Sint-Janscentrum. In deze seminariekrant vindt u een verslag van belangrijke activiteiten in het seminarie en in het bisdom over de periode

Transcriptie

1 Sint-Janscentrum UITGAVE 2014 VAN HET SINT-JANSCENTRUM DE ZOETE PLICHT VAN HET GEDENKEN In deze seminariekrant vindt u een verslag van belangrijke activiteiten in het seminarie en in het bisdom over de periode van een jaar. U zult merken dat we kunnen terugzien op veel mooie momenten, maar dat we in deze periode ook van twee ons zo dierbare bisschoppen, van Monseigneur Bluyssen en van Monseigneur Lescrauwaet, afscheid hebben moeten nemen. Door deze krant geven wij u de kans het kerknieuws dat zo vlug voorbij gaat nog eens rustig te hernemen. Niet alles tegelijk, maar in het verloop van de tijd. U zult daarbij stap voor stap tot de conclusie kunnen komen dat het Sint- Janscentrum een belangrijke plaats inneemt in het geheel van ons bisdom. Vaak verbonden met de Kathedraal. De voorbeeldkerk van het bisdom. Hier beleven wij lief en leed, hier krijgen wij telkens weer in ons gebed en in het vieren van de H. Eucharistie van God de kracht om door te gaan. Wij leggen het verleden vast in deze krant, opdat we gehoor kunnen geven aan onze dierbare plicht van het gedenken. Wij gedenken hoe de levende God in ons midden aan het werk is. Graag dank ik allen die het seminarie door te bidden, te werken en te offeren toekomst geven. mgr. drs. a.l.m. hurkmans bisschop van s-hertogenbosch Mgr. Hurkmans in een geanimeerd geprek met paus Franciscus. Servizio Fotografico de l.o.r. Het Sint-Janscentrum dat het seminarie huisvest en vele initiatieven ontplooit en onderdak biedt, is een weldaad voor het geloofsleven in de kerk van ons bisdom. De opleiding tot het ambt van priester wordt ook héél bijzonder gekenmerkt door het ervaren en begrijpen van Christus en zijn Blijde Boodschap. 1

2 PRIESTERWIJDING IN OVERVOLLE KATHEDRAAL Op zaterdag 25 mei 2013 vond in de kathedrale basiliek van St. Jan Evangelist te s-hertogenbosch onder grote belangstelling de priesterwijding plaats van Harm Eskes, Peter Koen en Bart Theunissen door mgr. drs. A.L.M. Hurkmans. Terwijl grote groepen mensen de kerk binnentrokken beierden de grote klokken van de kathedraal hun feestelijke klanken over de Parade uit. Het bracht de talrijke bezoekers in de juiste stemming om de plechtigheid met ingetogenheid te volgen. WELKOMSTWOORD Plebaan mr. drs. J.G.N.M. van Rossem heette de aanwezigen welkom. Het jaar 2013 heeft ons in zijn eerste maanden allerlei nieuwe gezichten met nieuwe verantwoordelijkheden gegeven. Zo hebben we een nieuwe paus gekregen en is er in Nederland een nieuwe koning aangetreden. Ook voor de wijdelingen Harm Eskes, Peter Koen en Bart Theunissen zal het jaar 2013 allerlei nieuwe verantwoordelijkheden meebrengen vanuit de priesterwijding die zij vandaag door handoplegging en gebed van onze bisschop mgr. Hurkmans zullen mogen ontvangen. Maar deze drie wijdelingen hebben ieder persoonlijk mogen ervaren dat aan deze verantwoordelijke opgave van het priesterschap allereerst een genadegave en een roeping vooraf zijn gegaan. Alle drie hebben ze in hun leven mogen ontdekken dat Gods liefde er al was voor hen voordat zij nog maar iets hadden gedaan voor God en dat zij zelf slechts hoefden te leren deze goddelijke liefde te ontvangen, te beantwoorden, te beleven en door te geven. Of zoals Jezus vandaag in het Evangelie uitdrukt Niet gij hebt Mij uitgekozen, maar ik u en ik heb u de taak gegeven om op tocht te gaan. De drie neomisten in afwachting van het belangrijke moment van de priesterwijding. Op hun tocht door het leven en op hun tocht in het voetspoor van Jezus Christus hebben onze wijdelingen allerlei tochtgenoten mogen leren kennen, met wie zij het leven en het geloof hebben mogen delen. Velen daarvan zijn hier vandaag aanwezig en daarom wil ik hen graag, mede namens mgr. Hurkmans en zijn hulpbisschop mgr. Mutsaerts begroeten. Bijzonder welkom aan mgr. drs. J.W.M. Bluyssen, de ouders en familieleden van de wijdelingen, alsook de vrienden en aan de mensen uit de parochies en de gemeenschappen waar de wijdelingen de afgelopen tijd hebben gewerkt. En welkom aan alle priesters, diakens en andere leden van het Godsvolk, die hier vandaag aanwezig zijn voor deze wijding. Au début de cette ordination sacerdotale je salue, au nom de notre évêque, les représentants et les membres de la Communauté Emmanuel à laquelle l ordinand Harm Eskes appartient aussi. Bienvenue tous les co-étudiants et les responsables de l I.E.T. à Bruxelles. Un mot spécial de bienvenue au père Henri-Marie Mottin, responsable de la maison ou habite Harm. Nous remercions les membres de la Communauté Emmanuel pour tous leurs soins, leur soutien, leur fraternité mutuelle et leur inspiration dans la foi qu ils ont partagé avec Harm. Wir begrüssen auch die Teilnehmer an der Schule für Evangelization die für Peter Koen und seine Entwicklung sehr wichtig gewesen ist. Wir hoffen, dass ihre freundschaftliche Beziehung mit Peter auch in der Zukunft eine Quelle der gegenseitigen Ermutigung und Freude im Herrn sein wird. HOMILIE Mgr. Hurkmans begon zijn preek met een zin, voorgelezen in het Evangelie: Zoals de Vader Mij heeft liefgehad, zo heb ook ik u lief gehad. Mensen komen overal vandaan, gaan overal heen, mensen zoeken hun plaats, hun levensdoel. De rivier de Waal, de grens van ons bisdom, doorklieft ons land, noord en zuid. Harm Eskes is, van ons uit gezien, aan de overkant van de Waal opgegroeid. Thuis kreeg hij liefde mee, ook in de parochie en in de jongerengroep. Liefde geeft rust, zij is op zich genoeg, tegelijk daagt liefde uit. Wat moet ik met mijn leven? Iedere roeping vraagt om een tijd van rijping, een tijd van uitzuivering, een tijd van vorming en een tijd om te groeien naar haar uiteindelijke vorm. In alle rust heeft Harm de tijd genomen om zijn plaats in de Kerk te vinden. Harm wordt priester van het bisdom van s-hertogenbosch binnen de Emmanuel gemeenschap. Zijn weg liep langs Namen, Leiden, Nijmegen en Brussel. Hij studeerde er filosofie, rechten en theologie. Maar altijd vanuit een leven met de Heer. Overal 2

3 hoorde hij dezelfde boodschap: Zoals de Vader Mij heeft lief gehad, zo heb ik u liefgehad. Niet gij hebt Mij uitgekozen, maar ik U In het Westen van Brabant ligt het vroegere dekenaat van ons bisdom Geertruidenberg. Uit die streek, uit Nieuw-Vossemeer, komt Peter Koen. Hij groeide op als enig kind. Dicht bij het gewone leven dat een eenheid vormde met het kerkelijk leven. Hij ging naar de middelbare school in Bergen op Zoom en studeerde in Tilburg. In de kring van katholieke jongeren werd zijn geloof meer volwassen. Het einde van zijn studie bleek een nieuw vertrekpunt te zijn. Hij werkte enige jaren, ging in Wenen naar de School voor Evangelisatie om uiteindelijk naar de hoofdstad van Brabant te komen. Verbonden met vrienden uit heel de wereld Polen ligt hem na aan het hart is voor hem steeds duidelijker geworden dat hij priester zou zijn in het bisdom s-hertogenbosch. Het kwam niet uit hemzelf, maar het was een roeping. Niet gij hebt Mij uitgekozen maar Ik u Die overtuiging heeft zijn hart met grote vreugde vervuld en hierdoor kon hij een voorbeeldig seminarist zijn. Gij zijt mijn vrienden als gij doet wat Ik u gebied. Samen met Monseigneur in gebed bij de Zoete Moeder. foto s: Sonnius/Wim Koopman In het Zuidoosten van ons bisdom ligt de Peel. Een natuurlijke grens tussen Brabant en Limburg, tussen Someren en Nederweert. Wanneer men daar de grens oversteekt ben je vlug in Midden-Limburg. In die streek, in Ittervoort, groeide Bart op. Vooral zijn moeder zorgde voor de band met Onze Lieve Heer. Op het juiste moment kruisten twee seminaristen de levensweg van Bart. Hij werd geraakt. In de Foyer in Thorn vond hij de bevestiging van zijn roeping: volgeling zijn van Jezus. In vriendschap bij Hem zijn. De weg tussen Rolduc en s-hertogenbosch was een lange weg. Er waren obstakels te overwinnen. Volgen moet je leren, vaak in de school van het lijden. Jezus zegt hierover, zo hoorden wij in het Evangelie: Gij zijt mijn vrienden als gij doet wat Ik u gebied. Drie jonge mannen uit Lobith, Nieuw-Vossemeer en Ittervoort die ik nu tot priester mag wijden. In die dorpen hebben ze gekeken naar de natuur, naar het water en naar de luchten. In die dorpen hebben zij God als hun Vader leren kennen. Als een Vader die roept: blijf niet waar je bent, ik heb je nodig als priester. Zoals Mozes in zijn tijd, we hoorden dit in de eerste lezing, op zoek ging naar zeventig bekwame mannen om met hem in de dienst van de leiding te staan, zo is ook de Kerk voortdurend op zoek naar priesters. Wij mogen nooit moe worden de Vader te vragen om roepingen en het seminarie te steunen. De Kerk, maar vooral de wereld, heeft priesters nodig. Zij mogen immers Gods liefde zichtbaar maken. Om te weten om wat voor een liefde het hier gaat moeten wij bij Jezus zijn. Wij kennen Jezus door de Evangelisten. Vanuit de jonge Kerk getuigen zij van Hem. Hun getuigenis heeft als hart het sterven en verrijzen van Christus, met daarmee verbonden de Hemelvaart van de Heer en het Pinksterfeest. De kruisdood bracht zijn leerlingen in de war. De eerste berichten over de verrijzenis van de Heer maakte die verwarring eerder groter dan kleiner. Door de tijden heen zien we dat die verwarring rond de verrijzenis van de Heer altijd weer opkomt. Vaak Een pakkend moment van broederlijke verbondenheid: de pasgewijde priesters worden verwelkomd in het ambt. verhuld met vernuftige gedachten van je moet het zus of zo verstaan. De twaalf apostelen en de jonge Kerk zijn niet blijven hangen in die verwarring of in die vertwijfeling. Zij raken door de verrijzenis van de Heer er van overtuigd dat er een radicaal nieuwe tijd is aangebroken. Bij herhaling horen we: Jezus is verrezen, Hij is waarlijk verrezen, Hij is aan Simeon verschenen. Gedurende veertig dagen verscheen de Heer aan zijn leerlingen met een verheerlijkt lichaam. Op basis hiervan verkondigden zij: de gekruisigde is verrezen. Jezus is de nieuwe Adam. Jezus is de Zoon van God. Jezus is de beloofde Messias. Jezus is de Redder. Jezus vergeeft zonden. Hij neemt de mensen terug op in de liefde van God. Jezus die tijdens zijn leven één was met de heilige Geest stortte die heilige Geest uit over de leerlingen en over de jonge Kerk. Hierdoor ging men stap voor stap het leven van Jezus verstaan. De leerlingen dringen echter niet alleen denkend door in het herscheppend leven van Jezus. Zij ontmoeten Hem in het vieren van de Eucharistie. Daar stelt Hij onder de gedaante van brood en wijn zijn kruisoffer tegenwoordig en voedt Hij ons met zijn Lichaam en zijn Bloed. Jezus is eveneens aanwezig in de armen, in de vreemdeling, in de zieken, in de gevangenen, in de hongerigen, in de stervenden, in de weduwen en wezen. In hen is Jezus aanwezig, in hen wil Hij gediend worden. 3

