindvoorstelling van Dansacademie Lucia Marthas. De eindvoorstelling in MartiniPlaza wordt op 23 en 24 juni gegeven door studenten van de mbo- en hbo-opleiding en de talenten uit de vooropleiding. [11] JUNI WOENSDAG HANZEMAG 5

6 Universiteit krijgt watertappunt, HG ook De Rijksuniversiteit Groningen (RUG) heeft het door Waterbedrijf Groningen ter beschikking gestelde watertappunt gewonnen. De RUG beslechtte een nekaan-nekrace op facebook in haar voordeel. Door een inhaalactie op de laatste dag won de universiteit met 562 tegen 542 stemmen, verklaart communicatie-adviseur Tabitha Petter. Toch installeert het waterbedrijf op 20 juni ook een watertappunt bij de HG-fontein op het Zernikeplein. We zetten de eerdere plannen daarvoor gewoon door. Petter hoopt dat het RUG-tappunt op het Broerplein vóór de KEI-week kan worden geplaatst. Via de actie wil Waterbedrijf Groningen het gebruik van wegwerpflesjes terugdringen. HG verandert logoteksten Het tasje links blijft in Nederland, maar het rechtertasje hangt binnenkort aan de schouder van een Tanzaniaan. Dat is het gevolg van subtiele veranderingen in de teksten in de logo s van de Hanzehogeschool: voor het woord Groningen is een eigen regel ingeruimd. Artikelen met de oude logo s verdwijnen uit de Zernikeshop. Briefpapier, schrijfblokken, kleding, serviesgoed en wat dies meer zij gaan naar een goed doel. Spekkoper is het Project Tanzania, dat z n voordeel kan doen met de artikelen die in totaal een inkoopwaarde vertegenwoordigen van ongeveer twintig duizend euro. Maarten Vranckx wint Student of the Year Na Stephan Wieringa in 2009 leverde de Hanzehogeschool dit jaar wederom de mannelijke student of the year. Student Facility Management Maarten Vranckx (24) won de jaarlijkse competitie van studenten.net en mag binnenkort zestien dagen rondtrekken op Cuba. Zoals Mart Smeets altijd vraagt aan een winnaar: wat ging er door je heen? Vreugde, heel veel vreugde. En flitsen van palmbomen en stranden. Is het nu alleen maar chillen op Cuba of moet je ook nog iets doen? Ik heb geen contract hoeven tekenen, dus verplichtingen heb ik niet. Er is eigenlijk nog weinig over gezegd. Ik weet alleen dat ik een paar keer aanwezig moet zijn bij feesten en gelegenheden, als een soort ambassadeur eigenlijk. Klinkt niet als een zware verplichting, een feestje is altijd leuk. Hoe heb je gewonnen? Ik heb geprobeerd mezelf zo goed mogelijk te promoten. Ik ben op OOG-radio en -televisie geweest, ben geïnterviewd door studentenprogramma STUG, en heb in jullie blad gestaan. Daarnaast heb ik al mijn vrienden en kennissen enorm lopen spammen natuurlijk. Wat doe je met deze eretitel? Zet je m op je cv? Daar ben ik nog niet helemaal over uit. Ik ben er trots op, maar wil er niet mee gaan lopen pronken. Misschien zou ik het vermelden als ik solliciteer voor een baan bij studenten.net of iets anders studentikoos. Maar of ik het ook op mijn cv zet als ik voor een hele serieuze baan solliciteer, weet ik nog niet. Chris Wind Werden ze niet gek van je? Ik ben bang van wel. Ze waren erg blij dat ik won, maar vooral dat het nu eindelijk voorbij was. Foto: Pepijn van den Broeke HG maakt studiebijsluiter De HG, Saxion Hogescholen en de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen voorzien hun voorlichtingsmateriaal van grafisch weergegeven informatie uit objectieve bron (het onafhankelijke en niet-commerciële Studiekeuze 123). Middelbare scholieren kunnen zo onder meer snel achterhalen hoeveel uren les ze in het eerste jaar krijgen, het percentage uitvallers dat op de opleiding gangbaar is en de kansen op de arbeidsmarkt. De gegevens staan overzichtelijk naast de landelijke gemiddelden. De drie hogescholen, die met dit initiatief tegemoet komen aan de veelgehoorde roep om een studiebijsluiter, verwachten dat hun aanpak navolging krijgt. Contractus haalt recordbedrag op voor Kids United Kids United, de voetbalvereniging voor kinderen met een beperking, is euro rijker. Contractus, de koepel van zeven Groningse studentenverenigingen, sleepte tijdens de jaarlijkse benefietactie een recordbedrag binnen. Kids United stopt een gedeelte van de euro in de spaarpot voor de bouw van een spelershome. Online salarischeck op VKbanen Bezoekers van VKbanen.nl kunnen in één oogopslag zien of hun salaris marktconform is of dat ze nodig eens met hun baas moeten praten. De site presenteert de resultaten van een salarisenquête onder respondenten. Hieruit blijkt dat het gemiddelde netto maandsalaris 2273 euro is. Mannen verdienen 18 procent meer dan vrouwen en Noord-Hollanders verdienen het meest. Eén op de drie werknemers denkt minder te verdienen dan collega s met dezelfde functie. (

