[305. Nadere voorsieningen Ier

Transcriptie

1 [305. Nadere voorsieningen Ier Dezelfde straf wordt opgelegd aan dan voor een goud- of zilversmid, kashouder, horlogemaker, rijwielhandelaar, uitdrager, opkooper of tagrijn liandelenden persoon, die een feit begaat, als in hel voorgaande lid onder n. 1 8 omschreven. Be schuldige kan worden ontzet van de uitoefening van liet beroep waarin hij de overtreding begaan heeft. Artikol 487 ter. Do goud' of zilversmid, kashouder, horlogemaker, rijwieihandelaar, uitdrager, opkooper of tagrijn, die eenige verordening door den raad eener gemeente onder goedkeuring van gedeputeerde staten ter voorkoming van gevaar voor de bevordering van misdrijven uitgevaardigd en afgekondigd, overtreedt, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste twee duizend gulden. Dezelfde straf wordt opgelegd aan hem die het beroep van opkooper uitoefent, zonder daarvan te voren liet hoofd der plaatselijke politie of een door dat hoofd aangewezen ambtenaar I schriftelijk in kennis te hebben gesteld.'" 8 2. AH ikei (i. In artikel i>37 van het Burgerlijk Wetboek worden de woorden op eene jaar- of eene andere markt, op eene openbare veiling, of van oenen koopman gekocht heeft, die bekend staat In dergelijke voorwerpen gewoonlijk handel te drijven" vervangen door: op eene jaai- of eene andere markt, of op eene openbare veiling gekocht heeft". 8. Artikel 7. In artikel 219 van het Wetboek van Strafvordering wordt, in plaats van de woorden tenzij de regtbank beslisse, dat deze de voorwerpen door misdrijf heeft verkregen, in welk geval zij de teruggave kan gelasten aan den met name in het vonnis te vermelden persoon aan wier. de voorwerpen wederregtelijk zijn onttrokken", gelezen: tenzij «Ie regtbank beslisse, dat de voorwerpen door misdrijf aan den eigenaar of regt- j hebbende zijn onttrokken, in welk geval zij, al of niet voor- ' waard cl ijk en onverminderd de regten van derden, de teruggave kan gelasten aan den met name in het vonnis te vermelden persoon aan wien de voorwerpen wederregtelijk z\jn onttrokken". ; 4. Artikel 8. Do ambtenaren, aangewezen bij artikel 8 van het Wetboek van Strafvordering, alsmede alle ambtenaren van Rijks- en! gemeentepolitie en de marechaussee hebhen te allen tijde vrijen toegang tot alle localiteiten en alle plaatsen, waarvan rede- I lijkenvijs kan worden vermoed, dat zij dooreen goud- of zilver* smid. kashouder, horlogemaker, rijwielhandelaar, uitdrager, opkooper of tagrijn in de uitoefening van zijn bedrijf worden gebruikt. Artikel 906ta van het Wetboek van strafrecht is van toepassing. Indien de voormelde ambtenaren bij de toepassing van liet voorgaande lid eene woning moeten binnentreden, doen zijdat tegen den wil van den bewoner niet dan op schrift el ij ken last van den burgemeester. Van dit binnentreden wordt door hen proces-verbaal opgemaakt, dat binnen tweemaal vier en twintig uren aan hem, wiens woning is binnengetreden, in afschrift wordt medegedeeld. Lasten en bevelen, dat deze in het Staatsblad zal worden geplaatst, en dat alle Ministerieele Departementen, Autoriteiten, Colleges en Ambtenaren, wie zulks aangaat, aan de nanwkeurige uitvoering de hand zullen houden. tiegeven De Minister van Justitie, 2 3.] bestrijding van heling. ( ) MEMORIE VAN TOELICHTING. De reeds lang gevoelde behoefte aan naden; wettelijke voorzieningen tot bestrijding van heling heeft zich onder de tegen woordige buitengewone omstandigheden in steeds toenemende mate doen gevoelen. De ondorgeteekende heeft dan ook zoo spoedig mogelijk na zijn optreden zich gezet tot de samenstelling van de wetsvoordracht, welke hiernevens wórdt aangeboden. Naar zijne meening zijn voorzieningen van vierderlei aard opgenomen in vier onderscheidene paragrafen van het wetsontwerp ten deze noodzakelijk, voorzieningen op het gebied van het strafrecht, op dat van het burgerlijk recht, van de strafvordering en van het administratief recht. 