de Rechtspraak Rechtbank Den Haag PER FAX Over het beroep met zaaknummer SGR 13/9215 BESLU V258 deel ik u het volgende mee.

Transcriptie

1

2 de Rechtspraak Rechtbank Den Haag ^'AANTEKENEN ] PER POST PER FAX Bestuursrecht De heer ir. Hagen Leeuwenberg GD Den Hoom bezoekadres Prins Clauslaan AJ Den Haag datum onderdeel contactpersoon doorkiesnummer ons kenmerk uw kenmerk bijlage(n) faxnummer afdeling onderwerp 6 november 2014 Team administratie 2 - CC mevr H. Cesin zaaknummer SGR 13/9215 BESLU V258 NTB het beroep van Hagen correspondentieadres Postbus EH Den Haag t(070) f (070) Bij beantwoording de datum en ons kenmerk vermelden. Wilt u slechts één zaak in uw brief behandelen. Geachte heer, Over het beroep met zaaknummer SGR 13/9215 BESLU V258 deel ik u het volgende mee. De rechtbank heeft uitspraak gedaan. Ik stuur u een kopie van de uitspraak. Indien in deze uitspraak wordt verwezen naar een uitspraak met een ECLI-nummer, is de tekst van de betreffende uitspraak onder dat nummer gepubliceerd op Tegen deze uitspraak staat voor een belanghebbende en het bestuursorgaan hoger beroep open. Dit dienl te worden ingesteld binnen zes weken na de datum van verzending van deze uitspraak door een beroepschrift en een kopie van deze uitspraak te zenden aan de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, Postbus 20019, 2500 EA Den Haag. In uw beroepschrift moet u vermelden waarom u het niet eens bent met de uitspraak. U kunt ook digitaal hoger beroep instellen bij de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State. Kijk op voor meer informatie over het indienen van digitaal beroep. Als u naar aanleiding van deze brief vragen hebt, kunt u contact opnemen met de administratie van de rechtbank op het hierboven vermelde doorkiesnummer. Als u de rechtbank belt of schrijft, verzoek ik u het zaaknummer te vermelden. ea BE021

3 uitspraak RECHTBANK DEN HAAG Bestuursrecht zaaknummer: SGR 13/9215 uitspraak van de enkelvoudige kamer van 3 november 2014 in de zaak tussen A.A. Hagen, te Den Hoorn, eiser, en het college van burgemeester en wethouders van Delft, verweerder (gemachtigde: mr. M.J. Angenent). Procesverloop Op 26 maart 2013 heeft verweerder besloten het collegebesluit van 2 oktober 1984, waarbij het naaktstrand in de Delftse Hout werd aangewezen als locatie voor naaktrecreatie, in te trekken. Verweerder heeft zijn beslissing middels publicatie in het Gemeenteblad Delft op 17 april 2013 bekendgemaakt. Inwerkingtreding van deze beslissing vindt plaats op 18 april Bij besluit van 13 juni 2013, gepubliceerd in het Gemeenteblad op 26 juni 2013, heeft de gemeenteraad de beslissing van verweerder bekrachtigd. Bij brief van 21 juli 2013 heeft eiser bezwaar gemaakt tegen beide besluiten. Op 23 augustus 2013 heeft de Adviescommissie voor bezwaarschriften advies uitgebracht en daarin, overeenkomstig het oordeel in de uitspraak van de voorzieningenrechter van deze rechtbank van 5 juli 2013 met zaaknummer AWB 13/5171, geadviseerd het bezwaarschrift van eiser niet-ontvankelijk te verklaren. Bij brief van 1 november 2013 heeft eiser verweerder ingebreke gesteld. Op 16 november 2013 heeft eiser beroep ingesteld tegen het niet tijdig beslissen op zijn bezwaarschrift. Bij besluit van 27 november 2013, heeft verweerder, onder verwijzing naar het advies van de Adviescommissie bezwaarschriften, het bezwaar van eiser niet-ontvankelijk verklaard. Het beroep tegen het niet tijdig beslissen wordt op de voet van artikel 6:20, derde lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) mede geacht te zijn gericht tegen het (alsnog door verweerder genomen) bestreden besluit. Op 23 januari 2014 heeft verweerder in een dwangsombeschikking de dwangsom vastgesteld van 160,-. Bij brief van 21 februari 2014 heeft eiser nadere gronden ingediend.

