Dennis Broeders, Colette (M.K.C.) Cuijpers & Corien (J.E.J.) Prins (red.) De staat van informatie

Transcriptie

1 W E T E N S C H A P P E L I J K E R A A D V O O R H E T R E G E R I N G S B E L E I D Dennis Broeders, Colette (M.K.C.) Cuijpers & Corien (J.E.J.) Prins (red.) De staat van informatie A M S T E R D A M U N I V E R S I T Y P R E S S

2 De staat van informatie

3 De serie Verkenningen omvat studies die in het kader van de werkzaamheden van de wrr tot stand zijn gekomen en naar zijn oordeel van zodanige kwaliteit en betekenis zijn dat publicatie gewenst is. De verantwoordelijkheid voor de inhoud en de ingenomen standpunten berust bij de auteurs. Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid De wrr is gevestigd: Lange Vijverberg 4-5 Postbus EA s-gravenhage Telefoon Telefax Website

4 WETENSCHAPPELIJKE RAAD VOOR HET REGERINGSBELEID De staat van informatie Dennis Broeders, Colette (M.K.C.) Cuijpers & Corien (J.E.J.) Prins (red.) Amsterdam University Press, Amsterdam 2011

5 Omslagafbeelding: Silo Strategy. Concept. Design Omslagontwerp: Studio Daniëls, Den Haag Vormgeving binnenwerk: Het Steen Typografie, Maarssen isbn e-isbn nur 759 / 754 wrr / Amsterdam University Press, Den Haag / Amsterdam 2011 Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Voor zover het maken van kopieën uit deze uitgave is toegestaan op grond van artikel 16B Auteurswet 1912 jº het Besluit van 20 juni 1974, Stb. 351, zoals gewijzigd bij het Besluit van 23 augustus 1985, Stb. 471 en artikel 17 Auteurswet 1912, dient men de daarvoor wettelijk verschuldigde vergoedingen te voldoen aan de Stichting Reprorecht (Postbus 3051, 2130 kb Hoofddorp). Voor het overnemen van gedeelte(n) uit deze uitgave in bloemlezingen, readers en andere compilatiewerken (artikel 16 Auteurswet 1912) dient men zich tot de uitgever te wenden.

6 5 inhoudsopgave Ten geleide 1 Inleiding Dennis Broeders, Colette Cuijpers en Corien Prins 1.1 ioverheid 1.2 De staat van informatie 1.3 Beginselen 1.4 Opbouw deel i 2 Systeemverantwoordelijkheid voor de informatiemaatschappij als positieve mensenrechtenverplichting Paul de Hert 2.1 Samenvatting 2.2 Wie draagt welke verantwoordelijkheden in de informatiesamenleving? Verantwoordelijkheid voor schendingen mensenrechten multinationals De state duty to protect, de corporate responsibility to respect en access to remedy 2.3 Zes lessen voor het debat over de informatiemaatschappij Het Europese mensenrechtenperspectief op verantwoordelijkheid in de informatiesamenleving Regulering vereist soms strafbaarstellingen Eindverantwoordelijkheid en de idee van verantwoordelijkheidsdistributie 2.4 Systeemverantwoordelijkheid inzake toegang en publieke privacy: Gaskin en Peck Systeemverantwoordelijkheid betreffende beveiliging: I.t. Finland 2.5 Schadevergoeding mag nooit de enige oplossing zijn; de idee van bescherming vooraf Als er schadevergoeding wordt toegekend moet deze redelijk doch substantieel zijn Het arrest Armonas t. Litouwen uit 2008: samenvattende beschouwing 2.6 Het eu Handvest als opstap naar systeemverantwoordelijkheid van de wetgever Waarom specifieke biometriewetgeving? De Wbp is toch van toepassing!

