Uw kenmerk. zaaknummer Registratienummer

Transcriptie

1 De heer W.A. de Herder Varkensgrasweg JE Westerland Uw kenmerk zaaknummer Contactpersoon M. Hoeve Onderwerp Beantwoording zienswijze ontwerp projectplan Hoogwaterkering Den Oever Registratienummer Doorkiesnummer Geachte heer De Herder, Op 26 april 2016 heeft de provincie Noord-Holland uw brief ontvangen met uw zienswijze op het ontwerp projectplan Hoogwaterkering Den Oever. U ontvangt hierbij de beantwoording van de zienswijze, zoals opgenomen in de Nota van Beantwoording Zienswijzen. Indien het ontwerp (naar aanleiding van de zienswijze) wordt aangepast, is dit aangegeven. In de bijlagen vindt u de Nota van Beantwoording, het vaststellingsbesluit van het College van Hoofdingelanden van het hoogheemraadschap en het goedkeuringsbesluit van het college van Gedeputeerde Staten van de provincie Noord-Holland. Samenvatting van de zienswijze, zoals opgenomen in de Nota van Beantwoording Zienswijzen Indiener kan zich niet verenigen met het projectplan. Hij is van mening dat de zogenaamde 'buitenom variant' (variant 3B), waarbij de haven van Den Oever binnendijks wordt gebracht, ten onrechte in 2012 is afgevallen en niet in de alternatievenafweging is betrokken. Met de 3B-variant zou een oplossing geboden worden voor het probleem dat de bedrijven op het haventerrein regelmatig worden geconfronteerd met wateroverlast. Indiener is van mening dat het projectplan onvoldoende is voorbereid en gemotiveerd, nu er geen goede afweging van alternatieven, inclusief kosten, heeft plaatsgevonden in een transparant proces. Een afgewogen besluitvorming om te komen tot de beste oplossing tegen maatschappelijk de laagste kosten, ontbreekt in deze procedure. Door de projecten van RWS (Afsluitdijk) en HHNK op elkaar af te stemmen kan maatschappelijk een grote winst behaald worden en kan er gekozen worden voor de beste oplossing tegen de laagst maatschappelijke kosten. Nu in 2016 alle plannen rondom Den Oever in detail bekend zijn, is het juiste moment aangebroken om te kijken naar de onderlinge interactie en om een definitieve maatschappelijke kosten-batenanalyse (hierna: MKBA) uit te voeren. De MKBA van 2010 is sterk verouderd en daardoor is het afvallen van alternatief 3B (besluit 2012) gebaseerd op een incompleet onderzoek. Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier Postbus 250, 1700 AG Heerhugowaard Stationsplein 136, 1703 WC Heerhugowaard T F post@hhnk.nl NL66 NWAB KvK

2 2 van 8 Indiener verzoekt om een up-to-date MKBA op te stellen alvorens het projectplan wordt vastgesteld en vraagt tevens aandacht voor het in de zienswijze aangedragen nieuwe alternatief 'Buitenom II' (variant op 3B, welke volgens indiener vele malen beter, praktischer en goedkoper is). Ter onderbouwing van de zienswijze, draagt indiener de volgende punten aan: 1. HHNK hanteert een tweetal verschillende afwegingskaders: Een MKBA en een milieueffectrapportage (hierna: MER). Deze twee methodieken gebruiken verschillende invalshoeken die niet op elkaar zijn afgestemd, waardoor een onevenwichtige afweging heeft plaatsgevonden. 