4 zaaknummer: SGR 13/9215 Bij brief van 3 maart 2014 heeft verweerder een verweerschrift ingediend. Bij brief van 4 augustus 2014 heeft eiser nadere gronden ingediend. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 21 augustus Eiser is aldaar in persoon verschenen. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde. De rechtbank heeft het onderzoek ter zitting geschorst omdat het bestreden besluit van 27 november 2013 is ondertekend door de burgemeester en secretaris namens verweerder en de rechtbank aanleiding heeft gezien verweerder in de gelegenheid te stellen aan te geven of de gemeenteraad het bestreden besluit voor zijn rekening neemt, alsmede de rechtbank een door de gemeenteraad afgegeven machtiging over te leggen. Bij brief van 3 september 2014 heeft verweerder een reactie ingestuurd. Bij brief van 15 september 2014 heeft eiser gereageerd op verweerders brief van 3 september Vervolgens heeft de rechtbank, met schriftelijke toestemming van partijen, bepaald dat nadere onderzoek ter zitting achterwege blijft en het onderzoek gesloten. Zij doet thans uitspraak als volgt. Overwegingen Verweerder heeft bij besluit van 2 oktober 1984 een gedeelte van het in de Delftse Houtse gelegen strand aangewezen als locatie voor naaktrecreatie. Artikel 430a van het Wetboek van Strafrecht (WvSr) is inwerking getreden op 21 mei 1986 en luidt als volgt: "Hij die zich buiten een door de gemeenteraad als geschikt voor ongeklede openbare recreatie aangewezen plaats, ongekleed bevindt op of aan een voor het openbaar verkeer bestemde plaats die voor ongeklede recreatie niet geschikt is, wordt gestraft met geldboete van de eerste categorie". Verweerder heeft eisers bezwaar niet-ontvankelijk verklaard - kort gezegd - omdat het besluit tot intrekking van de aanwijzing van het Delftse Hout als naaktstrand, niet op rechtsgevolg is gericht. De rechtbank stelt allereerst vast dat eiser bezwaar heeft gemaakt tegen het besluit van verweerder van 26 maart 2013 en het besluit van de gemeenteraad van 13 juni Met betrekking tot eisers beroep, voor zover gericht tegen het besluit van verweerder het bezwaar tegen de intrekking van de aanwijzing van het Delftse Hout als naaktstrand, nietontvankelijk te verklaren, overweegt de rechtbank als volgt. Eisers bezwaar van 21 juli 2013, is op 22 juli 2013 ontvangen. Verweerder heeft zijn besluit op 17 april 2013 door middel van publicatie in het Gemeenteblad bekend gemaakt. Eiser heeft derhalve zijn bezwaar na het verstrijken van de wettelijke bezwaartermijn ex artikel 6:8 van de Awb ingediend. Een verschoonbare grond voor deze termijnoverschrijding is gesteld noch gebleken, zodat het bezwaar wegens deze termijnoverschrijding niet-ontvankelijk is. Het

5 zaaknummer: SGR 13/9215 bestreden besluit kan voor zover het betreft de niet-ontvankelijkheid gericht tegen het besluit van verweerder, in stand blijven zij het op een andere grond. Met betrekking tot het bezwaar voor zover het gericht tegen het besluit van de gemeenteraad van 13 juni 2013, overweegt de rechtbank dat het bestreden besluit genomen is door het college van burgemeester en wethouders van Delft en niet door de gemeenteraad. Verweerder heeft op de vraag van de rechtbank of de gemeenteraad het bestreden besluit voor zijn rekening neemt bij brief van 4 september 2014 bericht dat de gemeenteraad met de bekrachtiging van 13 juni 2013 heeft aangegeven het eens te zijn met de beslissing van verweerder de aanwijzing van het naaktstrand in trekken. Hieruit kan echter niet worden opgemaakt dat de gemeenteraad het bestreden besluit, zijnde een beslissing op bezwaar, mede heeft genomen. Verweerder heeft het bestreden besluit voor zover het gericht is tegen het besluit van de gemeenteraad van 13 juni 2013 onbevoegd genomen.. Dit betekent dat het beroep voorzover het zich richt tegen het niet-ontvankelijk verklaren van het bezwaar gericht tegen het besluit van de gemeenteraad gegrond is. De vraag of het besluit van de gemeenteraad van 13 juni 2013 tot bekrachtiging van de intrekking van de aanwijzing van het Delftse Hout als naaktstrand een rechtgevolg in het leven roept, dient in bezwaar door de gemeenteraad te worden beantwoord. Hierbij overweegt de rechtbank ten overvloede dat door het opnemen van artikel 430a van het WvSr niet zonder meer volgt dat de voor deze wetswijziging door het college van burgemeester en wethouders aangewezen voor ongeklede openbare recreatie geschikte plaatsen, met terugwerkende kracht zijn komen te vervallen. Deze conclusie kan evenmin wordt getrokken uit het arrest van de Hoge Raad van 24 november 1998 (NJ 1999,140) nu dit arrest ziet op het van rechtswege vervallen van de strafbaarheid van naaktrecreatie op grond van de Algemene Politieverordening door het opnemen van artikel 430a Sr.

6 zaaknummer: SGR 13/9215 Beslissing De rechtbank -verklaart het beroep gegrond; -vernietigt het bestreden besluit; -draagt het bevoegde bestuursorgaan op een nieuw besluit te nemen op het bezwaar met inachtneming van deze uitspraak; -draagt verweerder op het betaalde griffierecht van 165,- aan eiser te vergoeden. Deze uitspraak is gedaan door mr. M. Soffers, rechter, in aanwezigheid van mr. A. Zanlier-Erkan, griffier. D^e beslissing is in het openbaar uitgesproken op 3 november A A schrift verzonden aan partijen op: g NOV^Oti Rechtsmiddel Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Als hoger beroep is ingesteld, kan bij de voorzieningenrechter van de hogerberoepsrechter worden verzocht om het treffen van een voorlopige voorziening of om het opheffen of wijzigen van een bij deze uitspraak getroffen voorlopige voorziening.

7 Posrfbus 7 S Zéoo nt OELFT fz,».«."^r F--" s» -"» IT "i!=~: