Gemeente van onze Heer Jezus Christus, lieve mensen,

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Gemeente van onze Heer Jezus Christus, lieve mensen,"

Maurits Brander
6 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Gemeente van onze Heer Jezus Christus, lieve mensen, Vandaag beginnen we aan iets nieuws. Een nieuwe kerkenraad, een andere structuur, een andere organisatie. Kleiner en vooralsnog zonder voorzitter. Dat is spannend, hoe zal het gaan? Vandaag beginnen we aan iets nieuws, ook met de lezingen uit het evangelie. Misschien weet u het, in de kerken die het oecumenisch leesrooster volgen, staat in een cyclus van iedere 3 jaar steeds een ander evangelie centraal. Matteüs, Markus, Lukas en dan beginnen we weer met Matteüs. Johannes komt er een beetje bekaaid van af. Hij heeft geen eigen jaar, pech voor Johannes, maar misschien ook wel een beetje z n eigen schuld. Hij schrijft soms wel erg abstract en ingewikkeld. Johannes horen we vooral bij de grote feesten van Kerst en Pasen. Aan de andere kant, Johannes vertelt verhalen die we nergens bij Matteüs, Marcus en Lukas tegenkomen, en die missen we dan. Misschien is een Johannes-jaar ook wel eens een goed idee. 1

2 Maar vandaag lezen we het begin van het evangelie van Marcus en daaruit zullen we in 2015 vaak lezen. Het evangelie van Marcus is waarschijnlijk het oudste evangelie en de centrale vraag in dit evangelie is: Wie was, wie is Jezus? Een centrale en basale vraag, die in onze tijd nog steeds actueel is. Het is één van de onderwerpen die Annelotte heeft aangedragen in de gesprekken die we hebben gehad, als voorbereiding op het afleggen van de belijdenis van het geloof. Wie is Jezus? Er zijn zoveel beelden, zoveel voorstellingen. Beelden die ons aanspreken en inspireren, zoals die van de Goede Herder, die op zoek gaat naar wie verdwaald is. Een Jezus die mensen eten geeft, zieken geneest en woorden van troost spreekt. Jezus als menselijk gezicht van een liefhebbende God. Maar er zijn ook andere beelden, een Jezus die harde woorden spreekt, die scherp is en oordeelt en spreekt over duisternis en tandengeknars. Een radicale Jezus die het heeft over alles opgeven, het compromisloze volgen als enige weg naar God. Of de Jezus als offerlam, die gekomen is om te lijden en sterven als verzoening voor de zonden van de wereld. Het klassieke, maar ook wat abstracte beeld, dat ook de nodige vragen oproept. 2

3 Wie is Jezus? Het is een lastige, maar wel belangrijke vraag. Wij zijn de Protestante Gemeente Lemelerveld, de gemeente van de Brugkerk. Maar in de allereerste plaats zijn wij gemeente van Jezus Christus. In de eerste plaats zijn wij een groep mensen die zich aangesproken weet door de boodschap van God en die in de voetsporen van Jezus willen gaan. En al het andere: de organisatie, de manier van omgaan met elkaar, het werk als ambtsdrager, je plek in de gemeente, vloeit daaruit voort en is daaraan ondergeschikt. De basis van al onze inzet voor de kerk is de vraag: zijn wij geloofwaardig gemeente van Jezus? Zijn wij het gezicht, de handen en het hart van Jezus in onze tijd en in onze situatie? Als we eerlijk zijn lukt dat lang niet altijd. In onze kwetsbare menselijkheid schieten we regelmatig tekort, beschadigen we elkaar of sluiten elkaar buiten. En daarom is het goed om steeds weer terug te gaan naar die basis: zijn wij geloofwaardig gemeente van Jezus? Weten wij ons door hem geroepen? Wat is het dat mij raakt? Dat mij aanspreekt? Waar ervaar ik iets van God in mijn leven? En hoe kan ik dat steeds weer opnieuw een bron laten zijn? Als iemand belijdenis van het geloof aflegt, is dàt waar het om gaat: ik heb iets van God ervaren, dat mij niet meer loslaat. Iets dat mij zó aanspreekt, dat ik op dat spoor verder wil gaan. 3