2. In de MKBA 2010 worden de maximale baten van variant 3B teruggebracht van 292 miljoen (op regionaal niveau) tot 32 miljoen (op nationaal niveau). Deze aanpassing is niet onderbouwd, terwijl variant 3B hierdoor als te duur werd/wordt beschouwd. 3. In de MKBA 2010 is niet getoetst op aspecten zoals toekomstwaarde, uitbreidbaarheid, robuustheid en uitvoeringsduur, waardoor de toetsing onevenwichtig is geweest. Bij de in het projectplan uitgewerkte variant (1A) worden de dijken direct aan de haven verhoogd/verstevigd. Een verdergaande verzwaring is door de beperkte ruimte nauwelijks mogelijk. Variant 1A is daardoor beperkt uitbreidbaar. Variant 3B scoort sterk op aspecten zoals toekomstwaarde en uitbreidbaarheid. Bij de MER 2015 is wel getoetst op deze aspecten, maar is niet gekeken naar variant 3B. 4. Sinds de MKBA 2010 zijn nieuwe alternatieven ontstaan, zoals bijvoorbeeld de aanleg van een keersluis in het kader van het project Afsluitdijk. Deze alternatieven zijn niet meegenomen in de MKBA. Ook zijn nieuwe inzichten ontstaan die moeten leiden tot een heroverweging van de eerdere besluitvorming. Dit heeft niet plaatsgevonden. 5. Wanneer rekening wordt gehouden met de zeespiegelstijging zijn de schadebedragen gelet op de overschrijdingsfrequenties (aanzienlijk) hoger. Door de verwachte zeespiegelstijging is de exploitatie van de haven op termijn niet te realiseren zonder dat aanvullende maatregelen noodzakelijk zijn. Een grootschalig ophogen van het haventerrein of het aanbrengen van een keersluis voor de haven behoort tot de mogelijkheden. Beide mogelijkheden zijn niet in de besluitvorming meegenomen. 6. Indiener vergelijkt in een zeer globale multi-criteria analyse Varianten 1A en 3B in onderlinge samenhang met het project Afsluitdijk van Rijkswaterstaat. Ook heeft hij een globale kostenraming opgesteld voor variant 3B die hij afzet tegen de geraamde kosten van het gekozen voorkeursalternatief 1A. Hij komt tot de conclusie dat variant 3B op basis hiervan de voorkeur verdient. Reactie op de zienswijze Allereerst zal worden ingegaan op de taak van HHNK en op de totstandkoming van het projectplan. Vervolgens zal op de afzonderlijke punten van de zienswijze worden gereageerd. 1. Toelichting totstandkoming projectplan HHNK is als beheerder van de waterkering verantwoordelijk voor het waarborgen van de veiligheid van het achterland (het binnendijks gelegen gebied) tegen overstromen en daarmee voor het in stand houden c.q. versterken van de waterkeringen. Vanuit deze kerntaak wordt periodiek getoetst of de primaire waterkeringen nog voldoen aan de wettelijke veiligheidsnorm. Bij de veiligheidstoetsing in 2006 (Toetsing primaire waterkeringen 2005) is gebleken dat de waterkering in Den Oever ter hoogte van de Noorder- en Vissershaven niet aan de norm voldoet en dat deze kering moet worden versterkt.

