Predikatie over Joël 2 vers 23 door eerwaarde heer D.J. van Keulen Dankdag HHK Voorburg 4 november 2015

Transcriptie

1 Predikatie over Joël 2 vers 23 door eerwaarde heer D.J. van Keulen Dankdag HHK Voorburg 4 november 2015 Voorzang Psalm 107 : 16. Votum. Zingen Psalm 40 : 2. Lezing van de Heilige Wet des HEEREN. Schriftlezing Joël 2 vers 1 t/m 27 1 Blaast de bazuin te Sion, en roept luide op den berg Mijner heiligheid; laat alle inwoners des lands beroerd zijn; want de dag des HEEREN komt, want hij is nabij; 2 Een dag van duisternis en donkerheid, een dag van wolken en dikke duisterheid, als de dageraad uitgespreid over de bergen; een groot en machtig volk, desgelijks vanouds niet geweest is, en na hetzelve niet meer zal zijn tot in jaren van vele geslachten. 3 Voor hetzelve verteert een vuur, en achter hetzelve brandt een vlam; het land is voor hetzelve als een lusthof, maar achter hetzelve een woeste wildernis, en ook is er geen ontkomen van hetzelve. 4 Deszelfs gedaante is als de gedaante van paarden; en als ruiters zo zullen zij lopen. 5 Zij zullen daarheen springen als een gedruis van wagens, op de hoogten der bergen; als het gedruis ener vuurvlam, die stoppelen verteert; als een machtig volk, dat in slagorde gesteld is. 6 Van deszelfs aangezicht zullen de volken in pijn zijn; alle aangezichten zullen betrekken als een pot. 7 Als helden zullen zij lopen, als krijgslieden zullen zij de muren beklimmen; en zij zullen daarheen trekken, een iegelijk in zijn wegen, en zullen hun paden niet verdraaien. 8 Ook zullen zij de een den ander niet dringen; zij zullen daarheen trekken elk in zijn baan; en al vielen zij op een geweer, zij zouden niet verwond worden. 9 Zij zullen in de stad omlopen, zij zullen lopen op de muren, zij zullen klimmen in de huizen; zij zullen door de vensters inkomen als een dief. 10 De aarde is beroerd voor deszelfs aangezicht, de hemel beeft; de zon en maan worden zwart, en de sterren trekken haar glans in. 11 En de HEERE verheft Zijn stem voor Zijn heir heen; want Zijn leger is zeer groot, want Hij is machtig, doende Zijn woord; want de dag des HEEREN is groot en zeer vreselijk, en wie zal hem verdragen? 1

2 12 Nu dan ook, spreekt de HEERE, bekeert u tot Mij met uw ganse hart, en dat met vasten en met geween en met rouwklage. 13 En scheurt uw hart en niet uw klederen, en bekeert u tot den HEERE uw God; want Hij is genadig en barmhartig, lankmoedig en groot van goedertierenheid, en berouw hebbende over het kwade. 14 Wie weet, Hij mocht Zich wenden en berouw hebben; en Hij mocht een zegen achter Zich overlaten tot spijsoffer en drankoffer voor den HEERE uw God. 15 Blaast de bazuin te Sion; heiligt een vasten, roept een verbodsdag uit. 16 Verzamelt het volk, heiligt de gemeente, vergadert de oudsten, verzamelt de kinderkens en die de borsten zuigen; de bruidegom ga uit zijn binnenkamer, en de bruid uit haar slaapkamer. 17 Laat de priesters, des HEEREN dienaars, wenen tussen het voorhuis en het altaar, en laat hen zeggen: Spaar Uw volk, o HEE- RE, en geef Uw erfenis niet over tot een smaadheid, dat de heidenen over hen zouden heersen; waarom zouden zij onder de volken zeggen: Waar is hunlieder God? 18 Zo zal de HEERE ijveren over Zijn land, en Hij zal Zijn volk verschonen. 19 En de HEERE zal antwoorden en tot Zijn volk zeggen: Zie, Ik zend ulieden het koren en den most en de olie, dat gij daarvan verzadigd zult worden; en Ik zal u niet meer overgeven tot een smaadheid onder de heidenen. 20 En Ik zal dien van het noorden verre van ulieden doen vertrekken, en hem wegdrijven in een dor en woest land, zijn aangezicht naar de oostzee en zijn einde naar de achterste zee; en zijn stank zal opgaan en zijn vuiligheid zal opgaan; want hij heeft grote dingen gedaan. 21 Vrees niet, o land; verheug u en zijt blijde, want de HEERE heeft grote dingen gedaan. 22 Vreest niet, gij beesten des velds; want de weiden der woestijn zullen weder jong gras voortbrengen; want het geboomte zal zijn vrucht dragen, de wijnstok en vijgenboom zullen hun vermogen geven. 23 En gij, kinderen van Sion, verheugt u en zijt blijde in den HEERE uw God; want Hij zal u geven dien Leraar ter gerechtigheid; en Hij zal u den regen doen nederdalen, den vroegen regen, en den spaden regen in de eerste maand. 24 En de dorsvloeren zullen vol koren zijn, en de perskuipen van most en olie overlopen. 2

3 25 Alzo zal Ik ulieden de jaren vergelden die de sprinkhaan, de kever en de kruidworm en de rups heeft afgegeten, Mijn groot heir, dat Ik onder u gezonden heb. 26 En gij zult overvloediglijk en tot verzadiging eten, en prijzen den Naam des HEEREN uws Gods, Die wonderlijk bij u gehandeld heeft; en Mijn volk zal niet beschaamd worden tot in eeuwigheid. 27 En gij zult weten dat Ik in het midden van Israël ben, en dat Ik de HEERE uw God ben, en niemand meer; en Mijn volk zal niet beschaamd worden in eeuwigheid. Gebed. Zingen Psalm 65 : 6 en 8. Joël 2 en daarvan het 23 e vers. Daar luidt het Woord van God: En gij, kinderen van Sion, verheugt u en zijt blijde in den HEE- RE uw God; want Hij zal u geven dien Leraar ter gerechtigheid; en Hij zal u den regen doen nederdalen, den vroegen regen, en den spaden regen in de eerste maand. Om met Gods hulp en onder de inwachting van Zijn Heilige Geest stil te staan bij drie gedachten. 1 e. Danken om Hem. 2 e. Danken uit Hem. 3 e. Danken in Hem. Gemeente, de Heere had Zijn volk gezegend. Weet u hoe? Hij had de sprinkhanen gezonden over dat land. En die sprinkhanen hadden alles, maar dan ook alles afgegeten, dat er niets van de vruchten van dat land over bleef. Er was een vreselijke kaalslag over dat Israël gegaan. Overal een huilende wildernis. Kale akkers. En alles deed het hart beven en sidderen van ontroering. Nee, er was geen oogst mogelijk. Geen voedsel kon worden binnen gehaald. De schuren bleven leeg. Het zou op de dood aan gaan. Want in zo een land en in zo een toestand is leven onmogelijk. Tjoh, wat een zegen van God, dat Hij dat in Israël gegeven had! Dat dat over Zijn land en over Zijn volk gekomen was. U zegt misschien wel op deze dag (het is immers dankstond): Gelukkig heeft het ons geen dag aan niets ontbroken. Gelukkig hebben de velden vruchten gedragen. Gelukkig is er weer een oogst binnen gehaald. Gelukkig hoeven we geen honger en geen dorst te 3

