Transitietraject Dongemondgebied Samenspel Informeel en Formeel ronde 1

Transcriptie

1 Samenspel Informeel en Formeel ronde 1 MOVISIE

2 Vragen In totaal hebben 72 personen de enquete ingevuld. De verdeling over de verschillende groepen staat in onderstaande tabel. Vraag 1: Ik ben betrokken bij het transitietraject in het Dongemondgebied als... (er is maar één antwoord mogelijk, kies de rol die in dit verband het meest voor de hand ligt) Anders Inwoner, vrijwilliger in zorg en welzijn en uitvoerend profenssional bij een zorgorganisatie mantelzorger mantelzorger Vrijwillig ouderenadviseur This report has been generated by SyncForce Surveyworld van 7

3 Inleiding op stelling 1: Iemand die ondersteuning nodig heeft bij zelfredzaamheid en participatie is in vrijwel alle gevallen heel goed in staat samen met zijn persoonlijk netwerk (familie, vrienden, vrijwilligers, buren, collega s, mensen van de kerk, medeleden van verenigingen enzovoorts) passende oplossingen te bedenken. Stelling 1: Iemand die ondersteuning nodig heeft bij zelfredzaamheid en participatie is in vrijwel alle gevallen heel goed in staat samen met zijn persoonlijk netwerk passende oplossingen te bedenken. Deverdeling van de reacties eens/oneens is 46%-54%, dus vrijwel gelijk, met een lichte tendens richting oneens. Hierbij zijn er duidelijke kanttekeningen bij het in vrijwel alle gevallen. Toch zegt ruim een kwart van de respondenten dat ze het volledig eens zijn met de stelling. Sommige tegenstanders noemen de stelling naief of te optimistisch. Tegelijkertijd geven veel respondenten ook aan dat er onder voorwaarden veel mogelijk is.uit de reacties blijkt, dat men vooral twijfel heeft bij de mogelijkheden om de oplossingen binnen het netwerk te realiseren. Daarbij wordt gewezen op de beperkte zelfredzaamheid van de kwetsbare persoon zelf en het in een aantal gevallen ontbreken of overbelast zijn van het netwerk. Veel mensen spreken het vertrouwen uit dat cliënten met hun netwerk This report has been generated by SyncForce Surveyworld van 7

4 tot passende oplossingen kunnen komen, mits het bijeenbrengen van het netwerk en het besluitvormingsproces begeleid en bijgestaan wordt door professionals. Overzicht van de commentaren bij stelling 1: 40 % van mijn klanten zijn alleen-wonende dementerenden; een dementerende heeft geen ziekte-inzicht, vertoont uitlegbare teruggetrokkenheid in plaats van participatie en kan totaal de weg kwijt zijn; de mantelzorgers wonen soms in Limburg of in Groningen en die kunnen soms wel leuke dingen bedenken maar iets doen is er vaak niet bij. De stelling kan wel opgaan voor islamieten want zelfzorgen is onderdeel van hun cultuur. Afhankelijk van de beperking en het netwerk eromheen. Alleen diegenen, die een netwerk kunnen hebben cq onderhouden Als er geen netwerk aanwezig is? als het zo makkelijk zou zijn, dan was de AWBZ nu financieel niet ontspoord. de persoon, die de zorg nodig heeft, moet zelf wel enigzinds mobiel zijn Een mens (en zijn omgeving) kan meer dan hij denkt. We moeten er van af dat er te snel naar de overheid gekeken wordt. De overheid moet overigens zelf ook meer op het standpunt staan dat zij alles kan en wil oplossen. Een naieve stelling. Teveel mensen hebben een beperkt tot geen netwerk en zijn met het idee niet opgegroeid. er is juist veel hup nodig, mensen die op dit vlak uitvallen zitten in een ander denkpatroon en hebben hulp nodig anders te gaan denken over hun participatie en zelfredzaamheid. Het merendeel van de mensen waar ik mee werk, zijn niet zelfredzaam en zijn niet weerbaar, zij hebben in veel gevallen ook beperkt netwerk. Het vragen om hulp is soms al een erg grote stap. Ook naar een organisatie toe is de drempel vaak hoog. Daarnaast heeft het persoonlijk netwerk ook niet altijd de mogelijkheden die ze zouden willen hebben om ondersteuning te bieden. ik denk dat dit erg afhaneklijk is van de persson zelf, maar met ondersteuning/begeleiding daarin is er veel mogelijk ik kom heel vaak tegen dat onze cliënten juist weinig tot geen sociaal netwerk hebben, of zelfs niet in staat zijn dit op te bouwen vanwege hun psychische gesteldheid. Ik vind 'vrijwel alle gevallen' erg overdreven. Ik denk wel er vaak passende oplossingen zijn/worden bedacht. In veel gevallen is dit waar. Er zijn ook veel mensen die hierbij naast hulp van het sociale netwerk professionele hulp nodig hebben. kans op kokervisie is erg groot. Mensen die een netwerk hebben zullen dit kunnen, niet iedereen heeft een netwerk. Door psychische stoornissen kunnen mensen eenzaam zijn. Geen contact meer hebben met kinderen en buren geven overlast aan willen geen contact. mits de cultuur van recht hebben op veranderd is en als er begeleiding aan een dergelijk proces gegeven kan worden Mits ondersteuning bij het maken van de keuzes aanwezig is. Soms is het netwerk afgehaakt door overbelasting,onbegrip of afhouding van persoon. vaak staan het persoonlijk netwerk te dichtbij en weten zij ook niet This report has been generated by SyncForce Surveyworld van 7