7 Op zaterdag 2 juni werd het gebouw van Academie Minerva aan de Praediniussingel 59 officieel geopend. Het voormalige Natuur- en Groninger Museum is flink verbouwd en werd heropend door kunsthistoricus Henk van Os. Foto: Jelle de Groot Hanze-medewerkers organiseren TEDx Een groep enthousiaste Hanze-medewerkers organiseert TEDxHanzeUniversity. Een conferentie over innovatie en verwondering, legt Communicatiemedewerker Frank de Kleine uit. Op 3 oktober is het zover. TED, TEDx? TED betekent Technology, Entertainment, Design en is een Amerikaanse organisatie die evenementen organiseert voor mensen met innovatieve ideeën. Er zijn talloze inspirerende TED-video s van mensen met kleine ideeën, zoals een betere methode voor veters strikken. Maar er zijn ook grootse zaken uit TED voortgekomen, zoals de Khan Academy, een organisatie die gratis een online collectie van meer dan drieduizend educatieve video's biedt. Een TEDx is een onafhankelijk TED-evenement met een lokaal karakter. TEDxHanzeUniversity is de eerste TEDx in Groningen op 3 oktober in de locatie Praediniussingel. Jullie zoeken nog sprekers. We zoeken sprekers die een goed, innovatief verhaal kunnen vertellen, of het nu gaat over healthy ageing, energie of zoiets triviaals als veters strikken. De spreektijd varieert van minimaal drie tot maximaal achttien minuten. Studenten en medewerkers kunnen zich hiervoor aanmelden op onze website. Er zijn maar honderd bezoekers welkom. De eerste keer dat je een TEDx-licentie krijgt is dat het maximum. We zoeken een actief publiek en selecteren studenten, medewerkers en alumni met de beste motivatie. Je moet daarbij bedenken dat het ook een netwerkgebeuren wordt. De sprekers blijven de hele dag en raken in gesprek met de bezoekers. En de andere Hanze-studenten en medewerkers? Die kunnen het event live volgen op onze website. Op 27 juni kun je alvast sfeer proeven. We laten in het auditorium van de Van DoorenVeste live een deel van het programma van TEDGlobal in Edinburgh zien. Geen vaste tijden. De deur staat open. Tekst en foto: Luuk Steemers Meer info op TEDxHanzeUniversity.com. [11] JUNI WOENSDAG HANZEMAG 7

8 Versus Gratis bèta-studies? Er dreigt een tekort aan techneuten. De Partij van de Arbeid wil studenten van technische opleidingen vrijstellen van het betalen van collegegeld om ervoor te zorgen dat meer middelbare scholieren een bètastudie kiezen. Uitstekend idee, vindt Mijnske. Martijn ziet er niets in. Mijnske Sival (47), docent Architectuur en onderzoeker Geweldig idee! In sommige steden in België hebben ze het openbaar vervoer gratis gemaakt: het aantal passagiers is spectaculair gestegen. In de huidige crisis zal de kostenfactor bij het kiezen van een studie zeker meewegen. Ik denk dat het afschaffen van het collegegeld een trigger zal zijn voor een groep studenten die normaal gesproken niet zo makkelijk kiezen voor exacte studies. In Nederland is er totaal geen cultuur waarin ouders of docenten leerlingen stimuleren om een bètastudie te volgen. Op de middelbare school werd ik ook nooit in die richting geduwd ondanks dat ik goed was in wiskunde. Het studierendement zal door zo n maatregel zeker niet naar beneden gaan. Ik geloof niet dat ongeschikte studenten puur vanwege het gratis studeren een exacte studie zullen kiezen. Zeker niet als je zorgt voor een goede intake waarbij wordt getest of de student talent heeft voor de studie en het beroep. Veel overheidsgeld wordt nu in projecten van multinationals gepompt, in boorplatforms van Shell, bijvoorbeeld. Geef dat geld aan het onderwijs en zorg dat er meer technici komen die zich toeleggen op groene energie en duurzame innovatie. Nu laten de politici zich vaak te makkelijk door ontwikkelaars meeslepen in onverstandige projecten. Als er meer beleidsmakers komen met een technische achtergrond, voorkom je dat. Ik ben trouwens voor gratis onderwijs over de hele linie. Toegankelijk onderwijs voor iedereen zorgt voor emancipatie van achtergestelde groepen. Het helpt zelfs mee aan de wereldvrede doordat mensen met een opleiding minder snel geneigd zijn geweld te gebruiken. Luuk Steemers Martijn de Vries (22), derdejaars Werktuigbouwkunde Foto's: Luuk Steemers Ik zie daar niets in. Als je bètastudies gratis maakt, zullen sommige twijfelaars daarom kiezen voor een bètastudie en het vervolgens niet afmaken. Het uitvalpercentage kan stijgen. Het zijn pittige studies. Ik vraag me af of de kwaliteit van de afstuderende bètastudenten dan wel gelijk blijft. Het maakt nogal verschil of je op alle vakken een vijfenhalf of een negen haalt. De bandbreedte van de kwaliteit van de studenten is groot en we hebben toch juist behoefte aan mensen die wel iets kunnen? Dat je het papiertje haalt, betekent niet per se dat je ook het vermogen hebt om met nieuwe ideeën te komen. En daar heeft onze sector nu juist behoefte aan. Bètastudenten doen gemiddeld langer over hun studie. Bied ze meer mogelijkheden om hun studie goed af te ronden. Geef ze een vrijstelling voor de langstudeerboete. Ik voldeed aan de toelatingseisen, maar m n wiskunde moest ik toch bijspijkeren. Daardoor heb ik tijd verloren en krijg ik nu een boete. Ik betwijfel nu of ik nog wel een masteropleiding kan gaan doen, ik betaal namelijk alles zelf. Je zou het collegegeld na afloop van de studie kunnen teruggeven aan goede studenten, dat lijkt me een betere stimulans, net als premies van het bedrijfsleven. Ik denk dat we ook andere dingen kunnen doen om die tekorten op te lossen. De algemene kennis over technische studies is echt laag in Nederland. Als ik vertel wat ik studeer, denken negen van de tien mensen dat ik in de agrarische sector zit. In het buitenland weet iedereen meteen wat een mechanical engineer doet. De promotie van de bèta-sector kan beter. Rina Tienstra 8 HANZEMAG WOENSDAG 20 JUNI 2012 [11]

