Leonie van Drunen Klas: 1VTA Zelfreflectie verticale presentatie (Korthagen techniek) Stap 1.

Transcriptie

1 Leonie van Drunen Klas: 1VTA Zelfreflectie verticale presentatie (Korthagen techniek) Stap 1. - Wat heb ik me voorgenomen? Om het gegeven thema ruimte te bepalen, heb ik mezelf eerst de vragen gesteld: wat is ruimte? Hoe wordt ruimte bepaald? Hoe geef ik dat weer? Uiteindelijk heb ik mijn voorgenomen, dat ruimte zowel ruimtelijk betekend en dat 2D beelden ruimtelijk zijn wanneer er lichtval/schaduw/lijnen en vlakken te bespeuren zijn in het beeld. - Hoe pak ik het aan? Door al het beeldende werk wat ik heb gemaakt deze periode te bekijken. Vervolgens selecteer ik de beelden die mij relevant lijken voor het laten zien van een beeldend proces: Hoe ik tot ontdekkingen ben gekomen, vanuit waar ik ben begonnen. Dit begon vanaf een vuilniszak aan een schoonmaakkarretje in de school. Hier heb ik de foto van laten zien, met de eerste opdracht karton ben ik begonnen de structuur na te maken waaruit de vorm van een prop ontstond. Deze prop was de basis van de ronde vormen en opende zichzelf naarmate het proces vorderde. Want van een gesloten en beperkt idee, ben ik juist steeds breder gaan denken. Dit zag je ook aan die prop, die helemaal veranderde (steeds minder op een papieren prop leek) en uiteindelijk ruimtelijkheid begon te krijgen door die (open) veranderingen. - Wat wil ik bereiken? Door terug te gaan naar het begin en alles te selecteren, wilde ik een samenhang kunnen bereiken en een mooi verloop weten te presenteren. De samenhang in tekeningen en fotografie bij 2D en de samenhang met de 3D vormentaal. Aan mijn werk viel op dat er veel ronde vormen in voor kwamen, dat ik precies dezelfde ruimtelijkheid bij fotografie had vastgelegd als de ruimtelijkheid die in de tekeningen is ontstaan. - Waar zie ik het meest tegenop? Het verwoorden van mijn keuzes tijdens de presentatie, niet gewend zijn de keuzes te onderbouwen die ik zelf wilde maken en dat ik ze zelf mag maken. Normaal werkte ik in opdracht of voor opdrachtgevers. Je moet dan rekening houden met een verhaal of product verkopen, nu gaat het op deze opleiding niet om verkopen maar om een proces te presenteren en het evalueren van praktijkwerk/jezelf/houding/keuzes.

2 Stap 2. - Wat is er gebeurd en wat deed ik precies? De samenhang en het verloop van het proces heb ik beeldend kunnen presenteren. Ik heb het proces niet opsommend maar toch compleet beschreven, door het verloop van het proces duidelijk te laten zien. Ook heb ik verteld, dat ik met verschillende materialen aan het experimenteren ben geweest. Veel bij 2D (tekenen/schilderen) experimenteer, en voor het vak fotografie steeds een bredere voorkeur krijg omdat ik vindt dat mijn beelden sterker beginnen te worden en vaak zijn in 2D. Ook heb ik benoemd waar de samenhang inzat, zoals bij tekenen en fotografie dezelfde vormen ontstonden. Die vormen koppelde ik vervolgens weer terug bij 3D en soms weer terug naar 2D. (Bij de vooropleiding deed ik veel met 3D, vandaar dat ik minder moeite heb met die vakken maar het ook minder interessant/leerzaam voor me is. Dit heb ik overigens niet vermeld, dat ik me daarom heb gefocust op 2D). Het leek ook alsof ik iets niet leuk vond daardoor en 3D mij niet ligt. - Wat ging er goed wat ging er minder? Uiteindelijk versterkte mijn verhaal mijn keuzes niet altijd. Ik kwam zenuwachtig over, onzeker over. Mijn enthousiasme over de opleiding/opdrachten/praktijk over te brengen is niet bereikt, ik gaf een verkeerde indruk. - Hoe kwam dat? Welke oorzaken zijn er aan te wijzen? Dit kwam doordat ik vermeld heb dat ik eraan moest wennen om op deze manier te presenteren en ik dat niet gewend ben, op deze manier met mijn vooropleiding. Ook dat ik het misschien wel spannend vond, nadat ik de anderen presentaties had gezien. Dit kwam niet helemaal goed over, want het leek alsof ik vertelde dat het verschil zo groot was met wat ik eerst deed (vorige opleiding) en het zo anders is, dat dit (deze opleiding) niet bij me past.. Dit is in werkelijkheid het tegenovergestelde maar ik moet het nog leren. Een andere oorzaak daarvoor is, dat ze de ervaringen die ik al heb gehad met beeld (en kunst) niet kunnen begrijpen. (Commercieel denken is serieuzer en minder leuk, dat wil ik niet meer want ik wilde de stap maken naar kunst omdat je dan creatief vrij bent en anderen juist de diversiteit/eigen inbreng van beelden mee kan geven). En dat ik zenuwachtig was omdat dit juist belangrijk voor me is en ik alles erg/te serieus neem. (te weinig 3D proces). - Hoe voelde ik me daarbij? Verkeerd ingeschat, ondergewaardeerd, onbenullig. - Wat waren de reacties van het publiek? Ze vroegen hierdoor ook waarom ik deze opleiding volgde en of ik wel gemotiveerd was. Toen heb ik natuurlijk toegelicht dat mijn motivatie boven mij uit stijgt, dat ik op de juiste plek zit maar ben ik vergeten daaraan toe te voegen dat ik altijd al met beeld (inclusief 3D) bezig was. Ondanks dat het voor zichzelf zou moeten spreken, als ik heb vermeld dat ik Vormgever Product en Presentatie heb afgerond en dit alles met beeld en presenteren te maken heeft, veel met fotografie heb gedaan en dat het voornamelijk etaleren/interieur styling/personen styling is. (3D!) Dat het wel een valkuil kan zijn, dat ik alles goed wil doen en volgens de regels en dat ik hulp moet vragen bij het loslaten en het gekaderd denken. Dat ik op tijd aan moet geven, dat ik teveel bewuste keuzes maak vooraf. Een mede eerstejaarsstudent wees mij wel op een duidelijk zichtbare eigen handschrift in tekeningen.