4 lijden. En weet u wat we er dan bij zeggen? God heeft ons gezegend. Ja, dat is natuurlijk ook wel zo. Maar wat zal dat zijn, als al die tijdelijke en die uiterlijke zegeningen van God ons levenlang over ons heenspoelen, en we bekeren ons niet, we komen niet aan de voeten van God terecht, door schuldbesef getroffen en verslagen. Wat zal dat wezen, als de Heere ons levenlang Zijn handen over ons open doet en straks moet het ons eeuwig aanklagen. Nu heb Ik u van alles voorzien, Ik heb u alles gegeven, er was reden tot dankbaarheid te over. Maar, o mensenkind, u hebt het er door gebracht en u hebt uzelf er in uitgeleefd. Kijk, dat had Israël ook gedaan met die zegeningen des Heeren. O ja, die uiterlijke godsdienst was er nog wel. Die tempeldienst was er nog wel. Maar dat hart! Dat hart van dat volk was verre bij God vandaan. En dan is een automatisch gevolg: dat hart kleefde aan de wereld, dat hunkerde naar de zonde, naar het geld en het goed van deze tijd. Dat hart van dat volk ging uit naar die aarde, die zwarte aarde, naar dat voorbij gaande, dat wat als een schaduw heenvliegt. Daar hadden ze genoeg aan. Och, de Heere had rechtvaardig gehandeld als Hij ze daarin gelaten had. Maar wat een zegen zeg, dat God ze tegen gekomen is, dat Hij ze bezocht heeft met Zijn plagen. Niet uit lust tot plagen, maar omdat Hij lust heeft tot behouden en tot zaligen, tot weldoen. Wie zal het zeggen dat ons land en volk rijp en vet worden gemaakt voor de dag van de slachting. Wie zal het zeggen dat God ons over gegeven heeft, dat we nog een poosje door gaan en straks met onze dik gegeten buiken, onze verzadiging, in de eeuwige afgrond wegzakken. Weet u wat er in Israël aan de hand was? En dat was zo erg. Er was geen openbaar gezicht en de profetie. Het was zo stil geworden. Het was zo dun in dat land. Is dat vandaag de dag in Holland ook niet aan de gang?! Leven we niet in net zo n geesteloze en geest dodende tijd?! Is het niet maar een enkeling hier en daar, dat je nog hoort dat de Heere met de genadige werking van Zijn Heilige Geest doortrekt! Heb je genoeg aan die boterham op je bord met die dikke laag beleg? Heb je er genoeg aan dat je een bed hebt in een warm huis? Heb je er genoeg aan dat je kunt doen en laten wat je wilt? Of is temidden van al je rijkdom er een vraag bij je: Hoe zal ik rechtvaardig voor God verschijnen? Hoe moet dat, als ik straks naakt en geopend voor de levende God zal staan? Niets van alles hier zal ik mee kunnen nemen. Daar zullen de boeken geopend worden. Daar zal mijn hart geopend worden. O, vrees je weleens dat je het uit Zijn mond zult moeten horen: Ga weg van Mij, want Ik kende u niet. U hebt ge- 4

5 leefd zonder aan Mij te denken. Dus u hebt in uw leven vergeten te leven. Wat een zegen dat de Heere dat volk Israël tegen kwam met een oordeel, met de sprinkhanen! Dat Hij de oogst liet afeten, en dat ze onder die kaalslag treurend neer zaten. Ik haast me om deze lijn te trekken. Als u in uw leven wel-eens met God van doen hebt gekregen, dan weet u hoe een zegen het is dat in uw hart, in uw ziel de kaalslag er over is gegaan; dat God u tegen kwam met Zijn slaande hand, met Zijn plagen, met Zijn oordeel en met Zijn tuchtiging. Weet u ervan dat u al uw rijkdom en uw vermeende rijkdommen en uw vermeende zaligheid kwijt geraakt bent? Dat u alles uit handen moest geven en als een geestelijke armoedzaaier aan de kant van een huilende akker neer zat, en dat u het zichzelf afvroeg: Hoe ben ik aldus? Wie ben ik nu eigenlijk? En hoe zal het ooit in mijn leven nog terecht komen? Is het niet een zegen geweest dat de Heere de sprinkhanen over dat land heeft gezonden! Ja, en de hoofden waren aan het buigen gegaan. Maar dan gaat God spreken. Spreekt de Heere, bekeert u tot Mij. Ja, ik weet het wel, dat verootmoedigen en dat bekeren, dat kan natuurlijk door je kleren te scheuren, en dat kan door as op je hoofd te strooien, en dat kan om bedrukt te kijken en zuur te kijken en een bekrompen leven er op na te houden. Maar de Heere zegt: Al die zaken zijn slechts het gevolg. Dat mag niet het enige zijn. Daar bestaat de waarachtige bekering niet in. Nee, met uw ganse hart. En als u zich bekeert tot Mij met uw ganse hart, dan zal ook in het uiterlijke dat gezien worden: vasten, geween, rouwklagen. En als u hebt geleerd uw hart te scheuren, dan zult u ook uw klederen scheuren. Ja, als vanzelf. Want als je je in waarheid, gewerkt door Gods Heilige Geest, tot God gaat bekeren, dan kun je niet meer lachen, dan kun je niet meer ademen in het hier en nu. Dan kun je niet meer mee. Wat zijn dan die kleren die je aan gedaan hebt, die prachtige pronkstukken! Je wilt ze maar wat graag scheuren, als het maar goed komt tussen God en je ziel; als het maar recht komt te liggen op weg en reis naar de eeuwigheid. Bekeert u tot Mij en scheurt uw hart. Ja, daar werd dat volk van Israël toe opgeroepen. En hoe vaak in uw leven bent u daar ook toe opgeroepen?! Maar ja, de zondag ging voorbij en u ging op de maandag over tot de orde van de dag. Of heeft het weleens getroffen, gehaakt in uw hart en in uw ziel? Het liet niet meer los. Je kon er niet meer bij vandaan. Dit was de werkelijkheid. En weet u, als je dan naar jezelf kijkt, wat moet je dan uitklagen: Duizende redenen heeft God om mij niet aan te nemen. 5

