Corpuskrant. Corpusstraat, Eugeen Schepensweg, Oorlogstraat, Stedelos. Tot dan!

Transcriptie

1 Corpuskrant Corpusstraat, Eugeen Schepensweg, Oorlogstraat, Stedelos N 186 December 2016 Beste buren, Het jaar nadert zijn einde loert al om de hoek. t Was voor onze wijk weer een jaar vol activiteit. Nieuwjaarsreceptie, Schotse feesten, katogentocht, de komst van de Sint... t Was een jaar van afscheid nemen en nieuwe buren verwelkomen. Maar vooral van heel wat leute en plezier! Daar breien we ongetwijfeld een spetterend vervolg aan volgend jaar! In dit krantje lichten we alvast een tip van de sluier. We laten Schotland achter ons en steken de grote plas over naar de USA! Alvast a Merry Christmas and a Happy New Year! The committee: President Clark Vice-president Slover Jack Chollin Luke Rivers Pete Brackfield & Miss Iris Nieuwjaarsreceptie Eén week voor de nieuwe Amerikaanse president de eed aflegt, brengt hij nog een blitzbezoek aan onze contreien. Op 13 januari - vrijdag de dertiende hebben we president-elect Donald Trump te gast in Welden. Dat leek ons een ideale gelegenheid voor een nieuwjaarsreceptie! Bij een hapje en een drankje wisselen we in dit hoog gezelschap de nodige wensen en eventuele kussen uit! We verwachten jullie vanaf 19u in Ruhuna, Kouterstraat 2. En we brengen er ongetwijfeld de Amerikaanse sfeer al wat in. Oh yeah! Deelnemen is gratis voor al onze wijkbewoners. Maar om praktische en veiligheidsredenen vraagt de Amerikaanse Secret Service om vooraf je komst te melden via info@corpuscomite.be of bij één van de bestuursleden! Tot dan! een uitgave van het Corpuscomité vzw, Oorlogstraat 6B, Welden - ond.nr

2 Hij kwam! Sinterklaas en zijn pieten waren weer 2 weekends paraat in onze wijk. En omdat iedereen braaf was geweest, had hij ook voor jong en oud een geschenkje mee! Welkom! In de Stedelos nummer 1 nam Johan Verscheure onlangs zijn intrek. Van harte welkom in onze wijk en hopelijk tot binnenkort tijdens één van onze activiteiten. 36ste Corpusfeesten We prikten een datum voor onze Corpusfeesten. Omdat het comité ook wel eens naar de bierfeesten wil, hebben we alles een weekje opgeschoven. De Corpusfeesten vinden plaats op 1 en 2 juli 2017! We want you there! Schrijf het dus nu alvast in jouw agenda!

3 Zie ginds komt de tractor uit Mater weer aan Marc brengt ons Sint-Nicolaas Ik zie hem al staan Hoe sputtert zijn motor Hij schudt op en neer Hoe waaien de ballonnetjes Al heen en al weer (Tess, Corpusstraat 10 ) Eindejaarssfeer Aan t kapelleke op de hoek van de Oorlogstraat en de Corpusstraat, is het weer al eindejaarssfeer wat de klok slaat. Dankzij Rolande Baudelet (juffrouw Rolande, gelijk ze in Welden zeggen) konden we dit jaar opnieuw een prachtexemplaar op de kop tikken. t Is te zeggen: toch een stukje ervan. Van de metershoge spar uit Rolandes tuin werden enkel de bovenste meters naar onze wijk verhuisd en sfeervol aangekleed. Op onze Facebookpagina vind je een filmpje met de making-of! Ook nog eens bedankt aan Nicole voor de extra kerstdecoratie en de bediening van de lichtjes in de boom!

