Het boek met verrassingen

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Het boek met verrassingen"

Nienke van der Zee
6 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Het boek met verrassingen Thérèse Hoven bron. L.J. Veen, Amsterdam 1897 Zie voor verantwoording: dbnl

2 3 Hoe piet verdween. Piet, Henk en kleine Guurt Waren de stoutste jongens uit de buurt; Plagen en kwaaddoen was hun lust, Ze lieten geen enkel dier met rust. Eens zagen ze twee vogeltjes in een nest. Ik pak ze, zei Piet, dat kan ik best, En hoe toevallig, denk eens aan: 'k Zie, bij den boom, een ladder staan. Ik klim er op en pak de twee Stilletjes in mijn zakken mee. Maar nauwelijks was de stoute jongen Van de ladder op den boom gesprongen, Of - daar schrikte hij geducht: Hij zweefde zoo maar in de lucht 't Oud'ren paar was terug gekomen En had den bengel opgenomen. En of hij schreeuwde: ach! en wee! Ze namen hem in hun klauwen mee. En waar ze 'm brachten, ik weet 't niet. Doch niemand hoorde ooit weer van Piet.

3 4 HOE PIET VERDWEEN.

4 5 Hoe piet verdween. Piet, Henk en kleine Guurt Waren de stoutste jongens uit de buurt; Plagen en kwaaddoen was hun lust, Ze lieten geen enkel dier met rust. Eens zagen ze twee vogeltjes in een nest. Ik pak ze, zei Piet, dat kan ik best, En hoe toevallig, denk eens aan: 'k Zie, bij den boom, een ladder staan. Ik klim er op en pak de twee Stilletjes in mijn zakken mee. Maar nauwelijks was de stoute jongen Van de ladder op den boom gesprongen, Of - daar schrikte hij geducht: Hij zweefde zoo maar in de lucht 't Oud'ren paar was terug gekomen En had den bengel opgenomen. En of hij schreeuwde: ach! en wee! Ze namen hem in hun klauwen mee. En waar ze 'm brachten, ik weet 't niet. Doch niemand hoorde ooit weer van Piet.

5 6 CORNELIS - DE BABBELAAR

6 7 Cornelis - de babbelaar! Cornelis was een flinke knecht, Dat dient tot zijn eer gezegd. Dagelijks bracht hij taartjes rond En stak er nooit een in zijn mond. Alleen kon hij 't nimmer laten, Om, als hij een kennis zag, te praten. Eens stond hij stil in een nauwe straat, Net voor een jongens-pensionaat. Kees en zijn vriendje Bas Stonden juist voor 't vensterglas. De taartjes zagen er zoo lekker uit, Dat ze namen een kloek besluit. Ze lieten fluks een venster zakken En begonnen een taartje weg te pakken. Maar toen kwam de meester aan En was 't met de pret gedaan. Hij gaf 't taartje weer terug En Cornelis bracht ze weg - heel vlug! De negertjes en de olifant. Drie negertjes, uit Afrika-land, Die plaagden eens een olifant, Zij trachtten zijn sterke ooren Met scherpe pijlen te doorboren. Dat deed hem natuurlijk pijn, Maar zoo wreed kunnen negertjes zijn. Maar de geplaagde olifant, Uit 't warme Afrika-land, Die nam water in zijn langen snuit En blies daarmee 't spelletje uit. Al kon de olifant ook niet spreken, Hij wist zich toch terdeeg te wreken. De jongens werden heelemaal nat En trilden daarbij als een blad. Ze vielen af, al van den boom En ploften neder in den stroom Toen leefde de olifant uit Afrika-land, Verder weer rustig aan 't strand.

7 8 CORNELIS - DE BABBELAAR

8 9 Cornelis - de babbelaar! Cornelis was een flinke knecht. Dat dient tot zijn eer gezegd. Dagelijks bracht hij taartjes rond En stak er nooit een in zijn mond. Alleen kon hij 't nimmer laten. Om, als hij een kennis zag, te praten. Eens stond hij stil in een nauwe straat, Net voor een jongens-pensionaat. Kees en zijn vriendje Bas Stonden juist voor 't vensterglas. De taartjes zagen er zoo lekker uit, Dat ze namen een kloek besluit. Ze lieten fluks een venster zakken En begonnen een taartje weg te pakken. Maar toen kwam de meester aan En was 't met de pret gedaan. Hij gaf 't taartje weer terug En Cornelis bracht ze weg - heel vlug! De negertjes en de olifant. Drie negertjes, uit Afrika-land, Die plaagden eens een olifant, Zij trachtten zijn sterke ooren Met scherpe pijlen te doorboren. Dat deed hem natuurlijk pijn, Maar zoo wreed kunnen negertjes zijn. Maar de geplaagde olifant, Uit 't warme Afrika-land, Die nam water in zijn langen snuit En blies daarmee 't spelletje uit. Al kon de olifant ook niet spreken, Hij wist zich toch terdeeg te wreken. De jongens werden heelemaal nat En trilden daarbij als een blad. Ze vielen af, al van den boom En ploften neder in den stroom. Toen leefde de olifant uit Afrika-land, Verder weer rustig aan 't strand.

9 10 DE NEGERTJES EN DE OLIFANT.

10 11 HOE DE MAAN AAN EEN HOED KWAM.

11 12 DE NEGERTJES EN DE OLIFANT.

12 13 HOE DE MAAN AAN EEN HOED KWAM.

