De bouw van de muur. De muren werden gebouwd in twee lijnen van defensie, die aan de sloot grensden. De belangrijkste Binnenmuur (Esō Teichos of Mega

Transcriptie

1

2 De bouw van de muur. De muren werden gebouwd in twee lijnen van defensie, die aan de sloot grensden. De belangrijkste Binnenmuur (Esō Teichos of Mega Teichos, de Grote Muur ) is een stevige muur, 5 meter dik en 12 meter hoog. Het wordt ondersteund met gesneden kalksteenblokken, de kern is met mortier gevuld dat van kalk en verpletterde bakstenen wordt gemaakt. Tussen zeven elf banden van baksteen, ca. 40 cm dik, steek de structuur, niet alleen als vorm van decoratie, maar ook het versterken van de samenhang van de structuur door steenaarde met de mortierkern te plakken, en duurzaamheid te verhogen aan over aardbevingen. De muur werd versterkt met 96 torens, vooral vierkant, meter lang, en werd geplaatst met intervallen van 55 meter. De binnenkant is een gewone vloer verdeeld in twee kamers. De lagere kamer, die voor de stad opende, werd gebruikt voor opslag. De toegang tot de muur werd verleend door grote hellingen langs hun kant. De buiten muur (Exō Teichos of Proteichisma) werd gebouwd meter die van de belangrijkste muur, tot een ruimte tussen de twee geroepen muren leiden perivolos. De buitenmuur was 2 meter dik bij zijn basis, en kenmerkte overspannen kamers op het niveau van perivolos, bekroond met een gang, die een hoogte van 8.5 meter bereikt. De toegang tot de Buitenmuur van de stad werd verleend of door de belangrijkste poorten of door klein posterns op de basis van de torens van de Binnenmuur. De buitenmuur had 96 torens, eveneens vierkante of halvemaanvormige, gesitueerde middenweg tussen de torens van de Binnenmuur, en acteren in het steunen van rol aan hen. Zij kenmerkten een ruimte met vensters op het niveau van perivolos, bekroond door een terras, terwijl hun lagere gedeelten of stevige of gekenmerkte kleine posterns waren, die toegang tot het buitenterras verleenden. De gracht (souda) werd gesitueerd bij een afstand van ongeveer 15 meter die van de buiten muur, tot een geroepen terras leiden parateichion, waar een bedekte weg langs de lengte van de muren liep. De gracht zelf was ongeveer 20 meter breed en diep 10 meter, kenmerkend 1.5 meter lang gekartelde muur aan de binnenpartij, die als eerste lijn van defensie dient. De transversale muren in de gracht stonden het toe om worden overstroomd en water te behouden zelfs terwijl de muren de stijging van het land volgden.

3 De poorten van de muur van Theodosius. De muur van Theodosius bevatte 10 belangrijke poorten, verder ook nog een aantal kleine poortjes. Er zijn 5 openbare poorten, die leiden over de gracht via een brug. En je hebt de 5 zogenaamde militaire poorten, ze heetten ook militaire poort. Deze poorten leiden slechts tot de buitensectie van muren. De poorten: (op volgorde van zuid naar noord) -Eerste militaire poort: De eerste militaire poort, de poort van christus, werd naar Chi-Rō genoemd. Tegenwoordig staat hij bekend als tabak Kapi. -Gouden poort: De gouden poort was de belangrijkste staatsingang in het kapitaal. Dat komt vooral dat de poort werd gebruikt om keizers die terugkwamen van een slag te ontvangen. De laatste keizer die gewonnen terugkeerde was Michael Vlll Palaiologos, dat was op 15 augustus De poort was dus eigenlijk een triomfantelijke boog, ca. opgericht in 388 tijdens het regeren van Theodosius l. De boog was gemaakt van grote vierkante blokken van opgepoetst marmer, en die leunen tegen elkaar, zonder cement. De drie bogen werden verfraaid met talrijke beeldhouwwerken. -tweede militaire poort: De tweede militaire poort was de grootste van de militaire poorten. Een van zijn bijnamen is Belgrado poort, na Servische artisans die daar werd benoemd tot sultan, nadat hij Belgrado veroverde. -poort van de lente: De poort is vernoemd naar een klooster net buiten de muren. Ook gekend als poort van Melantias, of Selymbria poort. Het was door deze poort die de krachten van Imperium van Nicaea, onder Algemeen Alexios Strategopoulos binnengegaan en nam de stad van de Latijnen opnieuw 25 Juli derde militaire poort: Heet tou tritou van Pylē. -poort van Rhegium: De poort van Rhegium werd genoemd na de voorstad van Rhegion. Het werd ook geroepen, Pylē Rousiou, omdat het in 447 door was hersteld van de rood. -vierde militaire poort: De vierde militaire poort ligt ten zuide van modern gierst jaddesi. -poort van St. Romanus: De poort is vernoemd naar een nabijgelegen kerk. Op deze poort staat een groot kanon, daarom word deze poort ook wel een poort van het kanon genoemd. -vijfde militaire poort: De vijfde militaire poort word poort van de aanval genoemd. Omdat daar de beslissende doorbraak was op de ochtend van 29 mei poort van Charisius: De poort is ook gekend als poort van Polyandrion omdat het tot een begraafplaats buiten de muren leidde. Hier maakte Mehmed ll zijn triomfantelijke ingang in de veroverde stad. Deze poort ligt op de hoogste plek, namelijk 77m hoogte.

