Ik zal u vissers van mensen maken!

Transcriptie

1 JAARGANG 01 NR. 2 FEBRUARI 2011 Ik zal u vissers van mensen maken! De verrezen Heer spreekt ook tot de Kerk van onze dagen en belooft dat Hij degenen die hij roept tot navolging, zal maken tot vissers van mensen. Jezus zelf is de eerste Mensenvisser: want Hij verzamelt door zijn sterven en verrijzen mensen voor het Koninkrijk van God. Hij heeft echter ook zijn Kerk nodig: mensen die als gezanten en ambassadeurs mee-vissen. Juist onze Kerk die kleiner en onbeduidender wordt in het culturele en maatschappelijke landschap, zeker in Europa, is geroepen om van Godswege mensenvisser te worden en te zijn. In een tijd waarin de Kerk zich (terecht) schaamt over haar verleden, mag de Kerk zich niet schamen om van onze Heer te getuigen (vgl. 2Tim.1,8)! Derhalve ligt er ook een hoopvolle toekomst in het verschiet. Deze hoop heeft paus Johannes Paulus II voortdurend uitgestraald. Ik verheug me over zijn zaligverklaring, 1 mei a.s. De afdeling EvaVita wil ik dan ook duidelijk onder zijn bescherming plaatsen: dat op zijn voorspraak in ons bisdom een nieuwe missionaire beweging mag groeien. Mogen wij ons meer bewust worden welke zending we van de Heer ontvangen hebben: om andere mensen door ons gebed, offer, leven, spreken en werk binnen te leiden in het Rijk van God. Moge deze contactbrief daartoe een bijdrage leveren! P. Bartholomé van Oudheusden, Afdelingshoofd Evangelisatie en Vitalisering (EvaVita) in het bisdom Roermond

2 Jezus, de Evangelisator In kerkelijke documenten komt het meermaals voor dat Jezus de eerste evangelisator wordt genoemd, ofwel de eerste verkondiger van het evangelie. Hij verkondigt het evangelie, maar is ook zelf het evangelie, de Blijde Boodschap die God aan de wereld geeft. Aandacht opwekken voor evangelisatie betreft derhalve Jezus Christus. Hem willen we bekend maken, van zijn liefde willen we getuigen, omwille van Hem zoeken we naar wegen en middelen om Hem te laten horen en mensen in contact te brengen met Hem. De Kerk ziet zich hierin als gezant van Hem, die in Naam van God gekomen is om het heil en de verlossing te schenken. In Hebr. 2,12-13 lezen we: Ik zal uw naam verkondigen aan mijn broeders en uw lof zingen midden in de gemeente; en opnieuw: Ik zal Mij geheel op Hem verlaten! Hier wordt duidelijk dat Jezus zelf de verkondiger is: Hij verkondigt de liefde van God, en wel bijzonder daardoor dat Hij zich geheel op God, zijn Vader verlaat. Dit is een verwijzing naar zijn overgave aan het kruis en het antwoord van de Vader op zijn liefdesgave. Jezus verlaat zich op de Vader, vooral ook dán wanneer (bijna) iedereen Hem verlaat. In deze verlatenheid wordt Christus dé verkondiger van Gods Blijde Boodschap: De Vader verlaat jou nooit! De Kerk nu krijgt van de verrezen Heer deze opdracht: de liefde van Jezus en de Vader te verkondigen en bekend te maken, en wel zó dat God zelf kans krijgt de harten van de mensen te bereiken. Hij houdt niet op te zoeken en te vinden, want daarvoor is Hij mens geworden: om alle mensen te redden door het mysterie van zijn sterven en verrijzen. De Heilige Geest, de Vitalisator In Joh. 17,26 lezen we dat de Heilige Geest alles in herinnering zal brengen wat Jezus zijn Kerk gezegd heeft.

3 De Heilige Geest brengt opnieuw tot leven - het is de levenwekkende Geest! Door de Heilige Geest wordt de verkondiging van Jezus actueel, nieuw en levend. De verkondiging van Jezus gaat leven en wordt beleving. Het evangelie komt tot leven! Of zoals Paulus zegt: Christus leeft in mij! Zijn liefdevolle aanwezigheid wordt ervaarbaar. Men ontvangt de kracht om ook te doen wat Hij heeft gezegd. Een vitale Kerk kan evangeliseren! In de kracht van de Geest kan de Kerk op haar beurt naar buiten treden. Vanuit de ontvangen genade wordt de Kerk tot een gevende gemeenschap. Met de Heer verbonden weet ze dat het zaliger is te geven dan te ontvangen. Wie leeft, geeft! Wie beseft om niet ontvangen te hebben, zal ook om niet gaan geven. Ieder in Gods Kerk zal daartoe zijn eigen steentje kunnen bijdragen. Wie de genade en de kracht van het evangelie heeft gesmaakt, ontvangt ook het verlangen om te geven: want het is de liefde van Christus zelf die zich wil meedelen aan anderen. Wie evangeliseert krijgt opnieuw honger! Geven bewerkt ook een nieuwe honger naar Christus. Want hoe zouden we kunnen blijven geven, als we niet hebben? Daarbij gaat het niet zozeer om een intellectueel hebben (hoewel dat ook belangrijk is, omdat het geloof ook redelijk is), doch veeleer om een hebben vanuit de liefde, dus van Jezus zelf. Ook de gever in Jezus Naam mag weten dat de Heer hem niet alleen laat: Hij zal hem opnieuw zijn liefde geven, opdat weer gegeven kan worden. Jezus zelf is hierin een getuigend voorbeeld: na het gedane werk ten behoeve van de mensen keert Hij in gebed terug naar de Vader om in gebed opnieuw te ontvangen. Ook zijn terugkeer naar de Vader bij zijn verrijzenis mogen we zo verstaan: Hij keert terug naar zijn hemelse Vader, om als verrezen Heer zijn Kerk steeds weer te geven: vooral de Heilige Geest die de Kerk helpt vitaal te worden en te blijven.

