>> 15 maart 2012 anti-nsv betoging in Leuven

Transcriptie

1 Nieuwsbrief Deze keren nieuwsbrief komt enkele 5 januari 2012 verstuurd. per jaar Inschrijven uit en wordt kan via als pdf news@blokbuster.be >> 15 maart 2012 anti-nsv betoging in Leuven Het is officieel: de anti-nsv betoging in Leuven zal plaatsvinden op donderdag 15 maart We publiceren alvast het platform dat Blokbuster verspreidt voor deze betoging en waarvoor we organisaties aanschrijven om dit te ondertekenen. Een lijst van ondertekenaars volgt spoedig. Op 15 maart organiseert de NSV, de Nationalistische Studentenvereniging, haar jaarlijkse haatmars. Ze selecteert daarvoor om beurten een van de Vlaamse studentensteden. In 2012 is Leuven aan de beurt. Zoals elk jaar organiseert Blokbuster, op veilige afstand van de NSV, een tegenbetoging. We willen samen met andere organisaties jongeren en Leuvense wijkbewoners op straat brengen met een duidelijke boodschap tegen racisme en fascisme en voor een samenleving waar de reële sociale problemen worden aangepakt. Aan de hand van onderstaande platformtekst willen we een duidelijk standpunt in de strijd tegen extreemrechts bediscussiëren. Extreemrechts is een reëel gevaar Op 22 juli 2011 werden er twee bloedige aanslagen gepleegd in Noorwegen; in Oslo ging een bom af in de regeringswijk en daaropvolgend vond er een schietpartij plaats op een kamp van de jeugdafdeling van de sociaaldemocratische Noorse Arbeiderspartij op het eilandje Utoya. De trieste balans van deze aanslagen: 77 doden en zeker 96 gewonden. Het feit dat de dader, de 32-jarige Anders Breivik, de aanslagen pleegde uit overtuiging van zijn extreemrechtse ideeën, doet de vraag rijzen wat het gevaar is van extreemrechtse individuen en groeperingen. Enkele uren voor de aanslag zette Breivik een 1500 bladzijden tellend manifest online waarin hij zijn politieke ideeën uit de doeken doet. Daarin spreekt hij zich uit tegen het cultureel marxisme en de islam. Hij toonde ook grote bewondering voor de Nederlander Geert Wilders en zijn Partij van de Vrijheid, die volgens hem de enige echte partij voor conservatieven is. Achteraf bleek dat hij dit manifest ook naar een 1000-tal adressen had gestuurd. In België ontvingen enkele Gentse leden van de NSV Foto: vorig jaar trok de anti-nsv betoging door de straten van Gent. Toen waren er zowat anti-fascistische betogers.

2 alsook de VB-parlementsleden Tanguy Veys en Chris Janssens het manifest in hun mailbox. Francesco Speroni, fractieleider van de Italiaanse Lega Nord in het Europees Parlement en voormalig minister onder Berlusconi, verklaarde dat Breivik de christelijke westerse beschaving verdedigt. Ook in ons land is de dreiging van extreemrechtse en neonazistische elementen reëel. Het is immers nog niet zo lang geleden dat de groep neonazi s van Blood & Honour werden opgepakt omwille van hun poging voor het opzetten van een gewapende bende. Hun amateuristische aanpak leidde snel tot het mislukken van deze onderneming en een politie-inval maakte er dan ook een einde aan. Maar intussen bleek toch maar dat er in ons land gewapende neonazi s rondliepen. Jobs, geen racisme De NSV is een kweekvijver voor toppolitici van het Vlaams Belang. Zelfs al is hun stemmenaantal de laatste tijd geslonken, dan nog is het gevaar reëel dat racisme en de roep naar orde in tijden van crisis gehoor vinden bij een deel van de bevolking. De crisis heeft de werkloosheid terug de hoogte ingejaagd. De concurrentie om een job te vinden is moordend. Frustraties