1. Voorzieningen op het gebied van het strafrecht. Art. 1. In het vraagstuk der bestrijding van heling speelt het begrip opkooper" een groote rol. Het begrip komt reeds voor in artikel 437, eerste lid, Wetboek van Strafrecht. Men heeft daaronder te verstaan den gene, die zijn beroep maakt van het opkoopen. Bij den term opkoopen" nu heeft men, zonder dat getracht wordt hier eene definitie te geven, met name te denken aan het koopen van gebruikte of ongeregelde goederen of. buiten den geregelden handel, zoo b.v. van willekeurige of onbekende peisonen, van andere dan geordende leveranciers of handelaars, van goederen, met het kenlijk doel om met die goederen handel te drijven. Dit opkoopen levert natuurlijk het groote gevaar op, dat het allicht aan misdadigers de gelegenheid biedt oin door misdrijf verkregen goederen van de hand te doen en weder in het verkeer te brengen. Artikel 1, eerste lid. van het wetsontwerp strekt nu om te doen uitkomen, dat ook degene, die van opkoopen eene gewoonte maakt, als opkooper is aan te merken. Er zijn n.1. in de groote steden personen, bijv. caféhouders, die. nevens hun gewoon beroep, telkens wanneer de gelegenheid zich daartoe biedt, tevens opkoopen. Maken ook deze personen van hot opkoopen een beroep? De ondergeteekende zou die vraag bevestigend willen beantwoorden en zou dientengevolge de bestaande en de bjj deze wetsvoordracht nieuw voorgestelde bepalingen betreffende opkoopen zonder meer ook op de hierboven bedoelde personen van toepassing achten. Ten einde nochtans elke onzekerheid dienaangaande weg te nemen, is artikel 1. eerste lid, van het wetsontwerp voorgesteld. Het tweede lid van artikel 1 strekt om ontduikingen tegen te gaan. Het moet den opkooper niet mogelijk zijn do toepasselijkheid der strafwet te ontduiken door b.v. in plaats van met geld, in eigaretten, eet- of drinkwaren te betalen, of door de in werkelijkheid gekochte of ingeruilde goederen in schijn te huren. Art. 2. Men vergelijke hierbij het by artikel 3 nieuw voorgestelde artikel 417 ter Wetboek van Strafrecht. Niet alleen bij gewoonte-heling, doch ook b\j gewone of culpose heling, dient ontzetting van rechten, c.q. ook van het recht tot de uitoefening van het beroep, waarin het misdrijf is begaan, te

2 [30S. 3.] Nadere vnorsieningen ter bestrijding van hel kunnen weiden uitgesproken. Hel kan voor de samenleving /eer bedenkelijk zijn om den schuldige de verdere uitoefening van dat beroep Ie blijven vergunnen. Aft. B. Dit artikel wil, binnen de grenzen van het redelijker* wijs moeten vermoeden" van de misdadige herkomst, de zgn. tulpose heling strafbaar stellen. Ook in do horzioningsontwerpeii van de vroegere Ministers van Justitie, Ifra. CÖBT VAN DEK LINDEN en LoiFV, werd gelijke strafbaarstelling voorgesteld. Die, ontwerpen wilden daartoe echter artikel 410, eerste lid, Wetboek van Strafrecht aanvullen, waartegen hei bezwaar moei rijzen, dat aldus een opzettelijk en een culpoos misdrijf in een en dezelfde strafbepaling zouden worden samengevat. Beter komt het voor, de hier bedoelde strafbaarstelling In een nieuw artikel 417 bis neder te leggen. Over de beteekenis van het nieuw voorgestelde artikel 41 Ibis een enkel woord. De artikelen 416 en 417 richten zich tegen dengene, die de, misdadige