Conceptnotulen Algemene Ledenvergadering Nederlandse Museumvereniging 7 september 2011

Transcriptie

1 Locatie: Conceptnotulen Algemene Ledenvergadering Nederlandse Museumvereniging 7 september 2011 Pakhuis De Zwijger, Amsterdam, uur Aanwezig bestuur: Willem Bijleveld, Hans Kamps (voorzitter), Lisette Pelsers, Jos Schatorjé, Paul van Vlijmen, Diana Wind Afwezig bestuur met kennisgeving: Jouetta van der Ploeg, Peter Schoon, Peter Verhoeven (penningmeester) Verslag: Gert-Jan Timmermans, Notuleerservice Nederland 1. Welkom, opening en mededelingen De voorzitter opent de vergadering om uur en heet iedereen van harte welkom. Hij noemt deze vergadering bijzonder, omdat de leden van de Museumvereniging vanmiddag een zwaarwegende beslissing te nemen hebben, waarbij de afweging tussen financiële nood en behoud van erfgoed in het geding is, de LAMO (Leidraad voor het afstoten van museale objecten) en de ethische code. Het gaat om een breder belang dan dat van museumgouda alleen, het gaat alle leden aan. Het bestuur heeft de kwestie uitvoerig bediscussieerd en is in meerderheid tot een besluit gekomen waarover de leden zich vandaag dienen uit te spreken. Hij hoopt dat de discussie met respect voor elkaars opvattingen zal verlopen en wenst eenieder veel wijsheid toe. Voor deze vergadering zijn expliciet alleen de stemgerechtigde leden uitgenodigd en niet de gelieerde instellingen. Wel zijn de leden van de Ethische Code Commissie, bestuursleden van Stichting Nederlands Museumregister, de heer Kok van de Rijksdienst Cultureel Erfgoed en een notaris als toehoorders uitgenodigd en aanwezig. 2. Verslag ALV d.d. 30 mei 2011 De conceptnotulen worden zonder wijzigingen goedgekeurd en vastgesteld. 3. Discussie en stemming over het bestuursbesluit over de verkoop door veiling van The Schoolboys door museumgouda a) Toelichting op de veiling door museumgouda door directeur Gerard de Kleijn Gerard de Kleijn (museumgouda) vertoont afbeeldingen van The Schoolboys, van de aangekochte Weissenbruch en andere stukken uit zijn museumcollectie. Hij wil om te beginnen zes hardnekkige misverstanden uit de wereld helpen: The Schoolboys was indertijd geen schenking, maar een eigen aankoop. Daarbij is geen korting verleend, maar is de gewone galerieprijs betaald. 1

2 Het gaat niet om het kostbaarste schilderij van museumgouda, maar om een stuk dat niet paste bij de rest van de museumcollectie. De veiling was geen soloactie maar geschiedde na toestemming van de eigenaar, de gemeente Gouda, voor wie het museum objecten beheert met contractuele toepassing van de LAMO. De veiling geschiedde niet stiekem, maar in alle openheid. Kunstenares Dumas is vooraf op de hoogte gesteld. Ook deze vergadering ziet hij als onderdeel van de openbare verantwoording over deze uitzonderlijke stap. Hij heeft geen afkeer van moderne kunst; dit was een noodgreep om het museum te redden. De Weissenbruch die met de opbrengst is aangeschaft, past beter bij de collectie van zijn museum. Dankzij de verkoop heeft hij een enige jaren geleden verworven particulier legaat van euro kunnen activeren en voor het eigenlijke doel kunnen aanwenden. Vervolgens gaat hij in op de achtergronden. Toen het museum in 2010 geconfronteerd werd met een bezuiniging van acht ton op de jaarlijkse gemeentelijke subsidie van 1,6 miljoen en er al een incidenteel tekort was van zeven ton, heeft hij besloten een eigen plan te trekken om niet in de woelingen van de gemeentepolitiek ten onder te gaan. De ambitie om bij de top tien van de Nederlandse kunstmusea te komen werd verlaten. Er werd gekozen voor een beperking tot drie collecties. Voor drie medewerkers is ontslag aangevraagd, een nevenvestiging is afgestoten en de gemeente heeft een streep gezet door de bouw van een nieuw depot. Al met al een ingrijpend en pijnlijk pakket, maar anders zou het museum hooguit nog een bezoekerscentrum kunnen blijven, terwijl net de museumstatus verlengd was. De verkoop van The Schoolboys