Edishon number 5, sèptèmber E korant aki ta un publikashon pa personal di SGR-Groep. Schoonmaakactie. F.O.L. bij Pasadia

Transcriptie

1 Focus op continue kwaliteit Graag wil ik het met u hebben over de kwaliteit van ons werk. Als stichting kunnen we er trots op zijn dat we in de loop van de jaren veel bereikt hebben. We kunnen onze cliënten inmiddels een goed en betaalbaar niveau van zorg bieden, dat voor iedereen toegankelijk is. Hiermee kunnen we ons meten aan zorginstellingen in de westerse landen. Maar we zijn er nog niet. De omgeving verandert. Overal ter wereld, ook in Nederland, de VS en op onze eilanden, zie je op dit moment hernieuwde aandacht voor kwaliteit in de zorgsector. Onze stakeholders: de overheid, onze samenwerkingspartners, maar ook onze cliënten en hun familieleden worden kritischer. De gemeenschap investeert veel geld in de SGR-Groep en er wordt terecht verwacht dat wij voldoende waar voor dat geld leveren. Wij zullen de door ons geleverde zorg de komende tijd op veel punten nog verder moeten bijstellen en verbeteren. Ons jaarverslag en onze jaarrekening zijn niet langer voldoende om ons te verantwoorden. Wij zijn gebonden aan een zorgcontract met de overheid. Hierin is vastgelegd aan welke voorwaarden onze stichting en de door ons geboden zorg moeten voldoen. Daar kunnen we niet op een vrijblijvende manier mee omgaan. Vooruitlopend op de wet voor de zorginstellingen, die jaarlijkse kwaliteitsrapportages binnenkort verplicht gaat stellen, hebben wij in 2007 voor het eerst een kwaliteitsrapport over 2006 uitgebracht. Dit zullen we jaarlijks blijven doen. Daarnaast komt in de tweede week van oktober aanstaande de eindrapportage uit van een quick scan die recent is uitgevoerd naar het functioneren van onze stichting over de gehele linie. Hierover verneemt u binnenkort meer. De uitkomsten van deze rapportage zullen vertaald worden in activiteiten binnen ons meerjarenplan. Wij moeten toe naar continue aandacht voor kwaliteit. Daarbij hoort een voortdurende bezinning op wát we doen en de manier waaróp we dat doen. Daarbij zullen de interne instrumenten voor de evaluatie van ons werk steeds belangrijker worden. Ik heb het dan bijvoorbeeld over de klachtenprocedure, FOBO, de Middelen en Maatregelen en instrumenten waarmee we het effect van zorgprogramma s kunnen meten. En last but not least de rapportagesystemen. Naast de rapportages door het sectormanagement aan de Raad van Bestuur worden nu ook van het middenkader periodieke rapportages verwacht. Kortom: ons hele denken en doen zal op kwaliteit gericht moeten zijn. Ik doe dan ook een beroep op ieder personeelslid om continu mee te denken en mee te werken aan de verdere verbetering van ons product. We hebben al veel opgebouwd. Dat moet blijven. Maar het kan altijd nog beter: laten we samen die uitdaging aangaan! Ed Eleonora, algemeen directeur Edishon number 5, sèptèmber E korant aki ta un publikashon pa personal di SGR-Groep Schoonmaakactie F.O.L. bij Pasadia Werknemers van de US Forward Operating Location (F.O.L.) Curaçao waren op 9 mei 2007 te gast bij de SGR-Groep. Als community project hebben de heren, samen met de tuin- en beachgroep van de SGR-Groep, het terrein van Pasadia grondig onderhanden genomen. Het resultaat: een prachtig schoon en onkruidvrij terrein en herinneringen aan een leuke ochtend. Nadat medewerkers van de F.O.L. in april Shalom al onderhanden hadden genomen (schilderen en de tuin schoonmaken), was nu Pasadia aan de beurt. Van 08:00 tot 12:00 uur heeft de ploeg van circa 15 man, onder leiding van de toenmalig commander en onder het toeziend oog van de consul, veel goed werk verricht. O.a. de rooi en de hekken werden volledig onkruidvrij gemaakt. En last but not least was het een leuke ochtend voor alle betrokkenen: in een gezellige sfeer werd samengewerkt met de leden van de tuin- en beachgroep van de SGR-Groep Inhoud pag. 1 Column Ed Eleonora, algemeen directeur Schoonmaakactie F.O.L. bij Pasadia pag. 2 Lisbeth Hoefdraad blikt terug, interview met ex-lid Raad van Toezicht. Interview met Monte Horsford, nieuwe voorzitter Raad van Toezicht. pag. 3 Nieuwe keuken SGR-Groep en Birgen di Rosario succesvol Den Spòtlait, entrevista ku habitante pag. 4 / 5 Pagina Sosial, Interview met Gilbert Thomas, ex- voorzitter Raad van Toezicht pag. 6 Kalbasnan di mondi a saka kara di SGR-Groep. Partisipashon den Seú 2007 pag. 7 Kwaliteit krijg je niet voor niets, maar het verdient zichzelf wel terug Interview met Angelique Anderson, nieuwe manager Revalidatie pag. 8 Eerste Arbojaarverslag Nieuws uit de dagbesteding 1. Deze pauw liet zich voor de gelegenheid van zijn beste kant zien. 2. Er was genoeg te doen! 3. Leden van het F.O.L.-team in actie. 4. Tijd voor de groepsfoto F.O.L. commander Henry Polczer (links) en de consul voor de US Robert Sorenson begroeten elkaar. 6. Een van de in totaal twee containers met tuinvuil en afval die op 9 mei zijn gevuld en afgevoerd. Op Pasadia is een nieuw project van start gegaan Kinderen helpen kinderen Colofon Dit Twee is een keer uitgave per week van: komen twee De groepen Stichting leerlingen voor Gehandicaptenen van de High School Revalidatiezorg van International (De School SGR-Groep) naar het P.O.Box kinderdagverblijf. 4921,Willemstad,Curaçao Gedurende twee Nederlandse uren houden Antillen zij zich ieder apart met Productie een van de & kinderen Redactie: Nicole Grimmelt Fotografie: bezig, of zij bereiden een activiteit René voor Bergsma die met alle kinderen tegelijk Prince kan worden Victor uitgevoerd. Een heel leuk Ontwerp initiatief & waar Lay-out: wij in een volgende Peter editie Reijmer van Entre - Grafisch Otro Vormgever zeker op terugkomen! Drukkerij Druk: INTERPRESS 1

