[Uitzending 429: Romeinen 7:7 t/m 25]

Transcriptie

1 [Uitzending 429: Romeinen 7:7 t/m 25] In aansluiting op de vorige uitzending waarin het thema: dood voor de wet, maar levend voor God is besproken volgt nu een nieuw thema dat nauw aansluit bij het vorige. Het thema is: De wet kan niet van zonde verlossen. Romeinen 7 vers 7 en 8: Is de wet dan de oorzaak van de zonde? Geen sprake van! Zonder de wet zou ik nooit geweten hebben wat zonde is. Als de wet niet had gezegd: U mag niet iets begeren wat van een ander is, zou ik niet hebben geweten dat dit verkeerd is. Maar de zonde gebruikte de wet om verkeerde begeerten in mij op te wekken. Want als er geen wet is, die overtreden kan worden, heeft de zonde geen schijn van kans. Uit het betoog van Paulus zouden lezers en hoorders van de brief kunnen opmaken, dat de wet zelf eigenlijk niet goed is. Paulus wil deze gedachte voorzijn en stelt daarom de vraag: Is de wet dan de oorzaak van de zonde? Met de woorden: Geen sprake van!, ontkent Paulus deze gedachte met klem. In de verzen 7 t/m 12 gaat hij nu uitleggen hoe de verhouding dan wel is tussen wet en zonde. Paulus spreekt vanaf vers 7 t/m 25 in de ik -vorm. Daarmee bedoelt hij niet alleen zichzelf, maar ook al zijn landgenoten. Overigens werd de hele mensheid (in de persoon van Adam) al geconfronteerd met een gebod van de HERE en vervolgens verleid tot zonde (Rom.5:12). De uitspraak: zonder de wet zou ik nooit geweten hebben wat zonde is, betekent niet, dat een mens zonder de wet geen enkel zondebesef heeft. In Rom.1 heeft Paulus al duidelijk gemaakt dat mensen (Jood en niet-jood) geen verontschuldiging hebben bij de HERE (vs.20) en dat zij weet hebben van dingen die God niet kan toestaan (vs.32). Maar door de wet gaat een mens de zonde juist kennen en ervaren als een bewuste overtreding van Gods normen. Als voorbeeld noemt Paulus, dat hij nooit zou hebben geweten, hoezeer de begeerte een zonde tegen God is, als het niet in de wet had gestaan. U mag niet iets begeren van een ander (Ex.20 en Deut.5), krijgt een algemene strekking. Vers 8 laat zien dat het om allerlei verkeerde begeerten gaat. TTB - NL - TWR - CW 1

2 Daarmee wordt het wezen van de zonde als een macht en een principe dat rebelleert tegen God, steeds meer blootgelegd. In het feit, dat de HERE aan de mens een wet of een gebod geeft, vindt de zonde een aanknopingspunt, een uitgangspunt, om juist tegen dat gebod te rebelleren. De zonde als macht zoekt een gelegenheid om tegen God op te staan en die vindt ze in dat wat wordt verboden, in het gebod. In vers 7 gebruikte Paulus het tiende gebod als voorbeeld. De zonde gaat nu juist in de mens allerlei begeerte bewerken. Daar waar geen gebod is, blijft de zonde dood, d.w.z. inactief, onvruchtbaar, er is geen aanleiding. Als niemand heeft gezegd dat iets verkeerd is, lijkt alles goed. Als Paulus het over ik of mij heeft, spreekt hij behalve namens zichzelf ook namens allen die de wet kennen (vs.1). Al in de hof van Eden (Gen.3) misbruikte de zondemacht Gods verbod om te eten van de boom van kennis. De macht van de zonde wekte bij de vrouw de begeerte op om juist door de vrucht van deze boom verstandig te worden. De wijze waarop de zonde werkt, wordt daarmee goed geïllustreerd. Het gebod dat door de HERE bedoeld is om de vrijheid van de mens te waarborgen en te beschermen, wordt door de zonde voorgesteld als een beperking van de menselijke vrijheid en als een aanslag op de mogelijkheden tot zelfontplooiing. Romeinen 7 vers 9: Vroeger leefde ik zonder de wet. Maar toen ik de wet leerde kennen, ontdekte ik wat zonde is. En het leven maakte plaats voor de dood. We hebben in vers 8 gelezen dat de zonde een gebod nodig heeft om tot activiteit gewekt te worden. In vers 9 bespreekt Paulus nu de confrontatie van de Joden met de zonde en de wet. Met de woorden zo leefde ik vroeger beschrijft Paulus zowel zijn persoonlijke ervaring als die van het hele volk Israël, voordat de wet werd gegeven. Ooit was de mens zonder schuldbewustzijn of zondebesef, omdat hij van de wet niet wist. Paulus beschrijft deze situatie met ik leefde zonder de wet, omdat hij zich niet bedreigd wist door Gods veroordeling. Maar toen ik de wet leerde kennen, d.w.z. nadat hij bewust geconfronteerd werd met de geboden en verboden van de wet (in het bijzonder het gebod om niet te begeren), ontdekte hij wat zonde is en begon de zonde tot leven te komen. TTB - NL - TWR - CW 2