maakte onderdeel uit van dat pakket. Met de gemeente is een deal gesloten waarbij de bezuinigingen verminderd werden. De schuld aan de gemeente -ontstaan bij de verzelfstandiging- werd daarbij afgeboekt. En er werd toestemming verleend voor de verkoop. Daarbij heeft hij dankzij de LAMO weten te bedingen dat de opbrengst van de verkoop volledig aan het museum ten goede zou komen. Daarmee heeft hij het voortbestaan van het museum verzekerd en dat acht hij nog steeds een verstandige zet. Hij interpreteerde de LAMO zo dat hij het schilderij dan om niet beschikbaar zou moeten stellen voor andere musea. Dat bood in dit geval geen soelaas. Collega-musea zouden ook niet over een budget beschikken om dit pronkstuk te kunnen betalen. Wel heeft hij nog gepoogd particuliere verzamelaars te vinden die het stuk zouden willen aankopen op voorwaarde dat het langdurig in bruikleen zou worden gegeven aan een museum in Nederland zodat het voor de openbaarheid behouden zou blijven. Dat is niet gelukt. Vervolgens is besloten het stuk naar de veiling te brengen, heel transparant, waarbij de opbrengst uitsluitend voor het museum is. Daarmee is hij volgens hem zo dicht mogelijk bij de LAMO gebleven. De opbrengst is besteed aan de aankoop van de Weissenbruch en wordt voorts onder meer aangewend voor het verbeteren van de depotruimte binnen het museum. Om ruimte vrij te maken wordt onder meer de poppencollectie afgestoten en aangeboden aan musea in Nederland, geheel conform de LAMO. Volgend jaar is de collectie moderne kunst aan de beurt. Maar daar zal conform het advies van de ethische commissie eerst een collectieplan voor worden opgesteld. Het museum zal zich toespitsen op de echte Goudse collecties. Hij blijft erbij dat hij niet veel anders had kunnen handelen om het museum te laten voortbestaan. Hij dankt de leden voor hun steun aan de petitie. Men kan het museum nu verder steunen door de speelgoedcollectie om niet over te nemen of door vacatures beschikbaar te stellen voor de mensen die hij moet ontslaan. De voorzitter geeft gelegenheid voor het stellen van feitelijke vragen, de discussie volgt later. Heleen Buijs (Geldmuseum) vraagt of het museum zonder de opbrengst van deze verkoop had moeten sluiten. 2

3 Gerard de Kleijn (museumgouda) bevestigt dat. Dan was het een bezoekerscentrum geworden en was de gemeente begonnen met de verkoop van de collectie. Rob Wolthoorn (Lakenhal) informeert of bij de aankoop indertijd subsidies van bijvoorbeeld WVC zijn verleend. Gerard de Kleijn (museumgouda) zegt dat er uitsluitend eigen geld van het museum mee gemoeid was. Benno Tempel (Gemeentemuseum) vraagt opheldering over de financiële nood. Toen de gemeente de bezuinigingen terugschroefde en de schuld kwijtschold was die volgens hem toch opgelost. Gerard de Kleijn (museumgouda) zegt dat de gemeente nog steeds vijf ton op de subsidie van 1,7 miljoen wil bezuinigen. De noodzaak voor structurele maatregelen blijft dus bestaan. Daarnaast moest het negatief vermogen weggewerkt worden. Dat mocht hij van de gemeente niet doen door een pand te verkopen. Wel heeft hij weten te bewerkstelligen dat de schuld aan de gemeente is kwijtgescholden omdat hij weigerde de opbrengst van de veiling daaraan te besteden. Daardoor heeft hij de opbrengst kunnen aanwenden voor de activering van het legaat voor het eigenlijke doel. Een van de aanwezige leden merkt op dat kunstenares Dumas via de media heeft laten weten dat zij niet op de hoogte was gesteld. Gerard de Kleijn (museumgouda) herhaalt dat dit niet waar is. b) Toelichting op het advies van de Ethische Code Commissie door voorzitter Niek van Lingen Niek van Lingen verwijst naar het bij de vergaderstukken gevoegde advies. De commissie is er niet voor arbitrage of tuchtrecht, maar voor het uitbrengen van advies aan de hand van een concrete casus. Dit advies is in algemene termen geformuleerd vanwege de precedentwerking en als richtlijn voor toekomstig handelen. Dit geval is getoetst aan