Openbaar verslag 2 ex artikel 73a Faillissementswet

Transcriptie

1 Openbaar verslag 2 ex artikel 73a Faillissementswet Inzake faillissement : Enron Power Services B.V. Rechter-Commissaris : mr. W.J. van Boven Curator : mr. M. Windt Faillissementsnummer : 03/97 F Datum faillissement : 25 februari 2003 Datum vorig verslag : 17 maart 2003 Datum verslag : 7 augustus 2003 Handtekening curator : rtd\09\100437\corr-rc\ fv2eps6

2 2/11 Voorwoord De in dit verslag opgenomen feiten en gegevens zijn voor een gedeelte afkomstig uit de openbare registers en voor een gedeelte afkomstig van mededelingen van de voormalig bestuurder van de Vennootschap, alsmede van mededelingen van personeel van Enron te Houston, alwaar de administratie van de Vennootschap feitelijk werd gevoerd. Vooralsnog heeft de curator geen beschikking over de volledige administratie van de Vennootschap kunnen krijgen. Omtrent de volledigheid en de juistheid van de in dit verslag opgenomen informatie kan dan ook nog geen uitspraak worden gedaan in verband met nog nader in te stellen onderzoek. Bij dit verslag wordt de volgorde van het eerste openbare verslag aangehouden. De curator heeft in dit verslag overigens alle paragrafen gehandhaafd ook in die gevallen dat zich op een deelonderwerp geen ontwikkeling heeft voorgedaan. Reden hiervan is dat dit verslag tevens op korte termijn in het Engels zal worden vertaald om zo ook de (bijna uitsluitend) Engelstalige crediteuren volledig te informeren. I. Formele gegevens van de Vennootschap I.I Enron Power Services B.V. 1. Statutaire en feitelijke vestiging(en); datum oprichting De Vennootschap is ingeschreven bij de Kamer van Koophandel en Fabrieken voor Rotterdam onder nummer De vennootschap heeft haar statutaire zetel te Rotterdam en was kantoorhoudend aan het adres Schouwburgplein 30-34, 3012 CL Rotterdam, alwaar de directrice (trustkantoor) mede kantoor houdt. Datum van oprichting is 21 augustus De eerste inschrijving in het Handelsregister heeft plaatsgevonden op 26 augustus Geplaatst en gestort kapitaal: ,21, --. Of de aandelen zijn volgestort is nog onbekend dient nog te worden onderzocht. 3. Bestuurders op faillissementsdatum De bestuurder is Equity Trust Co. N.V., gevestigd te (1083 HJ) Amsterdam aan de Boelelaan 7, Officia I, ingeschreven in het handelsregister onder nummer De directeur is in functie getreden op 21 augustus Aandeelhouders Sedert 21 augustus 1998 is de enig aandeelhouder van de vennootschap is Atlantic Commercial Finance Inc., een vennootschap opgericht naar Amerikaans recht, gevestigd te Houston, Texas. 5. Commissarissen De Vennootschap heeft geen Raad van Commissarissen.

3 3/11 6. Verdere bijzonderheden, o.a. gelieerde vennootschappen De gefailleerde Vennootschap maakt deel uit van het wereldwijde Enron concern. De uiteindelijke bovenliggende aandeelhouder in de groep waartoe de Vennootschap behoort, is Enron Corp, een vennootschap opgericht naar Amerikaans recht, gevestigd te Houston. De uiteindelijke aandeelhouder is op 2 december 2001 in staat van faillissement verklaard in de Verenigde Staten ( Chapter II bankruptcy) wat gevolgen heeft gehad voor het gehele (wereldwijde) Enron concern. In veel landen zijn diverse Enron entiteiten in staat van faillissement, in surséance van betaling en / of in vrijwillige dan wel onvrijwillige liquidatie. II. Bedrijfsactiviteiten en personeel 1. Omschrijving van de bedrijfseconomische activiteiten van de gefailleerde vennootschap en oorzaken van het faillissement De Vennootschap hield zich bezig met het verstrekken van diensten op het gebied van ontwerp en constructie van energiecentrales. Met name was het doel van de Vennootschap het leveren van technische diensten en installaties ten behoeve van het realiseren van een energiecentrale in India en het realiseren van een gasinjectie centrale in Venezuela. Aan de curator zijn diverse contracten overhandigd waarbij de Vennootschap partij is. Of deze contracten compleet zijn is op dit moment nog niet duidelijk maar de curator gaat ervan uit dat er nog meer contracten door de Vennootschap zijn gesloten met betrekking tot