2 Interview met ex-lid Raad van Toezicht Lisbeth Hoefdraad blikt terug In haar mooie, ruime werkkamer staat Lisbeth Hoefdraad, inmiddels president van het Hof van Justitie, stil bij een periode die ze in januari van dit jaar heeft afgesloten: het lidmaatschap van de Raad van Toezicht van de Stichting voor Gehandicapten- en Revalidatiezorg. Wat was haar motivatie voor deze nevenfunctie, welke ontwikkelingen heeft ze meegemaakt en hoe heeft ze het ervaren? Hoe lang bent u bij deze organisatie betrokken geweest? Ik ben in januari 1977, als piepjonge juriste, gevraagd om lid te worden van het bestuur van het voormalige Monseigneur Verriet Instituut. Ik voelde me bijzonder vereerd maar twijfelde er op dat moment nog aan of ik het wel aan zou kunnen. Ik besloot toen om het te gaan proberen. Als het niet zou lukken, dan zou ik ermee stoppen, had ik me voorgenomen. Maar het ging boven verwachting: het was een heel mooie en dankbare functie. Toen ik er per 1 januari 2007 mee stopte, had ik er een periode van precies 30 jaar op zitten. Wat was voor u de reden om uw lidmaatschap van de Raad van Toezicht te beëindigen? Was het een gevolg van uw aanstelling als president van het gerechtshof? De beëindiging van deze nevenfunctie heb ik ruim vóór mijn aanstelling in deze nieuwe functie aangekondigd, dus dat was niet de reden om ermee te stoppen. Het was een principiële keuze: ik wilde graag meer tijd voor mezelf hebben. Om die reden heb ik ook mijn andere nevenfunctie, als voorzitter van de Stichting Reclassering, na acht jaar beëindigd. Ik heb nu wat meer tijd over om aan mijzelf te besteden. Hoe heeft u de functie ervaren? In deze organisatie werk je met cliënten met een verstandelijke en/of fysieke beperking. Daar had ik in mijn eigen directe omgeving nog nooit mee te maken gehad. Daarom was het in het begin wel een beetje wennen. Wat mij steeds weer opviel en enorm motiveerde, was de vrolijkheid van de klanten en de manier waarop ze gewoon doorleven en er, mèt hun beperking, het beste van maken, zonder zichzelf zielig te vinden. Daarnaast was ik bij deze organisatie met andere, bestuurlijke, zaken bezig dan in mijn dagelijkse werk als juriste. Daar heb ik veel van geleerd. Is er voor de cliënten veel veranderd, in de afgelopen dertig jaar? Er is zeker veel veranderd. Allereerst zijn er in deze organisatie faciliteiten bijgekomen, zoals de ergotherapie en de revalidatie. Maar daarnaast is er veel verbeterd in het denken over de zorg. Daarin zijn we echt met de tijd meegegaan en na de fusie in 2004 is hierin nog een verdere verdieping gekomen. Het denken richt zich er nu op om mensen uit het instituut te krijgen, hetzij omdat ze voor de volle 100% in de maatschappij kunnen gaan functioneren of omdat ze in een aanleunwoning kunnen gaan leven. Dit in tegenstelling tot vroeger, toen men de neiging had om mensen met een beperking maar zo goed mogelijk in instituten op te bergen. Welke veranderingen heeft u indeze organisatie meegemaakt? Qua organisatie zijn er veel veranderingen geweest, die uiteindelijk tot de fusie van 2004 hebben geleid. Maar ook in de dienstverlening is veel veranderd. Het voormalige Monseigneur Verriet Instituut was oorspronkelijk een stichting voor lichamelijk gehandicapte kinderen, die zich al gauw genoodzaakt zag ook dubbel gehandicapte kinderen op te nemen, die in de loop der jaren bovendien ouder en dus volwassen werden. In de tachtiger en negentiger jaren heeft de stichting - naast haar oorspronkelijke taken - ook de revalidatiezorg op zich genomen met de opzet van eerst de afdeling ergotherapie, daarna de orthopedische werkplaats en vervolgens het aantrekken van een revalidatiearts en de opzet van een revalidatieverpleegafdeling. Hoe kijkt u terug op uw bijdrage aan deze organisatie? Ik heb met bijzonder veel genoegen gewerkt in resp. het bestuur van de mgr. Verrietstichting en, na de fusie, in de Raad van Toezicht van de SGR-Groep. Ik vind het nog steeds heel bijzonder hoe twee stichtingen (red.: de Stichting Zorg voor Verstandelijk Gehandicapten en het Mgr. Verriet Revalidatie- en Wooncentrum), op vrijwillige basis, ervoor gekozen hebben om samen te gaan in het belang van de zorg en ben nog steeds onder de indruk van het soepele verloop van dit proces. Er is altijd gewerkt op basis van wederzijds respect en de wil om samen te werken. We hebben, op enkele uitzonderingen na, altijd in een sfeer van consensus gewerkt, zonder geschillen en dat geldt ook voor de relatie met de vakbonden. Ik ben er trots op dat ik aan deze prachtige organisatie heb kunnen bijdragen. Ik zou deze ervaring niet hebben willen missen Interview met Monte Horsford, Nieuwe voorzitter Raad van Toezicht Hij is oud-politicus en gedeputeerde, ex hoofd van de Dienst Sociale Zaken en als gepensioneerde nog steeds actief in verschillende bestuurlijke functies. Aan het woord is drs. Monte Horsford, die sinds januari 2007 de voorzittershamer hanteert van de Raad van Toezicht van de SGR-Groep. Kunt u iets vertellen over uw achtergrond? Al in mijn studententijd raakte ik betrokken bij de zorg voor gehandicapten. Als student Sociologie in Tilburg heb ik rond 1967 meegewerkt aan een wetenschappelijk onderzoek naar de gehandicaptenzorg in Nederland, in opdracht van de regering. Het onderzoek had tot doel om de zorg voor gehandicapten in kaart te brengen en de basis te vormen voor een meer gespreide zorg. Na mijn terugkeer naar het eiland werd ik in 1977 hoofd van de Dienst Sociale Zaken. De zorg voor gehandicapten viel ook binnen mijn portefeuille, naast diverse andere vormen van zorg zoals de daklozenzorg, de onderstand, de vrije geneeskundige hulp (met de zogenaamde PP-kaart) en de jeugdzorg. Ik raakte dus weer nauw betrokken bij de zorg voor gehandicapten. Er was op dat moment een enorm tekort aan faciliteiten, zoals dag- en nachtvoorzieningen en daggeldvergoedingen. Daardoor moesten er kinderen in Nederland geplaatst worden voor opvang. Als Dienst Sociale Zaken regelden wij alles wat daarbij kwam kijken, van het vinden van een geschikt instituut en de aanmelding, tot het vinden van opvanggezinnen voor in het weekend tot de tickets voor de kinderen en de ouders. Vanwege mijn kennis van en betrokkenheid bij de gehandicaptenzorg lag het toen voor de hand dat ik de Gezaghebber zou gaan vertegenwoordigen in de toenmalige Adviesraad van de SZVG (Stichting Zorg voor Verstandelijk Gehandicapten). Dat heb ik met veel plezier gedaan van 1978 tot Daarna ben ik tot de dag van vandaag op eigen titel deel blijven uitmaken van dit bestuursorgaan, dat sinds 2005 Raad van Toezicht heet. Wat was uw motivatie om voorzitter te worden? Eigenlijk zou ik in januari 2006, volgens het zogenaamde rooster van aftreden, tegelijkertijd met mevrouw L. Hoefdraad (red.: zie interview elders op deze pagina) terugtreden uit de Raad van Toezicht. Maar de leden van de Raad hebben mij dringend verzocht om te blijven en het voorzitterschap op me te nemen. Door de nieuwe ontwikkelingen: het nieuwe RVT-model, de fusie van 2004 en het relatief hoge aantal