3 3 van 8 De versterking wordt gefinancierd vanuit het landelijk tweede Hoogwaterbeschermingsprogramma (hierna HWBP-2). Het Ministerie van Infrastructuur en Milieu stelt de criteria sober, robuust en doelmatig als randvoorwaarden voor de financiering van de versterking. De opdracht vanuit het HWBP-2 is om de bij HHNK in beheer zijnde primaire waterkering te versterken, niet om buitendijks gebied binnendijks te brengen. Indiener wil dat de functionaliteit van het buitendijks gelegen haventerrein met het project wordt verbeterd door de wateroverlast te beperken, maar daarvoor is de dijkversterking niet bedoeld. Het is de primaire waterkering die is getoetst en afgekeurd, omdat hij niet aan de veiligheidsnorm voor de achterliggende dijkring 12 voldoet. De oplossing van het probleem ligt logischerwijs in het versterken van de afgekeurde primaire waterkering. Het binnendijks brengen van buitendijks gebied is niet nodig voor de oplossing van het veiligheidsprobleem. Dergelijke alternatieven zijn door HHNK alleen redelijkerwijs in overweging te nemen binnen zijn taakstelling wanneer dit alternatief geen meerkosten met zich meebrengt of wanneer de versterking van de primaire waterkering (a) andere belangen onevenredig schaadt, of (b) wanneer de algemene democratie (lees: Rijk of provincie) HHNK zou hebben opgedragen het haventerrein binnendijks te brengen. Als dat niet het geval is, kan er slechts voor deze variant worden gekozen wanneer de meerkosten hiervan vanuit andere financiële bronnen worden gedragen. In de startnotitie van de MER (vastgesteld in januari 2010) is variant 3B meegenomen. Hierover werd toen het volgende gezegd: Kenmerk van variant 3B is het geheel binnendijks brengen van de haventerreinen langs de Noorderhaven, Vissershaven en Buitenhaven, alsmede de toegang tot de schutsluis in de Afsluitdijk. Voordeel is dat de bestaande wateroverlastsituaties op de nu buitendijks gelegen haventerreinen in de toekomst kunnen worden voorkomen. Bij deze variant gaat het bunkercomplex op dam 15 verloren. Verhoging van dam 11 heeft afname van het oppervlak naast deze dam gelegen schor (Natura gebied, habitattype 1330A) tot gevolg. Aandachtspunt is de plaats en vormgeving van de nieuwe keersluis. De kosten van deze variant zijn, door het aanleggen van een nieuwe keersluis en de te realiseren hoge waterkering, aanzienlijk hoger dan de kosten van de varianten van oplossingsrichting 1 en 2. Er zijn mogelijk (financiële) koppelmogelijkheden met het Afsluitdijkproject voor een beperkt gedeelte van de extra kosten. Onzeker is of de gevraagde investering ten opzichte van de verwachte baten maatschappelijk verantwoord is. Dit moet in een MKBA worden onderzocht. Ook is vooralsnog onzeker of variant 3B financieel haalbaar is. Verkend moet worden of er naast de bijdrage vanuit het HWBP voldoende kostendragers zijn voor de resterende kosten. Projectgroep en adviesgroep adviseren variant 3B verder uit te werken. Bestuurlijk is besloten om deze variant verder uit te werken in het m.e.r. waarbij is aangegeven dat de financiële haalbaarheid (kostendragers) van variant 3B specifiek moet worden onderzocht. Variant 3B valt, afhankelijk van de resultaten van het onderzoek naar de financiële haalbaarheid (kostendragers), vooralsnog onder de toepasbare varianten. Deze startnotitie vormde de basis voor de door Gedeputeerde Staten vast te stellen richtlijnen m.e.r. Op 29 juni 2010 heeft Gedeputeerde Staten de richtlijnen m.e.r. vastgesteld. In de richtlijnen is beschreven hoe HHNK de m.e.r.-studie uit moet voeren. Daarnaast is in de richtlijnen opgenomen dat de resultaten van een financiële haalbaarheidsstudie en maatschappelijke kosten-batenanalyse (MKBA) aanleiding kunnen zijn om variant 3B niet verder uit te werken. Op 1 juli 2010 zijn de rapporten Maatschappelijke Kosten-Baten Analyse Hoogwaterkering Den Oever en Financiering Hoogwaterkering Den Oever 1 opgeleverd. Op grond van deze rapporten is de conclusie dat variant 3B financieel niet haalbaar is en dat de maatschappelijke kosten niet opwegen tegen de baten. 1 In dit rapport is onderzocht of en zo ja, welke bereidheid er was tot (co)financiering door bedrijven en organisaties bij specifieke projectalternatieven. Ook is daarin verkend welke subsidieregelingen (Europees, nationaal, provinciaal) relevant konden zijn in relatie tot de ontwikkeling van de haven van Den Oever in de verschillende projectalternatieven.

