LAAC DUURLOPER

Transcriptie

1 Nr. 2 - april 2009 LAAC DUURLOPER Opgericht 18 oktober 1984 Aangesloten bij de Atletiekunie Verschijnt 6 keer per jaar VAN DE REDACTIE REDACTIE Gerry Visser Marcel Lucassen André Bosgraaf Gerrie Broeders Laura Kotte Bart Vos Hans Gerritsen Redactieadres: Brassehorst KH Enschede Kopij: redactie@laactwente.nl BESTUUR Eric Dogger (voorzitter) Henk Offenberg (alg. zaken, sponsoring) Hans Lenderink (penningmeester) Jouw naam? (secretaris) Hans Engbers (algemeen bestuurslid) Bert Peper (algemeen bestuurslid) Laura Kotte (algemene zaken, duurloper) Paulien van Bruggen (vertrouwenspersoon sexuele intimidatie) Secretariaat LAAC Twente W. de Clercqstraat VA Hengelo Bankrekening Rabobank Oost Twente: T.n.v. LAAC Twente te Oldenzaal bestuur@laactwente.nl LEDENADMINISTRATIE Hans Lenderink Kolenbranderweg SE Haaksbergen Telefoonnummer: info@laactwente.nl CONTRIBUTIE 2009 Wedstrijdleden: 74,75 Recreatieleden: 55,75 Jeugdleden: 35,00 Wat een voorjaar zeg, het kan niet op. Ik heb het hier dan even over mijn eigen hardloopprestaties. En het is nog maar net lente... Dat geldt helaas niet voor iedereen. Waar de één de felicitaties in ontvangst mag nemen van clubgenoten staat de ander plotseling geblesseerd aan de kant. Het kan verkeren, maar het komt weer goed. Uiteraard staan wij in deze Duurloper stil bij het overlijden van Johan Kappert. Johan leverde zijn bijdrage voor De Duurloper, het recente adressenbestand van de LAAC-leden, altijd keurig op tijd aan. Voor deze editie stuurde hij dit Excel bestand echter al twee weken voor de sluitingsdatum. Een signaal van Johan waar ik even stil van werd. We zullen hem erg missen, en de redactie van de LAAC Duurloper wenst de nabestaanden van Johan veel sterkte de komende tijd. In deze Duurloper zien we gelukkig ook weer hele mooie verhalen, over en door LAAC leden. Blijf ze sturen naar: redactie@laactwente.nl Hans Gerritsen - redactie WEDSTRIJDSECRETARIAAT Herman Holterman F. Zernikestraat EA Hengelo Telefoonnummer: Bankrekening Rabobank Oost Twente: T.n.v. LAAC Twente te Oldenzaal SLUITINGSDATUM KOPIJ 10 juni LAAC Duurloper Nr. 2 - april 2009

2 Gerard Lubben - verhuur van verschillende biertaps - tevens verhuur van partytafels - diverse merken bier - volle vaten en flessen kunnen retour - wij bezorgen gratis aan huis Ook hebben wij een uitgebreid assortiment cadeaus in elke prijsklasse Kijk voor ons assortiment en alle aanbiedingen op onze website In den Vijfhoek 21 - Oldenzaal - Tel KOOP BIJ ONZE ADVERTEERDERS 2 LAAC Duurloper

3 IN DIT NUMMER VAN DE BESTUURSTAFEL In Memoriam 4 Jubileum Activiteiten 6 Most Valuable Member Award 9 Wintersport 10 Vrijwilligersmiddag De Loopster (door Laura Kotte) 14 De Doorloper (door Gerry Visser) 17 Warmlopen (door Marcel Lucassen) 18 Prikbord 21 2 Oceans Marathon 22 De LAAC Jubileumsweater 27 Medianieuws 28 Masterlijk 4 Wedstrijduitslagen 6 Wedstrijdkalender 40 Zoals ook de tafel van het bestuur elke keer ergens anders staat, zo zijn er elke vergadering andere onderwerpen te bespreken. De afgelopen keren hebben we als bestuur gesproken over bijvoorbeeld onze voorzitter. Terwijl hij kampt met een blessure en niet kan hardlopen, zet hij zich in als jurylid, microfonist en scheidsrechter. Een ander agendapunt was de infoavond. Deze was goed bezocht en als zeer nuttig ervaren. Wat betreft de notulen van de laatste Algemene Ledenvergadering; deze zijn inmiddels beschikbaar. Leden die deze notulen graag vòòr de ALV van volgend jaar willen ontvangen, kunnen deze nu alvast opvragen via bestuur@laactwente.nl. Tot slot nog een belangrijk punt; er is helaas (nog) geen opvolger of opvolgster voor onze secretaris Carla Blokhuis gevonden. Voor de functieomschrijving kun je altijd even Carla vragen en stage lopen is ook geen probleem. Denk er eens over na! Het bestuur foto Nr. 2 - april 2009

4 IN MEMORIAM Johan Kappert mocht slechts 66 jaar worden! Ruim een derde van zijn leven heeft Johan zijn beste beentje letterlijk en figuurlijk voor gezet voor de loopsport in het algemeen en LAAC Twente in het bijzonder. Sinds de oprichting van LAAC in 1984, dus nu 25 jaar geleden, is Johan van grote waarde geweest voor onze vereniging. Na het plotselinge overlijden van de vorige ledenadministrateur mocht Johan zo n 20 jaar geleden het stokje overnemen. Dat is ook de reden geweest dat hij nu vóór zijn overlijden de administratie heeft overgedragen aan een ander, in dit geval onze penningmeester. Dat gebeurt geen tweede keer, moet Johan gedacht hebben. Maar wel heeft hij de ledenadministratie tot en met de donderdag voor zijn overlijden nauwgezet bijgewerkt. Zo heeft hij meer zaken voor zijn niet geheel onverwachte overlijden overgedragen. Alle jaargangen van de Duurloper had hij nog en dit archief is zeker gesteld. Ook zijn startpistool is inmiddels overgedragen aan een andere starter van LAAC. Vele hardloopwedstrijden konden niet beginnen zonder Johan en zijn startschot. In de laatste editie van de Duurloper, waarin hij als Loopster centraal stond, stond nog de anekdote dat hij in de beginjaren bij een wedstrijd zelf het startschot loste, zijn trainingspak uittrok en daarna zelf meeliep. De 4 e editie van de dit jaar gehouden Wooldereslopen, op 15 maart jl. werd de laatste hardloopwedstrijd die hij wegschoot. Dat zelf meelopen was er al langere tijd niet meer bij. Toch bleef hij trouw de donderdagavonden bezoeken, zo rond de klok van negenen als de training ten einde liep en hij de gezelligheid na afloop in de kantine van het FBK stadion opzocht. Zelf herinner ik me nog het feit dat hij zijn 65e verjaardag groots vierde in de kantine inclusief de bitterballen die erbij hoorden voor zijn vrienden bij LAAC, zoals Johan het zelf omschreef. Ook tijdens de eindsprint van zijn leven, hij haalde met veel wilskracht precies een week geleden zijn 66 e verjaardag, kreeg hij nog bezoek van diverse LAAC-leden, die hem allemaal op hun eigen wijze zullen blijven herinneren, bijvoorbeeld door zijn verhalen over het schatzoeken per GPS. Het zal u niet ontgaan zijn dat Johan heel veel voor onze vereniging heeft betekend. Niet in de laatste plaats door zijn inspanningen om het maximale rendement uit onze wedstrijdklok te halen. Johan heeft ervoor gezorgd dat al weer het nodige is terugverdiend van de investering in onze nieuwe wedstrijdklok die, dankzij Johan, op diverse plaatsen in de regio te vinden was. We zijn als vereniging blij dat we ook daar weer iemand bereid hebben gevonden dat gedeelte van zijn vrijwilligerswerk voor LAAC over te nemen. Ook als parcoursmeter heeft hij vele afstanden nagemeten en bij hem waren 10 kilometer ook 10 echte kilometers, Niemand moest het wagen dat in twijfel te trekken. Het lusje van Johan was een begrip in de regio. Saillant detail: de eerste wedstrijd zonder Johan, de Drielandenloop gisteren in Losser, was prompt 800 meter te kort. 4 LAAC Duurloper

