Raadsbijlage Advies over het beroepschrift van mevrouw W.G.M. Mennen-Rosta tegen de geweigerde reclamevergunning voor het pand Mauritsstraat yp

Transcriptie

1 gemeente Eindhoven Dienst Bestuursondersteuning Raadsbijlage nummer xxg Inboeknummer ggmooa834 Adviesdatum tde b.b. x8 maart x 999 Dossiernummer gx8.4o3 Raadsbijlage Advies over het beroepschrift van mevrouw W.G.M. Mennen-Rosta tegen de geweigerde reclamevergunning voor het pand Mauritsstraat yp Bij brief van 22 februari 1999 komt de heer mr EJ.C. Asselbergs, namens mevrouw W.G.M. Mennen-Rosta op basis van artikel 134, lid 2 van de Politieverordening in beroep tegen het besluit van burgemeester en wethouders d.d. 28 januari 1999, waarbij op basis van artikel 123, lid 4 van de Politieverordening een reclamevergunning werd geweigerd voor "Club 77" aan het pand Mauritsstraat 77. Wij hebben op 18 maart 1999 tijdens een openbare hoorzitting de gelegenheid geboden dit beroep en de bestreden beslissing nader mondeling toe te lichten en wij melden u het volgende. Inhoud beroep. De heer Asselbergs geeft in het beroepschrift het volgende aan. Mevrouw Mennen-Rosta betwist dat de lichtbakken in de huidige uitvoering niet voldoen aan de redelijke eisen van welstand, dat deze twee borden te veel van het goede zijn. Dit temeer, omdat de bewuste reclame zich reeds een groot aantal jaren op het pand bevindt. De borden zijn beperkt van omvang en de letters zijn zeer bescheiden. Het pand bevindt zich daarbij tussen kantoren en bedrijfspanden en de neonverlichting brandt slechts een vijftal uren per etmaal. Het vertrouwensbeginsel wordt hier geschonden, omdat de gemeente gedurende al die jaren de reclame heeft gedoogd en mevrouw Mennen-Rosta er op mocht vertrouwen dat deze niet verwijderd hoefden te worden. Mevrouw Mennen-Rosta doet een beroep op het gelijkheidsbeginsel en verwijst hierbij naar de reclame-uitingen van het aangrenzende pand van Arie van Mil. Namens de heer Asselbergs is tijdens de hoorzitting aanwezig de heer mr R.E. Temmen. De heer Temmen geeft aan dat er geen omwonenden zijn die hinder van de reclame-uitingen kunnen ondervinden, omdat het pand niet in een woonwijk ligt. Mevrouw Mennen geeft aan dat zij bij het overleg tussen de heer Asselbergs en de secretaris van de welstandscornmissie, de heer A. Langenberg, door een communicatieprobleem niet aanwezig was. Zij was hierdoor niet van de afwij-

2 Raadsbijlage nummer x r8 zingsmotieven van de welstandscommissie op de hoogte. De heer Temmen merkt hierbij op dat hij niet weet waarom de heer Asselbergs beroep heeft ingediend terwijl hij het standpunt van het college kende. Het verschil met de eerder ingediende aanvraag voor een reclamevergunning is dat nu ook sprake is van twee borden maar met slechts een tekst. Standpunt gemeente, Het standpunt van de gemeente is nader toegelicht door mevrouw C. Zondag van de sector Vergunningen, Markten en Evenementen van de dienst Bouwtoezicht, Beheer en Vergunningen en door de heer G. de Bie, waarnemend secretaris van de welstandscommissie. Mevrouw Zondag geeft aan dat naar aanleiding van de eerder geweigerde reclamevergunning overleg is geweest tussen de heer Asselbergs en de heer Langenberg. Aan de heer Asselbergs waren toen de afwijzingsmotieven duidelijk kenbaar gemaakt, namelijk "het op deze manier bij elkaar plaatsen van twee reclame-objecten is te veel van het goede. Wel aanvaardbaar is het handhaven van een van de reclame-objecten. Vervolgens is een nieuwe reclamevergunning aangevraagd. Deze werd opnieuw afgewezen, omdat de afwijzingsrnotieven van de welstandscomrnissie door deze nieuwe aanvraag niet werden weggenomen, omdat dit een herhaling van de eerder afgewezen aanvraag was, zijnde twee bij elkaar geplaatste reclame-objecten. Alleen de tekst van een van de borden is gewijzigd. Vervolgens is de tweede aanvraag dus weer geweigerd. Van het vertrouwensbeginsel is geen sprake. De gemeente is tegen de reclameuitingen opgetreden direct nadat zij de overtreding heeft geconstateerd. Het beroep op het gelijkheidsbeginsel, onder verwijzing naar de reclame-uitingen van het aangrenzende pand van Arie van Hil, gaat niet op. Over de reclameuitingen aan dit pand loopt inmiddels ook een procedure. Heroverweging. Het beroep is tijdig ingediend, namelijk binnen de termijn van zes weken welke hiervoor op grond van artikel 6.7 van de Algemene wet bestuursrecht geldt. Aangezien het weigeren van de reclamevergunning voor "Club 77" (feitelijke) gevolgen heeft, is mevrouw Mennen-Rosta belanghebbende in de zin van voornoernde wet en derhalve ontvankelijk in beroep. Allereerst schetsen wij in chronologische volgorde de tot nu toe gevoerde procedure omtrent de reclame-uitingen aan het pand Mauritsstraat 77. Eerste aanvraag voor reclamevergunning. Op 25 maart 1997 bleek tijdens een controle dat voor de reclame-uitingen aan het pand geen reclamevergunning was aangevraagd. Club 77 is hierop geattendeerd en op 16 mei 1997 is een vergunning aangevraagd voor een enkelzijdige lichtbak met de tekst "Club 77 voor paren en alleenstaanden" en een neonverlichting met

