pagina 1 van 7

Transcriptie

1 Derdenbeslag. Voorzieningenrechter handhaaft door de ontvanger gelegde derdenbeslag nu belastingschuldige geen volledige opening van zaken verschaft. Rechtbank Breda 1 april 2011, nr / KG ZA V-N 2011/28.15 SAMENVATTING Aan de heer X en mevrouw X-Y (hierna X c.s.) zijn in het kader van het zogenoemde Project Bank Zonder Naam diverse aanslagen inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen en navorderingsaanslagen vermogensbelasting opgelegd. Deze aanslagen zijn opgelegd op grond van verzwegen buitenlands vermogen. De beroepsprocedures tegen deze aanslagen zijn bij de rechtbank aanhangig. De ontvanger heeft verzoeken om uitstel van betaling afgewezen. Dit omdat X c.s. geen inkomens- en vermogensgegevens heeft verstrekt. Op 29 november 2010 heeft de ontvanger executoriaal derdenbeslag gelegd onder de Sociale Verzekeringsbank betreffende het AOW-pensioen. X c.s. vorderen opheffing van het onder de Sociale Verzekeringsbank gelegde executoriale derdenbeslag, althans de ontvanger te bevelen genoemd executoriaal derdenbeslag op te heffen of op te schorten. Tevens vorderen zij dat de ontvanger wordt verboden om op grond van dezelfde titel nogmaals executoriaal beslag op enig aan X c.s. toebehorend vermogensbestanddeel en onder derden te leggen. Dit alles op straffe van een dwangsom. De voorzieningenrechter van Rechtbank Breda wijst beide vorderingen af. Ten aanzien van de door X c.s. gestelde persoonlijke omstandigheden die maken dat de ontvanger naar hun mening uitstel van betaling zou moeten verlenen als gevolg waarvan het executoriaal derdenbeslag opgeheven zou moeten worden, overweegt de voorzieningenrechter dat die stellingen niet kunnen slagen. De nijpendheid van hun persoonlijke omstandigheden hebben X c.s. onvoldoende aannemelijk gemaakt. De basis voor de afwijzing van de vorderingen van X c.s. is dat zij niet de door de ontvanger gevraagde inlichtingen hebben verstrekt. Voorts oordeelt de voorzieningenrechter dat geen sprake is van schending van het gelijkheidsbeginsel door de ontvanger. Uitspraak Het geschil betreft de vordering tot opheffing van het op of omstreeks 29 november 2010 onder de Sociale Verzekeringsbank gelegde executoriale beslag. Vaststaande feiten 3.1. Op grond van de niet of onvoldoende weersproken stellingen en de overgelegde producties wordt uitgegaan van de navolgende feiten: Aan X zijn in het kader van het zogenaamde Project Bank Zonder Naam diverse aanslagen inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen en navorderingsaanslagen vermogensbelasting opgelegd. Deze aanslagen zijn opgelegd, op grond van verzwegen vermogen. Het totale bedrag aan belastingschuld door X te betalen bedraagt ,51 en het bedrag door Y te betalen bedraagt X heeft tegen deze aanslagen bezwaar gemaakt en beroep ingesteld. De beroepsprocedures zijn bij deze rechtbank aanhangig onder de rolnummers 09/2915 tot en met 09/2929 en 09/2930 tot en met 09/2934. Bij brieven van 10 en 28 april 2008 heeft de Ontvanger, Belastingdienst Zuidwest/kantoor Roosendaal, naar aardleiding van het verzoek tot uitstel van betaling om nadere informatie verzocht om een actuele opgave van de vermogens- en inkomenspositie van X c.s. In die brieven is door de Ontvanger aangekondigd dat bij het uitblijven van de te verstrekken informatie binnen de aangegeven termijn de Ontvanger voornemens is het uitstel te weigeren. Aan het verzoek van de Ontvanger hebben X c.s. niet voldaan. Bij beschikking van 8 mei 2008 heeft de Ontvanger het verzoek van tot uitstel van betaling in verband met de opgelegd de aanslagen afgewezen. Tegen die weigering/intrekking hebben X c.s. bij brief van 15 mei 2008 een beroepschrift ingediend. Bij beschikkingen van 6 november 2009 heeft de Ontvanger het ingestelde beroep afgewezen. pagina 1 van 7