5 Dit jaar zal voor het eerst de Enschede Marathon zonder Johan worden gelopen want ook daar was hij al vele jaren van de partij als hét infopunt tijdens deze marathon. Bovenstaande opsomming geeft aan dat Johan terecht het Erelidmaatschap van LAAC heeft verdiend. Tijdens onze jaarvergadering op 12 februari jl. kreeg hij de bijbehorende oorkonde overhandigd. Tevens is afgesproken dat de 10 kilometer tijdens onze jaarlijkse Huttenkloasloop de naam De 10 van Johan Kappert krijgt, als eerbetoon aan het eerste erelid van onze vereniging. Afgelopen donderdag, voorafgaand aan de eerste LAAC-training na zijn overlijden, hebben we één minuut stilte in acht genomen. Ook gisteren tijdens de 12 e Drielandenloop in Losser was er voor de start een indrukwekkend moment van stilte na mooie woorden van de speaker. Ook droeg een van onze leden bij de finish zijn wedstrijd op aan Johan. Johan, bedankt voor alles wat je voor de loopsport in deze regio en met name voor LAAC hebt betekend! Rede van voorzitter Eric Dogger, uitgesproken tijdens de uitvaartplechtigheid van Johan Kappert op maandag 6 april jl. Nr. 2 - april 2009

6 agenda ACTIVITEITEN Vrijwilligersdag 14 maart Op zaterdag 14 maart werd er voor alle vrijwilligers van Laac een feestje georganiseerd. Dit jaar eens niet in het FBK-stadion, maar bij een heel andere sporttak en wel softbal. Ondanks dat er 25 à 30 mensen meer waren uitgenodigd, was de opkomst en sfeer goed. Iedereen werd om half vijf ontvangen bij run 71 met een kop koffie en cake bij de softbalclub van Oldenzaal. Het was een klein beetje koud, maar dat mocht de pret niet drukken. We werden verdeeld in 3 teams, weet nu nog niet wie bij wie hoorde, maar ha ha.. kon tenminste ook niemand verliezen. De ouderen deden het zeker niet slechter dan de jongere leden. Vervolgens konden we allemaal zien waarom zich iedereen beperkt tot het hardlopen: een bal vangen en werpen is niet zo gemakkelijk als het lijkt. Eerst werpen, dan met een knuppel die bal gooien en dan ook nog vangen en gooien.., ik denk dat de meesten onder ons zich beter kunnen beperken tot het hardlopen, daar is geen bal voor nodig. Hoogstens een bitterbal, maar gelukkig kwamen die ook op het veld en daarmee wist ieder wel raad. Al met al een heel gezellige middag/avond, want lol hadden we wel met al die ballen. Daarna in het clubcafé nog de nodige drankjes en een buffetje. Het bleef heel gezellig en raad maar wie er als laatste om vertrok... Voor het volgende jaar hopen we weer op een goede opkomst, het was zeker de moeite waard. Bevrijdingsvuur ophalen uit Wageningen Op de avond van 4 mei zal LAAC Twente naar Wageningen vertrekken en de vlam van de bevrijdingsloop ophalen. Na een uitgebreid ontvangst in het centrum van Wageningen met een uitgebreid voorprogramma zal om 12 uur de vlam worden ontstoken. Omdat het startschot van het bevrijdingsfestival dit jaar zal worden gegeven in Zwolle staat de provincie Overijssel centraal. Onze commissaris van de koningin zal als eerste de vlam overhandigen aan de lopers van Zwolle, waarna de overige groepen uit Overijssel de vlam als eerste in ontvangst zullen nemen, dus ook LAAC. Iets voor 0.30 zal de estafetteloop van start gaan richting Oldenzaal. De opzet is te lopen met 2 lopers begeleid door 2 fietsers, deze zullen na een afstand van 5 km de vlam overdragen aan het volgende loopduo. Bij elke wisseling zullen de lopers door 25 de aanwezigen spontaan worden aangemoedigd. Tegen het middaguur zal Oldenzaal worden bereikt alwaar een uitgebreide gezamenlijke lunch zal plaatsvinden. Daarna worden de laatste paar kilometers afgelegd met alle LAAC-leden die deel hebben genomen aan de estafette, of zich alleen hebben aangemeld voor deze laatste etappe naar het centrum van Oldenzaal. Hier zullen we feestelijk worden ontvangen door de burgemeester. Een LAAC-lid zal de vlam ontsteken bij het bevrijdingsmonument. Het evenement zal worden afgesloten met het gebruikelijk drankje aangeboden door de gemeente Oldenzaal. Voor meer informatie zie de LAAC-site. 6 LAAC Duurloper

7 25-JARIG JUBILEUM Het jubileumjaar is alweer in volle gang. De eerste maand van het jubileumjaar zit er alweer op. De aftrap vond plaats tijdens de nieuwjaarsborrel op 8 januari, waarbij het te sponsoren doel voor het 25 jarig bestaan bekend werd gemaakt. In het vorige clubblad hebben wij een oproep gedaan aan actieve leden, die bereid zijn de activiteitencommissie bij te staan bij het organiseren en uitvoeren van de geplande activiteiten. Tot op heden is hier helaas weinig respons op gekomen, dus meld je alsjeblieft alsnog aan. De speciale jubileumactiviteiten, die dit jaar nog zullen plaatsvinden zijn: 1. Bevrijdingsvuur (maandag 4 en dinsdag 5 mei) LAAC heeft in het verleden al een paar keer het Bevrijdingsvuur uit Wageningen gehaald door middel van een estafetteloop, die s avonds begint in Wageningen en de volgende dag eindigt in o.a. Oldenzaal. Deze loop zal worden onderbroken door een uitgebreid ontbijt op de grens van Twente. Dit wordt weer een leuke logistieke uitdaging. 2. Jubileum-baanactiviteit (zondag 6 september) Insteek is om er hoofdzakelijk ludieke activiteiten te laten plaatsvinden die in het teken staan van de atletiek met een leuk randgebeuren. 3. Jubileumfeestavond (zaterdag 31 oktober) Dit is een jubileumavond voor leden en oud-leden. Deze wordt georganiseerd in de week van de oprichtingsdatum. Deze zal plaatsvinden in het voor oud LAACers welbekende Siemerink nabij Het Hulsbeek. Het laatste nieuws betreffende het jubileumjaar, kan ook op de LAACsite worden bekeken. Voor suggesties, opgave(n) of vragen kan worden g d naar: jubileum@laactwente.nl 25 Het enthousiasme moet nog meer op gang komen,wij hopen dat het meer zal gaan leven op 4/5 mei. Tot dan! De jubileumcommissie Nr. 2 - april

