Conclusie: ECLI:NL:PHR:2015:2645, Gevolgd In cassatie op : ECLI:NL:GHAMS:2014:3985, Bekrachtiging/bevestiging

Transcriptie

1 ECLI:NL:HR:2016:208 Instantie Hoge Raad Datum uitspraak Datum publicatie Zaaknummer 15/01341 Formele relaties Rechtsgebieden Bijzondere kenmerken Inhoudsindicatie Conclusie: ECLI:NL:PHR:2015:2645, Gevolgd In cassatie op : ECLI:NL:GHAMS:2014:3985, Bekrachtiging/bevestiging Strafrecht Cassatie Verklaring getuige wiens identiteit niet blijkt? De HR herhaalt toepasselijke overwegingen uit ECLI:NL:HR:1999:ZD1460 en ECLI:NL:HR:2002:AE1195. Het Hof heeft een in een bewijsmiddel weergegeven verklaring kennelijk niet opgevat als een verklaring van een persoon wiens identiteit niet blijkt doch als een verklaring afgelegd door een bewoonster van de portiekgalerij behorende bij het perceel. Dat oordeel is niet onbegrijpelijk, mede in aanmerking genomen hetgeen het pv waaraan het bewijsmiddel is ontleend inhoudt. Vindplaatsen Rechtspraak.nl SR-Updates.nl Uitspraak 9 februari 2016 Strafkamer nr. S 15/01341 AGE/MD Hoge Raad der Nederlanden Arrest op het beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof Amsterdam van 28 augustus 2014, nummer 23/ , in de strafzaak tegen: [verdachte], geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] Geding in cassatie Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze heeft mr. B.P. de Boer, advocaat te Amsterdam, bij schriftuur een middel van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht

2 en maakt daarvan deel uit. De Advocaat-Generaal P.C. Vegter heeft geconcludeerd tot verwerping van het beroep. De raadsman heeft daarop schriftelijk gereageerd. 2 Beoordeling van het middel 2.1. Het middel klaagt dat het Hof voor het bewijs gebruik heeft gemaakt van een schriftelijk bescheid houdende een verklaring van een persoon wiens identiteit niet blijkt, zonder dat gebruik naar de eis der wet te motiveren Ten laste van de verdachte is bewezenverklaard dat: "1 primair: hij in de periode van 1 oktober 2010 tot en met 2 maart 2011 te Huizen opzettelijk heeft geteeld in een pand aan de [a-straat 1] een groot aantal hennepplanten; 2: hij in de periode van 1 oktober 2010 tot en met 2 maart 2011 te Huizen met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening heeft weggenomen een hoeveelheid kilowatturen elektrische energie toebehorende aan Liander N.V." Deze bewezenverklaring steunt op de volgende bewijsmiddelen: "1. Een aanvullend proces-verbaal met nummer PL14ND van 2 maart 2011, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaren [verbalisant 1] en [verbalisant 2], doorgenummerde pagina's 5 en 6. Dit proces-verbaal houdt onder meer in als verklaring van voornoemde verbalisanten, zakelijk Op 2 maart 2011 bevonden wij, verbalisanten, ons op de openbare weg te Huizen. Van de regionale meldkamer politie Gooi en Vechtstreek kregen wij de melding te gaan naar het adres [a-straat 1] te Huizen. [...] In de woning zag en rook ik dat er een hennepkwekerij was geplaatst. Ik zag namelijk ventilatiebuizen, isolatiematerialen en hennepplanten staan onder warmtelampen. 2. Een proces-verbaal van bevindingen met nummer PL van 12 mei 2011, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaar [verbalisant 3], doorgenummerde pagina's 7 tot en met 9. Op 2 maart 2011 ontving de politie Gooi en Vechtstreek een melding inhoudende dat er vermoedelijk een inbraak was geweest op het adres [a-straat 1] te Huizen. [...] In het pand trof ik een compleet ingerichte en deels in werking zijnde hennepkwekerij aan. De hennepkwekerij was als volgt ingericht: - ruimte B: in deze ruimte was een in werking zijnde hennepkwekerij ingericht. Hier werden aangetroffen: 212 hennepplanten; - ruimte C en D: in deze ruimte werden aangetroffen: 159 reeds geknipte hennepplanten in plastic potten (stronken). [...]