herkomst van het voorwerp,heeft begrepen en moeten begrijpen", gelijk de vrijwel geijkte formule luidt il). Artikel 417 bis wil daarnaast strafbaar stellen hem, die, al is eenerzijds niet gebleken, dat hij de mts* dadige herkomst van het voorwerp heeft begrepen en moeten hegrijpen, ja ai moge anderzijds zelfs zijn gebleken, dat hij aan de mogelijkheid van misdadige herkomst niet gedacht heeft, die herkomst redelijkerwijs had moeten vermoeden. Artikel Hlbis richt zich dus tegen zgn. culpose heling, althans tegen heling, waarvan niet blijkt dat zij is gewone (opzettelijke) heling. Er is gesteld, dat onder den term redelijkerwijs moeten vermoeden" niet alle schuld kan worden begrepen (2). Daarbij is dan vermoedelijk de gedachtengang deze, dat voor schuld" bij den kooper van eenig door misdrijf verkregen voorwerp enkel vereischt zou zijn, dat de dader de mogelijkheid van de misdadige herkomst van het voorwerp had kunnen en moeten voorzien, terwijl voor het redelijkerwijs moeten vermoeden" bovendien noodig is, dat de dader redelijkerwijs het verwezenlijkt zijn van die mogelijkheid in, zij het dan ook slechts zwakke mate, aannemelijk had moeten achten. Toegegeven, dat hier een subtiel onderscheid bestaat, zoo schijnt het, ook met het oog op de eischen van het verkeer, beter om ten deze niet verder te gaan dan de strafbaarstelling van den kooper, enz., die redelijkerwijs had moeten vermoeden, dat het voorwerp dooi' misdrijf verkregen was, en van wiens handelen niet blijkt, dar het valt in de bepaling van artikel 410. Tegen zoodanigen kooper, enz. dient strafrechtelijk te worden opgetreden. Zijn handelen strekt, in niet veel mindere mate dan dat van den mpzottelijken) heler, om misdrijven te begunstigen en te bevorderen. Ken betrekkelijk zware Btraf* bedreiging schijnt dan ook alleszins gewettigd. Van het nieuw voorgestelde artikel il"bis, dat mede aan het bewijs veel minder zware eischen stelt dan artikel 416, mag veilig eenige goede uitwerking worden verwacht. Aft. 4. Artikel 487 Wetboek van Strafrecht verplicht den goud- of zilversmid, kashouder, horlogemaker, uitdrager, winkel* hondenden opkooper of tagrijn (8) tot het houden en bijhouden van een doorloopend register. Voorgesteld wordt om die verplichting ook tot niet winkellunidende opkoopers of tagrijns alsmede tot rijwielhandelaren uit te breiden, hetgeen zeer (1) Het vereischte opzet van artikel 416 Wetboek van Strafrecht is intosschen wel eens strenger opgevat, nl. als de teetenachap van de misdadige herkomst. Hoogs Raad 30 Juni 1902 Weekblad MM hei Recht n (2) Men zie bet hoofdartikel in het Weekblad van het Recht n'.vbm. Op zichzelf omvat natuurlijk der uitdrukking redelijkerwijs moeten venrioeden", anders dan nevens den term weten" of begrijpen" gebruikt, ook vele gevallen van opzet. D.w.z. wie redelijkerwijs mort vermoeden, zal in vele gevallen tevens weten of begrijpen. (3) Een tagrijn of taggerijn is een koopman in halfsleet soheepntuig, oud \jzer. gereedschap, oud touwwerk, enz. Men zie VAN DAI.K'S Groot Woordenboek der Nederlandsche Taal. wensclielijk is: om den eiseb van bet aanteekening houden van opgekochte goederen en van het vermelden van den koopprijs, enz., en van de namen on woonplaatsen der verkoopers, enz., tot onverwijlde aanteekening en vermelding to verscherpen het nut daarvan behoeft geen betoog; om de straffen te ver* zwaren de thans gestelde zijn inderdaad te licht; en ten slotte om aan de gemeenteraden de bevoegdhoid tot het geven van aanvullende voorschriften met betrekking tot het register te vei'leenen. (lelijk bekend is, bloeit de beroepsheling vooral in de groete steden. En het kan zeer gewenscht zijn om, voor zoover betreft eone bepaald*! gemeente, nog meerdere aanteekening te eischen dan in dit artikel is voorgescheven. De eisen van goedkeuting van Oedeputeerde Staten zal een dam vormen tegen eventueele keuromanie en tevens strekken om de op grond van artikel 487(nieuw) uitgevaardigde plaatselijke verordeningen te kunnen onderkennen. Aft. 5. Artikel 487bis wil in n". 