4 Harm, Peter en Bart, jullie kennen God de Vader, Jullie weten wat God aan jullie in Jezus Christus heeft gegeven. Jullie weten in welke werkelijkheid Jezus jullie binnentrekt. Met de woorden van Petrus uit de tweede lezing mag je beseffen dat je met die rijkdom die je gekregen hebt aan de opdracht mag beginnen om de kudde van God te weiden. Door handoplegging, gebed en zalving zal ik jullie wijden. De heilige Geest zal jullie helpen bij het nederig en zonder winstbejag jullie missie te volbrengen. Wat houdt die missie voor jullie in? Deze tijd vraagt dat jullie werken in drie belangrijke deelgebieden. Hierbij laat ik mij inspireren door onze paus Franciscus. Als eerste blijft het gebed van groot belang. Stel je daarover vragen. Hoe bid ik? Bid ik met vuur, met vertrouwen? Ben ik vanuit het diepste van mijn persoon met God verbonden? Breng ik de noden van de mensen om mij heen onder woorden? Stel ik mij open om te luisteren. Wat zegt God tot mij? Wat wil God van mij? Harm, Peter en Bart, jullie zullen veel moeten bidden. Jullie mogen immers niet ondergaan in de vele chaotische stromingen in onze samenleving. De verleidingen van die stromingen zijn groot. Het gebed alleen kan jullie voldoende in staat stellen rustig en evenwichtig te blijven te midden van de samenleving. Ook zorgt het gebed er voor dat je vurig kunt blijven spreken over waar het in de Kerk om gaat. Het gebed zal je helpen mild te zijn voor mensen. Het gebed doet jullie tenslotte thuis zijn bij God. Verder zullen jullie, op de tweede plaats, met je medegelovigen trouw het geloof moeten vieren. Het radicaal nieuwe leven dat Christus heeft gebracht mogen, maar moeten we ook telkens weer opnieuw ontvangen. Waar de liturgie van de Kerk waardig gevierd wordt ontstaan haarden waaraan velen zich kunnen warmen. Naar die plaatsen kunnen wij dan de mensen brengen die we ophalen in de samenleving. Mensen die uitgeput zijn, die ziek zijn, mensen die hongeren en dorsten naar het ware leven. Wij kunnen hen dan bij Christus brengen die hun rust geeft, die hen geneest, die hen voedt en die hun steeds weer hoop zal geven. Het is echter niet genoeg voor een priester of voor een bisschop, voor een gelovige of voor een religieus om alleen te bidden en te vieren. We zullen, als derde punt, de mensen om ons heen in liefde en met mededogen dienen te ontmoeten. Paus Franciscus zegt, ik parafraseer,: in onze tijd lopen vijfennegentig van de honderd schapen verloren. In onze vieringen treffen wij vijf van de honderd schapen. Wij moeten, net als de Goede Herder, die vijfennegentig schapen gaan zoeken. Zij zijn te vinden in de fabrieken, in gevangenissen, in verzorgingshuizen, in ziekenhuizen, zij zijn te vinden bij evenementen rond jongeren. Daar kunnen we ze ontmoeten. Zoals wij dagelijks tijd maken om te bidden, om te vieren moeten we ook dagelijks tijd maken om onder de mensen te zijn. Welk een mooie uitdaging. Wel waarschuw ik er voor de drie werkgebieden in evenwicht te houden. Wanneer wij in gebed één zijn met de verrezen Heer, wanneer wij Hem in geloof werkzaam tegenwoordig stellen in de Eucharistie dan hebben wij de moderne mens iets te bieden. Anderen kunnen zorgen voor vertier en ontspanning, anderen kunnen hun de weg wijzen naar de maatschappelijke instellingen in hun nood, maar wij kunnen hun zeggen dat zij een kind zijn van de Vader in de hemel, wij kunnen hun hart openen voor de liefde van de Heer, wij kunnen hun vertellen over de heilige Geest die iedere mens zijn plaats geeft. Vader van Harm, moeder van Peter en ouders van Bart, voor jullie is het een zeer bijzondere dag. Jullie zoon wordt nu priester gewijd. Aan u, aan de familie, aan de vrienden, aan de Emmanuel Gemeenschap, aan het seminarie en aan alle priesters en gelovigen vraag ik: wees hun tot steun. Onderhoud gewone contacten met hen en blijf voor hen bidden. Inderdaad, mensen komen overal vandaan, gaan overal heen, mensen zoeken hun plaats. Zij vinden hun plaats als ze Jezus horen zeggen: Zoals de Vader Mij heeft liefgehad, zo heb ook Ik u lief gehad. Liefde doet je thuis zijn en op weg gaan tegelijk. Zij doet je gaan naar het huis van de Vader. RECEPTIE Door het voor de tijd van het jaar koude weer kon van de mooie verzorgde tuin van het seminarie geen gebruik worden gemaakt. De receptie was een drukte van belang, er waren mensen van alle leeftijden. Onder het genot van een kop koffie met een broodje werd de vreugde van deze dag gedeeld. Het zal de drie wijdelingen goed hebben gedaan zoveel belangstellenden te mogen begroeten. Blijven wij verenigd in gebed voor priesters en voor goede roepingen. De druk bezochte receptie. 4

5 HEILIGVERKLARING PAUS JOHANNES PAULUS II Paus Johannes Paulus II zette, na zijn bezoek aan s-hertogenbosch in 1985, Mgr. ter Schure sdb ertoe aan om een eigen priesteropleiding te beginnen. Deze bijzondere band tussen de Poolse paus en het Sint-Janscentrum werd uitgebreid onder de aandacht gebracht tijdens de viering van het 25-jarige jubileum van het Bossche seminarie, in september Van kardinaal Dziwisz, de jarenlange secretaris van paus Johannes Paulus II en de huidige aartsbisschop van Krakau, ontvingen we bij die gelegenheid een bloedrelikwie van de paus, die nu een ereplaats heeft gekregen in onze seminariekapel. We willen de heiligverklaring van paus Johannes Paulus II dan ook niet ongemerkt voorbij laten gaan. Op zondag 27 april 2014 zal de seminariekapel de hele dag geopend zijn. s Ochtends om 9.00 uur vieren we de eucharistie. Aansluitend is er de hele dag eucharistische aanbidding, met ondertussen de mogelijkheid om de relikwie van paus Johannes Paulus II te vereren. Om uur worden de vespers gebeden. Er zullen gedurende de dag (Barmhartigheidszondag) ook priesters beschikbaar zijn voor biechtgelegenheid. Met de heilige Franciscus van Assisi bidden wij voor onze paus: Heer, maak mij een instrument van uw vrede. Waar haat het hart verscheurt, laat mij liefde brengen. Waar wordt beschuldigd, laat mij vergeving schenken. Waar verdeeldheid mensen van elkaar vervreemdt, laat mij eenheid stichten. Waar twijfel knaagt, laat me geloof brengen. Waar dwaling heerst, laat me waarheid uitdragen. Waar wanhoop tot vertwijfeling voert, laat hoop doen herleven. Waar droefenis neerslachtig maakt, laat me vreugde brengen. Waar duisternis het zicht beneemt, laat me licht ontsteken. Maak dat wij niet zozeer zoeken om getroost te worden, als wel om te troosten. Om begrepen te worden als wel om te begrijpen. Om bemind te worden als wel om te beminnen. Want wij ontvangen door te geven. Wij vinden door onszelf te verliezen. Wij krijgen vergeving door vergeving te schenken en wij worden tot eeuwig leven geboren door te sterven. Amen. Gebed van Sint Franciscus van Assisi ( ) bij de verkiezing en inauguratie van Paus Franciscus. Parochie H. Oda - St. Oedenrode - Son - Breugel 5

6 HET SEMINARIE DIENT EEN PLEK VAN HOOP TE ZIJN Dit zegt mr. P.A.L.M. van der Velden, die met de voorbereidingstijd erbij bijna 27 jaar geleden mede aan de wieg heeft gestaan van het Sint-Janscentrum, het seminarie van ons bisdom. Bovendien zegt hij: Het seminarie dient een huis van gebed te zijn, een plaats waar toekomstige priesters God ontmoeten en waar gemeenschap gestalte krijgt. Dit laatste is niet zo eenvoudig. Behalve dat je op het seminarie allerlei vakken onderwezen krijgt leef je met een groep jonge mannen die allemaal verschillend zijn en die je zelf niet uitgezocht hebt. Het wonderlijke van het seminarie is dat zich na verloop van tijd toch een gemeenschap vormt op basis van verdraagzaamheid. Het seminarie zet zich in voor de roepingenpastoraal. Van belang daarbij is het voortdurend gebed, dat de Heer ook in onze tijd mannen roept om zijn Kerk als priester te dienen. Immers als de Heer de oogst niet zegent dan kun je het wel vergeten. Mr. Van der Velden denkt met respect aan de mensen van het eerste uur. Naast de oprichter mgr. J.G. ter Schure sdb hebben vicaris-generaal W. Jacobs, drs. Ch. Kuijpers, ir. P. Hoefnagels en mgr. E. Schraven hun schouders gezet onder dit nobele werk. In een tijd waarin de Kerk woelige jaren doormaakt is zijns inziens de dialoog, een principiële openheid naar anderen, van belang. Luisteren tussen de regels door en met het hart is van belang. Verder zal men de ander met liefdevolle ogen moeten aanzien. We spraken met de heer Van der Velden nog even over Nijmegen, zijn zo geliefde stad. In Nijmegen zullen in de toekomst nog maar twee parochies over zijn, wat hem aan het hart gaat. Deze parochies worden aangeduid als Nijmegen-Midden en Nijmegen-Zuid. Dat betekent dat de zes jonge priesters voor de opgave staan het missiegebied te kerstenen. Een immense opgave! Dat deze jonge priesters zich daarvoor inzetten is niet alleen een teken van hoop en bemoediging, maar zij verstaan als leeftijdgenoten het huidige levensgevoel. Deze jonge priesters pogen mannen van gebed te zijn. Mr. Van der Velden is geen man die vaak met zijn naam in de krant wil staan. Hij is iemand die zich inzet en op wie je kunt bouwen. Hij is integer, onvermoeibaar, verzoenend en heeft natuurlijk gezag. Toen wij hem vroegen wat hij kwijt wil over: - zijn inzet voor de kerk - zijn werkzaam leven als jurist - zijn contact met kloosters en met mensen die inzetten voor de Kerk was zijn openhartig antwoord als volgt: Toen ik jong was heb ik heel religieus onderzocht of God mij als priester riep en ik heb toen 3 jaar op het seminarie doorgebracht. God heeft mij echter duidelijk gemaakt dat ik niet tot het priesterschap geroepen was, maar ik heb nooit de overgave van mijn leven uit Gods hand teruggetrokken. Toen ik het grootseminarie verliet en in zekere zin een nieuwe koers in mijn leven moest inzetten was het mijn diepe verlangen om Gods vrede te verspreiden. Zo ben ik ertoe gekomen om rechten te gaan studeren om recht te doen en zo Gods vrede onder de mensen gestalte te geven. Zodoende is hij als rechter en als bestuurder van maatschappelijke organisaties, in het bijzonder in de gezondheidszorg, actief geweest. Later heeft hij zich vooral verdienstelijk gemaakt als bestuurder van officiële kerkelijke instellingen. Hij is betrokken geweest bij vrijwel het begin van de Emmanuelgemeenschap in Nederland. Hij is ruim 25 jaar voorzitter van Kerk in Nood in Nederland en tevens vele jaren internationaal vice-president van deze organisatie geweest. In die hoedanigheid mocht hij in februari 2010 een werkbespreking hebben met paus Benedictus XVI in het Vaticaan. Hij was diep getroffen toen de paus bij zijn afscheid zei: Wichtig dass da gute Richter sind (belangrijk dat er goede rechters zijn). Mr. Van der Velden is een zeer gedreven bestuurder, die ervoor gaat. Een wijs man, als steunpilaar met hart en ziel ons seminarie toegedaan. Emeritus paus Benedictus XVI begroet mr. P.A.L.M. van der Velden. Servizio Fotografico de l.o.r. 6