9 Soep met kennis. In één van de lunchlezingen die dit jaar onder deze vlag in de Marie KamphuisBorg worden gehouden, legt voormalig gemeenteraadslid Geert Spieker uit hoe hij probleemjongeren op het rechte pad krijgt. bij de les Rot toch op, Spieker! Foto: Luuk Steemers Geert Spieker werkt volgens de driew-methode. Weet iemand wat de drie-w-methode inhoudt? Ondanks het aanlokkelijke weer, 24 mei is een overvloedig met zon overgoten dag, is collegezaal C1.03 van de Marie KamphuisBorg voor pakweg driekwart gevuld met docenten en studenten. Veel van hen kennen de hulpverlening van binnen en buiten, de praktijk én de theorie. Maar niemand kent de drie-w-methode. Het is simpel, zegt Spieker als hij zijn duim opsteekt: Eén is werk! Z n wijsvinger komt erbij: Twee is wonen! En drie, dames en heren, de derde vinger gaat de lucht in, drie is: de w van wriendin! Zeven jaar zat Geert Spieker voor de Stadspartij in de gemeenteraad van Groningen. In 2009 hing hij de lier aan de wilgen. Sindsdien is hij manager Radar Uitvoering Noord-Nederland. Radar is een landelijke stichting die probleemjongeren met drang en dwang op het rechte pad wil brengen. Spieker is geknipt voor de aanpak. Ik kom namelijk zelf uit een moeilijke groep. Wat heet op z n twaalfde raasde Spieker al mee met de Z-side, de hooligans van FC Groningen. Een paar jaar later was hij één van de grote jongens en dat bleef hij tot op z n 27-ste. Ik was verslaafd en ik liep met zó n pistool in de achterzak, totdat ik uiteindelijk de bak indraaide. Daar had hij na enige tijd een afspraak met iemand van de verslavingszorg. Hulpverleners willen hélpen. Daar ga je vanuit. Die man vroeg me wat ik wilde. Ik somde het gebruikelijke lijstje op: afkicken, een normaal leven. Jullie kennen dat wel. Begon die vent te lachen: Rot toch op, Spieker. Dat wil jij helemaal niet. Jij wilt gewoon zo snel mogelijk weer de straat op en op de oude voet verdergaan. Ik wens je er veel succes mee. Dat was het kantelpunt. Nog diezelfde avond zag ik in dat ík een probleem had en dat er maar één was die dat probleem kon oplossen: ík. De Oost-Groningse jongeren waarmee Spieker werkt, hebben baat bij een harde hand. Ze komen nóóit vrijwillig, ze moeten meedoen, anders krijgen ze twintig procent korting op hun uitkering. Negen maanden zitten de probleemjongeren opgescheept met Spieker en z n mannen. We wegen allemaal negentig-plus. Dat is wel nodig, ja. De eerste dagen van dit zogeheten Overstagproject zijn vreselijk zwaar. Het team haalt zo n tien jongens van huis op. Ze weten alleen dat ze kleren voor drie dagen moeten meenemen. In de haven van Harlingen keert het team de tassen binnenstebuiten. De drugs, drank en wapens worden zonder pardon ingenomen. Drie dagen zeilen op het IJsselmeer klinkt leuk. Maar voor deze jongens is een halve dag zonder wiet en bier (of allerlei sterkers) bijna ondenkbaar. De Overstagmedewerkers voegen aan dit leed een paar toefjes treiterij toe. Voor het eten steek ik bijvoorbeeld m n bestek in m n zak. Waarom krijg ik geen vork, mien jong?, zeg ik dan tegen de tafeldekker. Dat kun je niet maken, man. Heb je wat tegen mij? Een beetje provoceren. Kijken wat voor vlees je in de kuip hebt. Je zit daar met allerlei stoornissen aan boord, je moet even weten welke. Na de zeildriedaagse mogen de jongens naar huis. Overstag heeft stages voor ze geregeld. Daarvoor praat Spieker de blaren op z n tong. Het is glashelder: als je die jongens niet aanpakt, kost dat de gemeenten op den duur bakken en bakken geld. Op tijd op het stageadres verschijnen is verplicht, maar de medewerkers helpen een handje. Kleerkasten van het type uitsmijter fungeren als menselijke wekkers. Eerst per telefoon, maar als dat niet het gewenste resultaat heeft, zijn de wekkers niet te beroerd om even langs te komen. Als je het zover laat komen dat ze s ochtends voor je deur staan, is niet opendoen waarschijnlijk de verstandigste optie, grinnikt Spieker. In twintig procent van de gevallen lukt het niet om de jongeren met dwang en drang op het rechte pad te krijgen. Het zwaarste is de zuigkracht van het oude wereldje. Je moet een geweldige wilskracht hebben om die te weerstaan. Uiteindelijk komt het echt helemaal op jezelf aan. Boudewijn Otten [11] JUNI WOENSDAG HANZEMAG 9

