Jaargang 14 nummer 3 Juni 2016

Transcriptie

1 Jaargang 14 nummer 3 Juni 2016

2 Wesseling Logistics 2

3 Inhoud Bestuurspagina... 4 Sloep- en bordsponsoren... 5 De weg naar HT Ferox in de oven van de HT-race Grou grauw? Thuis op de Kaag Roeikalender Informatie Roeivereniging Ferox

4 BESTUURSPAGINA Beste leden, Zoals jullie wellicht weten heeft Ferox een bruikleenovereenkomst met Thunnissen Onderhoud voor het gebruik van de Thussen Uit. Thunnissen Onderhoud heeft indertijd de sloep door Wim Haasnoot laten bouwen en is dus altijd de rechtmatige eigenaar geweest. Op de laatste Ferox Algemene Ledenvergadering van februari jl is door leden de vraag gesteld of het bestuur een bestemming heeft voor het Ferox spaargeld. Het idee is toen geopperd om eens na te gaan of het wellicht mogelijk zou kunnen zijn om de Thussen Uit met trailer te kopen. Het bestuur heeft daarop dhr. K van Duijn, directeur van Thunnissen Onderhoud, benaderd met de vraag of het eventueel mogelijk zou zijn om de Thussen Uit met trailer te kopen en onder welke condities. Daarop heeft dhr. Van Duijn intern overlegd met andere belanghebbenden bij Thunnissen en heeft aangeboden de Thussen Uit voor 0,- aan Ferox te verkopen. De enige voorwaarde is dat het logo en de naam van Thunnissen Onderhoud nog 8 jaar na de overdracht op de sloep blijven staan. Hier staat een dwangsom van 4000,- tegenover. Het bestuur heeft dit uitermate genereuze aanbod van Thunnissen Onderhoud natuurlijk direct geaccepteerd. Het koopcontract is dan ook door het Ferox bestuur ondertekend. Van harte gefeliciteerd Ferox-leden!!! Jullie zijn een prachtige sloep met alle toebehoren en met een trailer rijker! Dat we er nog maar heel lang heel veel plezier van mogen hebben als vereniging. We zullen dhr. Van Duijn op gepaste wijze bedanken voor dit grootse gebaar. Floor Maitimo Van de redactie Een volle aflevering deze keer met de nodige wedstrijdverslagen betreffende de HT, Grou en de Kaagrace. Via de website is ook dit Sloepie weer digitaal in te zien. De redactie. 4

5 SLOEP- EN BORDSPONSOREN 5

6 DE WEG NAAR HT 2016 Cursus Het begon 8 april 2015 met de start van de roeicursus met zes cursisten te weten Peter, Jeroen, Astrid, Ciska, Gerrit en ik (Leendert). Bij aanvang van de eerste training kregen we een goede uitleg van Floor over de roeitechnieken, roeitermen en in welke boot er getraind ging worden. Daarna was het tijd voor de eerste rondje, die niet verder ging dan de jachthaven en terug, hadden we gelijk een goede start voor wat betreft het weer. Met regen, hagel en windkracht 5 à 6 hadden we gelijk onze vuurdoop gehad en konden we het niet slechter meer treffen. De daarop volgende trainingen gingen steeds beter en gingen de trainingen verder het kanaal op. Een aantal keer is er een kort stukje geracet tegen de recreanten van de Thussenuit wat uiteindelijk werd gewonnen door de zes cursisten en een aantal keer aangevuld met Pim Haasbroek. Na lang beraad werd uiteindelijk gekozen om met de cursistenploeg aan de dameswedstrijd van de Kaagrace mee te doen. Met nog 3 à 4 weken te gaan tot de race gingen we nog een slag harder trainen. Met als laatste training via het Oegstgeesterkanaal naar de Warmondse spoorbrug en terug wat ongeveer 11 à 12 km is. De Kaagrace was het moment om te laten zien waar de cursisten de afgelopen 10 weken naar toe hadden gewerkt. Met versterking van twee roeiers (Toon en Pim) uit de recreanten van de Thussenuit zaten we in de laatste startgroep van de damesrace. 6