6 Duizende redenen heeft God om mij weg te doen, om mij de eeuwige straf te laten ondergaan. Ben je ook zo n mens die van zichzelf walgt? Alles is afgesneden. De hoop op jezelf is vervlogen, dat is bekeken. Het kan nooit meer. Is zalig worden onmogelijk geworden? Weet je wat Joël mag doen? Dat is ook zoiets wonderlijks? Hij roept dat volk op tot bekering, tot verootmoediging in een weg van ontdekking, ontgronding en ontlediging. En tegelijkertijd stelt hij die God voor tot Wie zij zich hebben te bekeren. Hij zegt: Hij, de Heere uw God, is genadig, barmhartig, lankmoedig, groot van goedertierenheid, berouw hebbende over het kwade. Weet je wat al die woorden willen doen? Al dat noemen van die eigenschappen van God, die willen je niet wegstoten, maar die willen je lokken. Alsof je zeggen zou: Zou je het er niet op wagen! Verloren lig je toch al. Maar zie eens Wie Hij is. Hij is een God, vol van genade en barmhartigheid. Is dat niet gebleken in uw leven, in Zijn lankmoedigheid, Zijn geduld. In dat seizoen wat achter u en mij ligt, wij hebben alleen maar zonden aangedragen. En de Heere is lankmoedig geweest. Hij heeft ons wel gedaan. Geduld heeft Hij gehad. Groot van goedertierenheid. Weet je wat dat zeggen wil, dat groot? Dat wil zeggen: Zijn goedertierenheid golft als de golven van de zee. Je kunt er met duizend mensen gaan staan, maar die zee gaat niet opzij. Die spoelt de mensen opzij. Nou, zo is de goedertierenheid Gods. Dat spoelt en dat golft. Dat is niet te stuiten. Dat wil Joël zeggen. En berouw hebbende over het kwade. Ofwel, God heeft lust tot weldoen. Hij heeft lust tot zegenen. Omdat Hij het is, niet willende dat enigen verloren gaan, maar dat zij zich tot Hem zouden wenden en tot Hem zouden bekeren. En dan zit je daar en je zegt: Ja maar, het kan niet, het kan niet. En Joël zegt: Wie weet, wie weet. Probeer het eens. Waag het eens. Wie weet, Hij mocht Zich wenden en berouw hebben. Weet je wat Joël aan wil geven? Inderdaad, mensen, in u is geen grond, maar ik heb u Gods eigenschappen genoemd. Nee, je hebt er geen recht op. En je kunt niet zeggen: Och, U hebt Zich zo bekend gemaakt, dus het zal wel goed komen. Nee, maar dit is de taal van het geloof. Wie weet. Hoop op God. Dat is het. Is dat in je leven zo ver gekomen dat je zegt: Nou ja, ik sterf maar liever aan Zijn voeten, dan dat ik nog in de wereld omga, dan dat ik me nog ophaal in de tijd. Liever daar aan Gods voeten te zijn en te blijven. En weet u, dat Woord heeft post gevat in het leven van dat volk. Hij mocht een zegen achter Zich overlaten tot spijsoffer en drankoffer voor den HEERE uw God. Dat is het wat Joël er nog bij zegt. 6

7 En dan, dan zwijgt het Woord als het ware. Ofwel, daar zit een scharnier, daar zit een keerpunt. Niet alleen in dit hoofdstuk, maar in dat gehele boekje Joël. Daar zit de keer: dat volk heeft zich tot God bekeerd. Ja, dan kijken wij neer op de Ninevieten, en dan zeggen we: Ja, het was maar een uiterlijke bekering. Maar ja, als je er zelf nog nooit toe gekomen bent, dan waren die Ninevieten je nog voor. En je hoeft niet op dit volk neer te kijken. Zie maar op jezelf, of je die gang, die weg in je leven kent. Er is maar één oplossing voor al de noden en de zorgen in je leven en in de wereld. Dat is wanneer we ons verootmoedigen zouden voor God. Eigenlijk moet ik op de-ze dankdag oproepen dat we bid- en boetedagen zouden houden. En dat we ons tot de Heere zouden wenden in een belijdenis van onze schuld en zonden. En maak het nu alsjeblieft niet mooier dan dat je bent, maar wees eerlijk. O, de Heilige Geest maakt zo eerlijk. En de Heere heeft het gezegd: Wie weet, Hij mocht Zich wenden en berouw hebben, en Hij mocht een zegen achter Zich overlaten. Ja, dan zegt de natuurlijke mens: Nou, dat is aardig. Dan zal ik mij tot God bekeren, want dan krijg ik tenminste Zijn zegen. Nee, daar staat geen punt. Een zegen achter Zich overlaten tot spijsoffer en drankoffer voor de Heere uw God. Ofwel, Hem je geloften te betalen. Dat leven in Zijn dienst te besteden. Die gaven uit Zijn handen ook in het tijdelijke leven te ontvangen, om ze tot Hem op te steken en Hem er in groot te maken, te erkennen, te eren. Ja, dat volk is tot boete en berouw gekomen. En dan: Blaast de bazuin te Sion, heiligt de vorsten. En het volk moet verzameld worden, van de oudsten tot de kleinsten toe. Zelfs de zogenden. Weet je wat ik ergens zo treffend las? Ja, want die zuigen al aan moeders borsten ongerechtigheid in. Terwijl wij er naar staan te kijken en zeggen: Ach, zo n lief kind, er zit nog geen kwaad bij. Nou, het is een en al kwaad, van boven tot onder. Dat komt er vanzelf uit. Ze drinken de ongerechtigheid in. Maar die er ook bij, zegt diezelfde verklaarder. Want die ouden moeten in hun verootmoediging voor God naar die kleintjes kijken, en in de gaten hebben dat het hun schuld is dat die kleinen onder het oordeel Gods moeten lijden. Dat zou wat zijn, als je eens een keer begaan raakt, bezet raakt met de zielen van je nageslacht. Kinderen die uit je voort gekomen zijn, kleinkinderen, achterkleinkinderen. Dat het in je ziel haken zou: Wie zal een reine geven uit een onreine? Dat arme kind moet straks God ontmoeten. Het komt uit mij voort. Hoe moet dat? Och, mensen, dat je voor jezelf en die bij je horen die weg zou bewandelen: Vernedert u voor de Heere, en Hij zal u verhogen. 7