de ICOM-code en de LAMO. Dat zijn breed gedragen regelingen in de museale wereld. Die hebben geen eeuwigheidswaarde, maar als er aan de codes gemorreld wordt, moet dat gebeuren in een open discussie in dit gremium, niet door ongehoorzaamheid, meedeinen op trends of op eigen gezag te zeggen dat strikte naleving in de huidige tijd niet meer kan. De commissie heeft de directeur en de voorzitter van de Raad van Toezicht gehoord en tweemaal over deze kwestie vergaderd. De kern van het advies is dat niet geheel volgens de LAMO is gehandeld. Het besluit tot verkoop is niet genomen uit het oogpunt van de collectie, maar op bedrijfseconomische gronden. De commissie wil niet treden in het collectiebeleid, maar constateert wel dat er geen actueel collectieplan, maar wel een beleidsplan aan de verkoop ten grondslag ligt. Er is geen aanbod gedaan aan andere musea, naar men zegt in de wetenschap dat die daar onvoldoende aankoopbudget voor hadden. De besteding van de opbrengst is niet helder, maar een deel is aangewend voor het wegwerken van bedrijfsmatige tekorten. Hij plaatst twee kanttekeningen bij het advies. Ten eerste dat het zoeken naar een particuliere koper die het werk langdurig in bruikleen wil afstaan aan een Nederlands museum niet per se verwerpelijk is, maar gezien kan worden als een second best oplossing. Dit dan bij voorkeur met een strikte clausulering dat het bruikleen uitzicht biedt op legatering. Ten tweede dat het volgens de unanieme commissie in uitzonderlijke omstandigheden mogelijk is een collectiestuk marktconform aan collega-musea aan te bieden, mits het gaat om een topstuk en er sprake is van een financiële noodsituatie. Musea mogen immers geen speculanten worden. Die opvatting is niet uniek en is onder meer verwoord in de ethische code van Engeland. Daar zou de commissie verder over willen discussiëren binnen het geëigende verband van de vereniging. 3

4 Benno Tempel (Gemeentemuseum) wil weten of de commissie navraag heeft gedaan of Dumas werkelijk op de hoogte is gesteld. Niek van Lingen zegt dat zijn commissie geen scheidsgericht is dat een schuldig of onschuldig uitspreekt. In het gesprek is geprobeerd zo veel mogelijk feitelijkheden boven tafel te krijgen. Voor zover hij zich kan herinneren is er niet gesproken over de vraag of de kunstenares is ingeschakeld. c) Toelichting op het oordeel van het bestuur door voorzitter Hans Kamps Hans Kamps meldt dat het bestuur na uitvoerig beraad in meerderheid tot het oordeel is gekomen dat de handelswijze van museumgouda afkeuring verdient, maar geen voordracht tot ontzetting uit de Museumvereniging tot gevolg hoeft te hebben. Het bestuur was zich ten volle bewust van de verstrekkendheid van dit besluit en dat is ook de reden waarom het hier ter stemming in de algemene ledenvergadering wordt gebracht. Het was geen makkelijke afweging. Enerzijds spelen er institutionele en economische belangen, anderzijds collectiebelangen. Mag verwacht worden dat in deze barre tijden iedereen zijn rug recht houdt of is enig meedeinen op zijn plaats? Waarom lag er geen actueel collectieplan? Waarom werd er zoveel haast gemaakt? Het is duidelijk dat niet volgens de LAMO is gehandeld. Maar de verkoop past wel in het nieuwe beleidsplan van het museum. De economische noodzaak is evident en er is niet lichtvaardig gehandeld. Het is de eerste keer dat de Museumvereniging met iets dergelijks geconfronteerd wordt. Een voorstel tot ontzetting ging de meeste bestuursleden te ver. De LAMO biedt ruimte voor het aanbieden aan collega-musea tegen een marktconforme prijs, al moet dat in beginsel om niet gebeuren. Het bestuur wilde in meerderheid het museum het voordeel van de twijfel geven. Het vergt immers nogal wat om een gewaardeerd lid de genadeklap te geven. d) Discussie met en stemming door de leden over het besluit van het bestuur Rik Vos is benieuwd naar de opvattingen van de minderheid binnen het bestuur. Hans Kamps zegt dat de discussie zich toespitste