2 Bij brieven van 16 juli en 5 augustus 2009 is door X c.s. wederom om uitstel van betaling verzocht. Door de Ontvanger is nogmaals aan X c.s. verzocht om inkomens- en vermogensgegevens te verstrekken. Aan dat verzoek hebben X c.s. niet voldaan, zodat het verzoek is afgewezen, X c.s. hebben een beroepschrift ingediend en vervolgens is op 8 maart 2010 het beroep van X c.s. afgewezen. X c.s. hebben bij brieven van 19 november 2009 en 24 maart 2010 een klacht aan de Nationale Ombudsman voorgelegd. De Nationale Ombudsman heeft bij brief van 12 mei 2010 geconcludeerd dat de beslissing van de Ontvanger om voor de beoordeling van het verzoek om uitstel van betaling informatie bij belastingschuldigen op te vragen, past binnen het kader van de Leidraad Invordering De klacht is niet verder in behandeling genomen. Op 17 februari 2009 en 1 oktober 2010 is door de Ontvanger een dwangbevel met bevel tot betaling uitgevaardigd voor in totaal het bedrag van Op of omstreeks 29 november 2010 heeft de Ontvanger executoriaal derdenbeslag gelegd onder de Sociale Verzekeringsbank op het aan X toekomende AOW-pensioen. Op 29 november 2010 heeft de Ontvanger X c.s. bericht dat zij een vordering onder de Sociale Verzekeringsbank heeft gedaan op de AOW-uitkering van X. Geschil 2.1. X c.s. vorderen - samengevat -: I. het op of omstreeks 29 november 2010 onder de Sociale Verzekeringsbank gelegde executoriale beslag op te heffen, althans de Ontvanger te bevelen genoemd executoriaal derdenbeslag op te heffen met ingang van de dag van dit vonnis, zulks op straffe van een dwangsom, dan wel genoemd executoriaal beslag op te schorten totdat op het beroepschrift tegen de aan opgelegde navorderingsaanslagen inkomstenbelasting en vermogensbelasting is beslist, II. de Ontvanger te verbieden om op grond van dezelfde titel nogmaals executoriaal beslag op enig aan X c.s. toebehorend vermogensbestanddeel en onder derden te leggen, een en ander op straffe van een dwangsom; III. de Ontvanger te veroordelen in de kosten van dit geding De Ontvanger voert verweer Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan. Overwegingen van de rechtbank 3.2. X c.s. leggen aan hun vordering ten grondslag dat de Ontvanger niet beschikt over een executoriale titel, zodat hij niet gerechtigd was om executoriaal derdenbeslag te leggen onder de Sociale Verzekeringsbank en het beslag reeds om die reden dient te worden opgeheven. De Ontvanger heeft namelijk niet in (alle) aan X c.s. opgelegde navorderingsaanslagen schriftelijke aanmaningen verzonden. Bovendien heeft de Ontvanger nagelaten om een hernieuwd bevel tot betaling te betekenen. Voorts leggen X c.s. aan hun vordering ten grondslag dat de Ontvanger onrechtmatig handelt door in strijd met zijn rechtsplicht en gelet op het vaste beleid van het Project Bank Zonder Naam aan X c.s. geen uitstel van betaling te verlenen en door ten laste van X tot het executoriaal derdenbeslag over te gaan. Het vermogen van X c.s. biedt voldoende verhaal om de belastingschuld te voldoen indien de ingestelde beroepen door de bestuursrechter ongegrond worden verklaard, zodat de Staat niet in haar belangen zal worden geschaad. Gelet op vergelijkbare gevallen binnen voornoemd project handelt de Ontvanger in strijd met het gelijkheidsbeginsel en het vertrouwensbeginsel door aan geen uitstel van betaling te verlenen en over te gaan tot voornoemd executoriaal derdenbeslag. Voorts handelt de Ontvanger in strijd met het zorgvuldigheidsbeginsel omdat niet is gebleken dat de Ontvanger de navorderingsaanslagen heeft beoordeeld op rechtmatigheid en juistheid. Tot slot dient de persoonlijke situatie van X in de beoordeling te worden betrokken. X is ernstig ziek en de ziektekosten worden niet geheel vergoed. X c.s. leven van een ouderdomspensioen en zij ontvangen voor een deel AOW. pagina 2 van 7