4 4 van 8 Deze conclusies zijn besproken in de adviesgroep, projectgroep en het bestuurlijk overleg, met als resultaat een advies om variant 3B niet verder uit te werken in de m.e.r.-procedure. Op basis van dit advies heeft het college van dijkgraaf en hoogheemraden (hierna: het dagelijks bestuur) van HHNK op 23 november 2010 besloten om de dijkversterkingsvariant 3B niet verder uit te werken in de MER. In 2012 zijn in de Tweede Kamer vragen gesteld over de mogelijke synergie tussen de projecten Afsluitdijk van Rijkswaterstaat (RWS) en Hoogwaterkering Den Oever (HHNK). In een geactualiseerde MKBA (MKBA2012) is aangetoond dat er, binnen de kaders van beide projecten, geen verdere synergie te behalen is dan het beschouwen van de dammen 6, 15 en 16, van RWS. Omdat er ook bij de Adviesgroep vragen leefden over de haalbaarheid van de Buitenomvariant i.r.t. het project Afsluitdijk is in een verklarend memo aan de Adviesgroep in september 2012 een vergelijking gemaakt van de verschillende kosten per onderdeel van diverse varianten, waaronder de Buitenomvariant. In dit memo is variant 3B op kosten vergeleken met de andere alternatieven. Conclusie is dat de optelsom van beide projecten niet in de buurt komt van de totale kosten die voor variant 3B moeten worden gemaakt, waardoor dit geen haalbare optie is. Er is toen opnieuw geconstateerd dat variant 3B niet verder hoeft te worden meegenomen in de verdere variantenafweging. In het Milieueffectrapport (MER) zijn vervolgens de milieueffecten van de verschillende redelijkerwijs in beschouwing te nemen alternatieven tegen elkaar afgewogen. Die afweging heeft geresulteerd in één verder uit te werken alternatief, het voorkeursalternatief (VKA). Het dagelijks bestuur van HHNK heeft in november 2012 het VKA vastgesteld. Het VKA is uitgewerkt tot het projectontwerp zoals beschreven in het projectplan. In het MER zijn vervolgens de milieueffecten van het projectontwerp beschreven. HHNK is met indiener van mening dat het definitieve projectplan het sluitstuk moet zijn van een transparant proces, dat goed met de omgeving is afgestemd. De informatie, welke ten grondslag ligt aan de afweging, is gedurende het proces dan ook afgestemd met de bevoegde gezagen, adviesgroep en medebestuurders. Daarnaast heeft HHNK (individuele) belanghebbenden actief benaderd en betrokken en zijn er diverse openbare informatieavonden georganiseerd. Ook met indiener zelf zijn meerdere contactmomenten geweest. De meest recente contactmomenten zijn onderstaand toegelicht. Indiener heeft zijn plannen voor een alternatieve versterkingsoplossing op 11 februari 2015 schriftelijk gedeeld met de provincie Noord- Holland, het project Afsluitdijk, de gemeente Hollands Kroon, het hoogheemraadschap en de Deltacommissaris. Door de Deltacommissaris is nagegaan hoe de voorstellen vanuit de regio in de planvorming door de verantwoordelijke overheden betrokken zijn. De Deltacommissaris concludeert dat de door indiener voorgestelde variant in het besluitvormingsproces is meegenomen en met argumenten is afgevallen. De provincie Noord-Holland sluit zich aan bij deze conclusie 2. Op 27 mei 2015 heeft er een gesprek plaatsgevonden tussen indiener en vertegenwoordigers van de projecten Hoogwaterkering Den Oever en Afsluitdijk. Op 16 juni heeft indiener het hoogheemraadschap een memo toegestuurd met het verzoek openstaande vragen te beantwoorden en circa 20 aanvullende documenten aan te leveren. Op 18 augustus 2015 heeft het hoogheemraadschap per brief toegelicht hoe het besluitvormings- en afwegingsproces omtrent de dijkversterking is verlopen en is antwoord gegeven op de in het schrijven van 16 juni 2015 gestelde vragen. 2 Brief Gedeputeerde Staten van Noord-Holland, 25 maart 2015, kenmerk /