op de afweging tussen instituut- en collectiebehoud, tussen erfgoed en economische noodzaak. Die discussie wil hij nu verder graag aan de leden laten. Koos van Brakel (Tropenmuseum) gaat mee met het voorstel omdat hij het museum een warm hart toedraagt. Maar hij wijst er wel op dat hier meer dan één regel uit de LAMO overtreden is en dat financieel gedreven. Hij keurt het aanbieden tegen marktwaarde aan collega-musea af, omdat er immers al een keer met overheidsgeld voor de aankoop betaald is. Beheerders van rijkscollecties mogen dat ook niet. Hij vindt de LAMO een papieren tijger en pleit voor een museumwet. Hij vindt dat nu over deze zaak heengestapt moet worden, maar dat er binnen de vereniging nog een stevige discussie gevoerd moet worden over de consequenties. Heleen Buijs (Geldmuseum) spreekt haar waardering uit voor de openbare verdediging van Gerard de Kleijn (museumgouda). Hij was kennelijk niet op de hoogte van de mogelijkheid het stuk marktconform aan te bieden. Hij heeft gehandeld uit financiële noodzaak en om zijn museum en het grootste deel van de collectie voor het publiek te behouden, heeft hij een stuk geofferd. Zij vindt het voorstel te streng en pleit voor het hanteren van de zwakkere term betreuren. Zij ziet wel graag een vervolg op deze discussie om de grenzen vast te stellen, want zij voorziet dat meer musea in deze situatie terecht zullen komen. Jolanda Otten (Skryption) zegt dat haar museum met rechte rug afscheid genomen heeft van het publiek als gevolg van bezuinigingen bij de gemeente Tilburg. Nu moet de hele collectie verkocht worden en verliest het in 2012 zijn museale status, pand en personeel. Alles gaat volgens de LAMO verlopen. Met de verkoop van één topstuk had zij het 4

5 museum wellicht kunnen redden. Zij vindt dat de regels opnieuw bekeken moeten worden om dit mogelijk te maken. Zij is wel verbaasd dat museumgouda recentelijk opnieuw zijn registratie gekregen had terwijl er geen collectieplan was. Dat zou niet moeten mogen naar haar opvatting. Gerard de Kleijn (museumgouda) zegt dat er wel een collectieplan lag, maar dat dit niet voorzag in de verkoop van de collectie hedendaagse kunst. Er is als het ware vooruitgelopen op een nieuw collectieplan. Errol van de Werdt (Centraal Museum) is van mening dat afstoten uitsluitend mag gebeuren uit inhoudelijke overwegingen. Hij is verbaasd dat deze verkoop die niet paste in het collectieplan in een korte tijdspanne zijn beslag kreeg. Hij vindt het opofferen van een topstuk om een collectie te redden een verkeerd signaal naar de politiek. Daarom pleit hij voor een principiëler besluit. Bovendien moet het dan ten principale naar collega s gaan omdat er overheidsgeld mee gemoeid is. Hoe wist men overigens dat bijvoorbeeld het Stedelijk Museum onvoldoende aankoopbudget zou hebben, terwijl men niet precies wist wat de opbrengst zou zijn? Het had op zijn minst aangeboden moeten worden aan de musea voor moderne kunst. Hij heeft wel moeite met een vergaande stap als ontzetting uit het lidmaatschap, maar wil geen verkeerd signaal afgeven aan de politiek. Steph Scholte (Erfgoed UvA) vindt dat met alle begrip voor de moeilijke situatie grote schade is aangericht aan de sector. De mogelijkheid om stukken uit de collectie te verkopen is nu een optie geworden voor bestuurders. Daarom vindt hij dat de vereniging sterker moet optreden en juist in moeilijke tijden de rug recht moet houden. Hij overweegt een royement. Vera Carasso (Museum Speelklok) zegt de indruk te hebben dat hier twee discussies door elkaar heen lopen. Aan de ene kant is er de vraag of je een stuk mag verkopen om de rest van de collectie te behouden voor het publiek. Aan de andere kant speelt de kwestie van het afkeuren van deze handelswijze. Zij denkt dat het bij een juiste handelswijze wel mogelijk moet zijn een stuk uit de collectie te verkopen om je museum te redden. Zij vindt dat de procedure uit de LAMO gevolgd moet worden. Verder is zij van opvatting