REGIONAAL TUCHTCOLLEGE VOOR DE GEZONDHEIDSZORG TE GRONINGEN

Transcriptie

1 Rep.nr. G2007/54 REGIONAAL TUCHTCOLLEGE VOOR DE GEZONDHEIDSZORG TE GRONINGEN Het College heeft het volgende overwogen en beslist over de op 19 juli 2007 binnengekomen klacht van: DE HEER A., wonende te B. ; klager; gemachtigde: mr. C., advocaat te D. ; tegen DE HEER DRS. E., huisarts te F. ; verweerder; BIG reg.nr: ;

2 2 1. Verloop van de procedure Het College heeft kennisgenomen van: - het klaagschrift d.d. 17 juli 2007 met bijlage, ingekomen bij het secretariaat van het College op 19 juli 2007; - het verweerschrift d.d. 27 augustus 2007 van verweerder, ingekomen bij het secretariaat van het College op 30 augustus 2007; - een brief d.d. 31 augustus 2007 met bijlagen van huisartsenpraktijk te B. ; - een repliek d.d. 8 november 2007 met bijlage zijdens klager; - een dupliek d.d. 26 november 2007 zijdens verweerder. Na ontvangst van de klacht heeft de voorzitter van het College, gelet op het bepaalde in artikel 66 van de wet BIG, een vooronderzoek gelast. In het kader van dit vooronderzoek zijn partijen in de gelegenheid gesteld te worden gehoord. Daarvan is door partijen geen gebruik gemaakt. De klacht is behandeld ter zitting van het College, te Groningen gehouden op 22 januari Partijen zijn behoorlijk opgeroepen en verschenen. Van de behandeling ter zitting is proces-verbaal opgemaakt.

3 3 2. Vaststaande feiten Voor de beoordeling van de klacht gaat het College uit van de volgende feiten, die tussen partijen als niet of onvoldoende betwist vaststaan. Klager heeft in april 2006 een koortsende ziekte doorgemaakt, die enkele dagen na zijn eerste contact met een huisarts een virale hersenontsteking bleek te zijn. Hij was op dat moment 48 jaar oud. Op 11 april 2006 kort na uur heeft zijn echtgenote mw. G. contact opgenomen met de huisartsenpost in H. Door degene die de telefoon aannam is het volgende genoteerd: niet lekker sinds 2 dagen, temp 38.0 oor, verkouden niet, duizelig wel iets, plassen gb, geen pijn, zondag hard gelopen zonder problemen, s middags geslapen vanwege moeheid, normaal niet zo, nog wel wat moe, hoofdpijn waarvoor parat500 vandaag, heeft nu last van dat er waanideeën op hem afkomen, afgelopen maanden erg druk gehad, net begonnen met eigen zaak, voelt op dit moment algehele maleur, weinig gegeten en gedronken, af en toe wat duizelig om zich heen, af en toe tintelende handen, haren,. consult aanboden, dhr en mevr vinden niet dat hij hier naartoe kan komen, enige uitleg gegeven omtrent... Nadat aanvankelijk een consult op de huisartsenpost was aangeboden, is op aandringen van mw. G., die heeft aangegeven, dat klager 39,5 graden koorts had en zo panisch was, dat zij het niet verantwoord vond hem in de auto mee te nemen naar de post, afgesproken dat de waarnemend arts op visite zou komen. Kort nadien is verweerder inderdaad langs gekomen. Hij heeft een kort onderzoek gedaan naar een mogelijke infectiebron. Hij heeft geconstateerd, dat er op het gebied van longen, neus, keel en oren geen bijzonderheden waren en stelde daarop als werkdiagnose koortsdelier. Hij heeft paracetamol voorgeschreven.

4 4 In het waarneembericht meldt hij omtrent zijn eigen bevindingen uitsluitend het volgende: (O) longen kno; g.b. (E) koortsdelier (P) pcm. Mw. G. beschrijft het verloop van het bezoek, nadat zij verweerder verteld heeft wat er aan de hand is en hij de longen heeft beluisterd, als volgt: Mijn man zat op de rand van het bed te trillen, nog steeds heel angstig kijkend. Hij vroeg, met grote bange ogen: Is er dan niks aan de hand met mij? Ik had de indruk dat het feit dat de dokter aanstalten maakte om alweer te vertrekken en enkel paracetamol voorschreef, hem extra paniekerig maakte. De dokter antwoordde mijn man - op zeer kort aangebonden toon -: Natuurlijk wel, anders was ik hier niet. U hebt koorts. Daarop vroeg ik: Maar kan dit dan veroorzaakt worden door koorts? Ik weet wel dat kinderen kunnen ijlen als ze koorts hebben, maar een volwassene die vreemde dingen ziet? En mijn man is zich bewust van het feit dat de dingen die hij ziet er niet zijn. Daarop antwoordde de dokter: Ja, het komt van de koorts. Maar dat wegvallen dan, op maandagochtend, toen had hij geen koorts, zei ik. Daarop zei de dokter: Hebt u dat opgenomen dan? Nou nee zei ik. Nou dan! was het antwoord. Vervolgens liep hij de gang in. Mijn man, zeer angstig, zei dringend tegen me: G., moet je niet nog iets zeggen over mijn werk? (Mijn man stond immers op het punt een eigen bedrijf te beginnen en kon zich helemaal niet permitteren ziek te zijn). De dokter die al in de gang liep, bleef niet staan en zei smalend terwijl hij doorliep: Ha, als dat er iets mee te maken heeft, kan ik dat vanavond toch niet oplossen.

