Hof van Cassatie van België

Transcriptie

1 13 MEI 2015 P F/1 Hof van Cassatie van België Arrest Nr. P F I. 1. D. A., Mrs. Etienne Wery, advocaat bij de balie te Doornik, Pierre Monville, advocaat bij de balie te Brussel, en Sorin Margulis, advocaat bij de balie te Parijs, 2. B. L., beide cassatieberoepen tegen CENTRUM VOOR GELIJKHEID VAN KANSEN EN RACISMEBE- STRIJDING, II. J.-J. M., Mrs. Guillaume Taeke, advocaat bij de balie te Doornik, en Barbara Huylebroek, advocaat bij de balie te Brussel,

2 13 MEI 2015 P F/2 III. CENTRUM VOOR GELIJKHEID VAN KANSEN EN RACISMEBE- STRIJDING, Mrs. Francis Carron, advocaat bij de balie te Brugge, en Melissa Van Doorselaer, advocaat bij de balie te Brussel, tegen 1. D. A., 2. B. L., I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF De cassatieberoepen zijn gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Bergen, correctionele kamer, van 20 september D. A. voert vier middelen aan en J.-J. M. en het Centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding voeren een middel aan, elk in een memorie die aan dit arrest is gehecht. Op de rechtszitting van 25 maart 2015 heeft raadsheer Benoît Dejemeppe verslag uitgebracht en heeft advocaat-generaal Raymond Loop geconcludeerd. Op 30 april 2015 heeft D. A. een nota neergelegd in antwoord op de conclusie van de voornoemde advocaat-generaal. II. BESLISSING VAN HET HOF Beoordeling A. Cassatieberoep van D. A. 1. In zoverre het cassatieberoep gericht is tegen de veroordelende beslissing op de strafvordering tegen de eiser

3 13 MEI 2015 P F/3 Eerste middel in zijn geheel Het middel dat schending aanvoert van artikel 6.1 en 6.2 EVRM, verwijt het arrest dat het geen gevolgtrekkingen maakt uit de vooringenomenheid van de speurders ten aanzien van de eisers. De appelrechters wordt ook verweten dat ze artikel 149 Grondwet hebben geschonden door niet te antwoorden op de conclusie waarin wordt aangevoerd dat, aangezien over de partijdigheid van de speurders geen enkele twijfel bestaat, de strafvordering niet-ontvankelijk moest worden verklaard. Het middel oefent geen kritiek uit op de houding van de politieagenten tijdens de verhoren en evenmin op de inhoud van de door hen opgestelde processen-verbaal, maar voert de omstandigheid aan dat de speurders, toen ze zelf werden verhoord in het kader van een daaropvolgend onderzoek door het Comité van toezicht op de politiediensten, ten aanzien van de eiser kwetsende en beledigende woorden hebben gebruikt. Uit die omstandigheid kan niet worden afgeleid dat de tijdens het onderzoek verrichte handelingen als onregelmatig moeten worden beschouwd of dat de strafvordering niet-ontvankelijk moet worden verklaard. Aangezien artikel 6.2 en 6.2 van het Verdrag niet vermelden welke straf op het niet-naleven van het vermoeden van onschuld staat, dient de rechter de gevolgen daarvan te beoordelen. Nadat het hof van beroep heeft aangenomen dat bepaalde politieagenten, in een afzonderlijk onderzoek, zich negatief over de eiser hadden uitgelaten, waardoor een schijn van partijdigheid kan worden gewekt, heeft het hof van beroep geoordeeld dat die feiten de ontvankelijkheid van de strafvordering of de eerlijke behandeling van de zaak niet in het gedrang hebben gebracht. Tot staving van die beslissing wijst het arrest erop dat de eiser zijn recht op tegenspraak heeft kunnen uitoefenen en zijn opmerkingen betreffende de objectiviteit van de vaststellingen van de verbalisanten heeft kunnen voordragen, dat hun denigrerende opmerkingen na het onderzoek werden gemaakt, dat de betrouwbaarheid en de bewijswaarde van de gegevens van het onderzoek niet echt door die uitlatingen zijn aangetast en dat zowel de rechters in eerste aanleg als die van het hof van beroep het dossier op onpartijdige wijze konden beoordelen.