3 Uit de aangetroffen sporen in ruimte B, bleek mij dat er een eerdere oogst is geweest. Uit de aangetroffen sporen in ruimte D, bleek mij dat er tenminste twee eerdere oogsten waren geweest. 3. Een proces-verbaal van Opiumwet met nummer PL van 15 maart 2011, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaar [verbalisant 4], doorgenummerde pagina's 47 en 48. Op 15 maart 2011 werd door mij een onderzoek ingesteld in verband met een vermoedelijke overtreding van de Opiumwet. Het onderzoek vond plaats aan een hoeveelheid verdovende middelen. De partij was in beslaggenomen tijdens een onderzoek in gevolge de Opiumwet op het adres de [a-straat 1] te Huizen. [...] De tests gaven een positieve reactie, indicatief voor THC, zijnde de werkzame stof in hennep en hasjiesj. 4. Een proces-verbaal van binnentreden woning met nummer PL van 17 maart 2011, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaar [verbalisant 3], doorgenummerde pagina 13. Op 2 maart 2011 ben ik binnengetreden in een woning gelegen aan [a-straat 1] te Huizen. Een schriftelijk verslag van binnentreden werd verzonden aan naar bleek de huurder van het pand, genaamd: [verdachte], geboren op [geboortedatum] 1967, wonende [b-straat 1] te [woonplaats]. 5. Een proces-verbaal van bevindingen met nummer PL van 20 maart 2012, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaren [verbalisant 5] en [verbalisant 6], doorgenummerde pagina 86. Dit proces-verbaal houdt onder meer in als verklaring van voornoemde verbalisanten, zakelijk Op 20 maart 2012 stelden wij een buurtonderzoek in, bij de portiekgalerij, horende bij perceel [a-straat 1] te Huizen. Bij dit onderzoek spraken wij een vrouw, welke anoniem wenste te blijven. Zij verklaarde dat zij de bewoner kent onder de naam [verdachte]. Deze [verdachte] zou in de weken voordat de politie de hennepplantage in zijn woning ontdekte, bijna nooit meer thuiskomen. Ze zag hem slechts af en toe in- en uitlopen. Hierbij bracht hij dan soms een gesloten kartonnen doos vanuit zijn huis naar zijn auto. Andere personen dan [verdachte] heeft zij nooit bij de woning gezien. 6. Een geschrift, te weten een aangifte diefstal van energie van Liander, gevestigd te Lelystad, van 9 maart 2011, doorgenummerde pagina's 58 tot en met 82, inclusief bijlagen. Dit geschrift houdt onder meer in, als verklaring van [betrokkene 1], technisch administratief medewerkster, zakelijk Pleegplaats: Huizen. Adres: [a-straat 1]. [...] Uit het door Liander N.V. ingestelde onderzoek is gebleken dat er een hennepplantage was ingericht in bovengenoemd perceel in ieder geval in de periode van oktober 2010 tot 2 maart Ten aanzien feit 2: 7. Een geschrift, te weten een aangifte diefstal van energie van Liander, gevestigd te Lelystad, van 9 maart 2011, doorgenummerde pagina's 58 tot en met 82, inclusief bijlagen.