8 KOPIJDATA juni 12 augustus 8 oktober 9 december stuur je kopij naar: redacte@laactwente.nl 8 LAAC Duurloper

9 LAAC Twente Most Valuable Member Award Verkiezing van het meest waardevolle lid in 25 jaar LAAC Twente. - verkiezing geopend LAAC Twente is al jarenlang een begrip in hardlopend Nederland. Dit jaar bestaat onze vereniging 25 jaar. Veel leden hebben een bijdrage geleverd aan de ontwikkeling en het succes van de vereniging. De redactie van de Duurloper gaat samen met de leden van LAAC Twente op zoek naar het meest waardevolle lid uit deze periode. Wie zoeken we? In principe kan dat ieder lid zijn. Maar we gaan samen met jullie op zoek naar dát LAAC-lid, dat zich voor langere tijd verdienstelijk heeft gemaakt en van wezenlijke betekenis is geweest voor de vereniging. Dat hoeft helemaal geen man of vrouw in de spotlights te zijn. Dat mag ook iemand zijn, die bijna onzichtbaar aanwezig, maar wel belangrijk was of is voor het slagen van LAAC-activiteiten in de breedste zin van het woord. Het kan ook iemand zijn, die jou en/of andere leden steunde als trainer of als medelid in een moeilijke (sportieve) fase. Iemand, die je even belde met de vraag: Heb je daar nog aangedacht? Kortom, we gaan samen op zoek naar: Het LAAC-lid, dat zich op buitengewone wijze dienstbaar, belangeloos, zichtbaar of onzichtbaar en langdurig inzet of heeft ingezet voor LAAC Twente in het algemeen en/of voor haar leden in het bijzonder. Met het verschijnen van deze Duurloper start de verkiezing. De redactie heeft een speciaal adres geopend. Stuur een tje naar: mvm@laactwente.nl...en nomineer minimaal 3 leden en maximaal 5 leden. De sluitingsdatum is 1 oktober Wie zou jij willen voordragen voor de Most Valuable Member Award ? Vergeet bij jouw nominaties de volgende leden niet: (oud) bestuursleden (oud) voorzitter(s) (oud) trainers (oud) commissieleden van diverse werkgroepen (oud) vrijwilligers bijzondere (oud) leden. De feestelijke bekendmaking en uitreiking van de Most Valuable Member Award geschiedt tijdens de jubileumfeestavond in oktober De redactie reikt deze Award uit, die gepaard gaat met een leuke attentie. De redactie Nr. 2 - april 2009

10 wintersport Een eindtijd van 1:20:40 op de halve- en 2:07:08 op de marathon...? Dat staat natuurlijk wel aardig, zo n tijd achter je naam op de hele marathon. Het betreft hier echter een langlaufwedstrijd-marathon waaraan ik op 1 maart jl. heb deelgenomen. Deze zogenaamde skating langlaufwedstrijd werd georganiseerd in Leutasch bij Seefeld (Oostenrijk). Bij skating of freestyle langlauf is sprake van een techniek waarbij je met vederlichte smalle ski s (met een soort klapschaats binding) een schaatsbeweging maakt over een brede, glad geprepareerde sneeuwpiste. Lange skistokken (bijna net zo lang als jezelf) zorgen voor extra snelheid bij goed getimede afzetten. Daarnaast bestaat een klassieke manier van langlaufen waar je met bredere en langere ski s in een gespoorde loipe een soort glij-loopbeweging maakt. Dit gaat echter niet zo snel als skaten. Na jaren een weekje skiën zijn we rond 1998 besmet geraakt met deze tak van wintersport. Toen we in gesprek raakten met een verkoper in een plaatselijke sportwinkel vroeg deze jongeman of langlaufen niet iets voor ons zou zijn? Met jullie hardloopconditie is dat toch veel leuker dan alpineskiën waar de zwaartekracht er wel voor zorgt dat je met weinig inspanning beneden komt. ikzelf om in te schrijven voor de 20 km. Echter begin van 2009 kreeg Aly een blessure en moest dus afzien ( Wat heet afzien! Niet meedoen = afzien! brieste Aly.) van deze wedstrijd. Uiteindelijk besloot ikzelf na mijn goede voorbereiding op de CityPierCity op 14 maart hoog in te zetten en durfde ik het wel aan om voor de langste afstand te gaan: een beetje afzien moet kunnen zo n 14 dagen voor de CPC wedstrijd. Zaterdag 28 februari arriveerden we in Leutasch en diezelfde middag moest ik mijn startnummer halen. Dit is geen startnummer zoals bij een hardloopwedstrijd maar een soort hes van katoen. Hierop is een mooie foto van het evenement gedrukt en uiteraard je startnummer en je volledige naam. Op naar de piste om de slag nog een uurtje te oefenen. Jammer, dat dit in Nederland niet mogelijk is. Dan skaten we naar de ski sportmarkt waar we de ski s konden laten waxen voor de weersomstandigheden die de Na 2 uurtjes skating-langlauf les (van diezelfde jongeman) kregen we er een beetje slag van en gingen we onze eigen gang. En inderdaad, het was prachtig en inspannend (dat vinden fanatieke lopers als wij dus leuk). De jaren daarna gingen de ski s en de langlaufers mee, en de kilometers werden per dag steeds verder opgevoerd. Vorig hebben we zelfs een skisafari van 60 km gedaan. Tochten van 30 tot 50 km is dan gemakkelijk te doen. Je skiet eigenlijk van kerstkaart naar kerstkaart, zo overweldigend prachtig is de natuur waar je doorheen freestyled. Met onze langlaufervaringen moesten we onszelf maar eens testen in een echte wedstrijd. We hadden vorig jaar het affiche al zien hangen: dit jaar op 1 maart werd in het dorp Leutasch de Ganghoferlauf georganiseerd. Een skating-langlauf wedstrijd over 20 of 42 km. Omdat we zaterdagmiddag arriveerden en de volgende ochtend meteen de wedstrijd zou plaatsvinden, besloten Aly en volgende dag verwacht werden. (ieder weertype verlangt een andere wax, vraag het maar aan Nicolien Sauerbrij). De volgende morgen, ondanks de vakantie, op tijd uit het bed want de wedstrijd begon al om 10.15! Aangekomen bij de start was het al een drukte vergelijkbaar als bij een hardloopwedstrijd. Echter hier werd niet ingelopen maar ingeskated. Een kwartier voor de start moest ik het startvak in en dus ging mijn jas uit en kwam mijn professionele outfit te voorschijn. De vertegenwoordigers van het sportkledingmerk ODLO hadden van mijn wedstrijdplannen gehoord en stuurden mij een week voor vertrek een wedstrijdoutfit voor het langlaufen! Nou, dat ziet er professioneel snel uit! Maar ik ken mijn plek ten opzichte van de plaatselijke elitelanglaufers, dus ik ben achterin gaan staan in het startvak. in tegenstelling tot hardloopwedstrijden waar ik altijd voorin start. Wat me opviel was de ruimte om je heen: waar je bij de start 10 LAAC Duurloper

