Deel D - De geschiedenis van de SGI

Transcriptie

1 Deel D - Spirituele onafhankelijkheid De Soka Gakkai en Nichiren Shoshu gingen in november 1991 uit elkaar. Nikken Abe, de toenmalige hogepriester van de boeddhistische priesterorde Nichiren Shoshu, excommuniceerde de Soka Gakkai de grootste bij haar aangesloten lekenorganisatie. Spanningen tussen de Soka Gakkai en de priesterorde Nichiren Shoshu bestonden er eigenlijk al vanaf het ontstaan van de lekenorganisatie in Volgens wetenschappers in sociologie en religie was de afsplitsing uiteindelijk onvermijdelijk. Bryan Wilson en Karel Dobbelaere zeggen hierover in hun boek A Time to chant uit 1994: De Soka Gakkai is een enorm grote beweging, open van karakter en gericht op leken, en toegewijd aan het effectief en praktisch maken van de leer van Nichiren in de alledaagse moderne wereld. De priesterorde Nichiren Shoshu zit hoofdzakelijk gevangen in een ouderwets schijnbaar monastiek systeem, gebaseerd op rituelen; zij houdt zich alleen bezig met het behoud van haar gezag en gedraagt zich bezitterig ten opzichte van haar alleenrecht op bepaalde heilige leerstellingen, plaatsen en voorwerpen. 1 Zij merken op dat de priesterorde juist het eigentijdse karakter van de Soka Gakkai wantrouwde, ( ) een beweging die nieuwe kracht geeft, aangepast aan hedendaagse omstandigheden en die vanaf het eerste begin een beleid heeft nagestreefd van enorme ontwikkeling en het verwerven van internationale leden, en internationaal georiënteerd is. De Soka Gakkai heeft altijd benadrukt dat de leer van Nichiren gelijkwaardigheid nastreeft: dat het Nichiren Boeddhisme ieder individu, of het nu een priester of een lekengelovige is, in staat stelt om zijn of haar eigen aangeboren boeddhanatuur te ontwikkelen. Ze heeft ook altijd de nadruk gelegd op sociale betrokkenheid op basis van het bodhisattva-ideaal om zich actief in te zetten voor het geluk van anderen en zo 1 Bryan Wilson [collega-emeritus van de Universiteit van Oxford] en Karel Dobbelaere [Sociologie en Religie Afdeling van de Katholieke Universiteit van Leuven], A Time to Chant: De Soka Gakkai boeddhisten in Engeland (Oxford University Press: New York, 1994), een vreedzame maatschappij te creëren. Nichiren Shoshu heeft zich daarentegen meer bekommerd om het in stand houden van traditionele rituelen, met de nadruk op de priesters als tussenpersonen die zich, in hun ogen, op een hoger spiritueel niveau bevinden dan lekengelovigen. In dit opzicht zou men kunnen zeggen dat ze het oorspronkelijke doel en de sociale taak van het boeddhisme uit het oog hebben verloren. De wortels van het conflict De verschillen kwamen naar voren tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen Nichiren Shoshu de lekenorganisatie probeerde te dwingen om de Shinto talisman, gesanctioneerd door het Staats Shinto-systeem, te installeren dit werd door de militaristische regering gebruikt als middel om de oorlogsinspanningen van Japan heilig te verklaren. Tsunesaburo Makiguchi, de eerste president van de Soka Gakkai, en zijn collega Josei Toda die later de tweede president werd, weigerden dit en als gevolg daarvan ontzegde Nichiren Shoshu hun de toegang tot de hoofdtempel. Makiguchi en Toda werden later gevangen genomen door de regering vanwege hun afwijkende mening en Makiguchi stierf in de gevangenis. Wilson en Dobbelaere schrijven als commentaar op deze gebeurtenis: De leden van de Gakkai ( ) konden hun eigen eerste twee presidenten in ere houden als leiders die zich vuriger bezighielden met het beschermen van het ware geloof dan de priesters. 2 Samenwerken Te midden van de verwoestingen in het naoorlogse Japan heeft de Soka Gakkai vol enthousiasme het Nichiren Boeddhisme verspreid en haar ledenaantal snel doen groeien. Ondanks de teleurstelling over het compromis dat de priesterorde Nichiren Shoshu had gesloten met de militaristische regering in oorlogstijd, streefde de Soka Gakkai naar een betere relatie met de 2 idem.,