dat het Stedelijk Museum wellicht in een betere positie was geweest om een geschikte particuliere koper te vinden, en dat nog meer als het werk daar tentoongesteld zou worden. Dat noemt zij een onhandigheid in het proces. Zij vraagt of er geen andere sanctie mogelijk is dan ontzetting of berisping. De voorzitter zegt dat de huidige statuten geen andere mogelijkheid bieden. Hij denkt wel dat het bestuur het aan zijn status verplicht is na de afhandeling van deze kwestie goed te onderzoeken of er in de statuten niet nog meer smaken moeten worden opgenomen. Judikje Kiers (Bijbels Museum) acht het een heel riskante situatie waarmee alle musea te maken kunnen krijgen. Zij rept van de bestuurders die door musea lopen en de kostbaarheden roemen. Zij stelt voor bij volgende gelegenheden collega s en externe experts in te schakelen bij verkoopbeslissingen om het beeld breed en de zaken transparant te houden. Zij vraagt of het Nederlands Museumregister niet een soort keurmerk zou kunnen uitvaardigen waarmee een museum kan aantonen dat alles volgens de regels verloopt. De voorzitter stelt voor de discussie over het omgaan met de ethische code, over de statuten en over het museumregister op een later tijdstip te voeren. Siebe Weide (directeur Museumvereniging) zegt dat het Nederlands Museumregister een onafhankelijk instituut is waarop de Museumvereniging geen invloed heeft. Dit geval is 5

6 bekend bij het Museumregister, maar hoe het daarmee omgaat is zijn eigen bevoegdheid. Titus Yocarini (Communicatiemuseum) acht het onzin om afwijken van het collectieplan binnen vijf jaar te verbieden. Hij wijst erop dat dit schilderij eigendom was van de gemeente Gouda, net als indertijd die Mondriaan eigendom van gemeente Hilversum was. Niet museumgouda maar de gemeente Gouda zou op het matje moeten. Die heeft het museum immers in de problemen gebracht. Edwin Jacobs (Centraal Museum) zegt dat zijn museum ook een structurele taakstelling van een half miljoen heeft. Maar hij zal zeker geen collectie verkopen. Dat is immers de kern van een museum voor zijn expositionele en educatieve taken, anders word je een kunsthal. Dat had in het geval van Gouda overigens volgens hem zonder grote bezwaren gekund als men zich in een vroeg stadium tot zijn museum had gewend voor intensieve vormen van samenwerking. Dan had volgens hem veel overeind kunnen blijven zonder tot deze verkoop te hoeven overgaan. Hij is voor ontzetting en vindt dat het bestuur anders moet aftreden om geloofwaardig te blijven. Bestuurslid Willem Bijleveld merkt op dat het aan de ledenvergadering en niet aan het bestuur is om het bestuur tot aftreden te dwingen. Benno Tempel (Gemeentemuseum) zegt dat de schade voor Nederland enorm is. Bij het Gemeentemuseum is al een recente schenking van een topstuk teruggetrokken door de schenker omdat hij bang was dat het museum er mee zou gaan speculeren. Het Gemeentemuseum heeft ook contact gehad met een particulier die interesse had voor The Schoolboys. Hij vraagt zich af waarom de ethische commissie wel gekeken heeft naar Engeland, maar niet naar Amerika waar de regels voor de verkoop van werken van hedendaagse nog levende kunstenaars aanmerkelijk strenger zijn dan hier. Dat mag daar alleen als het gebeurt in samenspraak met de kunstenaar of diens galerist. De afwezigheid van de gemeente Gouda bij deze vergadering duidt er zijns inziens op dat men daar geen enkele belangstelling heeft voor haar museum. Spreker is meer een voorstander van boerenslimheid in deze gevallen. Hij zou als museumdirecteur bijvoorbeeld de topstukken overgedragen hebben aan het Centraal Museum in Utrecht en dan samen dingen gaan ondernemen. In Gouda heeft men echter te vlug voor de makkelijke weg gekozen en een topstuk verkocht. Het water staat bij meer musea aan de lippen en die redden het wel zonder deze praktijken. Hij acht berisping niet voldoende en uitzetting eigenlijk een te heftige stap. Aan de andere kant is de Museumvereniging