nieuwe leden in de Raad, was de keuze voor mij als voorzitter een belangrijke factor om de continuïteit in de Raad van Toezicht te kunnen waarborgen. Natuurlijk was ik zeer vereerd en ik zie uit naar een verdere prettige samenwerking met de leden van de Raad van Toezicht en de Raad van Bestuur. Wat zijn positieve ontwikkelingen die u in de loop van de jaren hebt meegemaakt in de gehandicaptenzorg? Een positieve ontwikkeling van de laatste jaren vind ik allereerst de veranderde houding ten opzichte van gehandicapten. Vroeger werden gehandicapten gezien als vloek van God. Tegenwoordig begrijpt men beter dat er ook voor gehandicapten plaats moet zijn in onze samenleving en dat ze niet weggestopt moeten worden. Ook op financieel vlak is er veel verbeterd. Met de invoering van de AVBZ in 1997 is een stevige basis gelegd voor de financiering van de zorg. Zonder deze wet had het er voor de financiering van deze sector heel somber uitgezien. Verder zijn er, dankzij Sede Antia (red.: financieringsorganisatie voor sociale en educatieve projecten) dag- en nachtverblijven bijgebouwd en zijn er nieuwe woonvormen bijgekomen, zoals de plaatsing van gehandicapten in woonwijken. Dit alles uitgaande van het idee dat je gehandicapten niet moet isoleren, maar in de samenleving moet laten functioneren. Wat zou u onder uw voorzitterschap willen bereiken? Laat ik eerst zeggen dat onder het voorzitterschap van mijn voorganger, dhr. Thomas, veel positieve ontwikkelingen hun beslag hebben gekregen. Met de fusie in 2004 is er een gedegen bestuursvorm ontstaan en onder zijn leiding is er een goede vertrouwensbasis gecreëerd tussen de Raad van Bestuur en de Raad van Toezicht. Hij laat voor mij een stevige basis achter om op verder te gaan. Wat ik zou willen bereiken: allereerst zou ik willen dat de wachtlijsten verdwijnen. Teveel mensen wachten nu, soms al lange tijd, op de mogelijkheid om zorg te kunnen ontvangen. Daarnaast zou er meer differentiatie moeten komen in de zorg, meer toegespitst op de behoeften van de individuele cliënt. Dit betekent dat de kwaliteit van onze zorg omhoog moet. Het personeel moet specifiek getraind worden voor hun taak. Maar daarmee zijn we er nog niet. Van belang is ook dat je meet wat deze opleidingen in de praktijk echt voor de cliënt opleveren en waar nodig de opleidingen bijstelt. Wat is uw boodschap voor het personeel? Wij werken voor een hele mooie organisatie, die belangrijk werk doet binnen onze gemeenschap. Laten we onze hoofddoelstellingen continu in gedachten houden en onze houding en ons gedrag laten sturen door het belang van een goede opvang, begeleiding en behandeling van onze cliënten. 2

3 Nieuwe keuken SGR-Groep en Birgen di Rosario succesvol Sinds eind juli betrekt de SGR-Groep geen maaltijden meer van een externe cateraar, maar komt alles weer uit eigen keuken. Althans, uit de keuken die de SGR-Groep sinds kort in samenwerking met de Stichting Birgen di Rosario exploiteert. De nieuwe maaltijden smaken uitstekend, zijn voedzaam en zien er bovendien goed uit. Directeur Henk Kamsteeg heeft de bouw en de ingebruikname van de keuken van begin tot eind gecoördineerd en vertelt over de samenwerking, het ontkoppeld koken concept en de ingebruikname van de keuken. 1. Kokkin Jeandreliga Vicario bezig met de bereiding van een gerecht in de grote pot. 2. Assistente Hyacintha Lourens vult de distributiecontainers. 3. Assistente Michenou Bruno. 1 Tot medio 2007 was de productie van de warme maaltijden voor onze cliënten in handen van een externe cateraar, vertelt Henk. De prijs was aantrekkelijk, maar de kwaliteit liet te wensen over. Eind 2006 werd bekend dat de Stichting Birgen di Rosario een donatie zou ontvangen, voor het bouwen van een keuken bij het Richardushuis in Santa Rosa. Het zou een keuken worden met een capaciteit van maar liefst 600 maaltijden per dag, terwijl zij zelf een behoefte van maar 70 warme maaltijden per dag hebben. Om de capaciteit van de keuken beter te kunnen benutten, stonden zij open voor samenwerking en hadden beide partijen elkaar al snel gevonden. Met de 350 maaltijden van de SGR erbij, zou de capaciteit van de keuken een stuk beter benut kunnen worden. Voor de SGR-Groep was dit een aantrekkelijk alternatief en een unieke kans om tot een betere kwaliteit maaltijden te kunnen komen. Stress uit de keuken Met de traditionele kookmethodes brengt het klaarmaken van warme middagmaaltijden al gauw stress in de keuken. Henk: Er hoeft maar iets mis te gaan in de keten en je haalt het niet. Om die reden hebben we gekozen voor het concept van ontkoppeld koken. Bij ontkoppeld koken koppel je het moment van bereiding los van het moment van consumeren. De maaltijden die je bijvoorbeeld vandaag bereidt, worden niet vandaag maar morgen opgegeten. Het eten wordt direct na bereiding in de centrale keuken afgekoeld in een zogenaamde chill blaster en in de 2 3 koelcel opgeslagen. De volgende dag gaat het in de distributiecontainers, die door een extern transportbedrijf worden afgeleverd bij de vijf verschillende locaties. Met ontkoppeld koken zet je mensen efficiënter in, omdat de activiteiten zich niet meer alleen in pieken voordoen. Daarmee haal je ook de stress uit de keuken, aldus Henk. Heel traject Begin mei werd de keuken opgeleverd. Daarna kwam er nog een heel traject om alles goed werkend te krijgen. Allereerst moesten de medewerkers van de keuken getraind worden om te werken met de nieuwe apparatuur en volgens een nieuwe manier van werken. Daarvoor is zowel in mei als in juni een kok uit Nederland voor drie weken overgekomen. De keuken begon in eerste instantie alleen met de levering van de maaltijden voor het Richardushuis. Aansluitend kwam er telkens een locatie van de SGR-Groep bij. Een complicerende factor voor het keukenpersoneel was het feit dat de SGR-Groep ook veel cliënten heeft die een speciaal dieet moeten volgen. Ook het opwarmproces had wat voeten in de aarde. Eigenlijk was het de bedoeling om het eten in de huizen van de cliënten op te warmen in traditionele ovens. Echter, op de locaties Salsbachweg en Emmastad zijn huizen waar dat niet mogelijk is. Om die reden zijn op deze twee locaties centrale combi steamers geplaatst, waar het eten in opgewarmd wordt, waarna het naar de huizen wordt gebracht. Den spòtlait ta un rubriek nobo den Entre Otro, den kua nos ta presentá kliente di SGR-Groep. Den spòtlait