2 priesterorde omwille van de ontwikkeling van het Nichiren Boeddhisme en bleef zij hen ondersteunen, in de hoop dat zij het gemeenschappelijke doel van het creëren van vrede en geluk voor de mensen zouden helpen bevorderen. De steun van de Soka Gakkai aan de priesterorde hield onder andere de restauratie in van belangrijke gebouwen op het terrein van de hoofdtempel van Nichiren Shoshu, de bouw van een nieuwe hoofdtempel en de schenking van land en in totaal 356 plaatselijke tempels. Een autoritaire houding Helaas heeft de priesterorde desalniettemin talloze keren een teken van corruptie en autoritaire praktijken afgegeven, terwijl ze heel veel profijt hadden van de enorme ontwikkeling van het Nichiren Boeddhisme, waarin de Soka Gakkai een pioniersrol vervulde. Toen leden van de Soka Gakkai deze houding aan de kaak stelden en riepen om hervorming, ging de priesterorde alleen maar nog onbuigzamer te werk in het ondergeschikt maken van de leden van de Soka Gakkai 3. Hoe sterker de Soka Gakkai groeide, des te meer de priesters deze houding lieten zien. Excommunicatie De stappen van de geestelijkheid naar excommunicatie begonnen eind 1990, toen zij een campagne begonnen van kritiek op Daisaku Ikeda, president van Soka Gakkai Internationaal. In die tijd stelde de priesterorde dat ze Ikeda zag als een ongeschikte leider met ketterse ideeën. 3 Bijvoorbeeld, Hammond and Machecek schrijven: In verklaringen over de relatie tussen de lekengelovigen en de priesters, die begin 1990 zijn gemaakt, beweerde Ikeda dat de leer van Nichiren meer gezaghebbend was dan die van de priesters. De priesters, op hun beurt, betoogden dat dergelijke kritiek op de priesterorde laster was tegen het boeddhisme, en droegen de Soka Gakkai op een uitleg en een verontschuldiging aan te bieden. De Soka Gakkai verzocht in antwoord hierop om een dialoog over de kwestie met de priesterorde, die dit weigerde en nogmaals een geschreven verontschuldiging eiste. Phillip E. Hammond [D. Mackenzie Brown professor van religieuze studies aan de Universiteit van California, Santa Barbara] en David W. Machacek [docent religieuze studies aan de Universiteit van California, Santa Barbara], De Soka Gakkai in America: Accommodatie en conversie (Oxford University Press: New York, 1999), Toen Ikeda publiekelijk Beethovens Ode aan de vreugde prees, kreeg hij bijvoorbeeld de kritiek dat hij het christendom verheerlijkte. De Japanoloog Daniel Metraux gaf hierop het commentaar dat het overduidelijk was dat de hoofdtempel het idee had dat de Soka Gakkai te machtig was geworden ( ). 4 Metraux schrijft deze wrijving toe aan de zienswijze van de Soka Gakkai dat het Nichiren Boeddhisme de fundamentele gelijkheid van alle mensen uiteenzet. Hierdoor waren lekengelovigen geneigd de rol van een priester te zien als niet meer en ook niet minder belangrijk dan die van de leken. Verwoesting In een brief uit 1991 van hogepriester Nikken Abe van Nichiren Shoshu aan de Soka Gakkai stond dat verklaringen van de Soka Gakkai met betrekking tot de gelijkwaardigheid van priesters en leken een daad inhield die een schending van de leer was 5. In 1991 weigerde Nichiren Shoshu in te gaan op verzoeken van de Soka Gakkai om een dialoog en excommuniceerde de lekenorganisatie. De priesters gingen zelfs zo ver dat ze honderden kersenbomen op het terrein van de hoofdtempel omhakten, die door de organisatie waren geschonken. Ze verwoestten ook het belangrijkste hooftempelgebouw, een constructie die internationaal om haar architectuur geprezen werd. De fondsen voor de bouw van deze hoofdtempel bestonden nagenoeg helemaal uit donaties van leden van de Soka Gakkai. Bevrijding Al veroorzaakte de excommunicatie in die tijd wellicht voor enige commotie in de 4 Daniel A. Metraux [professor en hoofd van de afdeling Oosterse Studies van het Mary Baldwin College, Staunton, Virginia, USA], The Soka Gakkai: Buddhism and the Creation of a Harmonious and Peaceful Society in Engaged Buddhism: Buddhist Liberation Movements in Asia, ed., Christopher S. Queen and Sallie B. King (Albany: State University of New York Press, 1996), p Soka Gakkai Kaisan Kankokusho ( Remonstrantie aan de Soka Gakkai om zich te ontbinden ) verstuurd door Nichiren Shoshu op 7 November