7 De race ging voor ons doen als vanzelf. Erik van Schie stond aan het roer en zorgde ervoor dat het tempo niet verslapte. Eenmaal ter hoogte van Van Lent hadden wij zo n beetje het hele deelnemers veld van de damesrace ingehaald en was het zaak om de race uit te roeien. Bij het passeren van de starttoren op weg naar het tweede deel van de race werden we aangemoedigd (was in de boot door de wind niet te horen) door de aanwezige Ferox-leden die meededen aan de herenrace die s middags plaats vond. Met flinke tegenwind hielden we toch onze snelheid en liepen we zelfs uit op de andere sloepen die achter ons zaten. Na het lange rechte stuk in de wind was er gelukkig nog een rustiger stuk om op adem te komen voor het laatste stuk. Onze voorsprong was toen al iets van 5 minuten op de rest van de damessloepen. Op de Koudenhoorn burg stonden de eerste mensen ons al aan te moedigen wat toch ook weer de nodige kracht gaf om het laatste stuk naar de finish alle te geven wat we toen nog hadden. Na de Koudenhoornse burg was het nog een kilometer of 3 tot de finish die werd bereikt met een tijd van 1:35:18. Dit leverde een vermogen van 45,4 watt per roeier. Voor een groepje cursisten was dit een goed resultaat, wat goed zou zijn geweest voor een 8e plek bij de dames en een 43e plek in het Algemeen Klassement. De weken/maanden na de Kaagrace was het voor mij even gedaan met het roeien. Ik had toen net een huis gekocht en er moest een hoop verbouwd worden. Toch was er tussendoor wel eens tijd om te roeien met het mixteam op dinsdagavond of de recreanten op woensdagavond. Tegen het einde van het roeiseizoen werd ik benaderd om mee te trainen met een mix van Azorean High- en Bacchus-roeiers in de Bacchus. Het waren de laatste 5 trainingen van het roeiseizoen en voor mij de kans om het roeien weer op te pakken. De trainingen waren ondanks de koude, natte en winderige novembermaand nog goed te doen. Na de laatste training eind november begon de winterstop en heb ik mijn kans gepakt om bij de Azorean High na de winterstop te kunnen roeien. Er bleek toen al interesse te zijn om mij te vragen als versterking van het herenteam en na een goed gesprek met Gijco was het aan het team om mij toe te laten. Het bleek geen bezwaar tegen te zijn om het herenteam te versterken en was het wachten tot de eerste activiteiten begonnen. Voorbereiding op de HT In een AH-teamvergadering, half januari, werden onder andere de wedstrijden afgesproken die wij zouden roeien en werd het slepen van de sloep besproken. De start van het roeiseizoen was 30 januari met 's ochtends de eerste training in de zeikregen. Deze ging naar de Torenvlietbrug. Met 8 roeiers en een stuurman werden de eerste kilometers gemaakt. Voor 's avonds stond het afscheidsetentje met Arie Ketting gepland waarvan ik de plek heb overgenomen. Na een gezellig avondje, met als afsluiting een bezoek aan onze huisfotograaf Gijs, waar nog de nodige drankjes werden genuttigd, werd de avond afgesloten en stond dinsdagavond de eerste echte training op het programma. Een trip naar het Galgewater en terug. De daarop volgende zaterdagochtend en dinsdagavond trainingen werden verder opgebouwd met sprints, tempo blokken van 1 km tot 2x 6 km en als extra voorbereiding op het wedstrijdseizoen werd in de maand maart op donderdagavond een extra training gepland met een band voor meer weerstand om de kracht te verbeteren. De eerste zaterdag van maart werd de Azorean High gesleept nadat afgelopen winter het roer was aangepast. Na een rit van twee uur waren we aangekomen in Stavoren waar de sleepproeven werden uitgevoerd. Tijdens de rit wordt het idee voor een extra lange duurtraining besproken als voorbereiding op de HT race. Met ideeën als een rondje windmolens, Rotterdam Katwijk of Scheveningen IJmuiden waren de eerste opties. Later kwam er nog een vierde optie bij met start en finish bij het boothuis. Wat uiteindelijk de keuze is geworden. In de aanloop naar de eerste wedstrijd werd er flink getraind op het wedstrijdtempo met rondes op snelheid op de Kaag op de dinsdagavonden en de techniek werd verbeterd met weerstandstrainingen met een band achter de boot op donderdagavond. 7

8 De 2 april stond de eerste wedstrijd op het programma, Vechten op de Vecht, in Weesp. Een wedstrijd van 11,1 km waaraan ruim 110 sloepen meededen, verdeeld over een dames en herenrace. Voor de start was er gelegenheid om even in te roeien, waarna het wachten was tot de start in de kom van Weesp. Iedere 30 tot 60 seconde startte er een sloep aan de race. Wij mochten na ongeveer 20 minuten van start aan de race. De start ging explosief om zo snel mogelijk op de Vecht te komen. Hiervoor moesten we wel eerst door twee smalle stukken voor we de Vecht op draaiden. Na wat slingers, een brug en de nodige sloepen te hebben ingehaald kwamen we aan bij het keerpunt, waar we nog net een sloep konden inhalen. Daarna hadden we tot na het keerpunt vrij baan en was er gelegenheid om de volgende sloep snel na het keerpunt in te halen. Met nog 5,5 km voor de finish en een snelheid van gemiddeld 11,6 gingen we als een speer richting de eindstreep. Met een tijd van 57:13 en een geleverd vermogen van 101,6 Watt per roeier bij een gemiddelde snelheid van 11,664 km/h, wat goed was voor een 5e plek, hebben we een goede eerste wedstrijd geroeid. Voor mij was het de eerste wedstrijd in de heren hoofdklasse met de Azorean High en ik kon merken dat de trainingen niet voor niets zijn geweest om met dit team te kunnen mee roeien. Met een slagtempo van 34/35 en een snelheid die de meeste boten niet halen is uithoudingsvermogen een belangrijke factor in deze sport (net als bij elke andere sport). Naast uithoudingsvermogen is de roeitechniek van belang. Een goede techniek scheelt al gauw 0,1 tot 0,2 km/h op de gemiddelde snelheid. Voor een wedstrijd als Vechten op de Vecht waar wij een tijd neerzetten van onder het uur kan dat het verschil uitmaken tussen de 5e plek of een plek verder in de top 10. Na Vechten op de Vecht was de volgende wedstrijd alweer aanstaande, namelijk slag om de Zaan, in Zaandam met de start en finish bij de voormalige Verkade koekfabriek. Deze wedstrijd heeft een aparte dames en herenrace en een limiet van 50 sloepen per race en heeft een lengte van 16,1 km. Het weerbeeld voor die dag was wisselvallig met wat regen en een westenwind kracht 5. De Azorean High moest om 10:45 aanwezig zijn in Zaandam om te kranen en mocht de herenrace als eerste van start gaan samen met de Mercator van STC Rotterdam. Vanaf de start gingen we weer vol energie op pad om de wedstrijd zo snel mogelijk te roeien. Al bij het eerste keerpunt 8