1 strafbaar stellen den goud- of zilversmid, kashouder, horlogemaker, rijwielhandelaar, uitdrager, opkooper of tagrijn, die eenig voorwerp opkoopt van of uit handen van een kind, dat, naar hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden, den leeftijd van zestien jaren nog niet heeft bereikt l ), en dat handelt zonder schriftelijke machtiging van zijn wettigen vertegenwoordiger in burgerlijke zaken of van dengene, bij wien het in dienstbetrekking is. Op eene strafbepaling van die strekking is reeds herhaaldelijk, zoo bijv. door de vereeniging Pro Juventute" te Rotterdam, aangedrongen. Den fatsoenlijken opkooper zal het nieuw voorgestelde nummer weinig of niet drukken, wel echter en terecht hein, die van het opkoopen van goederen van of uit handen van kinderen eene gewoonte maakt. Dit sinistere bedrijf wordt in de groote steden veelvuldig gepleegd. Kinderen stelen goederen van onbeheerde spoorwegwagens, enz., en weten, bij welken opkooper zij die tegen geld, cigaretten, en wat dies meer zij, van de hand kunnen doen. N. '2 van het nieuw voorgestelde artikel 437 bis zal bij enkele lezing duidelijk zijn. Van of uit handen van personen, die kenlijk zijn opgenomen in strafinrichtingen men denke in het bijzonder aan de [{ijkswerkinrichtingen opvoedingsgestichten, weeshuizen, enz. mag de opkooper geen goederen koopen. En zelfs is hier geen uitzondering gemaakt ten aanzien van ' verpleegden, enz., die handelen met schriftelijke machtiging van bet bestuur der inrichting, dat immers, in tegenstelling met ouders, enz., wel steeds personen tot zijn beschikking zal hebben, die zonder eenige bedenking naar een opkooper kunnen worden gezonden en met dezen in aanraking kunnen worden gebracht. Het register van artikel 487 is thans vrij wel zonder practisch belang. De opkooper schrijft daarin de, niet zelden gefantaseerde, namen en woonplaatsen van de verkoopers, welke hem door dezen zalven zijn of zouden zijn opgegeven. Nu ligt intusschen het gevaar van de opkooperij juist in het opkoopen van onbekende personen, d. w. z. van personen, welke de op* kooper niet voldoende kan aanduiden. >'". 3 strekt om dit in het algemeen te verbieden. De opkooper dient te zorgen, dat hij de verkoopers voldoende kan aanduiden, zij het dan ook wellicht anders dan door hun namen of woonplaatsen (b. v. als de dienstbode van die of diei. Hij moet zich vergewissen, wie de aanvan* kelijk onbekende verkoopers zijn, naar hen informeeren, de trans* actio in hunne woning afsluiten, of wat dies meer zij, kortom hij moet de aanvankelijke onbekendheid in voldoende bekendheid Omzetten. Koopt hij toch van onbekende personen op. dan zal hu slechts In twee gevallen geexcuseerd zijn. nl. 1". indien de opgegeven naam en woonplaats de juiste blijken te zijn, en 2. indien blijkt, dat de onbekende zijn opgaven omtrent naam en woonplaats redelijkerwijs aannemelijk heeft gemaakt, d.w.z. zich redelijkerwijs voldoende gelegitimeerd heeft. De opkooper zal dus wijs doen. den onbekende zich in tegenwoordig* beid van een getuige te laten legitimeeren of hem eenig geschrift, h Men zie artikel 27 van de Pandhuiswet 1910 {Staattblad n. 321).