10 frick Rutger verzon de campagne voor de Nacht van Kunst & Wetenschap Neuromarketeers Als een bedrijf korting geeft, denkt de consument dat die afgeprijsde producten impopulair en inferieur zijn. Deze wetmatigheid staat in het vrolijke boekje Geef Nooit Korting! van marketingexpert Jos Burgers (één van de meest gevraagde managementsprekers in Nederland, al zegt hij dat zelf). Ik denk helemaal niet dat afgeprijsde artikelen inferieur zijn. Ik denk dat het bedrijf bij zinnen is gekomen, nadat het enige maanden heeft geprobeerd de artikelen voor een te hoge prijs te verkopen. Wat ook kan: het bedrijf doet het oude spul in de aanbieding omdat het magazijnruimte nodig heeft voor nieuwe spullen die het denkt te kunnen verkopen voor een te hoge prijs. U begrijpt, ik begrijp weinig van marketing. Nog zo n wijsheid die wordt bevestigd door neuromarketingonderzoek: als de prijs van een product hoog is, denken potentiële kopers dat de kwaliteit van dat product hoog is. Net als het omgekeerde: bij een lage prijs verwacht consumenten een lage kwaliteit. Als iets gratis is, zo redeneren neuromarketeers verder, heeft het geen enkele waarde. Rare jongens, die marketingmannen. Licht, lucht en liefde kosten geen cent, maar wie zou hun waarde willen betwisten? De Partij van de Arbeid wil het collegegeld voor technische studies afschaffen. Niet doen!, waarschuwen marketeers: de populariteit van die studies daalt als ze gratis worden. Ik vermoed dat techniekstudenten techniekstudies doen omdat ze het leuk vinden om technische problemen op te lossen. Dat is niet voor iedereen weggelegd. Zo kon ik maar niet begrijpen dat x gedeeld door nul flauwekul was, zoals mijn wiskundeleraar mij hartstochtelijk op de mouw probeerde te spelden. Alsof een taart van de aardbodem verdwijnt als je hem niet deelt. x gedeeld door nul was volgens mij gewoon x. Nou, zei de wiskundeleraar, als je niks met een taart doet, kun je niet zeggen dat je hem deelt. Die slag was voor hem. Maar meneer, als je de taart voor jezelf houdt, deel je hem ook niet. x gedeeld door één is dus ook flauwekul. Hij stuurde me de klas uit. Op weg naar de conrector besefte ik dat ik bèta s wel nooit zou kunnen begrijpen. Maar ik snap ze beter dan dat ik mensen begrijp die een prijskaartje willen hangen aan het opgaan van de zon. Hajo Frick Reclame om bij stil te staan Aandacht krijgen voor de Nacht van Kunst & Wetenschap is misschien geen sinecure, maar de koppeling met Groningen als talentenstad maakt het er niet eenvoudiger op. Rutger Middendorp, docent aan de Academie voor Popcultuur, klaarde de klus. De affiche houdt het midden tussen een verzameling doedels, graffiti, aantekeningen en ja, wat eigenlijk? Customized sneakers, misschien? Het leek me namelijk echt iets voor Maki, Matthijs Maat en Kim Smits: twee Groningse kunstenaars die in Nederland niet per se heel bekend zijn, maar binnen een aantal subculturen weer wel. Ze ontwerpen prints, onder meer voor gymschoenen. Tussen haakjes: (ze hebben allebei Minerva gedaan). Afijn, het leek hun wel wat. Waarom huurde Marketing Groningen geen groot gerenommeerd bureau in? Dat waren ze van plan, maar dat bureau zag beren op de weg. Het oorspronkelijke idee om wetenschappers en kunstenaars te laten samenwerken is ook best lastig vorm te geven. Afijn, toen dacht iemand aan mij. Een nationale campagne, dat leek me geweldig. Door heel Nederland reclame maken voor de Nacht van Kunst & Westenschap en het initiatief City of Talent. Hoe artistiek is de wetenschapper? Ik interviewde drie Groningse hoogleraren: bewegingswetenschapper Bert Otten, neurobioloog Gert ter Horst en pathofysioloog Frits Muskiet. Wetenschappers denken heus niet alleen maar gestructureerd. Integendeel. Tijdens de interviews, die ik naderhand helemaal heb uitgeschreven, merkte ik dat ze graag zijpaden inslaan. Verrassende verbanden, dingen die niet voor de hand liggen, toevalligheden, daar hebben ze veel oog voor. Over dat associatieve, dat tastende, heb ik het vervolgens een ochtendje gehad met Kim en Matthijs. En die echoden die chaos in hun hele drukke poster. In Groningen hingen ze vooral in busabri s, maar dat is niet de uitgelezen plaats. Dat is het treinstation, een echte verveelplek. De meeste forenzen hebben weinig aandacht voor hun omgeving. Op de eerste dag trekt de poster ze uit die modus doordat deze reclame-uiting echt anders dan anders is. Dat gaat vermoedelijk bijna onbewust: wat is dat voor raar iets? De tweede dag gaan ze effe kijken. Daar hebben ze zeven minuten voor, dat is de gemiddelde tijd dat iemand zich op een station verveelt. Maar had de campagne effect op de bezoekersaantallen? Je weet niet hoeveel bezoekers de Nacht had getrokken zonder de campagne. Vergelijken is lastig, er zijn te veel factoren in het spel. Het weer, om maar eens wat te noemen. Ik vermoed wel dat de poster het effect heeft gehad dat ik verwachtte. Jou was die poster toch opgevallen? Verrek, daar had ik niet bij stilgestaan. Ik bedoel: ik heb er juist wél bij stilgestaan. Boudewijn Otten 10 HANZEMAG WOENSDAG 20 JUNI 2012 [11]

11 Kookworkshop van eetentertainer Pierre Wind habon Wie cola ziet proeft cola, ook al is het vermomde cassis Kookfanaat Pierre Wind geeft kinderen smaakles in het kader van het project GA! in de bibliotheek. Jullie willen toch geen skippybal op pootjes worden met zulke armen. In de Wolters-Noordhoffzaal in de Groningse openbare bibliotheek staan zeven bijzondere tafels. Vijf van die tafels zijn gedekt voor acht man. Er staan vier glazen bekers met onbekende inhoud, elk met z n eigen fel gekleurde rietje. In het midden van de tafels staat een groene bak. Ouders en kinderen schuiven aan. Ze nemen plaats op de stoelen aan de ongedekte tafels. Er is maar een handje vol geïnteresseerden komen opdagen. Er is meer pers aanwezig dan dat er kinderen zijn. Totdat er een klasje basisschoolkinderen binnenkomt. Gehuld in groene hesjes nemen de