4 Walhalla spreekt de memoires van een tent Part 3: als het geen feest was Ja, schone liedjes duren niet lang hé, of toch? De langste liedjes (en ook de plezantste) waren de Corpusfeesten: ne keer dat de tent gezet was, was t feest voor drie dagen, allez, den dag van de afbraak niet meegerekend natuurlijk! ( t was dan ook vaak nog wel feest-en-petitcomité ). Later werd het een weekend van 2 dagen feesten (en nog altijd met veel leute en plezier), maar waarbij we dan om de 5 jaar toch op een extra avond getrakteerd werden. Maar de meeste andere feesten op verplaatsing waren één of max 2 dagen. Daarvoor en daarna was het hopen op goed weer, zodat ik niet te lang buiten moest blijven staan ( k heb het zeker al verteld dat ik eens 3 weken lang in regen en wind gestaan heb, letterlijk buitenspel voor de voetbal). Maar éénmaal terug thuis ben ik altijd goed verzorgd geweest. En t comité heeft toen ook een wijs besluit genomen: Walhalla blijft in onze wijk, en mag uitzonderlijk uit sympathie ook nog eens naar de KSA of naar t KBO. Punt. Ik heb toen te vroeg Joepie! geroepen, want ik was als tentje jammer genoeg een beetje te klein voor die lokale voorloper van andere muziekfestivals. De anciens van de Corpus zullen het wel weten dat die befaamd geworden Weldense jeugdfeesten nu ook een brok mooie geschiedenis zijn, net zoals de KSA jammer genoeg. t Is wel ambiance geweest met al die vedetten van toen: Willy Sommers, Salim Segers, Get Ready, en zovele anderen. enfin, wat voorbij is, is voorbij!? en na de feesten op stal, ja, ik kan er uren over doorgaan moest ik een paspoort hebben, dan was ik al verscheidene keren naar de dienst bevolking mogen teruggaan om telkens mijn nieuw verblijfsadres te laten registreren. Mijn eerste grote merci gaat naar Wardje De Clercq, hij is een schoon stuk in de 90 oud geworden, en heeft mij altijd graag gezien. Zijn vroegere stallingen in de Corpusstraat - in het destijds eerste huis aan de rechterkant als je van de kerk komt - waren voor mij niet alleen een gewaardeerde schuilplaats, maar ook een eerste echte thuis. Nooit ver van het feestgebeuren, en t was voldoende ruim en luchtig. Alhoewel, de ingang was niet groot, maar zo konden ze mij moeilijk komen pakken. Het was daar zo ruim en openluchtig dat de leden van t comité er mijn ijzeren gebinte in een schoon nieuw rood kleurke gestoken hebben, de sporen van hun verfkunst staan nog altijd op mijn tentzeil. Jacques heeft er zelfs Wardje zijn pomp gebruikt om een paar van mijn kromgetrokken poten terug te rechten. Nu ja, als het feest was, moest ik natuurlijk proper zijn, en van tijd tot tijd heb ik wel een goede schrobbing gekregen. In t begin herinner ik mij dat zelfs de kinderen van de comitéleden samen met hun vriendinnekes, en een paar borstels, sponsen en zeemvellen aan het poetsen

