Rijk in Geest & Geld

Transcriptie

1 Mark Fisher Rijk in Geest & Geld Een fabelachtige vertelling van een miljonair Een waar gebeurd verhaal Oorspronkelijke titel The Instant Millionaire 1990 Dutch E-Book 2007

2 Rijk in Geest & Geld Een waar gebeurd verhaal van een miljonair in een fabelachtig vertelling Waarom worden sommige mensen miljonair, terwijl anderen er slechts van dromen? Werken ze twee keer zo hard, zijn ze intelligenter of zijn ze gewoon beter opgeleid? Deze vragen worden beantwoord in deze sterke en wonderbaarlijke parabel, door de man die er zelf in slaagde miljonair te worden: de auteur zelf. RIJK IN GEEST & GELD is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Mark Fisher, waarin hij een oude man ontmoet die het geheim van zijn succes aan hem onthult: een gedenkwaardige en originele vertelling, vol met duidelijk omschreven financiële adviezen die de deuren opent naar zowel financieel als persoonlijk welzijn. Het boekje confronteert ons met één van de meest nuttige feiten uit het leven: financiële welvaart en een welbesteed leven zijn doelstellingen die we allemaal kunnen bereiken, als we de principes van succes maar begrijpen en in de praktijk brengen.

3 Inhoud Voorwoord 3 Waarin de jongeman om raad vraagt aan een rijk familielid 4 Waarin de jongeman een oude tuinman ontmoet 7 Waarin de jongeman leert kansen te grijpen en risico s te nemen 10 Waarin de jongeman zich in de positie van een gevangene bevindt 14 Waarin de jongeman leert vertrouwen te hebben 15 Waarin de jongeman leert zichzelf op een doel te concentreren 17 Waarin de jongeman de waarde van zelfkennis leert ontdekken 20 Waarin de jongeman de kracht van woorden leert kennen 23 Waarin de jongeman voor de eerste maal het hart van de roos wordt getoond 27 Waarin de jongeman leert meester te worden over zijn onderbewuste 28 Waarin de jongeman en zijn mentor praten over getallen en formules 30 Waarin de jongeman over het geluk en het leven leert 34 Waarin de jongeman leert hoe hij zijn levensverlangens te kennen moet geven 39 Waarin de jongeman de geheimen van de rozentuin ontdekt 41 Waarin de jonge en de oude man ieder hun eigen weg gaan 47 Epiloog 49

4 Voorwoord IEDERE EEUW HEEFT zo zijn eigen fabels nodig. Vooral die fabels die, zoals Webster het definieert, een nuttige waarheid afdwingen. Dit boekje schenkt ons een krachtige en originele fabel. Een verhaal wat een van de meest nuttige van alle waarheden openbaart: dat financiële welvaart en een bevredigend welbesteed leven doelen zijn die we allen kunnen bereiken, mits we de principes van succes begrijpen en beoefenen. Wellicht is een fabel de mooiste vorm waarin we deze waarheden kunnen gieten, want door middel van de kinderlijke eenvoud van een fabel kunnen we rechtstreeks doordringen in de kinderlijke eenvoud van ons onderbewustzijn, en zodoende een groot aantal positieve veranderingen in ons leven teweegbrengen. We zijn er bijzonder trots op dit boek in het Nederlands te mogen publiceren. Het is reeds in tien andere landen gepubliceerd, inclusief bijna alle West-Europese landen, Japan, China, Mexico en Brazilië. De auteur is een onvervalste miljonair; hij brengt in praktijk wat hij beweert, en zijn kleine fabel is er niet een die licht moet worden opgevat. Dit is een boek dat moet worden gelezen, herlezen, bestudeerd, en beoefend. Het is een briljant ontwikkeld boek dat je op velerlei manieren rijk kan maken - en sommigen ervan zijn veel meer bevredigend en waardevol dan materiële rijkdommen. 3

5 1 Waarin de jongeman om raad vraagt aan een rijk familielid ER WAS EENS een intelligente jongeman die rijk wilde worden. Het kon niet worden ontkend dat hij reeds zijn portie teleurstellingen en tegenslagen had gehad, en toch geloofde hij nog steeds in zijn gelukkige gesternte. Terwijl hij wachtte tot het fortuin hem zou toelachen, werkte hij als assistent op de boekhoudafdeling van een klein reclamebureau. Hij werd niet naar zijn werk betaald, en had al enige tijd het gevoel dat zijn baan hem weinig voldoening schonk. Hij was er gewoonweg niet meer met hart en ziel bij. Hij droomde ervan iets anders te gaan doen, misschien een boek schrijven waarmee hij rijk en beroemd zou worden en daarmee voor eens en altijd een einde zou maken aan zijn financiële problemen. Maar was zijn ambitie niet een beetje onpraktisch? Had hij werkelijk genoeg talent en techniek om een bestseller te schrijven, of zouden de bladzijden worden gevuld met de sombere, vage wartaal van zijn innerlijke ellende? Meer dan een jaar al was zijn baan een dagelijks terugkerende nachtmerrie. Zijn baas bracht het grootste deel van de ochtend door met het lezen van de krant en het schrijven van memo s, voordat hij verdween om zichzelf te trakteren op een drie uur durende lunch. Hij veranderde ook steeds van mening en gaf tegenstrijdige bevelen. Maar het was niet alleen zijn baas - hij werd omringd door collega s die ook meer dan genoeg hadden van hun bezigheden. Zij schenen ieder besef van idealisme te hebben prijsgegeven; zij schenen in feite alles te hebben opgegeven. Hij durfde geen van hen te vertellen over zijn fantasie om alles te laten vallen en schrijver te worden. Hij wist dat ze het als een grap zouden beschouwen. Als hij aan het werk was, voelde hij zich vaak van de wereld afgesneden, alsof hij zich in een vreemd land bevond waarvan hij de taal niet spreken kon. Iedere maandagochtend vroeg hij zich af hoe hij het weer een week op kantoor zou kunnen uithouden. Hij voelde zich vervreemd van de dossiers hoog opgestapeld op zijn bureau, van de behoeften van zijn cliënten die schreeuwden om de verkoop van hun sigaretten, hun auto s, hun bier... Zes maanden geleden had hij een ontslagbrief geschreven en zeker wel tien keer was hij met de brief brandend in zijn zak het kantoor van zijn baas binnengelopen, doch hij was maar niet in staat geweest om het af te maken. Vreemd; drie of vier jaar geleden zou hij niet geaarzeld hebben, maar nu wist hij niet zeker wat hij doen moest. Er was iets wat hem tegenhield, een of andere kracht - of was het eenvoudig lafheid? Het scheen dat hij de moed had verloren die hem in het verleden altijd had geholpen om te bereiken wat hij wilde. Hij bleef maar wachten tot de tijd rijp was en vond steeds excuses om niet tot actie over te gaan, terwijl hij zich afvroeg of hij ooit echt zou slagen in het leven. Was hij in een eeuwige dromer veranderd? Kwam deze verlamming voort uit het feit dat hij tot over zijn oren in de schulden zat? Of was het omdat hij gewoonweg oud begon te worden, een proces dat onvermijdelijk op gang komt zodra we afstand doen van onze visie op de toekomst? Op een dag, toen hij zich bijzonder gefrustreerd voelde, besloot hij plotseling zijn oom, die miljonair was geworden, te gaan opzoeken. Misschien zou die hem wat advies kunnen geven, of nog beter wat geld. 4