8 Weet je hoe dat vernederen gaat? Dat zelfs de bruidegom uit zijn binnenkamer en de bruid uit haar slaapkamer moeten komen. Dat is heel intens. Dat is heel intiem. Maar dat ogenblik moet onderbroken worden, zegt Joël. Want waar zul je je nog in verheugen? Zul je je nog verheugen in de vrouw die je liefhebt; zal je verlangen nog uitgaan naar de man die je bemint, als deze zaak op je ziel weegt: Hoe kom ik tot God bekeerd? Nou, en dan? Hoe moet dat volk tot God spreken? Hoe zal dat volk tot God kunnen naderen? Voel je dat vanmiddag? Al is het dankdag, hoe zul je voor Hem kunnen verschijnen? Hoe zul je Hem kunnen danken? Waar haal je de woorden vandaan? Waar haal je een oprecht hart vandaan? Joël zegt: De priesters, die geheiligd zijn, afgezonderd zijn tot dat werk. Des Heeren dienaars, laat die als middelaars tussen God en dat volk optreden, wenend tussen het voorhuis en het altaar. En laat hen zeggen: Spaar Uw volk, o Heere, geef Uw erfenis niet over tot een smaadheid, dat de heidenen over hen heersen zouden. Waarom zouden ze onder de volken zeggen: Waar is hun God? Hoor je dat? De priesters zeggen dus niet: Kijk eens, Heere God, ze hebben zich nu toch bekeerd! Ziet U de tranen? Ziet U hun bewogenheid? Dat is de trend van de godsdienst van tegenwoordig. Ik ben zo bedroefd, en ik heb zo n last van mijn zonden, enzo. Net of dat God zou bewegen. Nee, die priesters wijzen op het Wezen Gods. Ofwel, het gaat Uw eer aan. De heidenen zouden U bespotten als U dat volk zou los laten en over zou geven aan zichzelf. Dan zouden de heidenen redenen hebben om U te smaden. En dat zal toch nooit mogen gebeuren! Want Uw Naam moet verheerlijkt worden tot in alle eeuwigheid toe. Tussen twee haken, kind van God, daar ligt de vastigheid in, hoor. Voor je leven en je sterven, voor je ziels zaligheid. Daar ligt je vastigheid in. God zal Zijn Naam verheerlijken. Hij zal niet maken dat de duivel straks lachen zal. Hij zal niet maken dat de wereldling, de zondaar, de goddeloze nog spotten zal met Zijn heilige Naam. Daarom laat Hij Zijn werk niet los, en daarom zal Hij ze nooit begeven en ze nooit verlaten. Om Uw eer. En als hier die priesters vooruit treden, dan moeten we die lijn doortrekken, nietwaar! Wie zal tot God genaken, als daar niet is de Middelaar van het Nieuwe Verbond; als daar niet is die Priester, die Leraar ter gerechtigheid, wordt Hij in ons tekstwoord genoemd; als daar niet is de Heere Jezus Christus. En wat was er nu in het hart van de Borg? Liefde tot Zijn Vader. Het zoeken van de eer en de verheerlijken van Zijn Vader. Och, die Heere Jezus Christus, Die zo een liefde voor Zijn Vader in Zijn hart 8

9 had, Die heeft ook liefde voor Zijn volk. Hij heeft Zijn volk opgeborgen in Zijn borgtochtelijk hart. Ze liggen vast van eeuwigheid tot eeuwigheid, de gegevenen Mijns Vaders. En die Heere Jezus heeft alle rijkdom verlaten en Die is in de uiterste armoede terecht gekomen. Weet u hoe arm Hij geworden is? Daar moet je op dankdag maar eens goed over nadenken. Dat Hij zegt: De vossen hebben holen en de vogelen des hemels hebben nesten, en de Zoon des mensen heeft niet waar Hij het hoofd neerlegge. Weet u waarom niet? Opdat u nog een dak boven uw hoofd zou hebben, en opdat u nog niet mee hoeft te lopen in de stroom van vluchtelingen. Opdat u nog brood in huis hebt en melk in de koelkast. Opdat u nog een gerust en een stil leven mag leiden. Daarom. Maar bovenal heeft Hij alles verlaten, waar Hij geen plaats had om Zijn hoofd neer te leggen, dat Zijn Kerk een plek zou mogen ontvangen waar ze het moede hoofd neer zullen kunnen leggen. Hier in de tijd telkens, maar ook straks voor eeuwig, het huis Mijns Vaders met zijn vele woningen, waar een vette maaltijd is bereid, en waar het ze tot in eeuwigheid aan niets zal ontbreken. En daar staan nu die priesters. Die priesters zeggen tegen de Heere: Spaar Uw volk, omwille van Uw eer en van Uw Naam. Zo zal de Heere ijveren over Zijn land en Hij zal Zijn volk verschonen. Dat ijveren betekent: vol van liefde en vol van erbarmen. Hij zal Zich haasten om wel te doen, of om het oordeel weg te nemen en om een zegen in die plaats te stellen. Daar moet je ook eens over nadenken als je maar denkt: Wat duurt het toch allemaal lang. Wie weet zit je daar wel mee, ook vanmiddag: Hoe kom ik tot God bekeerd? Ik zoek al zo lang, ik roep al zo lang, ik zucht al zo lang. Zal het nog wel in mijn leven gebeuren? Ik ben al zo oud geworden. Wanneer? Wanneer? De Heere wordt hier voorgesteld als een God Die Zich haast, Die niet vertraagt, Die niet achter blijft. Ofwel, Hij zal het op Zijn tijd laten geschieden. Geen tel later, maar ook geen tel eerder. O nee! Nee, in Zijn handen zijn ook onze tijden, ook wat dat aan gaat. En de Heere zal antwoorden en tot Zijn volk zeggen: Ik zend koren en most en olie. Dat is diezelfde God Die even tevoren had gezegd: Ik zend sprinkhanen om u te straffen. En nu zend Ik dat alles wat de sprinkhanen hadden afgegeten. Die hadden de olijfbomen kaal gegeten. Die hadden de korenvelden kaal gegeten. Die hadden de most opgegeten. Er was niets meer over. Maar de Heere geeft alles weer aan Zijn volk. En gij zult er van verzadigd worden. Niet meer overgegeven tot een smaadheid onder de heidenen. En die van het Noorden, Ik zal ze doen wegtrekken. De sprinkhanen, Mijn oordeel, het is voorbij gegaan. En ze zullen gedood wor- 9