kinderen en hun begeleiders plaats aan de gedekte tafels. Zij zijn klaar voor de smaakles van de hyperactieve eetentertainer Pierre Wind. Wind werkte jarenlang in de keukens van toprestaurants, maar de laatste tijd heeft hij zich ontpopt als enthousiast pleitbezorger van gezond koken en gezond eten. Dat enthousiasme zit er bij Wind van top tot teen ingebakken. In de Groningse bieb schudt hij iedereen de hand waarbij hij het soortement buiging maakt dat hem in een voetbalwedstrijd waarschijnlijk een waarschuwing van de scheidsrechter zou opleveren. Wie eet er met zijn oren?, vraagt hij. Ik!, schreeuwt een kind. De zaal barst in lachen uit, maar het antwoord kan Winds goedkeuring wegdragen. Iederéén eet namelijk met z n oren. Wind wijst naar een vader drie meter verderop. En die meneer daar helemaal, want die heeft gróte oren. Weer lacht de zaal. Proeven doe je met je mond, én met je andere zintuigen. Een jongen mag z n tanden in een mini-komkommer zetten. De rest van de zaal moet luisteren naar het geluid. Horen jullie? Door het gekraak weet je dat het om een komkommer gaat. Dat je zicht ook meespeelt wordt duidelijk aan de hand van een filmpje van twee geblinddoekte jongens die een rode peper proeven. Peper smaakt behoorlijk sterk, zeker voor kinderen, maar de twee jongens raden niet wat hun tong streelt. Maar als ze hun blinddoeken afdoen, zien (en proeven) ze gelijk wat ze aten: peper. De kleur van voedsel beïnvloedt de smaak net zo goed. Wind maakt dat duidelijk met de kleur van de drankjes in de bekertjes. Wie cola ziet, proeft cola, ook al is de cola vermomde cassis of sinas. Waarom willen sommige kinderen sommige dingen niet eten? Een slechte ervaring zorgt ervoor dat je het gerecht niet nog een keer eet. Maar die emotie kun je volgens Wind veranderen door positieve eetervaringen met hetzelfde voedsel. Daarom laat hij de kinderen een eed afleggen. Leg je linkerhand op je linkerhart en zeg mij na: Ik beloof Ik beloof Aan mezelf. Aan mezelf. Dat ik nooit meer. Dat ik nooit meer. Dat lust ik niet, zal zeggen. Dat lust ik niet, zal zeggen. Zonder eerst te proeven. Zonder eerst te proeven. De kinderen leggen de eeteed praktisch schreeuwend af. Sommige ouders kijken tevreden toe: Wind heeft ze een krachtig wapen in de hand gedrukt. Eén argument kunnen hun spruiten de komende tijd niet meer aanvoeren. Habon Abdulahi GA! in de bieb De smaakles van Pierre Wind is één van de activiteiten van project GA-Spot van Gezond Actief Groningen. GA! is onderdeel van het project Healthy Aging van de Hanzehogeschool, de Rijksuniversiteit en het Universitair Medisch Centrum. De openbare bibliotheek is volgens Daan Bultje van het UMCG een uitgelezen locatie. Een plek waar sowieso veel mensen en kinderen komen. Daar bouwen we omheen. Om gezond ouder te worden moeten we bij de allerkleinsten beginnen. We leren ze om gezond te blijven door ze uit te leggen hoe ze gezond kunnen eten. Foto: Luuk Steemers Wachten Je gaat op vakantie. De koffers staan klaar. Je trekt je schoenen aan en loopt naar de bushalte. Daar wacht je tot de bus komt. Vervolgens wacht je samen met je vrienden op de trein naar Schiphol Je staat in de rij om in te checken, je staat te wachten bij de paspoortcontrole en je staat te wachten bij de gate. Daar sta je omdat je een trein eerder nam. Eenmaal geland moet je wachten op je bagage. Je moet wachten totdat de bus komt waarmee je naar je hotel gaat. En tenslotte moet je wachten op de sleutels van je kamer omdat er een rij staat bij de receptie van het hotel. Dit is je eerste dag. Beseffen we wel hoeveel tijd we kwijt zijn met wachten? Verspilde uren, zou je kunnen zeggen. Wat doe je in die gemorste tijd? Een beetje rondturen. Denken over van alles en nog wat. Ik vraag me af of je die tijd niet nuttiger kunt besteden. Je kunt zeggen, dan ga je toch lekker internetten op je telefoon? Daarmee moet je oppassen: internetten op reis is nogal duur. En om nou de hele tijd met oordoppen van je ipod rond te lopen is zo afstandelijk en weinig sociaal. Dan ga je toch lekker kletsen met je vrienden? Ja, dat zou kunnen. Maar op een gegeven moment ben je wel uitgepraat. Nee, wachten doe je toch. De vraag is of je er iets aan kunt doen. Dat denk ik niet. Die rij blijft even lang. Ik kan mij herinneren dat een vriendin van mij vertelde over haar bedevaart naar Mekka. Op het vliegveld in Jedda in Saudi-Arabië moest ze uren wachten. Op een gegeven moment is ze op haar koffer gaan zitten en is ze foto s gaan maken voor in haar plakboek dat ze van die reis ging maken. Misschien zitten er wel foto s bij van geloofsgenoten die hun rechterhand een centimeter of tien voor hun gezicht omhoog steken, de vingertoppen tegen elkaar gedrukt. Het is het gebaar dat past bij de woorden die ze dan zacht en vriendelijk uitspreken. Sabr, ya achi of Sabr, ya uchti: wees geduldig, mijn broeder. Wees geduldig, mijn zuster. Wachten is geduld oefenen. Een schone zaak. Habon Abdulahi [11] JUNI WOENSDAG HANZEMAG 11

12 Spinvis bij Flanor 12 HANZEMAG WOENSDAG 20 JUNI 2012 [11] Foto: Jolanda Brons