3 [ Nadere vooriieningeu ter bestrijding van beling. b.v. een over de post verzonden brief, hetwelk zijne identiteit aannemelijk maakt en c. q. tol zijne opsporingkan leiden, te laten overleggen en dat te bewaren. Voorzichtigheid zal den opkooper Intusschen zeer geboden zijn en dit is juist de bedoeling. Het behoeft geen betoog, dat n. 3 tot de bestrijding der heling krachtig kan bedragen en liet practiach belang van het register zal rerboogen. Uit n. 4 van het nieuw voorgestelde artikel ihlbis vloeit voort de plicht van den opkooper om behoorlijke voorzorgsmaatregelen te nemen en behoorlek toezicht te oefenen of to doen oefenen, om te voorkomen, dat in zijn zaak een feit wordt begaan, als onder n. 1 omschreven. Verschillende groote opkoopers plegen zich, vermoedelijk niet zonder opzet, aan de transacties in hunne zaak min of meer vreemd te houden. Hun bedienden koopen voor hen. zij blijven achter de schermen. N. 4 strekt om hen te nopen, wat meer voor het voetlicht te komen. Redelijkerwijs mag men van iemand, die een zoo gevaarlijk bedrijf als dat van opkooper uitoefent, verlangen, dat hij zal toezien op wat er in zijn zaak voorvalt. In nauw verband met n". 4 staat n. 5, strafbaar stellend den opkooper. voor of door wien eenig voorwerp, dat bij hem door of vanwege justitie of politie met duidelijke omschrijving schriftelijk als ontvreemd, enz. of verloren is aangegeven, wordt opgekocht, indien hij dit bij behoorlijke voorzorg «het bewaren der aangiften bijv.) of oplettendheid of bij behoorlijk toezicht had kunnen vermijden. N n. 8 houdt ten nauwste verband met de hieronder in 4 (artikel 8.i voorgestelde voorzieningen, waarbij aan opsporing*' ambtenaren te allen tijde vrije toegang wordt verleend tot alle' localiteiten en alle plaatsen, waarvan redelijkerwijs kan worden vermoed, dat zij voor de uitoefening van het opkoopersbedrijf worden gebruikt, intensief politietoezicht is voor eene deugdelijke bestrijding van heling een allereerste eisch. Vindt de politie bij een opkooper voorwerpen, die, naar haar oordeel, wel eens van misdrijf afkomstig zouden kunnen zijn, dan moet zij bevoegd zijn den opkooper te bevelen, die voorwerpen gedurende een daarbij aangegeven (korten) tijd te bewaren of in bewaring te geven overeenkomstig hare aanwijzingen. In dien tijd kan dan een onderzoek worden ingesteld. Ziehier de strekking van n. 6 van het nieuw voorgestelde artikel 487 bit Wetboek van Strafrecht. Eenerzijds zal dit nummer bevorderen, dat door misdrijf verkregen voorwerpen tijdig worden aangehouden en aldus weder tot de rechthebbenden zullen terugkeeren; anderzijds zal het de opkoopers tot grootere voorzichtigheid bij hunne» transacties nopen. N. 7 geeft aan de plaatselijke politie de bevoegdheid om bij schriftelijke vordering van den opkooper opgaven te vorderen betreffende door hem opgekochte goederen. Zoo kan bijv. worden gevraagd, hoeveel koper, telephoondraad, enz. de opkooper onder zich heeft, aan wien hij bepaalde goederen heeft overgedaan, welke localiteiten hij in de uitoefening van zijn beroep gebruikt, enz. Langs dezen weg zal de politie zich gegevens kunnen verschaffen, welke zij voor een behoorlijk toezicht op de opkoopers behoeft. Artikel 487bil stelt voorts nog strafbaar den voor een opkooper enz. handelenden persoon, die een feit begaat, als onder n". 