7 PASTOOR J.P.M.G. VAN DER MAAZEN: DICHTBIJ DE MENSEN Pastoor Van der Maazen zoekt het niet in grote en opvallende daden. Hij is zichzelf, gewoon en gemakkelijk benaderbaar. Hij voelt zich één met zijn parochianen. In heel zijn doen en laten is hij een priester met een oprecht geloof. Voor de velen die om troost, raad en daad bij hem komen heeft hij veel begrip en een warm hart. Hoewel het niet altijd gemakkelijk is kan hij zich indenken, inleven in wat er in hen omgaat. Hij heeft in de voorbije kwart eeuw al vele parochies in ons bisdom gediend en overal tref je goede en lieve mensen aan, maar eveneens mensen die met problemen te kampen hebben en indien mogelijk om een oplossing vragen. ZILVEREN JUBILEUM Op zondag 2 juni 2013 vierde hij in Geldrop, tezamen met familieleden en vrienden en parochianen van de parochie H. Brigida te Geldrop waarvan hij sinds 2011 pastoor is, zijn zilveren priesterjubileum. In een alleszins plechtige Eucharistieviering ging hij als hoofdcelebrant voor in respectievelijk de kerk van de H. Maria en Brigida te Geldrop-Zesgehuchten en de kerk van de H. Brigida te Geldrop. Dat ik hier op dit moment sta is een wonder, zo begon de jubilerende pastoor zijn welkomstwoord. Want als er iets is wat je leert in vijfentwintig jaar priesterschap dan is het wel de broosheid en kwetsbaarheid van ons menselijk bestaan, waaraan ook ik deel heb. Op verschillende manieren heb ik dit aan den lijve ondervonden. Daarom zou ik met Paulus de apostel kunnen zeggen: Door de genade van God ben ik wie ik ben, als mens en als priester. Die genade van God komt op allerlei manieren naar ons toe: in de heilige tekenen, zoals de priesterwijding, de Eucharistie, in ons bidden, maar God schenkt ons dat ook via het vele goede wat we iedere dag van mensen mogen ontvangen, van parochianen en van ontelbare anderen. Daarom vervult deze dag van vijfentwintig jaar priesterschap mij ook met grote dankbaarheid naar God als gever van alle goeds, maar ook naar die vele goede, lieve mensen, hier en elders, met wie ik het leven mag delen. Wat dat betreft is heel speciaal en sluit naadloos op elkaar aan dat we vandaag Eucharistie mogen vieren op deze dag die bijzonder aan de Eucharistie is gewijd als sacramentsdag, het heilig sacrament van het Lichaam en Bloed van Christus. Sacramentsdag, Eucharistie, wat ook nauw verbonden is met het priesterschap. Eucharistie vieren betekent dankzeggen. Van harte wil ik voorgaan in deze H. Eucharistie, waarin we Jezus in ons midden mogen weten om God te danken voor vijfentwintig jaar priesterschap, voor u allen en om zijn zegen te vragen over onze parochiegemeenschap, over allen die hier samen zijn en allen die met ons verbonden zijn. EEN MOTTO DAT BIJ HEM PASTE De preek van de pastoor was eigenlijk een terugblik op 25 jaar priesterschap aan de hand van het motto dat hij destijds bij zijn wijding gekozen had: De liefde van Christus laat ons geen rust (2 Kor. 4,15). De pastoor deelde met de gelovigen in zijn preek een geestelijke ervaring: hoe in de lijn van zijn motto zijn rusteloze inzet voor Christus en de Kerk hem in 1997 een burn-out opleverde. Die periode van burn-out is voor hem als gelovige mens uiteindelijk een heel rijk jaar geworden. In een periode dat hij de H. Mis wegens zwakte zelfs niet meer kon doen (hij kon op dat moment de H. Mis alleen als gelovige mee volgen), heeft hij de Eucharistie opnieuw ontdekt als wat het primair en meest fundamenteel is: gave van de Heer. Wanneer je je hart daarvoor open stelt wordt het een bron van kracht, van innerlijke vreugde, troost en bemoediging. Het jaar van zijn burn-out leerde hem daarom met name in te zetten op het eerste deel van zijn motto: De liefde van Christus, om vanuit die liefde van Christus als stuwende kracht in jezelf er te zijn voor de mensen en zo blijvende en goede vruchten voort te brengen. Toch vraagt dit telkens weer alertheid om niet terug te vallen in de verleiding om puur te bouwen op de eigen beperkte kracht. Wat dat betreft staat het priesterschap van Sjef van der Maazen, net als de torens van de Brigidakerk (op dat moment i.v.m. restauratie), nog steeds in de steigers en moet hij er iedere dag nog aan werken. Met grote dankbaarheid kijkt hij terug op 25 jaar priesterschap jegens God en jegens heel veel goede mensen, die hem op allerlei manieren steunen. Van de andere kant moet hij nog steeds iedere dag priester worden. Op deze dag vroeg hij heel bijzonder om voor hem te bidden. Wilt bidden dat Christus leeft in mij. Hij beloofde zijn parochianen dit dagelijks voor hen te doen. Een blijde pastoor J.P.M.G. van der Maazen. NIEUWE PAROCHIE IN VOORBEREIDING De nota Groeien in geloof, geloven in groei is ook op deze parochie van toepassing. De parochie Geldrop zal in het kader van de fusie nauw met de parochies Mierlo, Heeze, Leende en Sterksel gaan samenwerken. Om dit te verwezenlijken is er tact en wijsheid nodig. Overwegen wat we moeten veranderen en wat we moeten accepteren om het tot een goed einde te brengen. Pastoor Van der Maazen (de beoogde pastoor) probeert hierover goed na te denken en is voorzichtig in het trekken van conclusies. De picknick bij gelegenheid van zijn priesterfeest is in een allerbeste sfeer verlopen. Het heeft de vele aanwezigen in het belang van samen kerk-zijn dichter bij elkaar gebracht. De pastoor had te kennen gegeven dat hij afzag van een persoonlijk cadeau, maar verzocht om een donatie aan de Voedselbank Geldrop-Mierlo, waarvan ruimschoots gebruik is gemaakt. Moge deze bezielde pastoor gezegend blijven met die pure liefde voor zijn parochianen. 7

8 AAN TAFEL MET DRS. CH.H.A. KUIJPERS Wij vonden het alleszins de moeite waard om een gesprek te hebben met de voorzitter van het Sonnius Priesterfonds, drs. Ch.H.A. Kuijpers, die de voorzittershamer hanteert sinds midden jaren negentig. Zijn voorzitterschap tekent zich vooral door zijn correctheid en functionele instelling. Hij weet maar al te goed dat een voorzitter niet alleen de vergadering leidt, maar ook goede conclusies dient te trekken. Hij wil perse dat besluiten in overleg met het hele bestuur worden genomen en dat de besluiten helder worden geformuleerd en worden uitgevoerd. Op zaterdag 25 mei 2013 zijn er onder grote belangstelling drie jonge priesters gewijd. Op onze vraag hoe hij zo n betekenisvolle dag beleeft antwoordt hij: In algemeen gevoelen zijn wij als bestuur heel blij als er weer priesters worden gewijd en dat ons werk nog vruchten afwerpt. Het is een extra opsteker! Wij hebben betere tijden gekend, maar het droogt niet op en dat geeft moed om door te gaan. Door samenwerking met onder meer de Kisi Kids hopen wij verbinding te leggen met de jeugd. De heer Kuijpers is blij met wat hij tot dusverre van de nieuwe paus heeft gezien, met alle respect voor de emerituspaus. Deze paus uit Zuid-Amerika had niemand verwacht. Hij is meer naar de mensen gericht. Als vanzelf houdt hij vast aan de voorschriften van de Kerk, maar hij brengt het liefdevoller. Het bekende gezegde C est le ton qui fait la musique is hier van toepassing. Indrukwekkend was het hoe hij zich na zijn uitverkiezing presenteerde, door zijn vraag aan de grote mensenmassa om voor hem te bidden. Daar werd men stil van. VERBOUWING De voorbereidingen tot de aanpassingen van het seminariegebouw liggen vrijwel op schema, waarbij de nadruk wordt gelegd op het noodzakelijk groot onderhoud. Hij is meer dan content dat zoveel mensen het seminarie daadwerkelijk blijven steunen, zowel in gebed als financieel. De economische recessie en de ontwikkelingen in de R.K. Kerk hebben slechts beperkt invloed gehad op de giftenstroom. De heer Kuijpers zet zich met overtuiging in voor de R.K. Kerk. Zo was hij tijdens de restauratie van de kathedrale basiliek van St. Jan Evangelist penningmeester van het kerkbestuur. Na zijn werkzame leven als directeur bij Van Lanschot Bankiers vervult hij een aantal nevenfuncties: - kerkbestuur H. Edith Steinparochie te Vught, medio 2011 lid van het bestuur en vanaf 2012 penningmeester - voorzitter van het Sonnius Priesterfonds - econoom van het seminarie - penningmeester van de stichting Katholiek Nieuwsblad foto: Sonnius/Wim Koopman Van harte hoopt hij nog enige tijd dienstbaar te mogen zijn voor de R.K. Kerk die hem zo ter harte gaat. Drs. Ch.H.A. Kuijpers straalt degelijkheid uit. Het is voor ons een eer dat iemand met zo n loopbaan en ervaring zijn talenten wil inzetten ten dienste van Sonnius en het Sint- Janscentrum. Men voelt meteen aan dat alles bij hem in goede handen is. Hij is vakkundig, uitermate onderlegd, zowel als voorzitter van Sonnius als ook als econoom van het seminarie. Hij is geloof en Kerk met hart en ziel toegedaan. Van harte dank aan hem en met name ook aan zijn echtgenote (kinderen en kleinkinderen) dat zij hem de ruimte geven deze werkzaamheden te blijven doen. Drs. Ch.H.A. Kuijpers met zijn echtgenote bij een feestelijke samenkomst. 8