3 pers, de Soka Gakkai voelde dit toch als een bevrijding. In de eerste plaats zagen de priesters interreligieuze dialoog en samenwerking als ketters. Op deze manier had de Soka Gakkai meer vrijheid gekregen om haar geloof op een moderne manier vorm te geven. Terwijl de boeddhistische hoofdbeoefening van het reciteren van de Lotus Soetra en het reciteren van Nammyoho-renge-kyo niet is veranderd, heeft de Soka Gakkai zich sinds 1991 losgemaakt van haar vroegere religieuze formalisme en het bevorderen van sociale betrokkenheid en interreligieuze dialoog sterker nagestreefd. Tijdslijn 1930 oprichting van de Soka Gakkai 1943 Nichiren Shoshu bewaarde de shinto-talisman in een schrijn als steunbewijs aan de militaire regering; Makiguchi en Toda weigerden dit en de jaren daarna Nichiren Shoshu verkreeg fondsen en tempelgebouwen door donaties van leden van de Soka Gakkai Daisaku Ikeda trad af als president van de Soka Gakkai om de spanning tussen Nichiren Shoshu en de Soka Gakkai te verminderen. De priesters verboden hem om op Soka Gakkai-bijeenkomsten te spreken en verboden ook het opnemen van zijn geschriften en foto s in publicaties van de organisatie. Daisaku Ikeda reageerde hierop door leden schriftelijk en persoonlijk aan te moedigen, hij zocht hen thuis op, leerde piano spelen om leden op bijeenkomsten aan te moedigen en reisde de wereld over om activiteiten van de SGI, waarvan hij president bleef, te ontplooien. De jaren 1980 Leden van de Soka Gakkai en SGI maakten zich steeds meer zorgen over de buitensporige leefstijl en kosten voor diensten van de priesters, maar hun roep om hervorming werd genegeerd De 67e hogepriester Nikken Abe en seniorpriesters planden Operatie C een reeks acties tegen de Soka Gakkai om de organisatie af te snijden van Nichiren Shoshu; dit met de verwachting dat het de organisatie zou destabiliseren en dat Soka Gakkai-leden zouden besluiten om zich direct te verbinden aan de priesterorde, door zich aan te sluiten bij nieuw gecreëerde organisaties met een directe band met de tempel (Jpn danto). Maar dit gebeurde niet, omdat een overweldigend grote meerderheid van de leden ervoor koos om binnen de Soka Gakkai hun geloof, studie en beoefening te blijven ontwikkelen. Maart 1991 De priesterorde had het plan om haar danto-beweging buiten Japan uit te breiden met het doel de SGI te destabiliseren. De reactie van algemeen directeur Richard Causton van SGI-UK was een felle brief aan Nikken Abe, waarin hij diens acties met klem afwees: Hebt u [Nikken Abe] werkelijk zo n lage dunk van ons, overzeese volgelingen, dat u gelooft dat wij hem [president Ikeda] als verraders de rug zullen toekeren en de lekenorganisatie kapotmaken die we met zoveel moeite hebben opgebouwd in de spirit van ons geloof ( )? Hij vervolgde met een beschuldiging aan het adres van Nikken dat hij probeerde de beweging voor kosenrufu in ons land voor nog vele komende jaren te stagneren. Zijn heftige protest, gevoed door zijn verontwaardiging over het kwaad dat hier werd begaan, verenigde en beschermde de SGI niet alleen in de UK, maar in heel Europa. (SGI Newsletter nr. 6852, 26 mei 2006) 28 november 1991 Nichiren Shoshu excommuniceerde meer dan 12 miljoen gelovigen. 3