1 3 omschreven, en bepaalt ten slotte, dat do schuldige aan een der feiten, bij het artikel strafbaar gesteld, kan worden ontzet van de uitoefening van hel beroep, waarin hij de over* treding begaan heelt. Vertrouwd mag worden, dat ook dit artikel in niet onbelangrijke mate er toe zal kunnen bijdragen om de uitwassen van liet opkoopersbedrijf met vrucht te bestrijden. Waar in dit artikel. op het voetspoor van het bestaande artikel 437 Wetboek van Strafrecht, nevens den opkooper of tagrijn ook de goud-of zilversmid, de kashouder, de horlogemaker en de uitdrager worden genoemd, moge nog worden bedacht, dat, al staan uiteraard al deze personen ton aanzien van het gevaar, hetwelk zij voor begunstiging en bevordering van criminaliteit opleveren, niet op één lijn. toch van hen allen mag worden verlangd, dat, zij bij het opkoopen in acht zullen nemen hetgeen in de genoemde artikelen wordt geelscht. De vermelding van den rijwielhandelaar houdt uiteraard verband met de talrijke rywieldiefstallen, waarbij de heling een groote rol speelt. Het nieuw voorgestelde artikel 487 ter Wetboek van Straf recht wil, in zijn eerste lid, de mogelijkheid scheppen om met gemeentelijke toestanden in zake het opkoopen rekening te houden en om, waar noodlg, aanvullende gemeentelijke verordeningen tot stand te brengen. "Hot verklaart den gemeenteraad bevoegd om, ook hier weder onder goedkeuring van gedeputeerde staten, ter voorkoming van gevaar voor de bevordering van misdrijven voorschriften uit te vaardigen, op welker overtreding dan straf wordt gesteld. Aanpassing van heling aan soms zeer gecompliceerde plaatselijke toestanden men denke bv. aan het havenbedrijf wordt aldus mogelijk gemaakt. De gemeenteraad van een groote havenstad zal b.v. kunnen verbieden 'de uitoefening van het opkoopersbedrijf in den omtrek Van havens of markten, waar die uitoefening bijzonder groote gevaren medebrengt. In het algemeen zal de gemeenteraad eenige meerdere reglementeering van het bedrijf in de gemeente kunnen tot stand brengen. Over de reglementeering van het opkoopersbedrijf nog een enkel woord. De ondergeteekeiide heeft overwogen, of niet de uitoefening van dat bedrijf aan voorafgaande toelating door het gemeentebestuur ware te binden, welke toelating dan, op het voetspoor bv. van de Pandhuiswet, al of niet na waarschuwing zou kunnen worden ingetrokken. Hij is echter tot de slotsom gekomen, dat eenerzijds zoodanige toelating op zich zelve geen groote beteekenis zou bezitten, terwijl anderzijds de weigering of intrekking wel in hoofdzaak zou moeten worden verbonden aan gebleken feiten, op grond waarvan de rechter voortaan reeds ontzetting van het recht tot de uitoefening van het beroep, waarin het strafbare feit begaan is, zal kunnen uitspreken. Daarom komt de eisch van voorafgaande toelating niet noodzakelijk voor. Wat intusschen wel mag worden geëiseht en in het tweede lid van het voorgestelde artikel 437o?/' dan ook wordt gevorderd, is, dat hrj, die het beroep van opkooper uitoefent, daarvan te voren het hoofd der plaatselijke politie d. i. den burgemeester of, in gemeenten, waar een hoofdcommissaris of commissaris van politie is, den hoofdcomniisaris of commissaris van politie of een door dat hoofd aangewezen ambtenaar schriftelijk in kennis stelt. Aldus zal de plaatselijke politie omtrent alle opkoopers de noodige gegevens wat betreft branche, localiteiten, wijze van uitoefening van het bedrijf, enz., kunnen verzamelen en in een register bijeenbrengen. Ziehier in hoofdlijnen de bij het