3 Pas bij de kennismaking met het gebod om niet te begeren werd zij zichtbaar en werkzaam. En, wat was daarvan het gevolg? Wat gebeurde er toen? Paulus geeft als antwoord: het leven maakte plaats voor de dood. Paulus bedoelt hier niet alleen het fysieke verval, maar met name het bewust worden van het oordeel van God. Dat wil zeggen dat mensen door de zonde de dood verdienen en worden buitengesloten van het eeuwige leven. Deze ervaring van het schuldig staan voor de HERE heeft Paulus gemeen met allen die door gehoorzaamheid aan de wet proberen het met God in orde te krijgen. Romeinen 7 vers 10: De strenge regels die mij naar het leven moesten leiden, bleken mij naar de dood te voeren. Het gebod is op zichzelf goed en ook de bedoeling. De regels zijn gericht op het eeuwige leven. Al in Lev.18 had de HERE tegen Israël gezegd: Ik ben de HERE, uw God, handel daarom niet als het volk van Egypte, waar u zo lang hebt gewoond of als het volk van Kanaän, waarheen Ik u ga brengen. Gehoorzaam alleen Mijn wetten en voer deze nauwgezet uit, want Ik ben de HERE, uw God. Als u ze gehoorzaamt, zult u leven. Ik ben de HE- RE. (zie ook: Deut.30:15) De strenge regels moesten Paulus en alle andere Israëlieten naar het leven leiden, maar het resultaat was heel anders. Paulus schrijft: De strenge regels bleken mij naar de dood te voeren. Door tussenkomst van de zonde heeft het gebod als resultaat, dat de mens zich bezondigt en onder het eeuwige oordeel komt. Om die reden kan het gebod (en dat geldt voor de hele wet) in de praktijk geen leven bewerken. Hetzelfde schrijft Paulus in Galaten 3. Ter illustratie het voorbeeld van een auto. Een auto kan een nuttig vervoermiddel zijn, maar een onkundig chauffeur maakt het tot een gevaar en bedreiging. Een autoongeluk kan de dood tot gevolg hebben. Ligt de schuld van het ongeluk bij de auto? Nee, de schuld ligt bij de chauffeur. Romeinen 7 vers 11: De zonde zag haar kans schoon en gebruikte die voorschriften om mij op de verkeerde weg te brengen en te doden. Paulus herhaalt in vers 11 de woorden van vers 8. De zonde heeft een aanknopingspunt gevonden in het gebod om de mens tot zonde te verleiden. TTB - NL - TWR - CW 3