Nomber: Denley Sprok Edat: 29 aña Habitante di: Huize Jos Wouter na Muizenberg Durante: masha hopi tempu! Hobby: Mi tin hopi hobby. Mi gusta presentá bolas. Mi ta den e ekípo di kuater ku ta partisipá den Special Olympics pa bolas. E aña aki nos ta bai China; den pasado nos a bai Ierland. Tambe, mi gusta limpia kurá huntu ku otro miembronan di grupo di kurá i laba auto. Pero mi gusta sali tambe den Parandabus, e ta kore tur djaluna atardi i den e bus aki bo por baila i bebe limonada i appelbier mientras ku bo ta keiru. Dia mi a hasi 27 aña, ta eiden mi a selebrá mi kumpleaños. Sitio spesial: HATO, kaminda mi por wak avionnan drenta i sali. I mi tin masha gana di konosé kuebanan di HATO. Kuminda favorito: Bonchi korá. Begeleid(st)er mas stimá: Winch (Erwin Cijntje), pasobra e ta yuda nos ku tur kos. Pero Leanne tambe ta lief. Famia: Mi famíanan ta biba na Bonam, Zapateer, Buenavista i den Penstraat. Kada dos siman mi ta bai kas, serka mi tia. No ta gusta: Mi no por mira otro hende yora: esei ta pone mi yora tambe. Pleitamentu i bringamentu tampoko mi no gusta. Antes ami mes tabata gusta rabia i pleita. Te día mi a bin realisá ku esei no ta tresebu ningun kaminda. Den mi kas na Muizenberg habitantenan gusta pleita. Esei ta hasimi tristu. Nan tambe mester legumai pleitamentu: mester tin amor i kariño. Programa mas gustá: Un dia den bo sapatu, pasobra den e programa ei bo ta mira kon otro hende ta biba i kiko nan ta pensa. I mi gusta skucha Radio Energy. Musika: Musika di alabansa, pasobra mi gusta alabá Dios. Persona mas inspirante: Mi kolega Vicherel Martis. E ta mi bon amigu. E ta biba na Hebron. Nos ta topa otro den grupo di kurá i semper nos ta kombersá ku otro. Toen bleek de opwarmapparatuur in de locatie Emmastad het niet te doen. Tot eind juli moest het eten voor die locatie elders opgewarmd worden. Maar sinds eind juli draait alles zoals gepland. Bedankkaartje Al met al kunnen we zeer tevreden zijn, stelt Henk. Het keukenpersoneel, maar ook de collega s van de Facilitaire Dienst hebben hard gewerkt en veel voor elkaar gekregen. We kunnen onze klanten nu een duidelijk beter product bieden. En hij laat een bedankkaartje zien van huis nr. 24 in Emmastad, waarop de begeleiders en bewoners hun dank uitspreken voor het lekkere eten. Maar we zijn er nog niet. Er zijn nog flink wat verbeterpunten. Daarnaast kunnen we met deze keuken eigenlijk nog veel meer. De capaciteit is namelijk 600 maaltijden per shift. Als je bijvoorbeeld met een ochtend- en middagshift zou gaan werken, zou je ook voor derden kunnen gaan leveren. Maar dat is iets voor de nabije toekomst. Op dit moment kunnen we in ieder geval concluderen dat de nieuwe keuken en de nieuwe bereidingswijze succesvol zijn. De bereiding van maaltijden is geen kerntaak van de SGR-Groep. Maar het blijkt als proces toch zodanig met de zorg verweven te zijn, dat het een goede zaak is dat we het weer in eigen hand hebben. 3

4 Pagina Sosial Nieuw personeelsregistratiesysteem In de maand augustus is de afdeling HRM gestart met de invoering van een nieuw personeelsregistratiesysteem PeopleTime. In dit systeem komen voortaan de gegevens van alle personeelsleden te staan. Groot voordeel van People Time is, dat er met enkele drukken op de knop allerlei management informatie uit kan worden gehaald zoals de verzuimcijfers, persoonlijke gegevens van medewerkers, opleidingsgegevens, vacatures, functiebeschrijvingen etc. In de toekomst zal PeopleTime gekoppeld worden aan PayTime (salarissysteem) wat de efficiency binnen de afdeling HRM en de afdeling Financiële Administratie zal bevorderen. De afdeling HRM zal de komende maanden erg druk zijn om ervoor te zorgen dat de gegevens volledig en correct in het systeem worden ingevoerd en dat alles goed werkt. Hierdoor zal er minder tijd dan normaal zijn, om u te woord te staan over andere onderwerpen. Wij vragen hiervoor uw begrip: het is voor een goed doel! De afdeling HRM Indiensttreding Achternaam Voornaam Functie Afdeling Maand April Pieter Ruthmila Assistent Begeleider K.K.A. Sloen Maria Logopediste Revalidatie Hersisia-Cornelio Solange Medisch Secretarieel Revalidatie Medewerker Maand Mei Heykoop Arthur Begeleider Kas 40 Anderson Angelique Manager Revalidatie Revalidatie Ignacio Andreina Aktiviteitenbegeleider S.I.B. Maand Juni Wilsoe Jurenne Telefoniste/ Zorgsecretariaat Receptioniste Jansen Magriet Huishoudelijke F.D. medewerker Girigorie-Gibbes Julene Medewerker H.R.M. Human Resources Victoria Josephine Assistent begeleider K.R.P. Isenia Richeline Begeleider Grp A3 Attentie: Functioneringsgesprekken We gaan alweer het laatste kwartaal van 2007 in, dus de functioneringsgesprekken komen er weer aan. Bij deze daarom het verzoek aan zowel alle medewerkers als leidinggevenden om alle functioneringsgesprekken in de maanden oktober t/m december te houden. Het is belangrijk dat het functioneringsgesprek door beide partijen (leidinggevende en medewerker) goed voorbereid wordt om tot de gewenste resultaatgerichte afspraken te komen. Ter voorbereiding kan de brochure tijd voor een goed gesprek gebruikt worden. Ik wens een ieder succes tijdens de gesprekken! Farida Vanenburg Interview met Gilbert Thomas Ex-voorzitter Raad van Toezicht Eind mei 2007 nam Gilbert Thomas afscheid van de Raad van Toezicht, na een periode van 3 jaar als voorzitter en daarvoor 3 jaar als lid van de Raad. Maand Juli Zimmerman Joel Magazijn medewerker Magazijn Holaman-Brigita Jacinta Begeleider K.R.P. Goeloe Angelique Aktiviteitenbegeleider S.S.I. Nepomuceno Lisanne Begeleider Kas 28 Sint Jago Gwendelyn Begeleider Kas 22 Vrutaal Ingrid Assistent Begeleider Kas Villa Helena Dowling-Martis Dushka Zorgconsulent/ S.P.D. Maatschap. werker Cijntje Shardira Ergotherapeut Revalidatie Manzana Dinayka Ass. begeleider Kas Jos Wouter slaapdienst Maand Augustus Oldeman Robert Manager F.D. F.D. Hansen-Molina Magriet Logopediste Revalidatie Eustacia Astrid Huishoudelijke med. F.D. Uitdiensttreding Maand Juni Eekhof Yvonne Ergotherapeut Revalidatie Sambre-Calmus Meredith Huishoudelijk medew. F.D. Maand Juli Lindeborg Ramires Begeleider K.R.P. Miguel Luvia Huishoudelijke medewerker F.D. van der Linden Jeanine Logopediste Revalidatie Maduro Chernenka Begeleider Arko Iris Nachtdienst Wat was voor u de reden om deze nevenfunctie te beëindigen? Ik ga naar het buitenland. Ik heb de kans gekregen om - na 10 jaar