13 Taal is een middel om gezien te worden Op 29 mei was zanger en componist Erik de Jong te gast bij Literair Dispuut Flanor. In een bomvol Huis de Beurs praatte de 51-jarige zanger uit Nieuwegein met Femke Folkerts en Willemien Vlas. En hij speelde een handjevol van zijn magistraal mooie liedjes. In 2010 kreeg u de Johnny van Doornprijs, een literaire prijs voor gesproken letteren. Was u daar blij mee? De jury zei: zijn werk heeft bíjna poëtische kwaliteiten. Dus, hij is bíjna net zo goed als wij. Ik maak liedjes. Mijn teksten moeten dus in een liedje passen. Een gedicht staat stil, de bladspiegel staat stil. Dus dan kun je je ogen nog een keer laten gaan over de woorden die je hebt gemist. Bij een liedje is dat niet zo. De zanger neemt je mee door de tijd. Wat ik doe is geen poëzie, maar een liedje. Ik laat me wel beïnvloeden en inspireren door poëzie. De eerste echte gedichten die ik las waren de gedichten van Gerard Reve die achter in Op weg naar het einde stonden. Ik was toen zestien. Er was geen Spinvis geweest zonder die gedichten. Uw derde album Tot ziens, Justine Keller is uitgekomen met een boek. Een strip getekend door Hanco Kolk, van de strip Single. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen? Ik kwam Hanco acht jaar geleden tegen in Paradiso bij Strips en Stereo waar aan striptekenaars werd gevraagd om een Nederlands liedje te verstrippen. Hanco had Voor ik vergeet uitgekozen. Dat deed ie zo poëtisch. In die zin dat hij het niet letterlijk verstripte, hij maakte er een heel eigen beeld bij over zijn vader die net was overleden. Dat trof me heel erg en bovendien vond ik het een heel aardige man. Toen ik met Justine begon, vroeg ik of hij de voorkant van het cdhoesje wilde illustreren. Toen zei hij: nee, nee, nee ik wil alles. En dat is een grote eer, want hij is een groot kunstenaar. Was er een verschil van interpretatie? Merkte u dat het botste? Daar liep ik meteen tegenaan. Als ik een tekst schrijf, is de exacte betekenis alleen voor mij. Dat is een soort geheim. Als ik het aan jou vertel, maak jij er je eigen film van. Het risico was dus groot dat als Hanco zijn fantasie op de tekst loslaat, je denkt dát is de versie. Het stripboek laat Hanco s verbeelding van mijn teksten zien. Daar heb ik niet zo veel mee te maken. Soms is de overeenkomst wonderbaarlijk, soms was het voor mij ver van wat ik bedoeld had. U heeft in april een preek gehouden, de kansel beklommen. Over de tekortkomingen, de macht en het gevaar van taal. Kunt u daar iets over vertellen? Taal is alles wat we hebben. Alle wetenschap, alle filosofie, hoe we onszelf of de ander definiëren, kun je alleen met taal doen. Jij kunt mij nooit leren kennen zoals ik mezelf ken. Dus er zit altijd een gat tussen wat we echt bedoelen en wat we zeggen. Taal is altijd een mank middel. Woorden betekenen zelden zichzelf. Taal is voor mij een middel om de ander te leren kennen en vooral om jezelf kenbaar te maken. Om gezien te worden. Omdat we onder studenten zijn, wil ik iets vragen over uw studententijd. U heeft conservatorium gedaan. Het conservatorium stelde niet zo veel voor. Dat was een jaar en een maand. Ik was heel erg stoned, dus ik kon me niet concentreren. Ik had de middelbare school niet afgemaakt om diezelfde reden. Ik heb toelatingsexamen gedaan en ze vonden dat ik talent genoeg had. Eenmaal daar vond ik het alleen maar stom. Ik dacht dat ik in een muzikale ivoren toren zou belanden waar ze me zouden onderdompelen in muziek. Maar je moet het natuurlijk zelf doen. Nu ik 51 ben, vind ik het jammer dat ik geen klassieke studie heb gedaan. Erikje kon naar het gymnasium, maar in de jaren zeventig sloeg de punk toe. Ik verdwaalde in kraakpanden en in drugs. Van het gymnasium is niets gekomen en dat mis ik nu wel. Maar goed, mijn pad is anders. I ve been around. U bent heel erg fan van Simon Vinkenoog en hebt met hem gewerkt. Wat is het belang van een goede voordracht? Waar Simon in excelleerde was het niet voorbereiden. Dat is een wijze les. Simon was de koning van het niet voorbereiden. We gingen wel repeteren met de band, maar met Simon had dat geen zin. Hij deed het altijd anders. Als je dat eenmaal door hebt, begrijp je waarom hij dat doet. Hij gaat staan, hij kijkt je aan, snuift Op dat moment maakte hij iets, ter plekke, iets wat hij niet had voorbereid. Dat is podiumkunst. Dat wil ik ook ooit kunnen. Dat je zonder enige voorbereiding tot de mensen spreekt. Ik zing liedjes, die ken ik uit mijn hoofd. Dichters zitten altijd aan papier vast. Dat vind ik niet goed. Op het moment dat je ogen naar het papier gaan, sluit je iets af. Ik denk niet dat het een vorm van luiheid is, maar je ergens aan vasthouden. Het papier is je veilige haven. Maar dat moet je niet doen. Is er een reden waarom u niet in het Engels schrijft? Toen ik in punkbandjes zat schreef ik wel Engelse teksten. Wat je dan doet, is voor de tv quotes uit Amerikaanse series opschrijven. Dan heb je binnen een half uur een fantastisch klinkende Engelse tekst. Maar ik kwam terecht bij een obscuur kunstenaarsbandje dat in het Nederlands zong. En dat was heel lelijk. Heel uncool. Nederlands is geen mooie of handige taal als je het met het Engels vergelijkt. Maar juist die onhandigheid zorgt ervoor dat het precies doet wat ik wil. Als ik in