4 De Griekse grondtekst heeft in vers 11 de woorden: de zonde heeft mij door toedoen van het gebod bedrogen. Het werkwoord bedriegen vinden we ook in 2Kor.11 en 1Tim.2 en herinnert aan Gen.3:13. Daar misleidt de slang de vrouw door het gebod te verdraaien en als alleen negatief voor te stellen. De slang (satan) trekt Gods straf in twijfel, door onzekerheid te zaaien aangaande Gods goede bedoelingen met het gebod. Daarnaast doet de slang de mens geloven, dat deze zich in rebellie tegenover God zou kunnen handhaven (Gen.3:5). Ieder mens wordt, wanneer hij of zij met Gods gebod wordt geconfronteerd, op een vergelijkbare manier door de zonde misleid en zo door haar gedood, d.w.z. onder het strafoordeel van God gebracht en daarmee uitgesloten van het eeuwige leven. Romeinen 7 vers 12: Maar op Gods wet zelf is niets aan te merken. Wat die wet van ons eist, is zuiver, rechtvaardig en goed. Uit het functioneren van het gebod bij iedere mens die ermee wordt geconfronteerd, trekt Paulus een conclusie die tevens het antwoord is op de in vs.7 gestelde vraag (Is de wet dan de oorzaak van de zonde?). Paulus had al gezegd: Geen sprake van! Maar, in vers 12 voegt hij toe: Wat die wet van ons eist, is zuiver, rechtvaardig en goed. Op Gods wet zelf is niets aan te merken. Met deze positieve woorden heeft Paulus iedere verdachtmaking aan zijn adres over verachting van de Joodse wet (Hand.21:21) afdoende beantwoord. Romeinen 7 vers 13: Heeft het goede dan mijn dood veroorzaakt? Geen sprake van! Het komt door de zonde, die heeft iets goeds gebruikt om mij de dood in te jagen. Daaruit blijkt haar ware aard. De vraag van vers 7 of de wet iets met de zonde te maken heeft, is door Paulus negatief beantwoord. De wet en de geboden zijn heilig, rechtvaardig en goed. Met dit antwoord zal toch niet iedereen tevreden zijn, en daarom stelt Paulus de vraag van vers 7 nog iets scherper: Heeft het goede (namelijk: het goede gebod, de heilige wet; vs.12) mijn dood veroorzaakt? De achterliggende gedachte is, dat de wet, als zij alleen maar de dood, de veroordeling van de mensen ten gevolge heeft, nooit helemaal goed kan zijn. Ook dit ontkent Paulus met klem: Geen sprake van! TTB - NL - TWR - CW 4

5 Hij gaat verder met: Het komt door de zonde, die heeft iets goeds gebruikt om mij de dood in te jagen. Daaruit blijkt de ware aard van de zonde. In twee zinnen, geeft de apostel de goddelijke bedoeling achter het geven van wetten aan. In vers 11 zegt Paulus: De zonde zag haar kans schoon en gebruikte die voorschriften om mij op de verkeerde weg te brengen en te doden. Juist uit haar misbruik van de goede wet blijkt het perverse karakter van de zondemacht. Het gebod dient om het boosaardige en rebellerende karakter van de zonde te ontmaskeren. Uit dit inzicht blijkt de noodzaak van een definitieve afrekening met de zonde door de Here Jezus. Want door Zijn sterven heeft Hij de macht van de zonde eens en voor altijd gebroken (Rom.6:10). Romeinen 7 vers 14: Wij weten dat de wet van God een geestelijke zaak is. Maar ik ben een mens van vlees en bloed, die onderworpen is aan de zonde. Door het gebruik van de tegenwoordige tijd geeft Paulus een levendige schildering van het leven onder de wet. Hij en zijn lezers kennen het leven onder de wet zo goed vanwege hun Joodse achtergrond. Sommigen van zijn lezers worstelen daar mogelijk nog steeds mee. Paulus beschrijft de wetsgetrouwe Joden die met hun verstand wel de wet van God willen houden, maar overmeesterd worden door de zonde die in hen woont. Met het spreken in de tegenwoordige tijd geeft Paulus ook blijk van een enorme persoonlijke betrokkenheid bij dit onderwerp. Opnieuw begint Paulus zijn onderwijs met wij weten (Rom.2:2; 3:19; 6:6; 8:22), omdat hij ervan uitgaat dat zijn lezers de wet kennen. De wet is geestelijk omdat zij een uitdrukking is van Gods wezen. Dit geestelijk zijn van de wet houdt ook in, dat zij alleen werkelijk begrepen en vervuld kan worden door geestelijke mensen. Mensen in wie de Geest van God woont en die zich ook door de Heilige Geest laten leiden. Met het ik ben een mens van vlees en bloed wil Paulus zeggen: het karakter van mijn leven wordt bepaald door de oude zondige natuur. Van deze oude mens zegt Paulus, dat hij onderworpen is aan de zonde, d.w.z. hij is als slaaf verkocht aan de zonde en daarmee onder de macht van de zonde gekomen. TTB - NL - TWR - CW 5

