DAKNAMSE MEERSEN 23 APRIL 2017

Transcriptie

1 DAKNAMSE MEERSEN 23 APRIL 2017 Ach de weergoden hebben hun best gedaan. Temperatuur iets te fris voor deze tijd van het jaar maar verder was het droog en ook de zon was geregeld van de partij. Eigenlijk ideaal wandelweer. Mooie groep van 20 deelnemers om een aangename namiddag te beleven. Iedereen stipt op tijd zodat de wandeling perfect om 14u van start kon gaan. Persoonlijk ben ik in Daknam nooit verder geraakt dan het voetbalstadion en was dus enigszins verrast door wat er enkele kilometers verder te beleven viel. We verzamelden aan het kerkje van Daknam en dit kerkje gaf al direct een indicatie van waar we deze kleine gemeente in de tijd mochten plaatsen want blijkbaar waren er sporen gevonden die tot het jaar 1100 teruggingen. Het dorp zelf ligt op een zandrug met rondom lagergelegen, natte gronden. Het duurde niet lang of Daknam nam ook wel een specifieke plaats in voor het middeleeuws handelsverkeer. Naast de Durme, belangrijk voor de scheepvaart, was Daknam belangrijk omdat het gelegen was op de oude steenweg die Gent met Hulst verbond. Destijds waren er in de directe omgeving tal van kloosterorden die werk boden op de velden waardoor er beetje bij beetje vruchtbare gronden ontstonden. Maar Daknam was ook een geliefde stek voor de

2 Graven van Vlaanderen die het gebruikten als buitengoed en er een uitgelezen jachtgebied hadden. Door Daknam loopt ook nog de oude spoorwegbedding die gebruikt werd voor de aanvoer van suikerbieten naar de fabriek in Wachtebeke. De sporen werden verwijderd, de bedding voorzien van wat asfalt en die nu dienstig is als wandel-en fietspad. Tot zover de randinformatie over Daknam want met onze gids, Filip, doken we al snel de meersen in. Filip had een mooie omschrijving voor dit gebied: een soepbord. Inderdaad, de buitenkanten iets hoger gelegen en meer naar het midden eerder drassige, ja, zelfs constant natte plaatsen. Maar we waren nog maar pas gestart of Filip had al iets in de mot. Het woord mot is hier wel in de figuurlijke betekenis want eigenlijk ging het om een kleine vlinder, het oranjetipje. We kregen een hele uitleg over dit diertje en naderhand bleek wel dat onze gids eigenlijk een beetje gespecialiseerd is in dagvlinders. In ieder geval heeft hij ons zaken getoond (o.a. de plaats van het afleggen van eitjes) waar wij (Luc niet meegerekend natuurlijk) niets van afwisten. In zo n natuurgebied is het zeer belangrijk een zo groot mogelijke variatie te hebben zodat op natuurlijke wijze hoeken gecreëerd worden waar het warmer of kouder is. Tijdens de wandeling hebben we trouwens zelf kunnen vaststellen dat op warme

3 plaatsen de aanwezigheid van vlinders beduidend hoger lag. In het hele gebied vind je aldus stukken bos, begrazingsweiden, maaivelden, poelen en beken. Op een bepaald ogenblik, op nog geen meter van het wandelpad, zat er een fazant te broeden. Ik denk niet dat ze ons zo graag zag komen maar haar nest verlaten deed ze niet. De Daknamse meersen werden vroeger geregeld overspoeld en waren dus nog drassiger. In de loop der jaren werden er echter pompen geplaatst die het water naar de Durme afvoeren. Op een bepaald ogenblik gebeurde dit zelfs te intensief en werd het probleem van te nat er een van te droog. Na wat wederzijds overleg met de dienst waterwegen wordt er nu behoedzamer omgesprongen met het wegpompen. Aldus komt men tot het rare fenomeen dat waar in Vlaanderen het grondwaterniveau de laatste jaren gedaald is, dit hier gestegen is. Dit heeft trouwens toegelaten om een paar poelen te delven waar dan waterplanten kunnen gedijen maar waar ook kleine watervogels en amfibieën een eigen biotoop hebben. In één van deze poelen zagen we trouwens een ontelbare massa dikkopjes. Pompeloerekes.

4 Zoals nog op plaatsen in Vlaanderen zijn ook hier ondertussen terug reeën aanwezig. Maar er duikt stilaan een probleem op. Door het feit dat zij hier, buiten de mens, geen echte vijanden hebben zijn het er eigenlijk al wat te veel geworden. Hun natuurlijke vijand, de Lynx, is hier niet aanwezig en dat maakt dat zieke en verzwakte dieren, die normaal ten prooi van de Lynx vallen, ook de andere reeën gaan aantasten. Dit is een mooi voorbeeld van hoe de natuur zijn eigen planten beschermt. Eikels worden door vogels in een grote bramenstruik gedropt, schieten daar en groeien op zonder last te hebben van grazende dieren.

5 Bij het onderhoud van dit natuurgebied hoort ook het knotten van wilgen. Aan deze rij van oude knarren heb je meer dan je handen vol!

6 Ook al gaat het maar om enkele meters, hier is goed te zien dat het gebied van de meersen achteraan iets lager ligt dan deze zandrug. Toen we weer tussen de huizen kwamen waren we zowat 3 uren verder. Ik ben er zeker van dat het voor iedereen een zeer aangename en leerrijke namiddag werd. Ik had tevens de indruk dat iedereen met genoegen plaats nam in de herberg An den Reynaert om de benen wat te laten rusten en te genieten van een lekkere pint, koffie of wat dan ook. ERIK