AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 It Raad vanstate /1/V1. Datum uitspraak: 1 juni 2011 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: het Centraal Orgaan opvang asielzoekers, appellant, tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Zutphen, van 17 november 2010 in zaak nr. 10/11448 in het geding tussen: en het COa. (hierna: de vreemdeling)

2 /1/VI 2 1 juni Procesverloop Bij besluit van 22 maart 2010 heeft het COa de aan de vreemdeling op de voet van de Regeling verstrekkingen asielzoekers en andere categorieën vreemdelingen 2005 toegekende verstrekkingen eenmalig ingehouden tot een bedrag van 15,89. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 1 7 november 2010, verzonden op dezelfde dag, heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep gegrond verklaard en dat besluit vernietigd. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft het COa bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 10 december 2010, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Hetgeen in het hogerberoepschrift is aangevoerd en aan artikel 85, eerste en tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000 voldoet, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aldus aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van deze wet, met dat oordeel volstaan Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1/V1 3 1 juni Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: bevestigt de aangevallen uitspraak. Aldus vastgesteld door mr. B. van Wagtendonk, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. E. de Groot, ambtenaar van staat. w.g. Van Wagtendonk lid van de enkelvoudige kamer w.g. De Groot ambtenaar van staat Uitgesproken in het openbaar op 1 juni Verzonden: 1 juni 2011 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, mr. H.H.C. Visser

4 09:02: uitspraak RECHTBANK 's-gravenhage Nevenzittingsplaats Zutphen Sector Bestuursrecht Enkelvoudige kamer Reg.nr.:AWB 10/11448 Uitspraak in het geding tussen: geboren op V-nummer: eiser, en het bestuur van het Centraaf Orgaan opvang asielzoekers verweerder. 1. Procesverloop Bij besluit van 22 maart 2010 (hierna: het bestreden besluit) heeft verweerder aan eiser een maatregel opgelegd, bestaande uit een eenmalige inhouding van 15,89 van de aan eiser te verlenen verstrekkingen op de voet van de Regeling verstrekkingen asielzoekers en andere categorieën vreemdelingen 2005 (hierna; Rva 2005). Eiser heeft beroep ingesteld. Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken en een verweerschrift ingezonden. Het beroep is behandeld ter zitting van 6 oktober 2010, waar partijen met voorafgaande schriftelijke kennisgeving niet zijn verschenen. 2. Overwegingen 2.1 Ingevolge artikel 3, eerste lid, van de Wet Centraal Orgaan opvang asielzoekers (hierna: COa) is verweerder onder meer belast met de materiële en immateriële opvang van asielzoekers. Ingevolge artikel 12 van de Wet COa kan de minister van Justitie regels stellen met betrekking tot verstrekkingen aan asielzoekers en andere categorieën vreemdelingen, als bedoeld in artikel 3. De Rva 2005 strekt ter uitvoering van artikel 12 van de Wet COa.