3 Vanwege de te maken ziektekosten willen (zij) geen zekerheid stellen. Zij stellen dat het bestaan van een overwaarde op de woning van X c.s. voor de Ontvanger voldoende dient te zijn De Ontvanger voert daartegen aan dat hij op juiste gronden aan X c.s. uitstel van betaling heeft geweigerd en executoriaal derdenbeslag heeft gelegd. Hij stelt ten aanzien van het geweigerde uitstel van betaling dat X c.s. niet hebben voldaan aan het verzoek van de Ontvanger om nadere inlichtingen te verschaffen over hun inkomens- en vermogenspositie, zodat de inspecteur niet in staat was om de fiscale gevolgen hiervan vast te laten stellen. Bij de beslissing tot de weigering van het uitstel van betaling heeft de Ontvanger de aard en de omvang van de vordering betrokken. De aard van de vordering is gelegen in het feit dat X c.s. opzettelijk vermogen hebben verzwegen, welk vermogen zij in het buitenland hebben ondergebracht om aan het oog van de Nederlandse belastingdienst te onttrekken. De omvang is aanzienlijk, ongeveer Voorts stelt de Ontvanger dat meerdere aanslagen zullen worden opgelegd vanwege het verzwegen vermogen. Het risico van onverhaalbaarheid na afronding van de fiscale procedure is naar de stelling van de Ontvanger te groot en hij verwijst hiervoor naar de Leidraad Invordering Zolang X c.s. geen zekerheid verstrekken, mag de Ontvanger in redelijkheid uitstel van betaling weigeren en invorderingsmaatregelen treffen. Verder betwist de Ontvanger dat hij het gelijkheidsbeginsel heeft geschonden. De situatie van X c.s. staat op zichzelf en de Ontvanger heeft daarin een juiste met redenen omkleedde beslissing genomen gelet op voornoemde gang van zaken. De stelling van X c.s. dat de Ontvanger het zorgvuldigheidsbeginsel heeft geschonden, wordt door de Ontvanger betwist. De informatie op grond waarvan de Ontvanger aan de gegevens van X c.s. is gekomen, komt vanuit een betrouwbare bron en is authentiek. Bovendien wordt een dubbele check toegepast en vindt een chikwadraattoets plaats. De Ontvanger betwist dat hij niet zou beschikken over een executoriale titel. Uit de door de Ontvanger overgelegde schermprints blijkt dat aanmaningen zijn verzonden en voorts zijn op juiste wijze dwangbevelen verzonden. De Ontvanger stelt voorts dat het doen van een vordering onder de Sociale Verzekeringsbank geen onherroepelijke invorderingsmaatregel betreft, omdat het bedrag altijd weer kan worden terugbetaald Het spoedeisend belang is gelegen in de aard van de zaak. De voorzieningenrechter is van oordeel dat X c.s. voldoende aannemelijk hebben gemaakt dat het beslag leidt tot een onmiddellijk verlies aan inkomsten en dat die situatie direct zijn invloed heeft op de dagelijkse kosten van het levensonderhoud, meer in het bijzonder het betalen van de medische kosten in verband met de ziekte van X Allereerst zal dienen te worden beoordeeld of de Ontvanger beschikt over een executoriale titel om te kunnen beoordelen of hij rechtsgeldig de vordering tot het leggen van het executoriale beslag onder de Sociale Zekerheidsbank heeft ingesteld. X c.s. betwisten