7 6 de staat van informatie Technologie actief tegemoet treden: het voorbeeld van de eprivacyrichtlijnen Technologie actief tegemoet treden: het voorbeeld van Rfid Spelverdeling van verantwoordelijkheden: het spel keurig afgehaspeld 2.7 Verantwoordelijkheden betreffende identiteitsfraude Een niet ondergebracht verantwoordelijkheidsprobleem Identiteit wordt beschermd via artikel 8 evrm De leer van de positieve plichten toegepast op identiteitsfraude: k.u. tegen Finland (2008) Gevolgtrekkingen voor de verantwoordelijkheid bij identiteitsfraude 2.8 Verantwoordelijkheden op het gebied van informatie over maatschappelijke aangelegenheden Keuzevrijheid als sleutel tot vergeten De ongelovige reiziger door cyberspace Positieve plichten tot mediapluralisme op grond van artikel 10 evrm en artikel 11 Handvest Gevolgtrekkingen: systeemverantwoordelijkheid voor mediapluralisme 2.9 Algemeen besluit 3 Overheidsverantwoordelijkheid in het informatietijdperk: een pleidooi voor het creëren van genormeerde experimenteerruimte Albert Meijer 3.1 Overheidsverantwoordelijkheid in het informatietijdperk 3.2 Verantwoordelijkheid als taak, deugd, vermogen en aansprakelijkheid 3.3 Gebruiksverantwoordelijkheid: verantwoord gebruik van ict door de overheid Verantwoordelijkheid als deugd: legaal, neutraal, behoorlijk en transparant gebruik van ict door de overheid Verantwoordelijkheid als vermogen: nieuwste mogelijkheden benutten of kiezen voor oude zekerheden? Verantwoordelijkheid als aansprakelijkheid: vergroten van effectiviteit of minimaliseren van risico s? Belangrijkste vraagstukken bij gebruiksverantwoordelijkheid voor ict 3.4 Systeemverantwoordelijkheid: overheidsverantwoordelijkheid voor ict in de samenleving Verantwoordelijkheid als taak: burgers beschermen en oplossingen voor systeemfalen Verantwoordelijkheid als deugd: lege overheid of leiderschap? Verantwoordelijkheid als vermogen: samenwerking of autonomie?

8 inhoudsopgave Verantwoordelijkheid als aansprakelijkheid: bureaucratisering? Belangrijkste vraagstukken bij systeemverantwoordelijkheid voor ict 3.5 Klassieke organisatiekundige en politiek-filosofische spanningen in een nieuw jasje Gebruiksverantwoordelijkheden: stabiliteit versus flexibiliteit Systeemverantwoordelijkheid: procesmatige verantwoordelijkheid geven versus verantwoordelijkheid nemen Genormeerde experimenteerruimte: intelligent manoeuvreren door onbekend gebied 4 Gedijen bij onveiligheid. Afwegingen rond de risico s van informatietechnologie Michel van Eeten 4.1 Waar maken we ons druk over? 4.2 Is het veilig? 4.3 Kosten en baten van onveiligheid 4.4 Het nut van decentrale afwegingen rondom veiligheid 4.5 Externaliteiten rond veiligheidsrisico s Opkomst van botnets Fraude met online betalingsverkeer Lekken uit databases 4.6 Rol van de overheid Ex ante veiligheidsregulering Ex post aansprakelijkheid Verplichte melding van incidenten Aansprakelijkheid van intermediaire actoren 4.7 Tot slot 5 Het recht op vergetelheid. Politiële en justitiële gegevens in een digitale wereld Ybo Buruma 5.1 Beleid, informatie en technologie: veranderingen Strafrecht in de risicosamenleving Inlichtingenwerk Technologische ontwikkeling 5.2 Het geheugen in het digitale tijdvak Biologisch en digitaal vergeten IJkpunten: accuratesse, betrouwbaarheid en controle Specifieke betrouwbaarheidsproblemen: fout positief en fout negatief 5.3 Opslag en gebruik van gegevens in de strafrechtsketen Opslag en verwerking van politie- en justitiegegevens: wetgeving