5 09:03: Reg.nr.:AWB 10/ In artikel 9, eerste lid, van de Rva 2005 is opgesomd welke verstrekkingen de opvang in een opvangvoorziening in elk geval bevat. Ingevolge artikel 10, aanhef en onder c, van de Rva 2005 kunnen verstrekkingen als bedoeld in artikel 9 van de Rva 2005 geheel of gedeeltelijk aan een asielzoeker worden onthouden, indien de asielzoeker het bepaalde in artikel 19 van deze regeling niet naleeft. Ingevolge artikel 19, eerste lid, aanhef en onder a, van de Rva 2005 is de asielzoeker die onderdak heeft in een opvangvoorziening verplicht de huisregels na te leven die zijn neergelegd in het reglement van de desbetreffende opvangvoorziening. Volgens artikel 13 van de Huisregels voor oriëntatie- en terugkeerlocaties van het COa (hierna: de Huisregels) dient de asielzoeker de brandweervoorschriften die het COa in zijn opvanglocatie hanteert op te volgen. Volgens artikel 14, tweede lid, van de Huisregels zal de asielzoeker de aanwijzingen die een medewerker van het COA bij de uitoefening van de werkzaamheden aan de asielzoeker geeft, en welke in alle redelijkheid ook nodig zijn voor een juiste uitoefening hiervan, dienen op te volgen. Volgens artikel 15 van de Huisregels kan de overtreding van een van de huisregels aanleiding geven tot het opleggen van een (strafmaatregel op grond van het Reglement Onthoudingen Verstrekkingen (hierna: ROV). In het ROV is het beleid neergelegd met betrekking tot de bevoegdheid om de Rvaverstrekkingen geheel of gedeeltelijk te onthouden. Een ROV-maatregel 1, het eenmalig inhouden van maximaal 15,89 voor volwassenen, kan worden opgelegd bij zeer lichte overlast. 2.2 Verweerder heeft de maatregel opgelegd op de grond dat eiser niet meewerkte met een ontruiming die volgde op het indrukken van een handbrandmelder in eisers opvanglocatie. Die gedraging heeft geleid tot zeer lichte overlast, aldus verweerder. 2.3 Eiser heeft in beroep betoogd dat verweerder de maatregel ten onrechte heeft opgelegd. Eiser hoorde het brandalarm, waarbij hij het bevel van de beveiliging kreeg om zijn kamer te verlaten, niet. Volgens eiser was het brandalarm die avond en nacht al veelvuldig zonder reden ingedrukt, waardoor er voortdurend sprake was van herrie. Eiser zette zijn koptelefoon met muziek op om zich beter te kunnen concentreren op zijn werk als schrijver, waarmee hij bezig was op het moment dat het brandalarm afging. Eiser heeft dit ook tegenover de beveiliging verklaard, aldus eiser. De rechtbank, de rechtsgronden ambtshalve aanvullend, begrijpt het betoog zo dat het bestreden besluit onzorgvuldig is voorbereid en niet deugdelijk is gemotiveerd. De rechtbank overweegt daaromtrent als volgt In paragraaf 5.4 van het ROV is, voor wat betreft het motiveringsvereiste, vermeld dat in de beschikking heel precies omschreven moet worden naar aanleiding van welke gedraging(en) de strafmaatregel wordt opgelegd en zal gemotiveerd aangegeven moeten worden waarom het opleggen van een strafmaatregel nodig wordt geacht. Dit betekent een nauwkeurige omschrijving van hetgeen heeft plaatsgevonden, welke rol de betrokken vreemdeling hierbij heeft vervuld en wat de gevolgen hiervan zijn geweest. In paragraaf 5.5 van het ROV is, voor wat betreft het zorgvuldigheidsvereiste, vermeld dat het COa een onderzoeksplicht heeft: Nagegaan moet worden wat zich precies heeft

6 09:04: Reg.nr.: AWB 10/11448 afgespeeld en welke rol de betrokken bewoner hierbij heeft gespeeld. Zoals hierboven opgemerkt volgt uit het motiveringsvereiste dat hiervan ook verslag wordt gedaan in de beschikking. Een goede verslaglegging van hetgeen heeft plaatsgevonden is van bijzonder groot belang. Zo mogelijk zaj ook bewijs van hetgeen heeft plaatsgevonden moeten worden verzameld en bewaard, zo staat in het ROV vermeld Uit het bestreden besluit kan niet worden afgeleid dat verweerder de gebeurtenissen in de desbetreffende avond en nacht en de precieze rol van eiser daarbij heeft onderzocht, terwijl bet, gelet op voormelde paragraaf 5.5, wel op de weg van verweerder had gelegen om zo'n onderzoek te doen en daarvan ook verslag te doen in de beschikking. Temeer, nu de verklaringen van eiser over wat er is gebeurd niet (geheel) stroken met de verklaringen van de beveiliging die zich in het dossier bevinden. De rechtbank stelt voorts vast dat het bestreden besluit in strijd met voormelde paragraaf 5.4 volstaat met een zeer summiere en algemene beschrijving van de feiten en dat daarin een precieze omschrijving ontbreekt van de rol die eiser in het gebeuren heeft gespeeld en wat daarvan de gevolgen zijn geweest. In het bestreden besluit staat slechts vermeld (voor zover thans van belang): "Handbrandmelder was zonderredeningedrukt. Bewoner werkte niet mee met de ontruiming." Dit gebrek weegt des te zwaarder, nu verweerder, in reactie op de verklaringen van eiser over het gebeurde, zoals weergegeven in het Verslag van bevindingen, in het bestreden besluit volstaat met de opmerking dat deze geen aanleiding geeft tot het innemen van een ander standpunt De conclusie is dat verweerder het bestreden besluit in strijd met artikel 3:46 van de Algemene wet bestuursrecht niet deugdelijk heeft gemotiveerd en in strijd met artikel 3:2 van die wet niet zorgvuldig heeft voorbereid. 2.4 Het beroep is gegrond en het bestreden besluit komt voor vernietiging in aanmerking. 2.5 Niet is gebleken van proceskosten die voor vergoeding tn aanmerking komen.