10 den. En hun stank zal opgaan. Die dode kadavers van die beestjes zal geroken worden. En in die stank ligt ook een zegen, dat het oordeel is afgekeerd, en dat God Zijn volk troost. Hij zegt: Vreest niet, o land, en verheugt u en zijt blijde, want de Heere heeft grote dingen gedaan, en vreest niet, gij beesten des velds. Die onder datzelfde juk en onder de last van de zonde mede besloten lagen. Heb je er ook zo n last van, als je een vogel doodgereden langs de weg ziet liggen? En als die kat over straat loopt en overreden wordt. Heb je er ook zo n last van, dat dat beestje sterven moet om onze zonden? Dat het ganse schepsel tesamen zucht als in barensnood. Wijs je jezelf aan: dat is nu mijn schuld, dat die arme beesten ook het leven moeten laten, en dat ze ook ziekten en ellende mee moeten dragen. Is dat uw schuld? Is dat onze schuld? Dat zou ons ook op een dankdag als deze moeten verootmoedigen voor het aangezicht van God. Maar het geboomte, de wijnstok en de vijgenboom zullen hun vermogen geven. Waarom toch eigenlijk? Waarom? Ligt dat in de verootmoediging van dat volk? Is de grond van het zegenen gelegd in hun bekering tot God? Gij kinderen van Sion, verheugt u en zijt blijde. Ofwel, ons tekstwoord stelt ons voor dat er maar één blijdschap is in de hele wereld. Ja, ze doen d r best om d r levenlang te lachen, dwars door de pijn en de vertrokken gezichten heen. Lachen zullen we. Want een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd. Dat zegt de wereld. Maar dit is het leven, blijde en verheugd zijn in de Heere uw God. Ofwel, om Wie Hij is en om wat Hij doet. En wat doet Hij toch? Wel, Hij zou dat land zegenen, bezoeken met Zijn heil. En in al die zegeningen merkt dat volk de hand van God op. Heb je je daar ook weleens over verbaasd? Je hoeft de broodtrommel maar open te doen en de kast maar open trekken, en het is er allemaal nog. Heb je je daar ook over verbaasd, dat de schappen in de winkels vol liggen? Als je toch de slechtste van al de mensenkinderen geworden bent, als je niet meer boven die hoer en die tollenaar uit kunt komen, dan is het een weldaad dat de Heere dat ganse land om uwentwil, om u persoonlijk, niet al de zegeningen onthoudt. Wat een weldadigheid valt ons te beurt. Verblijd in de Heere uw God. Waarom? Wel, er is een gave die daar nog bovenuit stijgt. Dat is een gave voor dat volk wat het met het tijdelijke niet meer doen kan. Dat is een gave voor dat volk, opdat ze leren zullen die tijdelijke zegeningen op waarde te schatten en tot waarachtige dankbaarheid te komen. Want Hij zal u geven Nou, daar zit je dan mooi met je eigen godsdienst. Daar zit je dan mooi met je kiezen voor Jezus. Met je aannemen en met je geloven, en 10

11 met je gedachten, onbewust wellicht: Ik wil wel, maar God antwoordt niet, enzo. Nee, hier wordt dat volk meteen weggezet als een onwillig volk, en als een volk dat niets te nemen heeft, dat het niet aan kan pakken. Het heeft geen handen om aan te grijpen. Welnee, dat is alles verbroken. Ze zijn net als die man daar bij dat badwater van Bethésda. Ze kunnen niet, hoe graag ze wellicht ook zouden willen, ze kunnen zich niet bewegen en niet roeren. Maar Hij zal u geven. Zie je wat een woord?! Ze ontvangen een gift, een genadegift. En weet je wat voor een genadegift dat is? Dat is een genadegift waarin niets, maar dan ook niets van hen meer overblijft, en waarin God zal maken dat Hij alles en in allen is. Hij zal ze geven die Leraar ter gerechtigheid. Wat een Naam! Wat een Naam wordt daar gegeven aan de Heere Jezus Christus, op Wie de einden der eeuwen hebben gewacht. Is die Naam een Naam die u in uw hart kunt naspellen? Hij is een Leraar ter gerechtigheid. Weet u het aan eigen hart en leven dat Hij een en al gerechtigheid is? En weet u het aan eigen hart en leven dat Hij heeft gemaakt dat u in een weg van gerechtigheid bent gevoerd? En weet u het wat het is dat u voor God gerechtigheid bent, omwille van Hem? Leraar, dat wijst op onderwijzen, onderrichten, op de leerschool nemen, apart nemen. En dat onderwijs des hemels drupt in het hart. Een Leraar ter gerechtigheid. Weet u wat voor een gerechtigheid dat is? Dat is een gerechtigheid waar de Heere Jezus Zelf van zegt: Wie nu niet ziek is, die heeft ook geen medicijnmeester van node. Wie niet weet dat hij een en al onrecht is, wie niet weet dat hij bevuild en bezoedeld is door zijn zonden, wie nu een mens is die geen hart heeft dat hem aanklaagt en geen geweten dat hem beschuldigt. Als je nu een mens bent die nog nooit de duivel in je nek heeft gevoeld, die het je toesnauwt: Je bent van mij, want je hebt naar mij geluisterd. Je bent gegaan het spoor van de ongerechtigheid. Je hebt een weg en een leven van goddeloosheid achter de rug. Als je nu niet schuldig staat voor het aangezicht van God, als je nu niet weet dat de Heere in Zijn heilige en eisende gerechtigheid van u en van mij een volkomen gerechtigheid eist, en als je nu niet weet dat je aan die gerechtigheid nooit zult kunnen voldoen vanuit jezelf, omdat je werken ten enenmale boos zijn. Wat moet je dan met deze Leraar? Weet u wat het zelfs is? Dat hele ontdekken en ontgronden, die gang in de ellende, dat ontdekken wie je bent en dat bewenen wie je bent, dat klagen over je toestand, dat is al een gevolg van de lessen van die Leraar. Jazeker, Hij wijst het aan. Hij legt de vinger op de zere plek. Dat zie je trouwens ook gedurig bij Zijn genezingen, Zijn gezondmakingen. Bij een dove legt Hij Zijn hand 11

12 op de oren, om de fout, de haper aan te wijzen. Bij een blinde raakt Hij de ogen aan, om ze aan te wijzen waar het punt nu zit dat ze blind en niet ziende zijn. Dat is het wat de Heere Jezus doet in het leven van Zijn volk. Heb je die Leraar ter gerechtigheid in je leven ontvangen? En weet u, dan is er in onze dagen zo n akelige misstand, zo n onbegrip. En dat is dit, de gedachte: Ach, ellende-kennis heb ik niet van mijzelf; dat wenen over mijn zonden, dat komt niet van mij uit, dat heeft God mij gegeven. Dus als ik maar ellendekennis heb, och, dan ben ik ook zalig. Want wat God begon, dat zal Hij ook voleindigen. Kun je het daar dan mee doen? Als je werkelijk door die Leraar ter gerechtigheid aan je ongerechtigheid bent ontdekt, kun je het daar dan mee doen als je walgt van jezelf? Mensen, nee toch! Dan zul je toch niet rusten voor en aleer je weet rechtvaardig voor God te zijn! Dan ademt alles toch de dood, de vernieling en de ondergang! Och, dan heb je helemaal geen oog meer voor de uiterlijke zegeningen die de Heere nog schenkt. Dan laat je gedurig je bord met eten staan, want je krijgt het niet door je keel. Hoe zult ge rechtvaardig voor God verschijnen? Die Leraar ter gerechtigheid, Die ontgrondt, Die ontledigt, Die maakt kaal en naakt, opdat ze overkleed zullen worden, omdat ze overkleed móeten worden. Kijk, zoals nu die sprinkhanen een zegen des Heeren waren, een vonnis opdat ze zich tot God zouden wenden, door schuldbesef getroffen en verslagen, en Hij Zijn zegen weer zou uitgieten, zo is het geestelijker wijze ook. Och, door schuldbesef getroffen en verslagen, met je aangezicht in het stof van de vernedering. Hoe moet je voor God verschijnen?! Hij zal mij moeten doden, omwille van de eer van Zijn Naam. Want wat krijg je die deugden lief! En de deugd van Gods gerechtigheid mag niet geschonden worden, toch! Ja, ik zeg het zelfs zo: die deugden Gods gaan boven je eigen zaligheid. Die zijn belangrijker dan je eigen zaligheid. Dat wordt straks trouwens ook het rustpunt. Ja, natuurlijk. Dat je zaligheid zeker en vast ligt omdat God Zijn deugden verheerlijkt. Niet alleen de deugd van Zijn gerechtigheid, maar ook de deugd van Zijn barmhartigheid. Dat Hij Zijn werk toch niet los zal laten. Maar Hij zal u geven die Leraar ter gerechtigheid. Weet u, er zit in dat woordje geven iets van eigen maken. Het is voor u. Ik geef Hem u, die Leraar ter gerechtigheid. Weet je wat nu het liefste werk is van die Leraar? Weet u wat nu het liefste werk is van die Heilige Geest, Die uit die Leraar ter gerechtigheid is uitgegaan? Te wijzen op Hem. In het licht te zetten Wie Hij is en wat Hij doet. Hem aan te wijzen inderdaad als een Leraar ter ge- 12