voornoemde projecten. Inmiddels vroeg de curator Enron in Houston om toezending daarvan. In ieder geval kan uit de contracten die wel in het bezit zijn van de curator worden afgeleid dat de Vennootschap in het kader van de bouw van de energiecentrale in India, een tweetal overeenkomsten heeft gesloten met Dabhol Power Company, een naar het Indiase recht opgerichte vennootschap en gevestigd te India ( DPC ). (Overigens namen Enron, General Electric Co., Bechtel Corp, alsmede Maharashtra State Electricity Board, deel in het kapitaal van DPC.) De twee contracten zien op de bouw van een (deel van een) energiecentrale in India in twee fasen, namelijk de bouw van een LNG (liquid natural gas) regasification and storage facility, fase I en II. O.a. uit diverse persberichten over de energiecentrale nabij Dabhol maakt de curator op dat de energiecentrale voor 90% was afgebouwd en dat er inmiddels electriciteit werd geproduceerd en werd geleverd. De bouw van de LNG facility zou het mogelijk hebben gemaakt vloeibare natuurlijke gassen te verwerken en daaruit energie te winnen. Met het finaliseren van deze faciliteit zou de energiecentrale één van de grootste ter wereld worden die hiertoe in staat is. Midden in die "upgrade" van de energiecentrale is er echter, eind 2000/begin 2001, een dispuut omtrent betalingen ontstaan tussen DPC en haar enige afnemer, de Maharashtra State Electricity Board ("MSEB"). Dit dispuut zag met name op onenigheid over de hoge tarieven die door DPC aan de afnemer in rekening werden gebracht. Uiteindelijk heeft MSEB de betalingen aan DPC stopgezet. In mei 2001 is de (af)bouw van de energiecentrale volledig stilgelegd, terwijl het project bijna was voltooid. Het laat zich aannemen dat DPC, door de wanbetalingen van MSEB, insolvent is geworden. De curator gaat er vooralsnog

4 4/11 vanuit dat dit ook de reden is geweest dat DPC niet meer aan haar (betalings)verplichtingen uit hoofde van de contracten heeft kunnen voldoen jegens de Vennootschap. Ter uitvoering van voornoemde contracten en de daarvoor benodigde diensten, heeft de Vennootschap diverse contracten afgesloten met "onderaannemers", die de diensten en/of bouw van installaties ten behoeve van de energiecentrale, daadwerkelijk uitvoerden. Ook hiervan heeft de curator een aantal contracten ter hand gesteld gekregen, terwijl de curator ervan uitgaat dat ook deze contracten nog niet volledig zijn. De curator neemt aan, bij een tot nog toe gebrek aan volledig inzicht in de goederen- en geldstromen van de Vennootschap, dat de Vennootschap in het geheel geen diensten uitvoerde en slechts fungeerde als "doorgeefluik". Enerzijds gaf de Vennootschap dus opdracht aan derden waarvoor zij diende te betalen om vervolgens de vervaardigde producten en/of diensten aan de opdrachtgever, zijnde DPC, te leveren, waarna de Vennootschap DPC factureerde, al dan niet middels maandelijkse contractueel bepaalde termijnen. Naast de val van het Enron imperium zou de wanbetaling van DPC aan de Vennootschap, tevens een oorzaak van het faillissement kunnen zijn, nu de Vennootschap geen betalingen ontving voor de door haar verrichte diensten, terwijl de Vennootschap wel al reeds diverse "onderaannemers" had ingeschakeld voor de uitvoering van de werkzaamheden, die ook dienden te worden betaald. Volgens de contactpersonen bij Enron (Houston) was er destijds geen aanleiding een claim richting DPC te ontwikkelen (ofwel uit hoofde van contractbreuk, ofwel uit hoofde van nog niet betaalde termijnbetalingen), mede nu de opdrachtgever ook insolvent was. Inmiddels lijken de onderhandelingen over een eventuele verkoop van de energiecentrale door (de investeerders in ) DPC weer actueel. De curator is nog steeds doende de vordering die de Vennootschap meent te hebben op DPC te onderzoeken en heeft daartoe reeds meerdere malen om informatie verzocht bij Enron te Houston, teneinde de claim te onderbouwen met bewijsstukken. Volledige duidelijkheid over gelden goederenstroom binnen de Vennootschap met betrekking tot het Dabhol project heeft de curator echter nog niet kunnen krijgen. De curator heeft Enron te