2017 Den Hertog B.V., Houten ISBN Illustraties: Iris Boter

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "2017 Den Hertog B.V., Houten ISBN Illustraties: Iris Boter"

Gijs Jonker
6 jaren geleden
Aantal bezoeken:

2 2017 Den Hertog B.V., Houten ISBN Illustraties: Iris Boter Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij digitaal, elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of op enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. 6

3 - 1 - Is het hier? Mees zit met zijn neus tegen de ruit van de auto. Ik zie helemaal geen dieren. Vader wijst naar de tomtom. Bestemming bereikt. Volgens de routebeschrijving klopt het ook. Moeder heeft een A4-tje in haar hand. Ze leest voor: Aan uw rechterhand is ons gezellige bungalowpark Klein Geluk, aan de linkerkant ziet u de ingang van Guido s Zoo. Bungalowpark is wel een beetje overdreven, vindt Mees. Veel groter dan onze garage zijn de huisjes niet. Ze hebben toch wel wifi? Zullen we eerst eens uitstappen? stelt moeder voor. En over wifi heb ik in de folder niks gelezen, dus misschien ben je een paar dagen niet online. Als dat zo is, dan... Kun je ook nog iets leuks zeggen? Vader is intussen uitgestapt en gooit het portier met een klap dicht. Hopelijk hebben we hier in Friesland een paar leuke dagen, maar daar moeten we allemaal ons best voor doen. Jij dus ook. Hij kijkt Mees even doordringend aan. Duidelijk? Mees knikt en stapt met een chagrijnig gezicht uit de auto. Hij had al helemaal geen zin om in de meivakantie een midweek weg te gaan en nu hij dit ziet... Wat een saaie boel. Klein Geluk, wie verzint zo n naam? Klein klopt wel, maar geluk... Klein Ongeluk is een betere naam. 7

4 Nu pas valt hem het bordje op, dat aan een houten paal is gespijkerd. Het is half onder de takken van een conifeer verdwenen. Met blauwe letters is er Guido s Zoo op geverfd. Als dit bordje iets zegt over de dieren in het park, dan weet Mees genoeg. Ik hoop dat we dat tweede huisje hebben. Nora wijst. Daar staat een schommel in de tuin. Nee, ik wil het eerste huisje, zegt Noud. Jij hebt de zandbak zeker gezien. Moeder lacht. We zullen het snel weten, want ik denk dat daar de eigenaar aankomt. Mees draait zich om en kijkt vol verbazing naar de man die op hen af komt lopen. Het eerste dat hem opvalt, zijn de cowboyhoed en de grote wenkbrauwen van de man. Jullie zijn familie De Bruin? De man haalt de donkerbruine cowboyhoed van zijn hoofd en knikt vriendelijk. Welkom op het prachtigste plekje van de mooiste provincie van Nederland. Ik ben Guido de Pater, de eigenaar van het bungalowpark en de dierentuin. Hij geeft eerst vader en moeder een hand. Dan steekt hij zijn hand uit naar Noud. Wie ben jij en hoe oud ben je? Noud kruipt verlegen tegen moeder aan. Vader lacht. Onze jongste is duidelijk onder de indruk. Noud is zes jaar. En ik ben Nora en ik ben acht, zegt Nora direct. Mooi zo. Guido kijkt naar Mees. Jij bent de oudste. Hoe heet jij? Ik ben Mees en ik ben bijna twaalf. Guido wrijft tevreden in zijn handen. Zes, acht en bijna twaalf. Jullie vinden het vast leuk om mij deze week een keer te helpen in de dierentuin. Ja? Mooi zo. Ik kan 8

5 best hulp gebruiken. Mijn vader heeft deze dierentuin opgebouwd en ik heb hem tien jaar geleden van hem overgenomen. Het is een klein park met vooral veel bijzondere vogels. Dat is mijn liefhebberij, maar we hebben ook minstens 25 andere diersoorten: stokstaartjes, herten, dwergapen... Vaak worden er verwaarloosde dieren naar mij gebracht, die ik dan weer verzorg. Af en toe koop ik wel eens een dier of ik ruil met een dierentuin. Omdat jullie een huisje op Klein Geluk gehuurd hebben, mogen jullie deze week gratis het park in. Hij pakt een sleutel uit zijn zak en geeft die aan vader. Als jullie het leuk vinden, vertel ik later meer over het dierenpark. Jullie hebben nummer zes, dat is het laatste huisje. Als jullie vragen hebben, zoek me dan maar op. Ik ben meestal in de dierentuin. Dan draait hij zich om en loopt weg. Ik kan me voorstellen dat hij van bijzondere vogels houdt, merkt Mees op. Hoezo? Moeder kijkt Mees verbaasd aan. Hij is zelf ook een vreemde vogel. Vader schudt zijn hoofd. Dat valt best mee. Stap maar in, ik rijd de auto naar nummer zes. Ik ga lopen. Terwijl de anderen in de auto naar huisje nummer zes rijden, kijkt Mees wat beter rond. Geen speeltoestellen, geen tafeltennistafel, geen zwembad... Dit wordt een supersaaie week. Hopelijk logeert in een van de andere huisjes een jongen van zijn leeftijd, dat kan het nog een beetje goedmaken. Voor huisje een zit een ouder echtpaar. Ze steken vriendelijk hun hand op. Mees wappert even snel met zijn 9