4 De drie presidenten De Soka Gakkai Internationaal (SGI) is de organisatie die de instelling van Nichiren Daishonin heeft geërfd en oprecht actie onderneemt omwille van de Wet, vanuit het diepe besef dat het haar missie is om kosenrufu over de hele wereld te verwezenlijken. De drie presidenten (eerste president Tsunesaburo Makiguchi, tweede president Josei Toda en derde president Daisaku Ikeda) hebben dit besef vormgegeven en zich enorm ingezet om dit tot stand te brengen. In dit gedeelte maken we kennis met de geschiedenis van de SGI door het leven van de drie presidenten en de houding van de eenheid van meester en leerling te bestuderen. Tsunesaburo Makiguchi De Soka Gakkai is ontstaan vanuit het eenheidsbesef van meester en leerling zoals dit ervaren werd tussen Makiguchi en Toda. Beiden waren onderwijskundigen. Tsunesaburo Makiguchi werd op 6 juni 1871 geboren in de prefectuur Niigata. Zijn kindertijd was niet gemakkelijk en op jeugdige leeftijd begon hij al te werken. Ondanks zijn problemen bleef hij studeren en volgde lessen op de kweekschool in Sapporo, Hokkaido, waar hij uiteindelijk afstudeerde als onderwijzer. Op Hokkaido bracht hij zijn eerste jaren als onderwijzer door waarna hij naar Tokio verhuisde. In 1903 publiceerde Makiguchi zijn eerste boek, getiteld De geografie van het menselijk leven, en later werd hij hoofdonderwijzer van verschillende basisscholen in Tokio. Hij zette zich enorm in om een onderwijsmethode te ontwikkelen waarbij kinderen in staat worden gesteld een onafhankelijk persoon te worden die blij is met zijn eigen leerprestaties. Hij ontwikkelde een unieke onderwijsmethode, maar bleef zoeken naar een onderliggende spirituele filosofie. Uiteindelijk stuitte hij op het Nichiren Boeddhisme en begon in 1928 met de beoefening ervan. Later beschreef hij zijn ervaring toen hij met de beoefening begon als volgt: Met onbeschrijfelijke vreugde veranderde ik mijn bijna 60-jarige manier van leven. (SGI Nieuwsbrief 3354, 19 September 1997) Makiguchi beschouwde de leer van Nichiren Daishonin als een levenswijze en hij was van mening dat het boeddhisme van Nichiren Daishonin de kracht had om waarde te creëren in de samenleving. Op de vraag waarom hij zich had bekeerd, zei hij: Ik ontdekte geen enkele tegenstrijdigheid tussen wetenschap, filosofie, het fundament van onze moderne samenleving, en de leer van de Lotus Soetra. (Uit het Japanse studieblad Daibyakurenge, oktober 2010) Op 18 november 1930 publiceerde Makiguchi het eerste deel van Soka kyoikugaku taikei (Methode van waardecreërende educatie). Het werd uitgegeven door de Soka Kyoiku Gakkai (Genootschap voor Waardecreërende Educatie), de voorloper van de Soka Gakkai. Deze publicatie luidde dus eigenlijk de oprichting van de Soka Gakkai door Makiguchi en Toda in. Met andere woorden, met de instelling van eenheid van leermeester en leerling werd de Soka Gakkai opgericht. Het woord soka betekent in het Japans waarde creëren. Het drukt de essentie uit van Makiguchi s ideologie. Volgens hem was het zoeken naar geluk het doel van het leven, en creëert deze zoektocht waarde. Het woord soka kwam tot stand door de dialoog tussen Makiguchi en Toda. De Soka Kyoiku Gakkai is begonnen als een groep onderwijzers die het Nichiren Boeddhisme beoefenden. Maar de groep groeide gestaag en toen ook nietonderwijzers zich aansloten, werd het vanzelf een groep die zich in de eerste plaats op het boeddhisme richtte. De Soka Kyoiku Gakkai was vanaf het begin een uniek boeddhistisch genootschap. Zij volgde niet zozeer de formaliteit van de traditionele boeddhistische beoefening, maar streefde ernaar het dagelijks leven van elk lid te veranderen en ook de samenleving door het vestigen van individueel geluk. Bovendien geloofde men dat het Nichiren Boeddhisme kon bijdragen tot wereldvrede en de mensenmaatschappij tot bloei kon brengen. Dankzij de talloze discussiebijeenkomsten en de inspanningen van haar leden om anderen tot het boeddhisme te introduceren, groeide de organisatie. Voor de Tweede Wereldoorlog 4