het Nederlands zing, kom ik bij jou op een andere verdieping binnen. Dat is de taal waarin je boodschappen doet of de liefde verklaart. Het echte leven speelt zich af in het Nederlands. Dus als je het liedje ook in die taal doet, heb je zoveel meer zeggingskracht. Ondanks dat de taal niet zo mooi is, betaal ik die prijs graag. Waar komt Spinvis eigenlijk vandaan? Het is een woord. Gewoon een woord. Het begint met een S en eindigt op een S. Dus dat beeld is mooi. Het zijn twee Nederlandse woorden die je alleen in het Nederlands kunt uitspreken. Het zijn twee dieren die elkaar volgens mij nog nooit hebben gezien. Uit verschillende biotopen. Ik weet niet waar het woord vandaan komt. Van die ingevingen heeft iedereen toch? Hersenspinsels uit je onderbewustzijn. Stel je voor dat je jezelf helemaal zou kunnen doorgronden. Zelfkennis, dat wens je je ergste vijand nog niet toe. Dan zit je in een kooi waarvan je elke centimeter kent. Uw laatste album heet Tot ziens, Justine Keller. Wie is Justine? Justine bestaat niet echt. Justine is een onbereikbaar soort geest. Als je als jongetje van veertien voor het eerst verliefd wordt, dan word je verliefd op iemand van de televisie. In mijn geval was dat Marthe Keller. Een hele mooie dame die speelde in een Franse serie De jonkvrouw van Avignon. Vandaar dat ik Justine Justine Keller heb genoemd. Justine staat symbool voor de liefde. Want als je voor het eerst verliefd wordt, word je dat niet op een vrouw, maar op de liefde zelf. Wat vind u ervan dat uw muziek van Pirate Bay wordt getrokken? Prima. Ik doe het zelf ook. Op die manier komen misschien wel tien keer zoveel mensen met je muziek in aanraking. Ik hoef geen zwembad of Ferrari. Ik wil dat heel de wereld hoort wat ik maak. Aan de andere kant heb ik mijn hele leven in fabrieken gewerkt en dat was verloren tijd. Want elke minuut die ik niet aan muziek besteed, is verloren tijd. Ik kan van mijn muziek leven en dat wil ik graag zo houden, als het even kan. Ik heb ooit met twee Joegoslaven een zeecontainer met verrot vlees staan lossen in Rotterdam. Dat was het hoogtepunt. Het gaat bij u in interviews meestal over uw teksten. Vind u dat er te weinig aandacht is voor uw muziek? Ik heb filmmuziek gemaakt voor Adem, een Vlaamse speelfilm. Die muziek was genomineerd voor een grote Europese filmprijs. Een muziekfilmprijs. Daar was ik echt super-, superblij mee. Om die reden. Ik ben in eerste instantie muzikant. Als ik moet kiezen tussen tekst en muziek, kies ik voor muziek. Loes Vader Flanor Wie bij literatuur denkt aan stoffige Middeleeuwse boekenkasten in koude mistige abdijen, aan samenzwerende studenten in rokerige cafés in donk re stegen, of aan zonvergeelde schrijvers tussen wijn en typemachine, heeft gelijk. Wie daar niet aan denkt, heeft ook gelijk. Wie daar over denkt, moet een lidmaatschap van Flanor op z n minst overwegen. [11] JUNI WOENSDAG HANZEMAG 13

14 14 HANZEMAG WOENSDAG 20 JUNI 2012 [11]

15 HG-student Stephan staat achter (de schermen van) de G500 Geen spelletjes, wel direct invloed De G500 is een politieke beweging die haar idealen op een moderne manier wil verwezenlijken. HG-student Stephan Vierkant is één van de mannen van het eerste uur. Op congressen van politieke partijen komen vaak niet meer dan duizend leden om hun zegje te doen. Onze leden mengen zich onder die leden om onze standpunten op de agenda te krijgen. Vierdejaars HBO-Rechten Stephan Vierkant (24) is bijna vanaf het begin betrokken bij de activiteiten van de G500, een beweging die jongeren tot 35 jaar invloed wil geven in de politiek. De vertegenwoordigers van de G500 (de G staat voor generatie) worden aangemeld als lid van het CDA, de VVD en de PvdA, de drie partijen die sinds de Tweede Wereldoorlog het langst hebben geregeerd. Zo verschaft de G500 zich invloed op de partijstandpunten, die ze vervolgens aanwenden om steun voor hun eigen tienpuntenplan te verwerven. Nederland praat bijvoorbeeld al dertig jaar over het veranderen van het systeem voor hypotheekrenteaftrek. De meeste deskundigen vinden dat de huidige aanpak op de helling moet, maar het gebeurt niet. Onze leden proberen ervoor te zorgen dat er binnen het CDA, de VVD en de PvdA een meerderheid voor zulke hervormingen ontstaat. De huidige politieke partijen laten hun standpunten te veel afhangen van de angst om Kamerzetels te verliezen, vindt Vierkant. Ze houden zich bezig met de peilingen, met de populariteit van hun voormannen, met de vraag met wie ze wel en met wie ze niet kunnen regeren. Allemaal spelletjes. Een partij is geen middel meer om idealen te verwezenlijken. Het is een doel op zich geworden. Dat is hartstikke jammer. De G500 stelde haar tienpuntenplan op na het raadplegen van de leden en deskundigen. Vierkant, die naast zijn studie nog tijd vindt om twee internetbedrijfjes te runnen, is één van de drijvende krachten achter het vergaren van informatie van de achterban. We doen sessies met synthetron. Dat is een soort chatbox waar de organisatie een vraag stelt die door iedereen mag worden beantwoord. In groepjes van vijf beoordelen de deelnemers de verschillende onderwerpen. Als een antwoord als heel goed of als heel slecht