6 hand. Voor huisje twee staat een box, waarin een klein ventje hard staat te huilen. Een man en een vrouw zitten te lezen en lijken van de herrie geen last te hebben. Mees trapt tegen een paar steentjes die op het pad liggen. Nog drie kansen. Het volgende huisje lijkt leeg te staan, maar juist als Mees het pad naar de voordeur op wil lopen om binnen te kijken, gaat de deur open. Er komt een meisje naar buiten dat vriendelijk naar hem lacht. Mees vermoedt dat ze ongeveer even oud is als hij. Hij glimlacht even en loopt snel verder. Hij is nog liever alleen dan dat hij een hele week opgescheept zit met een meisje. Hutten bouwen, voetballen, in bomen klimmen... Dat wil hij! Maar dat kan niet met meisjes. Tenminste... Meisjes zijn er meestal niet zo goed in als jongens. Behalve Thirza dan, die bij hem in de klas zit. Die kan beter voetballen dan de meeste jongens en met touwklimmen was ze een paar weken geleden de snelste van de klas. Maar Thirza ziet er stoer uit en dat kan hij van dit meisje niet zeggen. Hij draait zich al lopend even om, maar kijkt direct weer voor zich. Waarom staat dat kind hem na te staren? Waarschijnlijk heeft ze niks beters te doen in dit domme park. Als ze maar niet denkt dat hij deze dagen iets met haar gaat doen. Ook huis nummer vier en vijf geven hem geen hoop voor een paar leuke dagen: in beide huisjes zit een gezin met jonge kinderen. Neem jij deze koffer mee naar binnen? Vader pakt een koffer uit de achterbak en zet die naast de auto. Zuchtend pakt Mees de koffer op en hij loopt langzaam naar de voordeur. 10

7 Jij slaapt in deze kamer. Nora wijst naar de deur recht voor hem. Noud en ik slapen in een tweepersoonsbed. Leuk, hè? Lekker belangrijk. Het interesseert hem helemaal niks waar hij slaapt. Als ze hier maar wifi hebben. Snel pakt hij zijn mobiel uit zijn zak. Geen netwerken beschikbaar. Nee! Ook dat nog. Wat is er? Moeder komt geschrokken aanlopen. Ben je iets vergeten? Ze hebben niet eens wifi. Daar had ik je toch al voor gewaarschuwd. Dit wordt de stomste vakantie die we ooit gehad hebben. Jullie wilden hier zo graag naartoe. Ik niet! Wat zei die vent ook alweer? Prachtigste plekje... Lelijkste plekje zal hij bedoelen. Mees, kun je nou niet... Nee! Nee! Nee! Ik kan niks... Ik wil niks... Alleen naar huis. Naar Thom en Milan. Ik mocht van de moeder van Milan komen logeren, maar dat wilden jullie niet. En nu zit ik hier. Lekker leuk. Maar niet heus. Het is hier saai. Ja, dat is het: saai! S!... A!... A!... I! En nu is het afgelopen! Mees heeft vader niet horen aankomen. Het is... Als hij de blik in de ogen van zijn vader ziet, houdt hij geschrokken zijn mond. Het is hier saai. Vader knikt. Dat weten we nu wel. Maar vanaf nu doe je normaal. Moet ik dat woord soms spellen voor je? Normaal! Is dat duidelijk? Jij gaat onze vakantie niet verknallen, omdat je een paar dagen zonder wifi zit. Sorry. Mees staart voor zich uit. Hij zou nog een heleboel willen zeggen, maar hij durft niet. 11

8 Dat is dan afgesproken. Vader pakt de koffer, die hij even heeft neergezet, weer op en loopt naar de slaapkamer van Nora en Noud. Mees blijft aarzelend staan en duwt dan de deur van zijn slaapkamer open. Geschrokken blijft hij in de deuropening staan. Een eenpersoonsbed staat tegen de rechtermuur, aan de andere kant staat een klein tafeltje met een stoel. Er is amper ruimte om ertussendoor te lopen. Moet hij hier echt vier nachten slapen? Wat een hopeloos ouderwets gedoe. Hij balt zijn vuisten, moet zijn best doen om niet opnieuw te gaan schelden. Even denkt hij na, dan pakt hij zijn mobiel en typt: Dit wordt de domste, saaiste, vervelendste vakantie ever! Hij wil het bericht naar Thom en Milan sturen, maar bedenkt dan dat hij geen wifi heeft. Buiten hoort hij Nora en Noud hard lachen. Tja... die zijn nog tevreden met een schommel en een zandbak. Maar hij niet. 12

Vergelijkbare documenten

Keetje zucht. Wat duurt het lang! Maar wacht... Daar komt een auto de straat in rijden. Hij stopt achter de verhuiswagen en er stappen twee mensen

Keetje zucht. Wat duurt het lang! Maar wacht... Daar komt een auto de straat in rijden. Hij stopt achter de verhuiswagen en er stappen twee mensen De verhuiswagen Mama! Keetje staat voor het raam. Ze wijst naar buiten. Er staat een grote auto voor het huis! Mama komt naast Keetje staan. Dat is een verhuiswagen. We krijgen vandaag nieuwe onderburen.