nemen toe. De illusie dat migranten onze jobs inpikken en er meer werk zou zijn als zij verdwijnen, kan in die omstandigheden aan invloed winnen. Voor patroons en speculanten is dat een gedroomd scenario. Ze grijpen de crisis aan om te rationaliseren en te herstructureren. Als het moet dreigen ze te verhuizen naar lagelonenlanden of koudweg te sluiten. Als de arbeiders op de werkvloer bovendien de schuld bij elkaar leggen en niet bij het winstbejag van het patronaat, kunnen de patroons vrij hun gang gaan. Er is een schrijnend gebrek aan degelijke en betaalbare huisvesting. De concurrentie om de overblijvende woningen neemt toe, de prijzen stijgen navenant. Hele wijken vallen ten prooi aan huisjesmelkers en speculanten. Verkrotting, werkloosheid, armoede en samenlevingsproblemen gaan er dikwijls hand in hand. Ondanks de enorme ellende die zich opstapelt bij een groot deel van de bevolking discussieerden politici drie jaar over een staatshervorming. De aandacht wordt verschoven van de reële problemen naar het communautaire gekibbel. Alle partijen lijken bereid om de volgende jaren twintig miljard te besparen op kap van de Belgische bevolking. De discussie gaat er enkel over hoe deze besparingen zullen worden verdeeld over de verschillende beleidsniveaus. In deze context kan extreemrechts verder blijven teren op een aanwezig ongenoegen. In veel Europese landen scoren rechtspopulistische tot neofascistische organisaties in verkiezingen. Bij gebrek aan een geloofwaardig alternatief worden delen van de bevolking verleid door de populistische slogans van extreemrechts. Onder de slogan jobs, geen racisme een slogan die we centraal willen plaatsen in de anti-nsv-betoging zou een echt alternatief kunnen worden aangeboden. Voor een menselijk asielbeleid: pak de multinationals aan, niet hun slachtoffers! Vandaag neemt de repressie tegen vluchtelingen toe. De burgemeester van Schaarbeek schrok er niet voor terug om gezinnen met kinderen te laten verwijderen uit het station. Er is niet alleen een enorm tekort aan duizenden kwaliteitsvolle opvangplaatsen, maar ook aan een sociaal beleid op vlak van onderwijs, woningen, gezondheidszorg, openbare diensten etc. om zowel allochtoon als autochtoon dezelfde kansen te bieden. Ondanks de vijftien procent armen in ons land is er ook een minderheid van rijken. Extreemrechts heeft hier duidelijk geen probleem mee en is er vooral op uit de verschillende segmenten van de onderdrukten tegen elkaar uit te spelen. Migratie- en vluchtelingenstromen zijn een direct gevolg van de manier waarop het kapitalisme leidt tot scherpe uitbuiting, onmenselijke arbeids- en leefomstandigheden en oorlogen om controle over grondstoffen en afzetmarkten. Dat probleem kan enkel grondig worden aangepakt indien de oorzaken worden weggenomen. Ondertussen is een humaan asielbeleid nodig om de slachtoffers van dit systeem op te vangen. NSV: racistisch, fascistisch en gewelddadig. Geen erkenning aan de KuLeuven De NSV schuwt er niet voor om haar ideeën met geweld kracht bij te zetten. Migranten en asielzoekers, holebi s en andersdenkenden lopen reëel gevaar wanneer de NSV haar troepen de straat op stuurt. Wij willen dat niet zomaar accepteren en roepen alle jongeren en werkenden op dezelfde avond op straat te komen. Wij roepen op voor een massale, geweldloze mobilisatie om aan te tonen dat de overgrote meerderheid van de studenten en wijkbewoners niet gediend is bij een extreemrechtse intimidatiemars door de straten van Leuven. We eisen van de Leuvense universiteit om de erkenning van de NSV niet goed te keuren en dus haar gebouwen niet open te stellen voor racistische haatactiviteiten. * Geen haatmars door Leuven, No Pasaran * Stop de erkenning van de NSV en andere racistische organisaties aan de KuLeuven * Jobs, Geen Racisme: voor degelijke jobs, betaalbare huisvesting en gratis onderwijs voor iedereen * Stop de repressie tegen vluchtelingen. Pak de multinationals aan, niet hun slachtoffers