9 lagen we enkele tientallen meters voor op de Mercator en die voorsprong werd alleen maar groter naarmate de race vorderde. Met een wisselend landschap van industrie, natuur en cultuur roeiden we ons met een snelheid van gemiddeld 11,7 / 11,8 km/h naar het tweede keerpunt van de wedstrijd. Terwijl de dames nagenoeg met droog weer de wedstrijd hadden geroeid, hadden wij onderweg een paar (miezer)buitjes. Bij het tweede keerpunt zat er ongeveer 70 slagen (ongeveer 2,5 tot 3 minuten) voorsprong tussen onze boot en de Mercator. Ondertussen hadden we nog geen idee wat onze concurrentie had gedaan om ons te naderen. Wat overigens lastig is voor de meeste boten vanwege de hoge snelheid van onze sloep. Op weg naar de finish werd het voor ons ook wat lastiger om de snelheid op 11,6 km/h te houden. Hoewel de wind voor het grootste deel van de wedstrijd vanaf de zijkant kwam, waren er ook stukken met tegenwind. Met de laatste aanmoedigingen langs de kant en de finish inzicht, gingen met onze laatste energie naar de eindstreep toe, om uiteindelijk met een tijd van 1:24:22 te finishen. Met een geleverd vermogen van 92,99 watt per roeier was dit goed voor een 9e plek in het Algemeen Klassement. Met nog drie weken tot de HT race is het alle hens aan dek. De dinsdagavond van 19 april werd gebruikt om weer eens een interval te doen. Deze keer een 2k - 3' rust - 1,5k - 3' rust - 1k - 3' rust - 500m op de terugweg vanaf het Galgewater in Leiden. Met een vermogen van 107,46 watt op de 1,5 kilometer en 116,66 watt op de 2 kilometer was het een goede krachttraining. De zaterdagochtend training van 23 april wordt gebruikt om te trainen op lange afstanden. In eerste instantie stond er een rondje van circa 44 kilometer op de planning, maar is op het laatste moment gewijzigd naar een rondje van iets meer dan 2:45. Met een afstand ruim 31 kilometer en onderweg zon, bewolking, wat regen, hagel en de nodige (tegen)wind. De training voerde ons over de Kaag en rond om Leiden. Helaas kon ik door een oorontsteking dinsdagavond 26 april niet mee. Op zaterdag hadden we nog een duurtraining van 2,5 uur op het programma staan. Dit werd een rondje naar van Lent. Met 7 roeiers hadden we op het Oegstgeesterkanaal lekker de wind mee was het warm te noemen. De Harlingen Terschelling race Op 5 mei 2016 was het dan zo ver Gijco en ik gingen naar Harlingen. Na een reis van 2 uur kwamen we aan in de haven van Harlingen om de boot te water te laten. Samen met Frank, Siem, Danielle, Gijco en ik zijn we de boot gaan weg leggen in de Noorderhaven. De inschrijving werd een dag eerder door Cees, Wim en Floor gedaan zodat zij de route konden bestuderen. 's avonds zijn we, nadat we de spullen hebben gedropt op de boot, bij Frank en Siem op de camping wezen eten om de calorieën te stapelen voor de wedstrijd. De avond verliep gezellig en tegen 22:00 gingen Gijco en ik weer richting onze slaapboot waar we nog met Marijn te tijdje hebben gesproken. Na een enigszins redelijke nachtrust(in een vreemd bed slaap je de eerste keer nooit echt lekker) zijn we ons gaan voorbereiden voor de wedstrijd. Zo gingen de nodige krentenbollen, pasta en bananen naar binnen. Rond 10:30 is de sloep van de Noorderhaven naar de Willemshaven verplaatst om ons op te maken voor de start van 12:25. Daar werd nog het nodige eten en drinken naar binnen gewerkt om de energie voorraden te vullen. Met een temperatuur tussen de 18 en 20 graden was het vrij warm voor wat wij en de rest van de sloepen waren gewend qua temperatuur. De wind die uit het oosten tot oostzuid-oosten kwam bracht weinig tot geen verkoeling tot aan het Schuitengat. Voorafgaand aan de wedstrijd was al duidelijk dat wij niet als eerste over de finish zouden komen. De vraag was alleen wie wel en met wat voor verschil. Voor ons was het dus zaak om zo snel mogelijk te roeien en de schade te beperken om toch zo snel mogelijk over de finish te komen. Als grote kanshebbers hadden wij de blue whale en d Isela getipt. Gezien de voorsprong van de Blue whale (50 minuten) en d Isela (15 minuten). Iets voor twaalven werd het tijd om in te schepen en te gaan in roeien. Net daarvoor had Floor een interview gegeven aan GBTV en dat was ook gelijk een goed moment om daarna te vertrekken. Het in roeien werd benut om het materieel voor de laatste keer te controleren voordat er aan de wedstrijd werd begonnen. Zo werden de dollen ingevet, de blokjes onder de dollen gezet en de voetenboorden vastgezet. Met was korte sprints en lange slagen werd de spieren 9

10 alvast wakker geschud voor de tocht van 33 km. Voor de start werd nog het nodige eten en drinken naar binnen gewerkt om zo veel mogelijk energie en vocht binnen te hebben voor de overtocht. Met nog een paar minuten voor de start kwamen de zenuwen toch wel boven drijven. Mijn eerste HT een tocht over de Waddenzee van Harlingen naar Terschelling. De verhalen van de ervaren HT ers in het achterhoofd dat deze race met de gunstige weersomstandigheden nog een relatief makkelijke HT race wordt en dat het altijd erger kan. Dit jaar waren de weersomstandigheden zonnig, warm, wind mee(uit oostelijke tot zuidoostelijke richting kracht 4/5), stroom mee tot aan het schuitengat en weinig golven. Om 12:25 precies werd het startschot gegeven. De sloepen Yellowfin, Snurk, Twirre, Gouteyck en wij(azorean High) schoten weg. Met korte felle slagen werd de sloep op gang getrokken en met een slagtempo van 36 slagen per minuut sprintte wij de haven uit. Als eerste sloep van de laatste startgroep kwamen wij de havenmond uit. De haven uit kwamen we op de Pollendam waar het water wel wat golven vertoonde. Met een slagtempo van 35 liepen wij steeds verder uit op de laatste vier sloepen. De golven boden ons zo nu en dan een surf om snel meters te maken. De snelheid van de sloep lag al gauw op een gemiddeld van 15,5 km/h, dit was mede dankzij de stroming en de wind die ons een duwtje in de rug gaf. Na een kwartier tot twintig minuten kwamen de eerste sloepen al in zicht en was de jacht geopend om zoveel mogelijk sloepen in te halen. Na een half uur kwam onze eerste concurrent, de Orkaan, uit een eerdere startgroep in zicht en werd vrij gemakkelijk ingehaald. Inmiddels op de Blauwe Slenk aangekomen kwamen steeds meer sloepen in zicht. Na een uur zagen we de Mercator waar we maar lastig voorbij kwamen en zelfs in ons roer probeerde te blijven. Na de nodige uitbranders van Cees ging het tempo weer omhoog en konden we los roeien van de Mercator. Later hoorde wij dat de Mercator een aanvaring heb gehad en met 7 roeiers verder moest, nadat een dolpot is afgebroken.na al goed op weg te zijn met een gemiddelde snelheid van rond de 14,5 tot 15 km hadden wij nog geen besef welke afstand er al was afgelegd kwam er opeens van Wim Haasnoot de mededeling dat we al 1 uur 35 minuten onderweg waren en een afstand van 22 km hadden afgelegd. In de tussentijd werd op stuurboord de nodige sloepen ingehaald en kwamen we rond 1:50 na de start bij de beruchte schuitengat aan. Hier was de stroming tegen en wind vanaf de zijkant van de boot. Vanaf dat moment kwamen we weer in ons element. In het Schuitengat was het zoeken naar de juiste route. Na de boei van het Schuitengat kort genomen te hebben was het bijna direct dringen geblazen en heeft Cees ons vakkundig door het midden van de muien heen gestuurd. De actie ging gepaard met een hoop kracht om de boot over een zandbak heen te trekken en schuin tussen twee sloepen door te schieten om vervolgens in het midden van het Schuitengat uit te komen. Eenmaal in het midden van het Schuitengat zagen we op stuurboord dat de sloepen die aan de onderkant van het Schuitengat drie 10