6 Zijn oom was een warm, vriendelijk mens, die onmiddellijk toestemde hem te ontvangen. Hij weigerde hem echter geld te lenen, want hij beweerde dat hij hem daarmee geen dienst zou bewijzen. Hoe oud ben je? vroeg zijn oom hem, nadat hij had geluisterd naar zijn lijdensgeschiedenis. Tweeëndertig, fluisterde de jongeman bedeesd. Weet je dat voordat John Paul Getty drieëntwintig was, hij reeds zijn eerste miljoen had verdiend? En dat toen ik jouw leeftijd had, ik een half miljoen had? Hoe komt het dan in s hemelsnaam dat jij op jouw leeftijd ertoe wordt gedwongen geld te lenen? Weet ik veel. Ik werk als een paard, soms meer dan vijftig uur per week Geloof je werkelijk dat mensen rijk worden door hard te werken? Ik... ja, dat denk ik wel... tenminste, dat is me altijd voorgehouden. Hoeveel verdien je per jaar? ? Jawel, dat klopt ongeveer, antwoordde de jongeman. Denk je dat iemand die per jaar verdient, tien keer zoveel uren per week als jij werkt? Duidelijk niet! Dus indien deze persoon tien keer zoveel verdient als jij, zonder harder dan jij te werken, dan is het duidelijk dat hij of zij het heel anders doet dan jij. Die persoon moet een geheim hebben waarmee jij volkomen onbekend bent. Dat denk ik ook wel. Gelukkig begrijp je dat tenminste. De meeste komen zelfs niet zover. Die hebben het veel te druk met het verdienen van de kost, in plaats van er bij stil te staan hoe ze van hun geldproblemen kunnen afkomen. De meeste mensen nemen zelfs nog geen uurtje van hun tijd om er achter te komen hoe ze rijk zouden kunnen worden, en waarom ze daar nooit toe in staat waren. De jongeman moest toegeven dat, ondanks zijn vurige ambitie en zijn droom om een fortuin te vergaren, hij nooit de tijd genomen had om eens écht over zijn situatie na te denken. Allerlei dingen schenen hem af te leiden en hem te beletten een taak onder ogen te zien, die kennelijk van fundamenteel belang was. De oom van de jongeman dacht even na, toen glimlachte hij. Ik heb besloten je te helpen. Ik zal je naar de man toesturen die mij heeft geholpen om rijk te worden. Hij heet de Man die op slag Miljonair werd. Heb je ooit van hem gehoord? Nee, nog nooit, zei de jongeman. Hij koos die naam, omdat hij beweert dat hij ineens miljonair werd nadat hij het ware geheim om een fortuin te verdienen had ontdekt. Hij beweert dat hij iedereen kan helpen op slag miljonair te worden, of op zijn minst zich de mentaliteit van een miljonair eigen te maken. Zijn oom keerde zich naar een grote landkaart aan de muur en wees naar een kleine, ietwat geïsoleerde stad. Ben je daar ooit geweest? Nee. Waarom probeer je het niet eens? Ga hem eens opzoeken. Wie weet onthult hij jou het geheim. Hij woont in een fantastisch huis, het mooiste in de omgeving. Het zal niet moeilijk zijn het te vinden. Waarom vertelt u mij het geheim niet? Dan kan ik me de moeite besparen daar naar toe te gaan. 5

7 Omdat ik er eenvoudigweg het recht niet toe heb. Toen de Miljonair het aan mij toevertrouwde, was het eerste wat hij deed, mij te laten zweren het nooit aan iemand te vertellen. Hij zei me echter wel dat ik mensen naar hem kon verwijzen. Het leek de jongeman allemaal nogal verwonderlijk en ingewikkeld. Het wekte echter wel zijn nieuwsgierigheid op. Bent u er zeker van dat u me niets kunt vertellen? Wat dan ook? Zonder enige twijfel. Wat ik wel kan doen is je hoogstpersoonlijk bij de Miljonair aanbevelen. De oom van de jongeman trok een blad sierlijk schrijfpapier uit een lade van zijn massief eiken bureau, nam zijn pen en krabbelde haastig een paar regels op het papier. Toen vouwde hij de brief op, stak hem in een envelop, en overhandigde hem aan zijn neef. Hier is je introductiebrief, zei hij, en hier is het adres van de Miljonair. Ten slotte nog dit; je moet me beloven de brief niet te lezen. Indien je de brief echter toch openmaakt ondanks mijn waarschuwing, en je toch wilt dat hij zijn werk voor je zal blijven doen, dan moet je doen alsof je hem niet hebt opengemaakt. Maar hoe kan je ongedaan maken wat al gebeurd is? De jongeman had er niet het flauwste vermoeden van waar zijn oom het over had, maar hij stemde toch toe. Zijn oom was altijd al een beetje excentriek geweest, en hij bewees hem per slot van rekening een dienst, dus besloot hij er niet verder op aan te dringen. Hij bedankte hem hartelijk en vertrok. 6

8 2 Waarin de jongeman een oude tuinman ontmoet DE JONGEMAN SPOEDDE zich in volle vaart naar de stad waar de Miljonair woonde, terwijl zijn geest nog sneller joeg dan zijn automobiel. Hoe moeilijk zou het blijken te zijn deze man te ontmoeten? Zou hij een onaangekondigde bezoeker welkom heten? Zou hij zijn geheime methode om rijk te worden onthullen? Op het moment dat hij bij het huis van de Miljonair aankwam, werd hij overmand door nieuwsgierigheid en, ondanks de waarschuwende woorden van zijn oom, opende hij de introductiebrief. Hij schrok, zijn hart begon sneller te kloppen en het zweet brak hem uit. Hij vroeg zichzelf af of zijn oom zich had vergist of dat hij hem een poets had gebakken, want de brief was slechts een blanco stuk papier!? Hij kwam bij het hek van het huis van de Miljonair aan, en ontdekte een bewaker. Hij had een onbewogen uitdrukking op zijn gezicht; hij zag er net zo ondoorgrondelijk uit als het ommuurde fort dat hij bewaakte. Wat kan ik voor je doen? vroeg de bewaker droogjes. Ik zou graag de Miljonair willen spreken. Heb je een afspraak? Nee, maar Heb je dan misschien een introductiebrief? De jongeman trok de brief half uit zijn zak en duwde hem toen snel weer terug. Mag ik je brief even zien, drong de bewaker aan. De jongeman herinnerde zich de woorden van zijn oom; Als je de brief opengemaakt hebt, dan moet je net doen alsof je hem niet hebt opengemaakt. Hij overhandigde de brief aan de bewaker die hem las. Hij vertrok geen spier van zijn gezicht. Goed, zei de bewaker toen hij de brief teruggaf aan de jongeman, je kunt binnenkomen. De bewaker liet hem zien waar hij kon parkeren en hij begeleidde hem naar de voordeur van het luxueuze, Tudorstijl huis van de Miljonair. Een onberispelijk geklede butler deed de deur voor hem open. Kan ik u helpen? Vroeg hij. Ik wil graag de Miljonair spreken. Hij kan u op dit moment onmogelijk ontvangen. Wilt u alstublieft in de tuin op hem wachten. De butler begeleidde de jongeman naar de ingang van een tuin waar in het midden een glinsterende vijver lag. Hij liep de tuin in, terwijl hij de prachtige bloemen, struiken, en bomen bewonderde. Toen kreeg hij een tuinman in het oog die over een rozenstruik gebogen stond. Hij moest zeker ver in de zeventig of tachtig zijn, en hij droeg een strohoed met brede rand die zijn ogen verborgen hielden. Toen de jongeman hem naderde, onderbrak hij zijn werk en heette hem met een glimlach welkom. Hij had heldere, vrolijke ogen. Waarom ben je hier naar toe gekomen? Vroeg hij met een warme en vriendelijke stem. Ik ben gekomen om met de Miljonair te praten. Ah, juist. En waarover dan wel als ik vragen mag? Eh, ik ik wilde hem alleen maar om advies vragen 7