3 Oproep Syndicalisten TEGEN Fascisme Voor alle werkenden en in het bijzonder voor syndicalisten breekt een belangrijke periode aan. Strijd zal bepalen wie zal opdraaien voor de economische crisis: zij die hem veroorzaakt hebben of zij die hem al eens betaald hebben. Het is duidelijk welk pad de regering kiest. Ze steekt graag 4 miljard Euro in Dexia zodat durfkapitalisten niet op de blaren moeten zitten, maar ArcelorMittal nationaliseren voor 1 miljard euro om honderden jobs te redden (600 bij ArcelorMittal en een veelvoud ervan bij de onderaannemers) is onbespreekbaar. Het zal niet eenvoudig zijn om de besparingen die op ons afkomen, te stoppen. Alle partijen in het parlement zijn het erover eens dat gewone werkenden voor de crisis moeten opdraaien. De gemiddelde belastingsvoet die de 1000 grootste bedrijven van België betalen, is slechts 5,8%, terwijl de officiële vennootschapsbelasting in België nochtans 34% bedraagt. De notionele interestaftrek kost ons jaarlijks 5 miljard euro. Maar tijdens de regeringsonderhandelingen werden zelfs de schuchtere pogingen om ook daar wat te halen, eruit gelicht. Toch is die regering volgens de oppositiepartijen een belastingsregering. We mogen er niet aan denken wat voor een besparingsregering zij daarvoor in de plaats willen. Eigenlijk hebben we een partij nodig die aan onze kant staat om ons te wapenen tegen de winsthonger van de bedrijven en aandeelhouders. Een partij die opkomt voor de belangen van werkenden en hun families, van politici die werken aan het loon van een collega, niet aan dat van een manager. Kortom een nieuwe linkse arbeiderspartij die via democratisch debat de verschillende strekkingen in de arbeidersbeweging weet te verenigen én van onderuit wordt opgebouwd. Maar zolang die niet bestaat, zijn we aangewezen op de kracht die we kennen: onze syndicale actie. We weten hoe belangrijk een goed werkende syndicale delegatie en een militantenkern daarvoor is, zeker in een periode van strijd en meer nog als die strijd weken, maanden of jaren kan aanslepen. We weten ook hoe belangrijk het is onze militantenkernen systematisch uit te bouwen en te vernieuwen met nieuwe jonge werkenden. Voor sommigen is het misschien lang geleden, maar de eerste activiteit van veel syndicale militanten was hun deelname aan de betogingen van het Anti-Fascistisch Front (AFF) in de jaren 70 en 80. Voor wie iets jonger is, waren dat vanaf de jaren 90 de acties van o.a. Blokbuster. In het voorbije decennium behield Blokbuster tegen de brede stroom van aanvaarding van extreemrechts in, de goede traditie van de jaarlijkse betoging tegen de fascisten van de Nationalistische Studenten Vereniging (NSV). We mogen die strijd niet overlaten aan scholieren, studenten en jonge arbeiders met precaire contracten. Het zijn onze toekomstige militanten die we nog hard nodig zullen hebben. We moeten nu al hun vertrouwen winnen door te tonen dat de syndicale delegaties aan hun kant staan. Als officieel linkse of centrum partijen een hard rechts besparingsbeleid