9 MGR. J. BLUYSSEN: EEN TROUWE ZOEKER NAAR GOD Na een voltooid leven in dienstbaarheid aan de Kerk overleed mgr. drs. Johannes W.M. Bluyssen op 8 augustus 2013 op 87-jarige leeftijd in het klooster Mariënburg te s-hertogenbosch. Hij was Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en Commandeur in de Orde van Oranje Nassau. Een veelkleurige bisschop, altijd verbonden met God en met de mensen, zoals op het gedachtenisprentje staat vermeld. Zijn wapenspreuk van dag tot dag dienend heeft hij vol overtuiging waargemaakt. Op indrukwekkende wijze en onder zeer grote belangstelling vond op het hoogfeest van Maria Tenhemelopneming op 15 augustus 2013 in de kathedrale basiliek van St. Jan Evangelist de uitvaart plaats. Hoofdcelebrant mgr. drs. A.L.M. Hurkmans, die werd geassisteerd door mgr. drs. R.G.L.M. Mutsaerts en vele priesters, zei in zijn welkomstwoord: Broeders en zusters, anderhalf jaar geleden stond in deze kathedraal alles klaar om te vieren dat mgr. Bluyssen vijftig jaar bisschop was. Dit bijzondere feest heeft hij uit respect voor de slachtoffers van het seksueel misbruik niet laten doorgaan. Vandaag, nu wij het hoogfeest vieren van Maria Tenhemelopneming zullen wij hem bij zijn uitvaart met eerbied en respect gedenken. Wij bidden dat God barmhartig mag omzien naar de bisschop, die Hem en zijn volk dagelijks heeft gediend. Voorts verwelkomde hij de dierbare gelovigen uit het bisdom en de vele genodigden, waaronder kerkelijke en wereldlijke autoriteiten, die hij allen met naam noemde. Eveneens noemde hij de ambtsdragers en gelovigen uit andere christelijke denominaties. Met de zusters van het klooster Mariënburg en hun medewerkenden en later met zijn broers hebben wij rond de bisschop gestaan en samen voor hem gebeden. Er was een diepe rust. Mij schoot door het hoofd, in het jaar van het geloof, waarin de Kerk herdenkt dat het Tweede Vaticaans Concilie vijftig jaar geleden is begonnen, sterft de laatste concilievader van ons land. Laten wij ons dan nu in dit uur één maken en denken we ook aan alle mensen die een groot verlies te verwerken hebben, in het bijzonder de koninklijke familie in verband met het overlijden van prins Friso. Daarna las mgr. F.J.M. Wiertz namens paus Franciscus de condoleancebrief voor. HOMILIE Met grote aandacht werd de preek van mgr. Hurkmans gevolgd met als begin: In de wereld, maar niet van de wereld. Immers, Jezus Christus zit aan de rechterhand van de Vader in de hemel. Vandaag vieren wij dat Maria als eerste van ons mensen deelt in de heerlijkheid van de Heer. Maria, de eerste onder de gelovigen, Maria de Moeder Gods. Zij is de vrouw die als een groot teken aan de hemel is verschenen. Vanuit het Godsvolk bracht zij de Messias voort. Vanonder het kruis is zij Moeder van alle gelovigen en beeld van de Kerk, bruid Een jonge mgr. Bluyssen. van Christus, de Bruidegom. Zij is opgenomen in de hemel. Hierbij is het goed te bedenken dat de hemel eerder een toestand is dan een plaats. Jezus Christus en Maria blijven ons gelovigen nabij op onze aardse pelgrimstocht naar God. Wij zijn wel in de wereld, maar niet van de wereld. Mgr. Bluyssen getuigde in een geloofsgesprek met Leo Fijen van zijn vast geloof in het zien van God na de dood. MARIA TENHEMELOPNEMING EN UITVAART Daarom vieren wij juist vandaag op het hoogfeest van Maria Tenhemelopneming de uitvaart van mgr. Bluyssen, Nederlands laatste concilievader. Een voltooid leven. Een diepe overtuiging van zijn familie en van de mensen om hem heen. In alle rust heeft hij zijn ogen gesloten. In droefheid vertrouwen wij in dit uur ik noem de namen die hij bij de doop ontvangen heeft Johannes Wilhelmus Maria Bluyssen toe aan God, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. We doen dit in gebed. Wij willen hem bij God aanbevelen. Tevens willen wij hem in dit uur gedenken. Daarvoor kijk ik met u naar zijn bisschopskruis. DE GOEDE HERDER Centraal prijkt daarop het beeld van de Goede Herder. Dit beeld geeft zijn roeping en levensopdracht weer. Altijd mensen nabij zijn op hun levenspad. Zijn wapenspreuk, van dag tot dag dienen, geeft de aard weer van zijn metgezel zijn. In dienst staan van de ander. Naar het voorbeeld van Jezus Christus, de Goede Herder, er voor de ander zijn, niet zelf in het centrum staan. De Goede Herder wordt op zijn bisschopskruis omgeven door vier heiligen. Zij weerspiegelen de levensweg van deze bisschop. DE HEILIGE STEFANUS Als eerste zien we de Heilige Stefanus. De patroon van zijn geboortestad Nijmegen. De stad waar hij, zo getuigen de foto s in zijn boek Gebroken Wit, opgroeide in een warm gezin met negen kinderen. In de Annakerk aan de Groenestraat celebreerde hij zijn eerste Mis. Als Jan later bisschop is, zien we hem op tal van foto s met zijn trotse moeder. DE HEILIGE LAMBERTUS Dan zien we de Heilige Lambertus. Hij wijst naar Veghel waar de jonge Bluyssen zijn eerste stappen zette in het pastoraat. Daar las hij in het boek van het leven van alle dag. Hij zag het mooie en intense leven van hard werkende mensen in bron: wikipedia Onvergetelijke foto bij gelegenheid van zijn afscheid op 29 mei

10 foto: Sonnius/Ramon Mangold de jaren net na de oorlog. Rijke ervaringen van het parochieleven. In Gebroken Wit vertelt hij over zijn eerste huwelijk en over zijn eerste condoleance bezoek. Gelukkig kon hij, zo lezen we in Gebroken Wit telkens met vreugde voorgaan in de liturgie in de Sint-Jan onder de genadige en beschermende blik van de Zoete Moeder. Abrupt, gedwongen door zijn gezondheid, moest hij terugtreden. Zijn wapenspreuk bleef hij trouw. Mensen dagelijks dienstbaar zijn. Dat gaf ook spanningen. Dat hoeven wij niet te verzwijgen. Zijn emeritaat gaf hem ruimte om te studeren, te schrijven, te reizen en om van het leven te genieten met familie en vrienden. Bij dit alles vond hij steeds steun bij de zusters en de medewerkenden van klooster Mariënburg. DE HEILIGE MICHAËL De derde Heilige, Michaël, brengt ons naar Beekvliet. In het kleinseminarie nam hij deel aan de vorming van jonge mensen. Hij deed er voor het eerst zijn gezag gelden. Met toewijding volgde hij jonge mensen in hun menselijke, intellectuele en geestelijke vorming en ging hij zo hun geloofsont-wikkeling verstaan. Hij sprak over God die mensen roept. Vaker trok hij het bisdom in. Zijn eigen vorming op het klein- en grootseminarie kwam hem daar opnieuw voor ogen. In zijn studie in Rome ging hij dieper in op het geloof. In Gebroken Wit lezen we: we hebben in de Kerk te maken met dogmatiek, met ethiek, met de hiërarchie, maar er is meer. Hij wijst op de geloofsbeleving van mensen, die heel persoonlijk is. Dit inzicht zien we terug in heel zijn leven. Mgr. Bluyssen was aanwezig bij de priesterwijding op 25 mei HEILIGE JOHANNES EVANGELIST Als vierde Heilige treffen we, hoe kan het anders, Sint Jan de Evangelist aan. Mgr. Bluyssen woonde en werkte het grootste deel van zijn leven in de bisschopsstad, in s-hertogenbosch. Eerst aan de zijde van de grote bisschop Bekkers. Met als hoofdtaken priesters wijden, kerken consacreren en het sacrament van het Vormsel toedienen. Dan is er het Tweede Vaticaans Concilie, zijn grootste uitdaging. Hij bestudeerde alle documenten die daar ter tafel kwamen nauwkeurig. In het bisdom-archief bewaren we zijn aantekeningen. De contacten in de wandelgangen verrijkten hem. Hij trof bisschoppen uit heel de wereld, theologen en vele vertegenwoordigers uit andere christelijke denominaties. Met het overlijden van mgr. Bekkers, nog tijdens het concilie, veranderde er veel in het leven van mgr. Bluyssen. Paus Paulus VI benoemde hem tot residerend bisschop van het bisdom van s-hertogenbosch. Hij implementeerde het concilie in ons bisdom, in een euforische tijd die weldra zou omslaan in een tijd van polarisatie en secularisatie. Allereerst in Nederland, maar later wereldwijd. Bisschop Bluyssen trok, als een herder naar het voorbeeld van de Goede Herder, door het bisdom. Om te vergaderen, liturgie te vieren, toespraken te houden en vooral om te luisteren naar zijn priesters en naar zijn gelovigen. Zijn kwaliteiten, vriendelijkheid, wijsheid en rust, kwamen hem goed van pas. Belangrijke taken nam hij waar in de Nederlandse Kerk. Hij kreeg de leiding bij het implementeren van de liturgie volgens het Concilie. Zijn wapenspreuk was voor hem een voortdurende uitdaging. Dienend van dag tot dag. Hij heeft veel, heel veel, gewerkt. DE MYSTICI Broeders en zusters, wat kunnen wij zien als het meest eigene van mgr. Bluyssen? Ja, een trouwe zoeker naar God. Een geestelijk leidsman. Om zoeker te blijven heeft hij de grote mystici, Bernardus, Ruusbroec, Johannes van het Kruis en vele anderen, zijn leven lang bestudeerd. Het behoedde hem en hij wilde daarmee ook anderen ervoor behoeden, om te gemakkelijk te spreken over God. De grootheid van God zo zei de heilige Augustinus het al past niet in ons verstand. We kennen God nooit ten volle. Gelovigen blijven zoeken. Open staan naar God. Dit bestaat uit een leven lang luisteren naar het Woord van God, Hem in liefde dienen, Hem, al is het maar even, voorbij zien gaan in de liturgie. Daarbij dient men zichzelf volledig te ontledigen. Stil te zijn. Mgr. Bluyssen wilde zijn gelovigen langs de mystagogische catechese brengen naar een ontmoeting met de levende God. Daarbij was hij in goed gezelschap. Paus Benedictus XVI heeft eens gezegd: De christen van het derde millennium zal een mysticus zijn of hij zal er niet meer zijn. TROUW BLIJVEN AAN HET ZOEKEN NAAR GOD EN EUCHARISTIE VIEREN Broeders en zusters, laten wij die belangrijke uitdagingen ter hand nemen. Trouw zijn in het zoeken naar God. Met Maria. Zij bezong, zo hoorden wij in het Evangelie, de grote wonderen die God aan haar had gedaan. Laten wij in het avondgebed van de Kerk haar Magnificat blijven zingen. Maar dit is niet genoeg. Laten wij eveneens, naar de oproep van paus Franciscus, onvermoeibaar hartelijke zorg blijven geven aan al onze medemensen. En laten we nu, op deze hoogdag van Maria, bij de uitvaart van mgr. Bluyssen, ons verzamelen rond het altaar om één te zijn in de Heer en om van Hem nieuw leven te ontvangen. DIEP GERAAKT Het overlijden van mgr. Bluyssen heeft mgr. Hurkmans diep geraakt. Hij was de bisschop die hem tot diaken en priester heeft gewijd. Bij zijn bisschopswijding was hij één van de concelebranten. Zijn waardering voor hem is groot. Mgr. Bluyssen was gedurende 17 jaren bisschop van s-hertogenbosch met al het moois, maar tevens met alle moeilijkheden die dit ambt met zich meebrengt. Zijn vriendelijkheid, rust en wijsheid hebben hem geholpen in zijn taak. Als emeritus-bisschop bleef hij intens meeleven met de Kerk, met het Bossche bisdom. Na de waardige uitvaartplechtigheid met medewerking van de Schola Cantorum en de gilde-eer van vijf gildes werd mgr. Bluyssen bijgezet in de bisschoppelijke grafkelder te Orthen. Moge de Heer zijn dienaar opnemen in zijn eeuwige vreugde en moge hij voor het bisdom een voorspreker zijn! 10