7 09:04: /24 Reg.nr.: AWB 10/ Beslissing De rechtbank: verklaart het beroep gegrond; vernietigt het bestreden besluit. Deze uitspraak is gedaan door mr. drs. J.H. van Breda. De beslissing is in tegenwoordigheid van de griffier in het openbaar uitgesproken op 17 november itsmiddel Legen deze uitspraak kan binnen vier weken na de dag van verzending hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, onder vermelding van "Hoger beroep vreemdelingenzaken", postbus 16113, 2500 BC Den Haag. Afschrift verzonden op: < T uny 0Q1Q

8 COA V/ Centraal Orgaan opvang asielzoekers AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK RAAD VAN STATE 08:57: /24 RAAD VAN STATE INGEKOMEN ZAAKNR. AAN: BEHANDELD: OD: 1 0 DEC 2010 PAR: HOGER BEROEPSCHRIFT 8 december 2010 inzake Het bestuur van het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA), appellant, gemachtigde: de heer mr. A. Tardjopawiro tegen verweerder

9 08:57: /24 COA \ft Centraal Orgaan opvang asielzoekers 1. Inleiding 1.1 Het bestuur van het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (hierna: appellant) tekent hoger beroep aan tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Zutphen, sector Bestuursrecht (hierna: de rechtbank), van 17 november 2010, verzonden 17 november 2010, in de behandeling van het beroep geregistreerd onder het nummer AWB 10/11448 (bijlage 1). De rechtbank heeft in deze uitspraak het beroep van verweerder tegen het besluit van appellant tot het opleggen van een ROV-maatregel 1 gegrond verklaard en het besluit vernietigd. 1.2 Een overzicht van de processuele aanloop tot het hierboven genoemde besluit van appellant en het toepasselijk juridisch kader is gegeven in de bestreden besluiten en het verweerschrift in beroep. Om herhalingen te voorkomen verwijs ik naar de aldaar geschetste achtergronden. 1.3 Appellant kan zich met (onderdelen van) genoemde uitspraak niet verenigen en komt hierbij tijdig in hoger beroep. In het navolgende zal de grief tegen de bestreden uitspraak worden geformuleerd en toegelicht. 2. Grieven Grief Derechtbankoordeelt in r.o en van de bestreden uitspraak ten onrechte als volgt: ' Uit het bestreden besluit kan niet worden afgeleid dat verweerder de gebeurtenissen in de desbetreffende avond en nacht en de precieze rol van eiser daarbij heefi onderzocht, terwijl het, gelet op voormelde paragraaf 5.5, wel op de weg van verweerder had gelegen om zo 'n onderzoek te doen en daarvan ook verslag te doen in de beschikking. Temeer, nu de verklaringen van eiser over wat er is gebeurd niet (geheel) stroken met de verklaringen van de beveiliging die zich in het dossier bevinden. De rechtbank stelt voorts vast dat het bestreden besluit in strijd met voormelde paragraaf 5.4 volstaat met een zeer summiere en algemene beschrijving van defeiten en dat daarin een precieze omschrijving ontbreekt van de rol die eiser in het gebeuren heeft gespeeld en wat daarvan de gevolgen zijn geweest. In het bestreden besluit staat slechts vermeld (voor zover thans van 2

10 08:59: /24 COA yt Centraal Orgaan opvang asielzoekers belang): "Handbrandmelder was zonder reden ingedrukt. Bewoner werkte niet mee aan de ontruiming. " Dit gebrek weegt des te zwaarder, nu verweerder, in reactie op de verklaringen van eiser over het gebeurde, zoals weergegeven 'mhet Verslag van bevindingen, in het bestreden besluit volstaat met de opmerking dat deze geen aanleiding geeft tot het innemen van een ander standpunt De conclusie is dat verweerder het bestreden besluit in strijd met artikel 3:46 van de Algemene wet bestuursrecht niet deugdelijk heefl gemotiveerd en in strijd met artikel 3:2 van die wet niet zorgvuldig heeft voorbereid. ' Toelichting: 2.2 De rechtbank concludeert naar de mening van appellant ten onrechte dat het bestreden besluit moet worden vernietigd. Het COA verwijst voor de motivering van haar standpunt naar de bestreden beschikking en naar het verweerschrift en verzoekt al hetgeen daarin naar voren is gebracht als hier herhaald en ingelast te beschouwen. 2.3 De rechtbank heeft ten onrechte geoordeeld dat er sprake is van een motiveringgebrek, omdat het COA, in reactie op de verklaringen van verweerder over het gebeurde, zoals weergegeven in het Verslag van bevindingen, in het bestreden besluit volstaat met de opmerking dat deze geen aanleiding geeft tot het innemen van een ander standpunt. Appellant is van oordeel dat zij op juiste wijze de ROV-maatregel 1 aan verweerder heeft opgelegd. Daarbij is er geen sprake van strijd met de artikel 3:46 en 3:2 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). In het besluit van 22 maart 2010 staat als omschrijving van het incident het volgende weergegeven: Handbrandmelder was zonderredeningedrukt. Bewoner werkte niet mee met de ontruiming. Uit vorenstaande kan genoegzaam worden afgeleid welke gedraging verweerder wordt verweten, te weten het niet mee werken aan de ontruiming. 2.4 Appellant is van oordeel dat het besluit van 22 maart 2010 voldoende kenbaar gemotiveerd is. Uit het besluit blijkt dat er een gesprek met verweerder heeft plaatsgevonden, waarin hij in gelegenheid is gesteld om te reageren op het voornemen van het COA om een ROV-maatregel 1 op te leggen. Het COA verwijst hierbij allereerst naar het verslag van bevindingen (productie 2 in beroep). Daarbij is de visie van verweerder opgenomen. Bij de visie van het COA staat vermeld: als een handbrandmelder ingedrukt wordt dienen alle bewoners volledig en direct mee te werken 3