9 De tuinman liep terug naar zijn rozen, stond daar stil en draaide zich om. Oh, tussen haakjes, heb je misschien toevallig tien euro bij je? Tien euro? Vroeg de jongeman, terwijl hij bloosde. Het is maar dat dat is alles wat ik nog op zak heb. Dat is prima. Meer heb ik niet nodig. De tuinman zag er erg eerzaam uit. Zijn manier van doen legde uitzonderlijke gratie en charme aan de dag. Ik zou ze echt aan u willen geven, antwoordde de jongeman, maar het probleem is dat ik dan geen geld meer over zou hebben om terug naar huis te gaan. Ben je van plan om vandaag nog terug te gaan? Nee ik bedoel, ik zou het echt niet weten, zei de jongeman, nu helemaal van zijn stuk gebracht. Ik wil liever niet weg totdat ik de Miljonair gesproken heb. Maar als je het geld vandaag niet nodig hebt, waarom ben je er dan zo op tegen het aan mij te lenen? Misschien heb je het morgen ook niet nodig. Wie weet? Misschien ben je dan wel miljonair. De redenering klonk de jongeman niet helemaal logisch in de oren, maar hij overhandigde hem toch het geld. De tuinman lachte. De meeste mensen zijn bang om dingen te vragen, en als ze eindelijk zover zijn, dan dringen ze niet genoeg aan. Dat is niet juist. Op dat ogenblik verscheen de butler in de tuin en sprak de oude man eerbiedig aan. Heeft u misschien tien euro voor me, mijnheer? De kok gaat vandaag weg en staat erop dat hij wordt betaald. Ik kom precies tien euro tekort. De tuinman stak zijn hand in de zak van zijn flodderige broek en trok er een enorme rol bankbiljetten uit. Hij moest zeker duizenden euro s contant geld bij zich hebben gehad, want de jongeman zag niets dan biljetten van honderd euro, behalve het biljet van tien dat er bovenop lag. De tuinman haalde het biljet eraf dat hij zojuist van de jongeman had geleend, en overhandigde het aan de butler, die hem bedankte, ietwat onderdanig boog, en toen snel in het huis verdween. De jongeman was woedend. Dat de tuinman het lef had beslag te leggen op de laatste tien euro die hem nog restten, terwijl zijn zakken volgepropt zaten met meer geld dan hij ooit had gezien?! Waarom vroeg u mij om tien euro? zei hij, terwijl hij zijn uiterste best deed de woede die hij voelde te verbergen. U had ze niet nodig! Maar dat had ik juist wel. Kijk maar, ik heb geen briefjes van tien euro, zei hij, terwijl hij snel met zijn vinger door de dikke rol biljetten ging. Je dacht toch zeker niet dat ik hem een briefje van honderd zou meegeven? Waarom heeft u in s hemelsnaam zoveel geld op zak? Dat is mijn zakgeld, antwoordde de tuinman. Ik hou altijd bij me in geval van nood. Wat! ? hakkelde de jongeman verbijsterd. Plotseling werd hem alles duidelijk: de steeds weer beleefde butler, dat ongelooflijke bedrag aan contant geld U bent de Miljonair nietwaar? Op dit moment wel, antwoordde de tuinman. Ik ben blij dat je gekomen bent. Maar vertel me eens, hoe komt het dat jij nog niet rijk bent? Heb je dat jezelf ooit eens serieus afgevraagd? Niet echt, zei de jongeman. Nu dan, dat is waarschijnlijk het eerste wat je dient te doen. Denk maar hardop in mijn bijzijn, als je dat wilt. Ik zal proberen je gedachtegang te volgen. 8

10 De jongeman deed een paar zwakke pogingen en zag er toen van af. Ik begrijp het al, zei de Miljonair. Je bent niet gewend hardop te denken. Weet je dat er al veel jonge mensen van jouw leeftijd rijk zijn? Sommigen zijn zelfs miljonair. Anderen staan op het punt hun eerste miljoen te verdienen. Wist je dat, toen Aristoteles Onassis zesentwintig was, reeds $ dollar op de bank had op het moment dat hij naar Engeland vertrok, waar hij van plan was zijn scheepvaartimperium op te bouwen? Pas zesentwintig? Jazeker. En toen hij pas begon, had hij slechts een paar honderd dollar op zijn naam. Hij had geen universiteitsgraad en hij had ook geen rijke ooms. Maar nu is het tijd voor het avondeten. Eet je een hapje mee? Graag, dank u wel. De jongeman volgde de Miljonair die, ondanks zijn hoge leeftijd, nog een vitale tred had. Ze liepen naar de eetkamer waar de tafel al was gedekt voor twee. Ga zitten. De Miljonair wees naar het andere eind van de tafel, de plaats die normaal gereserveerd was voor de gastheer. Hij ging aan de rechterzijde van zijn jonge gast zitten, recht tegenover een prachtige zandloper waarin het motto TIJD KOST GELD gegraveerd stond. De butler kwam binnen met een fles wijn en vulde hun glazen. Laten we op je eerste miljoen drinken, zei de Miljonair en hief zijn glas. Hij nam een slokje, het enige van de hele avond, en hij at erg bescheiden, slechts een paar hapjes van een zalige zalmmoot. Hou je van je werk? vroeg de Miljonair aan de jongeman. Ik veronderstel van wel. De situatie op het kantoor is niet gemakkelijk. Zorg ervoor dat je een positieve houding hebt tegenover je beroepskeuze. Alle miljonairs die ik heb leren kennen, en ik heb er de afgelopen jaren heel wat ontmoet, hielden van hun beroep. Hun werk werd voor hen bijna een ontspanning, net zo aangenaam als een hobby. Daarom nemen de meeste rijken nauwelijks vakantie. Waarom zouden ze zichzelf ontnemen wat ze zo graag doen? En daarom gaan ze door met werken, zelfs nadat ze al vele malen miljonair zijn. Maar hoewel het absoluut noodzakelijk is om van je werk te houden, is dat niet genoeg. Om rijk te worden dien je de geheimen van rijkdom te kennen. Vertel me eens, geloof je werkelijk dat die geheimen bestaan? Ja, dat geloof ik. Goed. Dat is de eerste stap. De meeste mensen geloven niet dat er geheimen bestaan om rijkdom te verkrijgen. Ze geloven zelfs niet dat ze rijk kunnen worden. En ze hebben natuurlijk gelijk. Als je niet gelooft dat je rijk kunt worden, dan word je het zelden. Je moet beginnen met te geloven dat je het kunt, en dan moet je er hartstochtelijk naar hunkeren. De meeste mensen zijn er niet aan toe om deze geheimen te accepteren, zelfs niet wanneer ze hen in heel eenvoudige termen worden onthuld. Hun grootste beperking is hun gebrek aan verbeeldingskracht. Daarom zijn de echte geheimen van rijkdom de best bewaarde geheimen in de wereld. Het lijkt een beetje op de gestolen brieven in het verhaal van Edgar Allan Poe, ging de Miljonair verder. Weet je het nog? Het is het verhaal van een brief, waar de politie naar zocht en maar niet kon vinden, omdat het, in plaats van ergens verstopt te zijn, het op een minst gebruikelijke plaats lag: ten aanschouwen van iedereen! Hun gebrek aan verbeeldingskracht en hun ingebouwde vooroordelen verhinderde de politie de brief te vinden. Ze verwachtten het niet in het volle zicht te vinden, en dus zagen ze het ook niet. De jongeman luisterde opgetogen naar de Miljonair. Hij brandde van verlangen er achter te komen wat deze geheimen waren. Maar hoe dan ook, één ding was zeker: zelfs al zou de Miljonair in werkelijkheid geen geheimen hebben, hij was in ieder geval een meester in het ensceneren van een indrukwekkend plaatje. 9