11 altijd ingeklemd staat is dat vanwege de lange latten hier niet mogelijk, je gaat op elkaars ski s staan. Met zo n 1000 mannen/vrouwen wachten we op wat komen gaat. Het startschot klinkt en na 1 minuut ski ik over de chipmat die ze voor deze wedstrijd onder de sneeuw hebben ingegraven. De eerste 100 meter leg ik af in een gespoorde loipe voor het klassieke langlaufen en uiteraard is er iemand voor me die komt te vallen. Heb ik dat weer. Hierna heb ik vrij baan en kan ik mijn eigen ritme en tempo proberen te vinden. Ik had me voorgenomen rustig van start te gaan daar ik niet precies wist hoe zwaar het parcours zou zijn en wat me te wachten stond maar de doorkomst op de 10 km was 26:15! Oei dat leek me wel erg hard dus de rem erop. De 20 km passeerde ik in 60 minuten dus dat ging beter. Natuurlijk moet ook hier goed gedronken worden onderweg, maar dat is knap lastig met die 2 skistokken aan je handen en dan ook nog net als bij het hardlopen gewoon door willen skiën. Dat lukte mij dus niet. Dan maar even stilstaan en goed drinken want dat kan ik nog nodig hebben de komende kilometers. Vanaf 30 km werd het zwaar, ook omdat het parcours vanaf hier alleen maar licht glooiend omhoog ging. Goed om op mijn techniek te blijven letten en dan maar zien hoe lang ik dit (rustige) tempo vol zou houden. Op 37 km was de kracht er totaal uit en harkte ik naar de finish. De plaatselijke Henk Borgmeijer schreeuwde me naar de streep door onafgebroken HHooéépp vonnn Langennnn, Oldensaaallll aaus Holllaaaannndd door de microfoon te schallen. Voor de Leutaschers was het erg bijzonder dat Alpenbad in Leutasch om wat te zwemmen, te bubbelen en te luieren met een goed boek. Is niet zo gek zo n vakantie een week voor de CPC. Op zaterdag weer richting Zuhause. Zondagochtend stond mijn laatste lange duurloop op het trainingsschema, die ik zoals vaker in de afgelopen weken met Jan Sijtsma heb gelopen. Deze 28 km ging zoals ik had verwacht, dus aan de duurtraining kan het komende zaterdag niet liggen! Zaterdag 14 maart vertrokken we met een aantal LAACers naar Den Haag voor de 35e CPC. Ingrid Prigge, Jan Sijtsma en ik besloten bij de voorbespreking in de trein om de eerste 15 km samen te lopen. Het was koud in Den Haag maar daar was ik wel blij mee want ik ben niet zo n warmweer loper. Het was erg druk: met lopers startten we op de halve maar we stonden wel bijna vooraan en hierdoor hadden we geen last van langzamere starters. We konden gelijk ons tempo van rond de 19 minuten per kilometer lopen. Op de pier in Scheveningen hadden we de wind schuin achter en dit zorgde ervoor dat alle tussentijden mooi gelijk bleven. Vanaf 18 km loopt het parcours steeds iets af en hier had ik al het gevoel dat mijn tijd van 1:20 goed haalbaar was. Met onderlinge verschillen van een paar seconden kwamen we over de finish. En met een eindtijd van 1:20:40 en een 8 e plek bij de mannen 50+ kon ik terugkijken op een prima halve marathon. Misschien was de langlaufmarathon wel goed geweest als voorbereiding en daarom gaan we maar er ook 6 Nederlanders meededen aan deze marathon. Met Hühnervelle (een vrije vertaling van Eddie Achterberg voor het woord kippenvel) stond ik direct na de finish bij te komen. Aly stond daar al om me bij te staan en me te helpen van de ski s te stappen. Een paar uurtjes later op het balkon van ons appartement was ik weer in staat om na te genieten van deze toch wel bijzondere marathon. Rond uur was in de plaatselijke sporthal de Sieger Ehrung maar daar werd ik niet gemist met mijn 293 e plek algemeen en 26 e plek bij de veteranen 50+. De Olympische gedachte komt weer bovendrijven: meedoen is belangrijker dan winnen! Maandagmorgen heb ik eerst een herstel loopje gedaan en na het ontbijt die dag zijn Aly en ik weer gaan langlaufen. In de rest van de week herhaalden we dit dagelijks. En zo rond de klok van uur togen we dan naar het eens uitzoeken of we dit volgend jaar nog eens kunnen herhalen. Natuurlijk kom je aan de andere kant van het land ook LAACers tegen die de CPC liepen en de prestatie die mij daar het meest opviel was die van Hans Gerritsen. Hij kwam in 1:23:20 over de finish en daarmee verpulverde hij zijn PR op deze afstand met ruim 4 minuten! Mooi werk, Hans! Op deze zeer verschillende wedstrijden binnen 14 dagen kijk ik met zeer veel plezier terug en beide zijn voor herhaling vatbaar en voor diegene die jaarlijks op wintersport gaat: probeer het skating-langlaufen ook eens, het is voor mensen met wat duurvermogen een geweldige sport. En als je wilt, kan ik je een aantal langlaufgebieden van harte aanbevelen. Huub van Langen Nr. 2 - april

12 Introweb Nederland bv T (074) info@introweb.net introweb.net INTW0006 Adv A5 lig ZW.indd :07:46 Fysiotherapie Manuele therapie Sportfysiotherapie Kruisstraat G J Oldenzaal contactpersoon: André Bosgraaf 12 LAAC Duurloper

13 14 maart 2009 Vrijwilligersmiddag Op een regenachtige zaterdagmiddag werden we als vrijwilliger van LAAC op het softbalterrein van Run 71 in Oldenzaal verwacht. Vlak naast de Jeux de Boulesvereniging (niemand wist wat we gingen doen) gingen we toch met een knuppel, een paar grote leren handschoenen en een aantal honken aan de slag. Er werden drie groepen gevormd en iedereen was erg onder de indruk. Er werd heel wat gescoord (ook bitterballen en de kipnuggets) en na ruim 2 uur mochten we ons in het clubhuis weer opwarmen. Daar stond een overheerlijk buffet klaar en kwamen er trouwens nog steeds vrijwilligers binnendruppelen (net op tijd). De avond ging snel voorbij maar was zeer geslaagd. Zie bijgaande foto s voor een sfeerimpressie. Nr. 2 - april

