Verkondiging: Een sterk verhaal... (Bij Matteüs 7: 15-29)

Transcriptie

1 6 augustus 2017 Johanneskerk Laren (NH) Verkondiging: Een sterk verhaal... (Bij Matteüs 7: 15-29) Lieve mensen, vandaag gaat het over een sterk verhaal. Het begint al heftig: Pas op voor valse profeten, die in schaapskleren op jullie afkomen maar eigenlijk roofzuchtige wolven zijn. Zo begon de lezing uit Matteüs vandaag. Pas op voor valse profeten... Wie zijn dat eigenlijk? Mensen met mooie praatjes die niet doen wat ze zeggen. Nu zie je bijvoorbeeld vaak politici aan het woord in allerlei tvprogramma s. Ze beloven van alles, meestal veel meer dan ze kunnen waarmaken. Maar soms denk je: Die staat voor wat hij zegt! Dat gevoel kregen we bij Eberhard van der Laan in Zomergasten, vorige week. Wat een inzet voor Amsterdam heeft hij, zelfs nu hij door zijn ziekte niet meer kan wat hij zou willen. Hij is niet te stuiten! Hij wil ook voorbeelden neerzetten die in andere steden nagevolgd kunnen worden, zoals de Amsterdamse aanpak van jonge veelplegers. Hij heeft het over verbinding tussen mensen, zoals voor het huis van de familie van Abdelhak Nouri toen het dramatisch nieuws over de toekomst van Nouri bekend was geworden. Toen zag hij verbinding tussen supporters van verschillende voetbalclubs, tussen de mensen van de F-side en de Marokkanen. Dat ontroerde hem. Hij hoopt dat die verbinding steeds meer te zien is. Daarvoor heeft hij zich ingezet. Een politicus die meent wat hij zegt, iemand die betrouwbaar is, die ook doet wat hij belooft..., op zo iemand kun je bouwen. Daar kun je de stad of het land mee besturen. Zoiets bedoelt Jezus. Nog een voorbeeld, iets wat je zomaar kunt meemaken: Iemand, een vriend, belooft je: Je kunt altijd op me rekenen hoor! Ik ben er voor je! Maar als je hem in tijden van zorgen of verdriet nodig hebt, dan zie je hem niet. Zo n vriend is geen echte vriend. Die laat je in de steek als het erop aankomt. Die doet niet wat hij zegt. En soms zijn we zelf misschien wel eens iemand die zo te kort schiet... 1

2 Foute boel, zegt Jezus. En om dat nog eens goed uit te leggen vertelt Jezus het verhaal over de twee huizen. In het land waar Jezus woonde werden geen heipalen gebruikt. Daar was stevige rotsgrond waarop je je huis kon bouwen. Maar er was ook zand, en soms was er een domoor, een dwaze man, die zijn huis op zand bouwde. De man die zijn huis op de rots bouwde, die is veel beter af. Zijn huis is bestand tegen alle winden en stormen en stortvloeden van regen. Die andere man bouwde zijn huis op het zand. Waarschijnlijk denkt Matteüs die dit verhaal heeft doorverteld, aan een geul die normaal droog staat. Behalve na zware regenval, dan stroomt het water er doorheen. De bodem van zo'n geul is zand en als je daar je huis bouwt ben je natuurlijk niet goed wijs. Dan vraag je om moeilijkheden. In ieder geval is het duidelijk dat het huis waarin je woont altijd aangepast moet zijn aan de situatie. Er moet een goed fundament zijn. Dan is het bestand tegen alle stormen en watervloeden die het leven voor je in petto kan hebben. Wie bouwt op een rots, bedoelt Jezus met dit verhaal, die houdt zich staande in de stormen van het leven. Die zit geheid goed. Dit gaat allemaal ook over het huis van je leven. Hoe doe je dat, je levenshuis bouwen op een rots? Is het belangrijk om goede papieren of grote talenten hebben, moeten we kunnen profeteren of demonen uitdrijven of wonderen doen in naam van God? Nee, daar zit het niet in. Jezus is daar heel duidelijk over. Hij zegt: Ieder die naar mijn woorden luistert en ze ook doet, dié zal lijken op een man die zijn huis bouwde op een rots. Dat zegt Jezus nadat hij de bergrede heeft uitgesproken. Een lange toespraak die hij vanaf een berg hield. Na woorden over zout en licht zijn voor de wereld, na woorden over elkaar vergeven en het geven van geld voor wie het nodig heeft, na woorden over bidden en over niet oordelen over elkaar, over het koninkrijk van God bij de mensen. De mensen hebben bij wijze van spreken al uren, of dagen, met open mond naar hem geluisterd, af en toe instemmend geknikt of geroepen als ze het helemaal met hem 2