5 5 van 8 Daarbij is achtergrondinformatie waaronder de MKBA's en Kostenmemo, verstrekt. HHNK kan indiener dan ook niet volgen in zijn opvatting dat er geen transparant proces heeft plaatsgevonden. Indiener heeft het memo, dat integraal onderdeel uitmaakt van de zienswijze, eerder in de procedure reeds bij meerdere overheidsorganisaties en personen onder de aandacht gebracht, zoals (naast HHNK), bij de provincie, de gemeente, RWS (Afsluitdijk) en de Deltacommissaris. De afgelopen jaren heeft intensief contact plaatsgevonden tussen HHNK en RWS om te kijken naar maximale synergie tussen de projecten dijkversterking Den Oever en Afsluitdijk, onder andere in de vorm van variant 3B. Het overleg heeft geleid tot de conclusie dat variant 3B afvalt vanwege vooral de meerkosten van deze variant ten opzichte van de nu gekozen oplossing en dat deze argumenten nog steeds valide zijn. Vertegenwoordigers van HHNK en RWS hebben deze conclusie laatstelijk op 27 mei 2015 nogmaals persoonlijk aan indiener herbevestigd en nogmaals toegelicht. Het hoogheemraadschap heeft per brief van 18 augustus 2015 ook schriftelijk gereageerd op de memo. De huidige zienswijze biedt geen nieuwe inzichten of onderbouwingen ten opzichte van de eerdere memo van Indiener heeft tevens een bezwaar ingediend op het Rijksinpassingsplan Afsluitdijk. De Nota van Antwoord voor het project Afsluitdijk is in januari 2016 gepubliceerd. De planproducten voor het project Afsluitdijk zijn inmiddels definitief vastgesteld. Indiener heeft hiertegen geen beroep ingesteld. Andere synergievoordelen dan zoals beschreven in het projectplan, zijn daardoor (als deze al mogelijk waren) niet langer haalbaar. 2. Behandeling afzonderlijke punten zienswijze Ad 1. HHNK hanteert een tweetal verschillende afwegingskaders: een MKBA en een milieueffectrapportage (hierna: MER). Deze twee methodieken gebruiken verschillende invalshoeken die niet op elkaar zijn afgestemd, waardoor een onevenwichtige afweging heeft plaatsgevonden. De MKBA en de MER zijn twee afzonderlijke instrumenten, die naast elkaar worden gebruikt om tot een goede bestuurlijke besluitvorming te komen. De MKBA is gebruikt als een economisch hulpmiddel om aan het begin van het proces vast te stellen wat de redelijkerwijs in beschouwing te nemen alternatieven zijn. Deze redelijkerwijs in beschouwing te nemen alternatieven zijn vervolgens verder uitgewerkt in het MER. Het is overigens van belang om de functie en reikwijdte van de MKBA ook te plaatsen binnen de taakstelling van HHNK. HHNK onderkent dat variant 3B een significante meerwaarde zou opleveren voor het buitendijks gelegen haventerrein. Echter, de bescherming van het haventerrein behoort niet tot de primaire taakstelling van HHNK, zijnde de bescherming van het binnendijkse gebied. Ook de medeoverheden hebben aangegeven niet bij te dragen aan de meerkosten voor een oplossing die het buitendijks gelegen haventerrein beschermt. Deze variant zou dan ook alleen maar binnen de taakstelling meegenomen kunnen worden als er geen andere alternatieven mogelijk zijn of als deze variant niet leidt tot meerkosten. Er zijn echter voldoende andere alternatieven beschikbaar en op grond van de MKBA en financiële haalbaarheidsstudie is geconcludeerd dat variant 3B financieel niet haalbaar is en dat de maatschappelijke kosten niet opwegen tegen de baten. Er is daarom besloten om het oplossen van de wateroverlast op het haventerrein geen onderdeel te maken van de scope van het project. Variant 3B is daarmee afgevallen als redelijkerwijs in beschouwing te nemen alternatief en is niet verder in de m.e.r.-procedure meegenomen. Door gebruik te maken van zowel een MKBA als een MER (economisch en milieutechnisch), is er juist sprake van een volledige, brede afweging met oog voor alle maatschappelijke belangen, ook buiten de taak van HHNK, zodat er van een onevenwichtige afweging geen sprake is.