een branchevereniging die staat voor het gemeenschappelijk belang, terwijl in Gouda het eigenbelang en de snelheid hebben gedomineerd. Men moet oppassen dat het hek niet van de dam gaat. Op de een of andere manier moet krachtig duidelijk gemaakt worden dat dit zo niet kan, anders wordt er nog meer verkocht. Voor je het weet zijn de Victory Boogie Woogie of de Nachtwacht aan de beurt. Hij leeft mee met de mensen die hun baan verliezen, maar denkt toch dat men zich de gevolgen moet realiseren. Hij denkt dat men een ferm besluit moet durven nemen om een crescendo van gevolgen te voorkomen. Sjarel Ex (Boijmans) zegt dat hij gesproken heeft met dezelfde particulier die bereid was het schilderij tegen een goede prijs te kopen en het voor tien jaar in bruikleen te geven met het recht op terugkoop. De LAMO ziet hij ook als een manier om alle netwerken in museumland in te schakelen. Skryption heeft gekozen voor opheffing onder de bezuinigingsdruk, museumgouda voor deze manier. Hij vraagt zich af hoe lang de museumsector nog zo met zich laat sollen door de politiek. Wanneer moet je tot het besluit komen dat je niet meer als museum kunt functioneren? Die principiële vraag hoort ook bij deze beslissing. Op een gegeven moment is het niet meer op te lossen met handigheidjes. 6

7 Nicole Delissen (Stedelijk Museum) zegt dat zij niet benaderd is voor advies of opname in de collectie. Wel is het museum de afgelopen dagen actief benaderd door de pers met vragen over deze kwestie. In het Stedelijk Museum is men het erover eens dat het loslaten van de ethische code leidt tot een hellend vlak. Zeker in deze moeilijke tijden is het dus essentieel vast te houden aan de code. Zij is dus voor ontzetting als consequentie. Dit is het moment om een zwaar signaal af te geven. Hier is immers bewust en vliegensvlug gehandeld zonder het veld in de gelegenheid te stellen daar iets aan te doen. Hierna moet wel gesproken over een breder scala aan sancties en het specifieker maken van regels zoals in Amerika waar strenge regels en straffe sancties gelden. Heleen Buijs (Geldmuseum) is van oordeel dat het nu over een museum gaat dat de LAMO heeft geschonden, niet om een politiek statement. Men moet geen royementen gaan inzetten om de politiek een signaal te geven. Het museum in Gouda mag volgens haar niet de dupe worden van het door elkaar halen van discussies. Wim Hupperetz (Allard Pierson) zegt dat politici ook kranten lezen. Deze kwestie heeft politieke implicaties, daar kan men niet onderuit. Laura van Broekhoven (Volkenkunde Leiden) is het eens met het Centraal Museum. Ook bij de besteding van de opbrengst houdt museumgouda zich niet aan de LAMO. Het gaat naar de exploitatie en naar het depot, niet naar nieuwe collectie. Zij is benieuwd wat het bestuur daarvan vindt. De voorzitter zegt nu te willen focussen op het voorliggende bestuursbesluit. Gerard de Kleijn (museumgouda) zegt dat dit met de ethische commissie is besproken. De investeringen in het depot zijn nodig om de collectie op peil te kunnen houden. Dat blijft ook nodig als de collecties poppen en moderne kunst onttakeld worden. Voor de poppencollectie kan iedereen nu al langskomen. Voor de moderne kunst moet eerst een collectieplan gemaakt worden. Hij zal over de overname zeker in gesprek gaan met het Centraal Museum. Judikje Kiers (Bijbels Museum) zegt dat ontzetting het overwegen waard is, maar niet betekent dat het museum gesloten wordt. Het is een sanctie op het niet gebruiken van het netwerk van de Museumvereniging. Dat legt meteen ook een zwakte in de vereniging bloot. De Museumvereniging zou daarna haar onderlinge solidariteit kunnen tonen door een krachtig statement richting de gemeente Gouda af te geven. Taco Dibbits (Rijksmuseum) stelt dat de ethische code de kern van het museum raakt. Ontzetting zou in zijn ogen een heldere consequentie zijn. Hij acht het een illusie te denken dat men een besluit kan nemen zonder een politiek signaal af te geven. Hij