Bart De Clercq. De Beiaard

Transcriptie

1 Tour 2014

2 Startplaats Leeds

3 Bart De Clercq De Beiaard

4 Bart De Clercq

5 Bart De Clercq

6

7 Ploegvoor stelling Lotto- Belisol

8 Tour-Belgen

9 Stage 1: Leeds Harrogate, 191 km / Bart

10 Stage 1: Leeds Harrogate, 191 km

11 Stage 2: York Sheffield, 201 km

12 Stage 2: York Sheffield, 201 km

13 Stage 2: York Sheffield, 201 km / Bart

14 Stage 2: York Sheffield, 201 km / Bart

15 Matthew Busche leads an escape on stage two Stage 2: York Sheffield, 201 km

16 Stage 2: York Sheffield, 201 km Vandaag waren de renners toe aan de Engelse mini-versie van Luik- Bastenaken-Luik. Het geaccidenteerde parcours telde maar liefst negen hellingen, verspreid over ruim 200 kilometer. Vooral de slotfase van de wedstrijd moest voor vuurwerk zorgen. Al vroeg in de wedstrijd begonnen zeven renners aan een lange tocht. De namen: Quémeneur, Busche, Lemoine, Kadri, De la Cruz, Fonseca en ook Bart De Clercq kon aanpikken. Ook vandaag kwamen opnieuw een pak mensen buiten om het Tourpeloton aan te moedigen. De zeven reden goed rond en fietsten 3'45" samen maar aan de voet van Côte de Holme Moss werden ze ingerekend. Onder impuls van Garmin gingen de sprinters overboord waaronder ook gele trui Marcel Kittel. Na die klim gingen Voeckler, Gautier, Edet, Martin en Burghardt aan de haal. Zij zetten de achtervolging in op Kadri, de laatste overgeblevene van de vroege vlucht. Lang duurde hun achtervolging niet want enkele kilometers later werden ze teruggefloten. Op de Côte de Midhopestones was het verhaal van Kadri over. Tussendoor waagden ook Peraud en Rolland hun kans maar zonder succes. De strijd barste los op de Côte de Jenkin Road, een stevige klim van net geen kilometer aan een gemiddeld stijgingspercentage van 10%. Jurgen Van den Broeck en Tony Gallopin reden heel attent mee in de groep der favorieten. Na wat schermutselingen van onder meer Chris Froome en Alberto Contador waagde Vincenzo Nibali zijn kans in de afdaling. Hij sloeg vrijwel meteen een kloof en soleerde naar de overwinning. Slechts twee seconden later won Greg Van Avermaet nog de spurt van de achtervolgers. De Pool Kwiatkowski vervolledigde het podium. Gallopin stelde zich tevreden met een vijfde stek.

17 Stage 2: York Sheffield, 201 km / Bart

18 Stage 3: Cambridge London, 155 km Nieuwe sprinters-kans voor Greipel / Bart ment het peloton

19 Stage 7: Epernay Nancy, 233 km / Bart Bart De Clercq souffre depuis sa chute

20 Exit Bart

21 Exit Bart

22 Exit Bart Hallo, Wanneer ik dit berichtje schrijf, lig ik op de sofa, rechterbeen omhoog en een ijspack op de enkel. Je hoort het wel, veel actie kan ik momenteel niet ondernemen Waarom dus maar geen blogberichtje schrijven met een terugblik op mijn onfortuinlijke (en veel té korte) Tour en een update over mijn huidige toestand. Voor wie de afgelopen 2 weken op een andere planeet vertoefde of misschien wel gewoon op reis was, afgesloten van alle tv en media ik kwam dus in de 4de rit van de Tour ten val en hield daar, naast een volledig geschaafde rechterflank vooral ook een pijnlijke enkel aan over. Meteen na de val leek alles nog behoorlijk mee te vallen, op de vervelende schaafwonden na dan. Maar met de rit over de kasseien in herfstweer kreeg mijn lichaam nu niet bepaald een cadeau om rustig te herstellen. Al bij al kon ik deze rit nog behoorlijk afwerken al voelde ik wel al dat er in de enkel iets niet 100% pluis zat. De avond en vooral ochtend erop voelde ik meteen dat de hinder aan de enkel groter geworden was. Trappen nemen en stappen waren lastiger dan eerder. Maar ja, met de gedachte de 2de dag na een val is altijd de slechtste probeerde ik er nog een beetje de moed in te houden. Tijdens de rit had ik ook een pak meer last met kracht zetten met mijn rechterbeen. Het zou een zwaar dagje worden en op een pietluttig klimmetje van 1.5 km op 35 km van de meet moest ik als enige afhaken in het peloton. Toch wel een mentale tik en een veeg teken aan de wand. Maar we konden de 2de dag na de valpartij toch nog de meet halen terug en vanaf nu zou het wel gaan beteren zeker

23 Exit Bart Niet dus, want de avond en ochtend erop voelde ik dat ik alweer een stapje achteruit ipv vooruit gezet had. Met een heel klein hartje vertrok ik dus in een bijna 240 km lange rit. En daar werd het een calvarietocht van de 1ste tot de laatste pedaaltrap die ik gaf. Of wat zeg ik, zelfs als ik niet aan het trappen was, werd ik nog op pijnscheuten getrakteerd wanneer ik over een riooldeksel of een vluchtheuvel reed. Aanklampen, aanklampen en 10x tussen de auto s belanden en terugkeren, tot ik wist dat ik zeker binnen tijd zou raken en eigen tempo kon rijden. De missie om de meet te halen, was voor de 3de keer geslaagd, maar de vraag heeft dit nog zin? kwam toch al af en toe in mijn hoofd opspelen. Dat de toestand aan de enkel na meer dan 3 dagen alleen maar erger geworden was, was niet normaal en deed me vrezen voor het ergste. En dat ergste bleek jammer genoeg realiteit te worden. De 4de wedstrijddag na de val moest ik de handdoek noodgedwongen in de ring gooien. De vlam zat van bij de start in de pijp en vrijwel meteen verzeilde ik tussen de volgwagens. Een tijd lang bleef ik daar nog krampachtig aandringen in de hoop dat de ontsnapping van de dag vlug weg zou rijden en ik daarna zou kunnen terugkeren in het peloton, maar het mocht niet zijn. Het peloton bleef lang koersen en ik raakte stilaan de voeling met de wagens ook kwijt en besefte dat mijn Tour over and out was. Compleet leeg gestreden en terneergeslagen stapte ik dan maar de auto in. Alle werk en opofferingen van de weken en maanden voorafgaand aan de Tour de vuilbak in, alles voor niets geweest :(. Terug in België dan meteen de enkel nog eens nader laten onderzoeken bij Dokter Toon Claes in Herentals. Daar bleek dat toch een klein schilfertje van het bot aan de enkel afgesplinterd was, wat de verklaring was voor het niet verbeteren van de pijn naarmate de dagen vorderden. De remedie nu is simpel, rusten tot het beter is (en het vocht uit de enkel ook verdwenen is). Als alles voorspoedig verloopt, zou dit ongeveer een week in beslag nemen en zou ik nadien terug voorzichtig de fiets op kunnen.

24 Vingers kruisen dus dat de rust vlug zijn werk wil doen en dat we dan toch nog iets van 2014 kunnen proberen te maken. Want eerlijk gezegd, tot nu toe was het een beetje van de ene miserie in de andere dit jaar. Sportieve groeten en voor iedereen die naar Ieper of ergens anders langs het parcours stond, bedankt voor het supporteren! En aan iedereen die dat niet deed even goeie vrienden ;). Exit Bart