6 Het is duidelijk, dat Paulus hier niet schrijft over de nieuwe mens ( uit de Geest van God komt geestelijk leven voort ; Joh.3:6). Het is zo dat ook een christen (omdat hij nog niet volmaakt is) een oude ik heeft, zodat wat Paulus hier zegt ook hem niet vreemd is. Maar een christen is bezig de oude mens af te leggen en de nieuwe mens aan te doen. Romeinen 7 vers 15: Mijn doen en laten zijn voor mijzelf een raadsel. Want ik doe niet wat ik graag wil. Nee, ik doe juist dingen waar ik een hekel aan heb. Wat betekent het in de praktijk, dat de mens onderworpen is aan de zonde? Het houdt in, dat hij niet in staat is uit te voeren, wat hij eigenlijk zou willen. Paulus spreekt over zijn eigen ervaring. Hij hoort bij de mensen die de wet kennen als openbaring van Gods wil en die toch niet in staat zijn haar te volbrengen. Door de slavernij onder de macht der zonde is de mens gespleten geraakt. Romeinen 7 vers 16: Ik doe dus wat ik niet wil en daaruit blijkt dat ik het met de wet eens ben en dat ik die juist vind. De mens die de wet kent, wil eigenlijk de wet niet overtreden, maar toch doet hij het. De wet veroordeelt vanzelfsprekend iedere overtreding. Het geweten van een mens dringt tot een niet willen. Paulus zegt: ik doe juist dingen waar ik een hekel aan heb. Daarmee stemt de wil van de mens met de wet overeen (in hun afkeuring van de overtreding) en daarmee stemt een mens in met het feit, dat de wet goed is. Romeinen 7 vers 17: Wel, dan doe ik die slechte dingen niet zelf, maar de zonde die mij beheerst. Aangezien de mens zelf instemt met de wet die goed is en aan zijn eigen daden een hekel heeft, moet een mens wel tot de conclusie komen, dat hij of zij de zonde, de overtreding niet zelf bewerkt, maar de in hem wonende zonde. Dat is zeker geen excuus om het zondigen te verontschuldigen, maar wel de erkenning van de macht van de zonde en van de ellendige toestand waarin een mens onder de slavernij en macht van de zonde verkeert. Paulus heeft het nog steeds over de mens die onder de wet leeft en de genade van Christus nog niet heeft leren kennen. TTB - NL - TWR - CW 6