4 We zullen straks een lied horen en zien, dat voor Annelotte uitdrukt wat haar raakt in het geloof. Maar voor ons allemaal is het goed om zo nu en dan terug te gaan naar die vraag: Wat raakt en inspireert mij? Wie is Jezus? Marcus legt direct zijn kaarten op tafel: zijn evangelie begint met de woorden: Het begin van het evangelie van Jezus Christus, Zoon van God. Nou, dat is mooi en duidelijk: Jezus is dus de Christus, de Messias, en de Zoon van God. En daar hebben wij misschien allemaal onze ideeën en voorstellingen bij. Maar Marcus is er een meester in, om verwarring te zaaien en mensen op het verkeerde been te zetten. Hij zou het goed doen als scenarioschrijver bij Wie is De Mol?, want ook hier is niets wat het lijkt. Het verhaal van de Jezus, de Zoon van God, begin niet in de hemel, niet met een aankondiging door een engel of een bijzondere ster. Het is alsof Marcus zegt: Vergeet al die mooie kerstverhalen maar even. Kerst is voorbij, voor mij begint het verhaal van Jezus ergens anders. Het begint op de aarde bij de profeet Jesaja, die droomt van een nieuwe toekomst die begint in de woestijn. Het begint bij Johannes de Doper die oproept om anders te gaan leven. 4

5 Die mensen vraagt om onder ogen te zien wat er mis is gegaan, niet bij een ander, maar bij zichzelf, om zo het verleden achter zich te kunnen laten. En ineens, zonder spectaculaire aankondiging, is Jezus daar. Een mens als alle anderen. Niet uit de hemel, maar uit Nazaret in Galilea. Hij komt naar voren om zich te laten dopen. Hij laat zich kopje onder gaan, als teken van overgave, van vertrouwen op Gods liefde. En dan vertelt Marcus over Gods Geest die over hem komt, in de vorm van een duif. En de stem van God die Jezus mijn geliefde Zoon noemt. Het is de basis van het optreden van Jezus: de inspiratie van Gods Geest en verzekering van Gods liefde. Dat is waar wij het ook mee moeten en kunnen doen: inspiratie en liefde. Als ambtsdrager, als gemeentelid, als mens. Dat is waar we mee op weg gaan, waarmee we komen en waarmee we gaan. Waarmee we begroet worden en waarmee we afscheid nemen. Waar de weg ons brengt weten we niet vooraf. Marcus laat het moment, waarin hij beschrijft dat Jezus Zoon van God wordt genoemd, direct volgen door de weg naar de woestijn. Alsof hij alle hooggespannen verwachtingen direct de kop wil indrukken: wat zeg je als je Jezus Zoon van God noemt? In ieder geval geen triomftocht naar Jeruzalem, maar een spoor in de woestijn. Het leven zit vol verrassingen. 5

6 Ik wil afsluiten met een gedicht van Mariska van Beusichem bij dit gedeelte: Nog niets gepresteerd dat het vermelden waard is en nu al geliefd. Het besef te leven op de adem van onvoorwaardelijke liefde die de wilde dieren van de hartstocht hun bestemde plek wijst. De nabijheid van engelen ervaren die keer op keer in elke situatie opnieuw de roep van de liefde herhalen tot je er zo van doordrongen bent dat je zelf liefde wordt. In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest 6

Vergelijkbare documenten

Gemeente van onze Heer Jezus Christus, lieve mensen,

Gemeente van onze Heer Jezus Christus, lieve mensen, Afgelopen maandag hebben we met de deelnemers van de kring Eigentijds Bijbellezen Paasverhalen gelezen. Vier verhalen van de opstanding, verteld door