11 GESLAAGDE BEDEVAART NAAR DE EEUWIGE STAD VAN 13 t/m 20 APRIL 2013 Deze bedevaart met een interessant programma is in een goede stemming verlopen. Op het Sint-Janscentrum hebben ze twee tradities op de vooravond van een dergelijke reis, nl. het gezamenlijk bidden van de vespers en het vertonen van de film Quo Vadis. Dit om alvast in de stemming te komen van het oude Rome en van de eerste christenen: de Kerk van de apostelen en martelaren. In deze klassieker uit de filmgeschiedenis (gedateerd 1951) spelen beroemde acteurs en actrices, zoals Peter Ustinov, Deborah Kerr, Robert Taylor en Leo Genn. Zaterdag 13 april was een dag van reizen. Na het ochtendgebed vierden we in de seminariekapel de Eucharistie met als celebrant mgr. drs. A.L.M. Hurkmans. Peter, de chef-kok van het seminarie, altijd een en al zorg, had voor alle deelnemers een lunchpakket voorzien. Voor het vertrek bad mgr. Hurkmans onderstaand reisgebed Almachtige God Gij schenkt steeds barmhartigheid aan wie U liefhebben en voor wie U zoeken zijt Gij nergens ver weg Wees aanwezig bij uw dienaren die op bedevaart gaan en richt hun weg naar uw wil zodat zij overdag omgeven zijn door uw heilzame schaduw en s nachts verlicht zijn door het licht van uw genade en onder uw begeleiding behouden aankomen op de plaats, waarheen zij op weg zijn Door Christus, onze Heer. Amen (uit: Katholiek Gebedenboek, Brugge: Tabor ) We vertrokken niet zozeer vanuit Zaventem omdat de rector uit België komt en hij de economie in zijn vaderland wilde steunen, maar omdat de vliegtickets (heel vroeg besteld!) er goedkoper waren dan elders. Om uur steeg ons vliegtuig op van Brussels Airport naar Roma Fiumicino, waar we om uur veilig landden. We werden opgewacht door een bus van het Vaticaan, die ons door het Romeinse verkeer naar het priesterhuis bracht, waar we logeerden. Na het avondmaal maakten we een wandeling naar het Sint Pietersplein om alvast even in de buurt van Petrus en zijn opvolger te zijn. Meteen op de eerste dag van onze bedevaart naar Rome (zondag 14 april) mochten we de Eucharistie vieren bij het graf van de apostel Petrus in de grotte Vaticane, de crypte onder het pausaltaar in de Sint-Pietersbasiliek, waar ook vele pausen begraven zijn. Bisschop Hurkmans was hoofdcelebrant en verzorgde ook de homilie. Na een welverdiend ontbijt bezochten we de Engelenburcht, ooit het grafmonument van keizer Hadrianus, daarna een verblijf voor pausen, dat echter ook verschillende andere bestemmingen heeft gehad. Te midden van een grote menigte baden we om uur samen met paus Franciscus het Regina Caeli en juichten we onze Heilige Vader toe. In de namiddag bezochten we de grote synagoge van Rome, een imposant gebouw in Babylonische stijl, met daarna een interessante rondleiding door de Joodse wijk van de stad. Met wie nog moed had wandelen we s avonds naar de Piazza Navona om ook even de toerist uit te hangen. Een mooie eerste dag! SCAVI Onze geliefde spirituaal, pater J. Groenen, had tijdens zijn verblijf in Rome als lid van het generale bestuur van de congregatie van de Missionarissen van het Heilig Hart (msc) een studie gemaakt van de opgravingen onder de Sint-Pieter, waar in de helft van de vorige eeuw het gebeente van Sint Petrus werd teruggevonden. Hij gaf ons vooraf aan elke bedevaart een inleidend college en zorgde er zo voor dat de pelgrims enig zicht hadden op de fasen van de bouw en van het onderzoek onder de Sint-Pieter. De geschiedenis van deze opgravingen is redelijk complex en moet voor een goed begrip aanschouwelijk voorgesteld worden, anders begrijp je niet ten volle wat je ziet wanneer je op deze heilige plaats komt. Jammer genoeg is pater Groenen ons op 22 oktober 2010 ontvallen. Dankzij de medewerkers van Radio Maria, die enkele maanden voor zijn dood een interview hadden met pater Groenen over dit onderwerp, konden we zijn stem toch nog laten weerklinken. Voorts vierden we op de vierde dag van onze bedevaart de Eucharistie in de kerk van de H. Maria de Meerdere. De homilie werd verzorgd door vicaris-generaal dr. R. van den Hout. Na de H. Mis bezochten we enkele zeer mooie historische kerkjes in de omgeving. s Middags was dan het bezoek aan de Scavi onmiskenbaar één van de hoogtepunten van onze bedevaart! Omdat we met teveel waren moesten we ons verdelen in twee groepen van 16 personen. Drie blauwe zusters sloten zich bij ons aan om de groep volledig te maken. Terwijl de ene groep in de Scavi was, bezocht de andere groep de Duits-Vlaamse begraafplaats naast de Sint- Pieter, op Vaticaans terrein: het Campo Santo dei Teutonici e dei Fiamminghi. Kerkelijke prominenten zoals dr. Herman Schaepman, de kerk-historicus Hubert Jedin, zuster Pasqualina Lehnert (de huishoudster van paus Pius XII), dr. P. Kasteel en zijn echtgenote vonden hier hun laatste rustplaats, in afwachting van de verrijzenis. Na de avondmaaltijd maakten we nog een ontspannende wandeling naar de Spaanse trappen. DE KATHEDRAAL VAN DE PAUS 15 april 2013 was een historische dag om in Rome te zijn, omdat het vandaag precies 450 jaar geleden was dat op het concilie van Trente (in 1563) het seminariemodel werd ingesteld als geëigend opleidingsinstituut voor priesters. Deze dag hebben wij bijna volledig doorgebracht in de omgeving van de St. Jan van Lateranen: Moeder en Hoofd van alle kerken ter wereld, de kathedraal van de paus. Om 11

12 10.00 uur hadden we de Eucharistieviering, waarbij de homilie verzorgd werd door rector Peijnenburg. Daarna bezochten we de vertrekken waar ooit de pausen resideerden. Deze dag was ook Herman Schaepman bij ons, de priesterstudent van het bisdom Den Bosch, die de opleiding volgt aan het Beda College. Mgr. Hurkmans werd door Herman uitgenodigd om de staf van Beda te ontmoeten tijdens het middagmaal in het college. In de namiddag verkenden we verder de omgeving van de Sint Jan van Lateranen, met de historische doopkapel, de scala santa en de universiteit. We trokken verder langs de muur tot aan de kerk van Santa Croce in Gerusalemme, gebouwd op de plaats waar vroeger het paleis van keizerin Helena stond en waar momenteel belangrijke kruisrelieken bewaard worden, waaronder de merkwaardige titulus crucis, een houten plaquette met (een gedeelte van) het INRI. We keerden te voet terug langs de San Clemente, de titelkerk van kardinaal Simonis met onder de eerbiedwaardige basiliek nog een oudere kerk en daaronder een heidense mitrastempel. Bij het avondmaal mochten we zuster Anima Christi verwelkomen die ons vervolgens tijdens een aangename ontmoeting vertelde over de missionaire projecten van de Blauwe Zusters. OP AUDIËNTIE BIJ DE PAUS De ochtend van woensdag was geheel gewijd aan paus Franciscus. We vierden de Eucharistie vroeg in de ochtend in het priesterhuis. Mgr. Van Calster, docent homiletiek aan het seminarie, was de feestpredikant van dienst. Na het ontbijt vertrokken we naar het Sint-Pietersplein, waar we met duizenden andere gelovigen de komst van paus Franciscus afwachtten. Dankzij de bemiddeling van mgr. dr. A. Dupuy, de apostolisch nuntius in Nederland, hadden we mooie zitplaatsen gekregen. Op deze wijze konden we goed waarnemen hoe de paus met Zuidamerikaanse bezieling de gelovigen weet te motiveren. In de namiddag trokken we naar de indrukwekkende catacomben van St. Priscilla en bezochten we de nabij gelegen kerk van Sant Agnese. Wie s avonds nog zin had maakte een wandeling naar het Pantheon en naar de Trevifontein. Donderdagochtend togen we door de straten van het antieke Rome. Onder deskundige leiding van mevr. M. Stoelinga, de docente Latijn, bezochten we het Forum Romanum. Daarna gingen we naar het imposante huis van keizer Augustus. Op deze plaatsen wordt geschiedenis tastbaar! De historische wandeling werd in de namiddag voortgezet over de Via Appia Antica, één van de oude Romeinse heirbanen die zuidwaarts van Rome naar Brindisi liep. Vanwege haar centrale ligging en het belang werd deze weg de regina viarum, de koningin der wegen genoemd. Aan deze weg staat het kerkje Quo Vadis (waarnaar de film vernoemd is, die we op vrijdagavond zagen). Op de plaats waar Jezus aan Petrus verschenen zou zijn toen deze de stad verliet bij het begin van de christenvervolgingen onder keizer Nero en waar Jezus aan Petrus gevraagd zou hebben: Waar ga je heen? Sint Paulus kwam langs de Via Appia naar Rome. We bezochten zijn graf in de kerk van Sint Paulus buiten de Muren, waar we met de bisschop de Eucharistie vierden, met een homilie door pastoor-deken J. Miltenburg, de vorige rector van het seminarie. EEN BIJZONDER INSPIRERENDE DAG! Vrijdagochtend vierden we de Eucharistie op het graf van de zalige paus Johannes Paulus II. Dit was een zeer bijzondere ervaring. De bisschop was hoofdcelebrant en hield ook onderstaande homilie. In de afgelopen week hebben we in Rome rond de graven van Petrus en Paulus vele mooie momenten meegemaakt. De apostelen Petrus en Paulus brengen ons, ook in de personen die hen opgevolgd zijn, telkens weer bij Jezus. Rond Hem groeit Zijn Kerk. Vandaag vieren wij op het graf van de zalige paus Johannes Paulus II de Eucharistie. Dankbaar om vijfentwintig jaar Sint-Janscentrum. In deze Eucharistie maken we ons één met de paus die wij erkennen als de geestelijke stichter van ons seminarie. Graag begin ik met het inroepen van zijn voorspraak. We hebben daar alle redenen toe. Met heel de Kerk in West-Europa maken we stormachtige tijden door. We bidden om roepingen tot het priesterschap en tot het diaconaat. Heer, schenk ons mannen die zich laten overweldigen door Uw liefde. We bidden voor allen die werken op het seminarie. Geef Heer, dat zij niet moe worden zich helemaal te geven voor Uw Kerk. We bidden voor de seminaristen. Dat zij gesterkt worden in hun roeping. Dat zij de nodige zuivering van hun mens zijn en van hun roeping kunnen doorstaan. Maak hen vrij en tegelijk beslist in hun roeping. We bidden voor allen die het seminarie dragen door gebed, door offers of door er bestuurlijk verantwoordelijkheid voor te dragen. Dat zij allen, in hun harten en in hun gebed, het seminarie blijven dragen. Zalige Johannes Paulus II, wees met Maria en alle heiligen onze voorspreker bij God. Dat God het seminarie en heel het bisdom van Den Bosch genadig mag zijn. Foto s van het bezoek aan de Eeuwige Stad. 12