9 8 de staat van informatie Kennisneming, verbetering en verwijdering van politie- en justitiegegevens Het gebruik van politiële en justitiële gegevens Bestandsvergelijking en datamining 5.4 Waarom zou vergetelheid wenselijk zijn? Een fundamenteel andere herinnering: overheid en samenleving Privacy: een mensenrecht en een maatschappelijk begrip Privacy en opgeslagen gegevens in het recht 5.5 Bezwaren tegen een recht op vergetelheid Bezwaren tegen verwijdering door de overheid als systeemverantwoordelijke Bezwaren tegen verwijdering door de overheid als gebruiker 5.6 Conclusie 6 Klachten over toepassingen van informatietechnologie: Analyse van een aantal overheidsbestanden Sunil Choenni, Erik Leertouwer en Tony Busker 6.1 Inleiding 6.2 Onderzoeksvragen en aanpak 6.3 Analyse van geregistreerde klachten cmi cbp Een reflectie op de bestanden 6.4 Een eerste stap naar meer inzicht in potentiële klachten 6.5 Conclusies deel ii 7 Grensoverschrijdende mobiliteit van personen en de digitale grenzen van Europa Dennis Broeders 7.1 Inleiding 7.2 Staten, standaarden en industrie 7.3 De institutionele setting: van Maastricht naar Lissabon De jbz-agenda: van Tampere naar Stockholm 7.4 Eerste generatie databanken: moeilijke migranten in beeld Schengen Informatie Systeem i en ii Eurodac Visum Informatie Systeem Tussenconclusie 7.5 Tweede generatie databanken: iedereen in beeld Passenger Name Records (pnr-data)

10 inhoudsopgave Entry/Exit-systeem Biometrisch paspoort Tussenconclusie 7.6 Rol van industrie en adviseurs 7.7 Rol van standaarden 7.8 Conclusie 8 Jeugdzorg via systemen. De Verwijsindex Risicojongeren als spin in een digitaal vangnet Esther Keymolen en Corien Prins 8.1 Inleiding 8.2 Korte schets verwijsindex en context Melden van risico, niet inhoud Wanneer mag men melden? Van proeftuin naar wet Iedere lokale context een eigen systeem Ambities op rijksniveau: preventief ingrijpen door gestroomlijnde informatie-uitwisseling Een divers palet aan ambities op lokaal niveau 8.3 De actoren in beeld Gemeenten Het ministerie Leveranciers Instanties en hun professionals: wie mogen (maar moeten niet) melden? Toezichthouder en helpdesk 8.4 Systemen en tendensen bij digitalisering in de jeugdzorg Overige initiatieven Verschuivingen in de jeugdzorg 8.5 Motieven Transparantie Efficiëntie en effectiviteit Keuzevrijheid Accountability Privacy 8.6 Slot 9 De digitale patiënt centraal. Medische informatie in een digitale wereld Anne-Greet Keizer 9.1 Inleiding 9.2 Medische informatie Medische informatie over de patiënt

11 10 de staat van informatie Medische informatie voor de patiënt en de zorgconsument Informatie voor wetenschappelijk medisch onderzoek Informatie voor zorg- en managementprocessen 9.3 Het medisch dossier in ontwikkeling Naar een elektronisch medisch dossier Wat doet het elektronisch dossier met zijn context? 9.4 Het landelijk epd Ontwikkeling en invoering Externe krachten Het epd en de rol van de patiënt Verschuiving in de doelstelling van het epd 9.5 ehealth Wat wordt er onder verstaan? De opkomst van ehealth in beleid Medische informatie op internet Kansen en risico s van ehealth voor verschillende actoren 9.6 Beginselen Efficiëntie en effectiviteit Privacy Transparantie Keuzevrijheid Accountability 9.7 Conclusies Vormgeving en uitvoering Van passieve patiënt tot regisseur 10 Chief Information Officers bij de rijksoverheid Tamara Snijders 10.1 Inleiding 10.2 Een theoretische kijk op de rol van de cio Onderzoek Algemene Rekenkamer Maatregelen van het kabinet Informatiemanagement en de rol van de cio Een tussenstand 10.3 Van ontwerp naar uitvoering: cio s bij het rijk Ieder departement een cio Verschillende posities Een netwerk van cio s Afstand tot beleidsdirecties Adviserende rol Risicomanagement Reikwijdte cio office

12 inhoudsopgave Architectuur en portfoliomanagement Opdrachtgeverschap Interdepartementale samenwerking 10.4 Tot slot Over de auteurs