11 rijen dik roeide en wij een goed besluit hebben genomen door het midden te kiezen. Binnen afzienbare tijd hadden wij zo n sloepen ingehaald en zaten er nog 4 voor ons. Met de finish inzicht werden de laatste drie sloepen in gehaald en was alleen de Blue whale nog over. Jammer genoeg hebben wij die op ruim 3 minuten niet in kunnen halen. De laatste kilometer werden we zowat gedragen door het publiek dat langs de kanten van haven stond om de sloepen een warm onthaal te geven. Met een eind tijd van 2:36:12 hadden we weer een snelle tijd neergezet en begon het lange wachten op de uitslag die zaterdagavond pas bekend wordt gemaakt. Dat is vanwege de stroming die op de Waddenzee aanwezig is en ieder deel van de Waddenzee een andere stroomsnelheid heeft. Na het finishen zijn we de boot uit het water gaan halen achter in de haven op het zon overgoten eiland Terschelling en begon het eerste speculeren over onze positie op de ranglijst. Met een stille hoop op een top 15 klassering is het wachten tot zaterdagavond tot het zover is. De boot hebben wij er na de wedstrijd gelijk uitgehaald en afgeleverd bij het Wadden transport die de boot zondag terug brengt naar Harlingen. Om daarna lekker na te genieten en bij te komen op het grasveld. Na de nodige evaluaties, analyses en waarnemingen gingen een aantal roeiers huiswaarts en bleven Gijco, Floor, Cees, Wim Haasnoot en ik over op Terschelling. `s avonds zijn Gijco en ik bij naar de andere gasten op die in Hee een huisje hebben geweest om de dag af te sluiten. Na een nacht slapen op de Confiance in Terschelling was het een dag om bij te komen van de race en te ontspannen. De temperatuur steeg al snel naar de 20 graden en de zon scheen vol op. `s ochtends zijn Gijco en ik een rondje gaan lopen en tegen de middag zijn we rondje gaan fietsen. eenmaal terug bij de Confiance stond het bungeeroeien op het punt om te beginnen. Bungeeroeien houd in dat er aan een sloep een stuk elastiek word bevestigd en dat doormiddel van roeien het elastiek zover mogelijk wordt uitgerekt. Ieder team mocht twee pogingen doen waardoor er een gemiddelde afstand uit kwam. `s avonds was er een prijs uitreiking van de roeiwedstrijd, Sagitta, jubilarissen, het bedanken van de sponsoren en als afsluiting een roeiersfeest. Na anderhalve dag afwachten en gissen naar een klassering werd bekend dat de Azorean High op de 7e plek is geëindigd. Een plek die niemand had verwacht te behalen. een week later zou blijken dat er fouten zijn gemaakt met de berekening en dat de Azorean High uiteindelijk 12e is geworden. Al met al is de HT een aparte ervaring die je bij geen elke andere wedstrijd tegen komt. Het is een ervaring om nooit te vergeten en ik zal deze wedstrijd jaarlijks gaan roeien. Leendert 11

12 FEROX IN DE OVEN VAN DE HT-RACE. De HT-race 2016 is weer achter de rug. Voor heel sloeproeiend Nederland is deze race zonder enige twijfel de meest aansprekende wedstrijd van het jaar, waaraan iedere ploeg dolgraag zou willen meedoen. Tot groot verdriet van heel veel sloeproei(st)ers kan dat echter niet. Ook dit jaar was er maar plaats voor slechts 135 sloepen. Voor Ferox doen er al jaren lang twee sloepen mee, de Bacchus en de Azorean High. De mixploeg in de Bacchus bestond dit jaar uit 3 vrouwen en 7 mannen met stuurvrouw Ria van der Gugten. De Azorean High werd bemand door 10 roeiers, waaronder een aantal echte ouwetjes, binnen de ploeg ook wel de fossielen genoemd. Cees van Dijk was weer de stuurman en aanjager van de ploeg. Dit jaar startte één uur na hoogwater in Harlingen de eerste shift van 10 sloepen, na 5 minuten gevolgd door de tweede shift. Na 65 minuten startte de laatste shift met 5 sloepen. De startvolgorde wordt niet bepaald door de kwaliteit van de bemanning, maar door de roeitijd in de HT van het jaar er voor. De langzaamste starten altijd als eersten, de snelste als allerlaatste. Omdat door de stroming de vaargeulen op het wad continu veranderen, niet alleen qua ligging, maar ook qua diepte, kan het traject per jaar iets wijzigen. Eén bepaald stuk van het traject is berucht van de laatste jaren. Dat is het Schuitengat, de aanloop naar West-Terschelling, waar de afgelopen jaren in het beginstuk soms minder dan een meter water stond. Daarom moest er in voorgaande jaren op een zodanig tijdstip worden gestart dat er nog genoeg water in het Schuitengat stond om daar over de ondiepte te kunnen komen. De eersten starten voorheen dan ook 1 uur voor hoogwater in Harlingen en de laatsten een uur later met hoogwater. Dit jaar was het Schuitengat veel dieper uitgeslepen door de getijdenstromen en kon er door de eersten 1 uur na hoogwater worden gestart. Elke sloep had door het afgaande tij daarom stroom mee tot aan het begin van het Schuitengat. In het Schuitengat zelf echter hadden alle sloepen de sterke stroom tot aan de finish wel tegen. Al weken van te voren wordt door de sloeproeiers met meer dan gewone belangstelling naar de weersvooruitzichten gekeken. Gaat het hard waaien en zo ja hoeveel en uit welke richting? Angstvallig vraagt men zich dan wel eens af: Het gaat toch wel door? Dit, omdat er ook veel te veel wind kan staan, zoals in 2013, toen de race letterlijk werd afgeblazen. Dit jaar waren de vooruitzichten uitermate gunstig: windkracht 3 à 4 en uit het zuidoosten. Dat betekende dat er tot aan het Schuitengat zowel met stroom mee als met wind mee geroeid werd. Het zou dit jaar daarom verschrikkelijk snel kunnen gaan, was de verwachting. Het weer werkte dus goed mee, hoewel de warmte op de wedstrijddag wel enorm was. Dan maar veel drinken mee, want uitdrogen betekent onherroepelijk de man met de hamer tegenkomen. De Bacchus startte 45 minuten na de eerste shift, de Azorean High, al jarenlang de snelste sloep in de HT en daarom met het hoogste startnummer, startte in de allerlaatste shift. Vanaf de start moest er de haven uit gelijk 500 meter volle bak geroeid worden, om na dat eerste stuk een zo gunstig mogelijke positie te hebben. Dat betekende dus gelijk knallen en kokende adrenaline in de aderen, wat nog heftiger was door de hoge temperatuur dit jaar. Dat roeien tot ver 12