3 Raadsbijlage nummer r r8 de tekst "Club 77" een en ander uitgevoerd volgens de bij dat verzoek gevoegde foto s en beschrijvingen. Op 17 juli 1997 is de aanvraag voor een reclarnevergunning afgewezen, omdat de reclame in de toenmalige uitvoering naar het oordeel van de welstandscornmissie niet voldoet aan de redelijke eisen van welstand. Het op deze manier bij elkaar plaatsen van twee reclame-objecten is te veel van het goede. Wel aanvaardbaar is het handhaven van een van deze reclame-objecten. Tegen deze beslissing heeft de heer Asselbergs namens mevrouw Mennen-Rosta beroep ingediend op 1 augustus 1997, hebben wij advies uitgebracht op 29 oktober 1997 en heeft het college van burgemeester en wethouders op 11 november 1997 besloten ons advies over te nemen en het beroep ongegrond te verklaren. Tegen deze beslissing is geen beroep ingediend bij de arrondissementsrechtbank waardoor deze beslissing onherroepelijk is geworden. Tweede aanvraag voor reclamevergunning. Op 1 juli 1998 is vervolgens geconstateerd dat de reclame-uitingen nog niet waren verwijderd en is mevrouw Mennen-Rosta hier op 13 juli 1998 aan herinnerd. Op 3 november 1998 heeft een gesprek plaatsgevonden tussen de heer Asselbergs en de heer Langenberg, secretaris van de welstandscommissie. Mevrouw Mennen-Rosta was hierbij niet aanwezig. Aan de heer Asselbergs is duidelijk kenbaar gemaakt wat de afwijzingsrnotieven van de welstandscommissie waren. Op 24 november 1998 wordt een nieuwe aanvraag voor een reclamevergunning ingediend. Deze aanvraag wordt vervolgens afgewezen op 27 januari 1999 op grond van artikel 4.6 van de Algemene wet bestuursrecht onder verwijzing naar de besluiten van 17 juli en 11 november De foto s, die deel uitmaken van de aanvraag, tonen geen nieuwe feiten en omstandigheden aan die tot een ander besluit kunnen leiden dan het besluit van 17 juli Uit de foto s blijkt namelijk dat er nog steeds sprake is van twee bij elkaar geplaatste reclame-objecten en dat de reclame-objecten derhalve nog steeds in strijd zijn met de redelijke eisen van welstand. Een van de reclame-objecten bevat weliswaar een andere tekst, maar dit was geen afwijzingsmotief. Tegen het weigeren van de reclarnevergunning is op 22 februari 1999 het onderhavige beroep ingediend. Heroverweging. Wij zijn van mening dat de gemeente terecht heeft geconstateerd dat de tweede aanvraag voor een reclamevergunning geen nieuwe feiten en omstandigheden aantoont die tot een ander besluit hebben kunnen leiden. Er is immers nog steeds sprake van twee bij elkaar geplaatste reclame-objecten en dit is in strijd met de redelijke eisen van welstand. Terecht is derhalve de aanvraag voor de vergunning op grond van artikel 4.6 van de Algemene wet bestuursrecht afgewezen. Uit het beroepschrift bleek reeds aanstonds dat de beroepsgronden van mevrouw

4 Raadsbij lage nummer x r 8 Mennen-Rosta ongegrond zijn. Ons inziens bestaat redelijkerwijs geen twijfel over deze conclusie. Derhalve adviseren wij u het beroep kennelijk ongegrond te verklaren. Aan een inhoudelijke advisering inzake dit beroep komen wij dan niet meer toe. Ten overvloede merken wij hierbij nog op dat wanneer wij met betrekking tot het beroep wel inhoudelijk zouden hebben geadviseerd, wij van mening zijn dat het beroep ongegrond zou zijn. Conclusie. Wij adviseren u het beroep van de heer mr E.J.C. Asselbergs, namens mevrouw W.G.M. Mennen-Rosta tegen het afwijzen van een reclamevergunning aan het pand Mauritsstraat 77 kennelijk ongegrond te verklaren. De commissie voor de beroep- en bezwaarschriften, H. de Kok, voorzitter. M. Jansen-Kwaaitaal, secretaris.

5 Raadabijlage nummer x xa Besluit De raad van de gemeente Eindhoven; beschikkende op het beroep van 22 februari 1999 van de heer mr EJ.C. Asselbergs, namens mevrouw W.G.M. Mennen-Rosta, tegen het besluit van burgemeester en wethouders d.d. 28 januari 1999, waarbij op basis van artikel 123, lid 4, van de Politieverordening een reclamevergunning werd geweigerd voor "Club 77" aan het pand Mauritsstraat 77, nr. 118 ; gelet op artikel 134, tweede lid van de Politieverordening; besluit: met overneming van de motieven van de commissie voor de beroep- en bezwaarschriften: het beroep van de heer mr E.J.C. Asselbergs, namens mevrouw W.G.M. Mennen- Rosta, tegen het weigeren van een reclamevergunning aan het pand Mauritsstraat 77 kennelijk ongegrond te verklaren. Aldus vastgesteld in de openbare vergadering van 17 mei R. Welschen, voorzitter. G. Kok, loco-secretaris. EH