13 Staande bij het graf van Johannes Paulus II wil ik graag denken aan zijn liefde voor de jeugd, voor seminaristen en priesters. Uit een diepe overtuiging vroeg deze paus alles van de jeugd, van de seminaristen en van zijn priesters. Een volledige overgave aan God en aan de mensen. Heel je leven liefde laten worden. Als geen andere paus wist hij dat een mens tot het ware en zuivere geluk komt als hij zich met een onverdeeld hart geeft aan de roeping die hij van God ontvangt. Hij heeft daarvan getuigd in zijn eigen leven. Hij was echt gelukkig, ook in het dragen van zijn kruis. Daarom wilde hij, zeker van de jongeren, van de seminaristen en van de priesters, niet minder vragen dan alles. Of het nu ging om het celibaat, om het huwelijk of om het religieuze leven. Altijd riep hij op het helemaal te leven. Zo was hij ook een man die vocht voor de cultuur van het leven, voor het staan voor de waarheid, voor het welzijn van alle mensen. Met grote liefde hield hij een radicaliteit voor die tot geluk kan brengen en die in alles in overeenstemming is met God. De zwakte in onze cultuur is het relativisme. Men is te snel tevreden met het haalbare. Staan voor de waarheid, de liefde leven, verantwoordelijkheid nemen, kiezen voor het leven, gericht zijn op het welzijn en de vrijheid van allen, dat alles geeft kracht. We hoorden in de eerste lezing over de bekering van Paulus. Zijn leven was leven in Christus. Hij was voor Hem de weg naar het leven. De verrezen Heer was hem altijd nabij. Hem heeft hij verkondigd. Door in Hem te geloven is er verlossing uit de zonden en uit de dood. Het kruis is de boom waaraan het eeuwig leven ontsproot. Gods liefde is groter dan alle tegenkantingen in het leven. Paulus was een missionaris. Johannes Paulus II heeft van deze apostel radicaliteit in de verkondiging en de niet aflatende wil om missionaris te zijn tot in de uithoeken van de wereld overgenomen. In het Evangelie gaat het over de Eucharistie. Het sacrament bij uitstek van de Kerk. De Kerk leeft van de Eucharistie. Dit sacrament stelt voor ons het kruisoffer tegenwoordig. Dit sacrament doet ons delen in de verrijzenis van de Heer. Het sterkt in ons het leven van de Heilige Geest. Het stelt ons in staat ons leven als een offer aan de Vader aan te bieden. Broeders, we zijn sterk verbonden met Johannes Paulus II. In hem kunnen wij ook zelf groot worden. Neem hem dikwijls als voorbeeld. Laten we trouw zijn in ons gebed. Kiezen we voor de waarheid, tegen alle relativisme in. Christus is de waarheid. Laten we leven in en met Hem door trouw te zijn aan de Eucharistie. Na het ontbijt bezochten we het museum van het Capitool, waar een aantal van de beroemdste objecten uit de oudheid tentoongesteld worden, waaronder de wolvin van Rome en de overblijfselen van het reusachtige standbeeld van keizer Constantijn. De leden van onze groep die hierna even voldoende antieke cultuur geproefd hadden, konden in de middag zelf hun activiteiten kiezen. Een groep ging in de richting van Villa Borghese, waar het graf is van de Heilige Josémaria Escriva de Balaguer, stichter van het Opus Dei. De overigen gingen mee naar Ostia Antica, de oude haven van Rome, een eindje buiten de stad gelegen. Het was indrukwekkend om door de oude straten te lopen en te denken aan de eeuwen geschiedenis die deze straten overbruggen. In zijn belijdenissen heeft Sint Augustinus een indrukwekkende passage geschreven over zijn verblijf in Ostia, samen met zijn moeder Monica, waarbij zij kort voor haar dood spraken over het eeuwige leven. Antieke cultuur en christendom reiken elkaar in Ostia de hand. Zeer bijzonder! s Avonds maakten we nog een wandeling tot aan het Sint- Pietersplein ten afscheid. en hopelijk tot weerziens! HUISWAARTS Zaterdag 20 april was de dag van het afscheid. Toch werd het een dag om niet te vergeten! Om 8.00 uur vertrok de bus naar de luchthaven. Het vliegtuig vertrok stipt om uur en bracht ons veilig naar Brussels Airport, waar we rond uur landden. Daar scheidden zich de wegen van ons reisgezelschap, omdat enkele priesters rechtstreeks naar hun parochie reden in verband met de avondmis. De anderen reden terug naar het Sint-Janscentrum, met hoofd en hart vol ervaringen en belevenissen. We mogen zeer dankbaar terugkijken op een inspirerende en deugddoende pelgrimstocht en tegelijk willen we ook vooruitkijken. Bij de Chrismamis op donderdag 28 maart jl. hield paus Franciscus een zeer bezielende homilie om de priesters een hart onder de riem te steken. Uitgeverij Betsaida heeft deze preek uitgebracht in een handige en verzorgde uitgave. Mgr. Hurkmans heeft bij gelegenheid van Roepingenzondag 21 april 2013 aan alle priesters in zijn bisdom een exemplaar van dit boekje toegestuurd. Deze inspirerende tekst van de paus moge ons aansporen om de nieuwe impulsen, die we in Rome opgedaan hebben, om te zetten in onze dagelijkse pastorale praktijk of voor de seminaristen de voorbereiding daarop. Wij danken de Heer voor de mooie en genadevolle bedevaart die we mochten ondernemen! 13

14 EEN MONUMENT MET EEN HART Op zaterdag 14 september 2013 vond de Open Monumentendag plaats. De Open Monumentendag is een jaarlijks evenement in het tweede weekend van september, waarbij vele monumenten in Nederland gratis toegankelijk zijn voor het publiek. Op deze dag stonden ook de deuren van het Sint-Janscentrum open voor een breed publiek. Omdat het s-morgens regende in Den Bosch vreesden we dat de opkomst maar mager zou zijn, maar niets bleek minder waar: we mochten tijdens deze Open Monumentendag meer dan duizend bezoekers verwelkomen. Voor de medewerkers en de seminaristen, die dag in dag uit in het seminarie werken of wonen en die vertrouwd zijn met het pand, was het een eye-opener om het commentaar van de bezoekers te vernemen, die zeer gecharmeerd waren door de karaktervolle architectuur van het gebouw. Vele mensen waren blij verrast te vernemen dat er in dit monument nog daadwerkelijk gewoond en geleefd wordt. De vraag die regelmatig gesteld werd wat gebeurt hier dan? vormde vervolgens het begin van een geloofsgetuigenis. Een plaats waar je tot bezinning en tot rust kunt komen midden in de stad werd er geconcludeerd. Het was voor ons erg aangenaam en bemoedigend om, in de loop van de dag, te vernemen dat deelnemers aan de Open Monumentendag aan elkaar doorvertelden: Het Sint-Janscentrum moet je gaan bekijken. Met dank aan de medewerkers van het Sint-Janscentrum en van R.K. Instelling Sonnius, die hun vrije zaterdag hebben opgeofferd om in de sfeer van Brabantse gezelligheid een hartelijk welkom te bieden aan de bezoekers van de Open Monumentendag. Voor meer informatie: priesterseminarie diakenopleiding vormingscentrum Durf je leven weg te schenken, met vreugde en zonder vrees (Paus Johannes Paulus II) Rector F. De Rycke Papenhulst LC s-hertogenbosch : info@sint-janscentrum.nl Voor giften: R.K. Instelling Sonnius IBAN: NL46 FVLB BIC: FVLBNL22 Ons leven is een geschenk van God, dat we goed dienen te gebruiken. Ik maak je attent op een leven van totale toewijding aan God in het priesterschap, omdat Christus velen onder jullie roept tot dit buitengewone avontuur. Christus wil gebruik maken van jouw persoon, energie, geloof en liefde. Hij wil Zijn priesterschap uitoefenen doorheen jouw toewijding. Hij wil de H. Eucharistie consacreren en zonden vergeven doorheen jou. Hij wil leven met jouw hart, en met jouw handen mensen te hulp komen. Denk er zorgvuldig over na! Paus Johannes Paulus II Paus Johannes Paulus II moedigde de bisschop van s-hertogenbosch aan om het Sint-Janscentrum op te richten. Door de samenwerking met de Pauselijke Universiteit Johannes Paulus II in Krakau kunnen de seminaristen een officiële academische graad behalen. Vanwege de band met paus Johannes Paulus II ontving het Bossche seminarie een bloedrelikwie van de Poolse paus. Verenigd met paus Franciscus worden aan het grootseminarie Sint-Janscentrum priesters opgeleid voor een nieuwe lente in de Kerk van het derde millennium. Denk je erover na om priester te worden en je leven in dienst te stellen van God en van de Kerk? Kom dan kennismaken met het Sint-Janscentrum en ontdek onze bezieling. 14