11 3 Waarin de jongeman leert kansen te grijpen en risico s te nemen V ERTEL ME NU eens, hoeveel geld je bereid bent te betalen om aan deze geheimen van rijkdom te komen? De jongeman was volkomen verrast door de vraag van de Miljonair. Zelfs al zou ik er geld voor uit willen geven, dan kon ik het niet. Ik heb niets meer over. Ik ben blut. Maar als je geld had, hoeveel zou je dan willen betalen? Noem eens een bedrag, het doet er niet toe welk. Het eerste dat je te binnen schiet. De jongeman kon nu de vraag niet meer ontwijken. De Miljonair vroeg om een zeer specifiek antwoord. Ik weet het niet, zei hij. Honderd euro...? De Miljonair barstte in lachen uit. Honderd euro maar? Dan geloof je niet echt dat deze geheimen bestaan. Als je dat wel zou doen, dan zou je zeker bereid zijn er veel meer voor te betalen. Vooruit, ik zal je nog een kans geven. Noem nog eens een bedrag. Dit is geen spelletje, maar een zeer serieuze zaak. De jongeman dacht erover na. Ik vind het niet erg om deze vraag te beantwoorden, zei hij. Maar vergeet niet dat ik blut ben. Maak je daar maar geen zorgen over. Maar ik heb geen geld, mijn handen zijn gebonden, zei de jongeman verward. Goede genade! riep de Miljonair uit. We hebben nog een lange weg af te leggen! Sinds het begin der tijden hebben de rijken het geld van anderen gebruikt om hun fortuin te vergaren. Iemand die werkelijk serieus is, heeft nog nooit geld nodig gehad om geld te verdienen. Daar bedoel ik mee: eigen contant geld. Bovendien, je hebt toch eurocheque s, je mag toch rood staan De jongeman wilde het eerst ontkennen, maar hij had die ochtend zijn eurocheque s in zijn zak gestopt. Waarom, wist hij niet: hij had precies vier euro en achtentwintig cent op zijn rekening staan! Hij dacht erover om te liegen, maar de Miljonair had zo n doordringende blik, dat het leek alsof hij gedachten kon lezen. De jongeman hoorde zichzelf stotteren, alsof hij een diep, donker geheim opbiechtte, Ja, ik heheb cheques bij me. Hij trok zijn chequeboekje uit zijn zak met de automatische beweging van een robot, zelfs toen zich even een drang om in opstand te komen manifesteerde. Hij voelde zich gebiologeerd door deze man, zoals iemand in de handen van een hypnotiseur. Toch was hij niet bang voor de Miljonair, want hij straalde welwillendheid uit; hij leek zelfs enigszins geamuseerd. Goed zo, antwoordde de Miljonair. Zie je nu dat er geen probleem is? Hij draaide de dop van een sierlijke pen, en gaf de pen aan de jongeman. Schrijf een cheque uit voor het bedrag dat je in je gedachten hebt, en zet je handtekening eronder. Maar ik weet niet voor welk bedrag. Goed dan. Zeg maar voor De Miljonair sprak dit getal uit op een volkomen ongecompliceerde manier, zonder de minste arrogantie. 10

12 Wat! ! protesteerde de jongeman. U houdt me zeker voor de gek. Schrijf dan maar neer, als je dat liever doet, antwoordde de Miljonair op zo n rustige manier, dat de jongeman niet meer wist of hij serieus was of dat hij hem voor de gek hield. Zelfs lijkt veel te veel. Hoe dan ook, u zou de cheque niet kunnen incasseren omdat die zou worden geweigerd. En het enige waar ik mee zou blijven zitten, zou een boze bankmanager zijn die zich zou afvragen of ik gek geworden was. En daar had hij dan nog gelijk in ook! Dat is nu precies hoe ik ooit mijn grootste transactie aller tijden afgesloten heb. Ik schreef een cheque uit van , en moest toen vechten om het geld bij elkaar te krijgen om de cheque te dekken. Maar als ik toen die cheque niet op staande voet had uitgeschreven, dan zou ik een geweldige kans hebben gemist. Dat was één van mijn eerste belangrijke zakenlessen, zei hij. Mensen die hun tijd verdoen met wachten totdat aan al de ideale voorwaarden is voldaan, krijgen nooit iets voor elkaar. Het ideale moment om actie te ondernemen is nu! Nog een les die je uit deze kleine oefening kunt trekken is deze: als je in het leven wilt slagen, dan moet je er voor zorgen dat je niet kunt kiezen. Je dient met je rug tegen de muur te staan. Mensen die twijfelen en weigeren risico s te nemen omdat ze niet alle factoren in de hand hebben, schoppen het nooit ver. De reden is heel simpel: Als je alle uitwegen afsluit, en je met je rug tegen de muur gaat staan, mobiliseer je al je innerlijke krachten. Met iedere vezel in je lichaam wil je dat er iets gaat gebeuren. Waarom aarzel je dan nog, jongeman? Ga met je rug tegen de muur staan. Schrijf die cheque van aan mij uit. De jongeman schreef de cheque uit, vulde langzaam de getallen in, en daarna de woorden. Maar toen het erop aankwam te tekenen, kon hij het gewoon niet. Ik heb nog nooit een cheque voor zo n groot bedrag uitgeschreven. Als je werkelijk miljonair wilt worden, zal je er toch eens mee moeten beginnen. Je zult eraan moeten wennen cheques voor nog veel grotere bedragen uit te schrijven. Dit is nog maar het begin. Maar de jongeman kwam er nog steeds niet toe om te tekenen. Het gebeurde allemaal zo snel. Hij stond op het punt een cheque van voor iemand uit te schrijven die hij net had ontmoet, en die hem in ruil daarvoor enkele nogal dubieuze geheimen beloofde. Wat weerhoudt je nog om te tekenen? vroeg de Miljonair. Alles is relatief onder de zon. In zeer korte tijd, zal dit bedrag je als onbeduidend voorkomen. Het is niet zozeer het bedrag, mompelde de jongeman. Wat is het dan wel? Ik weet waarom je niet kunt tekenen. Je bent er niet echt van overtuigd dat mijn geheimen een miljonair van je zullen maken. Als je daar volledig van overtuigd was, zou je zonder meer tekenen.vertel me eens, als je er absoluut zeker van zou zijn, dat deze geheimen je zouden helpen om binnen een jaar een extra bedrag van erbij te verdienen, zonder er harder voor te moeten werken dan je nu doet, zelfs door minder te werken, zou je de cheque dan tekenen? Natuurlijk, moest hij wel toegeven. Dan zou ik een winst maken van Teken dan maar. Ik garandeer je dat je in staat zult zijn dat bedrag te verdienen. Zou u dat zwart op wit kunnen zetten? De Miljonair barstte opnieuw in lachen uit. 11