13 rechtigheid. Weet u waar dat in geschitterd heeft? Dat Hij, zondeloos, schuldeloos, niet alleen de rijkdommen van de hemel Zich ontzegd heeft, niet alleen dat Hij op deze wereld is gekomen, arm en ellendig, niet in een paleis, maar in een kribbe neergelegd; niet alleen dat Hij van de mensen gehoond en gelasterd is, niet alleen dat Hij gedurig de aanvallen van de duivel heeft mee moeten maken, niet alleen dat zelfs Zijn volgelingen zo vol onbegrip en onwetendheid waren aangaande Zijn Persoon en Zijn werk. Nee, maar weet u waar het nu in blijkt? Dat is dit, dat Hij, de Onschuldige, schuldig verklaard geworden is. En dat de Vader op Hem de ongerechtigheid van Zijn volk heeft gelegd. En die ongerechtigheid was zo zwaar, en de toorn Gods dat woog en dat drukte Hem zo, dat het bloedige zweet Hem werd uitgeperst toen Hij kroop in de hof, als een worm en geen man. Wat kon die hof, die schone hof Hem nog geven? Hij was onder de toorn van God. Indien het mogelijk is, laat voorbij gaan. Maar het was niet mogelijk. Want deze Leraar ter gerechtigheid was daartoe gegeven, dat Hij Zijn ziel zou geven tot een rantsoen voor velen. Ofwel, in Zijn schuldig verklaard zijn is de deugd van Gods gerechtigheid op het allerschitterendst verheerlijkt. God kan de zonde niet door de vingers zien. Maar in Zijn schuldig verklaard zijn is tegelijkertijd de deugd van Gods barmhartigheid ook op het hoogst verheerlijkt. En wie Hem nu aanroept in de nood, vindt Zijn gunst, oneindig groot, want het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, dat reinigt van alle zonden. Nee, niet uw ellendekennis, maar het bloed. En die Leraar ter gerechtigheid wijst op Zijn bloed. Die Leraar ter gerechtigheid houdt u gevangen, omdat u dat bloed moet kennen, van dat bloed moet weten, toegepast aan het eigen hart. Dat u bevuild en bevlekt met zonden voor het aangezicht van God toch schoon, zo schoon bent, dat de Heere u ziet als had u nooit één zonde gekend en gedaan. Want de mantel van Zijn gerechtigheid is over u heen gelegd. Is het in uw leven op zo n kruispunt aan gegaan? Ja, letterlijk, want het moet naar Golgotha. Een kruispunt waar de vrede en de gerechtigheid elkaar gekust hebben. Weet u wat die Leraar ter gerechtigheid leert? Dat Sion Ze worden ook aangesproken in de tekst, de kinderen van Sion. Dat Sion door recht verlost wordt. God trekt rechte sporen, ook in het leven van Zijn volk. Opdat de lof en de prijs zal zijn aan Hem. Waarom was het op mij gemunt? Och, mensen, misschien heb je nooit de sprinkhanen over je akkers gehad, is de broodkast nooit leeg geweest. Maar er is wel een moment gekomen dat het je niet meer verzadigen kon en dat je lag te kermen voor het aangezicht van God. In die nood en in die dood, in 13

14 dat kruispunt, in de banden van de benauwdheid van de hel en de dood gevangen, kon niets anders je nog redden en troosten, dan een gevoelige openbaring van de Borg aan je hart. Is Hij u geopenbaard geworden? Of in de woorden van de tekst: Is Hij u gegeven? Hij zal u geven. Uit de hand des Vaders. Die God Die over je toornen moet. Uit de hand des Vaders, Die het tegen je ziel zei: Om Zijnentwil zal Ik niet meer toornen en niet meer schelden in alle eeuwigheid. En dat de Heere Jezus het tot je hart sprak: Dit heb Ik voor u gedaan. Gij had de eeuwige dood moeten sterven. Maar Ik ben voor u die dood en dat graf in gegaan. Die Leraar ter gerechtigheid. Heb je weleens gedankt om Hem? Gedankt om de Heere Jezus. Gedankt om het bloed. Want reken er op dat het zaligmakend werk één groot hoofddoel heeft. God de eer te geven. Heb je het weleens opgestoken als naar Boven: Ach, Heere, Ge hebt gedacht aan Uw genade, Uw trouw aan Israël nooit gekrenkt. Weet je, dan kan heel de map met verzekeringen wel bij het oud papier, want in die ogenblikken heb je een vaste verzekering. Dan is er een vastheid in je ziel, gewerkt door God de Heilige Geest, waar je geloofs-oog op Hem mag staren. Dan zal het je aan niets ontbreken. Wat kan je nog gebeuren! Dan lig je veilig geborgen in de handen van die Leraar ter gerechtigheid. En weet u wat die Leraar ter gerechtigheid ook leren zal? Dat dat leven hier op aarde een leven moet zijn naar de geboden des Heeren, die altijd recht zijn. Ja, want zonder heiligmaking is het onmogelijk God te zien. En weet u wat de ware heiligmaking is? Dat is niet: We zijn al een stapje verder, en we zijn gegroeid in het geloof. Dat is geen heiligmaking. Dat is mensverheerlijking. Daar word je niet goed van. Maar weet u wat heiligmaking is? Dat is dit: Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Ik dank God, door Jezus Christus, onze Heere. Dat is heiligmaking, waar wij verdwijnen en Hij verschijnt. En waar je klaagt over jezelf, vleselijk te zijn, verkocht onder de zonde. En tegelijkertijd: de wandeling is in de hemelen, waaruit wij ook de Zaligmaker verwachten. Dan krijgt dit leven ook zijn kleur. Het is zo aangrijpend. Ik hoorde het van de week nog van hoogbejaarde mensen. Die man was 97 geworden. En degene die ik sprak, die zei er van: En nog steeds leven voor het nu. En morgen is het voorbij. Leef je ook nog voor het nu? Is dat de dankdag, dat je zegt: Mijn spaarrekeningboekje is aardig aangegroeid, dat gaat best. Ik heb alles wat mijn hartje begeert. Ik kan wel dankdag houden. Of is dit je dankdag vandaag, dat je zegt: Ik ben hier niet meer thuis. 14