Houston verzocht de volledige (financiële) projectinformatie ter hand te stellen. Op basis van de aan de curator tot nu toe verstrekte gegevens blijkt dat de Vennootschap mogelijk een substantiële vordering op DPC heeft. Tevens heeft de curator een contract in de administratie aangetroffen tussen de Vennootschap en Accroven SRL, een naar het recht van Barbados opgerichte vennootschap, gevestigd te Venezuela ( Accroven ). Wat de exacte status is van deze contracten/projecten, is vooralsnog onduidelijk en dient nog nader te worden onderzocht. In ieder geval lijkt de Vennootschap ook in dit kader als "doorgeefluik" te hebben gefunctioneerd, zoals hiervoor omschreven met betrekking tot de energiecentrale nabij Dabhol. Wat de exacte aanleiding is geweest van het faillissement van de Vennootschap is gezien het bovenstaande vooralsnog onduidelijk. Zoals bekend is het Enron-concern medio 2001 wereldwijd in betalingsproblemen geraakt. Nu Enron Corp (de uiteindelijke aandeelhouder) in staat van faillissement is verklaard en tevens één van de grootste debiteuren is van de Vennootschap, neemt de curator aan dat dit in ieder geval mede oorzaak is van het faillissement van de Vennootschap,

5 5/11 terwijl anderzijds de wanbetaling van de opdrachtgevers van de Vennootschap tevens tot het faillissement heeft kunnen leiden. 2. Aantal werknemers en verloop daarin Bij de Vennootschap zijn geen werknemers in dienst. Alle werkzaamheden in het kader van de normale bedrijfsvoering, zoals bijvoorbeeld het voeren van administratie, werden door werknemers van Enron te Houston uitgevoerd en waren bij andere Enron entiteiten in dienst. III. Activa 1. Inventaris De Vennootschap heeft voor zover bekend geen eigen kantoorinventaris. De Vennootschap hield kantoor op het Schouwburgplein te (3012 CL) Rotterdam, dat het kantooradres is van Equity Trust Co. N.V., directeur van de Vennootschap. Of in de Verenigde Staten een zelfstandig kantoor werd gehouden is vooralsnog onbekend. De curator gaat daar echter niet van uit, nu zoals gezegd de feitelijke administratie werd gevoerd door werknemers van Enron te Houston. 2. Overige activa Zoals vermeld in het eerste openbaar verslag had de Vennootschap ongeveer 2000 ton 9% nikkelstaalplaat in eigendom, opgeslagen in de Verenigde Staten. Inmiddels is het staal getaxeerd en verkocht en is de kooprijs door de curator ontvangen. Het staal was ontworpen en vervaardigd voor de bouw van een specifieke tank voor de energiecentrale in India. Zoals hiervoor omschreven is het project in India voortijdig tot een eind gekomen en is de Vennootschap blijven zitten met het staal. Medewerkers van Enron te Houston hebben de curator medegedeeld dat Enron al anderhalf jaar bezig was de partij staal te verkopen. Ondanks de hoge (onderhandse) marktwaarde van het staal bleek het staal moeilijk verkoopbaar, omdat het staal was ontwordpen voor een specifieke tank en dus slechts voor beperkte doelen kon worden aangewend. De curator heeft Michael Fox international in de Verenigde Staten opdracht gegeven om de partij staal te taxeren en te verkopen. Voordat de curator tot deze opdracht is overgegaan, had reeds een aantal partijen hun interesse kenbaar gemaakt voor de koop van het staal. In de administratie van de Vennootschap was de partij staal opgenomen voor een boekwaarde van USD ,--. Op de aanvankelijke biedingen, ter grootte van USD ,--, is de curator niet ingegaan alvorens een onafhankelijke taxatie te laten verrichten. Inmiddels is het staal middels Michael Fox International verkocht aan een derde. In totaal heeft Michael Fox International een 183-tal potentiële kandidaten een "bidpacket" toegezonden met daarin beknopte informatie over het staal en de uitnodiging om daarop een bod uit te brengen. Uiteindelijk hebben 17 van de aangeschreven kandidaten bij Michael Fox om aanvullende informatie verzocht, waarna er slechts 2 partijen daadwerkelijk een bod op het staal hebben uitgebracht. Het staal is na een tweede biedingronde aan de hoogste bieder verkocht en is er door partijen uitvoering gegeven aan de koopovereenkomst, met als koopsom USD ,--.