13 14 Hoe de maan aan een hoed kwam. Een juffrouw wou uit varen gaan, Per ballon, heel naar de maan. Doch alleen was zo niet tevree. Daarom nam zij haar hondje mee. En ze zei: blijf rustig nu, Fidel, Anders heusch, versta me wel, En wees niet dom, Anders vallen we om. Maar Fidel kreeg een kuur En had rust noch duur; Zonder zich om iets te bekreunen Ging hij over 't randje leunen. En toen kantelde 't mandje, De ballon vloog in de lucht. Maar de juffrouw, 'n bij-de-handje, Is met haar paraplu gevlucht! Dat was nu wel en goed, Doch ze verloor haar hoed. Die komt nu misschien te staan, Boven op de nieuwe maan. De nieuwe baas van fidel. Fidel was 't ongeval dra vergeten, Doch de juffrouw wou niets meer van hem weten. Hij zag zich dus verplicht, helaas! Te zoeken naar een nieuwen baas. De nieuwe baas van onzen guit Woonde op een vat met kruit. Dat was een mar soort huis En eigenlijk niet heel pluis. Maar elk mensch en elk dier Moet maar hebben zijn pleizier. Doch eens, toen hij aan 't rooken was, Viel er een vonk en toen ras... Ging 't kruit ontploffen met een knal, Dat vond de baas toch wat mal! 't Was zoo'n vreemd gevoel En maakte ook zoo'n boel. Maar toen de vlam was uitgebluscht, Ging hij op de ton weer zitten, Hij zei: ik hou wel van wat hitte. Elk mensch heeft zoo zijn lust!

14 15 DE NIEUWE BAAS VAN FIDEL.

15 16 Hoe de maan aan een hoed kwam. Een juffrouw wou uit varen gaan, Per ballon, heel naar de maan. Doch alleen was zo niet tevree. Daarom nam zij haar hondje mee. En ze zei: blijf rustig nu, Fidel, Anders heusch, versta me wel, En wees niet dom, Anders vallen we om. Maar Fidel kreeg een kuur En had rust noch duur; Zonder zich om iets te bekreunen Ging hij over 't randje leunen. En toen kantelde 't mandje, De ballon vloog in de lucht. Maar de juffrouw, 'n bij-de-handje, Is met haar paraplu gevlucht! Dat was nu wel en goed, Doch ze verloor haar hoed. Die komt nu misschien te staan, Boven op de nieuwe maan. De nieuwe baas van fidel. Fidel was 't ongeval dra vergeten, Doch de juffrouw wou niets meer van hem weten. Hij zag zich dus verplicht, helaas! Te zoeken naar een nieuwen baas. De nieuwe baas van onzen guit Woonde op een vat met kruit. Dat was een mar soort huis En eigenlijk niet heel pluis. Maar elk mensch en elk dier Moet maar hebben zijn pleizier. Doch eens, toen hij aan 't rooken was, Viel er een vonk en toen ras... Ging 't kruit ontploffen met een knal, Dat vond de baas toch wat mal! 't Was zoo'n vreemd gevoel En maakte ook zoo'n boel. Maar toen de vlam was uitgebluscht, Ging hij op de ton weer zitten, Hij zei: ik hou wel van wat hitte. Elk mensch heeft zoo zijn lust!

16 17 DE NIEUWE BAAS VAN FIDEL.

17 18 De gestrafte aapjes. Giraffe, zoo is het dier geheeten, Dat daar lekker staat te eten. Met zijn langen nek En zijn tong uit zijn bek. Toen twee aapjes hem zagen, Gingen ze 'm plagen, Want een aapje is een oolijk dier En heeft in plagen veel pleizier. Ze kittelden hem lustig, De giraffe at door, - heel rustig. Maar, toen hij genoeg gegeten had, Riep hij: zeg, wat is dat? Kleine apen, ik zal je leeren, Morgen zal je 't niet probeeren. En hij gooide de aapjes één voor één Ver over de bergen heen. Daar bleven ze - al hun dagen - Dat kwam nu van het plagen.

18 19 DE GESTRAFTE AAPJES.

19 20 De gestrafte aapjes. Giraffe, zoo is het dier geheeten, Dat daar lekker staat te eten. Met zijn langen nek En zijn tong uit zijn bek. Toen twee aapjes hem zagen, Gingen ze 'm plagen, Want een aapje is een oolijk dier En heeft in plagen veel pleizier. Ze kittelden hem lustig, De giraffe at door, - heel rustig. Maar, toen hij genoeg gegeten had, Riep hij: zeg, wat is dat? Kleine apen, ik zal je leeren, Morgen zal je 't niet probeeren. En hij gooide de aapjes één voor één Ver over de bergen heen. Daar bleven ze - al hun dagen - Dat kwam nu van het plagen.

20 21 DE GESTRAFTE AAPJES.

21 22 Van de gele negertjes. De olifant blies, met zijn langen snuit, Al gauw 't heele spulletje uit; Het negertje Fak en 't negertje Fik Werden toen beiden geel van schrik! Tot groote pret van alle lien, Want niemand had ooit gele negers gezien. De olifant lachte toen in zijn snuit - En hiermee is 't verhaal nu uit.

Vergelijkbare documenten

Het olifantenboekje. het eigenwijze Fantje. C.A. Leembruggen. Zie voor verantwoording:

Het olifantenboekje. het eigenwijze Fantje. C.A. Leembruggen. Zie voor verantwoording: Het olifantenboekje het eigenwijze Fantje C.A. Leembruggen bron. W. van Hoeve, Deventer 1943 Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/leem026olif01_01/colofon.php 2010 dbnl 1 2 [Het olifantenboekje.