15 PROF. DR. M.L.H.M. BROESTERHUIZEN ZET ZICH MET LIEFDE EN ENERGIE IN VOOR ZIJN TAAK Professor doctor, wat een prestatie, zo begon de vragensteller het gesprek met diaken Broesterhuizen, waarop deze zonder aanmatiging antwoordde: Wat zijn titels? In de Kerk zijn wij allen broeders en zusters van elkaar. Met deze bagage kan hij daadwerkelijk bezig zijn met het liefdevol uitoefenen van zijn taak. Iedere dag opnieuw streeft hij ernaar om zijn werk ten bate van de doven zo goed mogelijk te doen. Als doctor in de psychologie werkte hij gedurende 32 jaar met veel voldoening voor het Instituut voor Doven te St. Michielsgestel, tegenwoordig Kentalis genaamd. Intussen heeft hij zich laten uitschrijven uit het Big Register (het overheidsregister voor psychologen werkzaam in de gezondheidszorg). Als professor werkt hij 1 dag per week bij de Katholieke Universiteit Leuven (B) en doceert hij pastorale theologie inzake de pastoraal voor doven aan de studenten. De rest van de dagen is hij actief voor het dovenpastoraat. Dit werk is in opbouw. Inmiddels heeft hij zijn werk voor de doven kunnen uitbreiden naar Tilburg, Eindhoven, s-hertogenbosch, Ede, Zoetermeer en sinds kort Amsterdam, Nieuwegein en binnenkort Twente. In de meeste plaatsen is maandelijks een Eucharistieviering, die de diaken in gebarentaal vertolkt, waarvoor geleidelijk aan steeds meer belangstelling bestaat. Het werk ziet hij als missiewerk, immers doven mogen wij niet in de kou laten staan. DOCTOR EN DIAKEN Op 29 september 1992 promoveerde hij als psycholoog sociale emotionele ontwikkeling voor doven in de aula van de Radboud universiteit te Nijmegen. Van dit plechtig gebeuren met academische ernst waren zijn echtgenote en kinderen getuigen. Op 25 september 2010 werd hij in de kathedrale basiliek van St. Jan Evangelist te s-hertogenbosch door mgr. drs. A.L.M. Hurkmans tot diaken gewijd. Voor hem en zijn echtgenote een ware hoogtijdag! Hoewel zijn vier kinderen het geloof ieder op zijn/haar eigen wijze beleven, ondervindt hij grote betrokkenheid bij zijn werk. Zijn wijding tot diaken werd door zijn kinderen als zeer indrukwekkend ervaren. ROME EN DE PAUS Onvergetelijk is voor hem de internationale bedevaart voor doven in 2008 naar Rome onder leiding van aartsbisschop Kelly van Liverpool. Het kostte aanvankelijk wat moeite om de H. Mis voor 1500 doven, afkomstig uit verschillende landen, in de St. Pieter te laten plaatsvinden, maar dankzij persoonlijke contacten is dit toch gelukt. De diaken is heel blij met paus Franciscus, een diaconale opperherder en voelt zich als diaken door hem aangesproken. Paus, bisschop, priester, maar hij is niet vergeten dat hij als diaken is begonnen. Het is God die de Kerk leidt en die de Kerk niet vergeet, als wij God maar niet vergeten! MOTIVATIE Christus heeft gezegd: Ik ben gezonden tot de verloren schapen van het huis Israël. Dat is zijn motivatie om dit werk met hart en ziel te doen. Doven hebben bij hem een warme plek in zijn hart en niet minder de Kerk. Het gaat hem aan het hart als dove mensen hun plek niet kunnen vinden, als er geen thuis is voor hen. Dat vindt hij bijna ondraaglijk. Diaken Broesterhuizen heeft veel steun ondervonden van mgr. Hurkmans, die ervoor gezorgd heeft dat het werk voor de doven gesteund wordt door de andere bisschoppen. Het werk is nog in ontwikkeling. Er moet nog heel veel gebeuren. Niet zonder reden zei de bisschop vlak na zijn wijding: Beschouw jezelf maar als een soort bouwpastoor. Voor emeritus-rector dr. J.W.M. Peijnenburg was de ontmoeting met paus Franciscus in 2013 een hoogtepunt. 15

16 DE WERKZAAMHEDEN VAN DE VICARIS-GENERAAL Vicaris-generaal dr. C.F.M. van den Hout, die vooral op de achtergrond werkt, tracht met hoofd en hart zijn taak vorm en inhoud te geven. Zijn takenpakket is veelomvattend. Allereerst is hij verantwoordelijk voor de benoemingen. In samenwerking met de andere leden van de benoemingencommissie, rector F.L.A. De Rycke en diaken drs. T.A.J. Bangert doet hij zijn uiterste best om de juiste bedienaar op de juiste plaats te krijgen. Daar er te weinig bedienaren zijn en teveel vacatures is het niet de gemakkelijkste opdracht. Er moet wel degelijk de nodige aandacht aan worden besteed, gewikt en gewogen worden om de benoeming zo verantwoord mogelijk te doen plaatsvinden, zodat het voor de benoemde een nieuwe uitdaging is. Voorts behoren tot zijn pakket onderwijs, categorale zielzorg, waaronder ziekenhuizen en zorginstellingen, het leger en het gevangeniswezen en contacten met geestelijke verzorgers. Hij draagt eveneens zorg voor de contacten met parochies over mogelijke fusies. Hierbij komt de nodige correspondentie kijken; er dienen veel brieven dienaangaande te worden beantwoord. De vicaris-generaal maakt ook de jaarplanning van het bisdom en organiseert de jaarlijkse priesterdag, een belangrijke ontmoeting met elkaar in collegialiteit en broederschap. Want wij hebben elkaar nodig om samen tegen de stroom op te roeien en staande te blijven en om de Kerk dichter bij de mensen te brengen. Ook voor diakens en pastoraal werkers worden ontmoetingsdagen en studiedagen georganiseerd. Vicaris-generaal dr. C.F.M. van den Hout. VORMSELVIERINGEN Van november tot en met juni treedt hij in diverse parochies op als vormheer. Dat vindt hij een voldoening gevende taak. Je maakt kennis met de parochie. De kerk is dan tamelijk gevuld. Tijdens de viering spreekt hij in dialoogvorm over het geloof en er worden door de vormelingen nogal eens goede vragen gesteld. Er zijn in het afgelopen jaar, verspreid over het bisdom, door het diocesaan Vormingscentrum een viertal bijeenkomsten gehouden ter voorbereiding op het Vormsel. Door een impuls te geven aan het vele werk dat in parochies wordt verzet ten behoeve van het Vormsel hopen we dat de vonk van het geloof nog meer zal overspringen, dat jonge mensen in de kracht van Gods Geest zullen uitgroeien tot gelukkige mensen en tot echte volgelingen van Jezus Christus. Aandachtig gehoor van de jeugd. foto: Ger Loeffen De vicaris-generaal komt over als een gestructureerde werker, eenvoudig, gemakkelijk benaderbaar, een realistische en diep gelovige man met een grote kennis van de Bijbel. Hij heeft zich laten kennen als een betrokken vicaris voor het bisdom. Zijn theologiestudie op het seminarie gaf hem de basis om dit werk inhoudelijk te kunnen verrichten. Het vak kerkelijk recht is daarbij niet onbelangrijk gebleken. Voorts grijpt hij terug op zijn eigen pastorale ervaring. Hij weet maar al te goed wat het is om als pastoor in een parochie te staan. Weet je gedragen en gesteund in je gebed op voorspraak van de Zoete Moeder van s-hertogenbosch. God is, voordat een mens het beseft, al lang in zijn leven aan het werk. 16

17 JAARLIJKSE PRIESTERDAG Daags na het feest van de Zoete Moeder van Den Bosch en aan het begin van de vakantieperiode vond in het Sint-Janscentrum de jaarlijkse priesterdag plaats, die naar tevredenheid werd bezocht. Wederom een ontmoeting in combinatie met een Eucharistieviering in de kathedrale basiliek van St. Jan Evangelist met als hoofdcelebrant mgr. drs. A.L.M. Hurkmans in concelebratie met vele priesters. Voorts was er een afwisselend programma met een zinvolle lezing, het versterken van de inwendige mens en de nodige gezelligheid onder elkaar. INLEIDING DOOR MARIUS BUITING De twee uur durende inleiding werd verzorgd door Marius Buiting, arts en meester in de rechten, een veelgevraagd spreker in binnen- en buitenland. Hij is directeur van de Nederlandse Vereniging van Toezichthouders in de Zorginstellingen (NVTZ) en bovendien ruim 25 jaar als adviseur werkzaam op het terrein van kwaliteit en zorg, onder meer bij het CBO en als president van de European Society for Quality in Healthcare (ESQH). Daarnaast heeft hij diverse maatschappelijke functies. Hij is lid van de provinciale staten van de provincie Utrecht, lid van het nationaal bestuur van de Zonnebloem en voorzitter van de Beweging van Barmhartigheid en hij is bestuurlijk actief geweest in de sportwereld. Mr. Buiting sprak de diocesane en reguliere priesters over het thema bedoeling. Wat is ook al weer de bedoeling van ons christen-zijn en van ons pastorale werk? In onze huidige maatschappij is er veel aandacht voor regels, protocollen, het beheersen en verbeteren van logistieke processen, financiën etc. Er is in het algemeen veel bureaucratie en er zijn hoge verwachtingen naar elkaar toe. Dit verschijnsel doet zich voor in de Kerk, maar evenzeer in de zorg, het onderwijs en het bedrijfsleven. Hoe zou dit komen? Buiting stelde vast dat we het zicht op de bron en op het visioen zijn kwijtgeraakt. Ons zicht op de bedoeling van ons menszijn en samenleven is op de achtergrond geraakt. We beseffen eigenlijk onvoldoende waarom we iets doen en voor wie. We hebben het contact met onze (christelijke en humane) bronnen verloren. De verticale lijn ontbreekt, en daarom concentreren we ons op de horizontale lijn: het verbeteren en beheersen. En dat dreigt te ontsporen in bureaucratie en protocolair naleven van regels. Als gelovigen zouden we de bronnen weer beschikbaar kunnen maken en kunnen openen, en we zouden het visioen weer kunnen verwoorden voor onszelf en voor anderen. Dat kan en moet de bijdrage van de Kerk zijn aan onze maatschappij. We hebben een schat die we voor de mensheid kunnen openen. Dat is de taak en de bijdrage van de Kerk aan onze tijd. Op verzoek van de heer Buiting werd er door de priesters onderling gesproken over de inleiding aan de hand van een tweetal vragen. Men herkende de problematiek hetgeen bleek in de spontane bereidheid om met elkaar van gedachten te wisselen. Verder vertelde hij over zijn contact met de Zusters van Maarssen, die willen dat het religieuze leven doorgaat en dat het klooster niet verkocht gaat worden. Zo is een nieuwe vorm van gemeenschap en religieus leven groeiende. BIJPRATEN MET DE BISSCHOP Mgr. Hurkmans heeft de priesters bijgepraat over de voornaamste activiteiten waar het bisdom mee bezig is en er konden vragen worden gesteld. De jaarlijkse priesterdag voldoet in een behoefte. Even weg van pastorale verplichtingen. De vicaris-generaal dr. C.F.M. van den Hout, de organisator van deze dag, mocht diverse complimenten in ontvangst nemen. Samenvattend, een priesterdag die als geslaagd kan worden beschouwd. De priesterdag werd besloten met het bidden van de vespers in de Sint-Jan. 17