wordt beoordeeld, buigt een ander groepje er zich over. Aan het einde van de sessie rolt er een lijstje uit met populaire en minder populaire standpunten uit. Zo achterhalen we precies hoe onderwerpen bij onze mensen liggen. Wij zijn helemaal en alleen van onszelf, het gaat ons om ónze ideeën Zelf denkt Stephan natuurlijk ook mee. Met punt drie uit het tienpuntenplan heeft hij het meeste op: creëer naast flexibele en vaste contracten een eindig vast contract. Ik zie het in m n vriendenkring. Starters op de arbeidsmarkt hobbelen van het ene tijdelijke contract naar het andere. Wij zeggen: haal de arbeidsrechtelijke belemmeringen voor contracten van drie of vijf jaar weg. Het heeft iets van een overval door de aanstormende generatie. Maar zo ligt het niet, vindt Stephan, de G500 is eerder het gevolg van de behoefte om iets recht te zetten wat scheef is gegroeid. Er zit knap veel grijs in het ledenbestand van de politieke partijen. De gemiddelde leeftijd van een lid van het CDA is 67. Bij de VVD en PvdA is het niet veel lager. Het is dus niet zo gek als de politiek beslissingen neemt die in het voordeel van pensioengerechtigden uitpakken. Dat is hun achterban. Lid worden van een jongerenafdeling van een politieke partij, vindt de G500 weinig effectief. Leden van jongerenclubs hebben weinig tot geen invloed. Wij hebben, als het goed is, direct invloed. Daar komt bij dat je als jongerenafdeling dreigt onder te sneeuwen. Je wordt één van de club, van hún club. Wij zijn helemaal en alleen van onszelf, het gaat ons om onze ideeën die we erdoorheen willen krijgen. Dat doet de G500 ook door het draagvlak voor die standpunten te vergroten. Onze leden gaan niet alleen naar partijcongressen, maar ook naar de lokale afdelingen. Ze proberen zoveel mogelijk mensen te overtuigen, want daar gaat het in de politiek uiteindelijk om. De leeftijdsgrens voor het gratis lidmaatschap van de G500 is vastgesteld op 35 jaar. Dat is pure symboliek. Het gaat immers om het geluid van de jonge generatie. Ons oudste lid is 94. Leeftijd speelt geen rol, als ze onze stem maar laten horen. Oorspronkelijk mikte de G500 op vijfhonderd van zulke stemmen (vandaar de naam), maar de teller staat inmiddels op duizend. Natuurlijk had de grondlegger van de beweging, Sywert van Lienden, ook een eigen partij kunnen oprichten. Maar dat vond hij te omslachtig. Veranderingen verwezenlijken door gebruik te maken van het huidige systeem gaat veel sneller en doeltreffender. Habon Abdulahi Foto's Luuk Steemers Foto: Luuk Steemers [11] JUNI WOENSDAG HANZEMAG 15

16 ISLANDCQ: studenten van de Academie voor Popcultuur gaan in creatieve quarantaine Kunst en technologie onder de spionagesatelliet Ze dromen er nog van, van die wonderlijke werkweek in Irbene. Lisa en Anne f ilmden in de verlaten spionagestad in Letland. Directeur Albert maakte foto s. Lisa Boels (19), tweedejaars Grafische Vormgeving Ik heb de workshop Faces in the Shadows of the Antenna gedaan. Met zeven studenten maakten we drie interviews met drie generaties mensen die iets te maken hebben met de antennes RT en RT32. Een Russische bewaker van het complex, de ingenieur die de antenne weer werkend heeft gekregen en een Letse studente die in de buurt woont. Zij kon ons veel vertellen over de geschiedenis van het gebied. We filmden de interviews op locatie. Het complex in Irbene wordt nu weer gebruikt als onderzoekscentrum, maar de stad eromheen is verlaten. Mooi en eng tegelijkertijd. Je zag alle lagen verf laag voor laag van de muren afbladderen. Alles valt van ellende uit elkaar. Het was nieuw voor mij om met studenten journalistiek en communicatie samen te werken, daar kom je bij onze opleiding niet mee in aanraking. Zelf heb ik veel gewerkt aan de compositie van de beelden en de presentatie van onze films. En ik heb fotoportretten gemaakt (zie foto links). De laatste dag vond ik het mooist, toen we alle resultaten van de workshops met elkaar gingen bekijken. En de kampvuren waren natuurlijk ook geweldig. (flickr.com/photo s/who knows lisa) Foto: Lisa Boels Anne Faber (29) tweedejaars Muziek Met zeven andere studenten heb ik een interactieve videofilm gemaakt. Surveillance. Een combinatie van een film en een game. Het is een thriller geworden. Als kijker kun je deelnemen aan het verhaal over een agent die een huiszoekingsbevel krijgt voor het huis van een verdachte. Je vindt in onze film aanwijzingen die mogelijk bewijsmateriaal zijn voor een aanhouding. We bedachten samen het verhaal en schreven een script voor alle scènes. Ik was de enige in de groep die een muzikale achtergrond heeft. Dus ik heb de muziek gecomponeerd. De combinatie beeld en geluid is belangrijk voor de spanning. Normaal maak ik meer orkestrale muziek, maar nu heb ik het heel minimalistisch gehouden, met weinig toon en subtiele geluidjes. Het festival was een fantastische afsluiting, echt een ontlading. In anderhalve week ontstond er een bepaalde cultuur van onderlinge verbondenheid. Ik had al iets met Letland, met de muziek, de taal en de cultuur. En natuurlijk ook met de natuur, het was één en al bos om ons heen. Ik ga zeker nog eens terug. 16 HANZEMAG WOENSDAG 20 JUNI 2012 [11]