5 altijd de wegen en oplossingen. Zeker niet er nu zoveel veranderingen plaats vinden Vaak uitputting steunsysteem door langdurig traject wat al doorlopen is. Emotionele betrokkenheid staat vaak in de weg. Hulpvrager neemt vaak meer aan van een professional. Vrijwel alle gevallen lijkt mij veel te optimistisch wat als het persoonlijk netwerk ontbreekt? Zeker niet 'heel goed'. Belangrijk is goed te kijken naar wat iemand daar nog wel in kan en eventueel aanvullend daarop aan te sluiten en iemand zo mogelijk aanvullende vaardigheden bij te brengen This report has been generated by SyncForce Surveyworld van 7

6 Stelling 2: Beroepskrachten uit zorg en welzijn dienen volgend en aanvullend te zijn bij de aanpak die iemand zelf bedacht heeft, zij moeten niet de sturing overnemen. Het overgrote deel van de reacties (82%) geeft aan dat dit de juiste grondhouding is. Uitspraken die daarop aansluiten: de kracht van eigen regie van de cliënt, de doelen van de cliënt moeten sturend zijn, de cliënt helpen zijn zelfredzaamheid te vergroten. Iemand geeft aan dat nog lang niet alle professionals vanuit deze grondhouding werken. Bij sommige professionals is de paternalistische houding ik ben de expert, nog leidend. Er zijn ook kanttekeningen gegeven. Zo wordt benadrukt, dat de volgende en aanvullende opstelling niet uitsluit dat de professional vanuit zijn eigen expertise wel blijft inbrengen wat nodig is. Er zijn omstandigheden waarin iemand door zijn stoornis of beperking niet zelf de regie kan voeren of tot een gewenste actie kan komen. Overzicht van de commentaren bij stelling 2: als grondhouding juist, maar begeleiding in dit traject kan voor betere resultaten zorgen (samen en met respect gebruik maken van ieders expertise This report has been generated by SyncForce Surveyworld van 7

7 als het een goede oplossing is zeker die iemand steunen Bij mensen met een o.a.verstandelijke beperking, maar zeker ook andere beperkingen is het juist van belang dat er sturing gegeven wordt. Dit omdat er vaak geen inzicht is in oorzaak-gevolg. De beroepskracht moet vraaggestuurd werken. Wij moeten ondersteuning bieden aan de zelfsturing, maar deze zeker niet overnemen. Ik als professional ga uit van de mogelijkheden van een persoon, en niet van de beperking. Eigen regie is kracht! Hangt af van individuele mogelijkheden van de te ondersteunen persoon en zijn omgeving. Helemaal mee eens maar dit is wel makkelijker gezegd dan gedaan. Er zijn nog paternalistsche zorgaanbieders in onze regio die denken en werken vanuit hun zorgaanbod in plaats van uit vraag en/of behoefte van klant. Blijft dat een alleen wonende dementerenden b.v. nog niet eens een kopje koffie kan zetten. Ligt aan de beperking,sommige mensen met b.v schizofrenie zeggen dat ze alles kunnen maar komen tot weinig zonder sturing. ligt aan de problematiek/ diagnose. Ligt aan of er een gewongen kader ligt vanuit de RVDK. Bij het laatste punt moet soms de sturing overgenomen worden. Mee eens tenzij de aanpak van iemand schadelijk is voor hemzelf of de omgeving, dan is spiegeling daarvan gewenst en kan een mate van sturing daarbij ook nodig zijn. mensen moeten zolang mogelijk zelfstandig blijven, je moet steeds goed blijven kijken waar het nodig is en waar niet en hoe je dan zaken kunt aanpakken zodat iemand nog steeds niet afhankelijk is van andere mensen (daar waar kan) Niet iedereen is in staat om de uitgezette lijn vast te houden. niet overnemen, maar faciliteren. Professionele hulp moet altijd gericht zijn op de doelen van de client en gericht op vergroting van de zelfredzaamheid. Daarbij kan professionele hulp ook aanvullende inzichten verschaffen voor een client. Soms is sturing (mogelijkheden aandragen, aandringen op steunende activiteiten) juist erg nodig. Denk aan een depressief persoon die er baat bij zou hebben in beweging te komen maar dit uit zichzelf niet zou aangaan. Uitzondering bevestigen de regel. Een enkele keer moeten mensen tegen zichzelf beschermd worden. Zelfs dan moet je omzichtig handelen en vanuit de cliënten blijven redeneren/denken. Volledig afhankelijk van de soort en ernst van de beperking, draagkracht van de persoon en realiteitszin die hij bezit. wat is het verschil tussen adviseren, corrigeren en sturen? Wel hun grenzen blijven aangeven.mensen die gevolgen niet kunnen inschatten van hun keuzes zul je toch voor moeten lichten van de consequenties. Zie voorgaande opmerking. De stelling suggereert een diskwalificatie van de kennis en kunde van beroepskrachten This report has been generated by SyncForce Surveyworld van 7