11 09:00: /24 COA \(t Centraal Orgaan opvang asielzoekers aan de ontruiming. Hieruit kan naar het oordeel van het COA al worden afgeleid dat rekening is gehouden met de visie van verweerder, maar dat aan de visie van het COA, in het kader van de leefbaarheid en beheersbaarheid op een locatie, meerwaarde dient te worden gehecht. In het besluit van 22 maart 2010 wordt aangegeven dat de In dit gesprek door verweerder gegeven zienswijze naar aanleiding van het voornemen om een ROV-maatregel op te leggen, het COA geen aanleiding geeft tot het innemen van een ander standpunt. Voorts wordt in het besluit aangegeven dat de gedragingen van verweerder wat betreft aard en omvang dermate ernstig zijn dat zij de aan hem opgelegde maatregel rechtvaardigen. 2.5 Daarnaast heeft het COA een Trigion Dienstrapport (productie 3 in beroep) en een Specifiek rapport (productie 4 in beroep) overgelegd Het specifiek rapport betreft een naar waarheid opgemaakt en ondertekend rapport, welke is opgesteld door een beveiligingsmedewerker. Deze ondertekende verklaring spreekt de verklaringen van verweerder tegen. Het COA heeft aan vorengenoemde ondertekende verklaring meer waarde kunnen en mogen hechten dan aan de verklaringen van verweerder. Het COA verwijst hiertoe naar de uitspraak van de rechtbank 's- Gravenhage, nevenzittingsplaats Middelburg d.d. 18 november 2010 Awb 10/20690 (bijlage 3 bij dit hoger beroepschrift). Daarnaast wenst het COA nog op te merken dat zij door het vragen van de zienswijze en het verzamelen van de relevante informatie, hierbij kan geacht worden aan het Trigion Dienstrapport en het Specifiek rapport, voldaan heeft aan de eisen van artikl 3:2 Awb. 2.6 Nu het COA in het besluit van 22 maart 2010 de ter zake relevante gedragingen van de vreemdeling heeft omschreven, heeft overwogen dat de gedraging zodanig ernstig is dat dit de op te leggen maatregel rechtvaardigt, een zienswijze gesprek heeft gevoerd en de bevindingen daarvan bij de besluitvorming heeft meegewogen, heeft het COA wel degelijk blijk gegeven van een deugdelijke motivering en belangenafweging. Daarbij heeft het COA aan de omstandigheid dat ten gevolge van de gedraging van verweerder zeer lichte overlast is ontstaan, doorslaggevende betekenis toegekend. Het COA verwijst hierbij naar de uitspraak van uw Afdeling van 7 oktober 2010; l/l/v] (bijlage 4 bij dit hoger beroepschrift). De rechtbank heeft daarmee dan ook ten onrechte geoordeeld dat het bestreden besluit wegens strijd met de artikelen 3:46 en 3:2 Awb dient te worden vernietigd. 2.7 Gezien het voorgaande kan de bestreden uitspraak niet in stand blijven. Het COA verzoekt u dan ook de bestreden uitspraak te vernietigen. 4

12 09:01: /24 COA yf Centraal Orgaan opvang asielzoekers 3. Conclusie Appellant concludeert primair tot: - vernietiging van de uitspraak van rechtbank 's-gravenhage, nevenzittmgsplaats Zutphen, sector Bestuursrecht, d.d. 17 november 2010, registratienummer AWB 10/11448; - (alsnog) ongegrondverklaring van het door verweerder ingestelde beroep in eerste aanleg. Het bestuur van het Centraal Orgaan opvang asielzoekers, namens deze, de heer mr. A. Tardjopawiro Directie Beleid en Juridische Zaken Bijlagen: 1. Aangevallen uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Zutphen, sector Bestuursrecht, d.d. 17 november 2010,registratienummerAWB 10/ Machtiging 3. Uitspraak van derechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Middelburg d.d. 18 november 2010 Awb 10/ uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 7 oktober 2010; /1/V1. 5