13 Ik mag jou wel, jongeman. Je bent vastbesloten jezelf in te dekken. Dat is vaak heel verstandig. Zelfs al ben je helemaal zeker van je geldmiddelen, dan betekent dat nog niet dat je de eerste de beste moet vertrouwen. Hij stond op van tafel, snuffelde wat in een lade, en trok er een kant en klare overeenkomst uit. Dit zat de jongeman niet erg lekker. Produceerde de Miljonair massaal zijn geheimen, om ze aan iedere Jan, Piet en Klaas te verkopen die zich kwam aanmelden? De Miljonair tekende de garantie en overhandigde hem aan de jongeman, die hem op zijn beurt vluchtig doorliep en tevreden was over wat hij las. Toen bedacht de oude man zich plotseling. Ik heb een beter idee, zei hij. Wat dacht je van een weddenschap? Hij haalde een muntstuk uit zijn zak en schudde het in zijn handpalm op en neer. We gooien kruis of munt. Als ik verlies, geef ik je de die ik in mijn zak heb. Als ik win, geef jij mij de cheque. Hoe dan ook, laten we de garantie maar gewoon vergeten. Het enige probleem is, zei de jongeman, waarover ik u heb verteld. Er staat bijna niets op mijn rekening. Zelfs al geef ik u deze cheque, dan zult u hem nog niet kunnen incasseren. Dat is geen probleem, zei de Miljonair. Daar is geen haast bij. Waarom dateer je hem niet op een jaar vanaf nu? De jongeman aarzelde. Goed dan. Op die voorwaarden accepteer ik de weddenschap. Hij had snel berekend dat wat er ook mocht gebeuren, hij een vol jaar de tijd had om van bank te veranderen, zijn rekening te beëindigen, of eenvoudig de cheque te blokkeren. Hij had niets te verliezen. En met het nieuwe aanbod van de Miljonair kon hij zelfs in een paar seconden verdienen, zonder enig werk te hoeven verzetten! Zichzelf ten spijt, trok er een zelfvoldane glimlach over zijn gezicht. Hij hoopte dat de Miljonair het niet had bemerkt. De Miljonair opperde toen een kleine verduidelijking, die onmiddellijk de twijfels van de jongeman bevestigde. Er is nog één ding: Mocht je de weddenschap verliezen, dan moet je me plechtig beloven dat je deze cheque zult honoreren. De jongeman gaf schromend zijn woord, maar juist toen de Miljonair het geldstuk wilde opgooien, onderbrak hij hem plotseling. Mag ik het geldstuk even zien? vroeg hij. De Miljonair glimlachte. Er bestaat geen twijfel. Ik mag je werkelijk erg graag jongeman. Je bent voorzichtig. Dat zal je helpen een hoop vergissingen te vermijden. Toch moet je er voor zorgen dat het geen aanleiding geeft tot het mislopen van een hoop goede kansen. De Miljonair gaf hem het geldstuk. Zodra de jongeman beide kanten zorgvuldig had onderzocht en het had teruggegeven, vroeg de Miljonair hem zijn voorkeur te geven. Kruis. De Miljonair gooide het muntstuk op, en het hart van de jongeman begon onstuimig te kloppen alsof hij naar zijn eerste afspraakje ging! Dit was de eerste keer dat hij ooit de kans had gehad om te winnen! Zijn benauwdheid steeg merkbaar toen hij het muntstuk in de lucht zag draaien. Het kwam neer op de tafel. Munt! zei de Miljonair triomfantelijk, maar voegde er een welwillend het spijt me, aan toe. Het was moeilijk te zeggen of hij oprecht was, of enkel maar beleefd. 12

14 De jongeman kon er niets aan doen dat hij een beetje beefde toen hij de cheque tekende. Waarschijnlijk zou hij er wel een keer aan wennen om grote cheques zoals deze te tekenen, maar nu gaf het hem een erg vreemd gevoel. Hij gaf de cheque aan de Miljonair, die hem vluchtig bekeek, hem opvouwde en in zijn zak stak. Mag ik nu de geheimen hebben? vroeg de jongeman. Maar natuurlijk, zei de Miljonair. Heb je een stuk papier? Ik zal ze voor je opschrijven, dan vergeet je ze niet. De jongeman had er moeite mee zijn woorden te begrijpen. De Miljonair verwachtte toch niet dat een enkel stuk papier al de geheimen zou kunnen bevatten, vooral geen geheimen die hij juist voor had gekocht! Het spijt me, ik heb geen papier bij me. Maar had je geen introductiebrief bij je toen je hier aankwam? De mensen die je oom in de loop der jaren naar mij toegestuurd heeft, hadden altijd een brief bij zich. De jongeman haalde de brief uit zijn zak. Hij gaf hem aan de oude man, en bestudeerde nauwlettend zijn gezicht toen hij hem openmaakte. Maar de Miljonair scheen niet in het minst verrast te zijn, dat er niets in stond. Hij pakte zijn pen, leunde over de tafel, en wilde juist iets opschrijven, toen hij zich oprichtte en de jongeman vroeg om de butler te halen. Je zult hem wel in de keuken vinden, daar achter in die gang, legde de Miljonair hem uit. Toen de jongeman met de butler terugkwam, plakte de Miljonair juist de envelop dicht. Hij leek met zichzelf ingenomen. Onze jonge gast blijft logeren, zei hij tegen de butler. Wil je hem naar zijn kamer brengen? Toen keerde hij zich naar de jongeman en zei: Hier heb je de geheimen. Hij stond op, en overhandigde hem de envelop. Toen schudde hij hem plechtig de hand, alsof hij zojuist een van de belangrijkste transacties van zijn leven had afgesloten. Het enige wat ik je nog wil vragen, is te wachten tot je in je kamer bent voordat je de envelop openmaakt en de geheimen gaat lezen. O ja, er is nog een voorwaarde. Voordat je gaat lezen wat ik heb geschreven, moet je me beloven een deel van je leven door te gaan brengen met het delen van deze geheimen met mensen die minder fortuinlijk zijn dan jij. Als je daarmee akkoord gaat, zal jij de laatste persoon zijn aan wie ik ooit nog deze geheimen rechtstreeks zal geven. Mijn werk hier zal dan volbracht zijn. Ik zal dan zover zijn dat ik voor de rozen kan gaan zorgen in een nog veel grotere tuin als deze. Als je het gevoel hebt dat je nog niet klaar bent om deze geheimen te delen met anderen, zei hij, dan kan je nog steeds terug. Maar dan mag je de envelop natuurlijk niet openmaken. Ik zal je je cheque teruggeven, en je bent vrij om terug naar huis te gaan, en je leven verder te leiden zoals je het tot nu toe hebt gedaan. Nu dat hij eindelijk de brief in handen had die de geheimen bevatte, kon hij niet meer terug. Zijn nieuwsgierigheid had de overhand gekregen. Ik beloof het u, antwoordde hij. 13