13

14 13 ten geleide De publieke sector heeft de afgelopen jaren enthousiast de vruchten van het fenomeen digitalisering geplukt. Nu digitale toepassingen ook bij de overheid een vaste plaats in beleid en bij beleidsuitvoering hebben veroverd en hun alomtegenwoordigheid verder groeit, tekenen zich de fundamentele veranderingen en consequenties voor de burger, samenleving en overheidsinstituties af. Zo blijken de rollen en posities van overheden en burgers te veranderen en te verschuiven en wordt bovendien duidelijk dat deze veranderingen van betekenis zijn of: zouden moeten zijn voor zowel de bestuurlijke inrichting als ook de verantwoordelijkheidsverdeling tussen overheid en burgers. De essays in deze verkenning handelen over bredere ontwikkelingen en thema s die met deze veranderingen en verschuivingen samenhangen en vormen daarmee onderdeel van een project dat de wrr medio 2008 is gestart en dat onder leiding stond van het Raadslid prof.mr. Corien Prins. Centraal in dit project stond de vraag naar de betekenis van digitalisering voor de relatie tussen overheid en bur - gers. De kennis in deze bundel legt mede de basis voor het rapport dat de wrr hierover begin 2011 heeft uitgebracht. Een ander deel van het ondersteunende materiaal is vanaf het najaar van 2010 verschenen als webpublicatie en kan via worden gedownload. Op basis van zowel de bijdragen in deze ver - ken ning, de webpublicaties als uitgebreid empirisch en door de wetenschappelijke literatuur ondersteund onderzoek constateert de wrr dat de overheid als gevolg van de inzet van ict de facto is veranderd in een informatie-overheid (ioverheid). De hiermee gepaard gaande kansen, maar ook kwetsbaarheden nopen naar de mening van de raad tot een heroriëntatie. Voor de verdere digitalisering is het, zoals de raad in het rapport ioverheid betoogt, van groot belang dat de overheid beseft een ioverheid te zijn en haar bestuurlijke kaders en organisatie daarop aanpast. Onze grote dank gaat uit naar alle auteurs die hebben meegewerkt aan deze verkenning. Hun bijdrage strekte veel verder dan het leveren van hoofdstukken en daarmee inbreng voor het wrr-rapport ioverheid. Ook hun enthousiaste deelname aan de begin 2010 georganiseerde auteursbijeenkomst en de kennis en suggesties die ze daarbij inbrachten, zijn van grote waarde geweest om zowel deze verkenning als het rapport tot stand te doen komen.

15

16 15 1 inleiding Dennis Broeders, Colette (M.K.C.) Cuijpers en Corien (J.E.J.) Prins Op verschillende terreinen waar de overheid een verantwoordelijkheid voor beleid en uitvoering draagt denk bijvoorbeeld aan zorg, veiligheid en sociale zekerheid worden steeds vaker ict-applicaties ingezet. De laatste jaren is binnen het brede domein van de overheid dan ook een indrukwekkend arsenaal aan ict-initiatieven ontplooid. Als voorbeelden kunnen het Elektronisch Patiëntendossier (epd), het biometrische paspoort en de Verwijsindex Risicojongeren (vir) genoemd worden. De ontplooiing van ict-initiatieven binnen de overheid richt zich daarbij zowel op een verbetering van de dienstverlening aan de burger als op het optimaliseren van de (samen)werking tussen ambtenaren en diensten in de backoffice van de overheid. Uiteindelijk heeft deze inzet van informatietechnologie ook gevolgen voor de relatie en verhouding tussen de overheid en haar burgers, waarbij deze gevolgen zowel beoogd als onbedoeld kunnen zijn. In het wrr-project Beleid, Informatie en Technologie (bit) staan deze gevolgen centraal. In het verlengde van de observaties hierover komt de vraag aan de orde of bestaande institutionele arrangementen voldoende zijn toegesneden op deze veranderingen en zo niet, welke inhoudelijke, procedurele en institutionele aanpassingen noodzakelijk zijn om de uitdagingen van een steeds verder digitaliserende overheid te adresseren. Met andere woorden, het project beoogt een werkbaar perspectief te ontwikkelen op de rol en verantwoordelijkheid van de digitale overheid, in het bijzonder waar deze, direct dan wel indirect, raakt aan de verhouding overheid-burger. 1.1 ioverheid De resultaten van het bit-onderzoek vinden hun weerslag in het wrr-rapport ioverheid. Bij de zoektocht naar de fundamentele veranderingen voor en binnen een digitaliserende overheid, zoomt het rapport specifiek in op informatieprocessen die onder invloed van moderne technologie sterk van aard, reikwijdte en impact wijzigen, zijn gewijzigd of mogelijk zullen wijzigen. Behalve de focus op de relatie burger-overheid, zijn een aantal andere keuzes van belang geweest voor het onderzoek. Binnen het begrippenpaar informatie en technologie vormt informatie het vertrekpunt van de analyse. Dat betekent dat de technologie niet a priori en op zichzelf van belang is voor de analyse, maar wel in relatie tot de veranderingen die een technologische innovatie met zich meebrengt in termen van informatie en informatiestromen. Biometrie is hoofdzakelijk een belangrijke technologie, omdat het als sleutel fungeert voor het koppelen van persoonsinformatie, niet vanwege de technische ins en outs. Als leidraad voor de verschillende deelstudies is gekozen voor de dynamiek tussen zowel een aantal beginselen (zoals veiligheid,