als psychiater op het eiland te hebben gewerkt - een nieuwe carrièrestap te zetten, in de forensische psychiatrie. Dat is een nieuw vakgebied, dat in Nederland erg in de belangstelling staat. Met de kennis die ik daar ga opdoen, hoop ik zowel in Nederland als op Curaçao aan de gemeenschap te kunnen bijdragen. Curaçao zal ik dus zeker niet de rug toekeren. Hoe hebt u deze 6 jaar ervaren? Het was bijzonder plezierig om voor de SGR-Groep te werken. Iedereen is erg toegewijd en er is een goede professionele sfeer. Daarnaast is men bij de SGR-Groep ook goed bezig met good governance. Kritisch kijken naar de eigen bestuursvorm en ons functioneren daarin; met de laatste ontwikkelingen en met de toepassingen meegaan. Dat tekent het werken bij de SGR-Groep. Maar bovenal ook het belang van efficiënt omgaan met geld van de gemeenschap. Hoe hebt u de overdracht van het voorzitterschap ervaren? Ik heb het voorzitterschap overgedragen aan iemand die al lang deel uitmaakt van de RvT en dezelfde professionaliteit nastreeft. Ik heb het met vertrouwen overgedragen aan iemand met hart voor de zaak en veel ervaring. Het voelt goed dat het wordt overgenomen door iemand die er net zo in zit als ik. Kunt u een hoogtepunt noemen? Één van de zeer positieve ontwikkelingen die ik in de laatste jaren heb mogen meemaken is de fusie van De organisatie heeft nu een goede schaalgrootte: zeker niet te groot. Met een goede organisatiestructuur en kundige mensen op managementposities kun je nu echt waarborgen dat de zorg op de vloer een persoonlijke zorg blijft. Hoe het nu verder moet met de SGR-Groep? Ik verwacht dat de organisatie op een professionele manier verder zal groeien en zich nóg verder zal ontwikkelen tot een stichting die verantwoorde keuzes maakt op basis van inhoud en getoetst aan de kwaliteit. We hebben zeker de mensen en de kennis op het eiland om dit te bereiken. Mijn motto: Geef de mensen de ruimte en de tools en houd in de gaten dat de visie doorsijpelt tot aan het bed. Ik zou willen afsluiten met de mededeling dat ik trots ben op het team waar ik zo plezierig mee heb samengewerkt. Bij dezen wil ik alle leden van de RvT en de directeuren bedanken voor hun inzet en professionaliteit. Het was een groot plezier en een eer om met hen samen te werken. Maand Augustus Blok Mischa Logopediste Revalidatie Thode Solaica Ass. Begeleider Nachtdienst Zimmerman Joel Magazijn medewerker F.D. Schoop-Girigorie Sharmira Bureau Manager Algemeen Secr. Geboorte Naam Voornaam Geboortedatum Ouder Villamil Vega Tyara 15 juni 2007 Jessica Villamil (S.S.I.) Alexander Jaylon 29 juni 2007 Esmeralda Zimmerman (Grp A3) Lake Kiana 31 augustus 2007 Myluschka Ricardo (Fin. Adm.) 4

5 Op 6 september j.l. werden de cliëntjes van Pasadia verrast met fietsjes, bijbehorende helmen en speelgoed, gedoneerd door de U.S. F.O.L. (Forward Operating Location). Het was een gezellige bijeenkomst; de kinderen speelden, zongen en hadden een mooie tekening gemaakt. Aktividatnan di Personeelsvereniging LONTINA Aktividatnan benidero pa 2007: no lubidá di skirbi nan den bo agènda! Dia 28 di òktober: Subimentu di Sint Christoffel ku desayuno inkluí. Interview met jubilerend directeur Ed Eleonora Dia 3 di novèmber: Dia di deporte na SDK ku kompetensha entre ekiponan di kas: landamentu, softball, volleyball, zaklopen, etc. Dia 1 di desèmber: Selebrashon di San Nikolas pa muchanan na The Movies. Mayornan tambe ta bon biní. Partisipashon E aktividatnan aki ta grátis pa tur trahadó di SGR- Groep ku ta miembro di Personeelsvereniging. Op 16 juli 2007 was directeur Ed Eleonora 12,5 jaar in dienst. Dat werd gevierd met een geslaagd feest; alle personeelsleden en cliënten waren welkom. Wat drijft deze enthousiaste en energieke directeur en wat waren de belangrijkste hoogte- en dieptepunten in de afgelopen 12,5 jaar? Was u vanaf uw binnenkomst bij deze organisatie algemeen directeur? Op 16 januari 1995 ben ik bij de toenmalige Stichting Zorg voor Verstandelijk Gehandicapten binnengekomen als algemeen directeur. Ik was op dat moment geen statutair directeur maar had, conform de toenmalige bestuursstructuur, nog een bestuur boven me. Men wilde toen naar een nieuwe structuur, met een Raad van Toezicht, en dat is op 1 juli 1999 gerealiseerd. Hierdoor veranderde mijn functie in een directiefunctie waarin ik ook financiële verantwoordelijkheid draag. Wat was het leukste dat u hebt meegemaakt in deze functie? Ik vind het moeilijk om het woord leuk in deze context te gebruiken en ik zal dat uitleggen. Ik houd van lachen. Humor vind ik erg belangrijk, dus het gaat er hier regelmatig vrolijk aan toe, vooral omdat ik met erg leuke collega s werk. Maar ik ben toch vooral iemand van een serieuze aanpak. De periode na mijn binnenkomst bij de toenmalige Stichting Zorg voor Verstandelijk Gehandicapten kan ik niet omschrijven als een leuke tijd. We hadden toen grote kopzorgen. De grootste prioriteiten waren op dat moment simpelweg: hoe overleven we en hoe kunnen we onze mensen blijven betalen? Daarom wil ik benadrukken hoe positief de impact van de AVBZ (red.: Algemene Verzekering Bijzondere Ziektekosten, waarin een gegarandeerde financiële bijdrage aan de zorg is vastgelegd) is geweest, die in 1997 werd ingevoerd. Deze wet, die er met name is gekomen dankzij de toenmalige Minister van Volksgezondheid Stanley Inderson, had een geweldig positieve impact voor de financiering van onze stichting. Wij kunnen nu, 10 jaar na dato, nog steeds trots zijn op deze wet, waarmee we op dit eiland de zorg in één keer naar een niveau hebben kunnen tillen dat voordien niet denkbaar was. Wist u trouwens dat onze stichting op dit moment 30% van de gelden uit de AVBZ afneemt? Wij zijn, in vergelijking met andere zorginstellingen, de afgelopen 10 jaar het meest gegroeid, zowel in entourage (werkomgeving) als outillage (uitrusting). Wij leggen dus een relatief groot beslag op deze gemeenschapsgelden en dat brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee om goede zorg te leveren. Zeker op dit eiland waar nog veel andere noden zijn. Op ons eiland wordt veel te weinig samengewerkt. Ik heb me er al heel snel hard voor gemaakt om de Federatie Zorginstellingen Nederlandse Antillen te kunnen opzetten, waarin alle zorginstellingen zich verenigd hebben. Op een klein eiland als het onze kun je zoveel winnen door zaken als inkoop, opleidingen en onderzoeken