15 4 Waarin de jongeman zich in de positie van een gevangene bevindt AL GAUW BEVOND de jongeman zich alleen in de kamer. Een kamer die zo luxueus was, dat hij niet kon nalaten hem aan een nauwkeurig onderzoek te onderwerpen. Hij liep naar het enige raam dat hoog boven de grond was, en keek uit over het park. Hij zag de plaats waar hij voor het eerst de Miljonair had gezien toen die met zo n tedere, liefdevolle zorg de rozen aan het snoeien was. De avond was gevallen en de volle maan wierp een heldere gloed over alles. Vol verwachting klopte zijn hart. Eindelijk zou hij de geheimen gaan ontdekken die hem het fortuin zouden brengen dat hem zovele jaren was ontgaan. Langzaam opende hij de envelop en vouwde de brief open Het blad papier was wéér helemaal onbeschreven! Hij draaide het om. Hij kon zelfs niet de kleinste krabbel ontdekken. Hij was stom genoeg geweest zich door de oude man te laten oplichten! Hij had hem een cheque voor een onvoorstelbaar hoog bedrag overhandigd in ruil voor iets dat niet bestond! De Miljonair leek zo eerlijk. Hij was zelfs van de oude man gaan houden. De jongeman besefte dat hij voorzichtiger had moeten zijn, dat er misschien toch een waarheid schuil ging in de gedachte dat mensen die volkomen eerlijk zijn, nooit rijk worden. Hij moest toegeven dat zijn absolute gebrek aan enig gevoel voor zaken, waarschijnlijk juist de oorzaak ervan was dat hij nog steeds arm was. En nu nog armer! Een opstandig gevoel maakte zich van hem meester, en hij gooide het blad papier naar de andere kant van de kamer. Wat moest hij nu doen? Hij had zichzelf in een goed opgezette val laten lokken. Er was maar één alternatief: zo snel mogelijk vertrekken. Wie weet; Misschien was zijn leven ook wel in gevaar. Hij wilde de nacht hier niet doorbrengen. Hij besloot dat hij het beste zo stilletjes mogelijk naar buiten kon sluipen. Hij liep op zijn tenen naar de deur en draaide langzaam de knop om, maar de deur was van buitenaf vergrendeld. De enige andere uitgang was het raam, en dat was ongeveer tien meter boven de grond. Als hij zou springen zou hij vast en zeker zijn nek breken. De enige optie die hij had, was de butler te bellen. Hij trok aan de bel en wachtte. Er kwam niemand. Hij belde nog eens Niets. Misschien werkte de bel niet. Het huis was in absolute stilte gehuld. Hij was een gevangene. Hij ging op het bed liggen en de gebeurtenissen van de dag flitsten voor zijn ogen voorbij. Hij kon het gevoel van ongerijmdheid dat hem overstelpte niet verdrijven. Het lege stuk papier dat hij voor had gekocht, bleef maar in zijn gezichtsveld zweven, alsof het vastbesloten was de spot met hem te drijven. Ten slotte werd hij door slaap overmand. Hij droomde van een vreemdeling die hem herhaaldelijk trachtte te overreden een lijvig document van het grootste belang te tekenen, alsof zijn leven ervan afhing. Hij protesteerde hevig. Er moet een of andere vergissing gemaakt zijn. Het document is helemaal leeg 14

16 5 Waarin de jongeman leert vertrouwen te hebben DE VOLGENDE OCHTEND voelde de jongeman zich alsof er een drietonner over hem heen was gereden. Hij had geslapen met zijn kleren aan. Hij bekeek zichzelf in de spiegel, en hij zag er vreselijk uit. Maar het versterkte alleen maar zijn vastberadenheid. Hij had maar één gedachte: de oude man te vinden, hem zijn geheim terug te geven, en zijn cheque terug te halen. Hij haalde zijn vingers door zijn haar en begaf zich naar de deur. Hij herinnerde zich dat die de avond tevoren op slot was geweest. Nu was hij open. Hij liep kwaad de deur uit in de richting van de eetkamer. Daar trof hij de Miljonair aan die bedaard aan tafel zat, gekleed in dezelfde kleren die hij de dag tevoren had gedragen: schone, maar ongelooflijk versleten tuinmanskleren. Zijn grote, puntige, breedgerande hoed lag voor hem op tafel. De Miljonair gooide een muntstuk in de lucht en telde totdat het op de tafel viel. Negen, mompelde hij, zonder zijn ogen van het muntstuk af te wenden. Tien... verdorie! Hij hief zijn hoofd op. Het is me nog nooit gelukt om verder dan tien te komen, zei hij. Ik krijg tien keer op een rij wat ik wil, en de elfde keer gaat het onherroepelijk fout, zelfs al gooi ik het iedere keer op precies dezelfde manier. De jongeman besefte dat hij de avond tevoren was beetgenomen. Mijn vader, die een talentvolle goochelaar was, kon regelmatig tot vijftien gaan, zei de Miljonair. Helaas heb ik zijn talent niet geërfd. De jongeman vroeg of hij het muntstuk mocht zien. De Miljonair overhandigde het hem blijmoedig, en de jongeman liet het boven de tafel draaien. Munt - Kruis - Munt - Kruis. Het was kennelijk geen trucmuntstuk, tenzij er een of ander geheim mechanisme in zat, dat aan zijn aandacht was ontsnapt. Er was niets oneerlijks aan onze weddenschap van gisteren, zei de Miljonair. Ik liet alleen maar mijn bedrevenheid zien in het hanteren van geld. Sommige mensen zien vakkundigheid aan voor oneerlijkheid, maar dat zijn twee totaal verschillende dingen. De jongeman zwaaide met de brief en wierp hem op de tafel. U heeft me er mooi in laten open, mijnheer. Dat was snel verdiend: voor een onbeschreven blad papier. Dat is nou het geheim van rijkdom, zei de Miljonair. Dan zult u dat toch eens haarfijn moeten uitleggen. Denkt u soms dat ik gek ben? Gek? Natuurlijk niet. Het ontbreekt je gewoon aan inzicht. Dat is heel normaal. Je geest is nog onvolwassen. Misschien wel, maar ik herken wel een blanco stuk papier als ik het zie. Ik verzeker je dat je enorm rijk kunt worden, alleen door dit blanco stuk papier. Dat was het enige wat ik toentertijd nodig had om op slag miljonair te worden. Maar aangezien ik snel terug moet om voor mijn geliefde rozen te zorgen, zal ik je helpen. Luister aandachtig, want zodra je dit geheim met succes toepast, zul je het met anderen moeten delen. Als je jezelf eenmaal uit de klauwen van armoede hebt bevrijd, zul je aan hen, die nog met handen en voeten gebonden zijn, de weg moeten wijzen. Mag ik je verzoeken om de belofte te herhalen die je gisteren hebt gedaan? 15