13 over de rooie schrap doet zich na een paar minuten dan ook goed voelen door acute benauwdheid en zuurstoftekort. Het lukte de Azorean High inderdaad om als eerste van hun shift de haven te verlaten en kon aan de inhaalrace van de eerder gestarte sloepen worden begonnen. Golven waren er nauwelijks, behalve dan die veroorzaakt werden door hitsig langsscheurende volgboten. Alle sloepen roeiden door de stoom en wind mee ten opzichte van de grond veel sneller dan onder normalere omstandigheden. Soms wel anderhalf maal zo snel. De GPS gaf voor de Azorean High op sommige stukken een snelheid van 16 km/uur aan. Door goed stuurwerk lukte het de Azorean om al voor het Schuitengat veel sloepen in te halen. Daar was het een enorme drukte en chaos, omdat daar de stroom wel tegen was en de wind half op de kop. Alle sloepen schoven naar elkaar toe en kropen als een groot infarct naar Terschelling toe. Het leek de A1 in de spits wel. Drie rijen dik en sloepje aan sloepje probeerde iedereen op een plaats te komen waar de minste stroom door de stuurlieden werd vermoed. Dat was langs de stuurboordzijde van het Schuitengat. De Azorean High was daardoor gedwongen om meer naar het midden van het Schuitengat te varen en zo de hele kluit in te halen. Op een stuk van zo n anderhalf à twee kilometer werden er misschien wel 70 sloepen gepasseerd en lag de Azorean bijna vooraan in het veld. Nu kon er door de Azorean High ook geroeid worden op een veel gunstiger plaats. Er lagen nog zo n 4 sloepen voor. Drie ervan werden alsnog gepakt, waaronder de Jan van den Berg uit Urk. De vierde was echter niet meer te achterhalen. Niet zo gek overigens, want die sloep was op basis van zijn roeitijd van vorig jaar 40 minuten te vroeg gestart. Dat betekende dat de Azorean High als tweede sloep over de finishlijn ging met een uitgewoonde, uitgedroogde en leeg geroeide bemanning, want de warmte was slopend geweest. Dat gold overigens voor alle sloeproei(st)ers. De Azorean High had dit jaar wederom de snelste oversteektijd: 2 uur, 36 minuten en 12 seconden. 13

14 Iets meer dan 13 minuten later finishte de Bacchus in 3 uur 9 minuten en 24 seconden. De roeisnelheid alleen is terecht niet uitslagbepalend. Er zijn sloepen met 12 roeiers en met 6 en alles wat daar aan even getal tussen zit. Sloepen variëren in lengte van kort tot lang, van licht tot zwaar en variëren ook nog eens in vaarweerstand. Dat alles is verwerkt in de gemeten handicap die een sloep heeft. De HT-organisatie heeft een dag nodig om alle uitslagen goed te berekenen. Die wordt dan een dag na de race, op zaterdagavond, bekend gemaakt. Tot dat tijdstip wordt er door veel ploegen, vaak zittend langs de haven, druk gediscussieerd en gespeculeerd over de uitslag, rekenen velen zich zelf al rijk en wordt uiteraard gehoopt op een hoge klassering. Bij de prijsuitreiking, waarbij de adrenaline evenals het alcoholpercentage bij veel roeiers wederom tot ongekend grote hoogten stijgt, bleek dat bij de dames de Pulp Fiction uit Makkum had gewonnen met een gemiddeld Wattage per roeister van 52,48 Watt, kort daarop gevolgd door twee Terschellingse ploegen: die van de West Arvada en de Benwijvis. Bij de heren was de Grutte Bear uit Joure de winnaar met een gemiddeld Wattage van 103,59 Watt. De Azorean High bleek met een Wattage van 86,87 Watt op de zevende plaats te zijn geëindigd, dit uiteraard tot grote tevredenheid van de ploeg, die een klassering rond plaats 20 had verwacht. Ook de mixploeg in de Bacchus deed uitstekende zaken en eindigde met een Wattage van 56,99 Watt op plaats 57, daarbij heel veel ploegen met uitsluitend mannen achter zich latend. 14