4 Dit geschrift houdt onder meer in, als verklaring van [betrokkene 1], technisch administratief medewerkster, zakelijk Pleegplaats: Huizen. Adres: [a-straat 1]. Liander N.V. heeft vanaf 15 november 2005 met een persoon genaamd [verdachte] (het hof begrijpt: [verdachte] ) een overeenkomst betreffende aansluiting en transport van elektriciteit naar bovengenoemd perceel. Liander N.V. heeft in samenwerking met de politie te Huizen op 2 maart 2011 door fraudespecialist M09 van Liander N.V., een onderzoek ingesteld naar de aansluiting, waaronder de meetinrichting die eigendom is van Liander N.V. en die zich bevindt in bovengenoemd perceel. De fraudespecialist M09 constateerde op 2 maart 2011 verboden handelingen aan de elektriciteitsinstallatie en trof het volgende aan: De eerdergenoemde fraudespecialist zag dat de zegels van het zogenoemde klemmendeksel van de elektriciteitsmeter waren verbroken. Nadat hij het klemmendeksel had verwijderd, zag hij dat op de aansluiting van de ingaande kant van de elektriciteitsmeter een illegale elektriciteitsaansluiting was gemaakt. Voorts zag hij dat deze aansluiting buiten de elektriciteitsmeter om liep naar de hennepplantage en deze voorzag van elektriciteit. Uit het door Liander N.V. ingestelde onderzoek is gebleken dat er een hennepplantage was ingericht in bovengenoemd perceel in ieder geval in de periode van oktober 2010 tot 2 maart Een proces-verbaal van bevindingen met nummer PL van 12 mei 2011, in de wettelijke vorm opgemaakt door de daartoe bevoegde opsporingsambtenaar [verbalisant 3], doorgenummerde pagina's 7, 8 en 10. Op 2 maart 2011 ontving de politie Gooi en Vechtstreek een melding inhoudende dat er vermoedelijk inbraak was geweest op het adres [a-straat 1] te Huizen. In het pand trof ik een compleet ingerichte en deels in werking zijnde hennepkwekerij aan. [...] Wij zagen dat de elektriciteit benodigd voor de hennepkwekerij, middels illegale aansluiting voor de elektriciteitsmeter was afgetapt." Het Hof heeft ten aanzien van de bewezenverklaring voorts het volgende overwogen: "De verdachte heeft steeds ontkend enige betrokkenheid bij de hennepkwekerij te hebben gehad. Hij heeft verklaard dat hij in 2009 de woning aan de [a-straat 1] te Huizen heeft verlaten en dat hij de woning vanaf dat moment steeds heeft onderverhuurd. Voorts heeft de verdachte verklaard dat hij de persoon die als laatste het pand wilde huren medio oktober/november 2010 het telefoonnummer van de verhuurder [betrokkene 2] heeft gegeven, omdat hij niet als tussenpersoon wilde blijven fungeren. Ook zou hij toen de huissleutels van de woning aan deze persoon hebben gegeven en zich telefonisch hebben afgemeld bij NUON. Tot slot heeft de verdachte steeds verklaard dat het enige wat hij met betrekking tot opgenoemde woning nog gedaan zou hebben is het in ontvangst nemen van de huurpenningen van de onderhuurder voor de maanden oktober en november 2010 en deze aan de verhuurder [betrokkene 2] te hebben overgemaakt. Op grond van de stukken van het dossier stelt het hof vast dat de verdachte, vanaf 15 november 2005 huurder en gebruiker was van de woning aan de [a-straat 1] te Huizen. Het dossier biedt geen enkel aanknopingspunt voor de stelling van de verdachte dat een ander dan de verdachte van die woning gebruik heeft gemaakt. Ook is op geen enkele wijze aannemelijk geworden dat de verdachte de woning onderverhuurde. De verdachte heeft daartoe geen enkel identificerend gegeven van een onderhuurder of anderszins stukken ter onderbouwing van zijn stelling overgelegd. Daarbij komt dat buurtbewoners geen andere