17 Er bestond geen twijfel; de Miljonair was een man met buitengewone overredingskracht. Een paar minuten geleden nog was de jongeman in staat geweest hem te vervloeken, en nu luisterde hij weer aandachtig. Hij herhaalde zijn belofte. Ik moet je er voor waarschuwen dat het ogenschijnlijk eenvoudig lijkt om miljonair te worden, maar laat de eenvoud je niet misleiden. Iedere keer als je begint te twijfelen, denk dan aan Mozart: de echte genie zetelt in de eenvoud. In het begin zul je de neiging hebben te twijfelen. Na verloop van tijd, naarmate de rijkdom op de meest onverwachte momenten als een magneet tot je wordt aangetrokken, zul je het beginnen te begrijpen. Dat is precies waarop ik met heel mijn hart heb gehoopt: te kunnen begrijpen! Des te beter. Als je dit geheim eenmaal hebt leren beheersen, dan weet je ook waarom je erin gelooft. Maar in het beginstadium zal dit geheim, ondanks haar eenvoud, zo ongelooflijk lijken, dat je niet in staat zult zijn het te begrijpen, laat staan erin te geloven. Daarom zal ik je moeten vragen je geloof geweld aan te doen. Als het geheim bestaat, dan zul je alles bereiken door je vertrouwen. Bestaat het niet, dan heb je nog niets verloren. 16

18 6 Waarin de jongeman leert zichzelf op een doel te concentreren VRAAG ME MAAR wat er in je gedachten opkomt, zei de Miljonair. Ik zal je vragen met genoegen beantwoorden. Spoedig zul je dat niet meer kunnen doen. We zullen niet lang meer samen kunnen zijn, dus laten we onze tijd niet verdoen met nutteloze discussies. Hier heb je een pen. Heb je een stuk papier? Ja, hier. Wil je werkelijk rijk worden? Natuurlijk wil ik dat. Goed dan. Schrijf het bedrag maar eens op dat je wilt hebben, en de tijd die je vanaf nu denkt nodig te hebben om het bij elkaar te krijgen. Denkt u dat het geld net als regen uit de lucht zal komen vallen, alleen omdat ik een paar getallen op papier schrijf? Daar ben ik van overtuigd, zei de Miljonair. Ik heb je gewaarschuwd dat het geheim simpel zou zijn. Alle miljonairs die ik ooit heb ontmoet, hebben me verteld dat ze rijk begonnen te worden op het moment dat ze voor zichzelf een bedrag en een tijdslimiet vaststelden waarbinnen ze het moesten vergaren. Als je niet weet waar je op aanstuurt, dan zijn de kansen dat je er ooit komt miniem. Dat klinkt als tovenarij. Maar dat is ook precies wat het is; de toverkunst van een vooraf bepaald doelwit. Laten we het probleem eens bekijken vanuit een andere hoek. Stel dat je een baan probeert te krijgen. Je onderneemt alle noodzakelijke stappen, en je krijgt ten slotte een gesprek. Korte tijd daarna wordt je medegedeeld dat je als serieuze kandidaat in aanmerking komt. Dan hoor je dat je de baan hebt gekregen, en dat je een hoop geld zult gaan verdienen. Hoe zou je dan reageren? Om te beginnen zou je echt met jezelf in je schik zijn. Gekozen te worden uit tientallen, misschien wel honderden kandidaten, wat een prestatie! En omdat je gedurende, zeg maar drie maanden, werkeloos was, zou je denken dat je enorm had geboft. Maar wanneer je over het eerste gevoel van welbehagen heen zou zijn, wat zou dan je volgende reactie zijn? Nou, ik zou me afvragen wanneer ik moest beginnen. Dan zou ik graag precies willen weten wat er met een hoop geld bedoeld wordt. Gezien de betrekkelijkheid van alles, zou ik er proberen achter te komen hoeveel het salaris precies zou zijn, en wat voor toeslagen er geboden zouden worden. Juist! Als je bijvoorbeeld aan je nieuwe baas zou vragen wat hij bedoeld met een hoop geld, en het enige waartoe hij bereid zou zijn te antwoorden is een garantie dat je beslist veel zou gaan verdienen, dan zou je daar niet tevreden mee zijn, wel? Erger nog, je zou waarschijnlijk zijn eerlijkheid in twijfel trekken. Het feit dat hij zou weigeren een specifiek bedrag te noemen, zou er gemakkelijk op kunnen wijzen dat er iets gaande is dat het daglicht niet kan verdragen, en dat jouw salaris niet zo royaal zou zijn als hij te kennen heeft gegeven. En als hij zou weigeren je de exacte datum te geven waarop je verondersteld word te beginnen, dan zou je echt achterdochtig worden, nietwaar? Dan zou je alles proberen om er voor te zorgen hij zich aan de afspraken zou houden. Ik veronderstel van wel, gaf de jongeman toe. 17