15 Voor de beide Ferox-ploegen is de HT van dit jaar daarom een geslaagde wedstrijd geweest. 15

16 16

17 GROU GRAUW? Hoewel het bij de teambespreking van het AH-team niet was afgesproken, is onlangs toch besloten om ook de wedstrijd in Grou te roeien. Er waren door het team intussen al twee voor de hoofdklasse genomineerde wedstrijden met goede resultaten geroeid. Omdat er volgens het aanwezigheidsrooster genoeg mensen waren om Grou ook te doen is besloten om naar het verre Noorden af te reizen (180 km enkele reis). Ook Grou is dit jaar genomineerd voor de hoofdklasse en dat heeft het bijkomende voordeel dat MPM, waar het AH team ook graag aan mee gaat doen, binnen de deelname-zekerheden komt, mits daarvoor voldoende genomineerde wedstrijden door het team zijn geroeid. Een vijfde en negende plaats in achtereenvolgens Weesp en Zaandam was een mooie start van de reeks. Er was een zevende plaats in de eerste uitslag van de HT behaald. Naderhand, na wat discutabele verbeteringen door de rekenmeesters van de HT, is dat overigens getransformeerd naar een twaalfde plaats. Wellicht dat Grou weer een redelijk resultaat zou kunnen opleveren. Traditioneel scoort de AH echter niet zo goed in Grou. Dat heeft ook te maken met de roeiomstandigheden daar. Omdat het ondiep is, heeft de AH veel last van het zuigende effect door ondiep water. Door zijn V-vorm heeft de AH meer diepgang dan andere plattere sloepen. Dat betekent minder water onder de kiel. Bovendien wordt de zuiging nog groter als de vaarsnelheid hoger wordt en de waterverplaatsing meer. Dan is het een voordeel om met zijn achten te roeien in plaats van met tien man, omdat dan en het gewicht minder is en de snelheid lager. Bijkomend voordeel is bovendien dat er minder hoeft te worden ingehaald. Vaak ook niet zo gemakkelijk daar. De sloep die wordt ingehaald blijft uiteraard in het diepere middengedeelte varen, terwijl de inhalende sloep de (veel) ondiepere zijkanten wordt opgedrongen. Dat is zeker geen voordeel voor de inhalende sloep. Door zuiging ontstaan er hoge golven en zakt de sloep nog verder weg. Daardoor komt er weer minder water onder de kiel en wordt het zuigende effect vergroot. Het zuigende effect is goed te zien op een foto uit 2009 (Terherne). De verwachtingen waren daarom niet al te hoog gespannen, temeer daar het op de dinsdagavondtraining voorafgaand aan de wedstrijd erg stroperig ging om niet te hoeven zeggen dat het bagger was. De verwachting was dan ook een beetje grauw voor Grou. Grou is ver rijden en dus was het op de wedstrijddag vroeg op. Om 7.30 uur de AH uit het water en direct daarna in twee auto s stomen richting Grou. In de auto van Bas, met daarachter de AH, vier AH-ers, in de andere auto vijf. Hoffotograaf Gijs reed apart met neef Willem van B. sr mee. Ook tante Nel zat in die wagen. Een hele goede zet want zo kon zij die beide potentiele schuinsmarcheerders goed in de gaten houden. Zo n verre rit heeft ook voordelen. In de auto met vijf werd de toestand in de wereld doorgesproken. Een eufemisme, want er werd gewoon veel geouwehoerd over wat er zo dagelijks in het nieuws te lezen valt. Vooral de chauffeur van dienst had een voortrekkersrol in dat ouwehoeren. Wat er in de andere auto is besproken is onbekend. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid 17

18 kan echter wel worden aangenomen dat in ieder geval Bas met lange monologen de tijd zal hebben proberen te doden. Er was toch ook spanning van tevoren. De wedstrijd zal toch wel door gaan? De mogelijkheid van zware onweersbuien was zeker aanwezig en afgelasten is dan zeker niet onmogelijk. En voor niets zo n pokkeneind heen en weer rijden is niet zo lekker. Spanning was er ook over het feit of we met twee roeiers minder wel de snelste tijd zouden kunnen roeien. Vooral de roeisnelheid van de Gouteyk en Mercator, beiden twee minuten startend voor de AH, werd gevreesd. Nu is pure snelheid zeker geen verdienste, maar psychologisch is het wel een opdoffer als je in de snelle AH op dat punt wordt geklopt. Aangekomen in Grou was de AH al snel getakeld en werd na enige moeite een mooie rustige ligplaats gevonden. Daarna was het eten en drinken. Vooral dat laatste, omdat het net als drie weken er voor bij de HT, bloed verzengend warm was om te roeien. De snelle sloepen starten in Grou altijd achter in het deelnemersveld. De AH zat samen met de Icterus uit Haarlem in de een na laatste start. In de allerlaatste start, twee minuten later, moest de Snurk uit Harlingen het in zijn eentje zien te rooien. Direct na de start op de gunstige stuurboord startplaats ging de vlam in de pijp. Met slagtempo 34 werd er stevig doorgeroeid. Na 14 minuten roeien door dieper water over onder andere het Pikmeer werd door stuurman Cees gemeld dat we al bijna een minuut op de twee snelheidsconcurrenten voor ons waren ingelopen. Dat motiveert natuurlijk enorm. De gelijk gestarte Icterus verdween langzaam maar zeker achter ons uit zicht en ook de afstand met de Snurk werd hoe langer hoe groter. 18