6 6/11 Tijdens en na finalisering van de verkoop heeft UPS Supply Chain Solutions (UPS), de verhuurder van de loods waar het staal lag opgeslagen, zich niet zeer medewerkend opgesteld. Nadat de verkoop een feit was, deelde UPS de curator mede dat hij het staal niet zou vrijgeven voordat alle openstaande facturen volledig door de Vennootschap zouden zijn voldaan. De facturen betroffen volgens UPS achterstallige huur en nog te betalen "in charges". Laatstgenoemde kosten zouden kosten betreffen voor het verladen en plaatsing van het staal in de loods. Bij navraag door de curator bij Enron te Houston bleek dat in totaal destijds reeds een bedrag van ongeveer USD ,- aan "in charges" is betaald aan de voormalige eigenaar van de loods (Fritz Storage). De curator heeft dit, onder overlegging van bewijsstukken, medegedeeld aan UPS en heeft de vordering van UPS voor wat betreft de "in charges" derhalve betwist, en heeft UPS verzocht te bevestigen dat zij inderdaad niets meer van de Vennootschap heeft te vorderen, of bewijsstukken te overleggen die de gepretendeerde vordering onderbouwen. Tot op heden is, ondanks meerdere ve rzoeken van de curator daartoe, van een bevestiging of van nadere onderbouwing van de vordering door UPS geen sprake. Voor wat betreft de nog openstaande facturen betreffende de huur heeft Enron te Houston de curator laten weten dat deze facturen inderdaad nog niet door de Vennootschap waren voldaan. Gezien de positie van UPS als dwangcrediteur heeft de curator vóór de verkoop toegezegd de openstaande facturen te zullen voldoen. Om de vrijgave van het staal niet in de weg te staan en om aan de verplichtingen uit hoofde van de verkoopovereenkomst te voldoen, heeft de curator de achterstallige huurpenningen inmiddels aan UPS voldaan en heeft de curator UPS gesommeerd om mee te werken aan de vrijgave van het staal nu UPS niets meer heeft te vorderen van de Vennootschap. UPS heeft na de betaling van de achterstallige huur laten weten nog immer niet bereid te zijn het staal aan de koper vrij te geven, nu zij heeft gesignaleerd dat het staal destijds niet door de Vennootschap in de Verenigde Staten was ingevoerd. UPS wil het staal niet vrijgeven aan de koper voordat eventueel verschuldigde invoerrechten zijn voldaan. Enron te Houston heeft de curator medegedeeld dat de Vennootschap het staal destijds vanuit Japan heeft verplaatst naar de Verenigde Staten nu de opslagkosten aldaar aanmerkelijk lager waren dan in Japan. Nu het de bedoeling van de Vennootschap was om het staal weer buiten de Verenigde Staten te gebruiken, althans te verkopen aan een buitenlandse koper, is het staal in een depot ("transito") loods opgeslagen en niet ingevoerd. De koper van het staal, die overigens niet de bedoeling blijkt te hebben het staal aan te wenden voor een specifiek project buiten de Verenigde Staten, maar het staal in delen zal (doen) verwerken in de Verenigde Staten en daarbuiten, dient nu voor invoering zorg te dragen en zal daarvoor ook de kosten dienen te dragen. De koper is daarover gegriefd. Temeer nu de koper bij invoer van het staal tevens lijkt te worden geconfronteerd met mogelijke "anti-dumping fees". Naar thans blijkt heeft de Vennootschap bij inklaring van het staal een bepaalde codering aan het staal toegekend, die ertoe zou kunnen leiden dat een anti-dumping fee zou dienen te worden voldaan voor invoering van dit soort staal. De fee die zou moeten worden voldaan, bedraagt ongeveer 25 % van de huidige commerciële marktwaarde van het staal. Overigens bestaat er een goede