5 stond het ledental op De militaire regering hield echter steeds strenger toezicht op alles wat met religie en ideologie te maken had. Boeddhistische scholen werden aangemoedigd om de talisman van de nationale religie, het shinto, te tonen. Uiteindelijk zwichtte de priesterorde van Nichiren Shoshu voor de druk van het gezag en in juni 1943 verzocht zij de leden van de Soka Kyoiku Gakkai om, in overeenstemming met het regeringsbesluit, eveneens de shintotalisman aan te nemen. Makiguchi weigerde dit, op religieuze gronden. De regering was de discussiebijeenkomsten en activiteiten van de Soka Kyoiku Gakkai al een tijd nauwkeurig in de gaten gaan houden, en als gevolg van zijn weigering werd Makiguchi in juli tijdens een boeddhistische activiteit gearresteerd. Tot het einde bleef Makiguchi vasthouden aan zijn overtuigingen en sloot geen enkel compromis. Hij stierf op 18 november 1944 in de Sugamo-gevangenis in Tokio. Hij is 73 jaar oud geworden. Josei Toda Josei Toda werd op 11 februari 1900 geboren in de prefectuur Ishikawa. Toen hij 2 jaar oud was verhuisde het gezin naar Hokkaido. Al vroeg ging hij werken, maar bleef daarnaast hij studeren. Zonder een formele opleiding te hebben genoten, slaagde hij voor het onderwijsexamen en kon hij aan de slag als onderwijzer. Aan het begin van 1920 werd Toda, tijdens een bezoek aan Tokio, door een kennis voorgesteld aan meneer Makiguchi. Hij was toen 19 jaar, en Makiguchi was 48. Toen hij kort daarna naar Tokio verhuisde, besloot Toda om Makiguchi als zijn leermeester aan te nemen en diens hele verdere leven heeft hij hem op talloze manieren gesteund. Samen met Makiguchi begon hij in 1928 met de beoefening van het Nichiren Boeddhisme. Behalve dat hij een onderwijzer was, was Toda ook een succesvol zakenman en was bekend geworden als de schrijver van Suirishiki shido sanjutsu (Logisch nadenken over wiskunde), dat voor de Tweede Wereldoorlog een van de populairste wiskundeboeken in Japan was. Hij hielp Makiguchi bij de uitgave van Soka kyoikugaku taikei (Methode van waardecreërende educatie), niet alleen door de financiering ervan, maar ook door het verzamelen en redigeren van Makiguchi s aantekeningen. Dit boek was het resultaat van de relatie van meester en leerling zoals die bestond tussen Makiguchi en Toda. In het boek wordt Toda vermeld als uitgever en de Soka Kyoiku Gakkai als uitgeversmaatschappij. Het werd gepubliceerd op 18 november 1930, en dit luidde het begin in van de SGIbeweging. Toda s leermeester Makiguchi werd 6 juli 1943 gearresteerd, omdat hij weigerde het beleid van de Japanse militaire regering te volgen. Toda werd op dezelfde dag in zijn huis gearresteerd. In totaal werden er eenentwintig personen gearresteerd. Ze werden zeer slecht behandeld en alleen Makiguchi en Toda weigerden hun geloof op te geven. Toda bleef daimoku reciteren in de gevangenis en in 1944 zette hij zich ertoe om elke dag tienduizend daimoku te reciteren en de Lotus Soetra te lezen. Dankzij deze inspanningen kwam hij tot het diepe besef: Boeddha is het leven zelf. Hij bleef doorgaan met reciteren en besefte toen dat hij niemand minder was dan een van de Bodhisattva s van de Aarde die de Ceremonie in de Lucht bijwoonden, een gebeurtenis die beschreven wordt in de Lotus Soetra. Dit was in november Door deze ervaringen was hij overtuigd van zijn levenstaak om kosenrufu te verwezenlijken, en dit vormt de oorzaak van de grote ontwikkeling van de Soka Gakkai na de oorlog. Na een twee jaar durend gevangenschap werd Toda op 3 juli 1945 vrijgelaten. Vanaf die dag begon hij alleen de kosenrufu-beweging op te bouwen. De organisatie en zijn leven waren door het gezag totaal vernietigd, maar zijn vastberadenheid was krachtig en onwankelbaar. Hij veranderde de naam van de organisatie van Soka Kyoiku Gakkai in Soka Gakkai, en begon onmiddellijk met het ontplooien van activiteiten. Vanaf het moment dat hij uit de gevangenis kwam tot aan zijn dood in 1958 heeft Toda talloze grote prestaties geleverd. Enkele voorbeelden hiervan zijn: 5