19 Na dat diepere stuk komen echter de ondiepere vaarten en sloten en juist daar moesten de Gouteyk en Mercator worden achterhaald en hopelijk ook ingehaald. Bij een van de sluisjes was het zo ver, we lagen kop aan kont met de Gouteyk en moesten even inhouden (vooral drinken dan!). Na de sluis ging het gas er weer op. We schoven langzaam maar zeker voorbij de Gouteyk en op weg naar de 25 meter er voor varende Mercator. Bij het volgende sluisje kort daarna het zelfde tafereel met de Mercator. Eerst even inhouden en na de sluis volle bak. Ook dat lukte. Het gevaar bestond echter dat de Mercator zou kunnen gaan stayeren en daarom moest er daarna nog even in het rood doorgeroeid worden om voldoende afstandmeters te pakken zodat die mogelijkheid werd afgesneden. Daarna had de AH een hele vrije baan voor zich. In het diepere gedeelte van het vaarwater roeiend werd op jacht gegaan naar de volgende concurrenten: de Razende Snol, het Pulletje, de STC sloep de Anthony van Hoboken en de Twirre (dit maal met zes roeiers). Was op het eerste stuk de wind tegen, in het tweede gedeelte van de race was de wind grotendeels mee. De snelheid is dan wel hoger, maar kost beslist niet minder energie omdat er altijd geprobeerd wordt zo dicht mogelijk tegen de verzuring aan te roeien. De Razende Snol werd als eerste ingehaald, terwijl daarvoor door de Twirre, Anyhony van Hoboken en het Pulletje een titanengevecht op snelheid werd uitgevochten. De Twirre moest door de kleinere bemanning de andere twee laten gaan en werd iets later ook door de AH voorbij gelopen. Precies op het moment dat de Anthony van Hoboken het Pulletje probeerde in te halen, passeerde de AH het Pulletje aan de andere kant. Uitermate gunstig voor de AH, omdat het voor de STC-sloep nu onmogelijk werd gemaakt om achter de AH te gaan plakken. Op die manier zou de AH de STC sloep ongewild mee kunnen trekken naar een hogere eindklassering, ook hoger dan die van de AH zelf. Onze recht hartelijke dank daarom aan het Pulletje dat door zo goed hard te roeien de Anthony van Hoboken verhinderde achter de AH te kruipen. Op het laatste stuk van 3 km werden nog veel sloepen ingehaald. De finish kwam voor de AH na 1:54:52. Een goede tijd. Volgens GPS-Wim zou het er om spannen tussen de Anthony van Hoboken, het Pulletje en de AH. Volgens zijn vooraf berekeningen zouden we met de gerealiseerde roeitijden ongeveer het zelfde vermogen hebben geleverd. Dat we niet op het allerhoogste niveau mee zouden doen was ook allang bekend. Daarvoor zijn de Grutte Beer (vooral die), de Orkaan, de Trewes2 en zeker nog een drietal sloepen gewoon te goed voor ons. De AH er uit takelen ging ook zeer voorspoedig. Daarna lekker op de walkant zittend, wat bijdrinkend en etend en pratend werd van het mooie weer genoten. Omdat de prijsuitreiking pas rond uur zou zijn werd om uur de thuisreis aanvaard. Gelukkig allemaal weer heelhuids thuisgekomen werd na een uurtje bekend dat we als zevende waren geëindigd. Voor ons een heel mooi en zeker bevredigend resultaat. Inderdaad was de Grutte Beer weer eerste en de Orkaan tweede. Een maatje te groot voor de er achter geëindigde ploegen. De AH zat in een pelotonnetje van 6 sloepen die qua vermogen echt vlak bij elkaar presteerden, maar dit maal was de AH wel de eerste daarvan. Grou was dus niet grauw dit jaar. 19

20 THUIS OP DE KAAG. Zaterdag 11 juni was de jaarlijkse thuiswedstrijd van Ferox. Het Kaagwater is voor de Ferox-ploegen onderdeel van hun trainingsdomein en is al honderden keren door de Katwijkse roeiers bevaren. Er is precies bekend waar het ondiep is, waar goed geroeid kan worden en waar de moeilijk roeibare stukken zitten. Voor andere watersporters is ook direct duidelijk dat de Katwijkers hier thuis horen omdat ze hier talloze reukvlaggetjes hebben geplaatst zoals het goede domeinbeschermers betaamd. Dit jaar deden er twee Ferox-ploegen mee. De 10-koppige mixploeg in de Thussen Uit, ditmaal met zes roeisters en vier roeiers, en de heren in de Azorean High met tien roeiers. Een thuiswedstrijd en dat heeft zeker voordelen. In de eerste plaats hoeft er niet door iedereen vroeg te worden opgestaan en in de tweede plaats hoeft de boot niet op de trailer. De start en finish van de Kaagrace zijn altijd bij de starttoren bij de Kaagsociëteit. Om de Ferox-sloepen daar te krijgen worden ze meestal over het water daar naartoe gesleept, ook dit jaar weer. Ondanks de weersvoorspellingen viel het weer s morgens tegen. Wel een heerlijke temperatuur en geen wind, maar het was wel zeikerig. Niet heel erg, maar toch. Wim van Beelen sr was s morgens sleepkapitein. Met zijn jacht sleepte hij de Thussen Uit en Azorean naar de Kaag. In beide sloepen zaten een aantal roeiers om te sturen, te manoeuvreren en gewoon voor de gezelligheid. Ook voor de inwendige mens was goed gezorgd. Op de heenweg koffie en vooral in brandstof voor na de wedstrijd was in ruime mate voorzien. Begon de heenreis een beetje druilerig, gedurende het vaartochtje van een klein uurtje naar de start kwam er een slap waterig zonnetje tevoorschijn en werd het ook droog en erg aangenaam weer. Op het moment dat de sleep arriveerde, startten de 33 damesploegen voor hun ochtendrace. Goed getimed, want dat betekende dat er voldoende plaats was om de Ferox-sloepen af te meren. 20

21 Daarna was het koffie en/of theedrinken, wachten op de andere ploeggenoten en praten met bekenden van andere ploegen. De herenstart was om twee uur s middags. De Azorean High zat in de eerste start, de Thussen Uit in de laatste. In totaal deden er zo n 50 herenploegen mee aan deze voor het Nederlandse Sloeproeikampioenschap genomineerde wedstrijd. Intussen was het echt drukkend warm geworden om niet te zeggen benauwd. Voldoende koelvloeistof meenemen was daarom het credo. De Azorean High had de meest gunstige startpositie op de startlijn gekozen en lag klaar om weggeschoten te worden. De Gouteyk met roeiers van de Zeevaartschool Willem Barentsz op Terschelling, de afgelopen twee jaar een van de allerbeste ploegen, had positie gekozen niet naast, maar achter de Azorean High. Wellicht in de hoop om in de slipstream van de snelle Azorean High mee te kunnen liften. Na het startschot spurtten de eerste 10 sloepen weg. De Azorean High wist als snelste te vertrekken met in zijn kielzog inderdaad de Gouteyk. Er zat maar een klein gaatje van een meter of 20 tussen beide sloepen en het lukte de Azorean High maar heel moeilijk om dat gaatje groter te krijgen. Weer zo n 20 meter daarachter lag de Orkaan. Na een kilometer werd de afstand eindelijk wat groter en bij Jachtbouwer Van Lent was het verschil opgelopen tot een minuut. Wellicht hebben de roeiers van De Gouteyk, in een poging aan te klampen bij de Azorean High, zichzelf met deze start over de kop geroeid, want nu werden ze achterhaald door de Orkaan en gingen zelf fungeren als haas. De Orkaan mag ze daarvoor wel dankbaar zijn, want nu werden ze daardoor meegezogen naar een snelle tijd. Dat heeft ze zeker geen windeieren gelegd, maar hun kans op winst aanzienlijk vergroot. Intussen vergrootte de Azorean High zijn voorsprong steeds meer, tot zo n 3 minuten halverwege de race. Het was maar goed dat er genoeg koelvloeistof was meegenomen, want het was alweer drukkend warm en drinken een must, wilde men niet helemaal uitdrogen en instorten. 21