geza-menlijk aan te pakken. Wat we altijd voor ogen moeten houden is, dat noch de gebouwen noch het kapitaal waar we mee werken ons eigendom zijn. We hebben de plicht deze zo efficiënt en effectief mogelijk te gebruiken en te beheren. En dat lukt niet als iedereen alleen maar bezig is om aan zijn eigen image te werken: we moeten onze krachten bundelen. Om op de leuke dingen terug te komen: het leukste vind ik het, als problematische situaties omgezet kunnen worden in positieve resultaten. En als ik mensen zie groeien in hun werk en zich ontplooien tot collega s die zelfstandig kunnen werken en initiatieven kunnen nemen. Hebt u in de afgelopen 12,5 jaar kunnen bereiken wat u voor ogen had? Er zijn in deze functie drie speerpunten geweest, die ik wilde bereiken: het afmaken van de nieuwbouw, het samengaan van de toenmalige Stichting Zorg voor Verstandelijk Gehandicapten met het Mgr. P.I. Verriet Instituut en het opzetten van de nieuwe stichtingsstructuur, met het Raad van Toezichtmodel. Deze drie zaken zijn inmiddels bereikt. Aan de behuizing is al veel verbeterd en wordt nog steeds veel verbeterd. En we hebben nu alle zorginstellingen voor gehandicapten gebundeld tot een stichting met een sterk bestuur. Belangrijk daarbij is, dat de individuele stichtingsonderdelen wel hun eigen cultuur hebben kunnen behouden en ook zullen behouden. U gaat over 3 jaar met pensioen en hebt al veel bereikt. Waar gaat u zich in uw laatste drie jaren bij de SGR-Groep hard voor maken? De relatief jonge samenwerking met de Stichting Birgen di Rosario loopt goed en ik hoop dat nog meer stichtingen zich daarbij aan zullen sluiten of het voorbeeld gaan volgen om samen te werken. Maar bovenal zal geld een grote rol in ons werk blijven spelen. Wij moeten de kosten blijvend in de hand houden. Samen met onze financiers en de overheid moeten we goede en betaalbare zorg blijven garanderen. Dat stelt grote eisen aan de kwaliteit van de zorg. We moeten nog beter gaan werken dan we al doen. Trahadónan ku no ta miembro por partisipá, pagando un montante chikitu. Bo tambe ke bira miembro di Personeelsvereniging? Tuma un formulario di inskripshon serka un di e miembronan di direktiva: Berveli Gijsbertha (presidente) na Emmastad Darline Pinedo-Sanches (sekretaria) na Salsbachweg Jasmin Celestijn-Koster (tesorera) na Emmastad Gilbert Bregieta (komisario) na Emmastad Sonia Zimmerman (komisario) na Salsbachweg Myrena Johannes (komisario) na Salsbachweg Michael Francisco (komisario) na Salsbachweg Colofon Entre Otro is een uitgave van De Stichting voor Gehandicapten- en Revalidatiezorg (De SGR-Groep), Prinsenlaan 5, Willemstad, Curaçao, Nederlandse Antillen. Redactie Ingrid Kerstjens, Mitsuï Maduro (Mack Management) en Elaine Marchena (EMT Communications) Fotografie René Bergsma Ontwerp/lay-out Studio Peter Reijmer Druk Drukkerij INTERPRESS Kopij voor het volgende nummer Het volgende nummer komt uit in december Kopij is van harte welkom bij Ingrid Kerstjens, directiesecretariaat. De deadline voor het inleveren van tekst en foto s is vrijdag 17 november a.s. 5

6 Kalbasnan di mondi a saka kara di SGR-Groep Partisipashon den Seú 2007 Tur hende ta di akuerdo: partisipashon di SGR-Groep na Seú 2007 tabata great! Jasmín Martina, Programmabegeleidster di Wonen, Mi ké a presentá un kos bunita, pa nos hendenan por lusi bon i pone e públiko na kantu aplaudí, Jasmín ta konta. Ta pa esei nos a traha duru pa bini ku trahenan bunita. Elia Isenia di kas di Kultura ta esun ku a duna nos e idea pa e tema Kalbas di mondi. Pasbora nos ta un organisashon ku ta saka kalbas nan fo i mondi i trese nan den komunidat. Saliendo di e tema ei nos a yega na e idea pa e trahenan bèrdè, dorná ku parti di kalbas vernisá riba e pañanan, riba e lensunan di kabes i riba e sombré di e hende hombernan. E regla ta pa bo karga un kosecha di kos bibu. P e motibu ei nos hende muhénan a karga kalbas bèrdè, mientras e hende hombernan tabatin un bara di palu di kalbas den nan man. Ta masha hopi kalbas mes nos ta tin mester: nos a piki kalbas na Groot Kwartier, Julianadorp i na Bandabou. 1 2 ta esun ku a kordiná tur kos, huntu ku e komishon ku a wordu lantá spesialmente pa e aktividat aki. Un fundraising b.b.q. huntu ku un donashon di SGR-Groep a brinda e fondonan nesesario pa por realisá partisipashon na e evenemento úniko aki. I last but not least, thuiszorgwinkel Nos Orkon a kontribuí na 60 partisipante E trahadonan ku a partisipá tabatin varios tarea: algun di nan tabata pusha rolstoel di e klientenan partisipando, un par di nan a fungi komo waiter pasó no ta poko awa bo tin ku bebe durante di e marcha ei, den solo Jasmín ta splika. Na promé instansha mayoría di partisipantenan di personal tabata di Salsbachweg, pero nos a keda manda memo i invitashon pa sobrá di nos personal i esei a resultá den partisipashon di e otro lokashonnan tambe, te ku nos a yega na un total di 60 partisipante. Gusta un bòl E klientenan a gusta un bòl, i e trahadonan tambe. E idea tabata pa partisipá na Punda so, pero despues di Punda tur hende a keda ku gana pa bai un biaha mas i nos a disidí di partisipá na Banda Abou tambe. Otro añ sigur sigur nos lo t ei atrobe! 3 Fotobijschriften: 1. Plakmentu di kalbas riba e sombrénan: di robes pa drechi: Sonia Zimmerman, Ruthsella Migares i Yurgen La Croes (stagiere di Eligia Martier). 2. Begeleidster Madelene Antonia, demonstrando e lensu di kabes 3. Partisipantenan den e marcha na Punda. 4. Nos klientenan partisipando i gosando huntu ku pushadonan di rolstoel na Bandabou. 5. Habitante Sherwin ta show e sombré di hende homber. 6. Partisipantenan na Bandabou: aki bo por mira e bara di palu di kalbas. 7. E trahe di hende homber. 8. Un di e makutunan ku stropi di kalbas i karabobo (redakshon: un dushi, trahá di kalbas, ku parse zjòzjòlí) pa parti pa e publiko. E dushinan a wordu trahá dor di sra. Chabe di Bandabou. 9. E trahe di hende muhé: saya ku jèki i lensu di heup. 4 partisipashon di nos klientenan 5 6 ku no por kana, fiando nos e rolstoelnan nesesario