17 16 de staat van informatie privacy en transparantie, zie verder par. 1.3) die in de discussie over techniek en informatie een prominente rol spelen, als voor de dynamiek tussen de actoren (rijksoverheid, uitvoerende instanties, gemeenten, internationale organisaties, bedrijfsleven en burgers) die de discussie over en de ontwikkeling van de digitaliseringsinitiatieven sturen. Uiteindelijk leidt de analyse in het rapport ioverheid tot een serie aanbevelingen over de rol en verantwoordelijkheid van de overheid in digitaliseringsprocessen. Met deze afbakeningen komen ook de hoofdvragen van het rapport in beeld. Hoe ontwikkelt de digitale overheid zich in de praktijk van alledag? Wie spelen hier een leidende rol en hoe staat het daarbij met de interactie tussen beleid en uitvoering? Welke kwesties treden naar voren als het om goed opdrachtgeverschap van de overheid gaat? Welke informatiestromen resulteren uit de inzet van moderne ict door de overheid en wat zijn de bedoelde en onbedoelde gevolgen daarvan, niet alleen voor burgers, maar ook voor de overheid zelf? Valt de discussie over de uiteenlopende beginselen die in het geding zijn bij een digitaliseringsinitiatief variërend van veiligheid, privacy, efficiëntie en transparantie op een vruchtbare wijze te voeren? En, ten slotte, welke inhoudelijke, procedurele en institutionele aanpak is aan de orde wil de overheid op een zorgvuldige en innovatieve wijze het toekomstig pad van digitalisering vervolgen? Het rapport ioverheid laat zien dat de term eoverheid met zijn focus op de techniek, individuele applicaties en dienstverlening niet langer strookt met de dagelijkse realiteit van een digitaliserende overheid. De digitale overheid heeft zich de facto en bijna ongemerkt ontwikkeld tot een ioverheid. Dit is echter geen bewuste strategie van de overheid geweest. Het rapport laat zien dat in de dagelijkse praktijk van politiek en bestuur allesbehalve vanuit het samenhangende idee van de ioverheid wordt gedacht en gewerkt: het overgrote deel van de overheidsinitiatieven voor digitalisering en de informatiestromen die daaruit volgen, worden geïsoleerd bepleit, beoordeeld en ingevoerd. De centrale aanbeveling van het rapport ioverheid is dan ook dat het besef een ioverheid te zijn, in het doen en denken van de overheid verankerd dient te worden. Het paradigma van de eoverheid moet worden ingewisseld voor dat van de ioverheid. Om dat te bereiken is die centrale aanbeveling verder uitgewerkt in een aantal strategische en institutionele aanbevelingen die de overheid in staat moeten stellen om de eigen beleidskaders en instituties in de pas te brengen met de praktijk van de ioverheid. Hoewel de genetwerkte ioverheid niet centraal en hiërarchisch aangestuurd kan worden, ligt in het besef wel de mogelijkheid de verdere ontwikkeling ervan in goede banen te leiden. 1.2 de staat van informatie Het onderzoek dat ten grondslag ligt aan het rapport ioverheid is langs drie lijnen opgezet. Naast de eerste lijn, die gevormd wordt door bestaande Nederlandse en