6 6 van 8 Ad 2. In de MKBA 2010 worden de maximale baten van variant 3B teruggebracht van 292 miljoen (op regionaal niveau) tot 32 miljoen (op nationaal niveau). Deze aanpassing is niet onderbouwd, terwijl variant 3B hierdoor als te duur werd/wordt beschouwd. In de MKBA 2010 (p. 14) is aangegeven dat het ruimtelijk schaalniveau van de MKBA, afwijkend van de standaardrichtlijn in de leidraad OEI bij SNIP 3, primair regionaal van aard is. De stelling van indiener dat in de MKBA met de (lagere) maatschappelijke baten op nationaal niveau is gerekend, is dus niet juist. Wel is in de gevoeligheidsanalyse van de MKBA aangegeven wat de effecten zouden zijn in het geval een nationaal ruimtelijk schaalniveau zou worden gehanteerd (conform de leidraad OEI bij SNIP en de OEI-leidraad). Deze gevoeligheidsanalyse is er slechts op gericht na te gaan in hoeverre de conclusies uit de kosten-baten analyse anders zouden uitvallen als de uitgangspunten anders zouden zijn. Dit heeft echter geen rol gespeeld bij de beslissing om alternatief 3B te laten afvallen. Ad 3. In de MKBA 2010 is niet getoetst op aspecten zoals toekomstwaarde, uitbreidbaarheid, robuustheid en uitvoeringsduur, waardoor de toetsing onevenwichtig is geweest. Bij de in het projectplan uitgewerkte variant (1A) worden de dijken direct aan de haven verhoogd/verstevigd. Een verdergaande verzwaring is door de beperkte ruimte nauwelijks mogelijk. Variant 1A is daardoor beperkt uitbreidbaar. Variant 3B scoort sterk op aspecten zoals toekomstwaarde en uitbreidbaarheid. Bij de MER 2015 is wel getoetst op deze aspecten, maar is niet gekeken naar variant 3B. Bij de voorbereiding van de huidige dijkversterking is, zoals aangegeven in het projectplan, rekening gehouden met een planperiode van 50 jaar (tot 2070), terwijl de in de waterkering aanwezige constructies voor een periode van 100 jaar zijn ontworpen. Indiener stelt dat de huidige voorkeursvariant beperkt uitbreidbaar is. In het kader van de beoordeling van de robuustheid van de waterkering (één van de voorwaarden voor subsidieverstrekking door het HWBP-2) is ook vastgesteld wat de mogelijkheden van uitbreiding van de versterking na 2070 zijn voor de planperiode van 100 jaar (tot 2120). Op basis van de opgestelde uitbreidingsprofielen is geconcludeerd dat de hoogwaterkering van Den Oever ook na 2070 uitbreidbaar is. Zoals hierboven beschreven in de reactie op punt 1, zijn de MKBA en MER twee afzonderlijke instrumenten, met elk hun eigen afwegingskader. In de MKBA 2010 zijn de effecten van de projectalternatieven in beeld gebracht conform de daarvoor geldende richtlijnen van de OEI-leidraad en de leidraad OEI bij SNIP. Toekomstwaarde en uitbreidbaarheid hebben overigens ook een rol gespeeld bij de MKBA 2010, zij het op een andere manier dan in het MER. In de MKBA 2010 staat hierover het volgende vermeld als beoordelingskader (p. 17): "Conform de OEI-leidraad moet in beginsel een oneindige tijdshorizon gebruikt worden in de MKBA. In de praktijk betekent dat gelet op de gehanteerde discontovoet dat na circa 100 jaar baten en kosten tot nul zijn teruggelopen. Uitgaande van de termijn van de planperiode (50 jaar voor grondoplossing en 100 jaar voor constructieve oplossing) is na de planperiode geen sprake meer van restwaarde, maar mogelijk wel van herinvesteringen in de periode tussen jaar 50 en 100 voor de grondoplossingen. De aard en omvang van de herinvesteringen worden mede bepaald door de uitbreidbaarheid van het oorspronkelijk gekozen ontwerp (binnenwaarts / buitenwaarts / in grond / harde constructie." 