7 Angelique Anderson, nieuwe manager Revalidatie is sinds 1 mei de nieuwe manager van de Stichting Revalidatiecentrum Curaçao. Ze is speciaal voor deze functie met man en twee kinderen (16 en 17 jaar) naar Curaçao geëmigreerd. Hoe heeft ze de eerste drie maanden ervaren in deze nieuwe baan? Wat vindt ze van haar nieuwe woonomgeving en: wat is ze zoal van plan? Kwaliteit krijg je niet voor niets, maar het verdient zichzelf wel terug Als kind heb ik zowel op Curaçao als op Aruba gewoond, vertelt Angelique. En iedere keer dat ik hier met vakantie was, voelde ik de wens om hier weer te komen wonen. Toen ik de vacature voor deze functie zag, heb ik direct gereageerd. In eerste instantie zocht de SGR-Groep iemand van het eiland. Maar toen het niet lukte om de vacature lokaal te vervullen, kwam ik in beeld en ben ik aangenomen. Overigens had mijn man ook vrij snel een baan gevonden: hij is ons zelfs voorgegaan, omdat hij op 1 maart al kon beginnen. Dankbaar werk Angelique was hiervoor manager in het Groene Hart Ziekenhuis in Gouda. Daar gaf ze leiding aan 200 mensen, verspreid over drie locaties. Is de overstap naar een onderdeel van de SGR-groep van 35 mensen op maar 1 locatie niet een stapje terug in haar carrière? Zo kijk ik er niet tegenaan, verklaart ze. Ik was in mijn carrière op een punt aangekomen waarin ik kon kiezen voor een stap omhoog, naar meer beleid, of een stap naar een plek waar ik ook nog in het werkveld zou staan. Ik heb gekozen voor het laatste, omdat ik niet alleen beleid wil maken. Wat me ook bijzonder aanspreekt in deze functie, is dat ik in een kliniek werk waar de lokale bevolking patiënt is. Hoe mijn eerste drie maanden zijn verlopen? Doordat ik op zeer korte termijn mijn functie in Nederland opzei en naar Curaçao vertrok ben ik, naast mijn nieuwe baan hier, tot in juni nog op afstand gedeeltelijk voor mijn oude werkgever blijven werken. In juni nog moest ik naar Nederland om mijn opvolgster in te werken. Ik vond het erg belangrijk om mijn oude werk goed af te ronden. Allereerst ben ik erg onder de indruk van hier allemaal bereikt wordt met relatief beperkte middelen. Ook bleek er bij Revalidatie al een visitatietraject te lopen, waarvoor verleden jaar een visitatiecommissie uit Nederland hier is geweest. Sommige van de door hen gesignaleerde verbeterpunten zijn al opgelost en samen met de revaliderend arts en de medewerkers werk ik aan de realisatie van andere verbeterpunten. Toch zijn we er nog niet. Juist op het gebied van kwaliteit, maar ook qua professionalisering van de organisatie, moet er nog veel gebeuren. Daar hoop ik, vanuit mijn ervaring met dit soort trajecten, aan bij te kunnen dragen. Kwaliteit krijg je niet voor niets, maar het verdient zichzelf wel terug. Een ander verschil is, dat er relatief weinig aan kennisdeling wordt gedaan. Misschien is het ook een cultuurbepaald iets, er wordt niet snel advies aan de ander gevraagd. Terwijl je daar zoveel van kunt leren, fouten kunt voorkomen en er zoveel kosten mee kunt besparen. Zelf het wiel uitvinden is niet alleen duur, maar gaat ten koste van de kwaliteit. In Nederland worden regelmatig intervisiebijeenkomsten gehouden, waarbij ziekenhuizen kennis uitwisselen over allerlei onderwerpen. We moeten hier ook meer kennis gaan delen. Om te beginnen binnen de Stichting Revalidatie. Zo proberen wij bij revalidatietrajecten meerdere specialisten te betrekken. Hierdoor kun je alle informatie over een patiënt bundelen en voorkom je dat je iets over het hoofd ziet. Ik ben erg onder de indruk van hier allemaal bereikt wordt met relatief beperkte middelen. Hoe ervaart Angelique het wonen op Curaçao? Ik vind het hier heerlijk: ik geniet er dagelijks van dat je hier geen jas aan hoeft. De mensen zijn hier bovendien vriendelijk, vrolijk en behulpzaam zonder een mentaliteit van wat krijg ik ervoor terug. Maar je moet de mensen wel leren kennen voor je bij elkaar over de vloer komt. Dat gaat in Nederland wat sneller. De cultuur hier is er niet een van elkaar thuis uitnodigen: veel van het sociale leven speelt zich buitenshuis af. Ook moet ik eraan wennen dat je hier op een klein eiland zit met beperktere mogelijkheden voor vertier, buiten de prachtige stranden en natuur. Onverwachte weekenduitstapjes zoals we die vanuit Nederland maakten naar bijvoorbeeld Euro Disney in Parijs of een weekend fietsen in Londen: dat doe je hier niet zo gemakkelijk. Maar goed, we zijn nu ook nog erg druk bezig met aanpassingen aan ons net gekochte huis. Daarna zal ik hopelijk wat meer kans hebben voor vrijetijdsactiviteiten zoals een leuke cursus volgen. Mijn plannen? Op het moment ben ik onder meer bezig met de opzet van meer gestructureerde behandelprogramma s. Een goed behandelprogramma voldoet aan een aantal criteria, zoals de aanwezigheid van een protocol van behandeling, een goede voorlichting, o.a. met voldoende folders en dergelijke en de waarborg dat er goed naar patiënten geluisterd wordt. Dit laatste is hier vooral van belang, omdat patiënten hier niet zo mondig zijn, waardoor belangrijke informatie misschien niet of onvoldoende overkomt. Daarnaast wil ik graag enkele commerciëlere projecten opzetten. We hebben hier veel mooie, dure apparatuur die in de avonduren ongebruikt blijft. Daar zou je meer rendement uit kunnen halen, bijvoorbeeld door verhuur aan derden. En er moet weer een zwembad komen. Een zwembad is voor revalidatie erg belangrijk. Ook daarvoor geldt, dat je dat s avonds commercieel zou kunnen exploiteren, bijvoorbeeld door verhuur aan verenigingen of particulieren. De niet-medische faciliteiten zijn een ander aandachtspunt. Wat betreft de kwaliteit van de zorg kunnen we ons zeker meten met het buitenland. Maar we blijven bij de stichting Revalidatiecentrum nu achter in het comfort dat we onze cliënten kunnen bieden. We hebben nu bijvoorbeeld nog kamers met een toiletruimte erbuiten, waardoor patiënten buitenom naar het toilet moeten. En onze klinische patiënten liggen nu bijvoorbeeld met zijn zessen op 1 kamer, en hebben daardoor weinig privacy. De nieuwbouwplannen voorzien in verbeteringen op deze punten. Ik hoop dat we daar spoedig groen licht voor krijgen. Maar er zijn ook enkele verbeteringen die we snel en relatief gemakkelijk kunnen realiseren, zoals een dagverblijf dat ook als een ontvangstplek voor familieleden van patiënten kan dienen. Met een beetje verf en wat mooie beplanting heb je er relatief gemakkelijk en snel een gezellige plek van gemaakt. Kortom, er is nog genoeg te doen. Het is mijn uitdaging om er samen met de Revalidatie- en andere betrokken collega s naartoe te werken om te kunnen bewijzen dat we op een klein eiland als Curaçao revalidatiezorg kunnen bieden die in alle opzichten te meten is aan die in grotere landen. 7