19 En als je bleef aandringen en dan nog niet de details kon krijgen die je zou willen hebben, dan zou je misschien zelfs kunnen afzien van die baan, en zou je elders je geluk gaan beproeven. Het zou in feite volkomen rechtvaardig zijn dat te doen. U heeft gelijk. Het aanbod laat inderdaad veel te wensen over. De Miljonair keek tevreden. Hij pauzeerde even voordat hij verder ging, terwijl er nog steeds een plagende maar goedaardige glimlach om zijn lippen speelde. De vragen die je aan je potentiële werkgever zou stellen, zijn erop gericht de harde feiten te verkrijgen. Juist? Het is niet genoeg dat je alleen maar weet dat je een hoop geld gaat verdienen. Je zou ook willen weten hoeveel. Het zou ook niet voldoende zijn alleen maar te weten dat je de baan had gekregen. Je zou ook willen weten wanneer je precies moest beginnen. En hoogstwaarschijnlijk zou je dit alles ook zwart op wit willen hebben, omdat een contract ruggengraat geeft aan een mondelinge overeenkomst. Gesproken woorden zijn eendagsvliegen, maar het geschreven woord is voor altijd. Waar de meeste mensen, of althans degenen die niet slagen, zich niet van bewust zijn, is dat het leven ons precies geeft waar we om vragen. Het is daarom zaak te vragen om datgene wat je hebben wilt. Als je verzoek vaag is, is dat wat je krijgt net zo verward. Als je om het minimum vraagt, ontvang je ook het minimum. Waar je ook naar vraagt, het moet absoluut nauwkeurig zijn. Wat geldelijke rijkdom betreft, moet je een bedrag vaststellen en een uiterste termijn waarbinnen je dit wilt hebben of verdienen. Wat doen mensen in het algemeen? Zelfs zij die veel geld willen hebben, maken allen dezelfde fout: zij stellen geen exact bedrag en geen tijdslimiet vast, waarbinnen het moet worden verdiend. Als je jezelf hiervan wilt overtuigen, vraag dan maar aan een willekeurig iemand hoeveel geld hij het volgend jaar precies wil verdienen. Vraag de persoon om direct te antwoorden. Als deze persoon werkelijk op weg naar succes is, en er niets op tegen heeft je in vertrouwen te nemen, zal hij je onmiddellijk antwoord kunnen geven. Negen van de tien mensen zullen echter niet in staat zijn deze eenvoudige vraag zo uit hun hoofd te beantwoorden. Het is de meest gemaakte fout die de mensen maken. Het leven wil precies weten wat je ervan verwacht. Als je nergens om vraagt, krijg je ook niets. Laten we jou nu eens testen, zei de oude man. Je hebt me gezegd dat je rijk wilt worden. Beslist, zei de jongeman. Vertel me dan maar eens hoeveel je het volgend jaar wilt verdienen. De jongeman stond met zijn mond vol tanden. Hij had er geen moeite mee gehad de redenering van de oude man te volgen. Hij had er in feite van ganser harte mee ingestemd. En toch moest hij toegeven dat hij tot die grote meerderheid behoorde die wel rijk wilde worden, maar niet wist hoeveel men wilde verdienen. Hij geneerde zich. Ik weet het niet, moest hij toegeven. Maar ik denk dat ik zojuist een van mijn fouten heb begrepen, misschien wel de meest belangrijke. Het is een zeer ernstige fout. We zullen eens proberen die te herstellen. Vooruit, schrijf het bedrag eens op dat je in gedachten hebt. Ik heb echt niet het flauwste benul, mompelde de jongeman. En toch is het zo gemakkelijk. Schrijf het bedrag eens op dat je het volgend jaar wilt verdienen. Ik weet het, denk er maar een paar minuten oven na. Als die voorbij zijn, moet je een bedrag opschrijven. De tijdslimiet hebben we reeds vastgesteld: een jaar vanaf nu. Dus het enige waar je over hoeft na te denken is het bedrag. Vooruit maar! De tijd loopt! Terwijl hij dit zei, pakte hij de gouden zandloper die op de tafel stond, en draaide die om. 18

20 De jongeman raakte al snel in de ban van het spel, en realiseerde zich dat dit de eerste keer in zijn leven was dat hij zich zo sterk moest concentreren. Allerlei getallen fladderden onbeteugeld in zijn hoofd heen en weer. De tijd raakte op. Toen het laatste korreltje zand gevallen was, had hij nog steeds geen specifiek bedrag vastgesteld. Goed, zei de Miljonair, die zijn ogen niet van de zandloper had afgehouden. Welk bedrag heb je in gedachten? Eindelijk koos de jongeman het uiterst bereikbare bedrag dat hij in staat was te bedenken, en schreef de getallen langzaam op maar?! riep de Miljonair uit. Dat is erg weinig. Toch het is een begin. Ik zou liever 1 miljoen euro hebben gezien. Je hebt nog heel wat te doen voordat je op slag miljonair zult zijn. Maar je zult zien; het is niet zo vermoeiend als de meeste mensen denken. En het zal het belangrijkste werk zijn dat je ooit in je leven zult doen, welk beroep je ook uiteindelijk zult kiezen, of wat je verder ook gaat doen. Het heet aan jezelf werken. 19

21 7 Waarin de jongeman de waarde van zelfkennis leert ontdekken DE BUTLER KWAM aanlopen met koffie en croissants, en de jongeman at terwijl de les werd voortgezet. Ik ga je een aantal vragen stellen, zei de Miljonair, zodat je zult begrijpen wat er met je gebeurde tijdens die paar minuten dat je moest nadenken. Het eerste dat je dient te beseffen is dat het bedrag dat je op dat blad papier schreef veel meer betekent dan je denkt. Dat bedrag stelt bijna tot op de cent voor wat je denkt dat je waard bent. In jouw ogen, of je het nu wilt toegeven of niet, ben jij per jaar waard. Geen cent meer en geen cent minder. Hoe kunt u dat nu zeggen, zei de jongeman. Het feit dat ik dat specifieke bedrag gekozen heb, duidt erop dat ik evenwichtig ben, en dat ik met beide benen op de grond sta. Ik zie echt niet in hoe ik op dit moment meer verdienen kan. Per slot van rekening heb ik geen goedbetaalde baan, geen doctoraat, of enig geld op de bank. Jouw manier van denken gaat tot op zekere hoogte op. In ieder geval respecteer ik die. Het enige probleem is, dat deze houding de oorzaak is van je huidige situatie. Uiterlijke omstandigheden zijn niet van werkelijk belang. Knoop dit goed in je oren: alle gebeurtenissen in jouw leven zijn een spiegelbeeld van jouw eigen gedachten. Jouw geest kan dit grondbeginsel niet bevatten zolang je doorgaat met de algemeen verspreide illusie te accepteren, dat factoren van buitenaf je leven bepalen. In werkelijkheid draait alles om je instelling tegenover het leven. Het leven is precies zoals jij het jezelf voorstelt. Alles wat er met je gebeurt, is een product van je gedachten. Als je je leven dus veranderen wilt, dien je te beginnen met je gedachten te veranderen. Je denkt ongetwijfeld dat dit een beetje afgezaagd is, maar veel rationele mensen weerleggen dit principe hardnekkig. Maar de waarheid is, dat al diegenen die ooit iets groots bereikt hebben in het leven, op ongeacht welk gebied dan ook, steeds de bezwaren hebben genegeerd die geopperd werden door onbuigzame rationele denkers. Dit betekent zeker niet dat ik op enigerlei manier tegen intelligentie ben. Integendeel. Gedachtegang en logica zijn essentieel om succes te krijgen. Maar dat is niet genoeg. Ze moeten werktuigen en trouwe dienaren zijn, en niet meer dan dat. In de meeste gevallen worden gedachtegang en logica wegversperringen, die grootse prestaties in de weg staan, omdat grote dingen alleen worden gecreëerd door hen die geloven in de krachten van de geest. Geslaagde mensen trekken zich nooit al te veel aan van de omstandigheden. Alles welgeteld, waren de omstandigheden waartegenover de groten der aarde in het verleden kwamen te staan, zeker even moeilijk, zo niet moeilijker, dan die waarmee hun hedendaagse collega s te kampen hebben, maar dit deed hen alleen maar dieper tasten om hun innerlijke krachten aan te boren. Die groten der aarde waren er vast van overtuigd dat zij grootse dingen tot stand konden brengen. Al diegenen die rijk werden, waren er ook diep van overtuigd dat zij rijk konden worden. En daarom slaagden ze er ook in. Maar laat ons even teruggaan naar ons blad papier, en deze vraag beantwoorden: het bedrag van dat je opschreef, was toch zeker niet het grootste dat bij je opkwam, of wel dan? U heeft gelijk. Dat was het niet. Welk bedrag was het dan? Mijn hoofd zat vol met zoveel bedragen... 20