22 Zo goed mogelijk hard doorroeiend werd op weg gegaan naar de finish. De ploeg weet feilloos wanneer de finish nakend is, omdat die altijd wordt aangekondigd door geluidjes en aanmoedigingskreetjes uit de boeg. Op de finish, die kwam na 1 uur 34 minuten en 46 seconden, was de voorsprong op de tweede finishende sloep, de Gouteyk opgelopen tot een kleine zes minuten. Zes seconden later kwam de Orkaan over de meet. De Thussen Uit had de pech dat ze in de laatste start zat. Dat betekende als snelle sloep de langzamere sloepen die voor ze gestart waren, inhalen. Op de open stukken is dat geen enkel probleem, maar op de smalle stukken wel. Daar is het zo smal dat er maar één sloep tegelijk door kan (Boerenbuurt). Als je daar op een andere sloep inloopt, dan kun je die pas inhalen als je op breder water komt. Tijdverlies en plaatsverlies dus. De Thussen Uit finishte na 1 uur 49 minuten en 52 seconden. Een hele knappe tijd. Na de sloepen op een mooi plekje te hebben afgemeerd, werd er door beide Ferox-ploegen zittend in het zonnetje genoten van het intussen schitterend geworden weer. Dat de meegenomen brandstof daarbij goed van pas kwam, was te voorzien geweest. Het vochttekort werd meer dan voldoende aangevuld (zeg maar gerust overcompensatie ) en intussen werd er ook meegezongen, meegedeind en gedanst met de klassiekers van de optredende ras-leidsche groep Barry Badpak. Ze waren speciaal uitgenodigd om de jarige Wendy toe te zingen. 22

23 Rond half zeven volgde de prijsuitreiking. Voor de Azorean High een beetje tegenvallend resultaat met een elfde plaats. Het wattage was wel goed 91 Watt. Winnaar was inderdaad de Orkaan geworden met een wattage van 122 Watt en een ruime voorsprong op nummer twee, de Grutte Bear (116 Watt). In hun eigen klasse was de Thussen Uit 12 e geworden met een Wattage van 53 Watt. Daarmee eindigden ze als mixteam toch nog voor 4 herenploegen. De terugreis was vanwege het weer een regelrechte pleziertocht. Bij Ferox wordt iedere gelegenheid aangegrepen om mensen op te leiden tot betere roeiers en goede stuurlui. Ditmaal was het opa Kees die kleindochter Quinty de eerste beginselen van het sturen met touwtjes bijbracht. 23

24 Vlak voor de middagstart waren ook Dirk met fotograaf Gijs gearriveerd in Dirks super-de-luxe ex- KRB-vlet. De Azorean High werd teruggesleept door Dirk, de Thussen Uit door Willem van Beelen sr. De stemming zat er goed in, evenals de drank. Maar ja, wat er in gaat moet er vroeger of later ook weer uit. Er werden op de terugweg dan ook nog een paar domeinafscheidingen geplaatst en niet alleen in het gras. Hele hoosvaten werden over boord gekieperd en voor sommigen was dit nog te klein en moest er een hele emmer aan te pas komen. Was de heenweg wat zeikerig geweest, de terugweg dus ook, maar nu letterlijk. Ook Gijs had er alles voor over om de stemming er goed in te houden en kreeg zoals zo vaak de lachers op zijn hand, omdat hij bij het afmeren om Gijco af te zetten, weer zijn uiterste best deed om een gratis badbeurt te versieren. Het lukte hem bijna. Zo n 500 meter verder arriveerden we bij de roeiaccommodatie en werden de heren slepers hartelijk bedankt voor hun hulp. Beide sloepen werden afgemeerd, wonder boven wonder zonder ook maar een schrammetje schade. Het was een prachtdag geweest. Beide slepers nogmaals bedankt. 24

25 ROEIKALENDER

26 26

27 INFORMATIE ROEIVERENIGING FEROX Internet : info@rvferox.nl VLOK-teletekst : Pagina 642 Rekeningnummer : NL55RABO t.n.v. Penningmeester r.v. Ferox Bestuur Functie Naam Tel. Nr. Voorzitter Erik van Schie tmvanschie@gmail.com Secretaris Floor Maitimo f.maitimo@hetnet.nl Penningmeester Bas Langeweg baslangeweg@hotmail.com Werkgroepen en commissies Sponsor Aad Langeweg aad.langeweg@casema.nl Recreanten Redactie t Sloepie Aad Langeweg aad.langeweg@casema.nl Aad Langeweg aad.langeweg@casema.nl Webmasters Floor Maitimo Leendert Kasius f.maitimo@hetnet.nl leendertkasius@gmail.com Sloep contactpersonen Heren I Wim Haasnoot wim-saskia@planet.nl Heren II Ria van der Gugten hgugten@ziggo.nl Mixteam Erik van Schie tmvanschie@gmail.com Recreanten Aad Langeweg aad.langeweg@casema.nl * Kopij voor de website kunt u mailen naar website.rvferox@gmail.com Kopij voor het Sloepie graag naar aad.langeweg@casema.nl 27

28 28