4 Activiteiten van de afdeling Evangelisatie en Vitalisering (EvaVita) Maandelijkse Eucharistieviering t.b.v. de Evangelisatie en Vitalisering in de Basiliek van OLV van het H. Hart te Sittard. Op zondag 20 febr., 20 maart, 10 april, 15 mei, 19 juni. Tijd: u. St. Jozef - Smakt Op het hoogfeest van St. Jozef (zaterdag 19 maart) willen wij vanuit EvaVita uitdrukkelijk aanwezig zijn in Smakt, tijdens de Eucharistievieringen om u. en u. en tijdens het lof om u. Hartelijk welkom! Verschillende gemeenschappen en groepen zetten zich in ons bisdom in voor Evangelisatie en Vitalisering. Zie daartoe de website van het bisdom. Verschillende (contemplatieve) kloosters en biddende mensen begeleiden heel bewust de evangelisatieopdracht van de Kerk in ons bisdom. Sluit u hierbij aan, want het gebed is de Bron van Evangelisatie en Vitalisering. De afdeling EvaVita van het Bisdom Roermond wil bemoedigen, stimuleren en activeren om het geloof in Christus ook in onze tijd uit te dragen en te groeien in vitaliteit. Onder de bescherming van (de spoedig zaligverklaarde) Johannes Paulus II willen wij bidden en werken aan een nieuw missionair elan! De contactbrief kunt u ook persoonlijk via de post of via ontvangen: aanmelding via onze afdeling.

5 Een nieuwe lente in de eucharistische aanbidding! In november 2010 heeft paus Benedictus XVI. tijdens een algemene audiëntie de H. Juliana van Cornillon, beter bekend als Juliana van Luik, als voorbeeld van eucharistische spiritualiteit voorgesteld. Hij spreekt hierbij van een nieuwe lente! Een profetisch woord: dat de eucharistische aanbidding in ons bisdom ook moge toenemen en moge bijdragen tot vitalisering van de gelovigen. Juliana werd tussen 1191 en 1192 geboren in de buurt van Luik. Het is belangrijk op deze plaats de nadruk te leggen, omdat in die tijd het bisdom Luik om zo te zeggen een waar eucharistisch cenakel was. Voor Juliana hadden befaamde theologen er de hoge waarde van het sacrament van de eucharistie belicht en, ook in Luik, waren er groepen vrouwen die zich edelmoedig wijdden aan de verering van de eucharistie en aan het veelvuldig communiceren. Geleid door voorbeeldige priesters, leefden zij samen en wijdden zij zich aan het gebed en werken van naastenliefde. Juliana liet zien dat zij, naast een levendige intelligentie, ook een bijzondere aanleg had voor de contemplatie; zij had een diepe zin voor de tegenwoordigheid van Christus, die zij ervoer door op een bijzonder intense wijze het sacrament van de eucharistie te beleven en in haar mediteren dikwijls stil te staan bij de woorden van Jezus: Ziet, Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding der wereld (Mt. 28,20). Met zestien jaar had zij een eerste visioen, dat zich vervolgens meerdere malen herhaalde in haar eucharistische aanbidding. Het visioen liet de maan in zijn volle glans zien, met een donkere streep die diametraal eroverheen liep.

6 De Heer deed haar de betekenis begrijpen van wat haar was verschenen. De maan symboliseerde het leven van de Kerk op aarde, de donkere streep stond daarentegen voor het ontbreken van een liturgisch feest, voor de instelling waarvan Juliana werd gevraagd zich op doeltreffende wijze in te zetten: een feest, namelijk, waarbij de gelovigen de eucharistie zouden kunnen aanbidden om het geloof te vermeerderen, te vorderen in de beoefening van de deugden en eerherstel te geven voor de beledigingen van het Allerheiligste Sacrament. Na 20 jaar ging de bisschop van Luik, na aanvankelijke aarzeling, in op het voorstel van Juliana en haar gezellinnen en stelde voor de eerste keer het hoogfeest van Sacramentsdag in in zijn bisdom. Later volgden andere bisschoppen hem door hetzelfde feest in te stellen in de gebieden die aan hun pastorale zorgen waren toevertrouwd. Juliana stierf in 1258 in Fosses La- Ville in België. In de cel waar zij lag, werd het Allerheiligste Sacrament uitgesteld en volgens de woorden van de biograaf stierf Juliana, terwijl zij in een laatste opwelling van liefde de eucharistische Jezus aanschouwde die zij altijd had bemind, geëerd en aanbeden. In 1264 stelde paus Urbanus IV, het hoogfeest van Sacramentsdag in als verplicht feest voor de universele Kerk, op de donderdag na Pinksteren In de instellingsbul, Transiturus de hoc mundo (11 augustus 1264) geheten, herinnert paus Urbanus IV op een discrete wijze ook aan de mystieke ervaringen van Juliana door de authenticiteit ervan te bevestigen. Hij schrijft: Hoewel de eucharistie ieder dag plechtig wordt gevierd, beschouwen wij het als juist dat deze minstens één