3 Stap 3. - Wat is de essentie van de opgedane ervaring? Minder onzeker overkomen, mijn vooropleiding niet meer erbij halen en mij richten op het nu en de toekomst. Dat ik hulp ga vragen bij het loslaten van gekaderd denken en het loslaten van regels ook al dacht ik dat ik alles los had gelaten. (proces van mezelf presenteren, niet willen verkopen maar zorgen dat mijn verhaal aansluit op mijn proces zodat ik mijn houding en werk kan verbeteren). - Wat zijn mijn sterke en zwakke punten? Ervaring met beeld, is een sterkte maar ook een zwakte. De manier van aangeleerde presentatie vormen. De manier van beeldend denken die me is aangeleerd, werken naar een gericht einddoel. - Welke mogelijkheden zie ik om mijn handelen bij te stellen? Minder nadenken en plezier hebben in experimenteren tijdens het beeldend proces. Een voorbeeld nemen aan de makkelijkheid van presenteren medestudenten (niet zenuwachtig zijn, gewoon vertellen). Niet bezig zijn met een einddoel, maar concentreren op de mogelijkheden die ik heb in 3D vormgeving bijvoorbeeld. Manier van presenteren aanpassen, beeldende ondersteuning anders indelen. - Hoe ga ik dat doen en waar moet ik extra op letten? Uiteindelijk achteraf pas kijken of ik zie welke keuzes ik onbewust heb gemaakt en de samenhang hier dan pas in zien te vinden. En natuurlijk, zorgen dat ik plezier maak! Dan hoef ik dat ook niet meer te verwoorden.

4 Stap 4. Om dit alles bij te stellen, zoals plezier maken en experimenteren ben ik mijn opties gaan verkennen. Na het volgen van de lascursus bij Peter, ben ik naar het textiel lokaal gegaan tijdens 3D lessen. Hier ben ik gaan experimenteren met metaal en textiel en heb ik geleerd om een nieuwe techniek te beheersen. Dit betreft de vilttechniek. Uiteindelijk had ik geen idee wat ik wilde maken maar ging terug naar de beginfase van de prop die ik aan het begin van de periode gebruikt had. Uiteindelijk heb ik er veel van geleerd maar ik moet uitkijken met loze experimenten zoals kaarsvet. Hierdoor was namelijk het eindresultaat ook zinloos. Daarbij heb ik er wel van genoten, om zelf dingen te kunnen verzinnen.