doorvoeren, kan rechts zich profileren als anti-establishment, zeker bij gebrek aan een echte arbeiderspartij. Op dit ogenblik is dat vooral de N-VA met een rechts populistische retoriek, maar zodra dit doorprikt wordt door machtsdeelname, staat het extreemrechtse Vlaams Belang klaar om die rol weer op te eisen. Zij staat voor een verdeel-en-heers strategie. Veel politici, ook van de partijen van het establishment nemen die retoriek over. Wij mogen ons niet laten meeslepen in de verdeel-en-heers spelletjes van de politici, maar moeten wijzen op de gemeenschappelijke belangen van de werknemers in alle delen van het land. De echte vijanden zijn niet de 99% migrante, Brusselse, Waalse of Vlaamse werknemers, maar de 1% patroons die ons tegen elkaar opzetten om recordwinsten op te strijken. In maart 2012 organiseert de NSV haar jaarlijkse haatmars. Ze selecteert daarvoor om beurten een van de Vlaamse studentensteden. In 2012 is Leuven aan de beurt. De NSV is een kweekvijver voor toppolitici van het Vlaams Belang (en ondertussen nu ook voor de NVA). Ze schuwt er niet voor om haar ideeën met geweld kracht bij te zetten. Migranten en asielzoekers, holebi s en andersdenkenden lopen reëel gevaar wanneer de NSV haar troepen de straat op stuurt. Syndicalisten tegen Fascisme wil dat niet zomaar aanvaarden en roept alle jongeren en werkenden op dezelfde avond met Blokbuster op straat te komen. Wij roepen op voor een massale, geweldloze mobilisatie om aan te tonen dat de overgrote meerderheid van de studenten, wijkbewoners en werkenden niet gediend is met een extreemrechtse intimidatiemars door Leuven. Je kan bovenstaande oproep ondertekenen in je eigen naam of die van je syndicale delegatie of organisatie met syndicale inslag. Vermeld: naam/bedrijf of vakbondscentrale-sector-afdeling/ vakbondsmandaten Stuur naar: syndicalisten[at]blokbuster.be De lijst met ondertekenaars zal later gepubliceerd worden.

4 KORT Oppositie tegen de vakbonden De vakbonden kregen met hun protest geen gehoor van de regeringspartijen. Bij de oppositie is het al niet beter. N-VA verklaarde op haar site: Alle andere Europese landen zetten structurele reuzenstappen, maar deze regering stelt zich tevreden met enkele muizenstapjes, die ze dan nog doorschuift naar de volgende legislatuur. Of zoals PS-kopstuk Magnette het verwoordde in de Zevende Dag: In 2012 halen we 5 miljard euro uit extra belastingen op burgers en bedrijven, en slechts 400 miljoen euro uit structurele hervormingen. Als zelfs die 400 miljoen euro voor de vakbonden al te veel is, dan valt er met deze vakbondsleiders geen land te bezeilen. Ook het Vlaams Belang had het niet op de betogers begrepen: De drie monopoliebonden willen hun militanten alleen een dagje vrijaf aanbieden via een voormiddagwandelingetje door Brussel. Die grote vakbondsbetoging noemen wij even nutteloos als ongeloofwaardig: de drie Belgische monopoliebonden zullen wel de laatsten zijn, die een anti-vlaamse belastingregering onder leiding van hun politieke vrienden van de PS écht in de problemen willen brengen... Zullen de vakbonden de politieke oppositie tegen de besparingsregering Di Rupo I aan partijen als N-VA en VB overlaten? Of zullen ze zelf bouwen aan een eigen politiek verlengstuk? Blokbuster website in nieuw kleedje De website van Blokbuster is wat aangepast qua uitzicht. Het modernere kleedje gaat ook gepaard met een technische verbetering van het systeem waarmee de website wordt gemaakt. We zullen verder werken aan verbeteringen om gebruik