7 Romeinen 7 vers 18: Ik weet dat ik door en door slecht ben, tenminste wat mijn oude natuur betreft. Ik kan het goede niet doen. Ik wil het wel, maar ik kan het niet. Bij een mens is nog wel een bewustzijn van goed en kwaad en een wil om het goede te doen, maar dit willen wordt zodanig overheerst door de zonde (die in de oude natuur woont) dat zij haar verlangen niet in daden kan omzetten. Luisteraar, heeft u dat ook moeten erkennen? Ik kan het goede niet doen. Ik wil het wel, maar ik kan het niet. Wij mensen kunnen God niet behagen. Wij willen het wel en proberen het ook maar, moeten met Paulus constateren: ik kan het niet. Juist daarom is de verlossing in Christus voor ieder mens noodzakelijk! Want, wie uit God geboren is, zondigt niet, omdat de levenskracht van God in hem is. Hij kan niet doorgaan met zondigen, omdat God zijn Vader is. Wij kunnen nu dus zien wie een kind van God en wie een kind van de duivel is. Wie verkeerde dingen doet en ook niet van zijn broeder houdt, hoort niet bij het gezin van God (1Joh.3:9 en 10). De nieuwe natuur kan geen zonde bedrijven. Als een mens zondigt, is dat door zijn of haar oude natuur. De Heilige Geest overtuigt mij van zonde, rechtvaardigheid en oordeel. De Heilige Geest zegt dat als je gezondigd hebt, je het weer in orde moet maken met God en mensen. In 1Joh.2 lezen we: Kinderen, ik zeg dit om u van de zonde af te houden. Maar als iemand zondigt, hebben wij een rechtvaardige advocaat die ons verdedigt bij de Vader: Jezus Christus. Romeinen 7 vers 19 t/m 21: Hoewel ik het goede wil, doe ik het niet. In plaats daarvan doe ik het slechte en dat wil ik nu juist niet. Als ik doe wat ik niet wil, doe ik dat eigenlijk niet zelf, maar de zonde in mij. Zo ervaar ik steeds weer: als ik het goede wil doen, kan ik het niet laten het slechte te doen. In deze verzen vat Paulus de verzen 16 en 17 nog eens samen. Hij wil benadrukken, hoezeer de onder de wet levende mens aan de macht van de zonde is uitgeleverd. Met de verzen 19 en 20 bereidt Paulus de conclusie voor in vers 21: als ik het goede wil doen, kan ik het niet laten het slechte te doen. TTB - NL - TWR - CW 7

8 Ook al is bij de mens wel de wil om het goede te doen, toch is de ondervinding dat hij het kwade niet kan nalaten. Dit niet te erkennen zal uiteindelijk leiden tot een geestelijke schipbreuk. Romeinen 7 vers 22 en 23: In mijn diepste wezen wil ik heel graag doen wat Gods wet van mij vraagt. Maar ik zie dat mijn doen en laten daarmee volledig in tegenspraak is. Wat mijn verstand wil en mijn lichaam doet, is altijd in strijd met elkaar. De zonde leeft in mijn lichaam. De ervaringsregel uit vers 21 wordt nu verder uitgelegd. Paulus spreekt hier nog steeds namens allen die hun heil verwachten door het houden van de wet. Hij wil in zijn diepste wezen heel graag doen wat Gods wet vraagt. Maar dat lukt niet omdat wat zijn verstand wil en zijn lichaam doet altijd met elkaar in strijd is. Het verstand en de goede wil wordt in de praktijk overheerst door de zonde die in het lichaam woont. Maar het verstand en de goede wil (de inwendige mens) moet door Gods Heilige Geest worden vernieuwd en innerlijk bekrachtigd (Ef.3:16) want alleen dan kan de zonde worden overwonnen. Ook na ontvangen genade kan de oude natuur de kop opsteken en bewerkt het geestelijke worstelingen. Een mens kan het uitroepen, Romeinen 7 vers 24: Wat ben ik er ellendig aan toe! Wie zal mij verlossen uit deze vreselijke macht van de dood? De strijd tussen aan de ene kant de macht van de zonde en aan de andere kant het menselijk verstand en de menselijke wil om Gods wet te houden, wordt beschreven in termen van een gevecht. Dit gevecht loopt uit op een nederlaag van de mens. Hij wordt krijgsgevangene, een slaaf van de zonde. En dan heeft Paulus het nog steeds over de mens die onder de wet leeft, voor wie de verlossing door Jezus Christus nog toekomst is. Ieder mens is er zo ellendig en hulpeloos aan toe dat hij of zij hulp van buitenaf nodig heeft. Van wie? Romeinen 7 vers 25: Ik dank God dat er een uitweg is door Jezus Christus, onze Here! Om kort te gaan: ik sta met mijn verstand wel achter de wet van God, maar ben in mijn dagelijks leven onderworpen aan de wet van de zonde. TTB - NL - TWR - CW 8

9 Voordat Paulus komt met de conclusie over de mens onder de wet, geeft hij eerst God de dank en de eer voor het feit dat hij door Jezus Christus, onze Here is verlost uit de macht van de zonde en de eeuwige dood. Kunt u dat u dat ook zeggen en getuigen? In de volgende uitzending lezen we het begin van Rom.8. TTB - NL - TWR - CW 9