is gebonden aan beheersovereenkomsten met het Rijk en de gemeente Amsterdam. Een helder signaal naar de politiek acht hij geboden. Het lijkt hem verstandig dat vandaag als vereniging af te geven. Nicole Delissen (Stedelijk Museum) zegt dat in de huidige constellatie elk besluit binnen de (inter)nationale museumwereld zal worden beschouwd als een politiek statement. Bestuurslid Willem Bijleveld zegt desgevraagd dat de statuten geen uitsluitsel geven over het omgaan met een aanvraag voor het lidmaatschap van eenmaal afgezette leden. Het (opnieuw) aanvragen van het lidmaatschap is dus altijd mogelijk. De voorzitter gaat over tot stemming. Er zijn 427 stemmen aanwezig; dat is dus ruim boven de quorumdrempel. Er kan dus rechtsgeldig gestemd worden. In de eerste stemronde wordt schriftelijk gestemd over de volgende tekst: 7

8 De algemene ledenvergadering wordt gevraagd in te stemmen met het besluit van het bestuur over de verkoop door veiling van The Schoolboys van Marlène Dumas door museumgouda. Het bestuur heeft besloten deze handelswijze af te keuren, maar museumgouda niet voor te dragen voor ontzetting uit de vereniging. Wie het eens is met de strekking van dit besluit dient Ja te stemmen op zijn stembiljet. Wie het niet eens is Nee. Als een meerderheid Nee stemt, volgt een tweede stemronde om de gewenste richting voor het vervolg vast te stellen. De stemmen worden conform de statuten gewogen naar omzetcategorie. Een museum uit de hoogste omzetcategorie 10 telt voor 10 stemmen. De laagste categorie 1 telt voor 1. De voorzitter deelt na het tellen van de stemmen mee dat 150 Ja hebben gestemd en 270 Nee. De meerderheid wijst dus het voorstel van het bestuur af. Een tweede schriftelijke stemronde is daarom noodzakelijk om vast te stellen of de leden een ontzetting willen laten voorbereiden voor de volgende ledenvergadering. De voorzitter deelt na het tellen der stemmen mee dat 313 stemmen voor het voorbereiden van een ontzetting hebben gestemd en 106 stemmen tegen. De uitspraak is dus helder. Het bestuur zal een voordracht voor ontzetting van museumgouda uit de Museumvereniging voorbereiden voor de algemene ledenvergadering van 28 november Dan zal ook een start gemaakt worden voor een kritische blik op de statuten en de gevraagde discussies over transparantie van de ethische code. Hij spreekt namens het bestuur zijn empathie uit met museumgouda dat heeft geworsteld met de afweging tussen voortbestaan en behoud van erfgoed. Dit museum gaat hoe dan ook een signaalfunctie vervullen waar de leden lering en profijt van moeten trekken. Hij bedankt alle leden voor de respectvolle en open discussie en benadrukt dat het bestuur er is voor de leden en het besluit dus loyaal zal uitvoeren. Hij geeft het laatste woord aan de directeur van het museum. Gerard de Kleijn (museumgouda) zegt gehoopt te hebben dat hij zijn collega s vanmiddag had kunnen overtuigen dat hij met goede redenen ongehoorzaam is geweest. Zijn eigen museumstichting moet zich nu gaan voorbereiden op 28 november a.s. Hij zegt geweldig op te zien tegen het moeten brengen van deze boodschap aan de conservator die 23 jaar geleden dit schilderij voor het museum verworven heeft. Zijn museum is binnen de Museumvereniging met één stem maar een kleine speler, maar hij hoopt dat ook met de kleinere rekening gehouden wordt. Wellicht zal de algemene ledenvergadering op 28 november toch tot de slotsom komen dat uitsluiting een stap te ver is. Maar hij sluit evenmin uit dat de stichting besluit zelf het lidmaatschap op te geven om dat later met opgeheven hoofd weer aan te vragen. Hij heeft in ieder geval 50 kersverse flyers van zijn schitterende museum bij zich die hij bij de uitgang zal uitdelen aan voor- en tegenstemmers. Siebe Weide vraagt alle leden terughoudendheid over deze discussie in acht te nemen. De vereniging zal een persbericht over dit besluit uitbrengen. 4. Wvttk, afsluiting en borrel De voorzitter sluit de vergadering om uur. 8