18 inleiding 17 internationale wetenschappelijke literatuur, heeft de wrr ook twee lijnen van eigen onderzoek uitgezet. De eerste daarvan betreft vele gesprekken met wetenschappers, deskundigen, beleidsmakers en uitvoerders, die in het kader van dit project gevoerd zijn en welke een schat aan informatie hebben opgeleverd. De tweede lijn is het onderzoek dat de wrr ten behoeve van dit rapport zelf heeft uitgevoerd en door externe auteurs heeft laten uitvoeren. De resultaten hiervan zijn neergelegd in essays en empirische studies. De empirische studies zijn weer onderverdeeld in domeinstudies en blackbox-studies. De domeinstudies schetsen ontwikkelingen van digitalisering en informatisering op een breder (beleids-) terrein, zoals gezondheidszorg of het immigratiebeleid, terwijl de blackboxstudies zich richten op een veel specifieker gebied of een concrete toepassing, zoals het epd, het biometrisch paspoort of het Europese ecall-initiatief. Hiernaast belichten enkele essays de bredere en conceptuelere thema s die het onderzoeksdomein betreffen. Overheidsverantwoordelijkheid en kwesties en afwegingen rondom risico s van informatietechnologie spelen hierin een centrale rol, zij het vanuit verschillende perspectieven zoals het strafrecht en de fundamentele mensenrechten. Dit onderzoek heeft geleid tot een veelheid aan bronnen die samen de bouwstenen voor het rapport ioverheid vormen. Allereerst zijn dat de domeinverkenningen, achtergrondstudies en de essays die als hoofdstuk in deze verkenning zijn opgenomen. Hiernaast is het empirisch materiaal gestoeld op en getoetst in een groot aantal interviews en discussiebijeenkomsten. Deze laatste hebben plaatsgevonden met de Raad van State, de Eerste Kamer en diverse burgerrechtenbewegingen. Tevens is met internationale wetenschappers van gedachten gewisseld tijdens een door de wrr en het Oxford Internet Institute (Oxford, vk) in mei 2010 georganiseerd expertseminar. Een belangrijke bouwsteen van het rapport wordt verder gevormd door de blackbox-studies. Deze zijn uitgegeven als webpublicatie en te raadplegen op Het betreft de volgende studies: Bettine Pluut (2010) Het landelijk epd als black box: besluitvorming en opinies in kaart; Vincent Böhre (2010) Happy Landings? Het biometrische paspoort als zwarte doos; Jelle Attema en David de Nood (2010) Over de rolverdeling tussen overheid en burger bij het beschermen van identiteit; Paul Potters en Marije de Vreeze (2010) ecall Blackbox; Marie-José Bonthuis en Jan Holvast (2010) Blackbox-onderzoek veiligheidshuizen; Mark van Loon (2010) Goed opdrachtgeverschap jegens ictu; Max Snijder (2010) Het biometrische paspoort in Nederland: crash of zachte landing?; en Henk Griffioen (2011) Location based privacy in constellaties van publiek-private verantwoordelijkheid. De studie van Attema en De Nood is het resultaat van een survey-onderzoek waarin de rol en verantwoordelijkheid van de overheid bij de inzet van ict centraal staan en dat is uitgevoerd door ecp-epn in samenwerking met Centerdata en de wrr.