ten eerste dat de Ontvanger aanmaningen heeft verzonden, zodat de Ontvanger niet bevoegd was om tot invordering door het opleggen van een dwangbevel over te gaan. Voor de vraag of aanmaningen aan X c.s. zijn verzonden is van belang artikel 15 van de Invorderingswet 1990 (hierna te noemen: Iw 1990). Dit artikel bepaalt dat met betrekking tot een naheffingsaanslag als bedoeld in artikel 9, achtste lid, en in de gevallen bedoeld in artikel 10: a. een dwangbevel zonder voorafgaande aanmaning kan worden uitgevaardigd, of indien reeds een aanmaning is verzonden, in afwijking van de daarbij gestelde betalingstermijn, terstond (kan) worden uitgevaardigd en b. een dwangbevel terstond na het bevel tot betaling ten uitvoer kan worden gelegd. In het onderhavige geval is sprake van een situatie zoals bedoeld in artikel 10, eerste lid, sub g van de Iw De Ontvanger heeft namelijk een vordering ex artikel 19, eerste lid, sub b, van de Iw 1990 gedaan en de voorzieningenrechter acht het niet aannemelijk dat de schuld kan worden verhaald gelet op de weigering van X c.s. om inzicht te geven in hun inkomens- en vermogenspositie. Voorts is voldaan aan artikel 19, tweede lid, sub a van de Iw X c.s. komen namelijk naar het voorshands oordeel van de voorzieningenrechter op grond van artikel 25 van de Iw 1990 niet in aanmerking voor uitstel van betaling. De voorzieningenrechter verwijst naar de Leidraad Invordering 2008 (hierna te noemen: de Leidraad). Daarin is richting gegeven aan het antwoord op de vraag wanneer de Ontvanger mag weigeren om uitstel van betaling pagina 3 van 7

4 te verlenen. Dit hangt af van een aantal omstandigheden. Voorop staat dat de Ontvanger in deze een discretionaire bevoegdheid heeft. De Ontvanger heeft naar het voorshands oordeel van de voorzieningenrechter gemotiveerd onderbouwd waarom hij in dit specifieke geval geen uitstel van betaling heeft verleend. X c.s. hebben niet voldaan aan artikel sub c en d van de Leidraad. Immers, de Ontvanger heeft in zijn brieven X c.s. in de gelegenheid gesteld om nadere inlichtingen te verschaffen omtrent hun inkomens- en vermogenspositie. Aan dit verzoek hebben X c.s. niet voldaan. Enkel om deze reden heeft de Ontvanger in redelijkheid kunnen besluiten dat hij geen uitstel van betaling zou verlenen. Bovendien hebben X c.s. de gevraagde zekerheid niet gesteld. Ook dit kan voor de Ontvanger een reden zijn om het verzochte uitstel van betaling te weigeren. Vorenstaande leidt tot het oordeel dat het zenden van aanmaningen geen vereiste is. Bovendien blijkt uit de in het geding gebrachte brieven dat de Ontvanger in ieder geval ten aanzien van een aantal aanslagen aan X c.s. aanmaningen heeft verzonden en voorts geeft de overgelegde schermprint van de Ontvanger reden om van de juistheid daarvan uit te gaan bij gebrek aan gemotiveerde betwisting van de zijde van X c.s. Ten overvloede zij opgemerkt dat ook al zou de Ontvanger niet voor alle opgelegde navorderingsaanslagen aanmaningen hebben verzonden, zoals door X c.s. is betoogd, dan nog zou de Ontvanger mede als gevolg van de wel verzonden aanmaningen gerechtigd zijn executoriaal derdenbeslag te mogen leggen. Verder is van belang dat in afwijking van artikel 4:123 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna te noemen: Awb) geldt dat de betekening van het dwangbevel geschiedt overeenkomstig de regels van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering met betrekking tot de betekening van exploten. In afwijking van artikel 4:123 van de Awb kan de betekening van het dwangbevel met bevel tot