3 Voor infrastructuurprojecten van nationaal belang is het sinds 2000 verplicht een integrale en consistente analyse van de effecten op te stellen conform de leidraad OEI (Overzicht Effecten Infrastructuur). De toesnijding van de leidraad OEI op SNIP projecten (Spelregels Natte Infrastructuurprojecten) wordt de leidraad OEI bij SNIP genoemd.

7 7 van 8 Op grond van het bovenstaande is er naar onze mening dan ook geen sprake geweest van een onevenwichtige toetsing. Ad 4. Sinds de MKBA 2010 zijn nieuwe alternatieven ontstaan, zoals bijvoorbeeld de aanleg van een keersluis in het kader van het project Afsluitdijk. Deze alternatieven zijn niet meegenomen in de MKBA. Ook zijn nieuwe inzichten ontstaan die moeten leiden tot een heroverweging van de eerdere besluitvorming. Dit heeft niet plaatsgevonden. Zoals reeds aangegeven heeft de afgelopen jaren (ook na 2010) intensief contact plaatsgevonden tussen HHNK en RWS om te kijken naar maximale synergie tussen de projecten dijkversterking Den Oever en Afsluitdijk. We wijzen hierbij bijvoorbeeld op de hierboven reeds aangehaalde memo aan de Adviesgroep (september 2012) over de haalbaarheid van de Buitenomvariant i.r.t. het project Afsluitdijk, waarin een vergelijking is gemaakt van de verschillende kosten per onderdeel van diverse varianten, waaronder de Buitenomvariant. De conclusie blijft echter dat variant 3B afvalt vanwege vooral de meerkosten van deze variant, ten opzichte van de nu gekozen oplossing. Vertegenwoordigers van HHNK en RWS hebben deze conclusie laatstelijk op 27 mei 2015 nogmaals persoonlijk aan indiener herbevestigd en nogmaals toegelicht. Ad 5. Wanneer rekening wordt gehouden met de zeespiegelstijging, dan zijn de schadebedragen gelet op de overschrijdingsfrequenties (aanzienlijk) hoger. Door de verwachte zeespiegelstijging is de exploitatie van de haven op termijn niet te realiseren zonder dat aanvullende maatregelen noodzakelijk zijn. Een grootschalig ophogen van het haventerrein of het aanbrengen van een keersluis voor de haven behoort tot de mogelijkheden. Beide mogelijkheden zijn niet in de besluitvorming meegenomen. Omdat het haventerrein buitendijks is gelegen, heeft HHNK geen taakstelling om dit terrein tegen wateroverlast te beschermen. Zoals hierboven reeds aangegeven voorziet het project in het op orde brengen van de waterveiligheid van het binnendijks gelegen gebied. Het binnendijks brengen van buitendijks gebied is niet nodig voor de oplossing van het veiligheidsprobleem en nu hiervoor ook geen aanvullende financiering beschikbaar was vanuit externe bronnen, heeft HHNK de wateroverlast op het haventerrein niet meegenomen als een van de doelen van het project. Ad. 6 Indiener vergelijkt in een zeer globale multi-criteria analyse Varianten 1A en 3B in onderlinge samenhang met het project Afsluitdijk van Rijkswaterstaat. Ook heeft hij een globale kostenraming opgesteld voor variant 3B die hij afzet tegen de geraamde kosten van het gekozen