15 Maar wij verwachten, naar Zijn belofte, nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, in dewelke gerechtigheid woont, die Leraar ter gerechtigheid. En dan ben je natuurlijk nog steeds verbaasd dat God je ook nog door de tijd heen heeft geholpen, tot hiertoe je welgedaan naar Zijn eigen woord en belofte: Je brood zeker en je water gewis. Mens, maak je niet druk. Met ziel en lichaam beide gekocht. Dat betekent: met ziel en lichaam beide in Zijn hand. En wat in Zijn hand is, dat zal er nooit meer uit vallen. Dat zal Hij niet begeven en niet verlaten. Laten we eerst samen zingen, Psalm 92 het 2 e vers. 't Voegt ons met blijde klanken, Door 't voorbedachte lied, Hem Die het al gebiedt, Op harp en luit te danken. Gij hebt door Uw vermogen, O HEER', mijn hart verheugd; Ik zal, verrukt van vreugd, Uw grote daân verhogen. Ja, in het leven van de heiligmaking doet die Leraar ter gerechtigheid deze dingen. Dat is: Zijn volk laag houden. En ja, dan volgt vanzelf een klap als je daar bovenuit stijgt. Ze moeten laag bij de grond zijn. En weet u, laag bij de grond, dat is niet alleen dicht bij het verbond, maar laag bij de grond dat is ook daar waar het oog opmerkende is op wat de Heere doet en wat de Heere geeft. In laag bij de grond is een kleine grasspriet een grote boom, waar wij in onze natuurstaat overheen zouden walsen, waar we in onze hoogmoed geen eens op letten, welnee, en waar we altijd de blik naar boven hebben, naar meer, naar hoger, naar beter, en waar we nooit genoeg hebben en nooit verzadigd zijn. Dat volk dat Hij in die weg leidt, dat heeft verzadiging van vreugde ontvangen. We moeten het maar eerlijk zeggen voor het aangezicht van God. Wat kan je hart anders verheugen? Waarin kun je anders verblijd zijn? De apostel Petrus zegt: Indien ge anders gesmaakt hebt, dat de Heere goedertieren is. Tja, laat ze dan toch die rijkdom houden. Laat ze dan toch opgaan in het goud en het zilver, het geld en het goed van de wereld. Zal het niet straks allemaal verbranden! Als je toch ziet op Sodom. Wat is er van over gebleven? De mooiste huizen, de prachtigste levens, ze zijn door vuur en sulfer vergaan. Och ja, de rijke man, hij was rijk. Hij had geen eens oog voor Lazarus. De rijke Lazarus, zeg ik dan maar. Maar hij sloeg zijn ogen op, 15

16 zijnde in de pijn. Misschien wel een prachtige begrafenis gehad, maar hij leed schade aan zijn ziel, en in de eeuwige vlam en in de eeuwige smart. Nee, dat zal toch je oog niet meer kunnen vervullen en je hart niet meer kunnen verkwikken. Maar die Leraar ter gerechtigheid geeft een belofte. En dat is dit: Hij zal u de regen doen nederdalen, de vroege regen en de spade regen in de eerste maand. Ofwel, geestelijk en lichamelijk zullen de jaargetijden elkaar blijven opvolgen. En geestelijk en lichamelijk zal Ik onderhouden, alles geven wat nodig is. Heb je je op die zomerdag weleens verwonderd dat God regen gaf? Terwijl Hij in Israël drieënhalf jaar droogte zond. Heb je je na een koude tijd weleens verbaasd dat Gods zon ging schijnen? Heb je je weleens verwonderd dat Zijn zorg in de natuur zo wonderlijk groot is uitgebreid? Uw goedheid kroont de jaargetijden. Ja, dat is in de natuur zo. We hebben het op de Veluwe gezien. Het was prachtig dit jaar. De zonnestralen er op, de kleuren aan de bomen. Weet u wat voor kleuren dat zijn? Zo schitterend en zo prachtig als het ook wezen mag. Het zijn stervenskleuren. Dat blad valt af. En zo vallen wij ook af als een blad. Maar alleen in die Leraar ter gerechtigheid zal ons sterven ook zo n schitterende kleur hebben. Want hoe kostelijk is in des Heeren oog de dood van Zijn gunstgenoten. Trek er maar een geestelijke les uit. En de Heere zegt Zelf: De dorsvloeren vol koren, de perskuipen vol most en olie. Alzo zal Ik ulieden de jaren vergelden die de sprinkhaan, de kever, de kruidworm en de rups heeft afgegeten, Mijn groot heir dat Ik onder u gezonden heb. Zie je dat? U zegt: O, wat is de kennis der ellende diep gegaan, wat is het oordeel Gods zwaar geweest, wat heeft Zijn slaande hand gewichtig op mijn ziel gedrukt. Hij zal vergelden naar de diepte van het lijden. Naar de diepte van de ellende zal ook de verhoging van de zegen wezen. Ik zal vergelden naar de jaren, en gij zult overvloediglijk en tot verzadiging eten. Weet je wat dat is, overvloediglijk en tot verzadiging eten? Dat is elke hap nemen in het besef dat het het bloed van de Heere Jezus gekost heeft. Dat is elke hap nemen in het besef dat je het niet verdiend hebt, want dat je Gods goede zorg met zonden beantwoordt. Dat is overvloediglijk en tot verzadiging eten. Nee, dan zit je je buik niet meer als een god te dienen. Dan zit je je niet meer vol te proppen. Nee, maar dan is elke hap een gave, een zegen des Heeren, waarin je opnieuw proeft en smaakt dat de Heere goedertieren is. Want daar gaat het om. Want dat overvloedig en tot verzadiging eten wil een uitwerking, een gevolg hebben. Dat is dit: Prijzen de Naam des Heeren uws Gods. 16