betaling ook geschieden door het ter post bezorgen van een voor de belastingschuldige bestemd afschrift van het dwangbevel met bevel tot betaling door de Ontvanger, zie artikel 13, derde lid, van de Iw In beginsel dient, zoals door X c.s. is betoogd, door de Ontvanger een hernieuwd bevel tot betaling worden gedaan, echter in het onderhavige geval is de uitzondering van artikel 14, tweede lid, van de Iw 1990 van toepassing. Artikel 15, eerste lid, sub c, van de Iw 1990 is op het onderhavige geval van toepassing nu zich de situatie van artikel 10, eerste lid, sub g, van de Iw 1990 voordoet. De Ontvanger heeft op grond daarvan de bevoegdheid om de naheffingsaanslag terstond ten uitvoer te leggen. Vorenstaande leidt tot de conclusie dat de bedragen terstond en voor het gehele bedrag invorderbaar zijn en dat de Ontvanger de belastingaanslagen derhalve terstond ten uitvoer mag leggen, zodat de stelling van X c.s. dat de Ontvanger niet over een executoriale titel beschikt niet slaagt Het beroep van X c.s. op het gelijkheidsbeginsel is naar het voorshands oordeel van de voorzieningenrechter onvoldoende gemotiveerd onderbouwd. De voorzieningenrechter is van voorshands van oordeel dat X c.s. onvoldoende aannemelijk hebben gemaakt dat de bodemrechter zal oordelen dat het gelijkheidsbeginsel met zich brengt dat aan X c.s. uitstel van betaling had moeten worden toegekend. De voorzieningenrechter overweegt daartoe dat in onvoldoende mate door X c.s. aannemelijk is gemaakt dat de beslissingen ten aanzien van derden, zoals door X c.s. overgelegd, zien op gelijke gevallen. Gelet op de in het geding gebrachte stukken kan niet worden beoordeeld of bijvoorbeeld de inkomens- en vermogensposities van die derden gelijk zijn. Immers hebben X c.s. daartoe geen gegevens overgelegd. Wel blijkt uit de stukken dat het steeds om andere bedragen gaat. Ook is onduidelijk of die derden, evenals X c.s., hebben geweigerd om binnen de daartoe gestelde termijn voornoemde gegevens te overleggen. Bovendien blijkt uit de stukken dat ten aanzien van een aantal derden het verleende uitstel is ingetrokken. Verder heeft te gelden dat het desbetreffende kantoor van de Ontvanger, Zuidwest, een bepaalde mate van vrijheid, discretionaire bevoegdheid, heeft als het gaat om het maken van een eigen afweging en beslissing. Tot slot is de voorzieningenrechter voorshands van oordeel dat uit de Leidraad Invordering 2008 blijkt dat de aard van de aanslag ook een reden voor de Ontvanger kan zijn om het uitstel van betaling in te trekken in het geval de belastingschuldige geen zekerheid wil verschaffen. Daartoe is van belang dat aannemelijk is dat X c.s. opzettelijk vermogen hebben verzwegen en in het buitenland hebben ondergebracht. Voorts hebben zij geen medewerking verleend aan het verzoek van de inspecteur om de fiscale gevolgen daarvan te laten pagina 4 van 7

5 vaststellen. Naar het voorshands oordeel van de voorzieningenrechter slaagt het beroep van X c.s. op het gelijkheidsbeginsel dus niet De stelling van X c.s. dat de Ontvanger in strijd met het zorgvuldigheidsbeginsel heeft gehandeld, is door hen eveneens onvoldoende gemotiveerd onderbouwd. De inspecteur had volgens X c.s. moeten nagaan of het de juiste X c.s. zijn die in de onderhavige procedure zijn gedagvaard en ten aanzien van wie executoriaal beslag gelegd. De vraag is of de door de Ontvanger gehanteerde procedure op een dergelijke wijze is ingekleed dat de Ontvanger de juiste persoon zal benaderen. Onder meer in de beschikking op bezwaar van 18 juni 2009 is de Ontvanger uitgebreid ingegaan op de