5 personen dan de verdachte bij en rond de woning hebben waargenomen. Uit de verklaring van de verhuurder [betrokkene 2] blijkt dat de verdachte zich pas begin maart 2011 telefonisch heeft laten ontvallen dat hij de woning had onderverhuurd. Aangezien de hennepkwekerij op 2 maart 2011 door de politie is ontdekt, maakt dit de verklaring van de verdachte niet geloofwaardiger, integendeel. Voorts heeft navraag bij liet elektriciteitsbedrijf NUON uitgewezen dat een afmelding door de verdachte bij hen niet bekend is en dat (ook) van een telefonische afmelding een registratie in het systeem wordt opgemaakt en dat er van een dergelijke registratie ten aanzien van de verdachte geen sprake is. De stelling van de verdachte omtrent betaling van de huurpenningen voor de maanden oktober/november 2010 wordt weerlegd door bankafschriften die door de verhuurder [betrokkene 2] zijn overgelegd. Uit deze bankafschriften blijkt dat van een op naam van de verdachte staand rekeningnummer op 10 januari 2011 en 3 februari 2011 telkens een bedrag van 2.000,00 aan huur is betaald. Blijkens de daarbij genoteerde opmerkingen van - kennelijk - [betrokkene 2] zien deze betalingen van de huur op respectievelijk de maanden oktober en november 2010 en de maanden december 2010 en januari Het hof betrekt hierbij de door de verdachte aangebrachte betalingskenmerken bij de huurbetalingen op 17 augustus 2010 en 23 september Deze zouden betrekking hebben op de maanden augustus 2010 respectievelijk september Op grond van het vorenoverwogene is het hof van oordeel dat het ervoor moet worden gehouden dat de verdachte wetenschap had van de hennepkwekerij. Nu op geen enkele wijze aannemelijk is geworden dat de hennepkwekerij door een ander dan de verdachte is geëxploiteerd en het hof de verklaring van de verdachte daaromtrent ongeloofwaardig acht, kan het niet anders zijn dan dat het de verdachte is geweest die in de bewezenverklaarde periode hennep heeft geteeld en elektriciteit heeft weggenomen." Ingevolge het ook in hoger beroep toepasselijke art. 360, eerste en vierde lid, Sv behoort de rechter het gebruik voor het bewijs van een schriftelijk bescheid houdende de verklaring van een persoon wiens identiteit niet blijkt als bedoeld in art. 344a, derde lid, Sv, op straffe van nietigheid nader te motiveren. Dit betekent dat de rechter zal moeten aangeven dat aan de eisen van art. 344a, derde lid, Sv is voldaan, terwijl hij tevens blijk ervan dient te geven zelfstandig de betrouwbaarheid van de anonieme verklaring te hebben onderzocht (vgl. HR 11 mei 1999, ECLI: NL:HR:1999:ZD1460, NJ 1999/526) De term "een persoon wiens identiteit niet blijkt" omvat niet personen wier persoonsgegevens niet (volledig) zijn vermeld in het proces-verbaal waarin hun verklaringen zijn opgenomen, maar van wie vaststaat dat zij wel zodanig kunnen worden geïndividualiseerd dat de verdediging desgewenst hun verhoor als getuige door de rechtercommissaris of ter terechtzitting kan verzoeken (vgl. HR 4 juni 2002, ECLI:NL:HR:2002:AE1195, NJ 2002/416) Het Hof heeft de in bewijsmiddel 5 weergegeven verklaring kennelijk niet opgevat als een verklaring van een persoon wiens identiteit niet blijkt doch als een verklaring afgelegd door een bewoonster van de portiekgalerij behorende bij het perceel [a-straat 1] te Huizen. Dat oordeel is gelet op hetgeen hiervoor onder is vooropgesteld niet onbegrijpelijk, mede in aanmerking genomen dat het proces-verbaal waaraan bewijsmiddel 5 is ontleend, voorts nog inhoudt: "Zij wist verder te vertellen dat [verdachte] weinig tot geen contact had met de overige bewoners van de galerij. Ook na de ontmanteling van de kwekerij had zij niet van medebewoners vernomen dat er andere personen in het pand gezien zijn." 2.5. Het middel faalt.

6 3 Beslissing De Hoge Raad verwerpt het beroep. Dit arrest is gewezen door de vice-president W.A.M. van Schendel als voorzitter, en de raadsheren J. de Hullu en H.A.G. Splinter-van Kan, in bijzijn van de waarnemend griffier A.C. ten Klooster, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 9 februari 2016.