voorkeursalternatief 1A. Hij komt tot de conclusie dat variant 3B op basis hiervan de voorkeur verdient. De raming zoals deze is opgesteld door de indiener is niet correct. Dit hebben we ook reeds aangegeven in onze brief van 18 augustus 2015, waarin we hebben gereageerd op een eerdere versie van de bij de zienswijze ingediende memo. Ter verduidelijking wordt een aantal omissies gegeven: De versterking van de dammen 6, 15 en 16 vindt plaats in opdracht van het hoogheemraadschap binnen het project Afsluitdijk. De kosten hiervoor, circa 7 miljoen worden door HHNK gedragen. Deze kosten maken onderdeel uit van de 60,5 miljoen die voor het project Hoogwaterkering Den Oever is geraamd. Het betreft hier een versterking van de dammen zodat deze voldoen aan 1/4000 e omstandigheden en geen verhoging. Een eventuele verhoging zal door het project Afsluitdijk worden bekostigd en extra kosten met zich meebrengen.

8 8 van 8 Bij de voorziene versterking van deze dammen die HHNK in opdracht heeft gegeven aan project Afsluitdijk krijgen de dammen overigens een golfreducerende functie en geen waterkerende functie, waardoor de genoemde kosten voor de versterking van de dammen niet 1 op 1 zijn door te vertalen naar een kostenopzet voor variant 3B. De raming van Variant 1A is inclusief voorbereidingskosten. In de raming voor variant 3B zoals opgesteld door de indiener zijn geen voorbereidingskosten opgenomen. De raming van Variant 1A is inclusief inpassings- en mitigerende maatregelen. In de raming voor variant 3B zoals opgesteld door de indiener wordt hiermee geen rekening gehouden. Met name t.a.v. natuur zijn extra kosten te verwachten, aangezien de versterking plaatsvindt in de Waddenzee. Voor een goede kostenvergelijking zullen ook de kosten voor dam 6, 15 en 16 in de raming van variant 3B moeten worden opgenomen. De kosten voor de keersluis zijn naar mening van HHNK te laag ingeschat. Aanpassing plannen De zienswijze leidt niet tot een aanpassing in de plannen. Besluitvorming Het College van Hoofdingelanden van HHNK heeft het definitieve projectplan Dijkversterking Den Oever vastgesteld op 21 september Het college van Gedeputeerde Staten van de provincie Noord-Holland heeft op 4 oktober het projectplan Dijkversterking Den Oever goedgekeurd. Beroep Als u het niet eens bent met de genomen besluiten, dan kunt u hiertegen beroep instellen. U stuurt dan binnen zes weken na publicatiedatum van de besluiten een beroepschrift naar de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, Postbus 20019, 2500 EA in Den Haag. Op de besluiten is de Crisis- en herstelwet van toepassing. Dit betekent dat de belanghebbende in het beroepschrift moet aangeven welke beroepsgronden hij aanvoert tegen het besluit. Na afloop van de termijn van zes weken kunnen geen nieuwe beroepsgronden meer worden aangevoerd. U dient in het beroepschrift aan te geven dat de Crisis- en herstelwet van toepassing is. We vertrouwen erop uw zienswijze hiermee voldoende te hebben beantwoord. Hoogachtend, B. de Jong Projectmanager dijkversterking Den Oever Bijlagen Nota van Beantwoording Zienswijzen ( ) Vaststellingsbesluit van het College van Hoofdingelanden van HHNK ( ) Goedkeuringsbesluit van het college van Gedeputeerde Staten van de provincie Noord- Holland