7 7/11 kans dat in het geheel geen anti-dumping fees worden verschuldigd, indien de koper kan aantonen dat zij het staal niet gaat gebruiken voor het doel waarvoor het was ontworpen, maar bijvoorbeeld zal gaan omsmelten en/of anderszins zal verwerken. Teneinde de anti-dumping fee te voorkomen zou hiertoe een verzoek bij de belastingdienst ingediend dienen te worden. De belastingdienst zal dan binnen 90 dagen een "ruling" afgeven. Deze termijn achtte de koper echter onacceptabel, mede gezien de sterk fluctuerende staalmarkt, en heeft getracht het probleem af te wentelen op de curator en heeft om terugstorting van de koopsom verzocht. De curator heeft daarop afhoudend gereageerd en heeft zich op het standpunt gesteld dat het staal op een "as is where is" basis is verkocht, dat er is geleverd en betaald, en dat de koper eigenaar is geworden van het staal en dus alle kosten zelf dient te voldoen die nodig zijn voor het beoogde gebruik van het staal. Wat het beoogde gebruik van de koper was, was de curator ten tijde van de verkoop niet bekend. Wel heeft de curator zich bereid verklaard (zonder enige aansprakelijkheid te erkennen) te willen meedenken en meewerken aan een voor de koper zo gunstig mogelijke oplossing. Uit de laatste berichten die de curator van UPS en/of de koper ontving, maakt hij op dat de koper, in samenwerking met UPS, in onderhandeling is met de douane en belastingdienst teneinde een "ruling" te verkrijgen. Na deze mededeling is het stil gebleven aan de zijde van koper en UPS. 3. Orderportefeuille en goodwill In de jaarrekening van de Vennootschap over het jaar 2001 is een post "stocks" (onderhandenwerk) opgenomen ten bedrage van USD ,--. Op de (nog niet gepubliceerde) Balans van de Vennootschap over het jaar 2002, die ter hand werd gesteld door Enron te Houston is deze post in het geheel niet meer opgenomen. De post lijkt te zijn afgeboekt zonder dat dit geheel kan worden verduidelijkt. Na onderzoek van de thans tot de curator ter beschikking staande financiële gegevens van de Vennootschap en na navraag door de curator bij Enron Houston, lijkt de post onderhandenwerk, "gemaakte kosten" te betreffen. Zoals hiervoor omschreven ontving de Vennootschap facturen van onderaannemers uit hoofde van door hen uitgevoerde werkzaamheden. Deze kosten zouden dan vervolgens door de Vennootschap (met daarop een winstpercentage) aan de opdrachtgevers in rekening worden gebracht, al dan niet via facturatie of maandelijkse (bouw)termijnen. Het laat zich aannemen dat alle kosten in 2001 zijn gemaakt (en betaald) maar dat het nimmer tot facturatie en/of doorberekening aan de klant is gekomen omdat alle lopende projecten lijken te zijn beëindigd. De curator onderzoekt nog of er mogelijkheden zijn alsnog tot facturering over te gaan (en zo ja, aan wie). Dit proces loopt zeer moeizaam nu de door de curator verzochte informatie vanuit Houston maar zeer beperkt blijft. De curator heeft de gehele (financiële) projectadministratie bij Enron Houston opgevraagd, althans verzocht de curator over zijn veronderstellingen te informeren. Gezien de insolventie van alle partijen die betrokken zijn bij het Dabhol project, kan op dit moment nog niet worden verwacht, al zou al tot indienen van claims kunnen worden overgegaan, dat dit tot betalingen aan de boedel zal leiden. 4. Debiteuren / overige vorderingen Uit de lijst van baten bij de faillissementsaanvraag maakt de curator op dat er een aantal intercompany vorderingen (waaronder Enron Corp), alsmede handelsvorderingen (waaronder DPC) zijn. Onduidelijk is of de vorderingen inbaar zijn, mede gezien de insolventie van een deel van de

8 8/11 (intercompany) debiteuren. De curator vroeg de "company balance sheets" op bij Enron Houston om een volledig inzicht te krijgen in de debiteuren/crediteuren positie. Inmiddels heeft de curator de "Trial Balance Details as of December 2002" ontvangen. Uit het document maakt de curator op dat de lijst van baten die bij de faillissementsaanvraag was bijgevoegd niet volledig, althans niet geheel juist blijkt. Met name de vordering die de Vennootschap op Enron Corp lijkt te hebben is veel hoger dan op het eerste gezicht leek. De administratie van curanda laat een vordering op Enron Corp zien van meer dan USD ,-, terwijl in de aanvrage slechts melding is gemaakt van een vordering ten bedrage van bijna USD ,-. Nader onderzoek met betrekking tot de debiteuren c.q. intercompany portefeuille en de eventueel claim op de opdrachtgever, is nog in volle gang. 5. Rekening-courant vordering directie Directeur van de Vennootschap is Equity Trust Co N.V. heeft medegedeeld dat er geen sprake is van een rekening courant verhouding. De curator heeft geen aanleiding aan te nemen dat deze uitspraak onjuist is. 6. Polissen Onbekend, nu de curator nog geen beschikking heeft over de volledige administratie van de Vennootschap. 