6 juli 1949: uitgave van het eerste nummer van de Daibyakurenge (boeddhistisch maandblad); 20 april 1951: uitgave van het eerste nummer van de Seikyo Shimbun (boeddhistische dagkrant) dat tevens het eerste deel bevatte van Toda s roman De menselijke revolutie ; 3 mei 1951: geïnstalleerd als tweede president van de Soka Gakkai; april 1952: de Soka Gakkai publiceert de Gosho zenshu (Verzameld werk van Nichiren Daishonin); september 1952: de Soka Gakkai wordt officieel geregistreerd als een religieuze organisatie; 8 september 1957: Toda s Verklaring voor de Afschaffing van Kernwapens; december 1957: de Soka Gakkai bereikt het ledenaantal van huishoudens; maart 1958: de Soka Gakkai doneert de Grote Lezingenzaal (Daikodo) aan de hoofdtempel Taiseki-ji. Op 16 maart 1958 hield Toda een ceremonie om de verantwoordelijkheid van de kosenrufu-beweging over te dragen aan zijn jonge leerling Daisaku Ikeda en andere jeugdleden. 16 Maart wordt sindsdien gevierd als Dag van kosenrufu. Toda overleed op 2 april Hij verwezenlijkte zijn levenstaak en vestigde een stevige basis voor de kosenrufubeweging. Daisaku Ikeda Daisaku Ikeda werd geboren op 2 januari 1928 in Tokio. De Tweede Wereldoorlog brak uit toen hij 13 jaar oud was en zijn vier oudere broers werden allen ingelijfd bij het leger en naar het front gestuurd. De jonge Daisaku leed aan tuberculose, maar moest desondanks hard werken om zijn familie te onderhouden. Destijds was dit een terminale ziekte en daarom dacht hij diep na over leven en dood. Een luchtaanval verwoestte het huis van de familie Ikeda en de oudste zoon sneuvelde in de strijd. Door zijn eigen jeugdervaringen kwam Daisaku Ikeda tot de conclusie dat oorlog een absoluut kwaad is. Op zoek naar een diepgaande filosofie woonde Daisaku Ikeda op 14 augustus 1947 een discussiebijeenkomst van de Soka Gakkai bij en ontmoette daar de persoon die zijn levenslange leermeester zou worden, Josei Toda. Op die bewuste dag gaf Toda een lezing over de gosho Over het vestigen van de correcte leer voor vrede in het land. Na de lezing stelde Daisaku Ikeda hem een aantal vragen zoals: Wat is de correcte levenswijze?, Wanneer is iemand echt vaderlandslievend?, Wat is Nam-myohorenge-kyo?. Hij stelde talloze vragen en Toda beantwoordde ze allemaal met dezelfde helderheid en overtuiging. De jonge Ikeda werd diep geraakt door Toda en voelde instinctief dat hij deze man kon vertrouwen. Tien dagen later, op 24 augustus, sloot Ikeda zich aan bij de Soka Gakkai. Hij was 19 jaar en Toda was 47 jaar. In de uitgeversmaatschappij van Toda kreeg Ikeda een baant als redactielid van een jongenstijdschrift. Zijn prestaties en gebeurtenissen als jeugddivisieverantwoordelijke zijn o.a.: Osaka-campagne 1956: Hij leidde een verspreidingscampagne in Osaka en afdeling Osaka bereikte uiteindelijk het aantal van nieuwe huishoudens die in een maand tijd lid werden. Het Incident met de Mijnwerkersbond van Yubari: Deze vakbond schond het recht op vrijheid van religie van de leden van de Soka Gakkai door hen uit de bond te stoten vanwege hun lidmaatschap van de Soka Gakkai. In juni 1957 bracht Ikeda een bezoek aan Yubari, stelde dit onrecht van de bond aan de kaak en gaf de leden tijdens deze vervolging bescherming. Osaka-incident 1957: Ikeda werd door de politie van Osaka gearresteerd op ongegronde beschuldigingen van het overtreden van de kieswet in Osaka het jaar ervoor, waarin kandidaten van de Soka Gakkai een verrassend politiek succes behaalden. Gealarmeerd door de toenemende invloed van deze beweging van mensen, startte het 6

7 conservatieve establishment een serie aanvallen op de organisatie, wat een hoogtepunt bereikte in zijn arrestatie. Na een langdurige rechtszaak werd hij in 1962 van alle beschuldigingen vrijgesproken. Op 3 mei 1960 werd Daisaku Ikeda benoemd tot derde president van de Soka Gakkai. Op 2 oktober van hetzelfde jaar zette hij de eerste stap naar wereldwijde kosenrufu. Hij bezocht de continenten Noord- en Zuid-Amerika. In januari van het daaropvolgende jaar, 1961, bezocht hij Hongkong, India en andere Aziatische landen. Op 5 oktober 1961 kwam hij voor het eerst in Europa aan en begon in Denemarken aan zijn rondreis. Op 10 oktober