te maken van alle nuttige technologische mogelijkheden die de antifascistische strijd kunnen versterken. >> Hackers starten operatie blitzkrieg tegen neonazi s op het internet In Duitsland zijn hackers gestart met een offensief tegen de aanwezigheid van neonazi s op het internet. Vlak voor nieuwjaar werden een paar honderd neonazisites van het net gehaald. Vervolgens werd in de stijl van wikileaks een website opgezet onder de naam nazileaks. Daar wordt informatie vanop de gehackte sites gepubliceerd. Opvallend is bijvoorbeeld het overzicht van gebruikers op de website van Blood&Honour. Er wordt ook uitgepakt met interne mails van de extreemrechtse partij NPD, een contactenlijst van het rechtse weekblad June Freiheit, Het offensief tegen de neonazi s op het internet wordt Operatie Blitzkrieg genoemd. Meer info op Terugblik op 2011 Het Anti-Fascistisch Front (AFF) publiceert momenteel haar jaaroverzicht. Wil je volledig mee zijn met wat bij extreemrechts is gebeurd in 2011? Dan is dit jaaroverzicht een must! >>

5 Oostenrijkse émince grise van extreemrechts overleden Op 2 januari overleed Otto Scrinzi op 93-jarige leeftijd. Scrinzi was jarenlang een kopstuk van extreemrechts in Oostenrijk. Scrinzi was er al vroeg bij als NSDAP er en SA-leider. Na 1949 wordt hij verkozen in Filip: Namibië heeft je nodig! In Gent zijn de lokale luitenanten van de Antwerpse VB-leider Dewinter begonnen met een campagne Emirdag heeft je nodig. Met die campagne wil het Gentse VB de Turkse Gentenaren ertoe aanzetten om terug te keren naar het stadje Emirdag in Turkije. Een groot aantal Gentse Turken komt van daar. In een satirische reactie die we hieronder publiceren, roept een activist Dewinter op om naar Namibië te gaan. Dewinter had eerder beloofd dat hij naar dat Afrikaanse land zou emigreren indien Di Rupo premier werd. Intussen is Di Rupo premier, maar wacht Namibië nog steeds op de komst van Dewinter het Karinthische parlement voor het VdU (Verbund der Unabhängigen, voorloper van de FPÖ). Van 1966 tot 1979 zat hij voor de FPÖ in de Nationalrat (parlement). Hij onderhield goede contacten met de Duitse DVU. Begin jaren 1980 kwam hij zwaar in aanvaring met de liberale FPÖ-leiding en voorzitter Norbert Steger persoonlijk. Hij vormde de NFA, een oppositiegroep die eerst in en daarna buiten de FPÖ actief was. Als presidentskandidaat haalde Scrinzi in ,2% van de stemmen. Na 1986 en de machtsovername van Haider in de FPÖ werd hij opnieuw in de partij opgenomen. Bij de splitsing tussen BZÖ en FPÖ koos hij voor de hardliners en nam hij afstand van Haider. Tot op het einde van zijn leven was hij actief in de extreme rechterzijde. De voormalige vice-voorzitter van de FPÖ verklaarde ooit: Ik stond steeds aan de rechterkant, ook binnen de NSDAP. Hij protesteerde tegen het verbod op openlijke steun aan het nazisme. Huidig FPÖ-voorzitter HC Strache verklaarde diep geraakt te zijn door het overlijden van Scrinzi. In het stukje dat de partij over het leven van Scrinzi publiceerde, wordt zijn betrokkenheid bij de NSDAP gemakshalve weg gelaten. Ook wordt niet vermeld dat hij in de jaren 1980 even brak met de FPÖ en al evenmin dat hij de afgelopen jaren afstand had genomen van Haider. Otto Scrinzi overleed op 2 januari