5 Stap 5. - Wat is er gebeurd? Bij 3D ben ik met een andere houding gestart, dit had beter gekund. Het eindresultaat was namelijk teleurstellend vond ik persoonlijk en de 3D docent vond het eerdere werk ook nog steeds het best (keramiek). Persoonlijk was ik over metaal ook wel te spreken, zowel de uitwerking en techniek waren goed als het resultaat. De volgende keer neem ik een middenweg; maak plezier zonder dat je al een eindproduct in je hoofd hebt maar ben kritisch in materiaal keuze en de manier waarop je experimenteert. 2D en fotografie heb ik thuis op de vloer uitgestald en bekeken. Hier had ik ook wel een goed gevoel over en hierdoor wist ik precies wat ik wilde, hoe het gepresenteerd moest worden en wat de samenhang was en dat er een samenhang in zat. Dit kwam goed tot zijn recht, mijn verhaal was sterk. De boodschap was daarbij overgekomen want hierbij werd duidelijk gezegd tijdens de presentatie dat ze er ook in zagen wat ik uit wilde beelden. Er was een ding wat anders had gekund: Sta achter je eigen keuzes, soms moet je gewoon knopen doorhakken en ook achter die beslissingen staan. Je kan je mening vragen aan anderen als mijn argumenten maar duidelijk zijn (dat waren ze ook er waren alleen smaakverschillen bij de docenten onderling). Wanneer het mis is gegaan kun je altijd uitleggen wat er mis ging of waarom je juist die keuzes hebt gemaakt. - Wat was een belangrijk moment? Het moment nadat het viltproces was voltooit, had ik er niet een product van moeten maken met een functie. Dit had ik beter kunnen doen, door het aantrekkelijker te maken en te houden. De uitwerking en afwerking van het uitwerkingproces dat was een belangrijk moment. Hier kwam ik tijdens de verticale presentatie achter maar dit idee had ik zelf ook vooraf al. - Waar ligt de kern van het probleem? Communicatie en het gevoel dat ik iets bijzonders moet maken. Maar ook de druk, dat het goed moet zijn waardoor ik gehaast beslissingen maak. - Wie/wat heeft mij het meest geholpen? Het minder serieus in te zien, niet teveel door andermans mening laten beïnvloeden. Ook ideeën die docenten voorleggen niet te letterlijk nemen. Het is maar een tip! En soms kun je er heel veel mee, soms moet je er niets mee doen. Gita heeft mij wel geholpen en ideeën gegeven maar ook Ton, Peter en Ben. Hier heb ik geen voordeel mee gedaan, misschien moet ik op mijzelf vertrouwen ook al ben ik veel zelfstandig bezig geweest zouden ook mijn keuzes zelfstandiger kunnen want anders neem ik ze te letterlijk of wordt het proces teveel beïnvloed. Als ik een technische vraag heb of een vraag bij gebrek aan vaardigheid, horen ze het wel!

6 Stap 6. Nieuwe strategie, - 3D materiaalkeuzes goed overdenken - Hulpmiddelen zoals machines en facilitaire werkplaats binnen school goed gebruiken - Geen gehaaste gevoelens hebben, beter aankomen met iets dan niets! - Het minder serieus in te zien, blijf plezier hebben - Vraag om technische vakkennis, ontwerpen en bedenken lukt wel (sta achter keuzes). - Bij 2D, moet ik vooral tijdens het tekenen zelf geconcentreerd te werk gaan - Gewoon doorgaan, veel maken met plezier en blijven oefenen - Bij fotografie, gewoon goede onderwerpen blijven verzinnen en technische vaardigheden verbeteren door te blijven experimenteren en de studio nogmaals te gebruiken op school maar dan met de camera van school (cursus volgen voor lampensysteem). - Bij het vak film, niet bang zijn voor nabewerking want daar kan ik extra energie in steken door hulp te vragen tijdens het proces van het project. - Plezier hebben, door mezelf niet in ideeën te beperken maar grenzen opzoeken. Dan kom ik er vanzelf achter wat wel en niet lukt. Want aan creativiteit ligt het niet om een goed onderwerp te verzinnen met een duidelijk verhaal. - Presenteren praktijk: De manier van presenteren aanhouden, de weg en het materiaal aanpassen en waar nodig weer verbanden blijven leggen tussen de verschillende disciplines. Want misschien kunnen die verassende combinaties opleveren! - De tip aannemen tijdens het presenteren, belangrijke en bepalende keuzes voor het proces uit te vergroten en niet alleen in mijn dummy te laten zien maar vooral beeld bij het proces ophangen. Dit kunnen foto s zijn van bepaalde momenten of inspiratie vanuit de hogere kunst(enaars). - Alle praktijk: Niet teveel twijfelen, maar vooral (optijd) doen! Doen waar ik goed in ben, profiteer van sterke kanten en groei in je zwakke kanten maar laat de zwakke kanten het niet overwinnen van de dingen die ik al wel goed kan.