bezocht hij Nederland. Voorbeelden van zijn belangrijkste prestaties zijn: In 1965 begon hij aan de roman De menselijke revolutie (12 delen). Hij zette de roman voort als De nieuwe menselijke revolutie die tot nu toe 28 delen omvat. Hij vestigde de onderwijsdivisie, de kunstdivisie, de schrijversdivisie, de internationale divisie en de medische divisie. Hij richtte het Instituut voor Oosterse Filosofie, het Min-on Concertgenootschap en het Tokio Fuji Museum voor Schone Kunsten op. In 1964 richtte hij de politieke partij Komei ( schoon bestuur ) op. Hij vestigde het Soka-onderwijssysteem vanaf basisonderwijs tot en met universiteit. In 1968 kondigde hij het Normalisatievoorstel voor nationale betrekkingen tussen Japan en China aan. In de jaren zeventig begon hij aan een reeks dialogen met vermaarde academici en wereldleiders. De eerste dialoog vond plaats in 1972 met dr. Arnold Toynbee. Sindsdien heeft hij talloze historische dialogen gevoerd met leiders op divers gebied. Op 26 januari 1975 werd de Soka Gakkai Internationaal opgericht en Daisaku Ikeda werd benoemd tot haar president. Op 8 november 2013 opende hij de Hal van de Grote Gelofte voor Kosenrufu in Shinjuku, Tokio, waarmee hoop en rechtvaardigheid werden bevestigd op weg naar een nieuw tijdperk van wereldwijde kosenrufu. (SGI Nieuwsbrief 8866, 14 November 2013) Het wereldwijde netwerk van de SGI heeft zich verspreid naar 192 landen en gebieden. Sinds 1983 schrijft Daisaku Ikeda elk jaar op 26 januari een Vredesvoorstel, dat veel aandacht krijgt van verschillende academische instellingen en wereldleiders. Onder zijn leiderschap wint de SGI-beweging aan vertrouwen en erkenning van talloze organisaties, en ontwikkelt zij zich steeds krachtiger tot een grote beweging van de mensen omwille van geluk en wereldvrede. 7

8 Fragmenten uit SGI President Ikeda in Europe, deel 1, Rissho ankoku* 30 Shin ichi bracht het grootste deel van september 1961 door in Tokio; hij bracht alleen op de 15e een bezoek aan de hoofdtempel en reisde daarna naar Kansai om de leden van Osaka aan te moedigen, die getroffen waren door tyfoon nummer 18 (ook bekend als de tweede tyfoon Muroto). Hij had tijd nodig om een twintig daags bezoek aan Europa voor te bereiden, met 4 oktober als de geplande dag van vertrek. De belangrijkste bestemmingen waren Kopenhagen, Düsseldorf, West-Berlijn, Amsterdam, Parijs, Londen, Madrid, Zürich, Wenen en Rome. Het hoofddoel van de reis was om de plaatselijke leden raad te geven, bouwmaterialen en sanitair voor de Grote Ontvangsthal te kopen en te zien hoe het er in Europa voorstond op het gebied van religie. Vooral over het Duitse volk maakte Shin ichi zich dit keer grote zorgen. In de vroege ochtenduren van 13 augustus 1961 had de communistische regering van Oost- Berlijn een ruim veertig kilometer lange muur van prikkeldraad opgetrokken langs de scheidslijn tussen Oost- en West- Berlijn. Al sinds de verdeling van de Duitse staat leek de stad Berlijn op een eenzaam en geïsoleerd eilandje in de uitgestrekte oceaan van de staat Oost-Duitsland. Ook Berlijn was verdeeld in Oost en West. Desondanks was men vrij om tussen de twee delen heen en weer te reizen, totdat de muur kwam. Omdat een eindeloze stroom mensen het communistische Oost-Berlijn via West- Berlijn ontvluchtte, zag de Oost-Duitse regering zich genoodzaakt de stad door middel van een muur fysiek in twee stukken te verdelen en zo elke toegang tot het Westen te blokkeren. De meeste wegen tussen Oost- en West-Berlijn werden gebarricadeerd met tanks en pantserwagens. Controleposten werden opgezet op de wegen die open bleven en vrije doorgang werd niet langer toegestaan. Ook de ondergrondse reed niet verder dan tot de grens. Vanaf 13 augustus werd de muur van prikkeldraad steeds langer en met de dag verder verstevigd, totdat er ten slotte een wrede onwrikbare muur van steen en beton stond. Families, vrienden en geliefden in Oost- en West-Berlijn werden door