14 DE LOOPSTER Tom ten Hoeseler Eindelijk heeft hij het gevonden. Een sport die bij hem past: hardlopen. Nadat hij van alles al geprobeerd had, van waterpolo tot voetbal, was het toch eigenlijk steeds niets voor hem. Soms ben ik maar bij één training aanwezig geweest en dan stopte ik er al weer mee, lacht Tom ten Hoeseler. Maar toen zag hij op een mooie dag een advertentie in het Oldenzaals Weekblad staan. Ene Huub van Langen zou training gaan geven aan een loopgroep voor beginners. En dat leek mij wel wat, vertelt Tom. Samen met een kameraad sloot hij zich aan bij de groep van Huub. Dat beviel prima en hij ging gewoon door met hardlopen. Daarna volgden nog 3 kameraden en was hij helemaal in zijn element. Maar dat gold jammer genoeg niet voor iedereen. Momenteel ben ik de enige van de 5 vrienden die nog steeds de hardloopschoenen aantrekt. Ja, dit is wel een sport voor mij. Goed voor de conditie en gewoon lekker in beweging zijn. Bovendien brengt de vereniging heel veel gezelligheid met zich mee, ook niet onbelangrijk. Tom ten Hoeseler, geboren en woonachtig in Oldenzaal, meldde zich in 2004 aan bij LAAC Twente. Ik was bijna 40 jaar en vond dat ik wel iets aan mijn conditie moest gaan doen. Ik ga wel vaak met de fiets naar mijn werk in Hengelo maar meer dan dat doe ik eigenlijk niet qua conditie. En zo kwam het dat hij begon in de groep van Bé en Elly. Daarna ben ik samen met Miranda Bruins in de groep van Frans en Paul terecht gekomen. Een gezellige groep, maar het ging me eigenlijk net iets te hard. Vaak liep ik ergens achteraan of moest ik erg diep gaan. Vandaar dat ik ben overgestapt en momenteel in de groep van Peter en Gerry train. Twee keer in de week traint Tom bij LAAC: dinsdag op het Hulsbeek en zaterdag op de Tankenberg. Die afwisseling tussen een programma op de dinsdag en de lange duurloop op de zaterdag vind ik heel prettig. En heb je ook al aan wedstrijden meegedaan? Jazeker. Maar liefst drie keer al: De Snertloop in de Lutte, de Halve van LAAC in Weerselo en de Enschede halve Marathon. Eigenlijk hadden daar nog twee wedstrijden bij gehoord: De twee Huttenkloaslopen. Maar het pech achtervolgde me: de eerste keer kreeg ik vlak voor de wedstrijd griep en tijdens de tweede editie had ik net daarvoor mijn enkelband ingescheurd! Maar dit jaar zal ik er alles aan doen om aan de start te staan van de Huttenkloasloop editie drie! Heb je vaker last van blessures? Nee, eigenlijk niet. Daarom was het ook wel erg frustrerend dat ik vlak voor de wedstrijd waar ik goed voor getraind had, mijn enkelband ingescheurd had. We waren op vakantie in Oostenrijk en ik was lekker aan het hardlopen. Op de terugweg naar het hotel moest ik plotseling uitwijken voor een auto die ergens op de stoep geparkeerd stond. Ik hoorde mijn enkel kraken en gelijk daarna begon de pijn en de zwelling. Ik wist toen nog niet precies wat ik eigenlijk had. Pas thuis in Nederland zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Daar werd mij gezegd dat ik de enkelband had ingescheurd en drie dagen met het been omhoog moest zitten. Ik heb toen 4 weken met krukken gelopen en met allemaal fysiotherapeutische oefeningen ben ik daarna weer voorzichtig met hardlopen begonnen. En wat doe je nog meer naast het hardlopen? Net als met het sporten ben ik ook qua werk heel erg wispelturig geweest. Ik heb diverse baantjes gehad in de roerige jaren 80; ik heb in de verpleging 14 LAAC Duurloper

15 gezeten, heb een tijdje in de zwakzinnigenzorg gewerkt en heb zelfs nog bij Bleckmann een baan gehad. Maar ongeveer 9 jaar geleden heb ik mijn plek gevonden als medewerker personeelszaken in het onderwijs. En daar ga ik voorlopig nog niet weg. Verder vind ik het erg leuk om aan ons huis te klussen. Ongeveer vier jaar geleden heb ik samen met mijn vrouw Marlies ons huidige huis in Oldenzaal gekocht en we hebben al behoorlijk wat dingen opgeknapt: de keuken, de badkamer, de wc s, het dak, de kozijnen. Ik zoek altijd wel iets op. En ik word er ook steeds handiger in. Maar een boek lezen mag ik ook graag doen. En verder natuurlijk op vakantie gaan. We hebben nu twee verre reizen gemaakt, Nieuw Zeeland en Canada (zie foto), en dat gaan we zeker nog vaker doen. Zoals een echte atleet gaan mijn hardloopschoenen dan ook mee! Mijn vrouw vindt dat gelukkig geen enkel probleem. Wedstrijdtijden van Tom Snertloop De Lutte ,6 km - 48,33 min. Halve van LAAC km - 51,21 min. Enschede Marathon ,1 KM min. Wat is je eerstvolgende wedstrijd? Mijn plan is om in Hengelo de 10 kilometerwedstrijd te lopen, maar als dit uiteindelijk toch te vroeg blijkt na mijn enkelblessure, dan ga ik de halve marathon van de Huttenkloasloop in oktober doen. Dat is toch wel mijn favoriete afstand. Maar eerst even kijken hoe ik me voel tegen die tijd. En verder doet de onderwijsinstelling waar ik voor werk, voor de tweede keer mee aan een estafette ten gunste van het goede doel. Dit jaar lopen we over een parcours van 142 km van Hengelo naar Emmen. Vorig jaar liepen we van Hengelo naar Oss om voor Cordaid, die een school in Bangladesh ondersteunt, geld in te zamelen. Dit jaar gaat het geld naar de gehandicapten in Drenthe. Laura Kotte - redactie Nr. 2 - april

16 ZAALTRAINING Het is weer zomertijd. Dat betekent voor de zaaltraining weer een periode van rust. Lekker weer buiten trainen. En in november beginnen we weer aan een nieuw zaalseizoen. Afgelopen winter werd de training bezocht door een zeer fanatiek groepje. Er zijn weer erg veel zweetdruppels geproduceerd in de zaal. De nodige krachttraining en corestability stonden op het programma. Ook Susan Steinmeijer verzorgde weer een verassende training. Coördinatie en ritmegevoel van de lopers werd daarbij danig op de proef gesteld. Wat in ieder geval weer goed is voor de lachspieren. Toch zou het leuk zijn als meer leden de weg naar de zaal weten te vinden. Kracht, stabiliteit en coördinatie zijn toch erg belangrijke aspecten van het hardlopen. In de winter kun je daar prima extra aandacht aan besteden zodat je beter het wedstrijdseizoen in kan. Of attendeer je huisgenoten op deze trainingsmogelijkheid binnen LAAC. Er zijn zelfs leden die alleen voor de zaaltraining lid worden van LAAC. Het is veel goedkoper dan een sportschool. Mogelijkheden te over. Wij hebben echter weer genoten van een geslaagd zaalseizoen. Tot ziens in het volgende winterseizoen. Mieke Pater 16 LAAC Duurloper

17 Webdesign D T P Fotografie Doeltreffende websites DTP, van visitekaartje tot full colour brochure en Van logo tot complete huisstijl Ook voor de digitale fotografie die hiervoor nodig is, bent u bij HG67 aan het juiste adres Afgelopen zondag liep ik in Rotterdam de marathon, waar ik als pacer de groep van 4 uur en 30 minuten naar de finish Achterhoede mocht zien loodsen. Geen gebrek aan inzet en optimisme in deze groep, maar wel vaak aan ervaring, zelfkennis en aangeboren looptalent. Zo loopt er een meisje met ons mee dat veel te veel kilo s met zich meetorst. Voorovergebogen zwoegt ze over het asfalt, haar forse lichaam geperst in een nietsverhullend topje en broekje, maat XXL. Het publiek beschouwt haar met een mengeling van verbazing en medelijden. Dat wordt niets, dat is wel duidelijk. Een andere vrouw vertelt dat ze last heeft van shin-splints. Het is een nare blessure, maar ik wil zó graag finishen vandaag. Heel onverstandig natuurlijk en dat zeg ik haar dan ook. H A N S G E R R I T S E N H aa nn S gg ee rr rr ii tt S ee nn B R A S S E H O R S T K H E N S C H E D E w w w. h g 6 7. n l i n f h g 6 7. n l NL 1512 HG67 Digitale VormgeVing Je ziet het onderweg veel vaker. Mensen die wel willen, maar het eigenlijk niet kunnen. Mensen die koste wat het kost een marathon willen lopen. De medaille is belangrijker dan hun gezondheid, zo lijkt het. Op maandagavond kijk ik naar Holland Sport, met op de bank de hardlopende psychiater Bram Bakker. Er wordt een filmpje getoond van Rotterdam, gemaakt met een camera op het 38 kilometerpunt. De beelden, met dodelijk vermoeide, verdwaasd kijkende en soms zelfs strompelende lopers, zijn geen reclame voor het lopen. Ik herken er wat mensen op, sommigen zijn gestart in mijn groep. Dit kán toch niet, roept presentator Wilfried de Jong uit, dit is toch hartstikke ongezond? Maar Bram laat zich niet gek maken. Welnee joh, dat valt wel mee. De mensen die je op het filmpje ziet, hebben allemaal hard getraind, soms maandenlang. Ja, ze zijn moe, en ja, ze gaan misschien over hun grenzen heen. Maar vergis je niet, ze herstellen wel weer. En zijn dan apetrots op zichzelf, want ze hebben een fantastische prestatie geleverd, helemaal op eigen kracht. Onderschat niet wat voor een positief effect dat heeft. En vergeet niet dat er veel meer mensen gisteren thuis op de bank zaten die de hele dag niets hebben gedaan. Dat is een veel groter probleem! Ik realiseer me dat Bram Bakker volledig gelijk heeft. Een keer een zware wedstrijd lopen en volledig kapot gaan, is misschien niet gezond, maar je herstelt wel weer. En vervolgens ga je gewoon weer door met trainen. Alles beter dan binnen blijven zitten. Ik zal er aan denken volgend jaar, en nog meer mijn best doen om zoveel mogelijk mensen te laten finishen. Ook al lijkt het op het eerste gezicht misschien niet zo verstandig. Nr. 2 - april