3 eens waren... Maar Jezus zit niet te wachten op applaus of hoerageroep, zelfs niet op een dankbaar publiek dat aan het eind van de dag tevreden naar huis gaat... Tegen mensen die met een warm gevoel naar huis gaan zonder te gaan doén waarover hij sprak, zou hij volgens Matteüs - zeggen: 'Ik heb jullie nooit gekend. Weg met jullie, rechtsverkrachters! Helemaal aan het eind van de bergrede zegt Jezus dus: Als je dit allemaal gehoord hebt en als je nu ook gaat doen wat ik gezegd heb, als je het geloof handen en voeten gaat geven, dàn lijk je op die man die zijn huis bouwde op een rots. Dan heb je een goed fundament onder je leven. Dan wordt het wat. Dan kan geen storm of watervloed jouw levenshuis omver krijgen! Je zou kunnen denken dat het erom gaat de zekerheid van een rotsvast geloof te hebben. Dat is een goed fundament onder je leven. Zo ongeveer keek ik vroeger tegen dit verhaal aan. Je moet zéker zijn, niet tornen aan oude waarheden, je moet niet zo n twijfelaar zijn die zich soms zelfs afvraagt of God wel bestaat, of de kerk nog wel zin heeft... Maar begrijpen we Jezus dan wel goed? Met een rotsvast geloof alléén bouw je geen nieuwe wereld op, geen Koninkrijk van God. Je zou ook kunnen denken dat het erom gaat dat je je aan Gods geboden houdt, dat je normen en waarden belangrijk vindt. Dat vonden de Farizeeën in de tijd van Jezus ook: die gaven de mensen een duidelijk fundament: houd je aan de tora, aan de eeuwenoude wetten van Mozes, en ze hadden er nog 613 geboden aan toegevoegd om het leven heel duidelijk en overzichtelijk te maken. En ook vandaag wordt de roep om meer regels en voorschriften gehoord, om fatsoen en duidelijke normen en waarden en veel toezicht en vooral strengere straffen als iemand zich niet aan de regels houdt. Alsof je daarmee alle geweld en onveiligheid zou kunnen uitbannen... Als we de gelijkenis van de twee huizen zó uitleggen, vraag ik me opnieuw af of we Jezus wel goed begrijpen. Ook met regels en voorschriften bouw je geen nieuwe wereld op, geen Koninkrijk van God. Het doen van Gods wil, het doen van gerechtigheid uit liefde 3

4 voor de medemens, dàt is het fundament dat Jezus bedoelt. Op dat fundament kun je je huis bouwen. En dan gaat het eigenlijk niet om ons privehuis, om ieders eigen leven. Jezus heeft het tegen een groep mensen. Dit verhaal is bestemd voor ons allemaal, voor de samenleving van mensen. En dat maakt wel wat uit! In je eentje kan je denken: dat red ik niet, dat houd ik niet vol, ik voel me zo vaak machteloos... Maar gelukkig hebben we elkaar! Gelukkig vormen we samen de gemeente, zijn we samen de maatschappij, of kunnen we samen een actiegroep of commissie vormen. We vullen elkaar aan: de een bedenkt, de ander doet, de volgende schrijft, weer een ander gaat over het geld of zorgt voor koffie, brengt een bezoekje, maakt een preek, zingt of maakt muziek... Als ieder zijn mogelijkheden en talenten inbrengt in het grote geheel, dan vul je elkaar aan. Samen sta je stevig als je elkaar liefde en aandacht wilt geven. Als je niet over elkaar oordeelt, als je elkaar wilt vergeven, als je met elkaar wilt delen en zout en licht wilt zijn voor anderen. Als je dat doet, zegt Jezus, dan bouw je je huis op een rots, dan ben je iemand van horen èn doen, dan ben je iemand uit één stuk. Dàt is in liefde werken aan Gods gerechtigheid, dat is bouwen aan een nieuwe wereld, aan het Koninkrijk van God. Dan ben je een boom die goede vruchten draagt, zegt Jezus in deze tekst. Dan kun je samen een heel bos zijn dat vruchten draagt, dat uitstraling heeft in de gemeenschap van Laren-Eemnes en nog ver daarbuiten. En anderen zullen denken: dáár kun je schuilen, daar kun je thuis zijn, daar ben je welkom. Ik las op de website van de gemeente dat ook hier het jaarthema in het afgelopen seizoen Verbinding was. Hetzelfde thema als waarover Eberhard van der Laan het had. Een prachtig thema om je een jaar lang in te verdiepen en door te laten inspireren. Laat er na dit seizoen steeds meer verbinding zijn tussen mensen met een verschillende achtergrond, met verschillende mogelijkheden, van verschillende generaties, ook hier in de gemeente! Als we ons huis op een rots bouwen, dan kan de storm losbreken, dan kan de regen met bakken uit de hemel vallen... Met andere 4

5 woorden: misschien voel je je soms ongelukkig over nieuwe ontwikkelingen, misschien ben je wel eens in verwarring over nieuwe denkbeelden of overspoeld door teleurstellingen of verdriet. Dan houden mensen links en rechts, voor en achter je je staande, door de liefde houden we elkaar vast. Ons huis is niet op drijfzand gebouwd maar op de rots van elkaar aanvaarden en vergeven, van delen met anderen, van omzien naar elkaar en opkomen voor wie vergeten wordt, van iets van jezelf willen prijsgeven ter wille van anderen. Jezus laat ons weten: dàt is wat God van ons vraagt. Waar halen we de kracht vandaan om dat vol te houden? Dit is een sterk verhaal! Een verhaal dat kracht geeft om mensen van de weg te zijn, van de weg die Jezus wees, van de weg die Jezus zelf ook ging. Dan worden we ook zèlf een sterk verhaal. Amen. Ds Margje Kuijper Tekst voorafgaand aan de zegen: Waar liefde is en zorg om elkaar, daar is het goed wonen. Waar gehuild kan worden en gelachen, daar kunnen mensen leven. Waar niets verborgen hoeft te worden, daar kan een mens geborgen zijn. Waar verdriet en pijn worden gedeeld, daar worden mensen een thuis voor elkaar. Waar aandacht is voor ieder, daar kan ieder groeien en open bloeien. Waar mensen elkaar behouden en verwarmen, daar is men 't liefste thuis. (Tekst van Marinus van den Berg, gevonden in Woorden met elkaar, verzameld door Kees Harte) 5