wijze waarop de gegevens die de Ontvanger heeft verkregen en hoe deze gegevens zijn geverifieerd. De voorzieningenrechter is voorshands van oordeel dat, gelet op de uitvoerige en gedetailleerde uitleg van de Ontvanger, het aannemelijk is dat het desbetreffende onderzoek met waarborgen is omkleed en X c.s. in het licht van deze door de Ontvanger verwoorde werkwijze hun stellingen onvoldoende gemotiveerd hebben onderbouwd. Vorenstaande leidt ertoe dat het beroep op het zorgvuldigheidsbeginsel van X c.s. naar het voorshands oordeel van de voorzieningenrechter niet zal slagen Ten aanzien van de door X c.s. gestelde persoonlijke omstandigheden die maken dat de Ontvanger uitstel van betaling zou moeten verlenen ais gevolg waarvan het executoriaal derdenbeslag opgeheven zou moeten worden, is de voorzieningenrechter voorshands van oordeel dat die stellingen van X c.s. niet kunnen slagen. Daartoe overweegt de voorzieningenrechter dat X c.s. de nijpendheid van hun persoonlijke omstandigheden onvoldoende aannemelijk hebben gemaakt. Die persoonlijke omstandigheden zouden erin bestaan dat X c.s. de (medische) kosten niet kunnen dragen uit hun ouderdomsvoorziening. Uit de in het geding gebrachte stukken is zulks echter niet af te leiden. Voorts is de voorzieningenrechter van oordeel dat X c.s. ervoor hadden kunnen kiezen zekerheid te stellen als gevolg waarvan door de Ontvanger uitstel zal worden verleend. Zoals zij zelf suggereren zou de overwaarde van hun woning en recreatiewoning kunnen dienen als zekerheid, echter zij willen de mogelijk behouden om eventuele gelden ten aanzien van medische behandelingen te kunnen bekostigen door middel van de overwaarde van voornoemde onroerende zaken. Dit heeft in de huidige situatie echter wel tot gevolg dat, naar de voorzieningenrechter niet onredelijk voorkomt, de Ontvanger daarmee in zijn belangen kan worden geschaad. Immers is niet zeker of de onroerende zaken in de loop van de tijd, gelet op vorenstaande informatie, niet door X c.s. zullen worden bezwaard waardoor de verhaalspositie van de Ontvanger wordt benadeeld Gelet op het vorenstaande zal de vordering onder I worden afgewezen. Nu de vordering onder II voortvloeit uit de vordering onder I zal ook deze vordering worden afgewezen. Bovendien overweegt de voorzieningenrechter dat X c.s. hun vordering onder II in het geheel niet hebben onderbouwd en deze reeds om die reden afgewezen kan worden. (Volgt afwijzing van de vorderingen van X c.s.) COMMENTAAR Algemeen In deze kortgedingprocedure gaat het om de vraag of een belastingschuldige (zwartspaarder) voor de aan hem opgelegde aanslagen recht heeft op uitstel van betaling zolang de bezwaaren beroepsprocedures omtrent die "zwarte" inkomsten niet zijn afgerond. Volgens (de adviseur van) belanghebbende handelt de ontvanger willekeurig omdat in andere zaken waarin aanslagen van vermeende buitenlandse tegoeden worden betwist, wél uitstel van betaling is/wordt verleend. Op dit punt is de uitspraak bovengemiddeld belangwekkend. Allereerst omdat in de uitspraak nadrukkelijk wordt ingegaan op het gelijkheidsbeginsel, maar ook omdat impliciet de vraag aan de orde is of belastingplichtigen die een navordering ontvangen wegens (vermeende) verzwegen buitenlandse tegoeden, eigenlijk reeds op voorhand zijn "veroordeeld". De facto is de enige reden om het uitstel te weigeren immers gelegen in het feit dat zij vermoed worden pagina 5 van 7