7 maal per jaar op een eervollere en plechtigere wijze wordt herdacht. De andere dingen die wij immers herdenken, begrijpen wij met de geest en met het verstand, maar hiermee verkrijgen wij niet hun werkelijke tegenwoordigheid. In deze sacramentele herdenking van de Christus, is integendeel, ook al is het onder een andere gedaante, Jezus Christus tegenwoordig bij ons in zijn eigen substantie. Terwijl Hij immers op het punt stond om naar de hemel op te gaan, zei Hij: Ziet, Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding der wereld (Mt. 28,20). Ook als na de dood van Urbanus IV de viering van Sacramentsdag werd beperkt tot enkele streken van Frankrijk, Duitsland, Hongarije en Noord-Italië, was er nog een paus, Johannes XXII, die in 1317 het voor heel de Kerk weer opnieuw instelde. Van toen af kende het feest een schitterende ontwikkeling en het wordt nog steeds diep gevoeld door het christenvolk. Ik zou met vreugde willen zeggen dat er op vandaag in de Kerk een eucharistische lente is: hoeveel personen knielen zwijgend stil voor het tabernakel om er zich te onderhouden in een gesprek van liefde met Jezus! Het is een troost te weten dat niet weinig groepen jongeren opnieuw de schoonheid hebben ontdekt van de aanbidding van het Allerheiligste Sacrament. Ik denk bijvoorbeeld aan onze eucharistische aanbidding in Hyde Park in Londen. Ik bid dat deze eucharistische lente zich steeds meer verspreidt in alle parochies, in het bijzonder in België, het vaderland van de heilige Juliana. De eerbiedwaardige Johannes Paulus II constateerde in de encycliek Ecclesia de Eucharistia dat...op vele plaatsen de Aanbidding van het Allerheiligste Sacrament een belangrijke plaats in het dagelijkse leven inneemt en zo tot een onuitputtelijke bron van heiligheid wordt. De aandachtige deelname van de gelovigen aan de eucharistische processie op Sacramentsdag is een genade van de Heer, die ieder jaar al diegenen met vreugde vervult die daaraan deelnemen. Men kan ook nog andere positieve tekenen van geloof en liefde voor de Eucharistie noemen (nr. 10).

8 Laten ook wij bij de herinnering aan de heilige Juliana het geloof in de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de eucharistie hernieuwen. Zoals ons het Compendium van de Catechismus van de Katholieke Kerk leert: Jezus Christus is in de eucharistie op een unieke en onvergelijkelijke wijze tegenwoordig. Hij is immers tegenwoordig op een waarachtige, werkelijke en substantiële wijze: met zijn Lichaam en Bloed, met zijn ziel en zijn godheid. In haar is dus op sacramentele wijze, dat wil zeggen onder de eucharistische gedaanten van brood en wijn, de gehele Christus tegenwoordig: God en mens. (nr. 282) Beste vrienden, de trouw aan de ontmoeting met de eucharistische Christus in de zondagsmis is essentieel voor de weg van het geloof, maar proberen wij ook herhaaldelijk de Heer te bezoeken die aanwezig is in het tabernakel! Door in aanbidding op te zien naar de geconsacreerde hostie, ontmoeten wij de gave van de liefde van God, ontmoeten wij het lijden en het kruis van Jezus, evenals zijn verrijzenis. Juist doordat wij daarnaar in aanbidding opzien, trekt de Heer ons naar zich toe, binnen zijn mysterie om ons te veranderen, zoals Hij brood en wijn verandert. De heiligen hebben altijd kracht, troost en vreugde gevonden in de eucharistische ontmoeting. Met de woorden van de eucharistische hymne Adoro te devote herhalen wij voor de Heer, tegenwoordig in het Allerheiligste Sacrament: Laat mij steeds meer in U geloven, opdat ik op U mag hopen, U mag liefhebben! Paus Benedictus XVI Op de website van het bisdom (afdeling EvaVita) verschijnt binnenkort een actuele lijst van kerken/kloosters waar gelegenheid is om de eucharistische Heer te aanbidden. Teven wijzen wij u op Bezinning op het Woord, waarin naast de dagelijkse bezinning ook aandacht wordt geschonken aan de eucharistische aanbidding.