18 Door Marcel Lucassen WARMLOPEN Geest en Lichaam Om een maximale prestatie te leveren moeten zowel geest als lichaam in topvorm zijn. Sportpsycholoog dr. Rico Schuijers en inspanningsfysioloog dr. Harm Kuipers hebben twee boeiende lezingen over dit thema verzorgd in het kader van de Studium Generale op de Universiteit Twente. LAAC Twente was erbij op 5 maart en 12 maart... Dr. Rico Schuijers stond aan de basis van de Olympische successen van het Nederlandse dames hockeyteam en het dames waterpoloteam. Ook begeleidde hij tal van individuele sporters, waaronder Raymond van Barneveld en Rutger Smit, op weg naar hun roem. Wat is het geheim van zijn begeleiding en ondersteuning, zodat sporters tot topprestaties komen? Het antwoord is kort gezegd: inzicht. Jouw gedachtecontrole is uiteindelijk bepalend of je een fysieke prestatie al dan niet maximaal mentaal kunt ondersteunen. Een mentaal weerbare atleet boekt een beter resultaat. Schuijers leert sporters beter om te gaan met motivatie, spanning, concentratie, zelfvertrouwen, fouten, druk, aandacht en afleiding. Hoe kun je blijven vechten in een verloren positie, hoe ga je om met je vermoeidheid, met vernederingen, met je faalangst? Kun je een fout leren zien als een uitgesteld succes? Kun je kritiek zien als een tip, die jou helpt om tot betere prestaties te komen, zonder je afgewezen te voelen? Schuijers vindt het belangrijk dat de sporter, de ouder, de trainer, de coach, de instructeur, de manager, de bestuurder inzicht heeft in hoe motivatie, spanning, concentratie en zelfvertrouwen van invloed zijn op het leveren van prestaties. Hoe deze elementen te beïnvloeden en te trainen zijn. In het onderstaande schema legt Schuijers uit hoe een ideale prestatietoestand gerealiseerd kan worden. Dit is een cyclisch proces, dat steeds verder versterkt kan worden. 18 LAAC Duurloper

19 Doelen stellen, ademhaling, ontspanning, activering, verbeelding, concentratie, aandacht en gedachtecontrole zijn belangrijke mentale vaardigheden, die de sporter helpen in het HIER en het NU van de prestatie te komen en te blijven. Schuijers onderscheidt verschillende aandachtcirkels, waaronder: ik en mijn taak, directe afleiders, winnen/verliezen, de gevolgen ervan en de zinsvraag wat doe ik hier?. Een parallel met het moderne mindfullness is snel getrokken. Bij het bouwen van een mentaal sterk sportteam zijn de volgende elementen van belang: bewustzijn en kennis van jezelf, bewustzijn en kennis van anderen, acceptatie van jezelf, acceptatie van anderen, acceptatie van verschillen, contact, communicatie, respect, vertrouwen, teambuilding, teamgeest en synergie. Dr. Rico Schuijers publiceerde onder andere de boeken Mentale training in de sport en Over scherp zijn gesproken. Een week later hield dr. Harm Kuipers een boeiende inleiding over de grenzen van het menselijk kunnen in de sport. Kuipers werd in 1975 wereldkampioen allround in Oslo. Sinds jaar en dag is hij als inspanningsfysioloog verbonden aan de universiteit van Maastricht. Als hoogleraar heeft Kuipers volop onderzoek gedaan naar de grenzen van het prestatievermogen van sporters. Hij onderzocht enerzijds het verschil in toename van het aantal records bij het zwemmen, het schaatsen en het wielrennen en anderzijds het uitblijven van records bij de atletiek. Metingen bij schaatsers, zwemmers en wielrenners laten zien dat het vermogen bij sporters ten opzichte van 20 tot 30 jaar geleden niet substantieel is verhoogd. Dus de atleet is als motor niet beter geworden en de vooruitgang in prestaties moet een andere verklaring hebben. Betere schaatsprestaties komen volgens Kuipers voort uit betere ijshallen, de klapschaats, ijsbeschikbaarheid en schaatspakken. De ontwikkeling van de zwemprestaties komt voor een belangrijk deel voor rekening van de verbetering van de zwempakken en de zwemtechnieken. Bij het wielrennen heeft intervaltraining zijn intrede gedaan en staat trainingsperiodisering en tapering heden ten dage op het programma van de renner. De grote doorbraak bij het wielrenner is mede gerealiseerd door de komst van vloeibaar voedsel. Hierdoor is de renner in staat om in langere wedstrijden zijn energiebalans te handhaven. In de atletiek is een technologische vooruitgang in mindere mate realiseerbaar en mede daardoor maakt deze tak van sport minder progressie door wanneer het gaat om het verbreken van records. Wellicht worden de grenzen van het menselijk kunnen in deze sport eerder bereikt dan bij het schaatsen, het zwemmen of het wielrennen. Over de rol van doping is Kuipers is helder. Deze is beperkt. Sommige vormen van doping kunnen net het verschil tussen winnen en verliezen betekenen. De feitelijke rol van veel vormen van doping is geringer dan algemeen wordt gedacht. Een niet te onderstatten deel van het effect van doping zit ook tussen de oren. Ondanks dat van veel stoffen geen prestatieverbetering is gebleken, zijn de dopingschandalen niet van de lucht. Alleen van anabole steroïden bij vrouwen en bij krachtsporten en EPO bij duursporten, is bekend van zij prestatieverhogend werken. Een belangrijke factor die meespeelt is, dat er in de sport veel hocus pocus, bijgeloof en argwaan voorkomt. Volgens Kuipers lopen er in de sport helaas meer kwakzalvers en pseudodeskundigen rond dan echte deskundigen. Deze verstrekken ook allerlei obscure middelen. Die pseudodeskundigen houden ook de mythe levend dat een Tour de France niet zonder doping zou kunnen. Kuipers pleit voor een korte dopinglijst. Een vermelding op de lijst oefent een magische kracht uit op menig topsporter of zijn begeleider. Insuline staat ook al sinds jaar en dag op de lijst. Insuline is bij onoordeelkundig gebruik levensgevaarlijk en er is geen relatie tussen dit medicament voor diabetici en prestatieverbetering voor sporters. Het zal toch niet voor niets op de lijst staan?, gonst het in het metier. Het talent van de atleet is voor 70 procent bepalend voor succes in de sport. Talent is genetisch bepaald. Maar 25 tot 30 procent van het sportvermogen laat zich trainen, volgens Kuipers. Het verschil tussen winnen en verliezen is vaak minder dan 1 procent. Dus een goede training kan net het verschil maken. Ook het karakter van de atleet is volgens Kuipers van groot belang op de prestatie. Kuipers ziet wedstrijdintelligentie of -inzicht, stabiliteit, onder druk kunnen presteren, zelfdiscipline, organisatietalent, stressbestendigheid en tegenslagen kunnen verwerken als belangrijke mentale talenten. De inleiders van beide leerzame avonden in het Amphitheater van de Universiteit Twente hebben hun sporen op hun vakgebied meer dan verdiend. Studium Generale biedt wekelijks interessante lezingen met uiteenlopende onderwerpen. De lezingen van dr. Rico Schuijers en dr. Harm Kuipers zijn terug te vinden op: nl/sg onder de knop actueel. Studium Generale, elke dinsdagavond op de Universiteit Twente en helemaal gratis Marcel Lucassen - redactie Nr. 2 - april