18 DE MENS HEEFT GODS HULP NODIG Dat is de mening van de priester P.J. Rens. Immers goed en kwaad zitten in elke mens. Hij heeft Gods hulp nodig om steeds voor het goede te kiezen. We moeten onze fouten durven erkennen en daaruit leren hoe we het anders moeten doen. God houdt zoveel van mensen dat Hij ons vrij laat. Dit is echte liefde. Geloven is het onderhouden van een relatie met Christus. Pastor Rens is ervan overtuigd dat hij als priester de opdracht heeft om Christus te pas en te onpas te verkondigen, om het geloof te wekken. Hij mag van Hem getuigen, niet overtuigen. Dat geldt ook in onze tijd nu de Kerk woelige jaren doormaakt. De moeilijkheden die er zijn dienen de priester zo is zijn overtuiging uit te dagen. 40-JARIG PRIESTERFEEST Op zondag 28 april 2013 vierde hij onder grote belangstelling in de parochie H. Oda van Sint-Oedenrode, Son en Breugel zijn 40-jarig priesterjubileum. Van allerlei mensen, jong en oud, heeft hij gelukwensen ontvangen. Dit heeft hem als priester een enorme bevestiging gegeven. Wij vroegen hem hoe hij terugkijkt op veertig jaar priester. Het is zo zegt hij niet gemakkelijk geweest, maar dat geldt voor ieder mensenleven, welke taak men ook te vervullen heeft. Voor de Kerk was het moeilijk. Alles was in beweging direct na het Tweede Vaticaans Concilie. Deze ontwikkelingen waren niet tegen te houden. Achteraf moeten we stellen, zijns inziens, kwamen ze veel te snel op ons af. Er was nauwelijks tijd voor reflectie en dat was achteraf gezien wat wij nu ontdekken een groot nadeel. Wat waren dan de beslissende periodes in uw priesterleven? Zelf was ik ook in ontwikkeling in het zoeken naar Christus. Ik ben ook een priester van die tijd. Hij werkte in die tijd in Zonhove te Son, een behandelingscentrum voor kinderen met een beperking. En wonderlijk: er gebeurde het volgende. Op zekere dag kreeg hij een telefoon van wijlen zuster Jacintha, een zuster van de zusters van Carolus Borromeus en zij vroeg hem of de bisschop van Tanzania, die bij haar op bezoek was een bezoek mocht brengen aan Zonhove, wat uiteraard werd ingewilligd. Als gevolg daarvan kreeg hij een uitnodiging voor een tegenbezoek aan zijn bisdom Dodoma in Tanzania. Dit was een onvergetelijk verblijf van vier weken met als gastheer de vicaris-generaal van het bisdom, die hem veel van het bisdom en van het land heeft laten zien. Op zekere dag was hij zijn reisleider kwijt en na een zoektocht vond hij hem, waar zij logeerden, in de kapel biddend in zijn brevier. Toen gingen bij pastoor Rens de ogen open. Bidden in het brevier deed hij thuis niet. De oude breviers waren afgeschaft en nieuwe waren er nog niet. Heel toevallig kregen bij terugkeer uit Tanzania, in die dagen alle priesters en diakens van het bisdom van mgr. J. ter Schure een nieuw brevier. En zie. Ik bid nu weer iedere dag het brevier. Dagelijks gebed is belangrijk om de relatie met Christus te onderhouden. WERELDJONGERENDAGEN Wij priesters zaten in die dagen in een bepaald verwachtingspatroon en vroegen ons af, waar is nu die nieuwe Kerk? Hij bezocht de Wereldjongerendagen in Keulen en zag met grote verbazing dat in een grote tent honderden jongeren in aanbidding zaten bij het Allerheiligste. En het was er muisstil. Hij werd bij het zien van dit geloof bij vele jongeren gegrepen. Iedere keer stelde hij zich de vraag: Hoe zit jijzelf hierbij? Hij begon zijn geloof te hervinden. Het was alsof hij voor de tweede keer gewijd was. Pastor Rens is een diepgelovig priester die dicht bij de mensen staat. Hij tracht aan zijn eigen priester zijn vorm en inhoud te geven. In deze vindt hij steun in het boekje: Wees herders met de geur van uw kudde dat mgr. A. Hurkmans heeft aangeboden aan de priesters. Het is de preek van onze nieuwe paus Franciscus bij zijn eerste Chrismamis in de St. Pieter in Rome, op 27 maart Het motto van pastor Rens is: streng zijn voor jezelf als priester maar mild zijn voor de mensen. Zijn eerste pastoor, Jan Sleegers hij was de bouwpastoor van de kerk van de H. Don Bosco in Eindhoven, in wiens kerk pastor Rens tot priester werd gewijd feliciteerde hem na zijn wijding met deze woorden. Hij zal ze nooit vergeten. De robijnen jubilaris gaat voor in de plechtige viering van de Eucharistie. foto: DeMooiRooiKrant Sint-Oedenrode Zelf heeft hij geleerd om op tijd te vergeven, want een kwaad woord dat valt kun je niet oprapen, maar wel vergeven. 18

19 BISSCHOP MAAKTE PELGRIMSTOCHT NAAR HET HEILIG LAND Twee weken voor het Paasfeest van 2013 mocht ik in een kleine kring een pelgrimstocht maken naar het Heilig Land. Dit omdat ik betrokken ben bij de Ridders van het Heilig Graf. Het meeste indruk op mij maakte mijn bezoek aan de Hof van Olijven. Het uitzicht dat je daar hebt op Jeruzalem ontroert. Vanuit de stilte wordt je aandacht getrokken naar Jezus die daar voor zijn lijden en sterven met zijn leerlingen was. Mooi is de Kerk gebouwd over de rots waarop Jezus tot zijn Vader bad. Paus Benedictus schrijft in zijn tweede Jezusboek een treffend getuigenis. Ik citeer: Dat is een van de eerbiedwaardigste plaatsen van het christendom. De bomen stammen inderdaad niet uit de tijd van Jezus; Titus heeft bij de belegering van Jeruzalem alle bomen in de verre omgeving laten kappen. Maar de Olijfberg is dezelfde als toen. Wie daar even verblijft, wordt geconfronteerd met een dramatisch hoogtepunt van het mysterie van onzer Verlosser: hier heeft Jezus de laatste eenzaamheid, de hele benauwdheid van het menselijk bestaan ervaren. Hier is de afgrond van de zonde en van alle kwaad tot in het binnenste van zijn ziel doorgedrongen. Hier werd Hij overvallen door de ontreddering van de nakende dood. Hier werd hij door de verrader gekust. Hier verlieten alle leerlingen hem. Hier heeft hij ook vanwege mij geleden en geworsteld. Bij mijn pelgrimage kreeg ik, zoals op de foto te zien is, te midden van mijn medepelgrims, het pelgrimsteken opgespeld in het Latijns Patriarchaat. foto s: studio Christo God toont zich het meest intens en radicaal in zijn zoon Jezus Christus. Blijf bidden voor priesters, diakens en voor goede roepingen. 19

20 WIJDING VIER PERMANENTE DIAKENS Zaterdag 9 november 2013 beleefde ons bisdom en niet minder het seminarie een bijzonder feestelijke dag. Op die dag werden namelijk in de kathedrale basiliek van St. Jan Evangelist te s-hertogenbosch Pierpaolo Flesia, Ton van Kuijk, Paul Menting en Jacques van Montfort, elk met een eigen geschiedenis en levensverhaal, door mgr. drs. A.L.M. Hurkmans tot permanent diaken gewijd. De treffende ruim twee uur durende plechtigheid begon met de intredezang: Hoort hoe God met mensen omgaat. De wijding vond plaats na de liturgie van het Woord en vóór de liturgie van de Eucharistie. WELKOMSTWOORD Plebaan mr. drs. J.G.N.M. van Rossem heette de vele aanwezigen van harte welkom. In deze Eucharistieviering gaat onze bisschop mgr. Hurkmans vier mannen tot diaken wijden. Te midden van hun mens-zijn van alle dag, hun beroepsbezigheden, beleven zij dat er een extra dimensie is, die hun leven zin geeft, diepgang en inspiratie. Die dimensie wordt door Paulus in de tweede lezing genoemd. Het geheim van het geloof. Wat is dan dit geheim van het geloof? Dat horen we in het Evangelie van vandaag. Gods Licht is onder ons verschenen in Jezus Christus. Een Licht van zelf gevende, dienstbare liefde, die zich uit in veelsoortige goede werken tot eer van God en tot welzijn van zijn volk. En dit Licht heeft Hij ook op ons, zijn Kerk, zijn leerlingen, overgedragen. Ook jullie zijn in mijn naam het licht van de wereld. In deze missie van de Kerk gaan de bisschoppen ons voor. Vertegenwoordigd door hun priesters en bijgestaan door de diakens. Juist zoals in het Oude Testament de hogepriesters Aäron werd bijgestaan door zijn helpers, zoals we horen in de eerste lezing. Beste Pierpaolo, Ton, Paul en Jacques, zo worden jullie dus vandaag door de diakenwijding opgenomen in het gewijde ambt van de Kerk om een levend teken te zijn van de dienstbare liefde van Christus te midden van zijn Kerk en voor het oog van de wereld. Samen met jullie echtgenotes en kinderen, jullie familie en vrienden. Samen met de parochies waar jullie stage hebben gelopen, samen met allen die jullie op de weg naar deze wijding begeleid hebben, samen met de Kerk van het bisdom Den Bosch en heel de universele Kerk, met de bisschop, priesters en diakens, hier aanwezig. Verheugen we ons hierover en zijn we dankbaar. Moge de dienende en heilzame liefde van Jezus Christus in jullie dienstwerk en jullie leven zichtbaar worden en vrucht dragen. HOMILIE De bisschop begon zijn homilie met uit te leggen wie de wijdelingen waren. Alle vier zijn zij gehuwd. Zij delen hun leven intens met hun vrouwen. Drie echtparen zijn gezegend met kinderen, waar ze trots op zijn en er zijn eveneens kleinkinderen. Hun ouders en verdere familie zijn er vandaag, voor zover het mogelijk is, bij. De wijdelingen hebben verschillende achtergronden. Een komt er uit Italië en behoort met zijn gezin tot de gemeenschap van Paus Johannes xxiii, een ander komt uit en werkt in Nijmegen, maar woont in Duitsland en is daar lid van de derde orde van de Karmelieten, weer een ander woont in Nijmegen, maar komt uit de Achterhoek en tenslotte is er een die in Loon op Zand woont, maar ook lange tijd met zijn gezin leefde in het bisdom Breda. HOOP OPENT DE TOEKOMST Belangrijker dan de plaats waar ze vandaan komen is de familie waarin ze opgroeiden, de familie die ze samen met De vier wijdelingen: Hier ben ik. 20 foto s: Sonnius/Wim Koopman