5 5 Virale encefalitis komt zelden voor. De kans op herstel is groter naarmate er eerder met de medicatie wordt begonnen. Hoe dan ook houden patiënten die de ziekte overleven vaak blijvende uitvalverschijnselen en epilepsie. 3. De klacht De klacht luidt - zakelijk weergegeven - als volgt: Klager verwijt verweerder dat hij de ernst van de situatie heeft miskend en - ondanks het ernstige ziektebeeld heeft verzuimd hem door te sturen naar een neuroloog. Verweerder gedroeg zich verder geïrriteerd, kort aangebonden en schofferend. 4. Het verweer Het verweer luidt - zakelijk weergegeven - als volgt. Verweerder kan zich van dit bezoek niets herinneren. Wat betreft de bejegeningsklacht stelt hij, dat tijdens een drukke avonddienst kort en bondig moet worden gewerkt. Verweerder vindt de door klager weergegeven woorden niet schofferend, laatdunkend of smalend. Hij betreurt het als ze zo zijn overgekomen. Wat betreft de behandeling stelt verweerder dat encefalitis zelden voorkomt. Koorts gepaard gaand met delirante verschijnselen komt vaak voor, met name bij luchtwegaandoeningen. Het is niet gebruikelijk dat een patiënt met delier onmiddellijk wordt doorverwezen naar een ziekenhuis.

6 6 Verweerder vindt dan ook dat ook achteraf gezien hij verantwoord heeft gehandeld door de diagnose koortsdelier te stellen en de huisarts te informeren en het verdere beleid aan hem over te laten. 5. Beoordeling van de klachten Naar aanleiding van de stukken en het verhandelde ter zitting overweegt het College als volgt. Verweerder heeft niet betwist, dat zijn huisbezoek zo is verlopen als Mw. G. in haar verslag heeft omschreven. Het College heeft uit dit verslag de indruk, dat het bezoek korter en bondiger is geweest dan het had moeten zijn. Verweerder heeft alleen de longen en de kno onderzocht. Hij heeft geen tijd genomen om verder onderzoek te doen of om klager en diens vrouw gerust te stellen. Hij heeft geen adequaat antwoord gegeven op de ter zake doende vragen van Mw. G.. Het College kan zich voorstellen, dat wat hij gezegd heeft in de omstandigheden, die begrijpelijkerwijs door klager en zijn vrouw als zeer verontrustend werden beschouwd, als schofferend is overgekomen en acht het verontrustend, dat verweerder geen inzicht toont in de wijze waarop hij is overgekomen. De bejegeningklacht is daarom gegrond. Voor wat de klacht met betrekking tot de behandeling betreft is het College van oordeel, dat het zo moge zijn, dat virale encefalitis een zeldzame aandoening is. Dat neemt niet weg, dat verweerder uitgebreider onderzoek had moeten doen. Omdat hij daar was als waarnemer en de patiënt hem onbekend was, was er aanleiding om extra alert te zijn. Dit geldt temeer nu verweerder geen problemen vond bij de controle van de luchtwegen en er dus een andere oorzaak voor de aanhoudende koorts moest zijn.

7 7 Verweerder had, gezien de ernst van de symptomen waaronder ook het wegvallen op maandag, verder door moeten vragen naar de anamnese in plaats van uitsluitend af te gaan op de aantekeningen van de triagiste. Verder was het, gezien de ernst van de door de echtgenote aangeduide symptomen en het feit, dat verweerder de diagnose koortsdelier heeft gesteld zonder de verschijnselen daarvan zelf waar te nemen, op zijn plaats geweest om een minder summier en meer alarmerend verslag van zijn bevindingen aan de huisarts te doen, waaruit duidelijk was dat de situatie met spoed aandacht behoefde. Ook deze klacht is daarom gegrond. 9. Beslissing Het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te Groningen: Verklaart de klachten gegrond en legt de maatregel van waarschuwing op. Aldus gegeven door: mw. mr. J.G.W. Lootsma-Oude Nijeweme, voorzitter, W. Haanstra, lid-geneeskundige, dr. C. Halma, lid-geneeskundige, H. Rumpt, lid-geneeskundige, mw. mr. F. le Poole, lid-jurist, bijgestaan door mr. H.J. Idzenga, secretaris, en uitgesproken op 18 maart 2008 door de voorzitter, in tegenwoordigheid van de secretaris.

8 8 Tegen een eindbeslissing van het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg kan binnen 6 (ZES) weken na de dag van VERZENDING van het afschrift van de beslissing schriftelijk beroep worden ingesteld door: - de klager, voor zover zijn klacht is afgewezen, of voor zover hij niet-ontvankelijk is verklaard; - degene over wie is geklaagd; - de hoofdinspecteur en de regionaal inspecteur van het Staatstoezicht op de Volksgezondheid, wie de aangelegenheid uit hoofde van de hem toevertrouwde belangen aangaat. Het beroepschrift moet binnen de termijn van 6 weken na de dag van VERZENDING van de beslissing op het secretariaat van het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te Groningen zijn ONTVANGEN. Het beroepschrift dient te zijn gericht aan: - de secretaris van het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te Den Haag, maar te worden gezonden aan: - de secretaris van het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te Groningen, Postbus 11144, 9700 CC GRONINGEN, die voor doorzending van de stukken naar het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te Den Haag zorgdraagt. Het beroepschrift dient te bevatten: - de naam, voornamen en het adres van degene die het beroep instelt; - een duidelijke aanduiding van de eindbeslissing waartegen het beroep is gericht; - de gronden van het beroep; - de handtekening van degene die het beroep instelt, zijn advocaat of procureur of een andere gemachtigde.