20 Nieuwstraat 103 Oldenzaal Te lefoon (0541) Fax (0541) LAAC Duurloper

21 woensdag 10 juni Ik ben geboren! Op 13 maart heeft mijn moeder me op de wereld gezet. Mijn naam is: Teun Stephanus Johannes Ik ben 50 cm lang en weeg 3355 gram. Mijn trotse ouders zijn: Woudy & Thijs Damveld Normandiëlaan MZ Oldenzaal Tel Wil je een beschuitje komen eten, bel dan even van tevoren. We rusten tussen uur. Nr. 2 - april

22 2 Oceans Marathon Deel I: Knie en Kuit In de afgelopen jaren hoorde en las ik in de krant over een groep Twentse hardlopers, die in Verweggistan een marathon liepen. Bijvoorbeeld in Hawaï en Beijing. Met enkele van deze hardlopers, leden van Avanti en LAAC, nam ik contact op. Zij vertelden mij, dat ze in 2009 de 2 Oceans Marathon in Kaapstad wilden lopen. Met de nog te plannen reis naar Zuid Afrika was mijn deelname geen probleem. Hoewel ik al diverse marathons in het buitenland heb gelopen lag hier toch een nieuwe uitdaging. Mijn loopzoon Jeroen Kemperink had ook wel oren naar zo n avontuur. Medio 2008 werd gestart met de voorbereiding van de reis. Vervolgens leek het verhaal van de 10 kleine negertjes van toepassing op deze groep hardlopers. De een na de ander viel af. De een had net een nieuwe baan. De ander vond de reis te duur. Zo waren er ook blessures. Uiteindelijk bleven er 2 hardlopers over, te weten Jeroen Kemperink en ik zelf. Intussen was ook duidelijk geworden dat het niet om een normale marathon van 42,195 km ging, maar om een ultra-marathon van 56 km Met z n tweeën besloten we de uitdaging aan te gaan. Met behulp van internet werd de reis voorbereid. We schreven via de website in voor de marathon. Aansluitend aan de marathon werd een bezoek aan de Victoria Falls op het grensgebied van Zimbabwe en Zambia gepland alsmede een safari in het Chobe park in Botswana. Dit moest het toetje van de maaltijd worden, waarvan het hoofdgerecht de 2 Oceans Marathon zou zijn. In november 2008 was de zaak rond. Een trainingsschema werd gemaakt. Gezien de lengte van de marathon was logischerwijs een langzamer duurlooptempo noodzakelijk. Daaraan moesten we wennen. 2 marathons hadden we gepland in de voorbereiding, te weten de Midwintermarathon van Apeldoorn begin februari 2009 en de marathon van Bad Salzsufflen in Duitsland in maart Deze laatste marathon gaat over een traject met meerdere heuvels, zoals ook de marathon in Zuid Afrika. De 2 Oceans Marathon heeft een traject, dat start in Kaapstad achter de Tafelberg, vervolgens richting Indische Oceaan, daarna de oversteek naar de Atlantische Oceaan en de laatste kilometers met een paar flinke heuvels van respectievelijk 4 en 5 kilometer lang en een stijgingspercentage van 3,5 en 4 % naar de finish, wederom in Kaapstad. Een voorbereiding met regelmatig duurlopen van 3 uur en langer leek ons noodzakelijk. Begin november werd gestart met de uitbreiding van de duurloop op het Streu. De gebruikelijke 2 uur duurloop op de zondagmorgen werd al snel uitgebreid naar 3 uur begin december. In de voorbereiding was ook de halve marathon van Borne, de Winterstoploop op 22 december 2008, opgenomen. Tot 15 december 2008 verliep de voorbereiding uitstekend. Dan slaat het noodlot bij mij toe. Op de zaterdagmorgen kom ik met mijn rechter voet op de rand van het asfalt aan het eind van de duurloop op de Tankenberg. Ik ga bijna door de enkel. Het gaat net goed. Op 16 december 2008, 1 dag later, heb ik nog een duurloop van 30 kilometer te lopen met de Streuboys. Geen probleem. Op 17 december 2008 blijk ik echter pijn te hebben in mijn rechter knie. Diezelfde dag probeer ik nog een herstelloop in Oldenzaal, die zeer matig verloopt. Ik neem een week rust voor de halve marathon van Borne. De fysiotherapeut wordt geraadpleegd. Het is niet duidelijk wat er aan de hand is. Besloten wordt om in Borne wel mee te doen aan de halve marathon in een wat trager tempo van Jeroen 22 LAAC Duurloper