7. Overige Huisbankier van de Vennootschappen is Citybank. Inmiddels zijn de batige saldi, door de bank overgeschreven naar de faillisssementsrekening bij de Kas Bank met rekeningnummer ten name van Mr. M. Windt. IV. Passiva 1. Schulden aan kredietinstellingen Voor zover thans bekend heeft de vennootschap geen schulden bij bankinstellingen. Echter hiernaar dient nader onderzoek te worden gedaan nu nog niet alle (financiële) administratie is onderzocht. 2. Schulden aan leveranciers en handelscrediteuren Uit de bij de faillissementsaanvraag overgelegde lijst van schulden maakt de curator op dat er een aantal handelscrediteuren zijn. Deze zijn allen op de hoogte gesteld van het faillissement van de Vennootschap en zijn uitgenodigd hun vordering ter verificatie in te dienen bij de curator. Tot op heden heeft slecht één (externe)crediteur een vordering ingediend in het faillissement. Deze vordering bedraagt USD ,-- (subsidiair USD ,--).

9 9/11 3. Schulden aan groepsmaatschappijen Uit de bij de faillissementsaanvraag overgelegde lijst van schulden blijkt dat de Vennootschap een aantal intercompany (concurrente) crediteuren heeft. Door de ondoorzichtige situatie van het Enron concern dienen de intercompany schulden/vorderingen nader te worden onderzocht. De thans bekende intercompany crediteuren zijn uitgenodigd hun vordering in te dienen ter verificatie, echter hebben zulks tot op heden nagelaten. 4. Belastingen en premie sociale verzekeringen De aangifte van de vennootschapsbelasting (Vpb) werd verzorgd door PriceWaterhouseCoopers (PWC) op basis van de cijfers die werden aangeleverd door Enron te Houston. Fiscale "Ruling" Hiervoor is omschreven dat de Vennootschap slechts als "doorgeefluik" fungeerde voor wat betreft de levering van diensten uit hoofde van de contracten voor de bouw van de energiecentrale in India en de bouw van een gasinjectiecentrale in Venezuela. De Vennootschap beschikte dus niet over eigen personeel en know how en alle diensten werden uitgevoerd door onderaannemers die buiten Nederland de diensten zouden uitvoeren. De verplichtingen van de Vennootschap jegens de opdrachtgever en anderzijds de verplichtingen van de Vennootschap jegens de onderaannemers zouden derhalve naadloos op elkaar aan moeten sluiten. De Vennootschap was van mening, nu de diensten die zij uitvoerde grote overeenkomsten vertoonde met intellectuele rechten ed, dat voor de bepaling van een "at arms lenght" beloning, de royalty rulingpraktijk toegepast zou kunnen worden. Op grond van het vorenstaande heeft PWC op 2 februari 1999, namens de Vennootschap, om een "ruling" van de Belastingdienst Grote Ondernemingen te Rotterdam ( "de belastingdienst") verzocht. De belastingdienst werd verzocht te bevestigen dat de door de Vennootschap ontvangen vergoedingen voor technische diensten door de belastingdienst als at arms lenght zullen worden aanvaard, indien de Vennootschap ter zake van deze transacties tenminste als nettobijdrage aan de winst 7% van de netto ontvangen vergoedingen voor technische diensten zou aangeven, mits de Vennootschap hierbij geen valuta- en/of debiteuren risico zou lopen. Voornoemd percentage zou worden verlaagd (volgens een staffel), indien er voor de netto vergoedingen voor technische diensten in een bepaald boekjaar meer dan FL ,- zouden bedragen. (Verdere bepalingen uit het verzoek worden hier buiten beschouwing gelaten). Op 10 februari 1999 heeft de belastingdienst het rulingverzoek voor akkoord ondertekend en medegedeeld dat er, gezien de omschrijving van de projecten, een lump sum percentage zou gelden van 6%. Vanaf 1999 is er op basis van deze ruling door de Vennootschap aangifte Vpb gedaan. Voor het jaar 2000 is door de belastingdienst een ambtshalve aanslag Vpb opgelegd, waartegen door de curator bezwaar is gemaakt. Voor de aangifte Vpb over de jaren 2001 en 2002 heeft de curator uitstel gekregen.