8 Eerste Arbojaarverslag In februari 2007 bracht de afdeling HRM het allereerste Arbojaarverslag uit. Een primeur: niet alleen binnen onze organisatie maar zelfs voor heel Curaçao! De SGR-Groep ziet het als haar plicht om te zorgen voor veiligheid, gezondheid en welzijn van iedere medewerker. In het Arbojaarverslag staat wat er in 2006 gedaan is op Arbogebied. Nieuws uit de dagbesteding Nieuwe groep in locatie Shalom In mei jongstleden is op de locatie Muizenberg (het voormalige bejaardentehuis Shalom) een nieuwe groep opgezet. De groep is speciaal voor de ouderwordende deelnemers. Deze kunnen dagelijks, voor hun dagbesteding, kiezen uit een aanbod van creatieve en recreatieve activiteiten. De nadruk ligt op het niet-verplichte karakter van de activiteiten. Wil een bewoner daar vooral zijn om anderen te ontmoeten? Of wil hij bij voorkeur televisie kijken? Dat kan allemaal. Er zijn op dit moment al 30 deelnemers, waarvan vele te voet van Huize Jos en Kas Kayena komen. We gaan nu kort in op de belangrijkste onderwerpen en bevindingen, die in het jaarverslag staan. Verzuim Een belangrijk onderdeel van het Arbobeleid is de manier waarop we omgaan met verzuim: het verzuimbeleid. Het doel van dit verzuimbeleid is om werknemers zowel op het werk als privé te ondersteunen, waardoor mensen minder vaak ziek zijn, met alle bijbehorende gevolgen voor zichzelf en de bijkomende belasting die dit oplevert voor hun directe collega s. De afdeling HRM verwerkt iedere maand de verzuimgegevens die de leidinggevenden voor hun afdeling of unit aanleveren. Hierdoor kan het management bijhouden in hoeverre het verzuim groeit of juist afneemt. Een gegroeid verzuim betekent dat er iets niet in orde is. In dat geval wordt gezocht naar de oorzaken en naar manieren om de problemen op te lossen die leiden tot een gegroeid verzuim. De begeleiding wordt gevormd door Biangela Hooi en Gina Luyando, die zijn overgekomen van de locatie SSI (Sentro Stanley Inderson). Zij werken samen met Nadine (vanuit Sentro Inge Boutier), onder leiding van unitleider Tania Guanipa. Aktiviteitenleidster Gina aan het werk met één van de deelnemers. Verzuimpercentage Het verzuimpercentage voor de hele SGR-Groep is 5.6% en ligt hiermee slechts 0.6% boven de norm van de eilandelijke stichting ARBO CONSULT *1. Uitschieters in de hoogte van het verzuim waren te vinden bij de sectoren Dagbesteding en Wonen. Dit kwam vooral door enkele langdurig zieke medewerkers. Ook belangrijk om te noemen: De SPD en COP waren de afdelingen met het laagste percentage verzuim: maar 0.6%! Om het verzuim een makkelijker bespreekbaar onderwerp te maken, zal voor de leidinggevenden op korte termijn een training gehouden worden in het houden van verzuimgesprekken. De leidinggevenden gaan tijdens deze training onder andere oefenen in het houden van gesprekken door middel van rollenspellen. Arbeidsomstandigheden Om de arbeidsomstandigheden te verbeteren, zijn in 2006 hoog-laagbedden geplaatst: 6 stuks op de afdeling Revalidatie en 10 binnen de sector Wonen. Deze bedden zijn elektronisch naar boven of beneden te verstellen. Hierdoor worden personeelsleden veel minder belast. Helaas blijken de aanwezige tilliften, voor het verplaatsen van cliënten, nog onvoldoende gebruikt te worden. Eigenlijk is het de bedoeling dat bepaalde cliënten alleen met behulp van die liften opgetild worden. Maar omdat er nog steeds veel fysiek getild wordt, heeft de fysiotherapeut van de afdeling BBO op verzoek van de medewerkers tiltechnieken laten zien. Als je deze tiltechnieken gebruikt, hoef je je lichaam minder te belasten bij het verplaatsen van cliënten. In dit jaar (2007) wordt extra aandacht besteed aan het gebruik van tilliften door medewerkers. Werkplekonderzoek Naar aanleiding van klachten van werknemers zijn in 2006 vijf werkplekonderzoeken uitgevoerd. Dit heeft geleid tot een aantal adviezen voor verbetering van de arbeidsomstandigheden. In 2006 zijn verschillende van de geadviseerde maatregelen doorgevoerd, variërend van aanpassingen van werkplekken door de Facilitaire Dienst tot adviezen aan medewerkers over werkhouding en het gebruik van werkmaterialen. Nieuw: locatie Purunchi Inmiddels is de verbouwing afgerond van de ex-wasserette Salsbachweg tot een prachtige nieuwe locatie: de groep Purunchi, speciaal voor kinderen met een meervoudig complexe handicap. Hier krijgen 8 tot 10 kinderen dagbesteding onder leiding van Juliette Lourens en zuster Martha. We hopen hiermee heel wat mensen gelukkig te maken, met name kinderen en hun ouders, die vaak al jaren hebben moeten wachten op een plekje in onze zorg. Succes met jullie start! 1. Juliette Lourens aan het werk met een patiënte op het door de Stinafo gedoneerde nieuwe bed. 2. Orthopedagoge Nathaly Marina- Li op één van de gedoneerde, ergonomische werkkrukken. 3. Zuster Martha aan het werk met op de achtergrond de Ying & Yangtafel die tevens gedoneerd is door de Stinafo Arbojaarverslag 2007 Begin 2008 zal het Arbojaarverslag uitkomen over dit jaar. Om de productie van het komende jaarverslag vlot te laten verlopen, doet de afdeling HR een beroep op alle afdelingshoofden en unitleiders om de verzuimgegevens tijdig in te blijven leveren: dat is in de eerste week van iedere nieuwe maand. Wat is Arbo Consult? *1 ARBO CONSULT is een stichting die alle organisaties op het eiland, dus ook de SGR-Groep, ondersteunt bij hun ARBObeleid. Bij ARBO CONSULT werken bedrijfsartsen, bedrijfsmaatschappelijk werkers, een arbeidshygiënist en een Arboconsultant. De SGR-Groep werkt samen met ARBO CONSULT voor onder andere verzuimbegeleiding, werkplekonderzoeken, psychosociale of maatschappelijke begeleiding van medewerkers en de keuring van (nieuwe) medewerkers. Voortzetting Zorgboerderij De Savaan Op de zorgboerderij is de coördinatie nu in handen van Wendell Flores, die samen met Marilou Gerardo bezig is om het werk van Moses La Cruz en zijn vrouw Maria voort te zetten. Er zijn nieuwe plannen in ontwikkeling om het enorme werk dat zij hebben verzet niet verloren te laten gaan. Één van de onderdelen van het nieuwe plan is, om de grotere dieren te vervangen door kleinere dieren om te komen tot een kinderboererij-achtige opzet, dit in samenwerking met kinderhuis de Savaan. Daarnaast is het de bedoeling dat de zorgboerderij zich meer gaat concentreren op de plantage-activiteiten. Jan Denissen 8