23 en ik lopen lekker. Wij starten rustig. Na ongeveer 1 km worden we echter ingehaald door onze Streu collega Ger Kolner. Wij denken mee te lopen. Dat lukt wonder boven wonder best goed. Ik heb weinig last van de knie. Jeroen moet later afhaken i.v.m. een verkoudheid en hoesten. Ik loop met Ger mee tot de finish en weet zelfs een tijd te lopen van netto 1.35 hoog. Met de knie lijkt het best goed te gaan. Al met al tevreden, hoewel eigenlijk te hard gelopen. De volgende dag echter bemerk ik al dat het mis is. Ik heb veel pijn in de knie. Ik loop zelfs een beetje kreupel bij het wandelen. Fietsen gaat wel. Opnieuw naar mijn lijfarts. Nog telkens is niet helemaal duidelijk wat er nou aan de hand is, maar voorzichtig denk ik al aan een meniscusletsel. Opnieuw neem ik rust. Ik zou een vakantie doorbrengen met mijn echtgenote en kinderen op Fuerteventura tijdens Oud en Nieuw. De loopspullen neem ik mee. Wandelen gaat goed. Op 31 december 2008 probeer ik het opnieuw. Drie kwartier loop ik. Het gaat weer goed mis. Ik raak er geleidelijk aan van overtuigd, dat ik echt een meniscusletsel heb. Opnieuw loop ik kreupel. De tijdsplanning voor de 2 Oceans Marathon (op ) komt nu toch wel in het gedrang. Ik besluit na de vakantie op Fuerteventura zo snel mogelijk de chirurg te raadplegen. In de nacht van 3 op 4 januari 2009 kom ik thuis van vakantie. Op maandagmorgen kan ik bij de chirurg terecht. Hij onderzoekt mijn knie en vraagt of mijn knie niet dik is geweest. Ik ontkende. Dokters zijn voor zichzelf niet de beste behandelaars. Bij onderzoek blijkt er echter wel vocht in de knie te zitten. Klinisch onderzoek leert, dat er sprake is van een meniscusletsel. Ik vertel hem over mijn plannen m.b.t. de marathon. Vervolgens vraag ik, wanneer ik geopereerd zou kunnen worden. Daarop wordt de telefoon gepakt en is er een spoedplek voorhanden op 8 januari Soms hebben dokters een streepje voor. Een MRI voor aanvullende diagnostiek is niet nodig. Een arthroscopie wordt gedaan. Er blijkt een scheurtje te bestaan in de achterhoorn van de binnenmeniscus. 10 à 15% van de meniscus wordt weggenomen. Het gewricht is verder gaaf afgezien van enige gebruikelijke ontstekingsaspecten. Van de chirurg mag ik 4 dagen later wel weer fietsen en op geleide van klachten ook het hardlopen wel weer oppakken. Dat is niet aan dovemansoren gericht. Een week later begin ik voorzichtig met lopen. Jeroen is mijn steun en toeverlaat. Hij beschikt over een voetpod. Samen lopen we niet sneller dan 10 km per uur. Twee weken later loop ik alweer 50 minuten aaneen. Mijn knie houdt zich goed. Op 21 januari 2009 kan ik alweer meedoen met een rondje Oldenzaal. De eerste 8 km gaan goed. Daarna loop ik opnieuw pijn op in de knie. Niet aan de achterkant maar aan de voorkant. De meniscus is goed genezen. Wat is er dan wel aan de hand? Ik raadpleeg de chirurg wederom. De pijn is gelocaliseerd aan de voorkant van de knie, daar waar de arthroscoop naar binnen is gebracht. Littekenweefsel? Het advies luidt: weer even rust en voorzichtig opbouwen. Ik moest drie dagen naar Barcelona voor mijn werk. Voor het eerst in mijn leven laat ik de loopspullen op een buitenlandse reis thuis. Dat had ik nog niet eerder gedaan. Verstandige hardloper, niet? Echter de pijn verdwijnt niet. Alleen al het op en neer wandelen op de Ramblas levert klachten op. Wederom wordt de chirurg geraadpleegd. Het besluit was al genomen om de spuit erin te zetten als de klachten niet zouden verdwijnen. Bij deze consultatie is er sprake van surmenage van de binnenband van de rechter knie. Mogelijkerwijs had ik door een wat ander looppatroon, om de knie enigszins te ontzien, de binnenband flink overbelast. Opnieuw neem ik rust. Nr. 2 - april

24 Een vakantie in Curaçao is gepland. De loopspullen gaan nu wel weer mee. Op 16 februari 2009 loop ik weer mijn eerste 20 minuten. Het vertrouwen in de knie is danig afgenomen. Ook nu heb ik weer wat pijn, echter aan buitenkant van de knie. De mediale band doet totaal geen pijn. Het meniscusletsel is ook verholpen. Ik heb nog 7 weken ter voorbereiding op de marathon. Dat lijkt voldoende? Over de 2 Oceans Marathon mag je maximaal 7 uur doen. Dat is 8 km per uur. Zelfs met het wandeltempo, dat Jeroen en ik erop na houden tijdens de Vierdaagse van Nijmegen zouden we deze marathon niet op tijd kunnen uitlopen. Flinke twijfels ontstaan. Moet ik de reis annuleren? Of toch nog proberen? Uiteraard verheugt Jeroen zich op de marathon in Kaapstad. Ik kan hem toch niet teleurstellen. Hij heeft zonder mij intussen de marathon van Apeldoorn, zoals gepland in de voorbereiding, gelopen. Hij loopt een goede tijd van Dat was ook de bedoeling gezien het gemiddelde tempo. Toch doet Jeroen het helemaal verkeerd. De eerste 30 km loopt hij mee met Ger Kolner in een tempo van 12 km per uur. Met zijn knieën gaat het beter dan de mijne, met zijn rug wat slechter. Jeroen moet zelfs wandelen. En komt zo uit op een tijd van 4.15, ongeveer 40 minuten na Ger Kolner. De opdracht van zijn loopvader was maximaal 10 km per uur. Helaas deed zijn voetpod het niet. Intussen heb ik Jeroen weer wat opgebeurd en loopt hij weer regelmatig zijn kilometers. ik ook wel moeten lopen op het eind. Dus is het nog niet zo n slechte training. Ik geef het nog niet op. Op 31 maart 2009 loop ik met Jeroen samen weer 1 uur. Ook dat lukt. Nog 1 en 1/2 week. Op het moment van dit schrijven ben ik min of meer klachtenvrij? Het vertrouwen in mijn knie is matig. En wat ik van mijn kuit moet verwachten? Ik twijfel. Doe ik er goed aan te starten? Weken lang heb ik niet kunnen trainen. Finishen echter is alleen al een belevenis zo ver van huis. Wat te doen? Goede raad is duur. Toch maar gaan? De reis is immers al betaald. Aanstaande maandag 6 april vertrekken we. Ik kan altijd nog van pas komen als steun en toeverlaat van Jeroen in de vorm van loopvader en coach, niet waar? In het 2 de deel zal ik vertellen over hoe het vader en loopzoon in Zuid Afrika is vergaan. Tot dan Daniël Wever - 1 april en dit alles is geen grap! Samen werken we verder aan de opbouw van onze duurconditie. Hoewel mijn knie niet echt meewerkt, lukt het toch om de duurlopen te verlengen. Op de Acht Kastelen loop in Vorden loop ik 30 km en Jeroen zelfs 50 km Het gaat redelijk. Als we de snelheid maar rond de 10 km per uur houden. Een week later lopen we samen de Gildehuis Dinkel route, 36 km Weer een horde genomen. De kleding, waarin we gaan lopen is intussen ook besteld. Oranje voert de boventoon. De mode-tyconen op het terrein van sportkleding Eva en Frans Koevoets hebben ons geadviseerd. Wat de kleding betreft zou het een snelle tijd moeten worden? Nu nog 1x een duurloop van 42 km En dan afbouwen. Deze is 1 week later gepland. Op 22 maart 2009 opnieuw de GD route, van en toe het Lutterzand en dan nog een stukje doorlopen naar De Lutte. Helaas, de 1 ste keer kom ik nog door De Lutte heen, maar de 2 de keer zal ik De Lutte diezelfde dag niet meer zien. Het noodlot slaat opnieuw toe. Boven de A1 loop ik een ruptuur op in mijn kuitspier, net zoals voor de marathon van Eindhoven in Dat gaat 3 weken tijd kosten. Pessimisme slaat toe. Moet ik het dan nu echt vergeten? De volgende dag naar de fysiotherapeut. Dagelijks masseren. Met fietsen op de hometrainer probeer ik de conditie op peil te houden. Na 1 week wandel ik 3 en 1/2 uur. De knie geeft geen problemen en de kuit houdt zich voorbeeldig. Tijdens de marathon in Kaapstad zal 24 LAAC Duurloper