6 buitenlandse tegoeden te hebben verzwegen, terwijl daarover nu juist een fiscale procedure loopt. Daartegenover staat dat belanghebbenden het zelf in de hand hebben om de informatie te verstrekken die kennelijk voorwaarde is voor het gewenste betalingsuitstel. In de procedure wordt gesproken over het "Project Bank Zonder Naam". Deze binnen de Belastingdienst gebruikte geanonimiseerde benaming van de jacht op verzwegen buitenlandse tegoeden maakt in elk geval duidelijk dat het gaat om een gecoördineerde, projectmatige actie. Spoedeisend belang Bij een kort geding dient sprake te zijn van een spoedeisend belang. De voorzieningenrechter toetst de spoedeisendheid in r.o Die is naar het oordeel van de voorzieningenrechter in dit geval gelegen in "de aard van de zaak". Gelet op de vermogenspositie van belanghebbende (hij stelt in de procedure eigenaar te zijn van een woning en een recreatiewoning die als zekerheid kunnen dienen) kan daaraan getwijfeld worden. De praktijk laat echter zien dat voorzieningenrechters doorgaans "niet moeilijk doen" over het spoedeisend belang. Wij maken op dit punt even een uitstapje naar de bestuursrechtelijke voorlopige voorziening. Daar zien we dat de mogelijkheid om "kort te sluiten", dat wil zeggen: in de procedure naar aanleiding van het verzoek om een voorlopige voorziening direct in de hoofdzaak uitspraak te doen, ertoe leidt dat het spoedeisende belang van de gevraagde voorlopige voorziening in het geheel niet meer aan de orde komt. Als in de hoofdzaak is beslist, komt de voorzieningenrechter namelijk aan een inhoudelijke behandeling van het verzoek om een voorlopige voorziening niet meer toe. "Kortsluiten" kan overigens alleen indien de voorlopige voorziening na of bij indiening van het beroepsschrift is gevraagd. Gaat het om een in de bezwaarfase gevraagde voorlopige voorziening, dan is kortsluiting niet mogelijk. Tot zover het bestuursrechtelijke uitstapje. Uitstel van betaling Het algemene beleid op het punt van uitstel van betaling in geval bezwaar of beroep is vrij helder. Normaliter krijgt men ongevraagd uitstel van betaling ingeval van bezwaar tegen de onderliggende belastingaanslag of voor bezwaar vatbare beschikking. Wanneer men tegen de (partieel) afwijzende beslissing op het bezwaar in (hoger) beroep komt, dient om uitstel van betaling te worden verzocht. De reden hiervoor is simpelweg dat de fiscus pas na ontvangst van de kennisgeving van het (hoger) beroep op de hoogte is van de voortgezette betwisting van de belastingaanslag. Slechts in kort geformuleerd bijzondere situaties kan de ontvanger van de hiervoor "quick and dirty" weergegeven regels afwijken. Dat betekent dat de rechter in casu dient te onderzoeken of er aanleiding bestaat om van de algemene regels af te wijken. Standpunt Nationale ombudsman Uit r.o. 3.1 blijkt dat de Nationale ombudsman reeds eerder had geoordeeld dat de ontvanger door, voorafgaande aan een eventueel te verlenen betalingsuitstel, om informatie omtrent de inkomens- en vermogenspositie van X c.s. te verzoeken, binnen de kaders van de Leidraad Invordering 2008 is gebleven. Kortom, door om informatie te vragen en het verstrekken daarvan als voorwaarde voor betalingsuitstel te hanteren, gaat de ontvanger zijn boekje niet te buiten. Ofschoon de rol van de burgerlijke rechter een andere is dan die van de Nationale ombudsman, nemen de kansen op een voor belastingschuldige gunstige uitspraak niet toe indien er reeds een afwijzend oordeel door de Nationale ombudsman is geveld. Diverse verweren X c.s. stellen dat de ontvanger niet beschikt over een executoriale titel en daarom de vordering ex art. 19 IW 1990 onder de SVB niet had kunnen doen. In r.o. 3.5 bespreekt de rechter dat aspect