10 10/11 Voor wat betreft de Vpb-aangifte over het jaar 2003, heeft de Belastingdienst op 5 maart 2003 een ambtshalve aanslag opgelegd ten bedrage van , --. Deze aanslag is na het indienen van een bezwaarschrift door de curator, verlaagd tot nihil. 5. Lijst van schuldeisers ex art. 110 lid 2 Fw. Op basis van de lijst van crediteuren heeft de curator de tot op heden bekende crediteuren op de hoogte gesteld van het faillissement en verzocht hun schuldvordering bij de curator in te dienen ter verificatie. Een overzicht van de tot op heden ingediende vorderingen zal bij het volgende verslag worden aangehecht. V. Administratie 1. Mate van volledigheid en kwalitatief gehalte van de aangetroffen administratie De financiële administratie (en de daarmee samenhangende betalingen) werden vanuit Housten verzorgd. De curator verzocht de contactpersonen in Houston, alsmede de directie van de Vennootschap, de administratie aan hem te doen toekomen. Inmiddels ontving de curator een deel van de administratie die ten kantore van de directeur van de Vennootschap werd gehouden en informatie die door haar is opgevraagd in Houston op verzoek van de curator. De verstrekte administratie is echter verre van volledig en Enron te Houston is verzocht meer inzage in de administratie te verschaffen, waaronder de grootboekrekeningen en de projectadministratie van de ondernemingen in India en Venezuela. Tot op heden krijgt de curator slechts mondjesmaat en na lange tijd antwoord op diverse vragen, tengevolge waarvan het verkrijgen van een volledig inzicht in de financiële toestand van de boedel zeer moeizaam en langzaam verloopt. 2. Vaststelling en publicatie van de jaarrekeningen over de drie jaren voor faillissementsdatum De balans en de toelichting daarop over de jaren 1999, 2000 en 2001 zijn op 27 januari 2003 bij de Kamer van Koophandel gedeponeerd. VI. Duurovereenkomsten Uit de thans aan de curator ter beschikking gestelde administratie blijkt dat er geen reeds eerder genoemde duurovereenkomsten zijn. VII. Lopende procedures Op 18 maart 2002 heeft Chicago Bridge & Iron Company ( CBI ) een procedure aanhangig gemaakt tegen de vennootschap bij de United States District Court te Houston. CBI eist een schadevergoeding van USD ,-- uit hoofde van het niet-nakomen van een gepretendeerde schikkingsovereenkomst en vordert subsidiair USD ,-- schadevergoeding uit hoofde van wanprestatie. Ter zitting van de District Court d.d. 3 maart 2003 heeft de rechtbank de zaak voor onbepaalde tijd aangehouden, nadat in overleg met de curator en door inschakelen van een U.S. advocaat, de rechtbank aldaar op de hoogte is gebracht van het Nederlandse faillissement en de werking daarvan voor wat betreft geldvorderingen (artikel 26/29 Fw). Inmiddels heeft CBI voornoemde

11 11/11 vordering ingediend bij de curator. Nadere bestudering van deze kwestie dient nog plaats te vi n- den. VIII. Paulianeuze transacties/onrechtmatige daad acties In verband met de ondoorzichtigheid van de intercompanyclaims moet dit nog nader worden onderzocht. Tot op heden onbekend. IX. Bestuurdersaansprakelijkheid Over de bestuurdersaansprakelijkheid kan op dit moment nog geen uitspraak worden gedaan. X. Vooruitzichten voor crediteuren Of tot (enige) betaling van de crediteuren kan worden gekomen hangt mede af van het onderzoek naar de cijfers en de wellicht daaruit voortvloeiende mogelijkheden claims in te dienen bij geliëerde vennootschappen. Ook al zou daartoe kunnen worden overgegaan, valt het nog maar te bezien of daardoor een opbrengst voor de boedel valt te realiseren, nu ook de debiteuren van de Vennootschap (waaronder Enron Corp) insolvabel blijken te zijn. XI. Nog te verrichten werkzaamheden Nader onderzoek naar en in kaart brengen van de administratie. XII. Boedelactief Het boedelactief bedraagt thans ,85.