5 gingen. Er bestaat daar zelfs een niet-uitgegeven video van ergens in t Corpusarchief maar ik moet toegeven dat de leden van t comité zelf ook wel de waterslang en schuurborstel deftig gehanteerd hebben alhoewel, t is wel héél lang geleden! Na bij Wardje - verhuisde ik in 2006 naar de boerderij van Raf Lauwereyns in t verkavelingsbaantje. Ik lag er in de vroegere woonkamer, op zo n zwarte tegelvloer met witte voegen, en niet ver van de kachel. t Eerste moment lag ik nog kapot van t lachen met al die verhaaltjes van mijn verhuizers, want wie minder dan onder andere Hubert en Kris hebben mij daar toen letterlijk binnen gedaan. Dat was echter niet voor lang want er waren bouwplannen, t huis zou gesloopt worden en zo belandde ik in de Stedelos, in een tuinhuis van Jacques. Daar was het eerlijk gezegd toch wel behoorlijk krap! En ik voelde me daar eigenlijk ook niet echt op mijn gemak, want ik kreeg er met momenten toch onverwacht bezoek van de familie van Ratatouille. Het comité heeft dat natuurlijk pas ontdekt als ze in de zomer de tent weer wilden opzetten, en dan vaststelden dat er een paar luchtgaatjes in het dakzeil waren Marc M had gelukkig nog goede col om mijn doorkijkdak weer lucht- en waterdicht te maken. En ja, l histoire se répête: ook daar bouwplannen, en dus weer verhuizen. Na wat brainstormen en allerlei opties bekeken te hebben, mocht ik op Steven zijn camion naar de overkant van de Schelde. In de garage van Luc zijnen thuis in Eine was er voldoende ruimte vrij, en zo kreeg ik daar voor een tijdje onderdak. Het was echter ook maar voor een tijdje, want niet bij de deur als je altijd over de Schelde moet, de spoorweg, de lichten, Enfin, ik kon er mij best bij neerleggen (letterlijk) en ik lag daar vooral droog en warm (ah ja natuurlijk hé bij een vroegere kolenmarchand), dus genoot ik maar van mijn tijdelijk verblijf. Peter, die in 2007 het comité kwam verrijken, had ondertussen een aantal van zijn relaties aangesproken, en zo kon ik weer dichterbij mijn geliefde buren komen uitroesten tussen de feestjes. Mijn nieuwe thuis werd dus de Monseigneur Lambrechtstraat, ik voelde me vereerd! Niet alleen omwille van de locatie (er is daar een beetje verder ooit een bisschop geboren hé), maar ook omdat ik daar nog een paar robuuste vierpotige bewakers rond mij kreeg. Filip zijn herders zouden mij voor alle onheil beschermen en beschutten. Alleen, dat was enkel maar voor mijn ijzeren gestel, want voor een ratatouille-herhaling wou ik best wel passen. En zo geraakte mijn hardware en mijn software duidelijk gescheiden. Een letterlijke luxe eigenlijk, want mijn sterke, maar tegelijk ook kwetsbare zeilen vonden onderdak in de garage van Luc en Régine, een bijna koninklijk verblijf, niet ver van t kapelleke, op een paar meters van mijn feestterrein. En om dat uitroesten tegen te gaan, bestond er vroeger rode menie! Maar op aanraden van en vooral met sponsoring van de lokale verver buizen painters (= tikfoutje, geen reclame hoor!)

6 werden mijn stoere/roeste palen behandeld met een aangepaste zongebruinde teint. Zo werd ik op punt gezet voor de aankomende zomerfeesten met een complete new look! Jawel, ik mag natuurlijk niet vergeten te vermelden dat ik om niet zo n duidelijke redenen ondertussen ook op vermageringsdieet gestuurd werd. t Is begonnen met die brief van het stadsbestuur, na het Pukkelpopdrama: alle feesttenten groter dan 50m² moeten aan de volgende normen voldoen Ik was bijna dubbel zo groot en dus ook slachtoffer van de nieuwe regelgeving Het comité besliste geen problemen te zoeken, en op mijn leeftijd ook geen buitensporige controleuitgaven te doen. Ik mocht dus tijdelijk naar mijn zeilmaker terug, om mij een beetje te verslanken. Het voelde eigenlijk echt wel erger aan dan bij een maag-verkleining, maar ze hebben er tegelijkertijd mijn zeilen met makkelijke ritssluitingen voorzien van een paar extra veiligheidsin- en uitgangen. Allez, zo was iedereen dan toch content zeker? En nadat ik tijdens een try-out op Jacques zijn gazon opgesteld werd en volledig goed bevonden, kon ik mij gerust en rustig voorbereiden op een veilig optreden op de volgende Corpusfeesten. (Op de voorgrond zie je nog de onbenutte resten van mijn verslankingsingreep). Ze hebben er zoals je ziet natuurlijk eentje op gedronken, op een verleden, en vooral een toekomst met nog vele mooie momenten. Die, en nog veel meer, ontdek je in een volgend krantje! Dada, Walhalla! Wacco: Hey Trix! Trix: Ja, Wacco? Wacco: Ze gaan den Donald naar de wijk halen! Trix: Donald Duck? Wacco: Neeje! Trump! Trix: Die met zijn raar haar die president van de USA wordt? Wacco: Ja, die! Hij komt nieuwjaren. Trix: Zullen wij voor de security zorgen? Wacco: Goed plan! Dan kunnen we eens stiekem tegen zijn kuiten pissen. Trix: En wat als Hillary gewonnen had, Wacco? Wacco: Dan had ik tegen hààr presidentiële kuiten gepist. Zeker weten!