wetsontwerp voorgestelde voorzieningen op strafrechtelijk gebied, van welke met grond mag worden verwacht, dat zij in staat zullen blijken tot de bestrijding van heling krachtig bij te dragen. Met strafrechtelijke voorzieningen alleen kan echter niet worden volstaan Voorzieningen op liet gebied MM het bunjerhjk recht. Art. 8. Ook het burgerlijk recht kan niet ongewijzigd blij vim. Art. 637 Burgerlijk "Wetboek, zoogls het thans luidt, blijkt vaak een hinderpaal bij de bestrijding van diefstal en aanverwante vermogensdelicten. De wetenschap dat de eigenaar die zijn eigendom, ontvreemd of verloren, terugvindt, toch niet weder in het bezit daarvan kan komen zonder den houder den besteden koopprijs terug te betalen, zoo die houder het voorwerp maar gekocht heeft op eene markt of eene openbare veiling of van een koopman die bekend staat in dergelijke voorwerpen gewoonlijk handel te drijven, die wetenschap, is eenerzijds hinderlijk voor den eigenaar, die zich slechts kan troosten mei de. in den regel vruchtelooze. actie tegen den oiuvn-einder, en aan den anderen kant een groote steun voor den opkooper, "den koopman, die bekend staat in dergelijke VÖOrwerpen gewoonlijk handel te drijven", bij wien men dus

4 Bijlagen. [ ] Tweede Kamer. Nadere voorzieningen ter bestrijding van heling. veilig de oneerlijk verkregen voorwerpen kan koopen, daar men bij ontdekking' en terugvordering toch altyd den besteden koopprijs van den eigenaar kan opeischen. Al mogen ook aan de beide eerstgenoemde gevallen, het koopen op de markt of op eene openbare veiling, in dit verband somwijlen bezwaren kleven, de groote hinderpaal in den strijd tegen de heling is het derde geval, mede ter wille van het normale handelsverkeer in het artikel opgenomen. Ongetwijfeld heeft ook het verkeer zijne eerbiedwaardige eisenen, doch men kan weten met welke lieden men handelsbetrekkingen aanknoopt, en dus weigeren te handelen met hen, van wie men, bly'kt de zaak die men koopt ontvreemd of verloren, eventueel den koopprijs niet zou kunnen terug ontvangen. Het verkeer mag niet eischen, dat de eigenaar steeds maar afgescheept wordt met de meestal nuttelooz'e actie tegen den dief om terug te kry'gen wat hij voor zijne eigen zaak heeft moeten betalen, terwijl de houder, die wellicht bewust met den opkooper van het gestolen goed gehandeld heeft, zeker is den koopprijs terug te ontvangen. Daarom wordt thans voorgesteld, het, voorbehoud van het artikel ten aanzien van den koopman, die bekend staat in dergelijke voorwerpen gewoonlyk handel te drijven" achterwege te laten en den eigenaar alleen dan bij revindicatie do verplichting op te leggen tot terugbetaling van den besteden koopprijs, wanneer de houder de zaak gekocht heeft op eene markt of openbare veiling. Wordt het voorgestelde wet, dan zal, wanneer de houder Me zaak onder andere omstandigheden heeft gekocht, hij des noodig zijne toevlucht kunnen nemen tot de artikelen 1528 en vlg. Burgerlijk Wetboek. De koopers van tweedehands-goederen zullen hunne handelsbetrekkingen derhalve moeten beperken tot soliede zakenmenschen, van wie zy in geval van revindicatie den koopprijs zullen kunnen terug verkrijgen. Het doel van het. wetsontwerp, het fnuiken van den handel in gestolen goed, zal mede langs dezen weg kunnen worden bereikt. De houder toch zal het recht hebben den door hem betaalden koopprijs terug te vorderen van dengene, van wien hij de zaak heeft gekocht, terwijl tevens geacht kan worden vast te staan, dat deze op zy'ne beurt door de terugbetaling van den koopprijs hetzelfde recht erlangt jegens dengene, van wien hij de zaak gekocht heeft, en zoo vervolgens, totdat men komt bij den opkooper en diens recht tegenover den dief of den oneerlijken vinder '). 