4 13 MEI 2015 P F/4 Die overwegingen zijn een antwoord op het aangevoerde verweer en zijn niet in strijd met artikel 6.1 en 6.2 van het Verdrag. Het middel kan niet worden aangenomen. Tweede middel Eerste onderdeel Het middel voert aan dat wat exploitatie van prostitutie betreft, de veralgemeende praktijk om niet te vervolgen een onoverkomelijke rechtsdwaling uit hoofde van de eiser was, zodat het arrest, door hem schuldig te verklaren, artikel 71 Strafwetboek schendt. Zoals het arrest vaststelt, wordt de strafwet niet opgeheven omdat ze in onbruik is geraakt en is rechtsdwaling niet onoverkomelijk en levert ze geen rechtvaardigingsgrond op, in zoverre ieder redelijk en voorzichtig persoon die zich in dezelfde feitelijke en juridische toestand zou hebben bevonden niet dezelfde vergissing zou hebben begaan. De rechter beoordeelt in feite of een onoverkomelijke fout al dan niet aanwezig is en het Hof gaat hierbij na of hij uit zijn onaantastbare vaststellingen naar recht zijn beslissing heeft kunnen afleiden. Het arrest wijst het middel af dat het bestaan aanvoert van een bepaalde gemeentelijke regelgeving inzake prostitutie met het oog op de omkadering ervan, op grond dat de veronderstelde tolerantie van sommige lokale besturen geen juridische gevolgen heeft voor het opsporen en vervolgen van misdrijven. Het hof van beroep neemt ook de vermeldingen over van de correctionele rechtbank die met name de volgende overwegingen had gemaakt: het staken van de strafvervolging wegens soortgelijke feiten in het arrondissement Doornik of in andere arrondissementen, stemt niet overeen met de werkelijkheid; tijdens zijn verhoren heeft de eiser meermaals doen kennen dat hij zich bewust was van de draagwijdte van artikel 380 Strafwetboek; de onderzoeksrechter heeft hem uitdrukkelijk gevraagd zijn activiteiten te stoppen, hetgeen hij heeft geweigerd ; uit geen enkel gegeven van het dossier kan worden afgeleid dat hij zich gesterkt heeft

5 13 MEI 2015 P F/5 kunnen voelen in zijn misdadige activiteiten, tenzij door zijn onjuiste en opportunistische uitlegging van de wet; men kan zich afvragen waarom de arbeidsovereenkomsten die hij deed ondertekenen de werkelijke activiteit verhulden van wat ze beoogden als, zoals hij in de loop van de rechtspleging heeft herhaald, "de wet, het gewoonterecht en de rechtspraak hem gelijk geven"; de eiser is zich niet alleen bewust van de wederrechtelijkheid van zijn activiteiten, maar ook van de vervolgingen waartoe ze konden leiden. De appelrechters hebben voorts de talrijke ondervragingen van de eiser in aanmerking genomen, tijdens de incriminatieperiode, over de in de akten van vervolging bedoelde feiten en hebben geoordeeld dat die ondervragingen bij hem geen enkele twijfel konden laten bestaan omtrent het strafrechtelijk laakbare karakter van de gedragingen waarvan hij werd verdacht en waarover hij werd gehoord. Op grond van die feitelijke beoordelingen waarop het Hof geen toezicht vermag uit te oefenen, verantwoordt het hof van beroep naar recht zijn beslissing om de eiser niet het voordeel van artikel 71 van het Strafwetboek toe te kennen. Het middel kan niet worden aangenomen ( ) Dictum Het Hof, Verwerpt de cassatieberoepen. Veroordeelt de eisers tot de kosten van hun cassatieberoep. Aldus geoordeeld door het Hof van Cassatie, tweede kamer, te Brussel, door afdelingsvoorzitter Frédéric Close, de raadsheren Benoît Dejemeppe, Pierre Cornelis, Gustave Steffens en Françoise Roggen, en in openbare terechtzitting van 13 mei 2015 uitgesproken door afdelingsvoorzitter Frédéric Close, in aanwezigheid van advocaat-generaal Raymond Loop, met bijstand van griffier Tatiana Fenaux. Vertaling opgemaakt onder toezicht van raadsheer Filip Van Volsem en overgeschreven met assistentie van afgevaardigd griffier Véronique Kosynsky. De afgevaardigd griffier, De raadsheer,