17 En zoals dat nu in het natuurlijke is, zo is het geestelijk niet anders. Overvloediglijk en tot verzadiging eten, is dat je leven? Dat je zegt: Laat ze liever mijn voorraadkast leeg plunderen, dan dat ze mijn Bijbel mee nemen. Want ook dat Woord van God, want de mens zal immers bij het brood alleen niet leven, maar van alle woord dat uit de mond Gods uit gaat. Misschien heb je dat weleens mee gemaakt, dat je gewoon vergat te eten toen je zo heerlijk had geademd in dat Woord des Heeren, toen dat het brood voor je ziel was, dat je je daarin vermaakt hebt. Je vergat de tijd, en uren later dacht je: Ja, het wordt tijd dat ik ook eens naar het natuurlijke eten kijk. Heb je het weleens mee gemaakt dat de Heere zo goed en zo vol kan over komen, terwijl het ons aan niets ontbreekt. Dat hebben ze ook mee gemaakt achter het IJzeren Gordijn in de Sovjet Unie. Dat hebben ze ook mee gemaakt in de kampen in Siberië. Dat hebben ze ook mee gemaakt toen ze honger hadden, dat de honger uit de magen weg ging en dat ze verblijd en verheugd waren in de Heere hun God. De Heere heeft geen brood en geen water nodig om ons te voeden. En trouwens, als we dat wel nodig hebben en als Hij het goeddenkt in Zijn gunst, dan zal Hij de raven wel sturen, om het van de koninklijke tafel van Izebel weg te halen en het bij de rivier aan Elia te komen geven. De Heere staat immers alles ten dienste, want de aarde is des Heeren en haar volheid. En God heeft het gezegd: Mijn is het goud en Mijn is het zilver. En weet u, dan blijkt ook nog gedurig dat in de dingen en de omstandigheden van de tijd, dat het hart van een wereldling geneigd wordt opdat Gods volk geholpen wordt. Want Hij zal zorgen dat ze door de tijd heen zullen komen met ere. Weet u waarom met ere? Opdat net als bij dat volk van Israël, toen de sprinkhanen dat land hadden afgegeten en ze zuchtten: O, de heidenen zullen straks U smaden, de Heere niet zal toelaten dat de wereld in het leven van de Kerk gronden zal vinden om God te honen en te smaden. Heb je zo een dankdag vandaag, dat de Heere Zijn Naam heeft verheerlijkt in die boterham en in dat kopje thee, wat je telkens opnieuw uit Zijn handen ontving? Houd je zo dankdag vandaag? Heere, Gij hebt betoond dat Gij God zijt en dat Gij God blijft tot in alle eeuwigheid toe. Ge zult overvloedig en tot verzadiging toe eten, prijzen de Naam des Heeren uws Gods, Die wonderlijk bij u gehandeld heeft. Wonderlijk, weet je wat dat betekent? Het is niet na te rekenen. Het is niet te begrijpen. Het is niet in een wiskundige som te vangen. En als je in je leven van geen wonder weet, dan moet je het maar eens nakijken. 17

18 Heeft Hij wonderlijk bij u gehandeld? Zeg je: Het gaat mijn begrip te boven, maar ik kan het alleen maar aanbidden, ik kan Hem er alleen maar om loven en danken. Wonderlijk zijn Uw werken, Heere. En is dat niet het grootste wonder, dat de Heere in genade naar je heeft omgezien! Daar kon je toch het minste op rekenen, of niet? Toen de Leraar ter gerechtigheid je tegen de grond gedrukt had in je schuld en je zonden! Wonderlijk met u gehandeld. Niet beschaamd in eeuwigheid. Weet je wat dat betekent? Dat is ook zoiets. Ze kunnen zich met een eigen gemaakte godsdienst op de been houden, of het nu christendom heet, of dat het een andere naam heeft. Dat is eigenlijk om het even. Maar straks op de grote dag des Heeren zullen al die godsdienstige klederen van hen afgerukt worden en zullen ze naakt en geopend voor de levende God staan, en zullen zelfs de delen van hun schaamte en schande openbaar worden. Dat betekent het. Die zullen wél beschaamd worden in der eeuwigheid. Maar van dat volk des Heeren geldt: Niet beschaamd. Ofwel, dat kleed wat ze hebben aangetrokken gekregen, de mantel van de gerechtigheid van de Heere Jezus, dat hoeft nooit meer uit. En met die mantel zullen ze bekleed staan voor het aldoorziende oog van God. En waar de Heere die mantel ziet, daar ziet Hij Zijn volk aan in liefde en in genade. Daar zullen ze geen oordeel en geen vonnis meer te horen krijgen. Niet beschaamd tot in eeuwigheid. Ja, want het is groot als je Psalm 68 mee kunt zingen: Hij overlaadt dag aan dag met Zijn gunstbewijzen. Maar dat dag aan dag houdt een keer op. De tijd houdt een keer op. We moeten uit de tijd. Het wordt eeuwigheid. Maar dat volk dat door die Leraar ter gerechtigheid is onderwezen, wordt in eeuwigheid niet beschaamd. Maar nu ze nog in de tijd zijn, zullen ze één ding weten. Daar zit je weer met die map met verzekeringen! Ze zullen één ding weten, namelijk dit: Dat Ik in het midden van Israël ben. Weet je wat dat zeggen wil? Dan houd je dankdag, want je hebt een boterham gehad. Maar weet je wat die boterham liet zien, kinderen van Sion? U wordt aangesproken! Weet je wat die boterham liet zien? Dat God bij u is. In het midden van u, nabij. U zegt: Mijn gebeden kwamen er niet door. Ik heb gezucht. Ik heb gehuild. Ik wist niet waar ik het zoeken moest gedurig. En de dagen der donkerheid vele. Dat zal allemaal best, maar je zit maar op jezelf te kijken. Daar moet je eens mee ophouden. Ik in het midden van u, en dat betoon Ik, de Heere, de God van de eed en van het verbond, nu dag aan dag. Ik las het nog bij Spurgeon van de week, dat wil ik u toch ook niet onthouden. Hij zegt: Als je nu niet kan slapen, dan moet je geen pilletje nemen. Dat moet je niet doen, hoor. Maar dan moet je je voor God verootmoedigen. Want de zoete slaap en de rust is een 18

19 teken dat God in het midden van u is. Ik lag en sliep gerust, van s Heeren trouw bewust, tot ik verfrist ontwaakte. De Heere is God en niemand meer. En dan nog een keer, alsof de Heere het bevestigt, bestempelt. Niet beschaamd zal Mijn volk worden in eeuwigheid. Kijk, dan houd je dankdag, ook als het straks, als God het geeft, weer biddag wordt. Dan zeg je niet: Nou ja, we zien wel hoe het uit valt. Nee, niet beschaamd in eeuwigheid. Ik leg mij dus, hierop gerust en vertrouwend neer. Gij kinderen van Sion, die hebben de zegen en de gerechtigheid van de God huns heils ontvangen. Hoort u daar bij? Ja, dan houdt u dankdag. Dankgebed. Slotzang Psalm 46 : 3 AMEN. Geen onheil zal de stad verstoren, Waar God Zijn woning heeft verkoren; God zal haar redden uit den nood, Bij 't dagen van het morgenrood. Men zag de heid'nen kwaad beramen; De koninkrijken spanden samen; Maar God verhief Zijn stem, en d' aard' Versmolt, voor 's Hoogsten toorn vervaard. Zegenbede. 19