19 18 de staat van informatie 1.3 beginselen Wie de beleidsvoorstellen voor digitalisering en het debat daarover van de afgelopen jaren overziet, stelt vast dat in de argumentatie en retoriek van betrokken actoren een aantal beginselen dominant is. Zo figureren veiligheid en privacy prominent in de discussies. Maar tot terugkerende beginselen behoren ook transparantie, accountability, keuzevrijheid, efficiëntie en effectiviteit. De invulling van deze beginselen is niet alleen van situatie tot situatie verschillend, maar verandert door de tijd heen ook onder invloed van de technologische en maatschappelijke ontwikkelingen. Voor een beter begrip en om een uiteindelijke weging tussen deze beginselen mogelijk te maken is door de wrr-projectgroep Beleid, Informatie en Technologie voor elk van de beginselen een conceptuele verkenning ondernomen. Deze zijn weergegeven in korte interne notities die ter voeding en inspiratie zijn meegegeven aan de externe en interne auteurs voor hun werk aan de verschillende essays, domeinverkenningen en blackboxes. Om de lezer van deze verkenning een handvat te bieden met betrekking tot de beginselen en de daaraan toegekende betekenis, volgt hieronder een korte duiding van elk beginsel. Identiteit en identificatie Identificatie is voor de overheid het vertrekpunt voor een steeds uitgebreidere verzameling van informatie over burgers. Daarbij gaat het niet langer alleen om het vaststellen wie iemand is, maar om zowel in de breedte (met zoveel mogelijk gegevens) als in de diepte (met zo specifiek mogelijke gegevens) een beeld te vormen van burgers ( burgerbeelden ). Deze burgerbeelden worden onder andere gevormd door het koppelen van bestanden rondom een persoon. Deelidentiteiten (belastingbetaler, autobezitter, uitkeringsgerechtigde) die voorheen van elkaar ge - scheiden waren, worden samengebracht (samengestelde identiteit). De idee hierbij is dat hoe meer men weet over de burger (holistisch burgerbeeld), hoe efficiënter en effectiever doelstellingen als dienstverlening en handhaving kunnen worden gerealiseerd. Deze burgerbeelden hebben de schijn volledig te zijn. Het dynamische karakter van de persoonlijke identiteit van individuele burgers toont echter dat dergelijke abstracte burgerbeelden niet stroken met de realiteit waarin een identiteit tot uitdrukking komt. Burgerbeelden (profielen) blijven kortom te allen tijde een abstractie van een persoonlijke identiteit. Dit roept op zijn beurt vragen op in de sfeer van andere beginselen zoals privacy en verantwoordelijkheid. Identificatie gebeurt vaak via zogenaamde identifiers. Dit kan iemands naam zijn, maar ook een identiteitskaart of een burgerservicenummer (bsn). Met de toenemende populariteit van online interactie is ook de vraag naar digitale identifiers gegroeid. Het kan ook zijn dat klassieke identificatiemiddelen een technologische make-over krijgen; denk bijvoorbeeld aan de toevoeging van biometrie aan het paspoort. Het betreft hier veelal geen neutrale digitaliseringsslag, omdat naast de oude identificatiefunctie ook nieuwe functies mogelijk worden gemaakt. Ook

20 inleiding 19 kan eenzelfde identificatiemiddel binnen verschillende digitale contexten gebruikt worden; denk bijvoorbeeld aan het bsn, ontworpen voor het domein van de overheid, maar steeds vaker ook gebruikt ter identificatie in de private sector. Om de explosieve groei van allerlei deelidentiteiten en online identifiers te beheersen, groeit de belangstelling, ook binnen de overheid, voor identiteitsmanagement. Het gebruik van een unieke identifier heeft voor de burger als voordeel dat hij of zij geen tientallen verschillende paswoorden en codes meer hoeft te onthouden. Het gebruik van unieke identifiers brengt echter ook risico s met zich mee. Zo maakt het burgers kwetsbaar voor het opkomende fenomeen van identiteitsdiefstal. Immers, één gekraakte identifier geeft toegang tot vele deelidentiteiten. Soms heeft het gebruik van verschillende identifiers ook de voorkeur, bijvoorbeeld wanneer het niet wenselijk is dat bepaalde gegevens in verschillende domeinen bekend worden. Keuzevrijheid Het vergroten van keuzevrijheid wordt vrijwel altijd gelijkgesteld aan het verschaffen van zoveel mogelijk informatie, ervan uitgaande dat meer informatie ook altijd leidt tot meer keuzes en ook betere keuzes (Tiemeijer & Thomas 2009: 11). ict wordt niet alleen ingezet om informatie te ontsluiten, maar ook om informatie te filteren en doorzoeken. Online zijn er tal van websites, fora en vergelijkingssites die het individu helpen zich een weg te banen door vele informatiestromen en, door middel van slimme algoritmes (mensen die boek x kochten, schaften ook boek y aan), bij te staan in het maken van keuzes. Critici stellen daarentegen dat de technologische keuzehulpmiddelen juist afbreuk doen aan de optimalisering van keuzevrijheid. Zij vrezen dat de diversiteit en variëteit die de (digitale) wereld heeft te bieden, door deze technologische filteringen juist verloren gaat. In de relatie burger-overheid gaat keuzevrijheid ook over de wijze waarop de overheid bereikbaar is en of hier voor de burger een keuze bestaat tussen het digitale en het niet-digitale kanaal. Hierbij speelt ook het fenomeen van het verlies van functionaliteiten een rol, waarbij een functionaliteit die onder de oude dienst beschikbaar was, onder de nieuwe dienst niet meer benut kan worden. Illustratief is hier de ov-chipkaart, waar het retourtje niet meer bestaat en DigiD waarmee het in eerste instantie niet mogelijk was om als vertegenwoordiger namens de houder van de handtekening een handeling te verrichten. Een derde tendens die van invloed kan zijn op keuzevrijheid betreft slimme of niet-zichtbare applicaties, zoals bepaalde webapplicaties, die (verhuld) mogelijk (ongewenste) keuzes gaan maken voor gebruikers door hun zoekgedrag te sturen. Transparantie Transparantie wordt heden ten dage sterk gekoppeld aan het recht op informatie (Singh 2007; Horsley 2007). Iets wordt pas transparant wanneer er gegevens beschikbaar zijn. In de literatuur worden dikwijls drie technologische ontwikkelingen onderscheiden die transparantie vergroten. Ten eerste zijn door de inzet