deze plotselinge barricade van elkaar gescheiden. Het was de Koude Oorlog op kleine schaal; mensen werden onderdrukt en van elkaar gescheiden ten gevolge van tegengestelde ideologieën. Nu zijn bezoek aan Europa naderde, legde Shin ichi de plechtige verklaring af dat de tijd rijp was voor een humanistische filosofie die op wijde schaal onderlinge banden tussen mensen tot stand zou brengen en diep in het menselijk hart zou wortelen. Hij zou de weg banen voor wereldvrede door de correcte beginselen van het boeddhisme te vestigen - het pad van rissho ankoku. Shin ichi stond op het punt de helderblauwe hemel van de 21e eeuw in te vliegen, op een gedenkwaardige reis voor vrede. * Rissho ankoku betekent het vestigen van de juiste leer voor vrede in het land. Nichirens verhandeling de Rissho Ankoku Ron, betekent letterlijk Over het vestigen van de juiste leer voor vrede in het land. Het werd aangeboden aan de autoriteiten in juli 1260 als een gepassioneerde oproep voor de terugkeer naar het oorspronkelijke doel van het boeddhisme: het verzekeren van vrede en het geluk van de mensen. Groots licht 1 De eeuwige zon komt weer op en verspreidt kalm zijn gouden stralen. Als een organisatie die zich toewijdt aan de grote Wet van het boeddhisme is de Soka Gakkai als een zon voor de gehele wereld. De oerschittering van de zon verjaagt de duisternis van wantrouwen en haat en werpt een helder licht van vrede op de aarde. Zelfs over de donkerste dalen van ellende en wanhoop laat de zon het licht van hoop schijnen en verandert zo de mensenwereld, die in lijden gedompeld is, in een schitterende bloementuin van vreugde. Niets kan de zon in zijn baan tegenhouden. Majestueus vervolgt hij zijn 8

9 eigen omloop, hoog boven de donkere wolken van afgunst en nijd. Vanuit het raam van het vliegtuig naar Europa zag Shin ichi Yamamoto hoe de zon begon te rijzen boven de horizon. Vijf uur daarvoor, op 4 oktober 1961 om 22:30, waren Shin ichi en zijn gezelschap vertrokken vanaf het vliegveld Haneda van Tokio. Hun vliegtuig was nu op weg naar Anchorage, waar het een korte tussenlanding zou maken om bij te tanken. Terwijl de schitterend rode zon zijn opwachting maakte, kleurde de wolkenzee ver beneden hen zachtroze en de lucht werd violet. Naarmate de zon hoger kwam leek de hele lucht wel gesmolten goud, indrukwekkend en majestueus. Vanuit deze geweldige bron schoten ontelbare schitterende lichtstralen alle kanten op. Met de seconde werd de hemel blauwer en begonnen de wolken als zuiver witte plukken katoen helder te glinsteren. Terwijl Shin ichi dit schouwspel in zich opnam, dacht hij: Een enkele zon verlicht de hele wereld. Hetzelfde geldt voor de wereld van kosenrufu. De resolute houding van slechts één persoon kan alle andere personen beschermen en de duisternis in de maatschappij verdrijven, en zo een nieuw tijdperk van rechtvaardigheid inluiden. De aanwezigheid van één serieus persoon, één vurig toegewijd individu, daar gaat het om. Bovendien schijnt er in ieders hart een zon. Wie het boeddhisme van Nichiren Daishonin in zijn hart sluit, wordt een zon die de weg naar geluk voor zijn familie en vrienden verlicht. Het succes van mijn bezoek aan Europa hangt er vanaf hoeveel mensen ik kan vinden en trainen die een dergelijke zon zijn. Het vliegtuig landde om 10:00 in Anchorage om bij te tanken en vertrok een uur later richting Kopenhagen, de eerste bestemming op het programma van het gezelschap. Toen ze vlakbij de Noordpool vlogen, viel buiten de duisternis in. Een glinsterende maan verlichtte de nachtelijke hemel met haar prachtige licht. In een gedicht drukte Shin ichi zijn gedachten en gevoelens uit: verlangend naar kosenrufu op de verre aarde. SGI President Ikeda in Europe, deel 1, p. 5-7 Ook in De nieuwe menselijke revolutie, deel IV (SGI Nederland, 2011), p Shin ichi Yamamoto: de naam die Daisaku Ikeda in deze romanserie draagt. Aan de Noordpool schijnt de grootse hemelse maan haar helder licht, 9