uitvoerig. Omdat sprake is van versnelde invordering (ex art. 10 en 15 IW 1990) mocht de ontvanger de diverse termijnen negeren en aanmaningen achterwege laten. Ook de betekening van dwangbevelen per post komt aan de orde. In r.o. 3.5 duikt ook opeens art. 19 lid 2 onderdeel a IW 1990 op. Uit de uitspraak blijkt niet dat sprake is van een in die bepaling bedoelde situatie. Art. 19 lid 2 geeft uitwerking aan art. 19 lid 1 laatste volzin IW 1990 en komt er op neer dat de ontvanger de mogelijkheid heeft om in gevallen waarin sprake is van een pagina 6 van 7

7 beslagverbod (dus ook van een verbod om een vordering te doen), toch 10% van een niet voor beslag vatbare uitkering door middel van een vordering op te eisen. Met betrekking tot de vraag of de ontvanger het verzochte uitstel van betaling mag weigeren, is met name het feit van belang dat X c.s. onwillig blijven de door de ontvanger gevraagde informatie (over hun inkomens- en vermogenspositie) te verstrekken. De voorzieningenrechter oordeelt onder verwijzing naar de Leidraad Invordering 2008 dat de ontvanger in dat geval inderdaad het gevraagde uitstel mag weigeren. De voorzieningenrechter gaat daarbij voorbij aan de juistheid van de inhoud van de Leidraad Invordering 2008, maar X c.s. hebben daarop ook geen beroep gedaan. De rechter hecht sterk aan het feit dat uitstelverlening een discretionaire bevoegdheid vormt. Gelijkheidsbeginsel X c.s. stellen dat de ontvanger het gelijkheidsbeginsel schendt door hen anders te behandelen dan anderen die zich volgens X c.s. in gelijke omstandigheden bevinden. De opgeworpen vraag is een zeer belangrijke. Van de overheid mag immers worden verwacht dat gelijke gevallen gelijk worden behandeld. X c.s. menen kennelijk dat zij er in zijn geslaagd om "vergelijkbare" gevallen op te sporen. In r.o. 3.6 wordt op dit punt uitvoerig ingegaan. Kern van het bewijsprobleem waar X c.s. tegenaan lopen, is dat niet duidelijk is dát sprake is van gelijke gevallen. Gelet op de eisen die de voorzieningenrechter stelt, zal het niet eenvoudig zijn om aan te tonen dat de diverse gevallen "gelijk" zijn. Het gaat er om of de inkomens- en vermogensposities gelijk zijn, of die anderen ook weigerden desgevraagd informatie te verstrekken en of de gevorderde bedragen ook vergelijkbaar zijn. Daarnaast laat de voorzieningenrechter een bepaalde mate van vrijheid aan de diverse belastingdienstregio s en kent hij betekenis toe aan het feit dat een uitstelverlening ex art. 25 lid 1 IW 1990 een discretionaire bevoegdheid van de ontvanger is. CONCLUSIE De praktijk lijkt te worden dat belastingplichtigen van wie vermoed wordt dat zij over buitenlandse spaartegoeden (of andere buitenlandse vermogensbestanddelen) beschikken, slechts uitstel van betaling kunnen krijgen indien zij (ook) volledige openheid van zaken verschaffen inzake dat buitenlandse vermogen. Doen zij dat niet dan gaat de ontvanger over tot (dwang)- invordering. Het gaat dan om (dwang)invordering voor niet onherroepelijk vaststaande belastingaanslagen. Mochten die nadien worden verminderd of vernietigd, dan betekent dat volgens vaste jurisprudentie van de Hoge Raad dat er sprake is van een onrechtmatige overheidsdaad. De schadevergoeding zal in omvang gematigd worden of zelfs geheel achterwege kunnen blijven als een belastingschuldige niet voldaan heeft aan zijn wettelijke plicht om desgevraagd informatie te verstrekken. Kortom, X c.s. hadden de schade kunnen voorkomen, althans kunnen beperken, indien X zich aan zijn wettelijke plicht van informatieverstrekking had gehouden. pagina 7 van 7