6 Vanhecke in Europees Parlement: postjes voor de vrienden Wie de boekskes volgt, zal verbaasd zijn dat Frank Vanhecke nog aan politiek doet. Het lijkt wel alsof hij voltijds weduwnaar van Marie-Rose Morel is. We wensen het niemand toe om zijn of haar partner te verliezen. Maar vandaag zit Vanhecke dus nog steeds in het Europees Parlement, goed voor een hoog maandloon waar niets meer van aan de partij moet worden afgegeven. Hoe zou het nog zijn met Vanhecke de Europarlementariër? In het Europees Parlement zit Vanhecke niet moederziel alleen. Hij brak dan wel met zijn partij, maar kan sowieso op enkele goed betaalde medewerkers rekenen. Het gaat meer bepaald om Koen Dillen (mede-auteur van een boek van Vanhecke over Morel), Carl Lang (een Franse politicus die heeft gebroken met het FN van Le Pen en blijkbaar zonder inkomen zat) en Dirk Crols (voormalig VBpersoneelslid die uit de partij was gestapt). Dit betekent dat Vanhecke Vlaams belastingsgeld voor de EU laat verdwijnen in de zakken van een Franse politicus. Als de medewerkers van Vanhecke een vergadering houden, doen ze dit dan in het Frans? Sommige Vlaamse broeken zijn al voor minder tot aan de enkels afgezakt. Misschien is de aanwezigheid van Lang op de loonlijst van Vanhecke een poging om het parlementaire werk van de intussen onafhankelijke verkozene op te krikken. Dat zou een valabel argument kunnen zijn, maar veel parlementair werk verricht Vanhecke niet. Sinds de zomer van 2011 stelde hij geen enkele vraag, diende hij geen enkele resolutie in en nam hij slechts twee keer deel aan een debat in een plenaire zitting. Twee keer één minuut spreken en dit op 24 en 26 oktober, dat is wat Vanhecke in het Europees Parlement heeft gedaan sinds de zomer. Hij kreeg er iedere maand zowat euro netto voor. Om zijn Franse medewerker nog eens te ontmoeten, had Vanhecke afgesproken om samen met de Griekse neo-fascist Makis Voridis (LAOS) begin december een weekend bij Lang in Parijs te verblijven. Ondertussen werd Makis Voridis minister in de technocratische regering van nationale eenheid in Griekenland. Als de vrienden van Vanhecke mee aan het Griekse bestuur deelnemen, dan voorspelt dat weinig goeds voor de arbeiders en hun gezinnen. Via LAOS geraakte Vanhecke bij de EDF-fractie in het Dat waren andere tijden: Frank Vanhecke tussen zijn voormalige vrienden Annemans, Dewinter en Valkeniers... Europees Parlement. Ondanks zijn oproepen om in eigen land voor N-VA te stemmen, vervoegde hij in het Europees Parlement de fractie van de Britse staatsnationalisten (UKIP) aangevuld met onder meer een religieuze gereformeerde verkozene uit Nederland. Dirk Crols werd medewerker van Vanhecke bij de EDF-fractie. Carl Lang zou wellicht moeilijk hebben gelegen bij de Franse EDF-verkozene Philippe de Villiers van de Mouvement pour la France (dat niet mag verward worden met de Parti de France van Lang). De nieuwe N-VA-vrienden van Vanhecke zitten in het Europees Parlement in een gezamenlijke fractie met de Groenen. Het ziet er naar uit dat Vanhecke zijn positie als Europees Parlementslid vooral gebruikt om zelf van een stevig inkomen te genieten en tegelijk een aantal vrienden aan een goed betaalde post te helpen. Veel parlementair werk lijkt hij niet te verrichten. Zijn publieke steunoproepen voor N-VA lijken vooral ingegeven te zijn door rancune tegenover zijn vroegere makkers van het Vlaams Belang die niet aarzelden om hem als een steen te laten vallen, het gaat nu eenmaal om extreemrechtse rakkers die menen dat de zwakken er toch uit moeten Voor De Wever kan Vanhecke wel eens een vergiftigd geschenk zijn: inhoudelijk staat enkel zijn bruine verleden nog overeind terwijl zijn dagelijkse politieke werking vooral wordt bepaald door opportunistische poenpakkerij.