21 20 de staat van informatie van technologie de mogelijkheden voor het verzamelen van steeds meer verschillende soorten van informatie toegenomen. Ten tweede is de opslagcapaciteit enorm vergroot waardoor heel veel gegevens op eenvoudige wijze een zeer lange tijd (en soms in de praktijk zelfs onbeperkt) te bewaren zijn. Ten derde worden er steeds meer geavanceerde technieken ontwikkeld, zoals datamining en profiling, waarmee grote massa s data uit verschillende contexten aan elkaar worden gekoppeld om hier vervolgens (voor beleid en beleidsuitvoering) relevante informatie en nieuwe kennis uit te destilleren. In de relatie burger-overheid is er een duidelijke trend waarneembaar waarbij de burger, vaak zonder dat hij hiervan zelf op de hoogte is, steeds zichtbaarder en transparanter wordt voor verschillende overheidsinstanties die door middel van het koppelen van bestanden en uitvoerige dataverzameling tot een zo volledig mogelijk burgerbeeld proberen te komen. Een transparante burger is voor de overheid belangrijk, omdat zij zo proactiever kan optreden en de dienstverlening beter kan afstemmen op de behoefte van de burgers (Van der Hof et al. 2009). Tegelijk biedt een transparante burger de overheid ook de mogelijkheid deze burger beter te controleren en in zijn gedrag te sturen. Deze ontwikkeling maakt het echter voor de burger steeds minder duidelijk wie bij de overheid welke informatie over hem bezit en op basis van welke informatie iemand tot een besluit komt. Daarnaast kan gewezen worden op de opkomst van allerhande initiatieven om de overheid transparanter te maken. Een transparante overheid, mede mogelijk gemaakt door de inzet van ict, faciliteert accountability (Meijer 2003). Effectiviteit en efficiëntie Bij effectiviteit en efficiëntie gaat het niet enkel om het versoepelen van de relatie burger-overheid bijvoorbeeld door het verlagen van administratieve lasten en het opzetten van een centraal aanspreekpunt voor burgers, maar ook om het verbeteren van de interne bedrijfsvoering. Het politieke en bestuurlijke geloof in ict voor het verbeteren van de efficiëntie van de overheid is de afgelopen jaren groot gebleken. Niet alleen gaat men ervan uit dat technologie in hoge mate stuurbaar en dus ook dienstbaar is aan de vooropgestelde doelstellingen, men gaat er ook van uit dat zowel interne als externe werkprocessen gebaat zijn bij digitalisering. Het is alleen de vraag of ict deze verwachtingen ook waarmaakt. Hier betreden we het terrein van effectiviteit, een term die vaak in samenhang met efficiëntie wordt gebruikt. Iets is immers pas efficiënt als het ook effectief ofwel doeltreffend is. Duidelijkheid over wat ict in bijvoorbeeld de dienstverlening of handhaving precies oplevert, is er echter niet of nauwelijks. Zo zijn er wel ramingen wat de veranderingsprocessen via e-dienstverlening moeten opleveren, maar zijn er (nog) geen harde cijfers die dit bevestigen (Kearns 2004). Deels komt dit door een gebrek aan evaluatie waardoor cijfers simpelweg niet voorhanden zijn. Deels weet men soms ook niet wat precies gemeten dient te worden of in welke grootheden zaken uit te drukken. De opbrengst van efficiëntie wordt bovendien niet altijd gewogen ten opzichte