3. Voorzieningen op het gebied van de strafvordering. Art. 7.-Ook artikel 219 van het Wetboek van Strafvordering dient, naar het oordeel van den ondergeteekende, eene wijziging te ondergaan, die aan de bestrijding van heling ten goede zal komen.' Gelyk artikel 219 thans luidt, moeten de stukken van overtuiging worden teruggeven aan dengene, die ze heeft») DIEPHUIS, Ned. Burg. Regt, XI, blz afgestaan of bij wien z\\ zijn in beslag genomen, d. i. dus c. q. aan den opkooper, tonzij de rechtbank beslisse, dat deze de voorwerpen door misdrijf nceft verkregen, in welk geval de rechtbank teruggave aan den rechthebbende kan gelasten. Is dus de opkooper niet wegens heling veroordeeld, dan moeten in het strafproces tegen den dief de by den opkooper in beslag genomen stukken van overtuiging aan dezen worden teruggegeven, van wien de bestolene ze dan maar moet terug zien te krygen. Dit stelsel is zeker niet zonder zin. Immers heeft in sommige gevallen degene, bij wien stukken van overtuiging zyn in beslag genomen, het recht om tegenover de teruggave der zaak den door dein besteden koopprijs terug te ontvangen, zij het dan ook, aat deze gevallen, wordt de voorgestelde wijziging van artikel 6:17 B. W. tot wet verhoven, in aantal zullen verminderen. Hij heeft soms civiliter zekere rechten, waarmede ook in het strafproces rekening moet worden gehouden. Waarom zou echter de strafrechter dat niet kunnen doen? Deze, die de zaak onderzocht heeft, zal in het algemeen zonder bezwaar de door misdrijf verkregen stukken van overtuiging aan den rechthebbende, aan wien zij wederrechtelijk zyn onttrokken, kunnen doen teruggeven, waar immers als regel rechten van anderen zich daartegen niet zullen verzetten. En, mocht dit in een enkel geval wel liet geval zyn, dan geeft nog de b\j artikel 7 van het wetsontwerp nieuw voorgestelde redactie van artikel 219 W. v. Sv. de noodige ruimte om met die rechten rekening te houden door aan den last tot teruggave voorwaarden te verbinden, b.v. tot teruggave van den koopprijs of tot deponeering ter griffie van een bedrag, waarop dan degene, bij wien het voorwerp in beslag genomen is, desgewenscht zijn recht zal kunnen uitoefenen. Opgemerkt worde nog, dat de voorgestelde regeling ligt in de lijn van de Duitsche en Pranscho strafprocesregelingen 1 ), en dat met de voorgestelde wijziging van artikel 219 W. v. Sv. practisch zoo ongeveer hetzelfde zal worden bereikt als met aanbevolen wetswijzigingen, strekkende om in het strafproces een civiel rechtsgeding "betreffende de rechten, met.de stukken van overtuiging verband houdende, in te vlechten 2 ). 4. Voorzieningen op het gebied van het administratief recht. Art. 8. Dit artikel, strekkende om de mogelijkheid van een scherp politioneel toezicht op de opkoopers te verzekeren, zal bij enkele lezing duidelijk zijn. De Minister MN Justitie, HEEMSKERK. ') Men vergelyke 111 der Duitsche Strafprozesordnung en de artikelen 366, tweede lid, en 474 van den Franschen Code d'instruction Criminelle. ') Men zie twee ingezonden bijdragen van mr. S. G. CANES in W. # v. h. R. nos en Handelingen der Sta ten-generaal. Bijlagen

5