4 Behoud van de Muren De landmuren nemen de voorsteden van modern Istanbul onder hun bescherming. Zij worden door moderne wegen onderbroken die in westelijk richting de stad uitleiden. Vele stukken werden hersteld tijdens de jaren '80, met financiële steun van Unesco, maar het restauratieprogramma is bekritiseerd voor het vernietigen van historisch bewijsmateriaal door het gebruik van ongepaste materialen en slechte kwaliteit van de werknemers. Dit werd duidelijk in de aardbevingen van 1999, toen de herstelde stukken instortte terwijl de originele structuur onderaan intact gebleven was. De bedreiging, dat door stedelijke vervuiling wordt gevormd, en het gebrek aan een uitvoerige restauratieplannen, veroorzaakten dat Het Fonds van de Monumentale Wereld hen op zijn Lijst van het Horloge van 2008 van de 100 meest bedreigde Plaatsen in de wereld te zetten. De overzeese Muren De overzeese muren sloten de stad aan de kanten van Propontis (Overzees van Marmara) en de Gouden Hoorn(Chrysoun Keras) af. Hoewel de originele stad van Byzantium zeker overzeese muren had, de sporen ervan zijn noch terug te vinden, is de nauwkeurige datum voor de bouw van de middeleeuwse muren een kwestie van mening. Voor lange tijd, werden de overzeese muren toegeschreven aan Constantijn I, samen met de bouw van de belangrijkste landmuur. De eerste daadwerkelijke verwijzing naar de bouw van de muur was in 439. Hetzelfde jaar was de val van Carthago aan de Vandalen en de totstandkoming van een zeebedreiging in het Middellandse-Zeegebied, zodat Theodosius II opdracht gaf tot toenmalig de bouw van Cyrus Panopolites de muren om de stad te omringen. Niettemin, worden de muren niet specifiek veel later vermeld rond jaar 700. De bouw van de Overzeese Muren was gelijkwaardig aan de Muren van Theodosius, maar van eenvoudigere bouw. Zij werden gevormd door één enkele muur, aanzienlijk lager dan de landmuren, met binnenkringen in plaats van havens. De vijandelijke toegang tot de muren die de Gouden Hoorn beschermden, werd verhinderd door de aanwezigheid van een zware ketting, die door Keizer(Leo III) werd geïnstalleerd. De ketting was vastgemaakt aan drijvende vaten waardoor hij zich over de mond van de inham spreidde. Één eind van deze ketting werd vastgemaakt aan de Toren van Eugenius, in de moderne voorstad van Sirkeci, en de andere, in Galata, aan een grote, vierkante toren, in de kelderverdieping van de (ondergrondse) Moskee Yeraltı. Na Arabische veroveringen van Syrië en Egypte en later Kreta. Groeide de zeebedreiging, waardoor opeenvolgende keizers om kwamen. Zij werden onder Tiberios III of Anastasios II vernieuwd in de vroege 8ste eeuw, terwijl Micheal II een grootschalige wederopbouw in werking stelde, die uiteindelijk door zijn opvolger(theophilos) werd

5 uitgevoerd, waardoor de hoogte van de muren hoger werden. Tijdens de belegering van de stad door de Vierde Kruistocht, bleken de overzeese muren een zwak punt in de defensie van de stad te zijn, aangezien de Venetianen erin slaagden om hem te bestormen. Na deze bittere ervaring liet Micheal VIII de overzeese muren verhogen en versterken nadat de stad in 1261 herovert was, aangezien hij de verdere bedreiging van een mogelijke invasie door d Anjou van Charles onder ogen zag.